Υπόθεση C-49/16

Unibet International Ltd.

κατά

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Központi Hivatala

(αίτηση του Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών – Περιορισμοί – Προϋποθέσεις χορηγήσεως άδειας για τη διοργάνωση διαδικτυακών τυχηρών παιγνίων – Εκ των πραγμάτων αδυναμία αποκτήσεως τέτοιας άδειας από ιδιωτικούς φορείς εγκατεστημένους σε άλλα κράτη μέλη»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα)
της 22ας Ιουνίου 2017

1. Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών–Περιορισμοί–Τυχηρά παίγνια–Εθνική νομοθεσία θεσπίζουσα καθεστώς συμβάσεων παραχωρήσεως και χορηγήσεως αδειών για τη διοργάνωση διαδικτυακών τυχηρών παιγνίων–Εκ των πραγμάτων αδυναμία αποκτήσεως τέτοιας άδειας από ιδιωτικούς φορείς εγκατεστημένους σε άλλα κράτη μέλη–Δικαιολόγηση–Επιτακτικοί λόγοι γενικού συμφέροντος–Παράβαση της υποχρεώσεως διαφάνειας

   (Άρθρο 56 ΣΛΕΕ)

2. Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών–Περιορισμοί–Τυχηρά παίγνια–Εθνική νομοθεσία θεσπίζουσα καθεστώς συμβάσεων παραχωρήσεως και χορηγήσεως αδειών για τη διοργάνωση διαδικτυακών τυχηρών παιγνίων–Ασύμβατη προς το άρθρο 56 ΣΛΕΕ–Επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες–Δεν επιτρέπεται

   (Άρθρο 56 ΣΛΕΕ)

1.  Το άρθρο 56 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία θεσπίζει καθεστώς συμβάσεων παραχωρήσεως και χορηγήσεως αδειών για τη διοργάνωση διαδικτυακών τυχηρών παιγνίων, οσάκις αυτή περιλαμβάνει κανόνες που εισάγουν δυσμενή διάκριση εις βάρος φορέων εγκατεστημένων σε άλλα κράτη μέλη ή οσάκις προβλέπει κανόνες οι οποίοι δεν εισάγουν δυσμενή διάκριση αλλά εφαρμόζονται με αδιαφανή τρόπο ή υλοποιούνται στην πράξη με τρόπο τέτοιον ώστε κωλύουν ή δυσχεραίνουν την υποψηφιότητα ορισμένων διαγωνιζομένων οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι σε άλλα κράτη μέλη.

   Πρώτον, όσον αφορά εθνική νομοθεσία όπως η ισχύουσα κατά την 25η Ιουνίου 2014, διαπιστώνεται ότι ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, κατά την οποία οι εγνωσμένης αξιοπιστίας φορείς εκμεταλλεύσεως τυχηρών παιγνίων πρέπει να έχουν ασκήσει, για περίοδο τουλάχιστον δέκα ετών, δραστηριότητα διοργανώσεως τυχηρών παιγνίων εντός του συγκεκριμένου κράτους μέλους, εισάγει διαφορετική μεταχείριση, καθόσον περιάγει σε δυσμενέστερη θέση τους φορείς εκμεταλλεύσεως τυχηρών παιγνίων που είναι εγκατεστημένοι σε άλλα κράτη μέλη, σε σχέση με τους οικείους εγχώριους φορείς εκμεταλλεύσεως οι οποίοι μπορούν ευχερέστερα να πληρούν την προαναφερθείσα προϋπόθεση. Η απλή επίκληση σκοπού γενικού συμφέροντος δεν επαρκεί για να δικαιολογήσει τέτοια διαφορετική μεταχείριση.

   Δεύτερον, όσον αφορά εθνική νομοθεσία όπως η ισχύουσα στις 29 Αυγούστου 2014, η υποχρέωση να έχει ασκηθεί επί τρία έτη σε κράτος μέλος δραστηριότητα διοργανώσεως τυχηρών παιγνίων δεν δημιουργεί καταρχήν πλεονέκτημα για τους φορείς που είναι εγκατεστημένοι στο κράτος μέλος υποδοχής και θα μπορούσε να δικαιολογηθεί λόγω σκοπού γενικού συμφέροντος. Ωστόσο, είναι σημαντικό οι επίμαχοι κανόνες να εφαρμόζονται με διαφάνεια ως προς όλους τους διαγωνιζομένους. Δεν ανταποκρίνεται σε αυτήν την απαίτηση εθνική νομοθεσία όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, δυνάμει της οποίας οι προϋποθέσεις ασκήσεως της εξουσίας του υπουργού Οικονομίας στο πλαίσιο τέτοιας διαδικασίας, καθώς και οι τεχνικές προδιαγραφές που πρέπει να πληρούν οι φορείς εκμεταλλεύσεως τυχηρών παιγνίων κατά την υποβολή της προσφοράς τους, δεν ήταν καθορισμένες με επαρκή ακρίβεια.

   (βλ. σκέψεις 44-48, διατακτ. 1)

2.  Το άρθρο 56 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται στην επιβολή κυρώσεων από κράτος μέλος, όπως οι επίμαχες στην υπόθεση της κύριας δίκης, οι οποίες επιβάλλονται λόγω παραβάσεως της νομοθεσίας που θεσπίζει καθεστώς συμβάσεων παραχωρήσεως και χορηγήσεως αδειών για τη διοργάνωση τυχηρών παιγνίων, στην περίπτωση που τέτοια εθνική νομοθεσία αποδειχθεί ότι αντίκειται στο ανωτέρω άρθρο.

   (βλ. σκέψη 51, διατακτ. 2)