Υπόθεση C-161/07

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

κατά

Δημοκρατίας της Αυστρίας

«Παράβαση κράτους μέλους — Άρθρο 43 ΕΚ — Εθνική ρύθμιση που καθορίζει τις προϋποθέσεις εγγραφής στο μητρώο εταιριών κατόπιν αιτήσεως υπηκόων των νέων κρατών μελών — Διαδικασία πιστοποίησης της κατοχής της ιδιότητας του μη μισθωτού»

Προτάσεις του γενικού εισαγγελέα M. Poiares Maduro της 18ης Σεπτεμβρίου 2008   I ‐ 10673

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 22ας Δεκεμβρίου 2008   I ‐ 10685

Περίληψη της αποφάσεως

Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Ελευθερία εγκαταστάσεως – Περιορισμοί

(Άρθρα 43 ΕΚ και 46 ΕΚ)

Ένα κράτος μέλος, του οποίου η εθνική νομοθεσία απαιτεί, για την εγγραφή εταιριών στο εμπορικό μητρώο κατόπιν αιτήσεως υπηκόων των κρατών μελών που προσχώρησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1η Μαΐου 2004 πλην της Δημοκρατίας της Μάλτας και της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι οποίοι είναι εταίροι προσωπικής εταιρίας ή μειοψηφούντες εταίροι εταιρίας περιορισμένης ευθύνης, τη διαπίστωση εκ μέρους μιας υπηρεσίας αγοράς εργασίας ότι οι υπήκοοι αυτοί έχουν την ιδιότητα του μη μισθωτού ή την προσκόμιση πιστοποιητικού απαλλαγής από την υποχρέωση κατοχής άδειας εργασίας, παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 43 ΕΚ. Συγκεκριμένα, το άρθρο 43 ΕΚ απαγορεύει σε κάθε κράτος μέλος να θέτει με τη νομοθεσία του, για τα πρόσωπα που κάνουν χρήση της ελευθερίας εγκαταστάσεως σ’ αυτό, προϋποθέσεις ασκήσεως των δραστηριοτήτων τους διαφορετικές από εκείνες που ορίζει για τους δικούς του υπηκόους. Κατά συνέπεια, η επιβολή μόνο στους υπηκόους των οκτώ νέων κρατών μελών πρόσθετων προϋποθέσεων και διατυπώσεων σε σχέση με αυτές που ισχύουν για τους υπηκόους του οικείου κράτους μέλους για την πρόσβαση στην άσκηση των εν λόγω δραστηριοτήτων παραβαίνει ακριβώς την απαγόρευση αυτή.

Η διαφορετική μεταχείριση μπορεί να εμπίπτει μόνο στην παρέκκλιση του άρθρου 46 ΕΚ, σύμφωνα με το οποίο τα μέτρα που εισάγουν διάκριση δικαιολογούνται μόνον από λόγους δημοσίας τάξεως, δημοσίας ασφαλείας και δημοσίας υγείας. Συναφώς, ακόμα και αν υποτεθεί ότι ο κίνδυνος καταστρατηγήσεως των μεταβατικών κανόνων που διέπουν την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων που προέρχονται από τα οκτώ νέα κράτη μέλη είναι ικανός να προκαλέσει διατάραξη της δημοσίας τάξεως του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους, από τη στιγμή που το εν λόγω κράτος μέλος δεν αποδεικνύει επαρκώς κατά νόμο ότι ο προβλεπόμενος από την εθνική νομοθεσία στόχος που συνίσταται στη διατήρηση της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς εργασίας καθιστά αναγκαία τη θέσπιση ενός συστήματος γενικής και προηγούμενης χορηγήσεως εγκρίσεως, εφαρμοζομένου σε όλους τους ενδιαφερόμενους οικονομικούς φορείς των οκτώ νέων κρατών μελών, και ότι ο στόχος αυτός δεν μπορεί να επιτευχθεί με μέτρα που περιορίζουν λιγότερο την ελευθερία εγκαταστάσεως, ο εν λόγω περιορισμός της ελευθερίας εγκαταστάσεως δεν είναι δικαιολογημένος.

(βλ. σκέψεις 28-30, 32, 38, 41-42 και διατακ.)