12.7.2007   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 182/31

(1)

Η απόφαση απευθύνεται στην TKS (ThyssenKrupp Stainless AG) για τη συμπεριφορά της TS-AG (Thyssen Stahl AG). Η TKS ανέλαβε οικειοθελώς την ευθύνη για τη συμπεριφορά της TS-AG, τουλάχιστον για τα έτη 1993/94, με ρητή δήλωση της 23ης Ιουλίου 1997 προς την Επιτροπή.

(2)

Από τις 16 Δεκεμβρίου 1993 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1994 όταν σταμάτησε να είναι οικονομικά ενεργή στον τομέα του ανοξείδωτου χάλυβα, η TS-AG συμμετείχε σε ενιαία και διαρκή παράβαση του άρθρου 65 της συνθήκης ΕΚΑΧ καθορίζοντας τιμές για κράματα που χρησιμοποιούνται στον τομέα του ανοξείδωτου χάλυβα στη Δυτική Ευρώπη.

(3)

Η απόφαση αφορά την επανέκδοση της απόφασης 98/247/ΕΚΑΧ της Επιτροπής, της 21ης Ιανουαρίου 1998 (2). Η απόφαση αυτή ακυρώθηκε εν μέρει από τα Δικαστήρια  (3) για διαδικαστικούς λόγους. Τα Δικαστήρια αποφάνθηκαν ότι η Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο στην TKS το 1998 για τη συμπεριφορά της TS-AG χωρίς να έχει δώσει προηγουμένως στην εταιρεία τη δυνατότητα να υποβάλει τις παρατηρήσεις της για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Αυτό συνιστά παράβαση του δικαιώματος ακρόασης της TKS.

(4)

Στις 24 Απριλίου 2006 η Επιτροπή εξέδωσε δήλωση αιτιάσεων προς την TKS με σκοπό να επανορθώσει το διαδικαστικό σφάλμα όπως επισημάνθηκε από τα Δικαστήρια.

(5)

Η προσαύξηση της τιμής του κράματος είναι στοιχείο τιμής το οποίο υπολογίστηκε βάσει των τιμών κραμάτων και προστέθηκε στη βασική τιμή ανοξείδωτου χάλυβα. Το κόστος των κραμάτων που χρησιμοποιούνται από τους παραγωγούς ανοξείδωτου χάλυβα (χρώμιο, νικέλιο, μολυβδαίνιο) συνιστά μεγάλο μέρος του συνολικού κόστους παραγωγής. Οι τιμές για τα εν λόγω κράματα είναι εξαιρετικά ασταθείς.

(6)

Οι τιμές κραμάτων και ανοξείδωτου χάλυβα μειώθηκαν κατακόρυφα το 1993. Όταν οι τιμές νικελίου άρχισαν να αυξάνονται το Σεπτέμβριο του 1993, τα κέρδη των παραγωγών μειώθηκαν σημαντικά. Για να αντιμετωπίσουν την εν λόγω κατάσταση, οι παραγωγοί ανοξείδωτων πλατέων προϊόντων συμφώνησαν να συναντηθούν στη Μαδρίτη στις 16 Δεκεμβρίου 1993. Μετά την εν λόγω συνάντηση πραγματοποιήθηκε σειρά επαφών μεταξύ των παραγωγών όσον αφορά τον υπολογισμό και την εφαρμογή της προσαύξησης κράματος.

(7)

Σύμφωνα με την απόφαση, η TS-AG μαζί με άλλες επιχειρήσεις τροποποίησαν και εφάρμοσαν κατά τρόπο εναρμονισμένο τη μέθοδο υπολογισμού της προσαύξησης της τιμής του κράματος. Η πρακτική αυτή είχε ως σκοπό και αποτέλεσμα τον περιορισμό και τη νόθευση του ανταγωνισμού στην κοινή αγορά.

(8)

Η Επιτροπή κρίνει ότι στην προκειμένη παράβαση σύμπραξης πρέπει να εφαρμοστούν οι ουσιώδεις κανόνες της συνθήκης ΕΚΑΧ, δεδομένου ότι καθόλη τη διάρκεια της παράβασης (1993/94) ίσχυε η συνθήκη ΕΚΑΧ. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη για την εφαρμογή του lex mitior.

(9)

Η απόφαση θεωρεί την TKS υπεύθυνη για τη συμπεριφορά της TS-AG δεδομένης της δήλωσης της TKS, της 23ης Ιουλίου 1997, και καθιστά σαφές ότι δεν υφίσταται θέμα νομικής ή οικονομικής διαδοχής.

(10)

Η δήλωση του 1997 δεν αμφισβητείται στην απόφαση του ΔΕΚ, αλλά και μια τέτοια δήλωση δεν θα ήταν αντίθετη στις γενικές αρχές δικαίου ή στην πρακτική της Επιτροπής όσον αφορά τη λήψη αποφάσεων.

(11)

Η απόφαση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καθορισμένος χρόνος παραγραφής δεδομένης της αναστολής κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας.

(12)

Προκειμένου να εξασφαλιστεί η ισότιμη μεταχείριση των αποδεκτών της απόφασης 98/247/ΕΚΑΧ, η παράβαση κρίνεται ως σοβαρή (ποσό εκκίνησης 4 εκατ. ευρώ).

(13)

Το ποσό εκκίνησης αυξάνεται κατά 10 % δεδομένου ότι η παράβαση είχε διάρκεια μεγαλύτερη του ενός έτους (από τις 16 Δεκεμβρίου 1993 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1994).

(14)

Σύμφωνα με την απόφαση 98/247/ΕΚΑΧ το ποσό εκκίνησης μειώνεται κατά 10 % διότι ο τομέας ήταν οικονομικά σε κρίσιμη κατάσταση.

(15)

Κατ’ εφαρμογή της ανακοίνωσης του 1996 σχετικά με τη μη επιβολή και τη μείωση των προστίμων σε περιπτώσεις συμπράξεων και λαμβάνοντας υπόψη την απόφαση του Πρωτοδικείου (4), το πρόστιμο μειώνεται περαιτέρω κατά 20 % δεδομένης της βοήθειας που παρείχε η TKS στην Επιτροπή κατά την τεκμηρίωση των πραγματικών περιστατικών. Ως εκ τούτου, το πρόστιμο καθορίζεται σε 3 168 000 ευρώ.