Υπόθεση C‑427/15

NEW WAVE CZ, a.s.

κατά

ALLTOYS, s r. o.,

(αίτηση του Nejvyšší soud
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Διανοητική ιδιοκτησία – Οδηγία 2004/48/ΕΚ – Διαδικασία που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας – Δικαίωμα ενημερώσεως – Αίτημα παροχής πληροφοριών στο πλαίσιο διαδικασίας – Διαδικασία βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα)
της 18ης Ιανουαρίου 2017

Προσέγγιση των νομοθεσιών – Επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας – Οδηγία 2004/48 – Δικαίωμα ενημερώσεως στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας – Έννοια – Αίτημα παροχής πληροφοριών στο πλαίσιο αυτοτελούς διαδικασίας που συνδέεται με τη διαδικασία βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή του εν λόγω δικαιώματος – Εμπίπτει

(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρα 17 § 2 και 47· οδηγία 2004/48 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, αιτιολογική σκέψη 10, άρθρο 8 § 1)

Το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι έχει εφαρμογή σε μια περίπτωση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, στην οποία μετά την περάτωση, με τελεσίδικη απόφαση, της διαδικασίας βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας, ο αιτών ζητεί, στο πλαίσιο αυτοτελούς διαδικασίας, την παροχή πληροφοριών για την προέλευση και για τα δίκτυα διανομής των εμπορευμάτων ή παροχής των υπηρεσιών που προσβάλλουν αυτό το δικαίωμα.

Κατά πρώτον, όσον αφορά το γράμμα του άρθρου 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48, επισημαίνεται, αφενός, ότι η φράση «στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας» δεν μπορεί να ερμηνεύεται ως αναφερόμενη αποκλειστικώς σε διαδικασίες που σκοπούν σε αναγνώριση της προσβολής δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας. Συγκεκριμένα, η χρησιμοποίηση της φράσεως αυτής δεν αποκλείει τη δυνατότητα το εν λόγω άρθρο 8, παράγραφος 1, να καλύπτει επίσης αυτοτελείς διαδικασίες, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, κινηθείσες μετά την περάτωση, με τελεσίδικη απόφαση, της διαδικασίας βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας. Αφετέρου, από το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48 προκύπτει ότι ο αποδέκτης της υποχρεώσεως παροχής πληροφοριών είναι όχι μόνον ο παραβάτης που προσβάλλει δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας αλλά και «οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο» το οποίο περιλαμβάνεται στην εν λόγω διάταξη, υπό τα στοιχεία αʹ έως δʹ. Ωστόσο, τα άλλα αυτά πρόσωπα δεν είναι κατ’ ανάγκην διάδικοι στη διαδικασία περί αναγνωρίσεως της προσβολής δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνει ότι το γράμμα του άρθρου 8, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας δεν πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι αυτό τυγχάνει εφαρμογής μόνο στο πλαίσιο τέτοιων διαδικασιών.

Κατά δεύτερον, η ως άνω ερμηνεία είναι επίσης σύμφωνη με τον σκοπό της οδηγίας 2004/48 ο οποίος, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική της σκέψη 10, συνίσταται στην προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών όσον αφορά τα μέσα επιβολής των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας προκειμένου να διασφαλιστεί υψηλό, ισοδύναμο και ομοιογενές επίπεδο προστασίας της διανοητικής ιδιοκτησίας στην εσωτερική αγορά (απόφαση της 16ης Ιουλίου 2015, Diageo Brands,C-681/13, EU:C:2015:471, σκέψη 71). Πράγματι, η διασφάλιση ενός τέτοιου επιπέδου προστασίας θα ετίθετο σε κίνδυνο εάν η άσκηση του εν λόγω δικαιώματος ενημερώσεως δεν ήταν ομοίως δυνατή στο πλαίσιο αυτοτελούς διαδικασίας που κινείται μετά την περάτωση, με τελεσίδικη απόφαση, διαδικασίας, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, βάσει της οποίας αναγνωρίστηκε η προσβολή δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας.

Κατά τρίτον, πρέπει να υπομνησθεί ότι το δικαίωμα ενημερώσεως κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/48 συγκεκριμενοποιεί το θεμελιώδες δικαίωμα αποτελεσματικής ένδικης προστασίας το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 47 του Χάρτη και διασφαλίζει με τον τρόπο αυτόν την αποτελεσματική άσκηση του θεμελιώδους δικαιώματος της ιδιοκτησίας, της οποίας μέρος αποτελεί και το δικαίωμα διανοητικής ιδιοκτησίας που προστατεύεται στο άρθρο 17, παράγραφος 2, αυτού (βλ., υπό την έννοια αυτή, απόφαση της 16ης Ιουλίου 2015, Coty Germany,C-580/13, EU:C:2015:485, σκέψη 29).

(βλ. σκέψεις 20, 22-25, 28 και διατακτ.)