Υπόθεση C‑668/16

Ευρωπαϊκή Επιτροπή

κατά

Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

«Παράβαση κράτους μέλους – Οδηγία 2006/40/ΕΚ – Εκπομπές των συστημάτων κλιματισμού των μηχανοκίνητων οχημάτων – Άρθρο 5, παράγραφοι 4 και 5 – Οδηγία 2007/46/ΕΚ – Έγκριση των μηχανοκίνητων οχημάτων – Άρθρα 12, 29, 30 και 46 – Οχήματα τα οποία δεν συμμορφώνονται προς τις τεχνικές απαιτήσεις – Ευθύνη των εθνικών αρχών»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα)
της 4ης Οκτωβρίου 2018

1. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Μηχανοκίνητα οχήματα – Διαδικασία έγκρισης εντός της Ένωσης – Οδηγία 2007/46 – Έγκριση τύπου οχημάτων – Υποχρεώσεις των κρατών μελών σε περίπτωση που εντοπίζεται απόκλιση συμμόρφωσης προς τον εγκεκριμένο τύπο – Περιεχόμενο

   (Οδηγία 2007/46 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 371/2010, αιτιολογική σκέψη 2 και άρθρα 12, 29, 30 και 32)

2. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Μηχανοκίνητα οχήματα – Διαδικασία έγκρισης εντός της Ένωσης – Οδηγία 2007/46 – Έγκριση τύπου οχημάτων – Επέκταση της έγκρισης του τύπου οχήματος σε άλλους τύπους οχημάτων – Προϋποθέσεις – Ανάγκη η επέκταση να αφορά τεχνική πρόοδο σχετιζόμενη με την ασφάλεια ή την προστασία του περιβάλλοντος – Δεν υφίσταται

   (Οδηγία 2007/46 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 371/2010, άρθρο 14 § 2, και παράρτημα ΙΙ)

1.  Από το γράμμα των άρθρων 12 και 30, παράγραφος 1, της οδηγίας 2007/46, για τη θέσπιση πλαισίου για την έγκριση των μηχανοκίνητων οχημάτων και των ρυμουλκουμένων τους, και των συστημάτων, κατασκευαστικών στοιχείων και χωριστών τεχνικών μονάδων που προορίζονται για τα οχήματα αυτά (οδηγία-πλαίσιο), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 371/2010, προκύπτει ότι οι διατάξεις αυτές παρέχουν στα κράτη μέλη διακριτική ευχέρεια κατά τον προσδιορισμό των μέτρων που είναι αναγκαία για να διασφαλιστεί η συμμόρφωση των οχημάτων προς τον εγκεκριμένο τύπο.

   Κατ’ αναλογίαν προς τα άρθρα 29 και 32 της οδηγίας 2007/46, στο πλαίσιο των άρθρων 12 και 30 της οδηγίας αυτής, όταν ο κατασκευαστής των επίμαχων οχημάτων ενημερώνει τις αρχές του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους ότι υπάρχει απόκλιση συμμόρφωσης προς τον εγκεκριμένο τύπο και η απόκλιση αυτή δικαιολογείται με βάση προσκομιζόμενα από τον κατασκευαστή αξιόπιστα και σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία από τα οποία προκύπτει η ύπαρξη, σε περίπτωση συμμόρφωσης προς τις ισχύουσες απαιτήσεις, σοβαρού κινδύνου για την υγεία και την ασφάλεια των προσώπων ή του περιβάλλοντος, οι αρχές αυτές ορθώς δεν επιβάλλουν εκ προοιμίου την απόσυρση και τη μετατροπή των οικείων οχημάτων ή την εκ προοιμίου ανάκληση της έγκρισης του οικείου τύπου και προβαίνουν σε δική τους αξιολόγηση των κινδύνων αυτών πριν αποφασίσουν να επιβάλουν, εφόσον απαιτείται, την εν λόγω απόσυρση και μετατροπή ή την εν λόγω ανάκληση. Όπως προβλέπεται στα άρθρα 29 και 32 της οδηγίας 2007/46, εναπόκειται, ωστόσο, στο κράτος μέλος να ενημερώσει αμέσως την Επιτροπή και τα άλλα κράτη μέλη σχετικά με τον σοβαρό κίνδυνο που έχει περιέλθει σε γνώση του καθώς και, κατά περίπτωση, σχετικά με τα προτεινόμενα από τον κατασκευαστή μέτρα για την εξουδετέρωση του κινδύνου αυτού.

   Παρά ταύτα, εάν, κατόπιν της αξιολόγησης αυτής, προκύψει ότι ο επικληθείς σοβαρός κίνδυνος δεν είναι αποδεδειγμένος, εναπόκειται στο κράτος μέλος να λάβει το ταχύτερο τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλιστεί η αποκατάσταση της συμμόρφωσης των επίμαχων οχημάτων προς τον εγκεκριμένο τύπο. Πράγματι, καθόσον η διαδικασία έγκρισης τύπου που καθιερώνει η οδηγία 2007/46 στηρίζεται, όπως προκύπτει από την αιτιολογική σκέψη 2, στην αρχή της πλήρους εναρμόνισης, η διακριτική ευχέρεια που παρέχεται στα κράτη μέλη με τα άρθρα 12 και 30 της οδηγίας αυτής δεν τους επιτρέπει να αξιολογούν τα ίδια την ανάγκη για επίτευξη αυτού του σκοπού συμμόρφωσης.

   (βλ. σκέψεις 69, 71-74)

2.  Από το γράμμα της οδηγίας 2007/46, για τη θέσπιση πλαισίου για την έγκριση των μηχανοκίνητων οχημάτων και των ρυμουλκουμένων τους, και των συστημάτων, κατασκευαστικών στοιχείων και χωριστών τεχνικών μονάδων που προορίζονται για τα οχήματα αυτά (οδηγία-πλαίσιο), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 371/2010, και, ειδικότερα, του παραρτήματος II αυτής, προκύπτει ότι ο κατασκευαστής μπορεί να καθορίζει ο ίδιος το περιεχόμενο ενός τύπου οχήματος.

   Συναφώς, από το άρθρο 14, παράγραφος 2, της οδηγίας αυτής προκύπτει ότι πρόκειται για επέκταση εγκεκριμένου τύπου οχήματος όταν απαιτούνται περαιτέρω επιθεωρήσεις ή νέες δοκιμές, εφόσον έχει μεταβληθεί οποιαδήποτε πληροφορία του πιστοποιητικού έγκρισης τύπου, και όταν τίθενται σε ισχύ νέες εναρμονισμένες τεχνικές απαιτήσεις που εφαρμόζονται στα εν λόγω οχήματα. Ωστόσο, ούτε από το άρθρο 14 ούτε από οποιονδήποτε άλλον κανόνα του εν λόγω εναρμονισμένου συστήματος συνάγεται ότι η ζητούμενη επέκταση πρέπει να αφορά τεχνική πρόοδο για την επίτευξη των σκοπών της οδηγίας 2007/46 που σχετίζονται με την ασφάλεια και την προστασία του περιβάλλοντος.

   (βλ. σκέψεις 99, 102, 103)