Υπόθεση C‑567/13

Nóra Baczó

και

János István Vizsnyiczai

κατά

Raiffeisen Bank Zrt

(αίτηση του Fővárosi Törvényszék

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Προστασία των καταναλωτών — Οδηγία 93/13/ΕΟΚ — Άρθρο 7 — Σύμβαση στεγαστικού δανείου — Ρήτρα διαιτησίας — Καταχρηστικός χαρακτήρας — Αγωγή του καταναλωτή — Εθνικός δικονομικός κανόνας — Αναρμοδιότητα του δικαστηρίου που επιλαμβάνεται της αγωγής με αίτημα την αναγνώριση του ανισχύρου συμβάσεως προσχωρήσεως να αποφανθεί επί του αιτήματος αναγνωρίσεως του καταχρηστικού χαρακτήρα των συμβατικών ρητρών που περιλαμβάνει η ίδια αυτή σύμβαση»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 12ης Φεβρουαρίου 2015

1. Προδικαστικά ερωτήματα – Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου – Ερμηνεία του εθνικού δικαίου – Δεν εμπίπτει

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

2. Προστασία των καταναλωτών – Καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές – Οδηγία 93/13 – Διαπίστωση του καταχρηστικού χαρακτήρα μιας ρήτρας – Περιεχόμενο – Υποχρέωση του εθνικού δικαστή να εφαρμόσει τους εθνικούς δικονομικούς κανόνες ώστε να αντλήσει όλες τις συνέπειες αυτής της διαπιστώσεως

   (Οδηγία 93/13 του Συμβουλίου)

3. Δίκαιο της Ένωσης – Άμεσο αποτέλεσμα – Ατομικά δικαιώματα – Προστασία τους από τα εθνικά δικαστήρια – Μέσα ένδικης προστασίας – Αρχή της δικονομικής αυτονομίας – Ορισμός τόσο των αρμοδίων δικαστηρίων προς εκδίκαση ενδίκων προσφυγών που στηρίζονται στο δίκαιο της ʹΕνωσης όσο και των δικονομικών προϋποθέσεων ασκήσεως της προσφυγής – Όρια – Τήρηση των αρχών της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας – Εξακρίβωση από το εθνικό δικαστήριο

   (Οδηγία 93/13 του Συμβουλίου)

4. Προστασία των καταναλωτών – Καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές – Οδηγία 93/13 – Διαπίστωση του καταχρηστικού χαρακτήρα μιας ρήτρας – Περιεχόμενο – Εθνική ρύθμιση προβλέπουσα αναρμοδιότητα του δικαστηρίου που επιλαμβάνεται της αγωγής με αίτημα την αναγνώριση του ανισχύρου συμβάσεως προσχωρήσεως να αποφανθεί επί του αιτήματος αναγνωρίσεως του καταχρηστικού χαρακτήρα των συμβατικών ρητρών που περιλαμβάνει η ίδια αυτή σύμβαση – Επιτρέπεται – Τήρηση της αρχής της αποτελεσματικότητας – Εξακρίβωση από το εθνικό δικαστήριο

   (Οδηγία 93/13 του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 32)

2.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 37)

3.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 41, 42, 44, 49-52, 54-58)

4.  Το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνικό δικονομικό κανόνα δυνάμει του οποίου το τοπικό δικαστήριο που είναι αρμόδιο να αποφανθεί επί αγωγής καταναλωτή με αίτημα τη διαπίστωση της ακυρότητας συμβάσεως προσχωρήσεως δεν έχει αρμοδιότητα να κρίνει επί του αιτήματος του εν λόγω καταναλωτή για τη διαπίστωση του καταχρηστικού χαρακτήρα συμβατικών ρητρών που περιέχονται στην ίδια αυτή σύμβαση, εκτός αν αποδεικνύεται ότι η απέκδυση αρμοδιότητας εκ μέρους του τοπικού δικαστηρίου συνεπάγεται δικονομικής φύσεως μειονεκτήματα ικανά να καταστήσουν υπερβολικά δυσχερή την άσκηση των δικαιωμάτων που απονέμει στον καταναλωτή η έννομη τάξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να προβεί συναφώς στις αναγκαίες εξακριβώσεις.

   (βλ. σκέψη 59 και διατακτ.)

Υπόθεση C‑567/13

Nóra Baczó

και

János István Vizsnyiczai

κατά

Raiffeisen Bank Zrt

(αίτηση του Fővárosi Törvényszék

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Προστασία των καταναλωτών — Οδηγία 93/13/ΕΟΚ — Άρθρο 7 — Σύμβαση στεγαστικού δανείου — Ρήτρα διαιτησίας — Καταχρηστικός χαρακτήρας — Αγωγή του καταναλωτή — Εθνικός δικονομικός κανόνας — Αναρμοδιότητα του δικαστηρίου που επιλαμβάνεται της αγωγής με αίτημα την αναγνώριση του ανισχύρου συμβάσεως προσχωρήσεως να αποφανθεί επί του αιτήματος αναγνωρίσεως του καταχρηστικού χαρακτήρα των συμβατικών ρητρών που περιλαμβάνει η ίδια αυτή σύμβαση»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 12ης Φεβρουαρίου 2015

1. Προδικαστικά ερωτήματα — Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου — Ερμηνεία του εθνικού δικαίου — Δεν εμπίπτει

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

2. Προστασία των καταναλωτών — Καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές — Οδηγία 93/13 — Διαπίστωση του καταχρηστικού χαρακτήρα μιας ρήτρας — Περιεχόμενο — Υποχρέωση του εθνικού δικαστή να εφαρμόσει τους εθνικούς δικονομικούς κανόνες ώστε να αντλήσει όλες τις συνέπειες αυτής της διαπιστώσεως

   (Οδηγία 93/13 του Συμβουλίου)

3. Δίκαιο της Ένωσης — Άμεσο αποτέλεσμα — Ατομικά δικαιώματα — Προστασία τους από τα εθνικά δικαστήρια — Μέσα ένδικης προστασίας — Αρχή της δικονομικής αυτονομίας — Ορισμός τόσο των αρμοδίων δικαστηρίων προς εκδίκαση ενδίκων προσφυγών που στηρίζονται στο δίκαιο της ʹΕνωσης όσο και των δικονομικών προϋποθέσεων ασκήσεως της προσφυγής — Όρια — Τήρηση των αρχών της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας — Εξακρίβωση από το εθνικό δικαστήριο

   (Οδηγία 93/13 του Συμβουλίου)

4. Προστασία των καταναλωτών — Καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές — Οδηγία 93/13 — Διαπίστωση του καταχρηστικού χαρακτήρα μιας ρήτρας — Περιεχόμενο — Εθνική ρύθμιση προβλέπουσα αναρμοδιότητα του δικαστηρίου που επιλαμβάνεται της αγωγής με αίτημα την αναγνώριση του ανισχύρου συμβάσεως προσχωρήσεως να αποφανθεί επί του αιτήματος αναγνωρίσεως του καταχρηστικού χαρακτήρα των συμβατικών ρητρών που περιλαμβάνει η ίδια αυτή σύμβαση — Επιτρέπεται — Τήρηση της αρχής της αποτελεσματικότητας — Εξακρίβωση από το εθνικό δικαστήριο

   (Οδηγία 93/13 του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 32)

2.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 37)

3.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 41, 42, 44, 49-52, 54-58)

4.  Το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνικό δικονομικό κανόνα δυνάμει του οποίου το τοπικό δικαστήριο που είναι αρμόδιο να αποφανθεί επί αγωγής καταναλωτή με αίτημα τη διαπίστωση της ακυρότητας συμβάσεως προσχωρήσεως δεν έχει αρμοδιότητα να κρίνει επί του αιτήματος του εν λόγω καταναλωτή για τη διαπίστωση του καταχρηστικού χαρακτήρα συμβατικών ρητρών που περιέχονται στην ίδια αυτή σύμβαση, εκτός αν αποδεικνύεται ότι η απέκδυση αρμοδιότητας εκ μέρους του τοπικού δικαστηρίου συνεπάγεται δικονομικής φύσεως μειονεκτήματα ικανά να καταστήσουν υπερβολικά δυσχερή την άσκηση των δικαιωμάτων που απονέμει στον καταναλωτή η έννομη τάξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να προβεί συναφώς στις αναγκαίες εξακριβώσεις.

   (βλ. σκέψη 59 και διατακτ.)