ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ (ΤΡΊΤΟ ΤΜΉΜΑ)

ΤΗΣ 9ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 1984 ( 1 )

Hermann Witte

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπάλληλος — χορήγηση επιδόματος αποδημίας»

Υπόθεση 188/83

Περίληψη

1. Υπάλληλοι – Αποδοχές – Επίδομα αποδημίας – Σκοπός – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Συντρέχουν σωρεντικώς

   (Κανονισμός νπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 4, παράγραφος Ι)

2. Υπάλληλοι – Αποδοχές – Επίδομα αποδημίας – Αποκλείεται η χορήγηση – Μόνιμη διαμονή εντός τον κράτους μέλους τον τόπου υπηρεσίας – Πρόσκαιρες παραμονές εκτός του κράτους αυτού – Περιστάσεις που δεν επηρεάζουν το μόνιμο χαρακτήρα της διαμονής

   (Κανονισμός υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII άρθρο 4, παράγραφος Ι)

1.  Το επίδομα αποδημίας κατά την έννοια του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως αποσκοπεί στην αντιστάθμιση των ιδιαιτέρων βαρών και μειονεκτημάτων που προκύπτουν από την ανάληψη καθηκόντων στις Κοινότητες για τους υπαλλήλους που για το λόγο αυτό υποχρεώνονται να αλλάξουν τόπο διαμονής. Ο υπάλληλος, ο οποίος δεν φέρει ούτε και έφερε ποτέ την ιθαγένεια του κράτους, στο έδαφος του οποίου βρίσκεται

   ο τόπος υπηρεσίας του, μπορεί να αξιώσει τη χορήγηση του επιδόματος αυτού μόνον αν, κατά την υπό κρίση περίοδο, ούτε είχε μόνιμη διαμονή ούτε άσκησε, κατά συνή3η τρόπο, την κύρια επαγγελματική του δραστηριότητα στο ευρωπαϊκό έδαφος του εν λόγω κράτους.

2.  Ot σποραδικές και σύντομης διάρκειας απουσίες από τη χώρα του τόπου υπηρεσίας , οι οποίες, επί πλέον, δεν χαρακτηρίζονται από τη 6ούληση του ενδιαφερομένου να εγκαταστήσει το μόνιμο κέντρο των ενδιαφερόντων του σε άλλο κράτος, δεν μπορούν να θεωρηθούν ικανές να αφαιρέσουν από τη διαμονή

   του υπαλλήλου στο κράτος του τόπου υπηρεσίας του το μόνιμο χαρακτήρα της, κατά την έννοια του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως, και να στοιχειοθετήσουν δικαίωμα του προς λήψη του επιδόματος αποδημίας.

( 1 ) Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική.