Υπόθεση C‑44/17

Scotch Whisky Association

κατά

Michael Klotz

(αίτηση του Landgericht Hamburg για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αλκοολούχων ποτών – Κανονισμός (ΕΚ) 110/2008 – Άρθρο 16, στοιχεία αʹ έως γʹ – Παράρτημα III – Καταχωρισμένη γεωγραφική ένδειξη “Scotch Whisky” – Ουίσκι παραγόμενο στη Γερμανία και διατιθέμενο στο εμπόριο με την ονομασία “Glen Buchenbach”»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 7ης Ιουνίου 2018

1. Προσέγγιση των νομοθεσιών–Ομοιόμορφες νομοθεσίες–Ορισμός, περιγραφή, παρουσίαση, επισήμανση και προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αλκοολούχων ποτών–Κανονισμός 110/2008–Προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων–Προστασία από κάθε άμεση ή έμμεση εμπορική χρήση–Κριτήρια εκτιμήσεως–Ανάγκη χρησιμοποιήσεως με μορφή όμοια ή παρόμοια με εκείνη της καταχωρισμένης ενδείξεως

   (Κανονισμός 110/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 16, στοιχείο αʹ)

2. Προσέγγιση των νομοθεσιών–Ομοιόμορφες νομοθεσίες–Ορισμός, περιγραφή, παρουσίαση, επισήμανση και προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αλκοολούχων ποτών–Κανονισμός 110/2008–Υπαινιγμός προστατευομένης γεωγραφικής ενδείξεως–Έννοια–Περιεχόμενο–Εκτίμηση από το εθνικό δικαστήριο–Κριτήρια

   (Κανονισμός 110/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 16, στοιχείο βʹ)

3. Προσέγγιση των νομοθεσιών–Ομοιόμορφες νομοθεσίες–Ορισμός, περιγραφή, παρουσίαση, επισήμανση και προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αλκοολούχων ποτών–Κανονισμός 110/2008–Προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων–Προστασία από ψευδείς ή παραπλανητικές ενδείξεις–Κριτήρια εκτιμήσεως–Συνεκτίμηση του όλου πλαισίου στο οποίο εντάσσεται η χρήση της ψευδούς ή παραπλανητικής ενδείξεως–Αποκλείεται

   (Κανονισμός 110/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 16, στοιχείο γʹ)

1.  Το άρθρο 16, στοιχείο αʹ, του κανονισμού (EK) 110/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιανουαρίου 2008, σχετικά με τον ορισμό, την περιγραφή, την παρουσίαση, την επισήμανση και την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αλκοολούχων ποτών και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1576/89 του Συμβουλίου, έχει την έννοια ότι, για να διαπιστωθεί η ύπαρξη «έμμεσης εμπορικής χρήσεως» μιας καταχωρισμένης γεωγραφικής ενδείξεως, πρέπει το επίμαχο στοιχείο να χρησιμοποιείται σε μορφή είτε πανομοιότυπη με την εν λόγω ένδειξη είτε παρόμοια από φωνητικής ή οπτικής απόψεως. Επομένως, δεν αρκεί να είναι το στοιχείο αυτό ικανό να προκαλέσει στο ενδιαφερόμενο κοινό οποιονδήποτε συνειρμό σχετικό με την ως άνω ένδειξη ή με την οικεία γεωγραφική περιοχή.

   (βλ. σκέψη 39, διατακτ. 1)

2.  Το άρθρο 16, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 110/2008 έχει την έννοια ότι, για τη διαπίστωση της υπάρξεως «[υπαινιγμού]» μιας καταχωρισμένης γεωγραφικής ενδείξεως, εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει αν ο μέσος Ευρωπαίος καταναλωτής που έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος, έχοντας προ οφθαλμών την επίδικη ονομασία, ανακαλεί απευθείας στη μνήμη του, ως εικόνα αναφοράς, το εμπόρευμα το οποίο νομίμως φέρει την προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη. Στο πλαίσιο της ως άνω εκτιμήσεως, το δικαστήριο αυτό, όταν δεν υφίσταται, πρώτον, καμία φωνητική ή οπτική ομοιότητα της επίδικης ονομασίας με την προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη και όταν, δεύτερον, δεν περιλαμβάνεται μέρος έστω της ως άνω ενδείξεως στην ονομασία αυτή, πρέπει να λαμβάνει ενδεχομένως υπόψη την εννοιολογική συνάφεια μεταξύ της ανωτέρω ονομασίας και της ενδείξεως αυτής.

   Το άρθρο 16, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 110/2008 έχει την έννοια ότι, για να διαπιστωθεί η ύπαρξη «[υπαινιγμού]» μιας καταχωρισμένης γεωγραφικής ενδείξεως, δεν λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται το επίμαχο στοιχείο και, ιδίως, το γεγονός ότι αυτό συνοδεύεται από διευκρίνιση σχετικά με την πραγματική καταγωγή του οικείου προϊόντος.

   (βλ. σκέψεις 56, 60, διατακτ. 2)

3.  Το άρθρο 16, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 110/2008 έχει την έννοια ότι, για να εκτιμηθεί αν υφίσταται «ψευδή[ς] ή παραπλανητική ένδειξη», απαγορευόμενη από τη διάταξη αυτή, δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο στο οποίο χρησιμοποιείται το επίμαχο στοιχείο.

   (βλ. σκέψη 71, διατακτ. 3)