1.

στην ενότητα Γ το μέρος 6.1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«6.1.   Άμεσες ξένες επενδύσεις

Οι άμεσες ξένες επενδύσεις συνδέονται με κάτοικο ορισμένης οικονομίας που έχει τον έλεγχο ή σημαντικό βαθμό επιρροής στη διαχείριση επιχείρησης η οποία είναι κάτοικος άλλης οικονομίας. Με βάση τα διεθνή πρότυπα (ιδίως το BPM6) η άμεση ή έμμεση κατοχή τουλάχιστον του 10 % των δικαιωμάτων ψήφου επιχείρησης κατοίκου συγκεκριμένης οικονομίας από επενδυτή κάτοικο άλλης οικονομίας αποτελεί απόδειξη μιας τέτοιας σχέσης. Με βάση το κριτήριο αυτό μπορεί να υφίσταται σχέση άμεσης ξένης επένδυσης μεταξύ περισσότερων συναφών επιχειρήσεων, ανεξάρτητα από το αν ο δεσμός περιλαμβάνει μία ή περισσότερες αλυσίδες. Μπορεί να εκτείνεται σε θυγατρικές επιχειρήσεων άμεσων επενδύσεων, σε θυγατρικές θυγατρικών και συνδεδεμένες επιχειρήσεις. Μόλις δημιουργηθεί η άμεση ξένη επένδυση, όλες οι μεταγενέστερες χρηματοοικονομικές ροές/διαθέσιμα μεταξύ των συναφών επιχειρήσεων καταγράφονται ως άμεσες ξένες επενδυτικές συναλλαγές/θέσεις.

Το μετοχικό κεφάλαιο περιλαμβάνει το κεφάλαιο των υποκαταστημάτων, όπως επίσης και μετοχές σε θυγατρικές και συνδεδεμένες επιχειρήσεις. Τα επανεπενδυθέντα κέρδη αποτελούνται από την αντιλογιστική εγγραφή που αντιστοιχεί στο μερίδιο του άμεσου επενδυτή στα κέρδη των θυγατρικών ή συνδεδεμένων επιχειρήσεων που δεν διανεμήθηκαν ως μερίσματα και στα κέρδη υποκαταστημάτων που δεν εμβάστηκαν στον άμεσο επενδυτή και τα οποία καταγράφονται στο “εισόδημα από επενδύσεις” (κατά τα αναφερόμενα στο μέρος 3.2.3 της ενότητας Α).

Οι άμεσες ξένες επενδύσεις ιδίων κεφαλαίων και χρέους αναλύονται περαιτέρω ανάλογα με το είδος της σχέσης μεταξύ των φορέων και ανάλογα με την κατεύθυνση της επένδυσης. Μπορούν να διακριθούν τρεις τύποι σχέσεων άμεσης ξένης επένδυσης ως εξής:

Όσον αφορά την αποτίμηση των θέσεων άμεσων ξένων επενδύσεων, οι εισηγμένες μετοχές αποτιμώνται σε τιμές της αγοράς. Αντίθετα, στην περίπτωση μη εισηγμένων εταιρειών άμεσων επενδύσεων, οι μετοχές αποτιμώνται με βάση τις λογιστικές αξίες και έναν κοινό ορισμό που περιλαμβάνει τα ακόλουθα λογιστικά στοιχεία:

Για τις μετοχές των μη εισηγμένων εταιρειών οι συναλλαγές που καταγράφονται στο ισοζύγιο χρηματοοικονομικών συναλλαγών ενδέχεται να διαφέρουν από τα ίδια κεφάλαια στη λογιστική αξία που καταγράφονται στη διεθνή επενδυτική θέση. Οι διαφορές αυτές καταγράφονται ως αναπροσαρμογές που οφείλονται σε άλλες μεταβολές των τιμών.

Προκειμένου να αυξηθεί ο βαθμός συνοχής στην αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεων, όταν η προαναφερθείσα μέθοδος αποτίμησης μπορεί να οδηγήσει σε στρεβλώσεις στην καθαρή διεθνή επενδυτική θέση των κρατών μελών, οι μετοχές σε μη εισηγμένες εταιρείες άμεσων επενδύσεων μπορούν εναλλακτικά να αποτιμώνται από τα κράτη μέλη σύμφωνα με μία από τις λοιπές μεθόδους αποτίμησης της παραγράφου 7.16 του BPM6, εάν συντρέχει τουλάχιστον μία από τις ακόλουθες περιπτώσεις:

Εάν εφαρμοστεί εναλλακτική μέθοδος για την αποτίμηση των μετοχών σε μη εισηγμένες εταιρείες άμεσων επενδύσεων, ο φορέας κατάρτισης στοιχείων σχετικά με τη διεθνή επενδυτική θέση καλείται να ενημερώσει τον φορέα κατάρτισης στοιχείων στην αντισυμβαλλόμενη χώρα σχετικά με την εναλλακτική μέθοδο και να συνεργαστεί με αυτόν με σκοπό την ελαχιστοποίηση του κινδύνου ασύμμετρης καταγραφής εκ μέρους των ως άνω φορέων κατάρτισης στοιχείων. Οι εν λόγω πληροφορίες θα πρέπει να διαβιβάζονται εντός του ΕΣΚΤ στο πλαίσιο των υφιστάμενων ρυθμίσεων, καθώς και να δημοσιεύονται στην έκδοση της ΕΚΤ με τίτλο “European Union balance of payments and international investment position statistical sources and methods” (κατά τα εκτιθέμενα στο παράρτημα V).

Συνιστάται σε όλα τα κράτη μέλη, ως βέλτιστη πρακτική, να αρχίσουν να καταρτίζουν στοιχεία για τις άμεσες ξένες επενδύσεις σε μετοχικούς τίτλους και επανεπενδυθέντα κέρδη με βάση τα αποτελέσματα ερευνών για τις άμεσες ξένες επενδύσεις που πρέπει να συλλέγονται τουλάχιστον σε ετήσια βάση (*1).

(*1)  Οι ακόλουθες απαράδεκτες πρακτικές θα πρέπει να εγκαταλειφθούν: i) η ανάθεση της επιλογής του κριτηρίου αποτίμησης (αγοραίες τιμές ή λογιστικές αξίες) στις μονάδες παροχής στοιχείων· ii) η εφαρμογή μεθόδου διαρκούς απογραφής/συσσώρευσης των ροών του ισοζυγίου πληρωμών για την κατάρτιση υπολοίπων.»."