52011PC0888

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

1.           ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

H Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας [1] καθώς και η συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών για τα αποθέματα ιχθύων[2] απαιτούν από τα παράκτια κράτη και από τα κράτη, οι στόλοι των οποίων αλιεύουν αποθέματα στην παρακείμενη ανοικτή θάλασσα, να συνεργάζονται με στόχο την υπεύθυνη διαχείριση των αλληλοεπικαλυπτόμενων και των ιδιαίτερα αποδημητικών ειδών καθώς και των αποθεμάτων που απαντώνται στις παρακείμενες αποκλειστικές οικονομικές ζώνες ώστε να εξασφαλίζεται η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά τους, είτε μέσω απευθείας διαβούλευσης μεταξύ τους είτε μέσω των αρμόδιων περιφερειακών οργανώσεων διαχείρισης της αλιείας (ΠΟΔΑ).

Δ Η επίτευξη συμφωνίας όσον αφορά τη διαχείριση των αλληλοεπικαλυπτόμενων και των ιδιαίτερα αποδημητικών ειδών δεν είναι πάντοτε εύκολη και απαιτεί πραγματική βούληση για συνεργασία εκ μέρους όλων των οικείων κρατών. Η έγκριση μονομερών μέτρων από ορισμένα κράτη που δεν επιθυμούν να συνεργαστούν για την επίτευξη συμφωνίας όσον αφορά τη λήψη μέτρων μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική εξάντληση του εν λόγω ιχθυαποθέματος ακόμη και εάν άλλα κράτη μέλη λαμβάνουν μέτρα για τη μείωση της αλιευτικής τους προσπάθειας.

Δεδομένου ότι η ΕΕ αποτελεί κερδοφόρα αγορά προορισμού για τα αλιευτικά προϊόντα, έχει ιδιαίτερη ευθύνη να εξασφαλίσει ότι τηρείται η προαναφερόμενη υποχρέωση συνεργασίας. Συνεπώς, είναι απαραίτητο να παρασχεθούν στην ΕΕ τα μέσα για τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων κατά των κρατών τα οποία δεν συνεργάζονται καλή τη πίστει για την έγκριση συμπεφωνημένων μέτρων διαχείρισης ή κατά των κρατών τα οποία ευθύνονται για μέτρα και πρακτικές που οδηγούν σε υπερεκμετάλλευση των αποθεμάτων, με στόχο τη δημιουργία αντικινήτρων κατά της συνέχισης της μη βιώσιμης αλιείας. Η παρούσα πρόταση αποσκοπεί στη θέσπιση ενός ταχέος και αποτελεσματικού μηχανισμού για τη χρησιμοποίηση εμπορικών και άλλων μέτρων σε περιπτώσεις όπως εκείνες που προαναφέρθηκαν. Τα εν λόγω μέτρα θα έχουν ως στόχο την προαγωγή της συνεργασίας μεταξύ των ενδιαφερόμενων κρατών για την έγκριση κατάλληλων μέτρων και κατά το δυνατόν, για την επίτευξη συμφωνίας όσον αφορά τη λήψη μέτρων διαχείρισης για τα εν λόγω αποθέματα ώστε να εξασφαλισθεί η βέλτιστη αξιοποίησή τους.

2.           ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΩΝ ΜΕ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΥ

Οι ετήσιες διαβουλεύσεις με παράκτια κράτη εκτός ΕΕ σχετικά με τη διαχείριση αποθεμάτων κοινού ενδιαφέροντος αποτελεί ευκαιρία διαβούλευσης μεταξύ των ενδιαφερόμενων φορέων σχετικά με τον τρόπο αντίδρασης σε περιπτώσεις μη συνεργασίας συγκεκριμένου τρίτου κράτους. Γενικά, οι ενδιαφερόμενοι φορείς ζητούν από την Επιτροπή την έγκριση εμπορικών περιορισμών και άλλων ειδών μέτρων ως μέσο για την άσκηση πίεσης στις εν λόγω χώρες ώστε να συμφωνήσουν να συμμετέχουν σε ουσιώδεις διαπραγματεύσεις με στόχο την επίτευξη δίκαιης λύσης η οποία να εγγυάται τη βιωσιμότητα των αποθεμάτων κοινού ενδιαφέροντος.

Πριν από την εκπόνηση εκτίμησης των επιπτώσεων για την παρούσα πρόταση προηγήθηκε διαβούλευση σχετικά με τη χρήση εμπορικών περιορισμών και άλλων ειδών μέτρων ως μέσων για να ενθαρρυνθούν οι τρίτες χώρες οι οποίες επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας να μειώσουν την ένταση της αλιείας. Οι περισσότεροι ενδιαφερόμενοι φορείς, με μόνη ίσως εξαίρεση τη μεταποιητική βιομηχανία, ήταν σαφώς υπέρ της έγκρισης εμπορικών μέτρων και μέτρων άλλων ειδών.

Διεξήχθη εκτίμηση των επιπτώσεων για την παρούσα πρόταση η περίληψη της οποίας συνοδεύει την παρούσα πρόταση. Ουσιαστικά, στην εκτίμηση των επιπτώσεων αναλύονται οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις των μέτρων, που κυμαίνονται από την επιλογή για «μηδενική λήψη μέτρων» έως την πλήρη απαγόρευση των εισαγωγών των εν λόγω ψαριών και αλιευτικών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων τόσο των μέτρων που μπορεί να εκτείνονται πέραν του εμπορικού πλαισίου και των μη νομοθετικών προσεγγίσεων. Το συμπέρασμα της εκτίμησης των επιπτώσεων ήταν ότι ενδείκνυται να προβλεφθεί στην ΕΕ ένα μέσο το οποίο θα επιτρέπει την ταχεία έγκριση μέτρων, ιδίως μέτρων που συνδέονται με το εμπόριο. Τα μέτρα θα λαμβάνονται κατά των χωρών που επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας η οποία απειλεί τη διατήρηση των ιχθυαποθεμάτων. Στην εκτίμηση των επιπτώσεων προτάθηκαν επίσης ενδεικτικά στοιχεία όσον αφορά την πιθανή μορφή και το περιεχόμενο του εν λόγω μέσου. Κατά την προετοιμασία του μέτρου κατέστη σαφές ότι η νομική βάση θα πρέπει να είναι το άρθρο 43 παράγραφος 2 και το άρθρο 207 της ΣΛΕΕ δεδομένου ότι ο τελικός στόχος του κανονισμού είναι η προώθηση της διατήρησης των ιχθυαποθεμάτων και το φάσμα των μέτρων που εξετάζονται δεν περιορίζεται σε μέτρα που αφορούν το εμπόριο.

3.           ΝΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Το άρθρο 1 ορίζει τον κύριο στόχο του κανονισμού: τον καθορισμό μιας διαδικασίας με στόχο τη λήψη κατάλληλων και αποδοτικών ως προς το κόστος μέτρων ώστε να προαχθεί η βιωσιμότητα της αλιείας.

Τα άρθρα 2 έως 5 προβλέπουν ποιες χώρες αποτελούν στόχο των μέτρων (ήτοι οι χώρες οι οποίες επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη-βιώσιμης αλιείας), τα διαφορετικά είδη μέτρων που δύνανται να εγκρίνονται και τις προϋποθέσεις που καθορίζουν πού και πότε μπορούν να εγκρίνονται τα εν λόγω μέτρα. Το άρθρο 4 ορίζει, ειδικότερα, ότι τα μέτρα πρέπει να εγκρίνονται ως εκτελεστικές πράξεις της Επιτροπής (ισχύει, γενικά, η εξεταστική διαδικασία). Στις περιπτώσεις στις οποίες αναφέρεται η προϋπόθεση τα μέτρα να είναι σύμφωνα με τις διεθνείς δεσμεύσεις της ΕΕ, η συμβατότητα με τις υποχρεώσεις της ΕΕ στο πλαίσιο της συμφωνίας για τον ΠΟΕ νοείται, συγκεκριμένα, στο βαθμό στον οποίο τηρούνται οι εμπορικοί περιορισμοί.

Το άρθρο 6 ορίζει ορισμένα απαραίτητα στάδια της διαδικασίας που πρέπει να ακολουθούνται πριν από την έγκριση μέτρων κατά των χωρών που επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιεία. Τα στάδια αυτά θα επιτρέπουν στις ενδιαφερόμενες χώρες να εκφράζουν την άποψή τους και θα τους δίνουν την ευκαιρία να λαμβάνουν διορθωτικά μέτρα. Το άρθρο 7 καθορίζει την περίοδο εφαρμογής των μέτρων, η οποία θα εξαρτάται από τη λήψη διορθωτικών μέτρων από τις οικείες χώρες.

Το άρθρο 8 καθορίζει την επιτροπή η οποία θα επικουρεί την Επιτροπή κατά την εφαρμογή του κανονισμού.

Η θέση του κανονισμού σε ισχύ ορίζεται στο άρθρο 9 ότι είναι η εικοστή ημέρα μετά από τη δημοσίευσή του.

4.           ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Καμία επίπτωση

2011/0434 (COD)

Πρόταση

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

για τη λήψη ορισμένων μέτρων κατά των χωρών οι οποίες επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας, με στόχο τη διατήρηση των ιχθυαποθεμάτων

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 43 παράγραφος 2 και το άρθρο 207,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής[3],

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1) Όπως προβλέπεται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας της 10ης Δεκεμβρίου 1982 (εφεξής «UNCLOS») και στη συμφωνία για την εφαρμογή των διατάξεων της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θαλάσσης της 10ης Δεκεμβρίου 1982, όσον αφορά τη διατήρηση και διαχείριση των αλληλοεπικαλυπτόμενων και των άκρως μεταναστευτικών αποθεμάτων ιχθύων της 4ης Αυγούστου του 1995 (εφεξής «συμφωνία του ΟΗΕ για τα αποθέματα ιχθύων»), η διαχείριση των αλληλοεπικαλυπτόμενων και των ιδιαίτερα αποδημητικών ειδών απαιτεί τη συνεργασία όλων των χωρών οι στόλοι των οποίων αλιεύουν το εν λόγω απόθεμα. Η εν λόγω συνεργασία μπορεί να επιτευχθεί στο πλαίσιο περιφερειακών οργανώσεων διαχείρισης της αλιείας (ΠΟΔΑ) ή, σε περιπτώσεις στις οποίες οι ΠΟΔΑ δεν είναι αρμόδιες για το εν λόγω απόθεμα, μέσω ειδικών ρυθμίσεων μεταξύ των χωρών που έχουν ενδιαφέρον για τον εν λόγω τύπο αλιείας.

(2) Στις περιπτώσεις στις οποίες τρίτες χώρες, με ενδιαφέρον για δεδομένο τύπο αλιείας στο πλαίσιο του οποίου αλιεύονται αποθέματα κοινού ενδιαφέροντος για την εν λόγω χώρα και για την Ένωση, διεξάγουν αλιευτικές δραστηριότητες οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα του αποθέματος και δεν συνεργάζονται με την Ένωση για τη διαχείρισή του, δίχως να λαμβάνουν δεόντως υπόψη υφιστάμενες αλιευτικές πρακτικές και δικαιώματα, τα καθήκοντα και τα συμφέροντα άλλων χωρών και εκείνων της Ένωσης, πρέπει να εγκρίνονται ειδικά μέτρα με στόχο την προώθηση της συμβολής των εν λόγω χωρών στη διατήρηση του αποθέματος.

(3) Τα ιχθυαποθέματα θεωρείται ότι βρίσκονται σε βιώσιμη κατάσταση όταν διατηρούνται συνεχώς σε επίπεδο στο οποίο παράγουν τη μέγιστη βιώσιμη απόδοση ή υψηλότερο από αυτό, όπως αναφέρεται στα άρθρα 61 παράγραφος 3 και 119 παράγραφος 1 της UNCLOS και στο άρθρο 5 στοιχείο β) της συμφωνίας του ΟΗΕ για τα αποθέματα ιχθύων.

(4) Είναι απαραίτητο να καθοριστούν οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες μια χώρα θα θεωρείται ότι επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας και θα αποτελεί το αντικείμενο μέτρων στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, καθώς και η διαδικασία βάσει της οποίας θα χορηγείται στις εν λόγω χώρες το δικαίωμα να εκφράζουν την άποψή τους και θα τους δίνεται η ευκαιρία να λαμβάνουν διορθωτικά μέτρα.

(5) Επιπλέον, είναι απαραίτητο να καθοριστεί το είδος των μέτρων που μπορούν να λαμβάνονται κατά των χωρών που επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας και να θεσπιστούν γενικές προϋποθέσεις για την έγκριση των εν λόγω μέτρων ώστε αυτές να βασίζονται σε αντικειμενικά, κατάλληλα, αποδοτικά ως προς το κόστος και συμβατά με τη διεθνή νομοθεσία κριτήρια, ειδικότερα με τη συμφωνία για τη θέσπιση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

(6) Τα εν λόγω μέτρα πρέπει να αποσκοπούν στην εξάλειψη, όσον αφορά τους στόλους της οικείας χώρας, των κινήτρων εκείνων που ευνοούν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας, στο πλαίσιο της οποίας αλιεύονται ψάρια από το απόθεμα κοινού ενδιαφέροντος. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, πχ, μέσω της απαγόρευσης των εισαγωγών αλιευτικών προϊόντων τα οποία έχουν αλιευθεί από σκάφη που αλιεύουν από απόθεμα κοινού ενδιαφέροντος υπό την ευθύνη της χώρας η οποία επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας, με απαγόρευση της παροχής υπηρεσιών λιμένα στα εν λόγω σκάφη, ή με απαγόρευση της χρήσης αλιευτικών σκαφών ή αλιευτικού εξοπλισμού της Ένωσης για την αλιεία αποθέματος κοινού ενδιαφέροντος υπό την ευθύνη της χώρας που επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας.

(7) Για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματική και συγκροτημένη δράση της Ένωσης για τη διατήρηση των ιχθυαποθεμάτων, είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη τα μέτρα που προβλέπονται στον κανονισμό (EΚ) αριθ. 1005/2008 της 29ης Σεπτεμβρίου 2008 περί δημιουργίας κοινοτικού συστήματος πρόληψης, αποτροπής και εξάλειψης της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας, [4].

(8) Είναι απαραίτητο πριν από την έγκριση των εν λόγω μέτρων να προηγείται η εκτίμηση των αναμενόμενων περιβαλλοντικών, εμπορικών, οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων τους.

(9) Η ισχύς των μέτρων τα οποία θα εγκρίνονται βάσει του παρόντος κανονισμού πρέπει να λήγει εφόσον η χώρα η οποία επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιεία εγκρίνει τα απαραίτητα μέτρα τα οποία θα συμβάλουν στη διατήρηση του αποθέματος κοινού ενδιαφέροντος.

(10) Προκειμένου να διασφαλισθούν ενιαίοι όροι εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, ενδείκνυται να εκχωρηθούν εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή. Οι αρμοδιότητες αυτές πρέπει να ασκούνται μέσω εκτελεστικών πράξεων οι οποίες θα προβλέπουν διαδικασία εξέτασης σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή[5]. Εντούτοις, για λόγους επείγουσας ανάγκης, οι αποφάσεις που αφορούν την παύση ισχύος ή μη των μέτρων πρέπει να εγκρίνονται ως εκτελεστικές πράξεις άμεσης εφαρμογής, σύμφωνα με το άρθρο 8 του εν λόγω κανονισμού.

(11) Η Επιτροπή πρέπει να εγκρίνει εκτελεστικές πράξεις που έχουν άμεση εφαρμογή σε δεόντως δικαιολογημένες περιπτώσεις που συνδέονται με τη λήξη της εφαρμογής μέτρων που έχουν ληφθεί δυνάμει του παρόντος κανονισμού, εφόσον το απαιτούν λόγοι επείγουσας ανάγκης,

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1 Αντικείμενο και πεδίο εφαρμογής

1. Ο παρών κανονισμός προβλέπει το πλαίσιο για την έγκριση ορισμένων μέτρων όσον αφορά δραστηριότητες και πολιτικές τρίτων χωρών που συνδέονται με την αλιεία με στόχο την εξασφάλιση μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας των ιχθυαποθεμάτων κοινού ενδιαφέροντος τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και για τις εν λόγω τρίτες χώρες.

2. Τα μέτρα που εγκρίνονται δυνάμει του εν λόγω κανονισμού δύνανται να εφαρμόζονται σε όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες απαιτείται η συνεργασία με την Ένωση για την από κοινού διαχείριση των αποθεμάτων κοινού ενδιαφέροντος, μεταξύ άλλων στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η εν λόγω συνεργασία πραγματοποιείται στο πλαίσιο περιφερειακής οργάνωσης διαχείρισης της αλιείας ή παρόμοιου φορέα.

Άρθρο 2 Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

α)           ως «απόθεμα κοινού ενδιαφέροντος» νοείται το ιχθυαπόθεμα του οποίου η γεωγραφική κατανομή το καθιστά διαθέσιμο τόσο στους στόλους των κρατών μελών όσο και στους στόλους τρίτων χωρών και η διαχείριση του οποίου απαιτεί τη συνεργασία μεταξύ των εν λόγω τρίτων χωρών και της Ένωσης·

β)           ως «συναφή είδη» νοούνται οιαδήποτε είδη ιχθύων που απαντώνται σε μικτό τύπο αλιείας με απόθεμα κοινού ενδιαφέροντος·

γ)           ως «μικτός τύπος αλιείας» νοείται ο τύπος αλιείας στο πλαίσιο του οποίου, στην αλιευόμενη περιοχή, είναι παρόντα περισσότερα του ενός είδη, τα οποία είναι ευάλωτα στην αλίευση με τα αλιευτικά εργαλεία.

δ)           ως «περιφερειακή οργάνωση διαχείρισης της αλιείας» νοείται ένας υποπεριφερειακός, περιφερειακός ή παρόμοιος οργανισμός με αρμοδιότητα, αναγνωρισμένη βάσει του διεθνούς δικαίου, να θεσπίζει μέτρα διατήρησης και διαχείρισης των έμβιων θαλάσσιων πόρων που έχουν τεθεί υπό την ευθύνη του, βάσει της ιδρυτικής του σύμβασης ή συμφωνίας·

ε)           ως «εισαγωγή» νοείται η είσοδος ιχθύων ή αλιευτικών προϊόντων στην επικράτεια της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων μεταφορτώσεων σε λιμένες της επικράτειάς της·

στ)         ως «μεταφόρτωση» νοείται η εκφόρτωση μέρους ή του συνόλου των ιχθύων και των αλιευτικών προϊόντων που βρίσκονται επί αλιευτικού σκάφους σε άλλο αλιευτικό σκάφος·

ζ)           ως «μέγιστη βιώσιμη απόδοση» νοείται το μέγιστο αλίευμα που μπορεί να λαμβάνεται από ένα απόθεμα αλιευμάτων για αόριστο χρονικό διάστημα.

Άρθρο 3 Χώρες που επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας

1. Μια τρίτη χώρα μπορεί να θεωρηθεί ως χώρα που επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας σε περίπτωση που:

α)      Δεν συνεργάζεται με την Ένωση στη διαχείριση ενός αποθέματος κοινού ενδιαφέροντος σε πλήρη συμφωνία με τις διατάξεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας ή της συμφωνίας για την εφαρμογή των διατάξεων της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας της 10ης Δεκεμβρίου 1982, όσον αφορά τη διατήρηση και διαχείριση των αλληλοεπικαλυπτόμενων και των άκρως μεταναστευτικών αποθεμάτων ιχθύων της 4ης Αυγούστου του 1995 και

β)      η εν λόγω τρίτη χώρα

α)      δεν έχει εγκρίνει κανένα μέτρο με στόχο τη διαχείριση της αλιείας ή

β)      έχει εγκρίνει τέτοιου είδους μέτρα δίχως όμως να λαμβάνει δεόντως υπόψη τα δικαιώματα, τα συμφέροντα και τα καθήκοντα των άλλων χωρών, περιλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ τα εν λόγω μέτρα διαχείρισης της αλιείας οδηγούν σε αλιευτικές δραστηριότητες οι οποίες μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα να φτάσει το απόθεμα σε επίπεδα χαμηλότερα από τα επίπεδα που θα του επέτρεπαν να παραγάγει τη μέγιστη βιώσιμη απόδοση, όταν εξετάζονται σε συνδυασμό με μέτρα που λαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση είτε μεμονωμένα είτε σε συνεργασία με άλλες χώρες.

2. Για τους σκοπούς της παραγράφου 1 στοιχείο β) σημείο (ii), τα επίπεδα αποθέματος από τα οποία μπορεί να προκύψει η μέγιστη βιώσιμη απόδοση θα καθορίζονται με βάση τις βέλτιστες διαθέσιμες επιστημονικές γνωμοδοτήσεις.

Άρθρο 4 Μέτρα τα οποία δύνανται να εγκρίνονται κατά των χωρών που επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας

1. Η Επιτροπή δύναται να εγκρίνει, με εκτελεστικές πράξεις, τα παρακάτω μέτρα κατά των χωρών που επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας:

α)           να προσδιορίζει τις χώρες που επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας·

β)           να προσδιορίζει, όπου αυτό απαιτείται, τα συγκεκριμένα σκάφη ή στόλους κατά των οποίων θα εφαρμόζονται ορισμένα μέτρα·

γ)           να επιβάλει ποσοτικούς περιορισμούς στις εισαγωγές στην Ένωση ιχθύων και αλιευτικών προϊόντων τα οποία περιέχουν ή έχουν παραχθεί με βάση τα εν λόγω είδη ιχθύων, που προέρχονται από το απόθεμα κοινού ενδιαφέροντος το οποίο έχει αλιευθεί υπό τον έλεγχο της χώρας η οποία επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας·

δ)           να επιβάλει ποσοτικούς περιορισμούς στις εισαγωγές στην Ένωση ιχθύων οιωνδήποτε συναφών ειδών και αλιευτικών προϊόντων τα οποία περιέχουν ή έχουν παραχθεί με βάση τα εν λόγω είδη ιχθύων, εφόσον έχουν αλιευθεί κατά τη διεξαγωγή τύπων αλιείας που προέρχονται από το απόθεμα κοινού ενδιαφέροντος το οποίο έχει αλιευθεί υπό τον έλεγχο της χώρας που επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας· στην περίπτωση αυτή, η Επιτροπή ορίζει τα κατάλληλα μέσα για τον καθορισμό των αλιευμάτων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του μέτρου·

ε)           να επιβάλλει περιορισμούς ως προς τη χρήση των λιμένων της Ένωσης σε σκάφη τα οποία φέρουν τη σημαία της χώρας που επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας, τα οποία αλιεύουν από το απόθεμα κοινού ενδιαφέροντος και σε σκάφη τα οποία μεταφέρουν ιχθύες και αλιευτικά προϊόντα που προέρχονται από το απόθεμα κοινού ενδιαφέροντος που έχουν αλιευθεί είτε από σκάφη που φέρουν τη σημαία της χώρας που επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας είτε από σκάφη που διαθέτουν άδεια αλιείας από αυτή ενώ φέρουν σημαία άλλου κράτους· οι εν λόγω περιορισμοί δεν ισχύουν σε περιπτώσεις ανωτέρας βίας ή κινδύνου κατά την έννοια του άρθρου 18 της UNCLOS (περιπτώσεις ανωτέρας βίας ή κινδύνου) για υπηρεσίες απολύτως αναγκαίες για την αντιμετώπιση των καταστάσεων αυτών·

στ)         να απαγορεύει σε οικονομικούς φορείς της Ένωσης την αγορά αλιευτικού σκάφους που φέρει τη σημαία χωρών οι οποίες επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας·

ζ)           να απαγορεύει τη μεταγραφή αλιευτικού σκάφους που φέρει τη σημαία κράτους μέλους σε νηολόγια χωρών οι οποίες επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας·

η)           να απαγορεύει στα κράτη μέλη να επιτρέπουν τη σύναψη συμφωνιών ναύλωσης με οικονομικούς φορείς από χώρες οι οποίες επιτρέπουν τη μη βιώσιμη αλιεία·

θ)           να απαγορεύει την εξαγωγή σε χώρες οι οποίες επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας αλιευτικών σκαφών που φέρουν τη σημαία κράτους μέλους ή αλιευτικού εξοπλισμού και προμηθειών που απαιτούνται για την αλιεία από το απόθεμα κοινού ενδιαφέροντος·

ι)            να απαγορεύει τη σύναψη ιδιωτικών εμπορικών διευθετήσεων μεταξύ υπηκόων κράτους μέλους και χωρών που επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας προκειμένου αλιευτικό σκάφος που φέρει τη σημαία του εν λόγω κράτους μέλους να χρησιμοποιήσει τις αλιευτικές δυνατότητες των εν λόγω χωρών·

ια)          να απαγορεύει τις κοινές αλιευτικές δραστηριότητες αλιευτικών σκαφών που φέρουν τη σημαία κράτους μέλους και αλιευτικών σκαφών που φέρουν τη σημαία χώρας η οποία επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας·

2. Οι εκτελεστικές αυτές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης που αναφέρεται στο άρθρο 8 παράγραφος 2.

Άρθρο 5 Γενικές προϋποθέσεις όσον αφορά τα μέτρα τα οποία εγκρίνονται δυνάμει του παρόντος κανονισμού

1. Τα μέτρα τα οποία εγκρίνονται σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό:

α)      συνδέονται με τη διατήρηση του αποθέματος κοινού ενδιαφέροντος·

β)      καθίστανται αποτελεσματικά σε συνδυασμό με περιορισμούς της αλιείας από σκάφη της Ένωσης ή με περιορισμούς της παραγωγής ή της κατανάλωσης εντός της Ένωσης των ιχθύων και των αλιευτικών προϊόντων που περιέχουν ή έχουν παραχθεί με βάση τους εν λόγω ιχθύες που προέρχονται από τα είδη για τα οποία εγκρίθηκαν τα μέτρα σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό. Οι εν λόγω περιορισμοί, στην περίπτωση των συναφών ειδών, δύνανται να εφαρμόζονται όταν αυτά έχουν αλιευθεί κατά τη διεξαγωγή τύπων αλιείας οι οποίοι προέρχονται από το απόθεμα κοινού ενδιαφέροντος.

γ)      είναι συμβατά με τις υποχρεώσεις που επιβάλλονται από διεθνείς συμφωνίες των οποίων η Ένωση αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος και με οιουσδήποτε άλλους συναφείς κανονισμούς διεθνούς δικαίου.

2. Τα μέτρα τα οποία εγκρίνονται σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό λαμβάνουν υπόψη τα μέτρα τα οποία έχουν ήδη ληφθεί δυνάμει του κανονισμού (EΚ) αριθ. 1005/2008.

3. Τα μέτρα τα οποία εγκρίνονται σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό δεν εφαρμόζονται κατά τρόπο ο οποίος να συνιστά μέσο αυθαίρετων ή αδικαιολόγητων διακρίσεων μεταξύ χωρών στις οποίες επικρατούν οι ίδιες συνθήκες, ή συγκεκαλυμμένο περιορισμό του διεθνούς εμπορίου.

4. Κατά την έγκριση μέτρων σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, η Επιτροπή αξιολογεί τις περιβαλλοντικές, εμπορικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις των εν λόγω μέτρων, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα καθώς και το διοικητικό φόρτο που συνεπάγεται η εφαρμογή τους.

5. Τα μέτρα που εγκρίνονται σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό προβλέπουν κατάλληλο σύστημα για την επιβολή τους από τις αρμόδιες αρχές.

Άρθρο 6 Διαδικασίες πριν από την έγκριση μέτρων κατά των χωρών οι οποίες επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας

1. Όταν η Επιτροπή κρίνει σκόπιμη την έγκριση μέτρων σύμφωνα με το άρθρο 4, κοινοποιεί στην οικεία χώρα την πρόθεσή της να την χαρακτηρίσει ως χώρα η οποία επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας.

2. Η εν λόγω κοινοποίηση περιέχει πληροφορίες σχετικά με τους λόγους στους οποίους οφείλεται ο χαρακτηρισμός της εν λόγω χώρας ως τέτοιας και περιγράφει τα πιθανά μέτρα που μπορεί να ληφθούν κατά αυτής σύμφωνα με τον κανονισμό.

3. Πριν από την έγκριση μέτρων σύμφωνα με το άρθρο 4, η Επιτροπή προσφέρει στην ενδιαφερόμενη τρίτη χώρα εύλογο περιθώριο να απαντήσει γραπτώς στην κοινοποίηση και να επανορθώσει την κατάσταση.

Άρθρο 7 Χρονικό διάστημα εφαρμογής των μέτρων κατά χωρών οι οποίες επιτρέπουν τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας

1. Τα μέτρα τα οποία εγκρίνονται σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό παύουν να ισχύουν εφόσον η χώρα η οποία επιτρέπει τη διεξαγωγή μη βιώσιμης αλιείας εγκρίνει διορθωτικά μέτρα για τη διαχείριση του αποθέματος κοινού ενδιαφέροντος

α)           τα οποία έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο διαβουλεύσεων με την Ένωση και, όπου αυτό ισχύει, με άλλες οικείες χώρες ή

β)           δεν υπονομεύουν τις επιπτώσεις των μέτρων που έχουν ληφθεί από την ΕΕ είτε μεμονωμένα είτε σε συνεργασία με άλλες χώρες για τη διατήρηση των οικείων αποθεμάτων.

2. Η Επιτροπή, μέσω εκτελεστικών πράξεων, καθορίζει εάν έχουν τηρηθεί οι προϋποθέσεις οι οποίες προβλέπονται στην παράγραφο 1 και αποφασίζει, όπου αυτό απαιτείται, την παύση των μέτρων που έχουν εγκριθεί δυνάμει του άρθρου 4. Οι εκτελεστικές αυτές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης που αναφέρεται στο άρθρο 8 παράγραφος 2.

              Σε δεόντως δικαιολογημένες περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης που οφείλεται σε απρόβλεπτη οικονομική ή κοινωνική αναταραχή, η Επιτροπή εγκρίνει εκτελεστικές πράξεις που έχουν άμεση εφαρμογή ώστε να αποφασίσει για το εάν τα μέτρα τα οποία έχουν εγκριθεί σύμφωνα με το άρθρο 4 παύουν να ισχύουν. Οι εκτελεστικές αυτές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης που αναφέρεται στο άρθρο 8 παράγραφος 3.

Άρθρο 8 Διαδικασία επιτροπής

1. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επικουρείται από επιτροπή. Η τελευταία είναι επιτροπή κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

2. Οσάκις γίνεται αναφορά στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζεται το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

Σε περίπτωση που η γνωμοδότηση της επιτροπής πρέπει να ληφθεί μέσω γραπτής διαδικασίας, η διαδικασία αυτή θα ολοκληρώνεται χωρίς αποτέλεσμα, όταν, εντός της προθεσμίας έκδοσης της γνωμοδότησης, το αποφασίσει ο πρόεδρος της επιτροπής ή το ζητήσουν τα μέλη της επιτροπής με απλή πλειοψηφία.

3. Οσάκις γίνεται αναφορά στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζεται το άρθρο 8 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011 σε συνδυασμό με το άρθρο 5 του κανονισμού αυτού.

Άρθρο 9 Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Βρυξέλλες,

Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο                     Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος                                                   Ο Πρόεδρος

[1]               Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας της 10ης Δεκεμβρίου 1982

[2]               Συμφωνία για την εφαρμογή των διατάξεων της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, της 10 Δεκεμβρίου 1982, όσον αφορά τη διατήρηση και διαχείριση των αλληλοεπικαλυπτόμενων και των άκρως μεταναστευτικών αποθεμάτων ιχθύων της 4ης Αυγούστου του 1995

[3]               ΕΕ C της …, σ. .

[4]               ΕΕ L 286 της 29.10.2008, σ. 1.

[5]               ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13.