ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 25ης Νοεμβρίου 2015

Michela Curto

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση — Διαπιστευμένοι κοινοβουλευτικοί βοηθοί — Απόλυση — Βλαπτική πράξη — Εκπρόθεσμη διοικητική ένσταση — Mη τήρηση της προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασίας — Προσφυγή-αγωγή προδήλως απαράδεκτη»

Αντικείμενο:

Προσφυγή‑αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία η Μ. Curto ζητεί να ακυρωθεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 5ης Δεκεμβρίου 2013, περί λύσεως της συμβάσεώς της διαπιστευμένης κοινοβουλευτικής βοηθού, και, καθόσον είναι αναγκαίο, να ακυρωθεί η απόφαση περί απορρίψεως της διοικητικής της ενστάσεως κατά της αποφάσεως αυτής, καθώς και να υποχρεωθεί το Κοινοβούλιο να της καταβάλει ποσόν ύψους 65000 ευρώ ως αποζημίωση.

Απόφαση:

Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Η M. Curto φέρει τα δικαστικά της έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Περίληψη

1. Υπαλληλικές προσφυγές — Προηγούμενη διοικητική ένσταση — Προθεσμίες — Χαρακτήρας δημοσίας τάξεως — Αυτεπάγγελτη εξέταση από τον δικαστή

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2. Υπαλληλικές προσφυγές — Βλαπτική πράξη — Έννοια — Αμιγώς επιβεβαιωτική πράξη — Δεν εμπίπτει

   (Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 § 2 και 91 § 1)

1.  Κατά τα άρθρα 90 και 91 του ΚΥΚ, για το παραδεκτό προσφυγής ασκηθείσας από υπάλληλο ή έκτακτο υπάλληλο κατά του θεσμικού οργάνου στο οποίο αυτός ανήκει προϋποτίθεται η ομαλή διεξαγωγή της διοικητικής διαδικασίας που προβλέπεται στα εν λόγω άρθρα.

   Απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής δύναται να αποτελέσει το αντικείμενο διοικητικής ενστάσεως κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ. Κατά τη διάταξη αυτή, η διοικητική προσφυγή ασκείται εντός τριών μηνών από την ημέρα της κοινοποιήσεως της αποφάσεως στον αποδέκτη και, σε κάθε περίπτωση, το αργότερο από την ημέρα κατά την οποία ο ενδιαφερόμενος έλαβε γνώση αυτής, εάν πρόκειται για πράξη ατομικού χαρακτήρα.

   Η προβλεπόμενη από το άρθρο 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ προθεσμία τριών μηνών για την υποβολή διοικητικής ενστάσεως κατά βλαπτικής πράξεως είναι δημοσίας τάξεως και οι διάδικοι και ο δικαστής δεν δύνανται να την μεταβάλουν κατά την κρίση τους, καθόσον έχει θεσπισθεί για να διασφαλίζει τη σαφήνεια και τη βεβαιότητα των εννόμων καταστάσεων, καθώς και την ασφάλεια δικαίου. Επομένως, απόκειται στον δικαστή της Ένωσης να εξακριβώσει αυτεπαγγέλτως αν τηρήθηκε η εν λόγω προθεσμία.

   (βλ. σκέψεις 27 έως 29)

   Παραπομπή:

   ΔΕΕ: διάταξη της 4ης Ιουνίου 1987, P. κατά ΕΟΚΕ,16/86, EU:C:1987:256, σκέψη 6

   ΓΔΕΕ: διατάξεις της 11ης Μαΐου 1992, Whitehead κατά Επιτροπής,T‑34/91, EU:T:1992:64, σκέψη 18, και της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, Krahl κατά Επιτροπής,T‑358/03, EU:T:2005:301, σκέψη 35 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

   ΔΔΔΕΕ: διάταξη της 10ης Σεπτεμβρίου 2007, Speiser κατά Κοινοβουλίου,F‑146/06, EU:F:2007:153, σκέψη 21

2.  Η διοικητική ένσταση και η ένδικη προσφυγή που απορρέει από αυτήν πρέπει να στρέφονται και οι δύο κατά «βλαπτικής» για τον προσφεύγοντα πράξεως, υπό την έννοια των άρθρων 90, παράγραφος 2, και 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, βλαπτική είναι δε η πράξη που επηρεάζει άμεσα και απευθείας τη νομική κατάσταση του ενδιαφερομένου.

   Προσφυγή ακυρώσεως κατ’ αποφάσεως η οποία απλώς επιβεβαιώνει προγενέστερη απόφαση, μη προσβληθείσα εμπροθέσμως, είναι απαράδεκτη. Απόφαση είναι αμιγώς βεβαιωτική προγενέστερης αποφάσεως εάν δεν περιέχει κανένα νέο στοιχείο σε σχέση με την προγενέστερη πράξη και δεν προηγήθηκε της εκδόσεώς της επανεξέταση της καταστάσεως του αποδέκτη της προγενέστερης πράξεως.

   Έγγραφο της Διοικήσεως το οποίο περιέχει την απόφαση περί λύσεως της συμβάσεως εκτάκτου υπαλλήλου, κατά το άρθρο 139, παράγραφος 1, στοιχείο δʹ, του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας ως προς τη βούληση της αρμόδιας για τη σύναψη των συμβάσεων αρχής να λύσει τη σύμβαση του ενδιαφερομένου και, επομένως, συνιστά βλαπτική πράξη κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ.

   Αντιθέτως, έγγραφο με αποδέκτη τον ενδιαφερόμενο το οποίο προσδιορίζει την ημερομηνία λήξεως της συμβάσεώς του μπορεί να χαρακτηριστεί μόνον ως απλή επιβεβαίωση της προηγούμενης αποφάσεως περί λύσεως της συμβάσεως.

   (βλ. σκέψεις 30, 33, 35 και 36)

   Παραπομπή:

   ΔΕΕ: αποφάσεις της 9ης Μαρτίου 1978, Herpels κατά Επιτροπής,54/77, EU:C:1978:45, σκέψεις 11 έως 14· της 10ης Δεκεμβρίου 1980, Grasselli κατά Επιτροπής,23/80, EU:C:1980:284, σκέψη 18, και της 21ης Ιανουαρίου 1987, Στρογγύλη κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου,204/85, EU:C:1987:21, σκέψη 6

   ΓΔΕΕ: διατάξεις της 27ης Ιουνίου 2000, Plug κατά Επιτροπής,T‑608/97, EU:T:2000:167, σκέψη 22, και της 7ης Σεπτεμβρίου 2005, Krahl κατά Επιτροπής,T‑358/03, EU:T:2005:301, σκέψη 38

   ΔΔΔΕΕ: διατάξεις της 19ης Δεκεμβρίου 2006, Suhadolnik κατά Δικαστηρίου,F‑78/06, EU:F:2006:141, σκέψη 31· της 10ης Σεπτεμβρίου 2007, Speiser κατά Κοινοβουλίου,F‑146/06, EU:F:2007:153, σκέψη 23· της 15ης Ιουλίου 2008, Pouzol κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου,F‑28/08, EU:F:2008:100, σκέψη 45, και της 8ης Σεπτεμβρίου 2011, Παχτίτης κατά Επιτροπής,F‑51/11 R, EU:F:2011:130, σκέψη 28