(1)

Σκοπός της παρούσας οδηγίας είναι να επιτρέψει στους νομιμοποιούμενους αντιπροσωπευτικούς φορείς, οι οποίοι εκπροσωπούν το συλλογικό συμφέρον των καταναλωτών, να ασκούν αντιπροσωπευτικές αγωγές κατά παραβάσεων των διατάξεων του ενωσιακού δικαίου. Οι νομιμοποιούμενοι αντιπροσωπευτικοί φορείς θα πρέπει να μπορούν να ζητούν την παύση ή την απαγόρευση μιας παράβασης ή την επιβεβαίωση ότι έχει διαπραχθεί παράβαση και να ζητούν επανόρθωση, όπως αποζημίωση , επιστροφή του καταβληθέντος τιμήματος , επισκευή , αντικατάσταση, απομάκρυνση, ή μείωση τιμής ή λύση της σύμβασης , όπως προβλέπεται στο πλαίσιο του εθνικού δικαίου. [Τροπολογία 1]

(2)

Η οδηγία 2009/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4) επέτρεπε στους νομιμοποιούμενους αντιπροσωπευτικούς φορείς να ασκούν αντιπροσωπευτικές αγωγές οι οποίες είχαν ως κύριο στόχο την παύση και την απαγόρευση των παραβιάσεων του ενωσιακού δικαίου που ζημιώνουν τα συλλογικά συμφέροντα των καταναλωτών. Ωστόσο, η εν λόγω οδηγία δεν αντιμετώπισε επαρκώς τις προκλήσεις για την επιβολή του δικαίου των καταναλωτών. Για να βελτιωθεί η αποτροπή των παράνομων πρακτικών , να ενθαρρυνθούν οι ορθές και υπεύθυνες επιχειρηματικές πρακτικές και να μειωθεί η ζημία των καταναλωτών, είναι απαραίτητη η ενδυνάμωση του μηχανισμού προστασίας των συλλογικών συμφερόντων των καταναλωτών. Δεδομένων των πολυάριθμων αλλαγών, για λόγους σαφήνειας ενδείκνυται η αντικατάσταση της οδηγίας 2009/22/ΕΚ. Είναι ιδιαιτέρως αναγκαίο να υπάρξει παρέμβαση της Ένωσης με βάση το άρθρο 114 ΣΛΕΕ για να εξασφαλιστούν η πρόσβαση στη δικαιοσύνη και η ορθή απονομή δικαιοσύνης, καθώς αυτή θα μειώσει το κόστος και την επιβάρυνση που συνεπάγονται οι ατομικές αγωγές. [Τροπολογία 2]

(3)

Η αντιπροσωπευτική αγωγή θα πρέπει να προσφέρει έναν αποδοτικό και αποτελεσματικό τρόπο προστασίας των συλλογικών συμφερόντων των καταναλωτών , τόσο για τις εγχώριες όσο και για τις διασυνοριακές παραβιάσεις . Θα πρέπει να επιτρέπει στους νομιμοποιούμενους αντιπροσωπευτικούς φορείς να ενεργούν με σκοπό την εξασφάλιση της συμμόρφωσης με τις οικείες διατάξεις του ενωσιακού δικαίου και να ξεπερνούν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι καταναλωτές στο πλαίσιο ατομικών αγωγών, όπως είναι η αβεβαιότητα όσον αφορά τα δικαιώματά τους και τους διαθέσιμους διαδικαστικούς μηχανισμούς, η προηγούμενη εμπειρία ανεπιτυχούς καταγγελίας, η υπερβολική διάρκεια των διαδικασιών, η ψυχολογική απροθυμία ως προς την ανάληψη δράσης και η αρνητική στάθμιση του αναμενόμενου κόστους και οφέλους της ατομικής αγωγής , προκειμένου να αυξηθεί η ασφάλεια δικαίου τόσο για τους ενάγοντες και για τους κατηγορούμενους, όσο και για το δικαστικό σύστημα . [Τροπολογία 3]

(4)

Είναι σημαντικό να εξασφαλιστεί η απαραίτητη ισορροπία μεταξύ της πρόσβασης στη δικαιοσύνη και των διαδικαστικών εγγυήσεων κατά των καταχρηστικών πρακτικών προσφυγής στη δικαιοσύνη, που θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν αδικαιολόγητα την ικανότητα των επιχειρήσεων να λειτουργούν στην ενιαία αγορά. Για να αποτραπεί η κακή χρήση των αντιπροσωπευτικών αγωγών, θα πρέπει να αποφεύγονται στοιχεία όπως οι αποζημιώσεις κυρωτικού χαρακτήρα και η απουσία περιορισμών όσον αφορά την παροχή δικαιώματος άσκησης αγωγής εκ μέρους των θιγόμενων καταναλωτών και θα πρέπει να οριστούν σαφείς κανόνες ως προς διάφορες διαδικαστικές πτυχές, όπως ο ορισμός των νομιμοποιούμενων φορέων, η προέλευση των κεφαλαίων τους και ο χαρακτήρας των πληροφοριών που απαιτούνται προς υποστήριξη της αντιπροσωπευτικής αγωγής. Η οδηγία Ο ηττηθείς διάδικος θα πρέπει να φέρει τα έξοδα της δίκης. Ωστόσο το δικαστήριο δεν θα πρέπει να επηρεάζει τους εθνικούς κανόνες σχετικά με την κατανομή των διαδικαστικών εξόδων υποχρεώνει τον ηττηθέντα διάδικο να φέρει δικαστικά έξοδα στον βαθμό που η πραγματοποίησή τους ήταν περιττή ή που είναι δυσανάλογα προς το ύψος της αγωγής . [Τροπολογία 4]

(5)

Οι παραβάσεις που επηρεάζουν τα συλλογικά συμφέροντα των καταναλωτών έχουν συχνά διασυνοριακές επιπτώσεις. Η διάθεση περισσότερο αποδοτικών και αποτελεσματικών αντιπροσωπευτικών αγωγών σε ολόκληρη την Ένωση αναμένεται να τονώσει την καταναλωτική εμπιστοσύνη στην εσωτερική αγορά και να ενδυναμώσει τους καταναλωτές ώστε να ασκούν τα δικαιώματά τους.

(6)

Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να καλύπτει διάφορους τομείς, όπως η προστασία των δεδομένων, οι χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, και το περιβάλλον και η υγεία . Θα πρέπει να καλύπτει παραβιάσεις των διατάξεων του ενωσιακού δικαίου που προστατεύουν τα συλλογικά συμφέροντα των καταναλωτών, ανεξαρτήτως του κατά πόσον αναφέρονται ως καταναλωτές ή ως ταξιδιώτες, χρήστες, πελάτες, επενδυτές λιανικής, πελάτες λιανικής ή ως κάτι άλλο στο οικείο ενωσιακό δίκαιο , καθώς και τα συλλογικά συμφέροντα των προσώπων στα οποία αναφέρονται τα προσωπικά δεδομένα στο πλαίσιο του γενικού κανονισμού για την προστασία δεδομένων . Για να εξασφαλιστεί η κατάλληλη αντιμετώπιση των παραβιάσεων του ενωσιακού δικαίου, η μορφή και η κλίμακα των οποίων εξελίσσεται ταχέως, θα πρέπει να εκτιμάται, κάθε φορά που εκδίδεται νέα ενωσιακή πράξη για την προστασία των συλλογικών συμφερόντων των καταναλωτών, αν θα πρέπει να τροποποιηθεί το παράρτημα της παρούσας οδηγίας προκειμένου να ενταχθεί η εν λόγω πράξη στο πεδίο εφαρμογής της. [Τροπολογία 5]

(6α)

Η παρούσα οδηγία ισχύει για αντιπροσωπευτικές αγωγές που ασκούνται έναντι παραβιάσεων με ευρύ αντίκτυπο στους καταναλωτές σε σχέση με τις διατάξεις του ενωσιακού δικαίου που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι. Ο ευρύς αντίκτυπος αρχίζει όταν θίγονται δύο καταναλωτές. [Τροπολογία 6]

(7)

Η Επιτροπή έχει εκδώσει νομοθετικές προτάσεις για κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου περί τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 261/2004 για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης, καθώς και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2027/97 για την ευθύνη του αερομεταφορέα όσον αφορά την αεροπορική μεταφορά επιβατών και των αποσκευών τους, και για κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των επιβατών σιδηροδρομικών γραμμών. Συνεπώς, είναι απαραίτητο να προβλεφθεί ότι, ένα έτος μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας, η Επιτροπή θα αξιολογήσει το κατά πόσον οι ενωσιακοί κανόνες στον τομέα των δικαιωμάτων των επιβατών αεροπορικών και σιδηροδρομικών γραμμών προσφέρουν επαρκές επίπεδο προστασίας των καταναλωτών, συγκρίσιμο με το επίπεδο που προβλέπεται στην παρούσα οδηγία, και θα αντλήσει τα σχετικά απαραίτητα συμπεράσματα όσον αφορά το πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας.

(8)

Στηριζόμενη στην οδηγία 2009/22/ΕΚ, η παρούσα οδηγία θα πρέπει να καλύπτει τόσο τις εγχώριες όσο και τις διασυνοριακές παραβιάσεις, ιδίως όταν οι καταναλωτές τους οποίους αφορά μια παραβίαση κατοικούν σε ένα ή περισσότερα κράτη μέλη πέραν του κράτους μέλους όπου είναι εγκατεστημένος ο παραβάτης έμπορος. Θα πρέπει επίσης να καλύπτει τις παραβάσεις που έπαυσαν προτού κινηθεί ή ολοκληρωθεί η αντιπροσωπευτική αγωγή, δεδομένου ότι ενδέχεται να είναι απαραίτητο να παρεμποδιστεί η επανάληψη της πρακτικής, να διαπιστωθεί ότι ορισμένη πρακτική συνιστούσε παράβαση και να διευκολυνθεί η επανόρθωση υπέρ των καταναλωτών.

(9)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θεσπίζει κανόνες ιδιωτικού διεθνούς δικαίου όσον αφορά τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων ή το εφαρμοστέο δίκαιο. Τα υφιστάμενα νομικά μέσα της Ένωσης εφαρμόζονται στις αντιπροσωπευτικές αγωγές που ορίζονται από την παρούσα οδηγία , ώστε να προλαμβάνεται οποιαδήποτε αύξηση των πιθανοτήτων άγρας αρμόδιου δικαστηρίου . [Τροπολογία 7]

(9α)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θίγει την εφαρμογή των διατάξεων της ΕΕ για το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο σε διασυνοριακές υποθέσεις. Ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (αναδιατύπωση — Βρυξέλλες Ι), ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι) και ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 864/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2007, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις εξωσυμβατικές ενοχές (Ρώμη II) ισχύουν για τις αντιπροσωπευτικές αγωγές που προβλέπονται από την παρούσα οδηγία. [Τροπολογία 8]

(10)

Δεδομένου ότι μόνο οι νομιμοποιούμενοι αντιπροσωπευτικοί φορείς δύνανται να ασκήσουν αντιπροσωπευτικές αγωγές, για να εξασφαλιστεί ότι εκπροσωπούνται επαρκώς τα συλλογικά συμφέροντα των καταναλωτών οι νομιμοποιούμενοι αντιπροσωπευτικοί φορείς θα πρέπει να συμμορφώνονται με τα κριτήρια που θεσπίζονται από την παρούσα οδηγία. Ιδίως, θα πρέπει να είναι δεόντως εγκατεστημένοι σύμφωνα με το δίκαιο κράτους μέλους, το οποίο θα μπορούσε πρέπει να συμπεριλάβει, για παράδειγμα, απαιτήσεις σχετικά με τον αριθμό των μελών και τον βαθμό μονιμότητας ή απαιτήσεις διαφάνειας ως προς τις οικείες πτυχές της δομής τους, όπως τα καταστατικά τους, τη δομή διαχείρισης, τους στόχους και τις μεθόδους εργασίας. Θα πρέπει επίσης να είναι μη κερδοσκοπικοί και να διαθέτουν έννομο συμφέρον για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης με το σχετικό δίκαιο της Ένωσης. Αυτά τα κριτήρια θα Επιπλέον, οι νομιμοποιούμενοι αντιπροσωπευτικοί φορείς πρέπει να εφαρμόζονται τόσο στους νομιμοποιούμενους φορείς που ορίζονται εκ των προτέρων όσο και στους νομιμοποιούμενους φορείς που ορίζονται σε βάση ad hoc, οι οποίοι συστήνονται για τους σκοπούς μια ειδικής δράσης είναι ανεξάρτητοι από τους παράγοντες της αγοράς, και από οικονομική άποψη. Οι νομιμοποιούμενοι αντιπροσωπευτικοί φορείς πρέπει επίσης να διαθέτουν καθιερωμένη διαδικασία για την πρόληψη της σύγκρουσης συμφερόντων. Τα κράτη μέλη δεν επιβάλλουν κριτήρια που υπερβαίνουν όσα θεσπίζονται στην παρούσα οδηγία . [Τροπολογία 9]

(11)

Οι ανεξάρτητοι δημόσιοι φορείς και ιδίως οι καταναλωτικές οργανώσεις θα πρέπει να διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τις οικείες διατάξεις του ενωσιακού δικαίου και είναι όλοι τους φορείς που βρίσκονται σε πολύ καλή θέση για να ενεργούν ως νομιμοποιούμενοι φορείς. Δεδομένου ότι οι εν λόγω φορείς έχουν πρόσβαση σε διαφορετικές πηγές πληροφοριών σχετικά με τις πρακτικές των εμπόρων προς τους καταναλωτές και έχουν διαφορετικές προτεραιότητες για τις δραστηριότητές τους, τα κράτη μέλη θα πρέπει να είναι ελεύθερα να αποφασίζουν για τα είδη των μέτρων που μπορούν να ζητηθούν από καθέναν από αυτούς τους νομιμοποιούμενους φορείς σε αντιπροσωπευτικές αγωγές.

(12)

Δεδομένου ότι τόσο οι δικαστικές όσο και οι διοικητικές διαδικασίες μπορούν να εξυπηρετούν αποδοτικά και αποτελεσματικά την προστασία των συλλογικών συμφερόντων των καταναλωτών, αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών το αν η αντιπροσωπευτική αγωγή μπορεί να ασκηθεί στο πλαίσιο δικαστικών ή διοικητικών διαδικασιών ή στο πλαίσιο και των δύο αυτών διαδικασιών, ανάλογα με τον σχετικό τομέα του δικαίου ή της οικονομίας. Η ρύθμιση αυτή δεν θα θίγει το δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής δυνάμει του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πράγμα που σημαίνει ότι τα κράτη μέλη πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι καταναλωτές και οι επιχειρήσεις έχουν το δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου κατά κάθε διοικητικής απόφασης που λαμβάνεται δυνάμει των εθνικών διατάξεων εφαρμογής της παρούσας οδηγίας. Αυτό θα περιλαμβάνει τη δυνατότητα των διαδίκων να εξασφαλίσουν απόφαση αναστολής εκτέλεσης της προσβαλλόμενης απόφασης, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο.

(13)

Για να αυξηθεί η διαδικαστική αποτελεσματικότητα των αντιπροσωπευτικών αγωγών, οι νομιμοποιούμενοι φορείς θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ζητούν διαφορετικά μέτρα στο πλαίσιο μίας και μόνης αντιπροσωπευτικής αγωγής ή στο πλαίσιο χωριστών αντιπροσωπευτικών αγωγών. Αυτά τα μέτρα θα πρέπει να περιλαμβάνουν προσωρινά μέτρα για την παύση συνεχιζόμενης πρακτικής ή για την απαγόρευση πρακτικής σε περίπτωση που η πρακτική δεν ασκήθηκε, αλλά υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσει σοβαρή ή μη αναστρέψιμη ζημία στους καταναλωτές, μέτρα που διαπιστώνουν ότι ορισμένη πρακτική συνιστά παραβίαση του νόμου και, εφόσον κρίνεται αναγκαίο, μέτρα που παύουν ή απαγορεύουν την πρακτική στο μέλλον, καθώς και μέτρα εξάλειψης των συνεχιζόμενων συνεπειών της παράβασης, συμπεριλαμβανομένης της επανόρθωσης. Εάν ζητηθούν στο πλαίσιο μίας και μόνο αγωγής, οι νομιμοποιούμενοι φορείς θα πρέπει να είναι σε θέση να ζητούν όλα τα σχετικά μέτρα τη στιγμή άσκησης της αγωγής ή να ζητήσουν πρώτα την οικεία διαταγή παράλειψης και στη συνέχεια, κατά περίπτωση, διαταγή επανόρθωσης.

(14)

Οι διαταγές παράλειψης αποσκοπούν στην προστασία των συλλογικών συμφερόντων των καταναλωτών, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε πραγματική ζημία ή βλάβη που υπέστησαν οι μεμονωμένοι καταναλωτές. Οι διαταγές παράλειψης δύνανται να διατάσσουν τους εμπόρους να αναλάβουν ορισμένη δράση, π.χ. την παροχή στους καταναλωτές των πληροφοριών που είχαν προηγουμένως παραλειφθεί, κατά παράβαση νομικών υποχρεώσεων. Οι αποφάσεις που διαπιστώνουν ότι μια πρακτική συνιστά παράβαση δεν θα πρέπει να εξαρτώνται από το κατά πόσον η πρακτική διαπράχθηκε με πρόθεση ή από αμέλεια.

(15)

Ο νομιμοποιούμενος φορέας που ασκεί την αντιπροσωπευτική αγωγή δυνάμει της παρούσας οδηγίας θα πρέπει να είναι διάδικος στη διαδικασία. Οι καταναλωτές τους οποίους αφορά η παράβαση θα πρέπει να διαθέτουν κατάλληλες ευκαιρίες για ενημερώνονται δεόντως σχετικά με το αποτέλεσμα της αντιπροσωπευτικής αγωγής και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να επωφεληθούν από τα οικεία αποτελέσματα της αντιπροσωπευτικής αγωγής αποτελέσματά της . Οι διαταγές παράλειψης που εκδίδονται δυνάμει της παρούσας οδηγίας δεν θα πρέπει να θίγουν τις ατομικές αγωγές που ασκούνται από καταναλωτές που ζημιώνονται από την πρακτική η οποία υπόκειται στη διαταγή παράλειψης. [Τροπολογία 10]

(16)

Οι νομιμοποιούμενοι αντιπροσωπευτικοί φορείς θα πρέπει να είναι σε θέση να ζητούν μέτρα με στόχο την εξάλειψη των συνεχιζόμενων συνεπειών της παράβασης. Αυτά τα μέτρα θα πρέπει να λάβουν τη μορφή διαταγής επανόρθωσης η οποία υποχρεώνει τον έμπορο να προβλέπει, μεταξύ άλλων, την αποζημίωση, επισκευή, αντικατάσταση , απομάκρυνση , μείωση τιμής, καταγγελία της σύμβασης ή επιστροφή όλου του καταβληθέντος τιμήματος, κατά περίπτωση και όπως προβλέπεται στο πλαίσιο των εθνικών δικαίων. [Τροπολογία 11]

(17)

Η αποζημίωση που καταβάλλεται σε καταναλωτές που ζημιώνονται σε περιπτώσεις ομαδικής ζημίας δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το ποσό που οφείλεται από τον έμπορο σύμφωνα με το εφαρμοστέο εθνικό ή ενωσιακό δίκαιο προκειμένου να καλυφθεί η πραγματική ζημία που υπέστησαν οι καταναλωτές. Ιδιαίτερα, θα πρέπει να αποφεύγεται η κυρωτική αποζημίωση, που οδηγεί σε υπέρμετρη αποζημίωση υπέρ του ενάγοντος για τη ζημία την οποία υπέστη.

(18)

Τα κράτη μέλη μπορούν θα πρέπει να απαιτήσουν από τους νομιμοποιούμενους αντιπροσωπευτικούς φορείς να παράσχουν επαρκείς πληροφορίες, προκειμένου να υποστηρίξουν μια αντιπροσωπευτική αγωγή επανόρθωσης, συμπεριλαμβανομένης της περιγραφής της ομάδας των καταναλωτών την οποία αφορά η παράβαση και τα πραγματικά και νομικά ζητήματα προς επίλυση στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής αγωγής. Δεν θα πρέπει να απαιτείται από τον νομιμοποιούμενο φορέα να προσδιορίζει μεμονωμένα όλους τους καταναλωτές τους οποίους αφορά μια παράβαση, προκειμένου να εγείρει μια αγωγή. Στις αντιπροσωπευτικές αγωγές επανόρθωσης το δικαστήριο ή η διοικητική αρχή θα πρέπει να επαληθεύσει στο νωρίτερο δυνατό στάδιο της διαδικασίας κατά πόσον η υπόθεση είναι κατάλληλη για την άσκηση αντιπροσωπευτικής αγωγής, δεδομένου του χαρακτήρα της παράβασης και των ζημιών που υπέστησαν οι οικείοι καταναλωτές. Ειδικότερα, οι ισχυρισμοί θα πρέπει να είναι επιβεβαιώσιμοι και ενιαίοι, και θα πρέπει να υπάρχουν κοινά στοιχεία όσον αφορά τα ζητούμενα μέτρα, ο δε μηχανισμός χρηματοδότησης από τρίτους του νομιμοποιούμενου φορέα θα πρέπει να είναι διαφανής και χωρίς καμία σύγκρουση συμφερόντων. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν επίσης ότι το δικαστήριο ή η διοικητική αρχή έχει την εξουσία να απορρίπτει προδήλως αβάσιμες υποθέσεις στο νωρίτερο δυνατό στάδιο της διαδικασίας. [Τροπολογία 12]

(19)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν αν το δικαστήριο ή η εθνική αρχή τους όπου έχει ασκηθεί αντιπροσωπευτική αγωγή μπορεί κατ’ εξαίρεση να εκδώσει, αντί διαταγής επανόρθωσης, αναγνωριστική απόφαση που να διαπιστώνει την ευθύνη του εμπόρου έναντι των καταναλωτών που υφίστανται ζημία από παραβίαση του ενωσιακού δικαίου και στην οποία μπορούν να στηριχθούν άμεσα επακόλουθες συλλογικές αγωγές. Αυτή η δυνατότητα θα πρέπει να επιφυλάσσεται σε δεόντως δικαιολογημένες περιπτώσεις, όταν η ποσοτική αποτίμηση της ατομικής επανόρθωσης που πρόκειται να δοθεί σε καθέναν από τους καταναλωτές τους οποίους αφορά η αντιπροσωπευτική αγωγή είναι περίπλοκη και θα ήταν αναποτελεσματική η υλοποίησή της στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής αγωγής. Οι αναγνωριστικές αποφάσεις δεν θα πρέπει να εκδίδονται σε περιπτώσεις που δεν είναι περίπλοκες και ιδίως όταν είναι δυνατός ο προσδιορισμός των καταναλωτών και οι καταναλωτές υπέστησαν συγκρίσιμη ζημία σε σχέση με δεδομένη χρονική περίοδο ή αγορά. Παρομοίως, δεν θα πρέπει να εκδίδονται αναγνωριστικές αποφάσεις όταν το ποσό της ζημίας που υπέστη κάθε μεμονωμένος καταναλωτής είναι τόσο μικρό ώστε να είναι απίθανο να ασκούσε ο μεμονωμένος καταναλωτής αγωγή για ατομική επανόρθωση. Το δικαστήριο ή η εθνική αρχή θα πρέπει δεόντως να αιτιολογεί την έκδοση αναγνωριστικής απόφασης αντί διαταγής επανόρθωσης σε ορισμένη υπόθεση. [Τροπολογία 13]

(20)

Όταν οι καταναλωτές τους οποίους αφορά η ίδια πρακτική μπορούν να προσδιοριστούν και έχουν υποστεί συγκρίσιμη ζημία σε σχέση με δεδομένη χρονική περίοδο ή αγορά, όπως στην περίπτωση των μακροπρόθεσμων καταναλωτικών συμβάσεων, το δικαστήριο ή η διοικητική αρχή δύναται να καθορίσει με σαφήνεια, κατά τη διαδικασία της αναγνωριστικής αγωγής, την ομάδα των καταναλωτών τους οποίους αφορά η παράβαση. Ιδίως, το δικαστήριο ή η διοικητική αρχή θα μπορούσε να ζητήσει από τον παραβάτη έμπορο να παράσχει σχετικές πληροφορίες, όπως η ταυτότητα των θιγόμενων καταναλωτών και η διάρκεια της πρακτικής. Για λόγους ταχύτητας και αποτελεσματικότητας, στις περιπτώσεις αυτές τα κράτη μέλη, σύμφωνα με το εθνικό τους δίκαιο, θα μπορούσαν να εξετάσουν την παροχή της δυνατότητας στους καταναλωτές να επωφεληθούν άμεσα από μια διαταγή επανόρθωσης μετά την έκδοσή της, δίχως να απαιτείται από αυτούς να δώσουν την ατομική τους εντολή προτού εκδοθεί η διαταγή επανόρθωσης. [Τροπολογία 14]

(21)

Σε υποθέσεις χαμηλής αξίας, οι περισσότεροι καταναλωτές είναι απίθανο να ασκήσουν αγωγή για να επιβάλουν τα δικαιώματά τους, καθώς το κόστος της προσπάθειάς τους θα υπερέβαινε τα ατομικά οφέλη. Ωστόσο, εάν η ίδια πρακτική αφορά περισσότερους καταναλωτές, η συγκεντρωτική ζημία ενδέχεται να είναι σημαντική. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το δικαστήριο ή η αρχή ενδέχεται να εκτιμήσει ότι είναι δυσανάλογη η κατανομή των χρηματικών ποσών στους οικείους καταναλωτές, για παράδειγμα επειδή είναι ιδιαιτέρως επαχθής ή ανέφικτη. Συνεπώς, τα χρηματικά ποσά που έχουν ληφθεί ως επανόρθωση μέσω των αντιπροσωπευτικών αγωγών θα εξυπηρετούσαν καλύτερα τους σκοπούς της προστασίας των συλλογικών συμφερόντων των καταναλωτών αν διατίθενταν για κάποιον συναφή δημόσιο σκοπό, όπως ένα ταμείο νομικής προστασίας των καταναλωτών, οι εκστρατείες ευαισθητοποίησης και τα κινήματα καταναλωτών. [Τροπολογία 15]

(22)

Μέτρα που αποσκοπούν στην εξάλειψη των συνεχιζόμενων αποτελεσμάτων της παράβασης μπορούν να ζητούνται μόνο βάσει τελικής απόφασης που διαπιστώνει παραβίαση του ενωσιακού δικαίου που καλύπτεται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας και η οποία ζημιώνει το συλλογικό συμφέρον των καταναλωτών, συμπεριλαμβανομένης της τελικής διαταγής παράλειψης που εκδίδεται στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής αγωγής. Ειδικότερα, λήψη μέτρων τα οποία εξαλείφουν τις συνεχιζόμενες επιπτώσεις της παράβασης μπορεί να ζητηθεί βάσει τελικών αποφάσεων δικαστηρίου ή διοικητικής αρχής στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων επιβολής της νομοθεσίας που ρυθμίζονται από τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/2394 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2017, σχετικά με τη συνεργασία μεταξύ των εθνικών αρχών που είναι αρμόδιες για την επιβολή της νομοθεσίας για την προστασία των καταναλωτών και με την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 (5).

(23)

Η παρούσα οδηγία προβλέπει διαδικαστικό μηχανισμό, ο οποίος δεν επηρεάζει τους κανόνες οι οποίοι θεσπίζουν ουσιαστικά δικαιώματα των καταναλωτών για συμβατικά ή εξωσυμβατικά μέσα έννομης προστασίας σε περίπτωση που τα συμφέροντά τους έχουν θιγεί από παράβαση, όπως το δικαίωμα αποζημίωσης, η καταγγελία της σύμβασης, η αντικατάσταση , η απομάκρυνση , η επισκευή ή η μείωση τιμής. Αντιπροσωπευτική αγωγή που ζητά επανόρθωση δυνάμει της παρούσας οδηγίας μπορεί να ασκηθεί μόνο όταν το ενωσιακό ή το εθνικό δίκαιο προβλέπει τέτοια ουσιαστικά δικαιώματα. [Τροπολογία 16]

(24)

Η παρούσα οδηγία στοχεύει σε ένα ελάχιστο επίπεδο εναρμόνισης και δεν αντικαθιστά τους υφιστάμενους εθνικούς μηχανισμούς συλλογικής έννομης προστασίας. Λαμβάνοντας υπόψη τις νομικές παραδόσεις των κρατών μελών, αφήνει στη διακριτική τους ευχέρεια το κατά πόσον θα εντάξουν την αντιπροσωπευτική αγωγή που ορίζεται από την παρούσα οδηγία στο πλαίσιο υφιστάμενου ή μελλοντικού μηχανισμού συλλογικής έννομης προστασίας ή αν θα τη χρησιμοποιήσουν ως εναλλακτική λύση αντί αυτών των μηχανισμών, στον βαθμό που ο εθνικός μηχανισμός συμμορφώνεται με τους όρους που καθορίζονται από την παρούσα οδηγία. Δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να διατηρήσουν το υφιστάμενο πλαίσιο, ούτε υποχρεώνει τα κράτη μέλη να το τροποποιήσουν. Τα κράτη μέλη θα έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόζουν τους κανόνες που προβλέπει η παρούσα οδηγία στο δικό τους σύστημα συλλογικής προσφυγής ή να τους εφαρμόζουν σε χωριστή διαδικασία. [Τροπολογία 17]

(25)

Οι νομιμοποιούμενοι αντιπροσωπευτικοί φορείς θα πρέπει να είναι πλήρως διαφανείς σχετικά με την πηγή χρηματοδότησης της δραστηριότητάς τους γενικότερα και ειδικά όσον αφορά τα κονδύλια που στηρίζουν μια συγκεκριμένη αντιπροσωπευτική αγωγή αποζημίωσης, ούτως ώστε να μπορούν τα δικαστήρια ή οι διοικητικές αρχές να αξιολογήσουν κατά πόσον ενδέχεται να υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ του χρηματοδότη τρίτου και του νομιμοποιούμενου φορέα και να αποφευχθεί ο κίνδυνος καταχρηστικής προσφυγής στη δικαιοσύνη, καθώς και για να εκτιμηθεί κατά πόσον ο χρηματοδότης τρίτος νομιμοποιούμενος φορέας διαθέτει επαρκείς πόρους για την εκπλήρωση των οικονομικών δεσμεύσεών του προς τον νομιμοποιούμενο φορέα να εκπροσωπεί επαρκώς, αποτελεσματικά και άνευ όρων τα συμφέροντα των ενδιαφερομένων καταναλωτών και για να έχει την ικανότητα να καλύπτει όλες τις αναγκαίες νομικές δαπάνες σε περίπτωση που δεν κερδηθεί η αγωγή . Οι πληροφορίες που παρέχονται από τον νομιμοποιούμενο φορέα στο νωρίτερο δυνατό στάδιο της διαδικασίας στο δικαστήριο ή τη διοικητική αρχή που εξετάζει την αντιπροσωπευτική αγωγή θα πρέπει να τους διευκολύνουν να εκτιμήσουν κατά πόσον ο τρίτος δύναται να επηρεάσει τις διαδικαστικές αποφάσεις του νομιμοποιούμενου φορέα γενικά και στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής αγωγής, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας επίδρασης επί των διακανονισμών, και κατά πόσον ο τρίτος παρέχει χρηματοδότηση για την αντιπροσωπευτική αγωγή επανόρθωσης κατά εναγομένου που αποτελεί ανταγωνιστή του χρηματοδότη ή κατά εναγομένου από τον οποίο εξαρτάται ο χρηματοδότης. Αν επιβεβαιωθεί κάποια από αυτές τις περιστάσεις, το δικαστήριο ή η διοικητική αρχή θα πρέπει να έχει την εξουσία να απαιτήσει από τον νομιμοποιούμενο φορέα να απορρίψει τη σχετική χρηματοδότηση και, αν αυτό κριθεί αναγκαίο, την εξουσία να απορρίψει την ενεργητική νομιμοποίηση του νομιμοποιούμενου φορέα σε συγκεκριμένη υπόθεση. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να απαγορεύουν στα δικηγορικά γραφεία να ιδρύουν νομιμοποιούμενους αντιπροσωπευτικούς φορείς. Η έμμεση χρηματοδότηση της δράσης μέσω δωρεών, συμπεριλαμβανομένων δωρεών από εμπόρους στο πλαίσιο πρωτοβουλιών εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, είναι επιλέξιμη για χρηματοδότηση από τρίτους, υπό την προϋπόθεση ότι συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις σχετικά με τη διαφάνεια, την ανεξαρτησία και την απουσία σύγκρουσης συμφερόντων που απαριθμούνται στο άρθρο 4 και στο άρθρο 7. [Τροπολογία 18]

(26)

Θα πρέπει να ενθαρρύνονται οι συλλογικοί εξωδικαστικοί διακανονισμοί , όπως η διαμεσολάβηση, που αποσκοπούν στην παροχή επανόρθωσης σε ζημιωθέντες καταναλωτές τόσο πριν από την άσκηση της αντιπροσωπευτικής αγωγής όσο και σε κάθε στάδιο της αντιπροσωπευτικής αγωγής. [Τροπολογία 19]

(27)

Τα κράτη μέλη δύνανται μπορούν να προβλέψουν ότι νομιμοποιούμενος φορέας και έμπορος που έχουν καταλήξει σε διακανονισμό σχετικά με την παροχή επανόρθωσης σε καταναλωτές αναφορικά με την επανόρθωση των καταναλωτών που ζημιώνονται θίγονται από εικαζόμενη παράνομη πρακτική του εν λόγω εμπόρου μπορούν να ζητήσουν από κοινού από δικαστήριο ή διοικητική αρχή να εγκρίνει τον διακανονισμό αυτόν. Το σχετικό αίτημα θα πρέπει να γίνει δεκτό από το δικαστήριο ή τη διοικητική αρχή μόνο αν δεν υφίσταται άλλη εν εξελίξει αντιπροσωπευτική αγωγή όσον αφορά την ίδια πρακτική. Αρμόδιο δικαστήριο ή διοικητική αρχή που εγκρίνει τέτοιον συλλογικό διακανονισμό πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα και τα δικαιώματα όλων των ενδιαφερόμενων μερών, συμπεριλαμβανομένων των μεμονωμένων καταναλωτών. Οι μεμονωμένοι θιγόμενοι καταναλωτές διακανονισμοί θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να δεχθούν ή να αρνηθούν να δεσμευτούν από τον σχετικό διακανονισμό είναι οριστικοί και δεσμευτικοί για όλα τα μέρη . [Τροπολογία 20]

(28)

Το δικαστήριο και η διοικητική αρχή θα πρέπει να έχουν την εξουσία να καλούν τον παραβάτη έμπορο και τον νομιμοποιούμενο φορέα που άσκησε την αντιπροσωπευτική αγωγή να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με σκοπό την επίτευξη διακανονισμού ως προς την επανόρθωση πρέπει να παρασχεθεί στους οικείους καταναλωτές. Η απόφαση για το αν θα κληθούν οι διάδικοι να διευθετήσουν μια διαφορά εκτός δικαστηρίου θα πρέπει να λάβει υπόψη το είδος της παράβασης στην οποία αναφέρεται η αγωγή, τα χαρακτηριστικά των οικείων καταναλωτών, το πιθανό είδος αποκατάστασης που θα προσφερθεί, την βούληση των μερών να φτάσουν σε διακανονισμό, καθώς και την ταχύτητα της διαδικασίας.

(29)

Για να διευκολυνθεί η επανόρθωση της ζημίας μεμονωμένων καταναλωτών η οποία ζητείται βάσει τελικών αναγνωριστικών αποφάσεων σχετικά με την ευθύνη του εμπόρου έναντι των καταναλωτών που βλάπτονται από παράβαση, οι οποίες εκδίδονται στο πλαίσιο αντιπροσωπευτικών αγωγών, το δικαστήριο ή η διοικητική αρχή που εξέδωσε την απόφαση θα πρέπει να διαθέτει την εξουσία να ζητήσει από τον νομιμοποιούμενο φορέα και τον έμπορο να καταλήξουν σε συλλογικό διακανονισμό. [Τροπολογία 21]

(30)

Κάθε εξωδικαστικός διακανονισμός που επιτυγχάνεται στο πλαίσιο αντιπροσωπευτικής αγωγής ή βασίζεται σε τελική αναγνωριστική απόφαση θα πρέπει να εγκρίνεται από το οικείο δικαστήριο ή διοικητική αρχή, προκειμένου να εξασφαλιστεί η νομιμότητα και η αμεροληψία του, λαμβανομένων υπόψη των συμφερόντων και των δικαιωμάτων όλων των ενδιαφερόμενων μερών. Οι μεμονωμένοι θιγόμενοι καταναλωτές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να δεχθούν ή να αρνηθούν να δεσμευτούν από τον σχετικό διακανονισμό. Ο διακανονισμός είναι δεσμευτικός για όλα τα μέρη, με την επιφύλαξη τυχόν πρόσθετων δικαιωμάτων προσφυγής που ενδέχεται να έχουν οι ενδιαφερόμενοι καταναλωτές δυνάμει του ενωσιακού ή του εθνικού δικαίου. [Τροπολογία 22]

(31)

Η εξασφάλιση της ενημέρωσης των καταναλωτών σχετικά με ασκηθείσα αντιπροσωπευτική αγωγή είναι κρίσιμη για την επιτυχία της. Οι καταναλωτές θα πρέπει να ενημερώνονται για την εν εξελίξει αντιπροσωπευτική αγωγή, για το γεγονός ότι η πρακτική του εμπόρου έχει θεωρηθεί παραβίαση του νόμου, για τα δικαιώματά τους μετά τη διαπίστωση της παράβασης και για κάθε επακόλουθη ενέργεια στην οποία μπορούν να προβούν οι οικείοι καταναλωτές, ιδίως για να επιτύχουν επανόρθωση. Οι κίνδυνοι τους οποίους μπορεί να προκαλέσει για τη φήμη του εμπόρου η διάχυση πληροφοριών σχετικά με την παράβαση είναι επίσης σημαντικοί για την αποτροπή των εμπόρων από το να παραβιάζουν τα δικαιώματα των καταναλωτών.

(32)

Για να είναι αποτελεσματική, η ενημέρωση θα πρέπει να είναι κατάλληλη και αναλογική σε σχέση με τις περιστάσεις της υπόθεσης. Ο παραβάτης έμπορος Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι το δικαστήριο ή η διοικητική αρχή δύναται να απαιτήσει από τον ηττηθέντα διάδικο να ενημερώσει κατάλληλα όλους τους οικείους καταναλωτές για την τελική απόφαση σχετικά με τις τελικές διαταγές παράλειψης και αποζημίωσης που εκδόθηκαν στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής αγωγής, καθώς και σχετικά με τον εγκεκριμένο αμφότερους τους διαδίκους σε περιπτώσεις εγκεκριμένου από δικαστήριο ή διοικητική αρχή διακανονισμό διακανονισμού . Οι πληροφορίες αυτές μπορούν να παρέχονται, για παράδειγμα, στον ιστότοπο του εμπόρου, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε ηλεκτρονικές αγορές ή σε δημοφιλείς εφημερίδες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που διανέμονται αποκλειστικά με ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας. Ει δυνατόν, οι καταναλωτές θα πρέπει να ενημερώνονται ατομικά μέσω ηλεκτρονικών ή έντυπων επιστολών. Κατόπιν σχετικού αιτήματος, αυτή η ενημέρωση θα πρέπει να διατίθεται σε προσβάσιμη μορφή για άτομα με αναπηρία. Ο ηττηθείς διάδικος βαρύνεται με τα έξοδα της ενημέρωσης των καταναλωτών. [Τροπολογία 23]

(32α)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνονται να δημιουργήσουν ένα εθνικό μητρώο αντιπροσωπευτικών αγωγών δωρεάν, το οποίο θα μπορούσε να βελτιώσει περαιτέρω τις υποχρεώσεις διαφάνειας. [Τροπολογία 24]

(33)

Για να ενισχυθεί η ασφάλεια δικαίου, να αποφευχθεί η ασυνέπεια στην εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης και να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα και η διαδικαστική αποδοτικότητα των αντιπροσωπευτικών αγωγών και των πιθανών επακόλουθων αγωγών για επανόρθωση, η στοιχειοθέτηση μιας παράβασης που έχει διαπιστωθεί ή η διαπίστωση μη παράβασης σε τελική απόφαση, συμπεριλαμβανομένης και τελικής διαταγής παράλειψης που έχει εκδοθεί σύμφωνα με την παρούσα οδηγία, η οποία εκδίδεται από διοικητική αρχή ή δικαστήριο δεν θα πρέπει να επανακρίνεται σε επακόλουθες αγωγές που σχετίζονται με την ίδια παράβαση από τον ίδιο έμπορο όσον αφορά τη φύση της παράβασης και το υλικό, προσωπικό, χρονικό και εδαφικό πεδίο εφαρμογής της, όπως καθορίζεται από την εν λόγω τελική απόφαση είναι δεσμευτική για όλους τους διαδίκους που συμμετείχαν στην αντιπροσωπευτική αγωγή. Η οριστική απόφαση δεν θα πρέπει να θίγει επιπλέον δικαιώματα επανόρθωσης που δύναται να έχουν οι θιγόμενοι καταναλωτές δυνάμει του ενωσιακού ή εθνικού δικαίου. Η επανόρθωση που επιτυγχάνεται μέσω του διακανονισμού θα πρέπει επίσης να είναι δεσμευτική σε περιπτώσεις που αφορούν την ίδια πρακτική, τον ίδιο έμπορο και τον ίδιο καταναλωτή . Όταν αγωγή που ζητά μέτρα εξάλειψης των συνεχιζόμενων συνεπειών της παράβασης, συμπεριλαμβανομένης της επανόρθωσης, ασκείται σε κράτος μέλος άλλο από το κράτος μέλος όπου εκδόθηκε η τελική απόφαση που διαπιστώνει την παράβαση ή τη μη παράβαση , η απόφαση θα πρέπει να συνιστά αμάχητο τεκμήριο θεωρείται απόδειξη ότι έλαβε ή δεν έλαβε χώρα η παράβαση σε σχετικές υποθέσεις . Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι η οριστική απόφαση δικαστηρίου ενός κράτους μέλους, η οποία διαπιστώνει την ύπαρξη ή την απουσία της παράβασης για τους σκοπούς της άσκησης οποιωνδήποτε άλλων προσφυγών ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων άλλου κράτους μέλους κατά του ίδιου εμπόρου για την ίδια παράβαση, θεωρείται ότι αποτελεί μαχητό τεκμήριο. [Τροπολογία 25]

(34)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι μεμονωμένες αγωγές επανόρθωσης δύνανται να βασίζονται σε τελική αναγνωριστική απόφαση που εκδίδεται στο πλαίσιο αντιπροσωπευτικής αγωγής. Θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα άσκησης τέτοιων αγωγών μέσω γρήγορων και απλοποιημένων διαδικασιών.

(35)

Οι αγωγές επανόρθωσης που βασίζονται σε διαπίστωση παράβασης από τελική διαταγή παράλειψης ή από τελική αναγνωριστική απόφαση σχετικά με την ευθύνη του εμπόρου έναντι των ζημιωθέντων καταναλωτών δυνάμει της παρούσας οδηγίας δεν θα πρέπει να παρεμποδίζονται από τους εθνικούς κανόνες για τις προθεσμίες παραγραφής. Η υποβολή αντιπροσωπευτικής αγωγής θα πρέπει να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα ή να διακόπτει τις προθεσμίες παραγραφής για κάθε αγωγή επανόρθωσης για τους καταναλωτές τους οποίους αφορά η συγκεκριμένη αγωγή. [Τροπολογία 26]

(36)

Οι αντιπροσωπευτικές αγωγές για διαταγές παράλειψης θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τη δέουσα διαδικαστική ταχύτητα. Οι διαταγές παράλειψης με προσωρινό αποτέλεσμα θα πρέπει πάντα να αντιμετωπίζονται μέσω ταχείας διαδικασίας, προκειμένου να παρεμποδιστεί η πρόκληση περαιτέρω ζημίας από την παράβαση.

(37)

H απόδειξη αποτελεί σημαντικό στοιχείο για να διαπιστωθεί κατά πόσον μια δεδομένη πρακτική συνιστά παράβαση του νόμου και κατά πόσον υπάρχει κίνδυνος επανάληψης, καθώς επίσης για να προσδιοριστούν οι καταναλωτές τους οποίους αφορά η παράβαση, να αποφασιστεί το θέμα της αποζημίωσης και να ενημερωθούν επαρκώς οι καταναλωτές τους οποίους αφορά η αντιπροσωπευτική αγωγή σχετικά με τις εν εξελίξει διαδικασίες και τα τελικά αποτελέσματα της αγωγής. Ωστόσο, οι σχέσεις επιχείρησης-καταναλωτή χαρακτηρίζονται από ασυμμετρία ενημέρωσης και ο έμπορος ενδέχεται να κατέχει αποκλειστικά την απαραίτητη ενημέρωση καθιστώντας την μη προσβάσιμη στον νομιμοποιούμενο φορέα. Συνεπώς, θα πρέπει να παρασχεθεί στους νομιμοποιούμενους φορείς το δικαίωμα να ζητήσουν από το αρμόδιο δικαστήριο ή τη διοικητική αρχή τη δημοσιοποίηση από τον έμπορο των αποδεικτικών στοιχείων που αφορούν την αξίωσή τους ή που είναι απαραίτητα για την επαρκή ενημέρωση των καταναλωτών τους οποίους αφορά η αντιπροσωπευτική αγωγή, χωρίς να είναι απαραίτητο γι’ αυτούς να προσδιορίσουν μεμονωμένα αποδεικτικά στοιχεία. Η ανάγκη, το πεδίο εφαρμογής και η αναλογικότητα αυτής της δημοσιοποίησης θα πρέπει να εκτιμώνται με προσοχή από το δικαστήριο ή τη διοικητική αρχή που εξετάζει την αντιπροσωπευτική αγωγή, λαμβανομένης υπόψη της προστασίας των έννομων συμφερόντων των τρίτων και υπό την επιφύλαξη των ισχυόντων ενωσιακών και εθνικών κανόνων περί εμπιστευτικότητας.

(38)

Για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα των αντιπροσωπευτικών αγωγών, οι παραβάτες έμποροι θα πρέπει να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικές, αποτρεπτικές και αναλογικές κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τελική απόφαση που εκδίδεται στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής αγωγής.

(39)

Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι οι αντιπροσωπευτικές αγωγές επιδιώκουν το δημόσιο συμφέρον μέσω της προστασίας των συλλογικών συμφερόντων των καταναλωτών, τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι νομιμοποιούμενοι φορείς δεν συναντούν εμπόδια ως προς την άσκηση αντιπροσωπευτικών αγωγών δυνάμει τις παρούσας οδηγίας λόγω των εξόδων που συνεπάγεται η διαδικασία. Ωστόσο, υπό τις σχετικές προϋποθέσεις που ορίζονται στην εθνική νομοθεσία, αυτό δεν θα πρέπει να επηρεάζει το γεγονός ότι ο ηττηθείς διάδικος σε περίπτωση αντιπροσωπευτικής αγωγής καταβάλλει τα απαραίτητα νομικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο νικήσας διάδικος (αρχή σύμφωνα με την οποία «ο ηττημένος πληρώνει»). Ωστόσο το δικαστήριο ή η διοικητική αρχή δεν θα πρέπει να επιδικάζει δικαστικά έξοδα στον ηττηθέντα διάδικο, στον βαθμό που η πραγματοποίησή τους ήταν περιττή ή που είναι δυσανάλογα προς το ύψος της αγωγής. [Τροπολογία 27]

(39α)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να φροντίζουν ώστε οι αμοιβές υπό αίρεση να αποφεύγονται και οι αμοιβές των δικηγόρων και ο τρόπος υπολογισμού τους να μην δημιουργούν κίνητρα προσφυγής ενώπιον των δικαστηρίων, η οποία, από την άποψη των συμφερόντων των καταναλωτών ή οποιωνδήποτε εκ των οικείων μερών, είναι περιττή και θα μπορούσε να μην επιτρέψει στους καταναλωτές να επωφεληθούν πλήρως από την αντιπροσωπευτική αγωγή. Τα κράτη μέλη που επιτρέπουν αμοιβές υπό αίρεση θα πρέπει να μεριμνούν ώστε οι εν λόγω αμοιβές να μην εμποδίζουν την πλήρη αποζημίωση των καταναλωτών. [Τροπολογία 28]

(40)

Η συνεργασία και η ανταλλαγή πληροφοριών , βέλτιστων πρακτικών και πείρας μεταξύ νομιμοποιούμενων αντιπροσωπευτικών φορέων προερχόμενων από διαφορετικά κράτη μέλη έχει αποδειχθεί χρήσιμη στην αντιμετώπιση των διασυνοριακών παραβάσεων. Είναι αναγκαίο να συνεχιστούν και να επεκταθούν τα μέτρα βελτίωσης των ικανοτήτων και συνεργασίας για μεγαλύτερο αριθμό νομιμοποιούμενων αντιπροσωπευτικών φορέων σε ολόκληρη την Ένωση, προκειμένου να αυξηθεί η χρήση των αντιπροσωπευτικών αγωγών που έχουν με διασυνοριακές επιπτώσεις. [Τροπολογία 29]

(41)

Για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι παραβάσεις που έχουν διασυνοριακές επιπτώσεις θα πρέπει να εξασφαλιστεί η αμοιβαία αναγνώριση της νομιμοποίησης των νομιμοποιούμενων φορέων που ορίζονται εκ των προτέρων σε ορισμένο κράτος μέλος προκειμένου να ασκούν αντιπροσωπευτικές αγωγές σε άλλο κράτος μέλος. Επιπλέον, οι νομιμοποιούμενοι φορείς από διαφορετικά κράτη μέλη θα πρέπει να δύνανται να ενώνουν τις δυνάμεις τους στο πλαίσιο αντιπροσωπευτικής αγωγής ενώπιον ενός και μόνου δικαστηρίου, υπό την επιφύλαξη των οικείων κανόνων για την αρμόδια δικαιοδοσία. Για λόγους αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας, ένας νομιμοποιούμενος φορέας θα πρέπει να είναι σε θέση να ασκήσει αντιπροσωπευτική αγωγή στο όνομα άλλων νομιμοποιούμενων φορέων εκπροσωπώντας καταναλωτές από διαφορετικά κράτη μέλη.

(41α)

Προκειμένου να διερευνηθεί η δυνατότητα θέσπισης διαδικασίας σε επίπεδο Ένωσης για διασυνοριακές αντιπροσωπευτικές αγωγές, η Επιτροπή θα πρέπει να αξιολογήσει τη δυνατότητα ορισμού ευρωπαίου διαμεσολαβητή για τη συλλογική έννομη προστασία. [Τροπολογία 30]

(42)

Η παρούσα οδηγία σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται ιδίως από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς, η παρούσα οδηγία θα πρέπει να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται σύμφωνα με τα εν λόγω δικαιώματα και αρχές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν το δικαίωμα πραγματικής δικαστικής προστασίας και δίκαιης δίκης, καθώς και το δικαίωμα άμυνας.

(43)

Όσον αφορά το περιβαλλοντικό δίκαιο, η παρούσα οδηγία λαμβάνει υπόψη τη σύμβαση της ΟΕΕ-ΗΕ για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα («σύμβαση του Άαρχους»).

(44)

Οι στόχοι της παρούσας οδηγίας, δηλαδή η θέσπιση ενός μηχανισμού αντιπροσωπευτικής αγωγής για την προστασία των συλλογικών συμφερόντων των καταναλωτών με σκοπό να εξασφαλιστεί υψηλό επίπεδο προστασίας των καταναλωτών σε ολόκληρη την Ένωση και η εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν επαρκώς από δράσεις που θα αναλάβουν αποκλειστικά τα κράτη μέλη, μπορούν όμως, λόγω των διασυνοριακών επιπτώσεων των αντιπροσωπευτικών αγωγών, να επιτευχθούν καλύτερα από την Ένωση. Συνεπώς, η Ένωση δύναται να λάβει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως ορίζεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, του ίδιου άρθρου, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(45)

Σύμφωνα με την κοινή πολιτική δήλωση, της 28ης Σεπτεμβρίου 2011, των κρατών μελών και της Επιτροπής σχετικά με τα επεξηγηματικά έγγραφα (6), τα κράτη μέλη ανέλαβαν να συνοδεύουν, στις περιπτώσεις όπου αυτό δικαιολογείται, την κοινοποίηση των μέτρων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο με ένα ή περισσότερα έγγραφα στα οποία θα επεξηγείται η σχέση μεταξύ των συστατικών στοιχείων μιας οδηγίας και των αντίστοιχων μερών των πράξεων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο. Όσον αφορά την παρούσα οδηγία, ο νομοθέτης θεωρεί ότι η διαβίβαση τέτοιων εγγράφων είναι δικαιολογημένη.

(46)

Ενδείκνυται να προβλεφθούν κανόνες για τη χρονική εφαρμογή της παρούσας οδηγίας.

(47)

Επομένως, η οδηγία 2009/22/ΕΚ θα πρέπει να καταργηθεί,