Υπόθεση 74/76

Iannelli & Volpi SpA

κατά

Ditta Paolo Meroni

αίτηση του Pretore di Milano για την έκδοση προδικαστική? αποφάσεως

Περίληψη της αποφάσεως

1. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Συμβιβαστό προς το κοινοτικό δίκαιο – Αμφισβήτηση από ιδιώτες – Δεν χωρεί

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 92 και 93)

2. Ποσοτικοί περιορισμοί – Εξάλειψη – Ατομικά δικαιώματα – Προστασία

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 30)

3. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Άρθρα 92, 93 και 30 της Συνθήκης ΕΟΚ – Πεδίο εφαρμογή? – Διαφορά – Λεπτομέρειες χορηγήσεως ενισχύσεως μη αναγκαίες για την επίτευξη του σκοπού της ή για τη λειτουργία της – Ασυμβίβαστο προς το άρθρο 30 της Συνθήκης ΕΟΚ – Εφαρμογή της διατάξεως αυτή?

4. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Λεπτομέρειες χορηγήσεως ενισχύσεως μη αναγκαίες για την επίτευξη του σκοπού της ή για τη λειτουργία της – Ασυμβίβαστη προς άλλη διάταξη της Συνθήκης ΕΟΚ εκτό? των άρθρων 92 και 93

5. Εσωτερικοί φόροι – Εισαγόμενο προϊ?ν – Εθνικό προϊ?ν – Δυσμενής διάκριση – Απαγόρευση – Πεδίο εφαρμογή?

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 95)

6. Εσωτερικοί φόροι – Εισαγόμενο προϊ?ν – Εθνικό προϊ?ν – Διάκριση κατά την έννοια του άρθρου 95 της Συνθήκης ΕΟΚ – Αρμοδιότητα του εθνικού δικαστηρίου

1.  Η Συνθήκη, προβλέποντας με το άρθρο 93 τη διαρκή εξέταση και τον έλεγχο των ενισχύσεων από την Επιτροπή, εξαρτά την αναγνώριση του ενδεχομένου ασυμβίβαστου κάποιας ενίσχυσης με την κοινή αγορά από την εφαρμογή της κατάλληλης διαδικασίας, την ευθύνη για την οποία έχει η Επιτροπή υπό τον έλεγχο του Δικαστηρίου. Επομένως οι ιδιώτες δεν μπορούν, επικαλούμενοι το άρθρο 92 και μόνο, να αμφισβητήσουν το συμβιβαστό ενισχύσεως προς το κοινοτικό δίκαιο ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων ούτε να τους ζητήσουν να αποφανθούν κυρίως ή παρεμπιπτόντως ότι υπάρχει ενδεχομένως ασυμβίβαστο.

2.  Το άρθρο 30 της Συνθήκης έχει άμεσο αποτέλεσμα και γεννά, το αργότερο από το τέλος της μεταβατική? περιόδου, δικαιώματα υπέρ των ιδιωτών που τα εθνικά δικαστήρια οφείλουν να προστατεύουν.

3.  Οι ενισχύσεις στις οποίες αναφέρονται τα άρθρα 92 και 93 της Συνθήκης δεν εμπίπτουν ως ενισχύσεις στην απαγόρευση των ποσοτικών περιορισμών επί των εισαγωγών και των μέτρων ισοδυνάμου αποτελέσματος που θεσπίζει το άρθρο 30. Οι λεπτομέρειες χορηγήσεως μιας ενίσχυσης που δεν είναι αναγκαίες για την πραγματοποίηση του σκοπού της ή για τη λειτουργία της και οι οποίες αντιβαίνουν στην εν λόγω απαγόρευση μπορούν να κριθούν ασυμβίβαστες για το λόγο αυτό με την εν λόγω διάταξη.

4.  Το γεγονό? ότι κάποια από τις λεπτομέρειες χορηγήσεως μιας ενίσχυσης, μη αναγκαία για την πραγματοποίηση του σκοπού της ή για τη λειτουργία της είναι ασυμβίβαστη με κάποια από τς διατάξεις της Συνθήκης πλην των άρθρων 92 και 93, δεν πλήττει την ενίσχυση στο σύνολό της ούτε καθιστά γι' αυτό το λόγο παράνομο το σύστημα χρηματοδοτήσεώς της.

5.  Δεδομένου ότι το άρθρο 95 της Συνθήκης αφορά τους εσωτερικού? φόρους οποιασδήποτε φύσεως, το γεγονό? ότι κάποιος φόρος ή κάποιο τέλος εισπράττεται από οργανισμό δημοσίου δικαίου εκτό? του κράτους ή υπέρ αυτού και αποτελεί φόρο ειδικό ή προοριζόμενο για ειδικό σκοπό δεν εξαιρεί τον εν λόγω φόρο ή το τέλος από το πεδίο εφαρμογή? του άρθρου 95 της Συνθήκης. Για την εφαρμογή του άρθρου 95 της Συνθήκης λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο ο συντελεστή? του εσωτερικού φόρου που επιβάλλεται άμεσα ή έμμεσα στα εθνικά και στα εισαγόμενα προϊ? ντα αλλά και η βάση επιβολής καθώ? και οι λεπτομέρειες της εισπράξεώς του. Αν οι διαφορές ως προς αυτά τα σημεία έχουν ως αποτέλεσμα ότι, στο ίδιο στάδιο παραγωγή? ή διαθέσεως στο εμπόριο, το εισαγόμενο προϊ? ν φορολογείται βαρύτερα από το ομοειδές εθνικό προϊ? ν, συντρέχει παράβαση της απαγόρευσης του άρθρου 95.

6.  Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται, πάντως, να κρίνει, στο πλαίσιο του οικείου συστήματος, αν ένας εσωτερικός φόρος που εισάγει διάκριση κατά την έννοια του άρθρου 95 πρέπει να θεωρηθεί αδικαιολόγητος στο σύνολό του ή μόνο κατά το μέρος που πλήττει το εισαγόμενο προϊ? ν βαρύτερα από το εθνικό.