Υπόθεση C-83/12 PPU

Ποινική δίκη

κατά

Minh Khoa Vo

(αίτηση του Bundesgerichtshof για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης — Κανονισμός (ΕΚ) 810/2009 — Κοινοτικός κώδικας θεωρήσεων — Άρθρα 21 και 34 — Εθνική νομοθεσία — Παράνομη είσοδος υπηκόων τρίτων χωρών στο έδαφος κράτους μέλους — Θεωρήσεις οι οποίες ελήφθησαν με απατηλά μέσα — Ποινική ευθύνη του προσώπου που διευκολύνει την παράνομη είσοδο»

Περίληψη της αποφάσεως

1. Προδικαστικά ερωτήματα – Επείγουσα προδικαστική διαδικασία – Προϋποθέσεις – Πρόσωπο που έχει καταδικαστεί σε ποινή φυλακίσεως και βρίσκεται σε προσωρινή κράτηση, η συνέχιση της οποίας εξαρτάται από την απάντηση του Δικαστηρίου

   (Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου, άρθρο 104β)

2. Έλεγχοι στα σύνορα, άσυλο και μετανάστευση – Πολιτική θεωρήσεων – Κοινοτικός κώδικας θεωρήσεων (κώδικας θεωρήσεων) – Κανονισμός 810/2009

   (Κανονισμός 810/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 21 και 34)

1.  Το αιτούν δικαστήριο βασίμως ζητεί να εφαρμοστεί η επείγουσα διαδικασία του άρθρου 104β του Κανονισμού Διαδικασίας από τη στιγμή που ο ενδιαφερόμενος, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε ποινή φυλακίσεως τεσσάρων ετών και τριών μηνών για το αδίκημα της διευκολύνσεως παράνομης εισόδου κατ’ επάγγελμα και στο πλαίσιο συμμορίας, βρίσκεται υπό προσωρινή κράτηση και, ανάλογα με την απάντηση του Δικαστηρίου στο προδικαστικό ερώτημα, θα μπορούσε η μεν ποινική δίωξη εναντίον του να αρθεί, η δε κράτησή του να στερείται πλέον νομικού ερείσματος.

   (βλ. σκέψεις 31-32)

2.  Τα άρθρα 21 και 34 του κανονισμού 810/2009, για τη θέσπιση κοινοτικού κώδικα θεωρήσεων (κώδικας θεωρήσεων), έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνικές διατάξεις που προβλέπουν την επιβολή ποινικών κυρώσεων για τη διευκόλυνση παράνομης εισόδου στην περίπτωση όπου οι υπήκοοι τρίτης χώρας που παρεισέφρησαν στο έδαφος της Ένωσης διαθέτουν θεώρηση την οποία έχουν αποκτήσει με απατηλά μέσα, ψευδόμενοι στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους χορηγήσεως ως προς τον αληθή σκοπό του ταξιδιού τους, και η θεώρηση αυτή δεν έχει ακυρωθεί.

   (βλ. σκέψη 48 και διατακτ.)

Υπόθεση C-83/12 PPU

Ποινική δίκη

κατά

Minh Khoa Vo

(αίτηση του Bundesgerichtshof για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης — Κανονισμός (ΕΚ) 810/2009 — Κοινοτικός κώδικας θεωρήσεων — Άρθρα 21 και 34 — Εθνική νομοθεσία — Παράνομη είσοδος υπηκόων τρίτων χωρών στο έδαφος κράτους μέλους — Θεωρήσεις οι οποίες ελήφθησαν με απατηλά μέσα — Ποινική ευθύνη του προσώπου που διευκολύνει την παράνομη είσοδο»

Περίληψη της αποφάσεως

1. Προδικαστικά ερωτήματα — Επείγουσα προδικαστική διαδικασία — Προϋποθέσεις — Πρόσωπο που έχει καταδικαστεί σε ποινή φυλακίσεως και βρίσκεται σε προσωρινή κράτηση, η συνέχιση της οποίας εξαρτάται από την απάντηση του Δικαστηρίου

   (Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου, άρθρο 104β)

2. Έλεγχοι στα σύνορα, άσυλο και μετανάστευση — Πολιτική θεωρήσεων — Κοινοτικός κώδικας θεωρήσεων (κώδικας θεωρήσεων) — Κανονισμός 810/2009

   (Κανονισμός 810/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 21 και 34)

1.  Το αιτούν δικαστήριο βασίμως ζητεί να εφαρμοστεί η επείγουσα διαδικασία του άρθρου 104β του Κανονισμού Διαδικασίας από τη στιγμή που ο ενδιαφερόμενος, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε ποινή φυλακίσεως τεσσάρων ετών και τριών μηνών για το αδίκημα της διευκολύνσεως παράνομης εισόδου κατ’ επάγγελμα και στο πλαίσιο συμμορίας, βρίσκεται υπό προσωρινή κράτηση και, ανάλογα με την απάντηση του Δικαστηρίου στο προδικαστικό ερώτημα, θα μπορούσε η μεν ποινική δίωξη εναντίον του να αρθεί, η δε κράτησή του να στερείται πλέον νομικού ερείσματος.

   (βλ. σκέψεις 31-32)

2.  Τα άρθρα 21 και 34 του κανονισμού 810/2009, για τη θέσπιση κοινοτικού κώδικα θεωρήσεων (κώδικας θεωρήσεων), έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνικές διατάξεις που προβλέπουν την επιβολή ποινικών κυρώσεων για τη διευκόλυνση παράνομης εισόδου στην περίπτωση όπου οι υπήκοοι τρίτης χώρας που παρεισέφρησαν στο έδαφος της Ένωσης διαθέτουν θεώρηση την οποία έχουν αποκτήσει με απατηλά μέσα, ψευδόμενοι στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους χορηγήσεως ως προς τον αληθή σκοπό του ταξιδιού τους, και η θεώρηση αυτή δεν έχει ακυρωθεί.

   (βλ. σκέψη 48 και διατακτ.)