This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 02009R0924-20190418
Regulation (EC) No 924/2009 of the European Parliament and of the Council of 16 September 2009 on cross-border payments in the Community and repealing Regulation (EC) No 2560/2001 (Text with EEA relevance)Text with EEA relevance
Consolidated text: Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 924/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για τις διασυνοριακές πληρωμές στην Κοινότητα και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2560/2001 (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ
Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 924/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για τις διασυνοριακές πληρωμές στην Κοινότητα και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2560/2001 (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ
02009R0924 — EL — 18.04.2019 — 002.001
Το κείμενο αυτό αποτελεί απλώς εργαλείο τεκμηρίωσης και δεν έχει καμία νομική ισχύ. Τα θεσμικά όργανα της Ένωσης δεν φέρουν καμία ευθύνη για το περιεχόμενό του. Τα αυθεντικά κείμενα των σχετικών πράξεων, συμπεριλαμβανομένων των προοιμίων τους, είναι εκείνα που δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι διαθέσιμα στο EUR-Lex. Αυτά τα επίσημα κείμενα είναι άμεσα προσβάσιμα μέσω των συνδέσμων που περιέχονται στο παρόν έγγραφο
|
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 924/2009 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 16ης Σεπτεμβρίου 2009 για τις διασυνοριακές πληρωμές στην Κοινότητα και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2560/2001 (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) (ΕΕ L 266 της 9.10.2009, σ. 11) |
Τροποποιείται από:
|
|
|
Επίσημη Εφημερίδα |
||
|
αριθ. |
σελίδα |
ημερομηνία |
||
|
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (EE) αριθ. 260/2012 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 14ης Μαρτίου 2012 |
L 94 |
22 |
30.3.2012 |
|
|
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΕ) 2019/518 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 19ης Μαρτίου 2019 |
L 91 |
36 |
29.3.2019 |
|
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) αριθ. 924/2009 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
της 16ης Σεπτεμβρίου 2009
για τις διασυνοριακές πληρωμές στην Κοινότητα και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2560/2001
(Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)
Άρθρο 1
Αντικείμενο και πεδίο εφαρμογής
1. Ο παρών κανονισμός ορίζει κανόνες για τις διασυνοριακές πληρωμές εντός της Κοινότητας, εξασφαλίζοντας ότι οι επιβαρύνσεις για τις διασυνοριακές πληρωμές εντός της Κοινότητας είναι οι ίδιες με αυτές για τις πληρωμές στο ίδιο νόμισμα στο εσωτερικό ενός κράτους μέλους.
2. Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται στις διασυνοριακές πληρωμές, σύμφωνα με τις διατάξεις της οδηγίας 2007/64/ΕΚ, εκπεφρασμένες σε ευρώ ή στα εθνικά νομίσματα των κρατών μελών τα οποία έχουν γνωστοποιήσει την απόφασή τους να επεκτείνουν την εφαρμογή του κανονισμού στο εθνικό νόμισμά τους, σύμφωνα με το άρθρο 14.
3. Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται στις πληρωμές που γίνονται από παρόχους υπηρεσιών πληρωμής για ίδιο λογαριασμό ή για λογαριασμό άλλων φορέων παροχής υπηρεσιών πληρωμής.
4. Τα άρθρα 6, 7 και 8 θεσπίζουν κανόνες σχετικά με τις πράξεις άμεσης πληρωμής, που είναι εκπεφρασμένες σε ευρώ, μεταξύ των φορέων παροχής υπηρεσιών πληρωμής του δικαιούχου και του πληρωτή.
Άρθρο 2
Ορισμοί
Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:
1. ως «διασυνοριακές πληρωμές» νοούνται οι ηλεκτρονικώς επεξεργασμένες συναλλαγές πληρωμής που δρομολογούνται από πληρωτή ή από δικαιούχο πληρωμής ή μέσω αυτού, όπου τόσο ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή όσο και ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου πληρωμής βρίσκονται σε διαφορετικά κράτη μέλη·
2. ως «εθνικές πληρωμές» νοούνται οι ηλεκτρονικώς επεξεργασμένες πράξεις πληρωμών που διενεργούνται από πληρωτή, ή από δικαιούχο ή μέσω αυτού, στις περιπτώσεις όπου τόσο ο φορέας παροχής υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή όσο και ο φορέας παροχής υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου βρίσκονται στο ίδιο κράτος μέλος·
3. ως «πληρωτής» νοείται το φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο διατηρεί λογαριασμό πληρωμών και επιτρέπει εντολή πληρωμής από αυτόν το λογαριασμό ή, εάν δεν υπάρχει λογαριασμός πληρωμών, το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που δίνει εντολή πληρωμής·
4. ως «δικαιούχος» νοείται το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που είναι ο τελικός αποδέκτης των χρηματικών ποσών που αποτελούν αντικείμενο της πράξης πληρωμής·
5. ως «πάροχος υπηρεσιών πληρωμών» νοείται οποιαδήποτε από τις κατηγορίες νομικών προσώπων που αναφέρονται στο άρθρο 1 παράγραφος 1 της οδηγίας 2007/64/ΕΚ και τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 26 της εν λόγω οδηγίας, αλλά αποκλείονται τα ιδρύματα εκείνα που απαριθμούνται στο άρθρο 2 της οδηγίας 2006/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006 σχετικά με την ανάληψη και την άσκηση δραστηριότητας πιστωτικών ιδρυμάτων ( 1 ) και τα οποία δικαιούνται απαλλαγή που χορηγείται από αρμόδια αρχή βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 3 της οδηγίας 2007/64/ΕΚ·
6. ως «χρήστης υπηρεσιών πληρωμών» νοείται το φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο κάνει χρήση μιας υπηρεσίας πληρωμών, υπό την ιδιότητα του πληρωτή ή του δικαιούχου πληρωμής, ή και υπό τις δύο ιδιότητες·
7. ως «πράξη πληρωμής» νοείται η ενέργεια, η οποία πραγματοποιείται από τον πληρωτή ή από τον δικαιούχο ή μέσω αυτού, και συνίσταται στη διάθεση, μεταβίβαση ή ανάληψη χρηματικών ποσών, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε υποκείμενη υποχρέωση μεταξύ πληρωτή και δικαιούχου·
8. ως «εντολή πληρωμής» νοείται κάθε οδηγία εκ μέρους του πληρωτή ή του δικαιούχου προς τον πάροχο των υπηρεσιών πληρωμής που τον εξυπηρετεί με την οποία του ζητεί να εκτελέσει μια πράξη πληρωμής·
9. ως «επιβαρύνσεις» νοούνται οποιεσδήποτε δαπάνες που επιβάλλονται από έναν πάροχο υπηρεσιών πληρωμής στο χρήστη υπηρεσιών πληρωμής για την εκτέλεση μιας πράξης πληρωμής·
10. ως «χρηματικά ποσά» νοούνται τα τραπεζογραμμάτια και κέρματα, το λογιστικό χρήμα καθώς και το ηλεκτρονικό χρήμα όπως ορίζεται στο άρθρο 2 παράγραφος 2 της οδηγίας 2009/110/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για την ανάληψη, την άσκηση και την προληπτική εποπτεία της δραστηριότητας ιδρύματος ηλεκτρονικού χρήματος ( 2 )·
11. ως «καταναλωτής» νοείται ένα φυσικό πρόσωπο το οποίο ενεργεί για σκοπούς που είναι άσχετοι με την εμπορική, επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητά του·
12. ως «πολύ μικρή επιχείρηση» νοείται μια επιχείρηση, η οποία, κατά τη στιγμή της σύναψης της σύμβασης υπηρεσίας πληρωμών, είναι επιχείρηση όπως ορίζεται στο άρθρο 1 και στο άρθρο 2 παράγραφοι 1 και 3 του παραρτήματος της σύστασης 2003/361/ΕΚ της Επιτροπής, της 6ης Μαΐου 2003, σχετικά με τον ορισμό των πολύ μικρών, των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων ( 3 ).
13. ως «διατραπεζική προμήθεια» νοείται η προμήθεια που καταβάλλεται μεταξύ των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή και του δικαιούχου για κάθε πράξη άμεσης χρέωσης·
14. ως «άμεση χρέωση» νοείται η υπηρεσία πληρωμής για τη χρέωση λογαριασμού πληρωμών του πληρωτή, όταν η πράξη πληρωμής πραγματοποιείται με την πρωτοβουλία του δικαιούχου με βάση τη συναίνεση του πληρωτή που δίνεται στον δικαιούχο ή στον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών είτε του πληρωτή είτε του δικαιούχου·
15. ως «σύστημα άμεσης χρέωσης» νοείται η κοινή δέσμη κανόνων, πρακτικών και προτύπων που συμφωνείται μεταξύ φορέων παροχής υπηρεσιών πληρωμών για την εκτέλεση πράξεων άμεσης χρέωσης.
Άρθρο 3
Επιβαρύνσεις για τις διασυνοριακές πληρωμές και τις αντίστοιχες εθνικές πληρωμές
1. Οι επιβαρύνσεις που χρεώνονται από έναν πάροχο υπηρεσιών πληρωμής σε χρήστη υπηρεσιών πληρωμών για τις διασυνοριακές πληρωμές είναι οι ίδιες με τις επιβαρύνσεις που χρεώνονται από τον ίδιο πάροχο υπηρεσιών πληρωμής στους χρήστες υπηρεσιών πληρωμών για τις αντίστοιχες εθνικές πληρωμές της ίδιας αξίας και με το ίδιο νόμισμα.
2. Κατά την εκτίμηση, για τους σκοπούς της συμμόρφωσης με την παράγραφο 1, του επιπέδου των επιβαρύνσεων για μια διασυνοριακή πληρωμή, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμής προσδιορίζει την αντίστοιχη εθνική πληρωμή.
Οι αρμόδιες αρχές χαράσσουν κατευθυντήριες γραμμές για τον προσδιορισμό των αντίστοιχων εθνικών πληρωμών, όταν κρίνουν ότι τούτο είναι αναγκαίο. Οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών συνεργάζονται ενεργά με την επιτροπή πληρωμών που ιδρύθηκε σύμφωνα με το άρθρο 85 παράγραφος 1 της οδηγίας 2007/64/ΕΚ για να εξασφαλισθεί η συμβατότητα των κατευθυντηρίων γραμμών για αντίστοιχες εθνικές πληρωμές.
3. Σε ένα κράτος μέλος το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 14, έχει αποφασίσει την επέκταση της εφαρμογής του παρόντος κανονισμού στο εθνικό νόμισμά του, μια εθνική πληρωμή στο νόμισμα του εν λόγω κράτους μέλους μπορεί να θεωρείται ως αντιστοιχούσα σε μια διασυνοριακή πληρωμή σε ευρώ.
4. Ο παρών κανονισμός δεν καλύπτει τα τέλη συναλλαγματικών μετατροπών.
Άρθρο 4
Μέτρα για τη διευκόλυνση της αυτοματοποίησης των πληρωμών
1. Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμής, κατά περίπτωση, διαβιβάζει στο χρήστη υπηρεσιών πληρωμής το διεθνή αριθμό τραπεζικού λογαριασμού του IBAN και τον κωδικό αναγνώρισης της τράπεζας του BIC.
Επιπλέον, κατά περίπτωση, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμής αναφέρει το ΙΒΑΝ του χρήστη υπηρεσιών πληρωμής και το ΒΙC του φορέα παροχής υπηρεσιών πληρωμής στα αποσπάσματα κίνησης λογαριασμού, ή τα επισυνάπτει σε αυτά.
Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμής παρέχει στον χρήστη υπηρεσιών πληρωμής τις πληροφορίες που απαιτούνται σύμφωνα με την παρούσα παράγραφο χωρίς επιβάρυνση.
▼M1 —————
3. Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμής δύναται να επιβάλει στον χρήστη υπηρεσιών πληρωμής πρόσθετες επιβαρύνσεις πέραν αυτών που επιβάλλονται σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 1, εάν ο τελευταίος δώσει εντολή στον πάροχο υπηρεσιών πληρωμής να εκτελέσει τη διασυνοριακή πληρωμή χωρίς να κοινοποιήσει τον ΙΒΑΝ και, κατά περίπτωση και σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 260/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαρτίου 2012, σχετικά με την καθιέρωση τεχνικών απαιτήσεων και επιχειρηματικών κανόνων για τις μεταφορές πίστωσης και τις άμεσες χρεώσεις σε ευρώ και με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 924/2009 ( 4 ), τον σχετικό BIC για τον λογαριασμό πληρωμών στο άλλο κράτος μέλος. Οι εν λόγω επιβαρύνσεις είναι οι προσήκουσες και είναι ευθυγραμμισμένες προς το κόστος. Καθορίζονται δε κατόπιν συμφωνίας μεταξύ του παρόχου υπηρεσιών πληρωμής και του χρήστη υπηρεσιών πληρωμής. Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμής ενημερώνει τον χρήστη υπηρεσιών πληρωμής για το ποσό των πρόσθετων επιβαρύνσεων εγκαίρως και προτού ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμής δεσμευθεί από μια τέτοια συμφωνία.
4. Όταν αυτό επιβάλλεται από τη φύση της σχετικής πράξης πληρωμής, για κάθε τιμολόγιο αγαθών και υπηρεσιών στην Κοινότητα, ο προμηθευτής αγαθών ή πάροχος υπηρεσιών ο οποίος δέχεται πληρωμές οι οποίες καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό, κοινοποιεί το IBAN και το BIC του οικείου παρόχου υπηρεσιών πληρωμής που τον εξυπηρετεί στους πελάτες του.
Άρθρο 5
Υποχρεώσεις παροχής στοιχείων για το ισοζύγιο πληρωμών
1. Από την 1η Φεβρουαρίου 2016, τα κράτη μέλη καταργούν τις εθνικές υποχρεώσεις παροχής στοιχείων βάσει διακανονισμών που επιβάλλονται στους παρόχους υπηρεσιών πληρωμής για τις στατιστικές του ισοζυγίου πληρωμών που αφορούν πράξεις πληρωμών των πελατών τους.
2. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 1 τα κράτη μέλη μπορούν να συνεχίσουν να συλλέγουν συγκεντρωτικά στοιχεία ή άλλες σχετικές ευχερώς διαθέσιμες πληροφορίες, υπό τον όρο ότι η εν λόγω συλλογή στοιχείων δεν επηρεάζει την ομαλή επεξεργασία των πληρωμών και μπορεί να αυτοματοποιηθεί πλήρως από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμής.
Άρθρο 6
Διατραπεζική προμήθεια για τις διασυνοριακές πράξεις άμεσης χρέωσης
Ελλείψει διμερούς συμφωνίας μεταξύ των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου και του πληρωτή, εφαρμόζεται πολυμερής διατραπεζική προμήθεια ύψους 0,088 ευρώ, καταβλητέα από τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου προς τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή, σε κάθε διασυνοριακή πράξη άμεσης χρέωσης που εκτελείται πριν από την 1η Νοεμβρίου 2012, εκτός εάν έχει συμφωνηθεί χαμηλότερη πολυμερής διατραπεζική προμήθεια από τους ενδιαφερόμενους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών.
Άρθρο 7
Διατραπεζική προμήθεια για τις εθνικές πράξεις άμεσης χρέωσης
1. Με την επιφύλαξη των παραγράφων 2 και 3, όταν εφαρμόζεται μεταξύ των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου και του πληρωτή μια πολυμερής διατραπεζική προμήθεια ή άλλη συμφωνημένη αμοιβή στις εθνικές πράξεις άμεσης χρέωσης που εκτελούνται πριν από την 1η Νοεμβρίου 2009, αυτή η πολυμερής διατραπεζική προμήθεια ή άλλη συμφωνημένη αμοιβή εφαρμόζεται σε κάθε εθνική πράξη άμεσης χρέωσης που εκτελείται πριν από την ►M1 1 Φεβρουαρίου 2017 ◄ .
2. Αν αυτή η πολυμερής διατραπεζική προμήθεια ή άλλη συμφωνημένη αμοιβή μειωθεί ή καταργηθεί πριν από την ►M1 1η Φεβρουαρίου 2017 ◄ , η εν λόγω μείωση ή κατάργηση εφαρμόζεται σε κάθε εθνική πράξη άμεσης χρέωσης που εκτελείται πριν από την ημερομηνία αυτή.
3. Σε περίπτωση που υπάρχει διμερής συμφωνία μεταξύ των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου και του πληρωτή για τις εθνικές πράξεις άμεσης χρέωσης, οι παράγραφοι 1 και 2 δεν εφαρμόζονται εάν οι εν λόγω εθνικές πράξεις άμεσης χρέωσης εκτελέστηκαν πριν από την ►M1 1η Φεβρουαρίου 2017 ◄ .
▼M1 —————
Άρθρο 9
Αρμόδιες αρχές
Τα κράτη μέλη διορίζουν τις αρμόδιες αρχές που ευθύνονται για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τον παρόντα κανονισμό.
Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή τις εν λόγω αρμόδιες αρχές το αργότερο στις 29 Απριλίου 2010. Κοινοποιούν χωρίς καθυστέρηση στην Επιτροπή οποιαδήποτε μεταγενέστερη αλλαγή σχετικά με τις εν λόγω αρμόδιες αρχές.
Τα κράτη μέλη μπορούν να ορίσουν υφιστάμενους φορείς οι οποίοι θα ενεργούν ως αρμόδιες αρχές.
Τα κράτη μέλη προβλέπουν ότι οι αρμόδιες αρχές ελέγχουν αποτελεσματικά την τήρηση του παρόντος κανονισμού και λαμβάνουν όλα τα μέτρα που απαιτούνται για τη διασφάλιση της τήρησης αυτής.
Άρθρο 10
Διαδικασίες που ισχύουν για φερόμενες καταγγελίες του παρόντος κανονισμού
1. Τα κράτη μέλη θεσπίζουν διαδικασίες που επιτρέπουν στους χρήστες υπηρεσιών πληρωμής και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη να υποβάλλουν καταγγελίες στις αρμόδιες αρχές όσον αφορά εικαζόμενες παραβάσεις του παρόντος κανονισμού από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμής.
Τα κράτη μέλη μπορούν να χρησιμοποιούν ή να επεκτείνουν ήδη υπάρχουσες διαδικασίες προς τον σκοπό αυτό.
2. Όταν αυτό επιβάλλεται και με την επιφύλαξη του δικαιώματος προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου σύμφωνα με το εθνικό δικονομικό δίκαιο, οι αρμόδιες αρχές ενημερώνουν την πλευρά που υπέβαλε καταγγελία για την ύπαρξη των διαδικασιών εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών που έχουν θεσπιστεί σύμφωνα με το άρθρο 11.
Άρθρο 11
Διαδικασίες εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών
1. Τα κράτη μέλη θεσπίζουν πρόσφορες και αποτελεσματικές εξωδικαστικές διαδικασίες υποβολής καταγγελιών και προσφυγής για την επίλυση διαφορών που ανακύπτουν μεταξύ των χρηστών και των παρόχων των υπηρεσιών πληρωμών, όσον αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού. Για το σκοπό αυτό, τα κράτη μέλη διορίζουν ήδη υφιστάμενους φορείς, κατά περίπτωση, ή εγκαθιδρύουν νέους φορείς.
2. Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή τους εν λόγω φορείς το αργότερο στις 29 Απριλίου 2010. Κοινοποιούν χωρίς καθυστέρηση στην Επιτροπή οποιαδήποτε μεταγενέστερη αλλαγή σχετικά με τους εν λόγω φορείς.
3. Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι το παρόν άρθρο εφαρμόζεται μόνον σε χρήστες υπηρεσιών πληρωμών που είναι καταναλωτές ή μικροεπιχειρήσεις. Στις περιπτώσεις αυτές τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή σχετικά.
Άρθρο 12
Διασυνοριακή συνεργασία
Οι αρμόδιες αρχές και οι φορείς που είναι υπεύθυνοι για τις διαδικασίες υποβολής καταγγελιών και εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών των διαφόρων κρατών μελών, που αναφέρονται στα άρθρα 9 και 11, συνεργάζονται ενεργά και τάχιστα στην επίλυση των διασυνοριακών διαφορών. Τα κράτη μέλη μεριμνούν για την ουσιαστική διεξαγωγή αυτής της συνεργασίας.
Άρθρο 13
Κυρώσεις
Με την επιφύλαξη του άρθρου 17, τα κράτη μέλη θεσπίζουν, το αργότερο έως την 1η Ιουνίου 2010, τους κανόνες σχετικά με τις κυρώσεις που επιβάλλονται σε περίπτωση παράβασης του παρόντος κανονισμού και λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίζουν την εφαρμογή τους. Οι κυρώσεις αυτές πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές. Τα κράτη μέλη κοινοποιούν τις εν λόγω διατάξεις στην Επιτροπή το αργότερο στις 29 Οκτωβρίου 2010 και κοινοποιούν αμέσως κάθε μεταγενέστερη τροποποίηση που τις επηρεάζει.
Άρθρο 14
Εφαρμογή σε νομίσματα εκτός του ευρώ
1. Το κράτος μέλος που δεν έχει ως νόμισμά του το ευρώ και το οποίο αποφασίζει να επεκτείνει την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, με εξαίρεση τα άρθρα 6, 7 και 8, στο νόμισμά του ενημερώνει σχετικά την Επιτροπή. Η κοινοποίηση αυτή δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η επέκταση εφαρμογής του παρόντος κανονισμού αρχίζει να ισχύει 14 ημέρες από την εν λόγω δημοσίευση.
2. Το κράτος μέλος που δεν έχει ως νόμισμά του το ευρώ και που αποφασίζει να επεκτείνει την εφαρμογή των άρθρων 6, 7 ή 8, ή συνδυασμού αυτών, στο εθνικό νόμισμά του ενημερώνει σχετικά την Επιτροπή. Η κοινοποίηση αυτή δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η επέκταση εφαρμογής των άρθρων 6, 7 και 8 αρχίζει να ισχύει 14 ημέρες μετά την εν λόγω δημοσίευση.
3. Τα κράτη μέλη τα οποία, στις 29 Οκτωβρίου 2009, έχουν ήδη συμμορφωθεί με τη διαδικασία κοινοποίησης σύμφωνα με το άρθρο 9 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2560/2001, δεν καλούνται να υποβάλουν κοινοποίηση όπως αναφέρεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου.
Άρθρο 15
Επανεξέταση
1. Το αργότερο τη 19η Απριλίου 2022 η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Συμβούλιο, στην ΕΚΤ και στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή έκθεση σχετικά με την εφαρμογή και τον αντίκτυπο του παρόντος κανονισμού, η οποία περιλαμβάνει, ιδίως:
α) αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών εφαρμόζουν το άρθρο 3 του παρόντος κανονισμού, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2019/518 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου ( 5 )·
β) αξιολόγηση της εξέλιξης των όγκων και των χρεώσεων για τις εθνικές και διασυνοριακές πληρωμές σε εθνικά νομίσματα των κρατών μελών και σε ευρώ μετά την έκδοση του κανονισμού (ΕΕ) 2019/518·
γ) αξιολόγηση του αντικτύπου του άρθρου 3 του παρόντος κανονισμού, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2019/518, σχετικά με την εξέλιξη των χρεώσεων μετατροπής νομισμάτων και άλλων χρεώσεων που συνδέονται με υπηρεσίες πληρωμών, τόσο σε πληρωτές όσο και σε δικαιούχους·
δ) αξιολόγηση του εκτιμώμενου αντικτύπου της τροποποίησης του άρθρου 3 παράγραφος 1 του παρόντος κανονισμού, ώστε να καλύπτει όλα τα νομίσματα των κρατών μελών·
ε) αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο οι πάροχοι υπηρεσιών μετατροπής νομισμάτων εφαρμόζουν τις απαιτήσεις πληροφόρησης που προβλέπονται στα άρθρα 3α και 3β του παρόντος κανονισμού και στην εθνική νομοθεσία για την εφαρμογή του άρθρου 45 παράγραφος 1, του άρθρου 52 παράγραφος 3 και του άρθρου 59 παράγραφος 2 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/2366, και κατά πόσο οι κανόνες αυτοί έχουν βελτιώσει τη διαφάνεια των χρεώσεων μετατροπής νομισμάτων·
στ) αξιολόγηση του κατά πόσο και σε ποιο βαθμό οι πάροχοι υπηρεσιών μετατροπής νομισμάτων αντιμετώπισαν δυσκολίες όσον αφορά την πρακτική εφαρμογή των άρθρων 3α και 3β του παρόντος κανονισμού και της εθνικής νομοθεσίας για την εφαρμογή του άρθρου 45 παράγραφος 1, του άρθρου 52 παράγραφος 3 και του άρθρου 59 παράγραφος 2 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/2366·
ζ) ανάλυση κόστους-οφέλους των διαύλων επικοινωνίας και των τεχνολογιών που χρησιμοποιούνται από παρόχους υπηρεσιών μετατροπής νομισμάτων ή διατίθενται σε αυτούς και οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν περαιτέρω τη διαφάνεια των χρεώσεων μετατροπής νομισμάτων, συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης του κατά πόσο υπάρχουν ορισμένοι δίαυλοι τους οποίους θα πρέπει να υποχρεούνται να προσφέρουν οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών για την αποστολή των πληροφοριών που αναφέρονται στο άρθρο 3α· η εν λόγω ανάλυση περιλαμβάνει επίσης αξιολόγηση της τεχνικής σκοπιμότητας της γνωστοποίησης των πληροφοριών του άρθρου 3α παράγραφοι 1 και 3 του παρόντος κανονισμού ταυτόχρονα, πριν από την έναρξη κάθε συναλλαγής, για όλες τις διαθέσιμες επιλογές μετατροπής νομισμάτων σε ATM ή στο σημείο πώλησης·
η) ανάλυση κόστους-οφέλους της εισαγωγής της δυνατότητας των πληρωτών να εμποδίζουν την επιλογή της μετατροπής νομισμάτων που προσφέρεται από ένα μέρος διαφορετικό από τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή σε ATM ή στο σημείο πώλησης και να αλλάζουν τις προτιμήσεις τους ως προς το θέμα αυτό·
θ) ανάλυση κόστους-οφέλους της θέσπισης απαίτησης για τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή να εφαρμόζει, κατά την παροχή υπηρεσιών μετατροπής νομισμάτων σε σχέση με μια μεμονωμένη πράξη πληρωμής, την ισοτιμία μετατροπής νομισμάτων που ισχύει τη στιγμή της έναρξης της συναλλαγής, κατά την εκκαθάριση και τη διευθέτηση της συναλλαγής.
2. Η έκθεση που αναφέρεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου καλύπτει τουλάχιστον την περίοδο από την 15η Δεκεμβρίου 2019 έως τη 19η Οκτωβρίου 2021. Λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες των διαφόρων πράξεων πληρωμής, διακρίνοντας ιδίως μεταξύ των συναλλαγών που εκκινούνται σε ATM και στο σημείο πώλησης.
Κατά τη σύνταξη της έκθεσής της, η Επιτροπή μπορεί να χρησιμοποιεί τα δεδομένα που συλλέγονται από τα κράτη μέλη σε σχέση με την παράγραφο 1.
Άρθρο 16
Κατάργηση
Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2560/2001 καταργείται από την 1η Νοεμβρίου 2009.
Κάθε αναφορά στον καταργούμενο κανονισμό θεωρείται αναφορά στον παρόντα κανονισμό.
Άρθρο 17
Έναρξη ισχύος
Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εφαρμόζεται από την 1η Νοεμβρίου 2009.
Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.
( 1 ) ΕΕ L 177 της 30.6.2006, σ. 1.
( 2 ) ΕΕ L 267 της 10.10.2009, σ. 7.
( 3 ) ΕΕ L 124 της 20.5.2003, σ. 36.
( 4 ) ΕΕ L 94 της 30.3.2012, σ. 22
( 5 ) Κανονισμός (ΕΕ) 2019/518 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Μαρτίου 2019, σχετικά με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 924/2009 όσον αφορά ορισμένες χρεώσεις για διασυνοριακές πληρωμές στην Ένωση και χρεώσεις για τη μετατροπή νομισμάτων (ΕΕ L 91 της 29.3.2019, σ. 36).