(1)

Το ενωσιακό πλαίσιο εξυγίανσης για πιστωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις επενδύσεων («ιδρύματα») θεσπίστηκε στον απόηχο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008-2009 και μετά τα διεθνώς εγκριθέντα «Βασικά χαρακτηριστικά για αποτελεσματικά καθεστώτα εξυγίανσης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων» (3) του Συμβουλίου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Το ενωσιακό πλαίσιο εξυγίανσης αποτελείται από την οδηγία 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4) και τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5).Αμφότερες οι πράξεις εφαρμόζονται σε ιδρύματα εγκατεστημένα στην Ένωση και σε κάθε άλλη οντότητα που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω οδηγίας ή του εν λόγω κανονισμού (στο εξής: οντότητες). Το ενωσιακό πλαίσιο εξυγίανσης αποσκοπεί στη συντεταγμένη αντιμετώπιση της πτώχευσης ιδρυμάτων και οντοτήτων μέσω της διατήρησης κρίσιμων λειτουργιών των ιδρυμάτων και οντοτήτων και της αποφυγής των απειλών για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και, ταυτόχρονα, της προστασίας των καταθετών και των δημόσιων πόρων. Επιπλέον, το ενωσιακό πλαίσιο εξυγίανσης επιδιώκει την προώθηση της ανάπτυξης της τραπεζικής εσωτερικής αγοράς, με τη δημιουργία εναρμονισμένου καθεστώτος για την αντιμετώπιση διασυνοριακών κρίσεων με συντονισμένο τρόπο και την αποφυγή ζητημάτων στρέβλωσης του ανταγωνισμού και κινδύνων άνισης μεταχείρισης.

(2)

Αρκετά χρόνια μετά την εφαρμογή του, το ενωσιακό πλαίσιο εξυγίανσης, όπως ισχύει επί του παρόντος, δεν επιτυγχάνει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα όσον αφορά ορισμένους από τους στόχους αυτούς. Ειδικότερα, παρότι τα ιδρύματα και οι οντότητες έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο προς τη δυνατότητα εξυγίανσης και έχουν διαθέσει σημαντικούς πόρους για τον σκοπό αυτόν, ιδίως μέσω της αύξησης της ικανότητας απορρόφησης ζημιών και ανακεφαλαιοποίησης, και της συμπλήρωσης των χρηματοδοτικών ρυθμίσεων εξυγίανσης, το ενωσιακό πλαίσιο εξυγίανσης χρησιμοποιείται σπανίως. Αντιθέτως, οι πτωχεύσεις ορισμένων μικρότερων και μεσαίων ιδρυμάτων και οντοτήτων αντιμετωπίζονται κυρίως μέσω μη εναρμονισμένων εθνικών μέτρων. Δυστυχώς , εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται χρήματα των φορολογουμένων αντί διχτυών ασφαλείας χρηματοδοτούμενων από τον κλάδο , συμπεριλαμβανομένων των χρηματοδοτικών ρυθμίσεων εξυγίανσης. Η κατάσταση αυτή φαίνεται να οφείλεται σε ανεπαρκή κίνητρα. Αυτά τα ανεπαρκή κίνητρα προκύπτουν από την αλληλεπίδραση του ενωσιακού πλαισίου εξυγίανσης με τους εθνικούς κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους η ευρεία διακριτική ευχέρεια κατά την εκτίμηση του δημόσιου συμφέροντος δεν ασκείται πάντοτε κατά τρόπο που να αντικατοπτρίζει το πώς προοριζόταν να εφαρμοστεί το ενωσιακό πλαίσιο εξυγίανσης. Ταυτόχρονα, το ενωσιακό πλαίσιο εξυγίανσης εφαρμόστηκε σε μικρό βαθμό λόγω του κινδύνου, οι καταθέτες των χρηματοδοτούμενων από καταθέσεις ιδρυμάτων να επωμιστούν ζημίες προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα εν λόγω ιδρύματα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε εξωτερική χρηματοδότηση κατά την εξυγίανση, ιδίως ελλείψει άλλων υποχρεώσεων υποκείμενων σε αναδιάρθρωση παθητικού. Τέλος, το ότι υπάρχουν λιγότερο αυστηροί κανόνες για την πρόσβαση σε χρηματοδότηση εκτός της εξυγίανσης από ό,τι κατά την εξυγίανση λειτουργεί αποτρεπτικά για την εφαρμογή του πλαισίου εξυγίανσης της Ένωσης και υπέρ άλλων λύσεων, οι οποίες συχνά συνεπάγονται τη χρήση χρημάτων των φορολογουμένων αντί ιδίων πόρων του ιδρύματος και της οντότητας ή διχτυών ασφαλείας χρηματοδοτούμενων από τον κλάδο. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί με τη σειρά της κινδύνους κατακερματισμού, κινδύνους επίτευξης λιγότερο ενδεδειγμένων αποτελεσμάτων όσον αφορά τη διαχείριση των πτωχεύσεων ιδρυμάτων και οντοτήτων, ειδικότερα στην περίπτωση των μικρότερων και μεσαίων ιδρυμάτων και οντοτήτων, καθώς και κόστος λόγω απώλειας ευκαιριών από αχρησιμοποίητους χρηματοδοτικούς πόρους. Είναι επομένως αναγκαίο να διασφαλιστεί αποτελεσματικότερη και συνεκτικότερη εφαρμογή του ενωσιακού πλαισίου εξυγίανσης και να εξασφαλιστεί η δυνατότητα εφαρμογής του όταν τούτο είναι προς το δημόσιο συμφέρον, μεταξύ άλλων για ορισμένα μικρότερα και μεσαία ιδρύματα ▌.

(2α)

Στόχος της αναθεώρησης της οδηγίας 2014/59/ΕΕ είναι η καλύτερη προστασία των χρημάτων των φορολογουμένων και η θέσπιση νέων συστημικών μηχανισμών για ιδρύματα και οντότητες που δεν καλύπτονται από το υφιστάμενο πλαίσιο εξυγίανσης. Το πλαίσιο αυτό αποσκοπεί στον περιορισμό της οικονομικής επιβάρυνσης της κοινωνίας μέσω της μείωσης του συνολικού κόστους που συνδέεται με την πτώχευση τραπεζών. Η χρήση χρημάτων των φορολογουμένων θα πρέπει, με τη θέσπιση ενός αναθεωρημένου πλαισίου, να μειωθεί σημαντικά προκειμένου να διασφαλιστεί η συχνότερη και αποτελεσματικότερη χρήση της χρηματοδοτικής ρύθμισης εξυγίανσης.

(3)

Η ένταση και ο βαθμός λεπτομέρειας του σχεδιασμού της εξυγίανσης όσον αφορά τις θυγατρικές που δεν προσδιορίζονται ως οντότητες εξυγίανσης ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος και το προφίλ κινδύνου των οικείων ιδρυμάτων και οντοτήτων, την παρουσία κρίσιμων λειτουργιών και τη στρατηγική εξυγίανσης του ομίλου. Ως εκ τούτου, οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να μπορούν να λαμβάνουν υπόψη τους παράγοντες αυτούς κατά τον προσδιορισμό των μέτρων που πρέπει να ληφθούν σε σχέση με τις εν λόγω θυγατρικές και να ακολουθεί απλουστευμένη προσέγγιση, κατά περίπτωση.

(3α)

Ένας από τους βασικούς στόχους της παρούσας οδηγίας είναι η εισαγωγή μιας επικαιροποιημένης προσέγγισης και ενός συνόλου εργαλείων ώστε να παρέχεται στις αρχές η δυνατότητα να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την ενδεχόμενη πτώχευση ορισμένων τραπεζών ή ενός ομίλου τραπεζών. Η προσέγγιση αυτή θα πρέπει να προωθεί τη διαφάνεια και την προβλεψιμότητα, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τις δυσμενείς οικονομικές συνέπειες. Η προσέγγιση αυτή ευθυγραμμίζεται με τη γενική αρχή διάσωσης με ίδια μέσα της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, διατηρώντας παράλληλα πρακτικά εφικτή την αντιμετώπιση της πτώχευσης τραπεζών μεσαίου μεγέθους.

(4)

Ένα ίδρυμα ή μια οντότητα που τελεί υπό εκκαθάριση σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, μετά τη διαπίστωση ότι το ίδρυμα ή η οντότητα βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης ή πιθανής πτώχευσης και το συμπέρασμα των αρχών εξυγίανσης ότι η εξυγίανση δεν είναι προς το δημόσιο συμφέρον, κινείται τελικά προς την έξοδο από την αγορά. Αυτό σημαίνει ότι δεν απαιτείται σχέδιο δράσης σε περίπτωση πτώχευσης, ανεξάρτητα από το αν η αρμόδια αρχή έχει ήδη ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας του οικείου ιδρύματος ή οντότητας. Το ίδιο ισχύει για εναπομένον ίδρυμα υπό εξυγίανση μετά τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων στο πλαίσιο στρατηγικής μεταβίβασης. Ως εκ τούτου, είναι σκόπιμο να διευκρινιστεί ότι, στις περιπτώσεις αυτές, δεν απαιτείται η έγκριση σχεδίων εξυγίανσης.

(5)

Οι αρχές εξυγίανσης μπορούν επί του παρόντος να απαγορεύουν ορισμένες διανομές όταν ένα ίδρυμα ή μια οντότητα δεν πληροί τη συνδυασμένη απαίτηση αποθέματος ασφαλείας, όταν λαμβάνεται υπόψη πέραν της ελάχιστης απαίτησης ιδίων κεφαλαίων και επιλέξιμων υποχρεώσεων (στο εξής: MREL). Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα ίδρυμα ή μια οντότητα ενδέχεται να υποχρεωθεί να συμμορφωθεί με τη MREL σε διαφορετική βάση από τη βάση στην οποία το εν λόγω ίδρυμα ή η οντότητα υποχρεούται να συμμορφώνεται με τη συνδυασμένη απαίτηση αποθέματος ασφαλείας. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί αβεβαιότητα ως προς τις προϋποθέσεις για την άσκηση των εξουσιών των αρχών εξυγίανσης να απαγορεύουν διανομές και για τον υπολογισμό του μέγιστου διανεμητέου ποσού που σχετίζεται με τη MREL. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να προβλεφθεί ότι, στις περιπτώσεις αυτές, οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να ασκούν την εξουσία απαγόρευσης ορισμένων διανομών με βάση την εκτίμηση της συνδυασμένης απαίτησης αποθέματος ασφαλείας που προκύπτει από τον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό (ΕΕ) 2021/1118 της Επιτροπής (6). Προκειμένου να διασφαλιστεί διαφάνεια και ασφάλεια δικαίου, οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να κοινοποιούν την εκτιμώμενη συνδυασμένη απαίτηση αποθέματος ασφαλείας στο ίδρυμα ή την οντότητα που θα πρέπει στη συνέχεια να δημοσιοποιήσει την εν λόγω εκτιμώμενη συνδυασμένη απαίτηση αποθέματος ασφαλείας.

(6)

Τα μέτρα έγκαιρης παρέμβασης δημιουργήθηκαν για να δώσουν στις αρμόδιες αρχές τη δυνατότητα να διορθώνουν την επιδείνωση της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κατάστασης ενός ιδρύματος ή μιας οντότητας και να μειώνουν, στο μέτρο του δυνατού, τον κίνδυνο και τις επιπτώσεις ενδεχόμενης εξυγίανσης. Ωστόσο, λόγω έλλειψης βεβαιότητας όσον αφορά τους παράγοντες ενεργοποίησης για την εφαρμογή των εν λόγω μέτρων έγκαιρης παρέμβασης και των μερικών αλληλεπικαλύψεων με εποπτικά μέτρα, σπάνια χρησιμοποιήθηκαν μέτρα έγκαιρης παρέμβασης. Επομένως, οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή των εν λόγω μέτρων έγκαιρης παρέμβασης θα πρέπει να απλουστευθούν και να εξειδικευθούν περαιτέρω. Για να αρθούν οι αβεβαιότητες σχετικά με τις προϋποθέσεις και το χρονοδιάγραμμα για την απομάκρυνση του διοικητικού οργάνου και τον διορισμό προσωρινών διαχειριστών, τα εν λόγω μέτρα θα πρέπει να προσδιορίζονται ρητά ως μέτρα έγκαιρης παρέμβασης και η εφαρμογή τους θα πρέπει να υπόκειται στους ίδιους παράγοντες ενεργοποίησης. Ταυτόχρονα, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να υποχρεούνται να επιλέγουν τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση μιας συγκεκριμένης κατάστασης σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας. Για να μπορούν οι αρμόδιες αρχές να λαμβάνουν υπόψη τους κινδύνους φήμης ή τους κινδύνους που σχετίζονται με τη νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες ή την τεχνολογία πληροφορικής και επικοινωνιών, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να αξιολογούν τις προϋποθέσεις για την εφαρμογή των μέτρων έγκαιρης παρέμβασης όχι μόνο βάσει ποσοτικών δεικτών, όπως κεφαλαιακές απαιτήσεις ή απαιτήσεις ρευστότητας, επίπεδο μόχλευσης, μη εξυπηρετούμενα δάνεια ή συγκέντρωση ανοιγμάτων, αλλά και βάσει ποιοτικών παραγόντων ενεργοποίησης.

(7)

Για τη βελτίωση της ασφάλειας δικαίου, τα μέτρα έγκαιρης παρέμβασης που καθορίζονται στην οδηγία 2014/59/ΕΕ, τα οποία αλληλεπικαλύπτονται με τις υφιστάμενες εξουσίες δυνάμει του πλαισίου προληπτικής εποπτείας που καθορίζεται στην οδηγία 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7) και στην οδηγία (ΕΕ) 2019/2034 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (8), θα πρέπει να απαλειφθούν. Επιπλέον, είναι αναγκαίο να διασφαλιστεί ότι οι αρχές εξυγίανσης μπορούν να προετοιμαστούν για την ενδεχόμενη εξυγίανση ενός ιδρύματος ή μιας οντότητας. Ως εκ τούτου, η αρμόδια αρχή θα πρέπει να ενημερώνει εγκαίρως τις αρχές εξυγίανσης σχετικά με την επιδείνωση της χρηματοπιστωτικής κατάστασης ενός ιδρύματος ή μιας οντότητας, οι δε αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να διαθέτουν τις αναγκαίες εξουσίες για την εφαρμογή των προπαρασκευαστικών μέτρων. Είναι σημαντικό ότι, για να μπορούν οι αρχές εξυγίανσης να αντιδράσουν όσο το δυνατόν ταχύτερα σε επιδείνωση της κατάστασης ενός ιδρύματος ή μιας οντότητας, η εκ των προτέρων εφαρμογή των μέτρων έγκαιρης παρέμβασης δεν θα πρέπει να αποτελεί προϋπόθεση ώστε η αρχή εξυγίανσης να προβεί σε ρυθμίσεις για τη θέση σε πώληση του ιδρύματος ή της οντότητας ή να ζητήσει πληροφορίες για την επικαιροποίηση του σχεδίου εξυγίανσης και την προετοιμασία της αποτίμησης. Για να εξασφαλιστεί συνεπής, συντονισμένη, αποτελεσματική και έγκαιρη αντίδραση στην επιδείνωση της χρηματοπιστωτικής κατάστασης ενός ιδρύματος ή μιας οντότητας και για να προετοιμαστεί κατάλληλα μια πιθανή εξυγίανση, είναι αναγκαίο να ενισχυθούν η αλληλεπίδραση και ο συντονισμός μεταξύ των αρμόδιων αρχών και των αρχών εξυγίανσης. Μόλις ένα ίδρυμα ή μια οντότητα πληροί τις προϋποθέσεις για την εφαρμογή μέτρων έγκαιρης παρέμβασης, οι αρμόδιες αρχές και οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να αυξάνουν την μεταξύ τους ανταλλαγή πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων προσωρινών πληροφοριών, και να παρακολουθούν από κοινού την χρηματοοικονομική κατάσταση του ιδρύματος ή της οντότητας.

(8)

Είναι αναγκαίο να διασφαλιστεί η έγκαιρη δράση και ο έγκαιρος συντονισμός μεταξύ της αρμόδιας αρχής και της αρχής εξυγίανσης, όταν ένα ίδρυμα ή μια οντότητα διατηρείται μεν σε λειτουργία, αλλά υπάρχει σημαντικός κίνδυνος πτώχευσης του ιδρύματος ή οντότητας. Ως εκ τούτου, η αρμόδια αρχή θα πρέπει να ενημερώνει την αρχή εξυγίανσης το συντομότερο δυνατό για τον εν λόγω κίνδυνο. Η σχετική κοινοποίηση θα πρέπει να περιλαμβάνει τους λόγους για την εκτίμηση της αρμόδιας αρχής και επισκόπηση των εναλλακτικών μέτρων του ιδιωτικού τομέα, των εποπτικών ενεργειών ή των μέτρων έγκαιρης παρέμβασης που είναι διαθέσιμα για την πρόληψη της πτώχευσης του ιδρύματος ή της οντότητας εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Η εν λόγω έγκαιρη κοινοποίηση δεν θα πρέπει να θίγει τις διαδικασίες για τη διαπίστωση της εκπλήρωσης των προϋποθέσεων εξυγίανσης. Η προηγούμενη κοινοποίηση από την αρμόδια αρχή προς την αρχή εξυγίανσης σημαντικού κινδύνου πτώχευσης ή πιθανής πτώχευσης ενός ιδρύματος ή μιας οντότητας δεν θα πρέπει να αποτελεί προϋπόθεση για την επακόλουθη διαπίστωση ότι ένα ίδρυμα ή μια οντότητα τελεί πράγματι υπό πτώχευση ή ενδέχεται να πτωχεύσει. Επιπλέον, εάν σε μεταγενέστερο στάδιο εκτιμάται ότι το ίδρυμα ή η οντότητα βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης ή πιθανής πτώχευσης και δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για την πρόληψη της εν λόγω πτώχευσης εντός εύλογου χρονικού διαστήματος, η αρχή εξυγίανσης πρέπει να αποφασίσει αν θα αναλάβει δράση εξυγίανσης. Στην περίπτωση αυτή, ο έγκαιρος χαρακτήρας της απόφασης να εφαρμοστεί δράση εξυγίανσης σε ένα ίδρυμα ή μια οντότητα μπορεί να έχει θεμελιώδη σημασία για την επιτυχή εφαρμογή της στρατηγικής εξυγίανσης, ιδίως επειδή η έγκαιρη παρέμβαση στο ίδρυμα ή στην οντότητα μπορεί να συμβάλει στη διασφάλιση επαρκών επιπέδων ικανότητας απορρόφησης ζημιών και ρευστότητας για την εκτέλεση της εν λόγω στρατηγικής. Ως εκ τούτου, είναι σκόπιμο να παρέχεται στην αρχή εξυγίανσης η δυνατότητα να αξιολογεί, σε στενή συνεργασία με την αρμόδια αρχή, τι συνιστά εύλογο χρονικό διάστημα για την εφαρμογή εναλλακτικών μέτρων ώστε να αποφεύγεται η πτώχευση του ιδρύματος ή της οντότητας. Κατά τη διενέργεια της εν λόγω εκτίμησης, θα πρέπει επίσης να λαμβάνεται υπόψη η ανάγκη να διατηρηθεί η ικανότητα της αρχής εξυγίανσης και της οικείας οντότητας να εφαρμόζουν αποτελεσματικά τη στρατηγική εξυγίανσης, όπου αυτό είναι τελικά αναγκαίο, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να αποτρέπει τη λήψη εναλλακτικών μέτρων. Ειδικότερα, το προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα για τα εναλλακτικά μέτρα θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να μην θέτει σε κίνδυνο την αποτελεσματικότητα της πιθανής εφαρμογής της στρατηγικής εξυγίανσης. Για να διασφαλιστεί έγκαιρο αποτέλεσμα και να μπορέσει η αρχή εξυγίανσης να προετοιμαστεί κατάλληλα για τη δυνητική εξυγίανση του ιδρύματος ή της οντότητας, η αρχή εξυγίανσης και η αρμόδια αρχή θα πρέπει να συνεδριάζουν τακτικά, η δε αρχή εξυγίανσης θα πρέπει να αποφασίζει σχετικά με τη συχνότητα των εν λόγω συνεδριάσεων με γνώμονα τις περιστάσεις της υπόθεσης.

(9)

Το πλαίσιο εξυγίανσης προορίζεται να εφαρμόζεται δυνητικά σε οποιοδήποτε ίδρυμα ή οντότητα, ανεξάρτητα από το μέγεθος και το επιχειρηματικό μοντέλο, εάν τα εργαλεία που διατίθενται βάσει του εθνικού δικαίου δεν επαρκούν για τη διαχείριση της πτώχευσης. Για να διασφαλιστεί το αποτέλεσμα αυτό, θα πρέπει να καθοριστούν τα κριτήρια για την εφαρμογή της εκτίμησης του δημόσιου συμφέροντος σε ένα ίδρυμα ή οντότητα που βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης. Στο πλαίσιο αυτό , είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί ότι, ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις, ορισμένες λειτουργίες του ιδρύματος ή της οντότητας μπορούν να θεωρηθούν κρίσιμες ακόμη και αν η διακοπή τους θα επηρέαζε τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα ή τις κρίσιμες υπηρεσίες ▌σε περιφερειακό επίπεδο , ιδίως όταν η δυνατότητα υποκατάστασης των κρίσιμων λειτουργιών καθορίζεται από τη σχετική γεωγραφική αγορά.

(9α)

Για να διασφαλιστεί ότι η εκτίμηση των επιπτώσεων σε περιφερειακό επίπεδο μπορεί να βασίζεται σε δεδομένα τα οποία είναι διαθέσιμα με συνεκτικό τρόπο σε ολόκληρη την Ένωση, το περιφερειακό επίπεδο θα πρέπει να νοείται σε σχέση με τις εδαφικές μονάδες επιπέδου 1 ή επιπέδου 2 της ονοματολογίας των εδαφικών στατιστικών μονάδων (επίπεδο NUTS 1 ή 2) κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1059/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9).

(10)

Η αξιολόγηση του αν η εξυγίανση ενός ιδρύματος ή μιας οντότητας εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον θα πρέπει να αντικατοπτρίζει ότι οι καταθέτες προστατεύονται καλύτερα όταν χρησιμοποιούνται αποτελεσματικότερα τα κεφάλαια του συστήματος εγγύησης των καταθέσεων (στο εξής: ΣΕΚ) και ελαχιστοποιούνται οι ζημίες για τα εν λόγω κεφάλαια. Ως εκ τούτου, κατά την εκτίμηση του δημόσιου συμφέροντος, θα πρέπει να θεωρείται ότι ο στόχος της εξυγίανσης που αφορά την προστασία των καταθετών επιτυγχάνεται καλύτερα με την εξυγίανση, εάν η επιλογή της αφερεγγυότητας είναι πιο δαπανηρή για το ΣΕΚ.

(10α)

Όταν τα εθνικά πλαίσια αφερεγγυότητας και εξυγίανσης επιτυγχάνουν αποτελεσματικά τους στόχους του πλαισίου στον ίδιο βαθμό, θα πρέπει να προτιμάται η επιλογή που ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο για τους φορολογούμενους και την οικονομία. Η προσέγγιση αυτή διασφαλίζει μια συνετή και υπεύθυνη πορεία δράσης, ευθυγραμμισμένη με τον πρωταρχικό στόχο της διαφύλαξης τόσο των συμφερόντων των φορολογουμένων όσο και της ευρύτερης οικονομικής σταθερότητας.

(11)

Η αξιολόγηση του αν η εξυγίανση ενός ιδρύματος ή μιας οντότητας εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον θα πρέπει επίσης να αντικατοπτρίζει, στο μέτρο του δυνατού, τη διαφορά μεταξύ, αφενός, της χρηματοδότησης που παρέχεται μέσω διχτυών ασφαλείας που χρηματοδοτούνται από τον κλάδο (χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης ή ΣΕΚ) και, αφετέρου, της χρηματοδότησης που παρέχεται από τα κράτη μέλη από χρήματα των φορολογουμένων. Η χρηματοδότηση που παρέχεται από τα κράτη μέλη ενέχει υψηλότερο ηθικό κίνδυνο και χαμηλότερο κίνητρο για πειθαρχία της αγοράς. Συνεπώς, κατά την αξιολόγηση του στόχου για ελαχιστοποίηση της εξάρτησης από έκτακτη δημόσια χρηματοπιστωτική στήριξη, οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να προτιμούν τη χρηματοδότηση μέσω των χρηματοδοτικών ρυθμίσεων εξυγίανσης ή του ΣΕΚ, και η χρηματοδότηση μέσω πόρων του ίδιου ύψους προερχόμενων από τον προϋπολογισμό των κρατών μελών θα πρέπει να εξετάζεται μόνο σε έκτακτες περιστάσεις.

(11α)

Χρηματοδοτούμενη από τους φορολογούμενους έκτακτη χρηματοπιστωτική στήριξη σε ιδρύματα και οντότητες θα πρέπει να χορηγείται αποκλειστικά και μόνο για την άρση σοβαρής διαταραχής της οικονομίας με έκτακτο και συστημικό χαρακτήρα, καθώς επιβαρύνει σημαντικά τα δημόσια οικονομικά και διαταράσσει τους ίσους όρους ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά.

(12)

Για να διασφαλιστεί ότι οι στόχοι της εξυγίανσης επιτυγχάνονται με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο, το αποτέλεσμα της εκτίμησης του δημόσιου συμφέροντος θα πρέπει να είναι αρνητικό μόνο όταν η εκκαθάριση του ιδρύματος ή οντότητας που βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης υπό κανονικές διαδικασίες αφερεγγυότητας θα μπορούσε να επιτύχει τους στόχους της εξυγίανσης αποτελεσματικότερα και όχι μόνο στον ίδιο βαθμό με την εξυγίανση.

(12α)

Κατά τη λήψη απόφασης μεταξύ εξυγίανσης και εκκαθάρισης, θα πρέπει να προτιμάται η επιλογή με το χαμηλότερο συνολικό κόστος. Η αξιολόγηση αυτή θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη διάφορες δαπάνες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με πληρωμές από σύστημα εγγύησης καταθέσεων, όπως το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την ανάκτηση περιουσιακών στοιχείων και το διαφυγόν εισόδημα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Σε περιπτώσεις όπου αμφότερες οι επιλογές εξυγίανσης και εκκαθάρισης παρουσιάζουν παρόμοια χαρακτηριστικά κόστους, θα πρέπει να προτιμάται η επιλογή που ενέχει λιγότερους συναφείς κινδύνους για την οικονομία, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων οικονομικών και των επιπτώσεων στη σταθερότητα της οικονομίας.

(13)

Όταν ίδρυμα ή οντότητα που βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης δεν τίθεται υπό καθεστώς εξυγίανσης, θα πρέπει να εκκαθαρίζεται σύμφωνα με τις διαδικασίες που είναι διαθέσιμες βάσει του εθνικού δικαίου. Οι διαδικασίες αυτές μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από το ένα κράτος μέλος στο άλλο. Μολονότι ενδείκνυται η παροχή επαρκούς ευελιξίας για τη χρήση των υφιστάμενων εθνικών διαδικασιών, ορισμένες πτυχές θα πρέπει να αποσαφηνιστούν προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα σχετικά ιδρύματα ή οι σχετικές οντότητες θα εξέρχονται από την αγορά.

(14)

Θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι η αρμόδια εθνική διοικητική ή δικαστική αρχή κινεί ταχέως διαδικασία δυνάμει του εθνικού δικαίου όταν ένα ίδρυμα ή μια οντότητα βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης ή πιθανής πτώχευσης και δεν τίθεται υπό καθεστώς εξυγίανσης. Όταν η εκούσια εκκαθάριση του ιδρύματος ή της οντότητας, βάσει απόφασης των μετόχων, προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο, η επιλογή αυτή θα πρέπει να παραμείνει διαθέσιμη. Ωστόσο, θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι, ελλείψει ταχείας δράσης εκ μέρους των μετόχων, η αρμόδια εθνική διοικητική ή δικαστική αρχή λαμβάνει μέτρα.

(15)

Θα πρέπει να προβλέπεται επίσης ότι η τελική έκβαση των εν λόγω διαδικασιών είναι η έξοδος από την αγορά του ιδρύματος ή της οντότητας που βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης ή η παύση των τραπεζικών δραστηριοτήτων τους. Ανάλογα με το εθνικό δίκαιο, ο συγκεκριμένος στόχος μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους, οι οποίοι μπορεί να περιλαμβάνουν πώληση του συνόλου ή μέρους του ιδρύματος ή της οντότητας, πώληση συγκεκριμένων στοιχείων του ενεργητικού ή του παθητικού, σταδιακή εκκαθάριση ή παύση των τραπεζικών δραστηριοτήτων τους, συμπεριλαμβανομένων πληρωμών και λήψης καταθέσεων, με σκοπό τη σταδιακή πώληση των περιουσιακών στοιχείων τους για την επιστροφή των χρημάτων τους στους θιγόμενους καταθέτες. Ωστόσο, για τη βελτίωση της προβλεψιμότητας των διαδικασιών, η συγκεκριμένη έκβαση θα πρέπει να επιτυγχάνεται εντός εύλογου χρονικού διαστήματος.

(16)

Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να διαθέτουν την εξουσία ανάκλησης της άδειας λειτουργίας ιδρύματος ή οντότητας αποκλειστικά και μόνον για τον λόγο ότι το ίδρυμα ή η οντότητα βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης ή πιθανής πτώχευσης και δεν τίθεται υπό καθεστώς εξυγίανσης. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να μπορούν να ανακαλούν την άδεια λειτουργίας για τη στήριξη του στόχου της εκκαθάρισης του ιδρύματος ή της οντότητας σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, ειδικότερα σε περιπτώσεις στις οποίες δεν είναι δυνατή η κίνηση των διαθέσιμων διαδικασιών δυνάμει του εθνικού δικαίου κατά τον χρόνο στον οποίο διαπιστώνεται ότι το ίδρυμα ή η οντότητα βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης ή πιθανής πτώχευσης, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων στις οποίες το ίδρυμα ή η οντότητα δεν είναι ακόμη αφερέγγυο/-α σε επίπεδο ισολογισμού. Προκειμένου να διασφαλιστεί περαιτέρω η δυνατότητα επίτευξης του στόχου της εκκαθάρισης του ιδρύματος ή της οντότητας, τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι η ανάκληση της άδειας λειτουργίας από την αρμόδια αρχή περιλαμβάνεται επίσης στις ενδεχόμενες προϋποθέσεις κίνησης μίας τουλάχιστον από τις διαδικασίες που είναι διαθέσιμες δυνάμει του εθνικού δικαίου και εφαρμόζονται σε ιδρύματα ή οντότητες που βρίσκονται σε σημείο πτώχευσης ή πιθανής πτώχευσης πλην όμως δεν τίθενται υπό καθεστώς εξυγίανσης.

(17)

Με βάση την πείρα που αποκτήθηκε από την εφαρμογή της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014 και της οδηγίας 2014/49/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10), είναι αναγκαίο να προσδιοριστούν περαιτέρω οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορούν να χορηγούνται κατ’ εξαίρεση μέτρα προληπτικού και προφυλακτικού χαρακτήρα θεωρούμενα έκτακτη δημόσια χρηματοπιστωτική στήριξη. Για να ελαχιστοποιηθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού που προκύπτουν από διαφορές στη φύση των ΣΕΚ στην Ένωση, θα πρέπει να επιτρέπονται κατ’ εξαίρεση παρεμβάσεις των ΣΕΚ στο πλαίσιο προληπτικών μέτρων που συμμορφώνονται με την οδηγία 2014/49/ΕΕ, θεωρούμενες έκτακτη δημόσια χρηματοπιστωτική στήριξη, όταν το δικαιούχο ίδρυμα ή η δικαιούχος οντότητα δεν πληροί καμία από τις προϋποθέσεις ώστε να θεωρηθεί ότι βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης ή πιθανής πτώχευσης. Θα πρέπει να διασφαλιστεί η έγκαιρη λήψη των προληπτικών μέτρων. Επί του παρόντος, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) βασίζει την εκτίμησή της ότι ένα ίδρυμα ή μια οντότητα είναι φερέγγυα, για τους σκοπούς της προληπτικής ανακεφαλαιοποίησης, σε μελλοντοστρεφή αξιολόγηση για τους επόμενους 12 μήνες, εάν το ίδρυμα ή η οντότητα μπορεί να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις ιδίων κεφαλαίων που ορίζονται στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (11) ή στον κανονισμό (ΕΕ) 2019/2033 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (12), και με την πρόσθετη απαίτηση ιδίων κεφαλαίων που προβλέπεται στην οδηγία 2013/36/ΕΕ ή στην οδηγία (ΕΕ) 2019/2034. Η πρακτική αυτή θα πρέπει να προβλέπεται στην οδηγία 2014/59/ΕΕ. Επιπλέον, τα μέτρα αρωγής για απομειωμένα περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των φορέων διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων ή των συστημάτων εγγύησης περιουσιακών στοιχείων, μπορούν να αποδειχθούν αποτελεσματικά και αποδοτικά όσον αφορά την αντιμετώπιση των αιτιών ενδεχομένων οικονομικών δυσχερειών που αντιμετωπίζουν τα ιδρύματα και οι οντότητες και την πρόληψη της πτώχευσής τους και, ως εκ τούτου, μπορεί να συνιστούν σχετικά προληπτικά μέτρα. Συνεπώς, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι τα εν λόγω προληπτικά μέτρα μπορούν να λάβουν τη μορφή μέτρων για απομειωμένα περιουσιακά στοιχεία.

(18)

Για τη διατήρηση της πειθαρχίας της αγοράς, την προστασία των δημόσιων πόρων και την αποφυγή στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, τα προληπτικά μέτρα θα πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν εξαίρεση και να εφαρμόζονται μόνο για την αντιμετώπιση περιπτώσεων σοβαρών διαταραχών στην αγορά ή για τη διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, ιδίως σε περίπτωση συστημικής κρίσης. Επιπλέον, τα προληπτικά μέτρα δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση ζημιών που έχουν επέλθει ή είναι πιθανό να επέλθουν. Το πιο αξιόπιστο μέσο για τον εντοπισμό ζημιών που έχουν επέλθει ή είναι πιθανό να επέλθουν είναι ο έλεγχος της ποιότητας των περιουσιακών στοιχείων από την ΕΚΤ, την Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή (Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών – ΕΑΤ), που συστάθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (13), ή τις εθνικές αρμόδιες αρχές. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να χρησιμοποιούν τον εν λόγω έλεγχο για να εντοπίζουν ζημίες που έχουν επέλθει ή είναι πιθανό να επέλθουν, όταν ο εν λόγω έλεγχος μπορεί να διενεργηθεί εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Όταν αυτό δεν είναι εφικτό, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να εντοπίζουν τις ζημίες που έχουν επέλθει ή είναι πιθανό να επέλθουν με τον πλέον αξιόπιστο τρόπο υπό τις επικρατούσες συνθήκες, βάσει επιτόπιων επιθεωρήσεων, κατά περίπτωση.

(19)

Η προληπτική ανακεφαλαιοποίηση αποσκοπεί στη στήριξη βιώσιμων ιδρυμάτων και οντοτήτων για τις οποίες διαπιστώνεται ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσουν προσωρινές δυσχέρειες στο εγγύς μέλλον και στην αποτροπή περαιτέρω επιδείνωσης της κατάστασής τους. Για να αποφευχθεί η χορήγηση δημόσιων επιδοτήσεων σε επιχειρήσεις που είναι ήδη μη κερδοφόρες κατά τη χορήγηση της στήριξης, τα προληπτικά μέτρα που χορηγούνται με τη μορφή απόκτησης μέσων ιδίων κεφαλαίων ή άλλων κεφαλαιακών μέσων ή μέσω μέτρων για απομειωμένα περιουσιακά στοιχεία δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν το ποσό που είναι αναγκαίο για την κάλυψη έλλειψης κεφαλαίων που εντοπίζεται στο δυσμενές σενάριο προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων ή ισοδύναμου ελέγχου. Για να διασφαλιστεί η τελική διακοπή της δημόσιας χρηματοδότησης, τα εν λόγω προληπτικά μέτρα θα πρέπει επίσης να είναι χρονικά περιορισμένα και να περιλαμβάνουν σαφές χρονοδιάγραμμα όσον αφορά τον τερματισμό τους ( μια στρατηγική εξόδου από το μέτρο στήριξης ). Τα μέσα αόριστης διάρκειας, συμπεριλαμβανομένου του κεφαλαίου κοινών μετοχών της κατηγορίας 1, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις και να υπόκεινται σε ορισμένα ποσοτικά όρια, δεδομένου ότι από τη φύση τους δεν είναι κατάλληλα για τη συμμόρφωση με τον όρο της προσωρινής ισχύος.

(20)

Τα προληπτικά μέτρα θα πρέπει να περιορίζονται στο ποσό που θα χρειαζόταν το ίδρυμα ή η οντότητα για να διατηρήσει τη φερεγγυότητά του/της στην περίπτωση του δυσμενούς σεναρίου, όπως προσδιορίζεται σε προσομοίωση ακραίων καταστάσεων ή σε ισοδύναμο έλεγχο. Στην περίπτωση προληπτικών μέτρων με τη μορφή μέτρων για απομειωμένα περιουσιακά στοιχεία, το ίδρυμα ή η οντότητα που τα λαμβάνει θα πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει το ποσό αυτό για την κάλυψη ζημιών από τα μεταβιβασθέντα περιουσιακά στοιχεία ή σε συνδυασμό με την απόκτηση κεφαλαιακών μέσων, υπό την προϋπόθεση ότι δεν σημειώνεται υπέρβαση του συνολικού ποσού του διαπιστωθέντος ελλείμματος. Είναι επίσης αναγκαίο να διασφαλιστεί ότι τα εν λόγω προληπτικά μέτρα με τη μορφή μέτρων για απομειωμένα περιουσιακά στοιχεία συμμορφώνονται με τους ισχύοντες κανόνες και τις βέλτιστες πρακτικές για τις κρατικές ενισχύσεις, ότι αποκαθιστούν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ιδρύματος ή της οντότητας, ότι η κρατική ενίσχυση περιορίζεται στο ελάχιστο αναγκαίο και ότι αποφεύγονται οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού. Για τους λόγους αυτούς, οι οικείες αρχές θα πρέπει, σε περίπτωση λήψης προληπτικών μέτρων με τη μορφή μέτρων για απομειωμένα περιουσιακά στοιχεία, να λαμβάνουν υπόψη τις ειδικές κατευθυντήριες γραμμές, συμπεριλαμβανομένου του σχεδίου στρατηγικής για τις εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων (ΕΔΠΣ) (14) και της ανακοίνωσης για την αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (15). Τα εν λόγω προληπτικά μέτρα με τη μορφή μέτρων για απομειωμένα περιουσιακά στοιχεία θα πρέπει να υπόκεινται πάντοτε στον επιτακτικό όρο της προσωρινής ισχύος. Οι δημόσιες εγγυήσεις που χορηγούνται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα σε σχέση με τα απομειωμένα περιουσιακά στοιχεία του οικείου ιδρύματος ή οντότητας αναμένεται να εξασφαλίσουν καλύτερη συμμόρφωση με τον όρο της προσωρινής ισχύος από ό,τι οι μεταβιβάσεις των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων σε οντότητα υποστηριζόμενη από το δημόσιο. Για να διασφαλιστεί ότι τα ιδρύματα τα οποία λαμβάνουν στήριξη συμμορφώνονται με τους όρους του μέτρου στήριξης, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να ζητούν σχέδιο αποκατάστασης από τα ιδρύματα που δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους. Όταν μια αρμόδια αρχή θεωρεί ότι τα μέτρα του σχεδίου αποκατάστασης δεν είναι ικανά να επιτύχουν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ιδρύματος ή όταν το ίδρυμα δεν έχει συμμορφωθεί με το σχέδιο αποκατάστασης, οι αρμόδιες αρχές διενεργούν αξιολόγηση σχετικά με το αν ίδρυμα βρίσκεται σε σημείο πτώχευσης ή πιθανής πτώχευσης, σύμφωνα με το άρθρο 32 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ.

(21)

Για να καλυφθούν οι σοβαρές παραβάσεις των απαιτήσεων προληπτικής εποπτείας, είναι αναγκαίο να προσδιοριστούν περαιτέρω οι προϋποθέσεις βάσει των οποίων διαπιστώνεται ότι οι εταιρείες συμμετοχών βρίσκονται σε σημείο πτώχευσης ή πιθανής πτώχευσης. Η παράβαση των εν λόγω απαιτήσεων από εταιρεία συμμετοχών θα είναι ουσιώδης όταν το είδος και η έκταση της παράβασης είναι συγκρίσιμη με παράβαση η οποία, εάν είχε διαπραχθεί από πιστωτικό ίδρυμα, θα δικαιολογούσε την ανάκληση της άδειας λειτουργίας από την αρμόδια αρχή σύμφωνα με το άρθρο 18 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ.

(22)

Τα κράτη μέλη ενδέχεται να διαθέτουν, βάσει της εθνικής νομοθεσίας τους, εξουσίες αναστολής υποχρεώσεων πληρωμής ή παράδοσης οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν επιλέξιμες καταθέσεις. Όταν η αναστολή υποχρεώσεων πληρωμής ή παράδοσης δεν έχει άμεση σχέση με την οικονομική κατάσταση του πιστωτικού ιδρύματος, οι καταθέσεις δεν επιτρέπεται να μην είναι διαθέσιμες για τους σκοπούς της οδηγίας 2014/49/ΕΕ. Συνεπεία της αναστολής, οι καταθέτες ενδέχεται να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση στις καταθέσεις τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για τη διατήρηση της εμπιστοσύνης των καταθετών στον τραπεζικό τομέα και της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι καταθέτες έχουν πρόσβαση σε ενδεδειγμένο ημερήσιο ποσό από τις καταθέσεις τους για την κάλυψη, ειδικότερα, του κόστους ζωής, σε περίπτωση που δεν έχουν πρόσβαση στις καταθέσεις τους λόγω αναστολής πληρωμών για λόγους που δεν έχουν ως αποτέλεσμα την πληρωμή στους καταθέτες. Η διαδικασία αυτή θα πρέπει να έχει εξαιρετικό χαρακτήρα, τα δε κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι καταθέτες έχουν πρόσβαση σε ενδεδειγμένα ημερήσια ποσά.

(23)

Για να αυξηθεί η ασφάλεια δικαίου, και δεδομένης της ενδεχόμενης συνάφειας των υποχρεώσεων που ενδέχεται να προκύψουν από μελλοντικά αβέβαια γεγονότα, συμπεριλαμβανομένης της έκβασης των δικαστικών διαφορών που εκκρεμούν κατά τον χρόνο της εξυγίανσης, είναι αναγκαίο να καθοριστεί η μεταχείριση της οποίας θα πρέπει να τύχουν οι εν λόγω υποχρεώσεις για τους σκοπούς της εφαρμογής του εργαλείου διάσωσης με ίδια μέσα. Στο πλαίσιο αυτό, οι κατευθυντήριες αρχές θα πρέπει να είναι εκείνες που προβλέπονται στους λογιστικούς κανόνες, και ειδικότερα οι λογιστικοί κανόνες που ορίζονται στο Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο 37, όπως εγκρίθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1126/2008 της Επιτροπής (16). Στη βάση αυτή, οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να διακρίνουν μεταξύ προβλέψεων και ενδεχόμενων υποχρεώσεων. Οι προβλέψεις είναι υποχρεώσεις που σχετίζονται με πιθανή εκροή κεφαλαίων και οι οποίες μπορούν να εκτιμηθούν με αξιόπιστο τρόπο. Οι ενδεχόμενες υποχρεώσεις δεν αναγνωρίζονται ως λογιστικές υποχρεώσεις, δεδομένου ότι σχετίζονται με δέσμευση η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί πιθανή κατά τη στιγμή της εκτίμησης ή δεν μπορεί να εκτιμηθεί με αξιόπιστο τρόπο.

(24)

Δεδομένου ότι οι προβλέψεις είναι λογιστικές υποχρεώσεις, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι εν λόγω προβλέψεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως και οι λοιπές υποχρεώσεις. Οι εν λόγω προβλέψεις θα πρέπει να μπορούν να υπόκεινται σε αναδιάρθρωση παθητικού, εκτός εάν πληρούν ένα από τα ειδικά κριτήρια για την εξαίρεσή τους από το πεδίο εφαρμογής του εργαλείου διάσωσης με ίδια μέσα. Δεδομένης της ενδεχόμενης συνάφειας των εν λόγω προβλέψεων για την εξυγίανση και για τη διασφάλιση βεβαιότητας κατά την εφαρμογή του εργαλείου διάσωσης με ίδια μέσα, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι προβλέψεις αποτελούν μέρος των υποκείμενων σε αναδιάρθρωση παθητικού υποχρεώσεων και ότι, ως εκ τούτου, το εργαλείο διάσωσης με ίδια μέσα εφαρμόζεται σε αυτές. Θα πρέπει να διασφαλίζεται επίσης ότι, μετά την εφαρμογή του εργαλείου διάσωσης με ίδια μέσα, οι εν λόγω υποχρεώσεις και κάθε υποχρέωση ή απαίτηση που προκύπτει από αυτές θεωρείται ότι έχουν εξοφληθεί για κάθε σκοπό. Τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία για τις υποχρεώσεις αποζημίωσης και άλλες υποχρεώσεις που προκύπτουν από δικαστικές απαιτήσεις κατά του υπό εξυγίανση ιδρύματος.

(25)

Σύμφωνα με τις λογιστικές αρχές, οι ενδεχόμενες υποχρεώσεις δεν μπορούν να αναγνωριστούν ως υποχρεώσεις και, ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για διάσωση με ίδια μέσα. Ωστόσο, είναι αναγκαίο να διασφαλιστεί ότι μια ενδεχόμενη υποχρέωση που θα προέκυπτε από γεγονός που είναι απίθανο ή δεν μπορεί να εκτιμηθεί με αξιόπιστο τρόπο κατά τον χρόνο της εξυγίανσης δεν θίγει την αποτελεσματικότητα της στρατηγικής εξυγίανσης και ιδίως του εργαλείου διάσωσης με ίδια μέσα. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, ο εκτιμητής θα πρέπει, στο πλαίσιο της αποτίμησης για τους σκοπούς της εξυγίανσης, να εκτιμά τις ενδεχόμενες υποχρεώσεις που περιλαμβάνονται στον ισολογισμό του υπό εξυγίανση ιδρύματος και να προσδιορίζει ποσοτικά τη δυνητική αξία των εν λόγω υποχρεώσεων κατά τις βέλτιστες ικανότητες του εκτιμητή. Για να διασφαλιστεί ότι, μετά τη διαδικασία εξυγίανσης, το ίδρυμα ή η οντότητα μπορεί να διατηρήσει επαρκή επίπεδα εμπιστοσύνης της αγοράς για κατάλληλο χρονικό διάστημα, ο εκτιμητής θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την εν λόγω δυνητική αξία κατά τον καθορισμό του ποσού κατά το οποίο πρέπει να απομειωθούν ή να μετατραπούν οι υποκείμενες σε αναδιάρθρωση παθητικού υποχρεώσεις ώστε να αποκατασταθούν οι δείκτες κεφαλαίου του υπό εξυγίανση ιδρύματος. Ειδικότερα, η αρχή εξυγίανσης θα πρέπει να εφαρμόζει τις εξουσίες μετατροπής που διαθέτει στις υποκείμενες σε αναδιάρθρωση παθητικού υποχρεώσεις στον βαθμό που απαιτείται για να διασφαλιστεί ότι η ανακεφαλαιοποίηση του υπό εξυγίανση ιδρύματος επαρκεί για την κάλυψη δυνητικών ζημιών που ενδέχεται να προκληθούν από υποχρέωση που μπορεί να προκύψει λόγω απίθανου γεγονότος. Κατά την εκτίμηση του ποσού που πρόκειται να απομειωθεί ή να μετατραπεί, η αρχή εξυγίανσης θα πρέπει να εξετάζει προσεκτικά τον αντίκτυπο της δυνητικής ζημίας στο υπό εξυγίανση ίδρυμα με βάση διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας εκδήλωσης του γεγονότος, του χρονικού πλαισίου για την εκδήλωσή του και του ποσού της ενδεχόμενης υποχρέωσης.

(26)

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μετά την παροχή συνεισφοράς από τη χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης έως το 5 % των συνολικών υποχρεώσεων του ιδρύματος ή της οντότητας, συμπεριλαμβανομένων των ιδίων κεφαλαίων, οι αρχές εξυγίανσης μπορούν να χρησιμοποιούν πρόσθετες πηγές χρηματοδότησης για να στηρίξουν περαιτέρω την οικεία δράση εξυγίανσης. Θα πρέπει να προσδιοριστούν με μεγαλύτερη σαφήνεια οι περιπτώσεις στις οποίες η χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης μπορεί να παρέχει περαιτέρω στήριξη όταν έχουν απομειωθεί ή μετατραπεί πλήρως όλες οι υποχρεώσεις με σειρά κατάταξης χαμηλότερη από τις καταθέσεις που δεν εξαιρούνται υποχρεωτικά ή κατά διακριτική ευχέρεια από τη διάσωση με ίδια μέσα.

(27)

Με τον κανονισμό (ΕΕ) 2019/876 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (17), τον κανονισμό (ΕΕ) 2019/877 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (18) και την οδηγία (ΕΕ) 2019/879 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (19) εφαρμόστηκαν στην Ένωση οι διεθνείς όροι λειτουργίας της συνολικής ικανότητας απορρόφησης ζημιών (TLAC), που δημοσιεύθηκαν από το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στις 9 Νοεμβρίου 2015 (στο εξής: πρότυπο TLAC), για τις παγκόσμιες συστημικώς σημαντικές τράπεζες, οι οποίες αναφέρονται στο δίκαιο της Ένωσης ως παγκόσμια συστημικώς σημαντικά ιδρύματα (G-SII). Ο κανονισμός (ΕΕ) 2019/877 και η οδηγία (ΕΕ) 2019/879 τροποποίησαν επίσης τη MREL που ορίζεται στην οδηγία 2014/59/ΕΕ και στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 806/2014. Είναι αναγκαίο να ευθυγραμμιστούν οι διατάξεις της οδηγίας 2014/59/ΕΕ για τη MREL με την εφαρμογή του προτύπου TLAC για τα G-SII όσον αφορά ορισμένες υποχρεώσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη του μέρους της MREL που θα πρέπει να καλύπτεται με ίδια κεφάλαια και άλλες υποχρεώσεις μειωμένης εξασφάλισης. Ειδικότερα, οι υποχρεώσεις που έχουν την ίδια προτεραιότητα με ορισμένες εξαιρούμενες υποχρεώσεις θα πρέπει να περιλαμβάνονται στα ίδια κεφάλαια και στα επιλέξιμα μέσα μειωμένης εξασφάλισης των οντοτήτων εξυγίανσης, όταν το ποσό των εν λόγω εξαιρούμενων υποχρεώσεων στον ισολογισμό της οντότητας εξυγίανσης δεν υπερβαίνει το 5 % του ποσού των ιδίων κεφαλαίων και επιλέξιμων υποχρεώσεων της οντότητας εξυγίανσης και δεν προκύπτουν κίνδυνοι που σχετίζονται με την αρχή περί μη επιδείνωσης της θέσης των πιστωτών.

(28)

Οι κανόνες για τον καθορισμό της MREL επικεντρώνονται κυρίως στον καθορισμό του κατάλληλου επιπέδου της MREL με την παραδοχή ότι το εργαλείο διάσωσης με ίδια μέσα αποτελεί την προτιμώμενη στρατηγική εξυγίανσης. Ωστόσο, η οδηγία 2014/59/ΕΕ επιτρέπει στις αρχές εξυγίανσης να χρησιμοποιούν άλλα εργαλεία εξυγίανσης, συγκεκριμένα εκείνα που βασίζονται στη μεταβίβαση των δραστηριοτήτων του υπό εξυγίανση ιδρύματος σε ιδιώτη αγοραστή ή σε μεταβατικό ίδρυμα. Θα πρέπει επομένως να διευκρινιστεί ότι, σε περίπτωση που το σχέδιο εξυγίανσης προβλέπει τη χρήση του εργαλείου πώλησης των δραστηριοτήτων ή του εργαλείου μεταβατικού ιδρύματος ▌, ως αυτόνομου εργαλείου ή σε συνδυασμό με άλλα εργαλεία εξυγίανσης , οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να καθορίζουν το επίπεδο της MREL για την οικεία οντότητα εξυγίανσης με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των εν λόγω εργαλείων εξυγίανσης και τις διαφορετικές ανάγκες απορρόφησης ζημιών και ανακεφαλαιοποίησης που συνεπάγονται τα εν λόγω εργαλεία.

(29)

Το επίπεδο της MREL για τις οντότητες εξυγίανσης είναι το άθροισμα του ποσού των ζημιών που αναμένονται κατά την εξυγίανση και του ποσού της ανακεφαλαιοποίησης που επιτρέπει στην οντότητα εξυγίανσης να συνεχίσει να πληροί τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση άδειας λειτουργίας και να συνεχίσει τις δραστηριότητές της για το ενδεδειγμένο χρονικό διάστημα. Ορισμένες προτιμώμενες στρατηγικές εξυγίανσης συνεπάγονται τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σε αποδέκτη ▌, και ειδικότερα το εργαλείο πώλησης δραστηριοτήτων. Στις περιπτώσεις αυτές, οι στόχοι που επιδιώκονται με τη συνιστώσα ανακεφαλαιοποίησης ενδέχεται να μην εφαρμόζονται στον ίδιο βαθμό, διότι η αρχή εξυγίανσης δεν θα υποχρεούται να διασφαλίσει ότι η οντότητα εξυγίανσης αποκαθιστά τη συμμόρφωση με τις οικείες απαιτήσεις ιδίων κεφαλαίων μετά τη δράση εξυγίανσης. Ωστόσο, οι ζημίες σε τέτοιες περιπτώσεις αναμένεται να υπερβούν τις απαιτήσεις ιδίων κεφαλαίων της οντότητας εξυγίανσης. Είναι επομένως σκόπιμο να καθοριστεί ότι το επίπεδο της MREL των εν λόγω οντοτήτων εξυγίανσης εξακολουθεί να περιλαμβάνει ένα ποσό ανακεφαλαιοποίησης προσαρμοσμένο κατά τρόπο αναλογικό προς τη στρατηγική εξυγίανσης.

(30)

Όταν η στρατηγική εξυγίανσης προβλέπει τη χρήση εργαλείων εξυγίανσης πέραν της αποκλειστικής διάσωσης με ίδια μέσα, οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης της οικείας οντότητας θα είναι γενικά μικρότερες μετά την εξυγίανση απ’ ό,τι σε περίπτωση διάσωσης με ίδια μέσα ανοικτής τράπεζας. Η βαθμονόμηση της MREL στην περίπτωση αυτήν θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την εν λόγω πτυχή κατά την εκτίμηση της απαίτησης ανακεφαλαιοποίησης. Συνεπώς, κατά την προσαρμογή του επιπέδου της MREL για τις οντότητες εξυγίανσης των οποίων το σχέδιο εξυγίανσης προβλέπει το εργαλείο πώλησης δραστηριοτήτων ή το εργαλείο μεταβατικού ιδρύματος ▌, ως αυτόνομο εργαλείο ή σε συνδυασμό με άλλα εργαλεία εξυγίανσης , το Συμβούλιο Εξυγίανσης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά των εν λόγω εργαλείων, συμπεριλαμβανομένων της αναμενόμενης περιμέτρου της μεταβίβασης στον ιδιώτη αγοραστή ή στο μεταβατικό ίδρυμα, των τύπων των προς μεταβίβαση μέσων, της αναμενόμενης αξίας και εμπορευσιμότητας των εν λόγω μέσων, καθώς και του σχεδιασμού της προτιμώμενης στρατηγικής εξυγίανσης, συμπεριλαμβανομένης της συμπληρωματικής χρήσης του εργαλείου διαχωρισμού περιουσιακών στοιχείων. Δεδομένου ότι η αρχή εξυγίανσης πρέπει να αποφασίζει κατά περίπτωση για οποιαδήποτε ενδεχόμενη χρήση κεφαλαίων από το ΣΕΚ κατά την εξυγίανση και δεδομένου ότι η απόφαση αυτή δεν μπορεί να ληφθεί με βεβαιότητα εκ των προτέρων, οι αρχές εξυγίανσης δεν θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη δυνητική συνεισφορά του ΣΕΚ κατά την εξυγίανση κατά τη βαθμονόμηση του επιπέδου της MREL.

▌

(32)

Υπάρχουν αλληλεπιδράσεις μεταξύ του πλαισίου για την εξυγίανση και του πλαισίου για την κατάχρηση της αγοράς. Ειδικότερα, ενώ οι δράσεις που αναλαμβάνονται ενόψει της εξυγίανσης είναι δυνατόν να χαρακτηριστούν προνομιακές πληροφορίες βάσει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 596/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (20), η πρόωρη δημοσιοποίησή τους μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη διαδικασία εξυγίανσης. Τα υπό εξυγίανση ιδρύματα μπορούν να λαμβάνουν μέτρα για την αντιμετώπιση του ζητήματος αυτού ζητώντας την αναβολή της δημοσιοποίησης προνομιακών πληροφοριών δυνάμει του άρθρου 17 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 596/2014. Ωστόσο, κατά τον χρόνο προετοιμασίας για την εξυγίανση ενδέχεται να μην υπάρχουν πάντοτε τα κατάλληλα κίνητρα ώστε το υπό εξυγίανση ίδρυμα να αναλάβει την πρωτοβουλία υποβολής τέτοιου αιτήματος. Προς αποφυγή τέτοιων καταστάσεων, οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να διαθέτουν την εξουσία να ζητούν απευθείας την αναβολή της δημοσιοποίησης προνομιακών πληροφοριών δυνάμει του άρθρου 17 παράγραφος 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 596/2014 εξ ονόματος του υπό εξυγίανση ιδρύματος.

(33)

Για τη διευκόλυνση του σχεδιασμού της εξυγίανσης, της αξιολόγησης της δυνατότητας εξυγίανσης και της άσκηση της εξουσίας για την αντιμετώπιση ή την εξάλειψη των εμποδίων στη δυνατότητα εξυγίανσης καθώς και για την προώθηση της ανταλλαγής πληροφοριών, η αρχή εξυγίανσης ιδρύματος με σημαντικά υποκαταστήματα σε άλλα κράτη μέλη θα πρέπει να συστήσει σώμα εξυγίανσης, στο οποίο θα προεδρεύει.

(34)

Μετά την αρχική περίοδο για τη συγκέντρωση πόρων των χρηματοδοτικών ρυθμίσεων εξυγίανσης που αναφέρεται στο άρθρο 102 παράγραφος 1 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά μέσα τους ενδέχεται να υποστούν ελαφρά μείωση κάτω από το επίπεδο-στόχο τους, ιδίως λόγω της αύξησης των καλυπτόμενων καταθέσεων. Επομένως, το ποσό των εκ των προτέρων συνεισφορών που ενδέχεται να εισπραχθούν υπό τις συνθήκες αυτές είναι πιθανό να είναι μικρό. Ως εκ τούτου, σε μερικά έτη, το ποσό των εν λόγω εκ των προτέρων συνεισφορών ενδέχεται να μην είναι πλέον ανάλογο προς το κόστος είσπραξης των εν λόγω συνεισφορών. Συνεπώς, οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να μπορούν να αναβάλλουν την είσπραξη των εκ των προτέρων συνεισφορών για έως τρία έτη, έως ότου το προς είσπραξη ποσό ανέλθει σε ποσό ανάλογο προς το κόστος της διαδικασίας είσπραξης, υπό την προϋπόθεση ότι η εν λόγω αναβολή δεν επηρεάζει ουσιωδώς την ικανότητα των αρχών εξυγίανσης να χρησιμοποιούν τις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης.

(35)

Οι αμετάκλητες αναλήψεις πληρωμών αποτελούν μία από τις συνιστώσες των διαθέσιμων χρηματοδοτικών μέσων των χρηματοδοτικών ρυθμίσεων εξυγίανσης. Κατά συνέπεια, είναι αναγκαίο να διευκρινιστούν οι περιστάσεις υπό τις οποίες μπορεί να εγερθεί αξίωση εκτέλεσης των εν λόγω αναλήψεων πληρωμών, καθώς και η διαδικασία που εφαρμόζεται για τον τερματισμό των αναλήψεων πληρωμών σε περίπτωση που ένα ίδρυμα ή μια οντότητα παύσει να υπόκειται στην υποχρέωση καταβολής συνεισφορών σε χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης. Επιπλέον, για να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη διαφάνεια και βεβαιότητα όσον αφορά το μερίδιο των αμετάκλητων αναλήψεων πληρωμών στο συνολικό ποσό των εκ των προτέρων συνεισφορών που θα συγκεντρωθούν, οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να καθορίζουν το εν λόγω μερίδιο σε ετήσια βάση, με την επιφύλαξη των εφαρμοστέων ορίων.

(36)

Το μέγιστο ετήσιο ποσό των έκτακτων εκ των υστέρων συνεισφορών στις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης που επιτρέπεται να εισπραχθεί περιορίζεται επί του παρόντος στο τριπλάσιο του ποσού των εκ των προτέρων συνεισφορών. Μετά την αρχική περίοδο για τη συγκέντρωση πόρων που αναφέρεται στο άρθρο 102 παράγραφος 1 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, οι εν λόγω εκ των προτέρων συνεισφορές θα εξαρτώνται, σε περιστάσεις εκτός της χρήσης των χρηματοδοτικών ρυθμίσεων εξυγίανσης, μόνο από διακυμάνσεις του επιπέδου των καλυπτόμενων καταθέσεων και, ως εκ τούτου, είναι πιθανό να μειωθούν. Ο καθορισμός του μέγιστου ποσού των έκτακτων εκ των υστέρων συνεισφορών με βάση τις εκ των προτέρων συνεισφορές θα μπορούσε τότε να έχει ως αποτέλεσμα τον δραστικό περιορισμό της δυνατότητας των χρηματοδοτικών ρυθμίσεων εξυγίανσης να εισπράττουν εκ των υστέρων συνεισφορές, μειώνοντας έτσι την ικανότητά τους για ανάληψη δράσης. Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να καθοριστεί διαφορετικό όριο και το μέγιστο ποσό έκτακτων εκ των υστέρων συνεισφορών που επιτρέπεται να ζητηθεί θα πρέπει να οριστεί στο τριπλάσιο του ενός όγδοου του επιπέδου-στόχου της οικείας χρηματοδοτικής ρύθμισης εξυγίανσης.

(37)

Η οδηγία 2014/59/ΕΕ εναρμόνισε εν μέρει την κατάταξη των καταθέσεων βάσει της εθνικής νομοθεσίας που διέπει τις κανονικές διαδικασίες αφερεγγυότητας. Οι σχετικοί κανόνες πρόβλεπαν την κατάταξη των καταθέσεων σε τρεις κατηγορίες, όπου οι καλυπτόμενες καταθέσεις είχαν την ύψιστη προτεραιότητα και έπονταν οι επιλέξιμες καταθέσεις φυσικών προσώπων και πολύ μικρών, μικρότερων και μεσαίων επιχειρήσεων πέραν του επιπέδου κάλυψης. Οι λοιπές καταθέσεις, ήτοι καταθέσεις μεγάλων εταιρειών που υπερβαίνουν το επίπεδο κάλυψης και καταθέσεις οι οποίες δεν είναι επιλέξιμες για επιστροφή από το ΣΕΚ, έπρεπε να έχουν χαμηλότερη προτεραιότητα, πλην όμως η θέση τους δεν εναρμονιζόταν με άλλον τρόπο. Τέλος, οι απαιτήσεις των ΣΕΚ τύγχαναν της ίδιας υψηλότερης προτεραιότητας με τις καλυπτόμενες καταθέσεις. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι αυτή δεν είναι η βέλτιστη λύση για την προστασία των καταθετών. Η μερική εναρμόνιση δημιούργησε διαφορές στη μεταχείριση των εναπομενόντων καταθετών στα κράτη μέλη, ειδικότερα καθώς διαρκώς περισσότερα κράτη μέλη αποφασίζουν να χορηγήσουν επίσης νόμιμη προτεραιότητα στις εναπομένουσες καταθέσεις. Οι διαφορές αυτές δημιούργησαν επίσης δυσκολίες κατά τον καθορισμό του αντιπαραδείγματος της αφερεγγυότητας για τους διασυνοριακούς ομίλους κατά τις αποτιμήσεις της εξυγίανσης. Επιπλέον, η ▌κατάταξη των απαιτήσεων των καταθετών σε τρεις κατηγορίες μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα ως προς την τήρηση της αρχής περί μη επιδείνωσης της θέσης των πιστωτών, ειδικότερα όταν οι καταθέσεις η προτεραιότητα των οποίων δεν είχε εναρμονιστεί από την οδηγία 2014/59/ΕΕ κατατάσσονταν στο ίδιο επίπεδο με τις απαιτήσεις με εξοφλητική προτεραιότητα. Τέλος, η υψηλή προτεραιότητα που αποδόθηκε στις απαιτήσεις των ΣΕΚ δεν κατέστησε δυνατή τη χρησιμοποίηση των διαθέσιμων χρηματοδοτικών μέσων των εν λόγω συστημάτων με πιο αποδοτικό και αποτελεσματικό τρόπο σε παρεμβάσεις εκτός της πληρωμής καλυπτόμενων καταθέσεων σε περίπτωση αφερεγγυότητας, και συγκεκριμένα στο πλαίσιο εξυγίανσης, εναλλακτικών μέτρων σε περίπτωση αφερεγγυότητας ή προληπτικών μέτρων. Η προστασία των καλυπτόμενων καταθέσεων δεν βασίζεται στην προτεραιότητα των απαιτήσεων των ΣΕΚ, αλλά διασφαλίζεται αντιθέτως μέσω των υποχρεωτικών εξαιρέσεων από τη διάσωση με ίδια μέσα κατά την εξυγίανση και της άμεσης επιστροφής των χρημάτων εκ μέρους των ΣΕΚ σε περίπτωση μη διαθεσιμότητας καταθέσεων. Επομένως, η κατάταξη των καταθέσεων στην τρέχουσα ιεράρχηση των απαιτήσεων θα πρέπει να τροποποιηθεί.

(37α)

Η τροποποίηση της κατάταξης των πιστωτών όχι μόνο ενισχύει την προσβασιμότητα των ΣΕΚ και του Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης παρά τη χρήση δημόσιας στήριξης, αλλά προετοιμάζει επίσης το έδαφος για οικονομικά αποτελεσματικότερες λύσεις κατά την εξυγίανση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Αυτό με τη σειρά του αναμένεται να μειώσει το κόστος για τους φορολογούμενους και να προωθήσει την αποδοτική χρήση των διαφόρων εργαλείων που υπάρχουν στο χρηματοπιστωτικό οικοσύστημα της Ένωσης.

(38)

Η κατάταξη ▌των καταθέσεων θα πρέπει να εναρμονιστεί πλήρως μέσω της εφαρμογής μιας προσέγγισης δύο βαθμίδων, σύμφωνα με την οποία οι καταθέσεις φυσικών προσώπων και πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων επωφελούνται από υψηλότερη σειρά κατάταξης έναντι των επιλέξιμων καταθέσεων μεγάλων επιχειρήσεων και κεντρικών και περιφερειακών κυβερνήσεων. Αυτή η προσέγγιση βάσει κατηγοριών έχει σχεδιαστεί για να παρέχει ενισχυμένη προστασία σε ευρύ φάσμα καταθετών, αντικατοπτρίζοντας τα μοναδικά χαρακτηριστικά των καταθέσεών τους, ενώ παράλληλα παρέχει τη δυνατότητα εξυγίανσης σε οντότητες που δεν καλύπτονται από το ισχύον πλαίσιο. Συγχρόνως, η χρήση των συστημάτων εγγύησης των καταθέσεων στο πλαίσιο εξυγίανσης, αφερεγγυότητας και προληπτικών μέτρων θα πρέπει να υπόκειται πάντοτε στην πλήρωση της σχετικής προϋπόθεσης, και ειδικότερα της λεγόμενης «δοκιμής ελαχιστοποίησης του κόστους».

▌

(41)

Οι μεταβολές στην κατάταξη των καταθέσεων ▌δεν θα επηρεάσει αρνητικά την προστασία που παρέχεται στις καλυπτόμενες καταθέσεις σε περίπτωση πτώχευσης, καθώς η εν λόγω προστασία θα παραμείνει εγγυημένη μέσω της υποχρεωτικής εξαίρεσης των καλυπτόμενων καταθέσεων από την απορρόφηση των ζημιών σε περίπτωση εξυγίανσης και, τελικώς, από την πληρωμή που παρέχεται από το ΣΕΚ σε περίπτωση μη διαθεσιμότητας καταθέσεων.

(42)

Χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την υποστήριξη της εφαρμογής του εργαλείου πώλησης δραστηριοτήτων ή του εργαλείου μεταβατικού ιδρύματος, στο πλαίσιο του οποίου ένα σύνολο περιουσιακών στοιχείων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του υπό εξυγίανση ιδρύματος μεταβιβάζεται σε αποδέκτη. Στην περίπτωση αυτή, η χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης μπορεί να έχει απαίτηση έναντι του εναπομένοντος ιδρύματος ή της εναπομένουσας οντότητας κατά την επακόλουθη εκκαθάρισή του/της υπό κανονικές διαδικασίες αφερεγγυότητας. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν η χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης χρησιμοποιείται σε σχέση με ζημίες που θα είχαν υποστεί σε διαφορετική περίπτωση οι πιστωτές, μεταξύ άλλων με τη μορφή εγγυήσεων για στοιχεία ενεργητικού και στοιχεία παθητικού ή κάλυψης της διαφοράς μεταξύ των μεταβιβαζόμενων στοιχείων ενεργητικού και στοιχείων παθητικού. Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι μέτοχοι και οι πιστωτές που παραμένουν στο εναπομένον ίδρυμα ή στην εναπομένουσα οντότητα απορροφούν αποτελεσματικά τις ζημίες του υπό εξυγίανση ιδρύματος και βελτιώνουν το ενδεχόμενο επιστροφών, σε περίπτωση αφερεγγυότητας, στο ειδικό δίχτυ ασφαλείας για την εξυγίανση, οι σχετικές απαιτήσεις της χρηματοδοτικής ρύθμισης εξυγίανσης έναντι του εναπομένοντος ιδρύματος ή της εναπομένουσας οντότητας και οι απαιτήσεις που προκύπτουν από εύλογες δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν δεόντως θα πρέπει να κατατάσσονται πάνω από τις απαιτήσεις των καταθετών και του ΣΕΚ. Δεδομένου ότι οι αποζημιώσεις που καταβάλλονται στους μετόχους και τους πιστωτές από τις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης λόγω παραβιάσεων της αρχής περί μη επιδείνωσης της θέσης των πιστωτών αποσκοπούν στην αντιστάθμιση των αποτελεσμάτων της δράσης εξυγίανσης, οι εν λόγω αποζημιώσεις δεν θα πρέπει να θεμελιώνουν απαιτήσεις των χρηματοδοτικών ρυθμίσεων εξυγίανσης.

(43)

Προκειμένου να διασφαλίζεται επαρκής ευελιξία και να διευκολύνονται οι παρεμβάσεις του ΣΕΚ προς στήριξη της χρήσης εργαλείων εξυγίανσης, ▌όταν είναι αναγκαίο για την αποφυγή της επιβάρυνσης των καταθετών με τις ζημίες, θα πρέπει να προσδιοριστούν ορισμένες πτυχές της χρήσης του ΣΕΚ σε περίπτωση εξυγίανσης. Ειδικότερα, είναι αναγκαίο να προσδιοριστεί ότι το ΣΕΚ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη στήριξη συναλλαγών μεταβίβασης οι οποίες περιλαμβάνουν καταθέσεις, συμπεριλαμβανομένων επιλέξιμων καταθέσεων πέραν του επιπέδου κάλυψης που προβλέπεται από το ΣΕΚ, καθώς και καταθέσεις που εξαιρούνται από την επιστροφή εκ μέρους ΣΕΚ, σε ορισμένες περιπτώσεις και υπό σαφείς προϋποθέσεις. Η συνεισφορά του ΣΕΚ θα πρέπει να στοχεύει στην κάλυψη του ελλείμματος της αξίας των περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάζονται σε αγοραστή ή μεταβατικό ίδρυμα σε σύγκριση με την αξία των μεταβιβαζόμενων καταθέσεων. Όταν, στο πλαίσιο της συναλλαγής, απαιτείται συνεισφορά εκ μέρους του αγοραστή, προκειμένου να διασφαλίζεται η κεφαλαιακή ουδετερότητα και να διατηρείται η συμμόρφωση με τις κεφαλαιακές απαιτήσεις του αγοραστή, το ΣΕΚ θα πρέπει επίσης να μπορεί συνεισφέρει για τον σκοπό αυτόν. Η στήριξη του ΣΕΚ σε δράση εξυγίανσης θα πρέπει να έχει τη μορφή μετρητών ή άλλες μορφές, όπως εγγυήσεις ή συμφωνίες επιμερισμού των ζημιών που μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τον αντίκτυπο της στήριξης στα διαθέσιμα χρηματοδοτικά μέσα του ΣΕΚ, καθιστώντας παράλληλα δυνατή την επίτευξη των σκοπών της συνεισφοράς του ΣΕΚ.

(44)

Η συνεισφορά του ΣΕΚ στην εξυγίανση θα πρέπει να υπόκειται σε ορισμένα όρια. Πρώτον, θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι οποιαδήποτε ζημία την οποία μπορεί να υποστεί το ΣΕΚ ως αποτέλεσμα παρέμβασης σε εξυγίανση δεν υπερβαίνει τη ζημία που θα υφίστατο το ΣΕΚ σε περίπτωση αφερεγγυότητας, εάν πλήρωνε τους καλυπτόμενους καταθέτες και υποκαθίστατο στις απαιτήσεις τους επί των περιουσιακών στοιχείων του ιδρύματος. Το ποσό αυτό θα πρέπει να καθορίζεται με βάση τον έλεγχο του ελάχιστου κόστους, σύμφωνα με τα κριτήρια και τη μεθοδολογία που ορίζονται στην οδηγία 2014/49/ΕΕ, λαμβανομένων υπόψη όλων των σχετικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων της διαχρονικής αξίας του χρήματος, καθώς και των καθυστερήσεων στην ανάκτηση κεφαλαίων σε διαδικασίες αφερεγγυότητας . Τα εν λόγω κριτήρια και η εν λόγω μεθοδολογία θα πρέπει να χρησιμοποιούνται επίσης όταν εξακριβώνεται η μεταχείριση της οποίας θα είχε τύχει το ΣΕΚ εάν το ίδρυμα είχε κινήσει κανονική διαδικασία αφερεγγυότητας κατά τη διενέργεια της εκ των υστέρων αποτίμησης για σκοπούς αξιολόγησης της τήρησης της αρχής περί μη επιδείνωσης της θέσης των πιστωτών και καθορισμού τυχόν αποζημίωσης οφειλόμενης στο ΣΕΚ. Δεύτερον, το ύψος της συνεισφοράς του ΣΕΚ που αποσκοπεί στην κάλυψη της διαφοράς μεταξύ των στοιχείων ενεργητικού και των στοιχείων παθητικού που πρόκειται να μεταβιβαστούν σε αγοραστή ή σε μεταβατικό ίδρυμα δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τη διαφορά μεταξύ των μεταβιβαζόμενων περιουσιακών στοιχείων και των μεταβιβαζόμενων καταθέσεων και υποχρεώσεων με ίδια ή υψηλότερη προτεραιότητα από τις εν λόγω καταθέσεις σε περίπτωση αφερεγγυότητας. Τούτο θα διασφαλίζει ότι η συνεισφορά του ΣΕΚ χρησιμοποιείται μόνον για σκοπούς αποφυγής της επιβολής ζημιών στους καταθέτες, όπου συντρέχει περίπτωση, και όχι για την προστασία πιστωτών που κατατάσσονται κάτω από τις καταθέσεις στην αφερεγγυότητα. Παρ’ όλα αυτά, το άθροισμα της συνεισφοράς του ΣΕΚ για την κάλυψη της διαφοράς μεταξύ στοιχείων ενεργητικού και στοιχείων παθητικού και της συνεισφοράς του ΣΕΚ προς τα ίδια κεφάλαια της αποδέκτριας οντότητας δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το κόστος της επιστροφής στους καλυπτόμενους καταθέτες όπως υπολογίζεται βάσει της δοκιμής ελαχιστοποίησης του κόστους.

(45)

Θα πρέπει να προσδιοριστεί ότι το ΣΕΚ μπορεί να συνεισφέρει σε μεταβίβαση υποχρεώσεων εκτός καλυπτόμενων καταθέσεων στο πλαίσιο εξυγίανσης μόνον εάν η αρχή εξυγίανσης διαπιστώσει ότι οι καταθέσεις εκτός των καλυπτόμενων καταθέσεων δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για διάσωση με ίδια μέσα ούτε να αφεθούν στο εναπομένον μέρος του υπό εξυγίανση ιδρύματος το οποίο θα εκκαθαριστεί. Ειδικότερα, η αρχή εξυγίανσης θα πρέπει να μπορεί να αποφεύγει την κατανομή ζημιών στις εν λόγω καταθέσεις όταν η εξαίρεση είναι απολύτως αναγκαία και αναλογική προκειμένου να διαφυλαχθεί η συνέχεια των κρίσιμων λειτουργιών και των βασικών επιχειρηματικών τομέων ή όταν είναι αναγκαία για την αποφυγή ευρείας μετάδοσης και χρηματοπιστωτικής αστάθειας η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή διαταραχή στην οικονομία της Ένωσης ή κράτους μέλους. Οι ίδιοι λόγοι θα πρέπει να ισχύουν για τη συμπερίληψη στη μεταβίβαση σε αγοραστή ή σε μεταβατικό ίδρυμα υποχρεώσεων υποκείμενων σε αναδιάρθρωση παθητικού με κατάταξη χαμηλότερη από εκείνη των καταθέσεων. Στην περίπτωση αυτή, η μεταβίβαση των εν λόγω υποκείμενων σε αναδιάρθρωση παθητικού υποχρεώσεων δεν θα πρέπει να υποστηρίζεται με συνεισφορά του ΣΕΚ. Εάν απαιτείται οποιαδήποτε χρηματοδοτική στήριξη για τη μεταβίβαση των εν λόγω υποκείμενων σε αναδιάρθρωση παθητικού υποχρεώσεων, η στήριξη θα πρέπει να παρέχεται από τη χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης.

(46)

Λαμβανομένης υπόψη της δυνατότητας χρησιμοποίησης ΣΕΚ σε περίπτωση εξυγίανσης, πρέπει να προσδιοριστεί περαιτέρω ο τρόπος με τον οποίο η συνεισφορά του ΣΕΚ μπορεί να συνυπολογιστεί στον υπολογισμό των απαιτήσεων για την πρόσβαση σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης. Εάν η συνεισφορά των μετόχων και των πιστωτών του υπό εξυγίανση ιδρύματος μέσω μειώσεων, απομειώσεων ή μετατροπών των υποχρεώσεών τους σε συνδυασμό με την συνεισφορά του ΣΕΚ ανέρχεται σε τουλάχιστον 8 % των συνολικών υποχρεώσεων του ιδρύματος, συμπεριλαμβανομένων των ιδίων κεφαλαίων, το ίδρυμα θα πρέπει να μπορεί να έχει πρόσβαση στη χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης για τη λήψη περαιτέρω χρηματοδότησης, όταν αυτό απαιτείται για τη διασφάλιση αποτελεσματικής εξυγίανσης σύμφωνα με τους στόχους της εξυγίανσης. Εάν πληρούνται οι εν λόγω προϋποθέσεις, η συνεισφορά του ΣΕΚ θα πρέπει να περιορίζεται στο ποσό που είναι αναγκαίο για να καταστεί δυνατή η πρόσβαση στη χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης, εκτός εάν το ποσό που εισφέρει η χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης υπερβαίνει το όριο του 5 % των συνολικών υποχρεώσεων, συμπεριλαμβανομένων των ιδίων κεφαλαίων, οπότε το ΣΕΚ θα πρέπει να συνεισφέρει αναλογικά προς το πλεονάζον ποσό. Προκειμένου να διασφαλίζεται ότι η εξυγίανση εξακολουθεί να χρηματοδοτείται πρωτίστως από εσωτερικούς πόρους του ιδρύματος, και να ελαχιστοποιηθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, η δυνατότητα χρησιμοποίησης της συνεισφοράς του ΣΕΚ για τη διασφάλιση πρόσβασης σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης θα πρέπει να είναι δυνατή μόνον για ιδρύματα στα οποία το σχέδιο εξυγίανσης ή το σχέδιο εξυγίανσης του ομίλου δεν προβλέπει την εκκαθάρισή τους με συντεταγμένο τρόπο σε περίπτωση πτώχευσης, δεδομένου ότι η MREL που καθόρισαν οι αρχές εξυγίανσης για τα εν λόγω ιδρύματα καθορίστηκε σε επίπεδο που περιλαμβάνει τόσο τα ποσά απορρόφησης ζημιών όσο και τα ποσά ανακεφαλαιοποίησης. Η δυνατότητα χρήσης της συνεισφοράς του ΣΕΚ για τη διασφάλιση της πρόσβασης σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης θα πρέπει επίσης να είναι διαθέσιμη μόνο σε ιδρύματα με ελάχιστο ιστορικό συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις MREL.

(47)

Λαμβανομένου υπόψη του ρόλου της για την προώθηση της σύγκλισης των πρακτικών των οικείων αρχών, η ΕΑΤ θα πρέπει να παρακολουθεί και να υποβάλλει εκθέσεις σχετικά με τον σχεδιασμό και την εφαρμογή των αξιολογήσεων της δυνατότητας εξυγίανσης ιδρυμάτων και ομίλων και σχετικά με τις δράσεις και τις προετοιμασίες των αρχών εξυγίανσης για τη διασφάλιση αποτελεσματικής εφαρμογής των εργαλείων εξυγίανσης και άσκησης των σχετικών εξουσιών. Στις εν λόγω εκθέσεις, η ΕΑΤ θα πρέπει να αξιολογεί επίσης το επίπεδο διαφάνειας των μέτρων που λαμβάνουν οι αρχές εξυγίανσης έναντι των σχετικών εξωτερικών ενδιαφερόμενων μερών και την έκταση της συμβολής τους στην ετοιμότητα για την εξυγίανση και στη δυνατότητα εξυγίανσης των ιδρυμάτων. Η ΕΑΤ θα πρέπει να υποβάλλει επίσης εκθέσεις σχετικά με τα μέτρα που λαμβάνουν τα κράτη μέλη για την προστασία των ιδιωτών επενδυτών όσον αφορά τους χρεωστικούς τίτλους που είναι επιλέξιμοι για την MREL δυνάμει της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, στις οποίες θα συγκρίνει και θα αξιολογεί τυχόν δυνητικό αντίκτυπο στις διασυνοριακές πράξεις. Το πεδίο των υφιστάμενων ρυθμιστικών τεχνικών προτύπων σχετικά με την εκτίμηση των πρόσθετων απαιτήσεων ιδίων κεφαλαίων και της συνδυασμένης απαίτησης αποθέματος ασφαλείας για τις οντότητες εξυγίανσης θα πρέπει να επεκταθεί ώστε να περιλαμβάνει οντότητες οι οποίες δεν έχουν προσδιοριστεί ως οντότητες εξυγίανσης, όταν οι εν λόγω απαιτήσεις δεν έχουν καθοριστεί στην ίδια βάση με την MREL. Στην ετήσια έκθεση σχετικά με την MREL, η ΕΑΤ θα πρέπει να αξιολογεί επίσης την εφαρμογή πολιτικής από τις αρχές εξυγίανσης όσον αφορά τους νέους κανόνες για τη βαθμονόμηση της MREL για στρατηγικές μεταβίβασης. Στο πλαίσιο των καθηκόντων της περί συμβολής στη διασφάλιση συνεκτικού και συντονισμένου καθεστώτος διαχείρισης κρίσεων και εξυγίανσης στην Ένωση, η ΕΑΤ θα πρέπει να συντονίζει και να εποπτεύει προσομοιώσεις κρίσεων. Οι εν λόγω προσομοιώσεις θα πρέπει να καλύπτουν τον συντονισμό και τη συνεργασία μεταξύ αρμόδιων αρχών, αρχών εξυγίανσης και ΣΕΚ κατά τη διάρκεια της επιδείνωσης της χρηματοοικονομικής κατάστασης ιδρυμάτων και οντοτήτων και να ελέγχουν την εφαρμογή της εργαλειοθήκης για τον σχεδιασμό της ανάκαμψης και της εξυγίανσης, την έγκαιρη παρέμβαση και την εξυγίανση με ολιστικό τρόπο. Οι προσομοιώσεις θα πρέπει να λαμβάνουν ειδικότερα υπόψη τη διασυνοριακή διάσταση της αλληλεπίδρασης μεταξύ των σχετικών αρχών καθώς και την εφαρμογή των διαθέσιμων εργαλείων και την άσκηση των σχετικών εξουσιών. Όπου συντρέχει περίπτωση, οι προσομοιώσεις κρίσεων θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν επίσης την έγκριση και την εφαρμογή καθεστώτων εξυγίανσης εντός της τραπεζικής ένωσης, δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014.

(48)

Η υψηλής ποιότητας εκτίμηση επιπτώσεων έχει καθοριστική σημασία για την κατάρτιση εύρωστων και τεκμηριωμένων νομοθετικών προτάσεων, τα δε πραγματικά στοιχεία και τα αποδεικτικά στοιχεία είναι κρίσιμα για την παροχή πληροφοριών για τη λήψη αποφάσεων κατά τη διάρκεια της νομοθετικής διαδικασίας. Για τον λόγο αυτό, οι αρχές εξυγίανσης, οι αρμόδιες αρχές, το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης, η ΕΚΤ και τα άλλα μέλη του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και η ΕΑΤ θα πρέπει να παρέχουν στην Επιτροπή, κατόπιν αιτήματός της, όλες τις πληροφορίες τις οποίες χρειάζεται για την άσκηση των σχετικών με την κατάρτιση πολιτικής καθηκόντων της, συμπεριλαμβανομένων της εκπόνησης εκτιμήσεων επιπτώσεων και της κατάρτισης και της διαπραγμάτευσης νομοθετικών προτάσεων.

(49)

Συνεπώς, η οδηγία 2014/59/ΕΕ θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως.

(50)

Δεδομένου ότι οι στόχοι της παρούσας οδηγίας, δηλαδή η βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας του πλαισίου ανάκαμψης και εξυγίανσης για ιδρύματα και οντότητες, δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη λόγω των κινδύνων που ενδέχεται να συνεπάγονται οι αποκλίνουσες εθνικές προσεγγίσεις για την ακεραιότητα της ενιαίας αγοράς, αλλά μπορούν να επιτευχθούν καλύτερα σε ενωσιακό επίπεδο με την τροποποίηση κανόνων που έχουν ήδη θεσπιστεί σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση δύναται να θεσπίσει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως ορίζεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, η οποία προβλέπεται στο εν λόγω άρθρο, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων,

1)

Το άρθρο 2 παράγραφος 1 τροποποιείται ως εξής:

2)

Στο άρθρο 5, οι παράγραφοι 2, 3 και 4 αντικαθίστανται από το ακόλουθο κείμενο:

3)

Στο άρθρο 6, η παράγραφος 5 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

4)

Στο άρθρο 8 παράγραφος 2, το τρίτο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Η EΑΤ μπορεί, κατόπιν αιτήματος αρμόδιας αρχής, να βοηθάει τις αρμόδιες αρχές να καταλήγουν σε κοινή απόφαση σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 2 στοιχείο γ) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010.».

5)

Το άρθρο 10 τροποποιείται ως εξής :

6)

Το άρθρο 12 τροποποιείται ως εξής:

7)

Στο άρθρο 13 παράγραφος 4, το τέταρτο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Η EΑΤ μπορεί, κατόπιν αιτήματος αρχής εξυγίανσης, να βοηθά τις αρχές εξυγίανσης να καταλήγουν σε κοινή απόφαση σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 2 στοιχείο γ) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010.».

8)

Στο άρθρο 15 προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος 5:

9)

Στο άρθρο 16α προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος 7:

(*3)  Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2021/1118 της Επιτροπής, της 26ης Μαρτίου 2021, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τα ρυθμιστικά τεχνικά πρότυπα για τον προσδιορισμό της μεθοδολογίας που χρησιμοποιούν οι αρχές εξυγίανσης προκειμένου να εκτιμήσουν τις απαιτήσεις που αναφέρονται στο άρθρο 104α της οδηγίας 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και τη συνδυασμένη απαίτηση αποθέματος ασφαλείας για τις οντότητες εξυγίανσης σε ενοποιημένο επίπεδο ομίλου εξυγίανσης, όπου ο όμιλος εξυγίανσης δεν υπόκειται αυτός καθ’ εαυτόν στις σχετικές απαιτήσεις δυνάμει της εν λόγω οδηγίας (ΕΕ L 241 της 8.7.2021, σ. 1).·»."

10)

▌Το άρθρο 17 τροποποιείται ως εξής :

11)

Το άρθρο 18 τροποποιείται ως εξής:

12)

Τα άρθρα 27 και 28 αντικαθίστανται από το ακόλουθο κείμενο:

13)

Το άρθρο 29 τροποποιείται ως εξής:

14)

Το άρθρο 30 τροποποιείται ως εξής:

15)

Προστίθεται το ακόλουθο άρθρο:

16)

Στο άρθρο 31 παράγραφος 2, τα στοιχεία γ) και δ) αντικαθίστανται από το ακόλουθο κείμενο:

17)

Το άρθρο 32 τροποποιείται ως εξής:

18)

Τα άρθρα 32α και 32β αντικαθίστανται από το ακόλουθο κείμενο:

19)

Προστίθεται το ακόλουθο άρθρο 32γ:

20)

Στο άρθρο 33, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

21)

Το άρθρο 33α τροποποιείται ως εξής:

22)

Το άρθρο 35 τροποποιείται ως εξής:

23)

Το άρθρο 36 τροποποιείται ως εξής:

(24)

Στο άρθρο 37 προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος 11:

25)

Το άρθρο 40 τροποποιείται ως εξής:

26)

Στο άρθρο 42 παράγραφος 5, το στοιχείο β) αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

27)

Το άρθρο 44 τροποποιείται ως εξής:

28)

▌Το άρθρο 44α τροποποιείται ως εξής :

29)

Στο άρθρο 45, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

30)

Το άρθρο 45β τροποποιείται ως εξής:

31)

Το άρθρο 45γ τροποποιείται ως εξής:

32)

Προστίθεται το ακόλουθο άρθρο 45γα:

33)

Στο άρθρο 45δ παράγραφος 1, η εισαγωγική φράση αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Η υποχρέωση που αναφέρεται στο άρθρο 45 παράγραφος 1 μιας οντότητας εξυγίανσης η οποία αποτελεί οντότητα G-SII συνίσταται στα ακόλουθα:».

34)

Στο άρθρο 45στ παράγραφος 1, το τρίτο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Κατά παρέκκλιση από τις διατάξεις του πρώτου και του δεύτερου εδαφίου της παρούσας παραγράφου, οι μητρικές επιχειρήσεις της Ένωσης που δεν είναι οντότητες εξυγίανσης, αλλά είναι θυγατρικές οντοτήτων τρίτων χωρών, πρέπει να συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις που ορίζονται στα άρθρα 45γ και 45δ σε ενοποιημένη βάση.»·

35)

Το άρθρο 45ιβ τροποποιείται ως εξής:

35α)

Στο άρθρο 45ιγ προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

36)

Στο άρθρο 45ιγ, η παράγραφος 4 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

37)

Στο άρθρο 46 παράγραφος 2, το πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Με την εκτίμηση που αναφέρεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου προσδιορίζεται το ποσό κατά το οποίο χρειάζεται να απομειωθούν ή να μετατραπούν οι υποκείμενες σε αναδιάρθρωση παθητικού υποχρεώσεις προκειμένου:

38)

Στο άρθρο 47 παράγραφος 1, το στοιχείο β) σημείο i) αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

39)

Το άρθρο 52 τροποποιείται ως εξής:

40)

Στο άρθρο 53, η παράγραφος 3 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

41)

Το άρθρο 55 τροποποιείται ως εξής:

42)

Το άρθρο 59 τροποποιείται ως εξής:

43)

Το άρθρο 63 τροποποιείται ως εξής:

44)

Στο άρθρο 71α, η παράγραφος 3 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

45)

Στο άρθρο 74 παράγραφος 3, προστίθεται το ακόλουθο στοιχείο δ):

45α)

Στο άρθρο 84 προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

46)

Στο άρθρο 88 προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος 6α:

46α)

Στο άρθρο 90, προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

47)

Το άρθρο 91 τροποποιείται ως εξής:

48)

Στο άρθρο 92 παράγραφος 3, το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Η EΑΤ μπορεί, κατόπιν αιτήματος αρχής εξυγίανσης, να βοηθά τις αρχές εξυγίανσης να καταλήγουν σε κοινή απόφαση σύμφωνα με το άρθρο 31 παράγραφος 2 στοιχείο γ) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010.».

49)

Στο άρθρο 97, η παράγραφος 4 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

50)

Στο άρθρο 98, η παράγραφος 1 τροποποιείται ως εξής:

51)

Στο άρθρο 101, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

52)

Στο άρθρο 102 παράγραφος 3, το πρώτο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Εάν, μετά την αρχική χρονική περίοδο που αναφέρεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά μέσα είναι κατώτερα του επιπέδου-στόχου που καθορίζεται στην εν λόγω παράγραφο, οι τακτικές συνεισφορές οι οποίες συγκεντρώθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 103 συνεχίζονται μέχρις ότου επιτευχθεί το επίπεδο-στόχος. Οι αρχές εξυγίανσης μπορούν να αναβάλλουν την είσπραξη των τακτικών συνεισφορών που εισπράττονται σύμφωνα με το άρθρο 103 για έως τρία έτη , όταν το προς είσπραξη ποσό ανέρχεται σε ποσό ανάλογο προς το κόστος της διαδικασίας είσπραξης, υπό την προϋπόθεση ότι η εν λόγω αναβολή δεν επηρεάζει ουσιωδώς την ικανότητα της αρχής εξυγίανσης να χρησιμοποιεί τις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης σύμφωνα με το άρθρο 101. Μετά την επίτευξη του επιπέδου-στόχου για πρώτη φορά και εάν τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά μέσα έχουν μετέπειτα μειωθεί σε λιγότερο από τα δύο τρίτα του επιπέδου-στόχου, οι εν λόγω συνεισφορές καθορίζονται σε ύψος που επιτρέπει την επίτευξη του επιπέδου-στόχου εντός τεσσάρων ετών.».

53)

Το άρθρο 103 τροποποιείται ως εξής:

54)

Στο άρθρο 104 παράγραφος 1, το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Οι έκτακτες εκ των υστέρων συνεισφορές δεν υπερβαίνουν το τριπλάσιο του 12,5 % του επιπέδου-στόχου που προσδιορίζεται στο άρθρο 102.».

55)

Το άρθρο 108 τροποποιείται ως εξής:

56)

Το άρθρο 109 τροποποιείται ως εξής:

57)

Στο άρθρο 111 παράγραφος 1, προστίθεται το ακόλουθο στοιχείο ε):

58)

Το άρθρο 128 τροποποιείται ως εξής:

59)

Προστίθεται το ακόλουθο άρθρο: