(1)

Βάσει της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, απαιτείται από τα κράτη μέλη να καθιερώσουν χρηματοδοτικές ρυθμίσεις με σκοπό τη διασφάλιση της αποτελεσματικής εφαρμογής των εργαλείων και άσκησης των εξουσιών εξυγίανσης από την αρχή εξυγίανσης. Οι εν λόγω χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης θα πρέπει να διαθέτουν επαρκείς χρηματοδοτικούς πόρους, που να καθιστούν δυνατή την αποτελεσματική λειτουργία του πλαισίου εξυγίανσης και, ως εκ τούτου, είναι εξουσιοδοτημένες να συγκεντρώνουν συνεισφορές εκ των προτέρων από τα ιδρύματα με άδεια λειτουργίας στο έδαφός τους, συμπεριλαμβανομένων των υποκαταστημάτων στην Ένωση («ιδρύματα»).

(2)

Τα κράτη μέλη υποχρεούνται να συγκεντρώνουν συνεισφορές εκ των προτέρων σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης όχι μόνον από ιδρύματα, αλλά, σύμφωνα με το άρθρο 103 παράγραφος 1 της εν λόγω οδηγίας, και από υποκαταστήματα στην Ένωση. Τα υποκαταστήματα στην Ένωση καλύπτονται επίσης από τις εξουσίες της Επιτροπής να εκδίδει κατ' εξουσιοδότηση πράξεις, σύμφωνα με το άρθρο 103 παράγραφοι 7 και 8 αυτής της οδηγίας. Ωστόσο, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος, δυνάμει του άρθρου 47 της οδηγίας 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (2), ότι οι απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας και η εποπτική μεταχείριση των υποκαταστημάτων στην Ένωση εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των κρατών μελών, πολλές από τις μετρήσεις προσαρμογής κινδύνου, που καθορίζονται στον παρόντα κατ' εξουσιοδότηση κανονισμό, δεν είναι σκόπιμο να εφαρμόζονται απευθείας για τα υποκαταστήματα στην Ένωση. Ως εκ τούτου, αν και τα υποκαταστήματα στην Ένωση δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, είναι δυνατόν να υπαχθούν σε ειδικό καθεστώς που θα διαμορφωθεί από την Επιτροπή σε μελλοντική κατ' εξουσιοδότηση πράξη.

(3)

Σύμφωνα με τα άρθρα 6, 15, 16, 95 και 96 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (3), ορισμένες επιχειρήσεις επενδύσεων, που έχουν λάβει άδεια για να παρέχουν μόνον περιορισμένες υπηρεσίες και δραστηριότητες, δεν υπόκεινται σε ορισμένες απαιτήσεις κεφαλαίου και ρευστότητας ή μπορούν να απαλλάσσονται από αυτές. Κατά συνέπεια, πολλές από τις μετρήσεις προσαρμογής κινδύνου, που θα πρέπει να καθοριστούν, δεν θα ισχύουν για αυτές. Μολονότι τα κράτη μέλη υπόκεινται στην υποχρέωση να συγκεντρώνουν συνεισφορές εκ των προτέρων από τις εν λόγω επιχειρήσεις επενδύσεων, σύμφωνα με το άρθρο 103 παράγραφος 1 της οδηγίας 2014/59/ΕΚ, είναι σκόπιμο να αφεθεί στα κράτη μέλη η αρμοδιότητα να καθορίζουν την προσαρμογή κινδύνου, ώστε να μην επιβαρύνουν δυσανάλογα τις επιχειρήσεις αυτές. Επομένως, οι εν λόγω επιχειρήσεις επενδύσεων δεν θα πρέπει να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού.

(4)

Σύμφωνα με το άρθρο 102 παράγραφος 1 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι, εντός μιας περιόδου που αρχίζει από την έναρξη ισχύος της οδηγίας έως την 31η Δεκεμβρίου 2024, τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά μέσα των χρηματοδοτικών τους ρυθμίσεων ανέρχονται τουλάχιστον στο 1 % του ποσού των καλυπτόμενων καταθέσεων όλων των ιδρυμάτων με άδεια λειτουργίας στο έδαφός τους. Κατά την εν λόγω χρονική περίοδο, οι συνεισφορές στις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις θα πρέπει να κατανέμονται όσο το δυνατόν πιο ισομερώς χρονικά μέχρις ότου επιτευχθεί το επίπεδο-στόχος, λαμβανομένης υπόψη της φάσης του οικονομικού κύκλου, καθώς και του ενδεχόμενου αντικτύπου των φιλοκυκλικών συνεισφορών στη χρηματοοικονομική θέση των συνεισφερόντων ιδρυμάτων.

(5)

Βάσει του άρθρου 103 παράγραφος 1 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, απαιτείται να καταβάλλονται οι συνεισφορές τουλάχιστον άπαξ ετησίως, προκειμένου να επιτευχθεί το επίπεδο-στόχος που καθορίζεται στο άρθρο 102 της εν λόγω οδηγίας. Σύμφωνα με το άρθρο 103 παράγραφος 2 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, η ετήσια συνεισφορά θα πρέπει να αντικατοπτρίζει το μέγεθος του ιδρύματος, καθώς η συνεισφορά θα πρέπει να βασίζεται σε ένα σταθερό ποσό, το οποίο προσδιορίζεται βάσει των υποχρεώσεων του ιδρύματος («βασική ετήσια συνεισφορά»)· δεύτερον, αντικατοπτρίζει το επίπεδο κινδύνου των σχετικών δραστηριοτήτων ενός ιδρύματος καθώς η βασική ετήσια συνεισφορά θα πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με το προφίλ κινδύνου του ιδρύματος («συμπληρωματική προσαρμογή κινδύνου»). Το μέγεθος ενός ιδρύματος αποτελεί μια πρώτη ένδειξη του κινδύνου που ενέχει ένα ίδρυμα. Όσο μεγαλύτερο είναι ένα ίδρυμα, τόσο πιθανότερο είναι, σε περίπτωση κινδύνου, να θεωρήσει η αρχή εξυγίανσης ότι είναι προς το δημόσιο συμφέρον να εξυγιάνει το εν λόγω ίδρυμα και να κάνει χρήση της χρηματοδοτικής ρύθμισης εξυγίανσης, για να εξασφαλιστεί αποτελεσματική εφαρμογή των εργαλείων εξυγίανσης.

(6)

Προκειμένου να αποσαφηνιστεί πώς θα πρέπει οι αρχές εξυγίανσης να προσαρμόζουν τις συνεισφορές ανάλογα με το προφίλ κινδύνου των ιδρυμάτων, είναι αναγκαίο να εξειδικευτούν οι πυλώνες και οι δείκτες κινδύνου, οι οποίοι θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό του προφίλ κινδύνου των ιδρυμάτων, ο μηχανισμός για την εφαρμογή της προσαρμογής κινδύνου στη βασική ετήσια συνεισφορά, καθώς και η βασική ετήσια συνεισφορά, ως αφετηρία για την προσαρμογή κινδύνου. Τα στοιχεία αυτά, τα οποία θα συμπληρώνουν τα κριτήρια κινδύνου που προβλέπονται στο άρθρο 103 παράγραφος 7 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, θα πρέπει να καθοριστούν κατά τρόπο ώστε να διατηρούνται ισότιμοι όροι ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών μελών και μια ισχυρή εσωτερική αγορά, με την αποφυγή ανακολουθιών μεταξύ των προσεγγίσεων των κρατών μελών ως προς τον υπολογισμό των συνεισφορών στις αντίστοιχες χρηματοδοτικές τους ρυθμίσεις εξυγίανσης. Με τον τρόπο αυτόν, οι συνεισφορές που καταβάλλονται από τα ιδρύματα στις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης θα μπορούν να είναι συγκρίσιμες και προβλέψιμες ανάλογα με τους τύπους τραπεζών, πράγμα το οποίο αποτελεί σημαντικό στοιχείο των ισότιμων όρων ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά.

(7)

Το άρθρο 5 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4) προβλέπει ότι το Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης («το Συμβούλιο Εξυγίανσης»), το οποίο συστάθηκε βάσει του άρθρου 42 παράγραφος 1 του εν λόγω κανονισμού, θεωρείται, για τους σκοπούς εφαρμογής του εν λόγω κανονισμού και της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, ως η οικεία εθνική αρχή εξυγίανσης, όταν εκτελεί καθήκοντα και ασκεί εξουσίες, που, σύμφωνα με την εν λόγω οδηγία, πρέπει να εκτελούνται ή να ασκούνται από την εθνική αρχή εξυγίανσης. Λαμβανομένου υπόψη ότι, δυνάμει του άρθρου 70 παράγραφος 7 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 806/2014, το Συμβούλιο Εξυγίανσης εξουσιοδοτείται να υπολογίζει τις συνεισφορές των ιδρυμάτων στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης, που θα αντικαταστήσει τις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις των συμμετεχόντων κρατών μελών στον Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης από την 1η Ιανουαρίου 2016, με την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού βάσει του άρθρου 103 παράγραφος 7 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, η έννοια της αρχής εξυγίανσης στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να περιλαμβάνει και το Συμβούλιο Εξυγίανσης.

(8)

Ο υπολογισμός των συνεισφορών σε ατομικό επίπεδο θα οδηγούσε, στην περίπτωση ομίλων, στη διπλή προσμέτρηση ορισμένων υποχρεώσεων, κατά τον προσδιορισμό της βασικής ετήσιας συνεισφοράς των διαφόρων οντοτήτων του ομίλου, δεδομένου ότι οι υποχρεώσεις που συνδέονται με τις συμφωνίες τις οποίες συνάπτουν μεταξύ τους οι οντότητες του ιδίου ομίλου θα ήταν μέρος των συνολικών υποχρεώσεων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τον προσδιορισμό της βασικής ετήσιας συνεισφοράς κάθε οντότητας του ομίλου. Επομένως, ο προσδιορισμός της βασικής ετήσιας συνεισφοράς θα πρέπει να εξειδικευθεί περαιτέρω στην περίπτωση ομίλων, ώστε να αντανακλά την αλληλοδιασύνδεση των οντοτήτων του ομίλου και να αποφευχθεί η διπλή προσμέτρηση των ενδοομιλικών ανοιγμάτων. Προκειμένου να διασφαλιστούν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού μεταξύ των οντοτήτων που ανήκουν σε όμιλο και των ιδρυμάτων που είναι μέλη του ιδίου θεσμικού συστήματος προστασίας (ΘΣΠ) ή συνδέονται κατά τρόπο μόνιμο με τον ίδιο κεντρικό οργανισμό, θα πρέπει να ισχύει η ίδια μεταχείριση και για τα εν λόγω ιδρύματα.

(9)

Για τον σκοπό του υπολογισμού της βασικής ετήσιας συνεισφοράς μιας οντότητας του ομίλου, στο σύνολο των υποχρεώσεων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από οποιαδήποτε σύμβαση την οποία έχει συνάψει η εν λόγω οντότητα του ομίλου με οποιαδήποτε άλλη οντότητα που αποτελεί μέρος του ιδίου ομίλου. Ωστόσο, η εξαίρεση αυτή θα πρέπει να είναι δυνατή μόνον εφόσον κάθε οντότητα του ομίλου είναι εγκατεστημένη στην Ένωση, περιλαμβάνεται στην ίδια ενοποίηση με τη μέθοδο της ολικής ενοποίησης, υπόκειται σε κατάλληλες κεντρικές διαδικασίες αξιολόγησης, μέτρησης και ελέγχου των κινδύνων, και εφόσον δεν υπάρχει κανένα τρέχον ή προβλεπόμενο ουσιώδες, πρακτικό ή νομικό κώλυμα για την άμεση εξόφληση των σχετικών υποχρεώσεων, όταν καθίστανται απαιτητές. Με τον τρόπο αυτόν, αναμένεται να αποφευχθεί η περίπτωση να εξαιρούνται υποχρεώσεις από τη βάση υπολογισμού των συνεισφορών, εάν δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι θα καλύπτονται τα ενδοομιλικά δανειοδοτικά ανοίγματα, σε περίπτωση που επιδεινωθεί η χρηματοοικονομική ευρωστία του ομίλου. Επιπλέον, για να αποφευχθεί η περίπτωση να παρέχει πλεονέκτημα η εξαίρεση των ενδοομιλικών υποχρεώσεων σε οντότητες του ομίλου που επωφελούνται από την εξαίρεση αυτή, η εν λόγω απαλλαγή δεν θα πρέπει να επιτρέπει στα σχετικά ιδρύματα να επωφελούνται από το απλουστευμένο σύστημα συνεισφορών που παραχωρείται στα μικρά ιδρύματα, όταν, μετά την εξαίρεση των ενδοομιλικών υποχρεώσεων, ένα ίδρυμα θα μπορούσε να υπαχθεί στο απλουστευμένο σύστημα. Προκειμένου να διασφαλιστούν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού μεταξύ των οντοτήτων που ανήκουν σε όμιλο και των ιδρυμάτων που είναι μέλη του ιδίου θεσμικού συστήματος προστασίας (ΘΣΠ) ή συνδέονται κατά τρόπο μόνιμο με τον ίδιο κεντρικό οργανισμό, θα πρέπει να ισχύει η ίδια μεταχείριση και για τα εν λόγω ιδρύματα.

(10)

Κατά παρέκκλιση από τον κανόνα ότι ο υπολογισμός των συνεισφορών θα πρέπει να πραγματοποιείται σε ατομικό επίπεδο, στην περίπτωση κεντρικού οργανισμού με πιστωτικά ιδρύματα τα οποία συνδέονται με αυτόν και εξαιρούνται πλήρως ή μερικώς από τις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας στο εθνικό δίκαιο, σύμφωνα με το άρθρο 10 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, οι κανόνες για τις εκ των προτέρων συνεισφορές θα πρέπει να ισχύουν μόνον για τον κεντρικό οργανισμό και τα συνδεδεμένα πιστωτικά ιδρύματα συνολικά σε ενοποιημένη βάση, διότι η φερεγγυότητα και η ρευστότητα του κεντρικού οργανισμού και όλων των ιδρυμάτων που συνδέονται με αυτόν παρακολουθούνται στο σύνολό τους βάσει ενοποιημένων λογαριασμών των εν λόγω ιδρυμάτων.

(11)

Ο προσδιορισμός της βασικής ετήσιας συνεισφοράς θα πρέπει επίσης να εξειδικευθεί περαιτέρω στην περίπτωση των υποδομών των χρηματοπιστωτικών αγορών («FMI»). Ορισμένες FMI, όπως οι κεντρικοί αντισυμβαλλόμενοι («CCP») ή τα κεντρικά αποθετήρια τίτλων («ΚΑΤ») έχουν επίσης λάβει άδεια λειτουργίας και ως πιστωτικά ιδρύματα. Συγκεκριμένα, ορισμένα ΚΑΤ παρέχουν υπηρεσίες τραπεζικού τύπου, οι οποίες είναι επικουρικές της δραστηριότητάς τους ως υποδομών της αγοράς. Αντιθέτως προς τα πιστωτικά ιδρύματα, τα ΚΑΤ δεν κατέχουν καλυπτόμενες καταθέσεις, αλλά ως επί το πλείστον ενδοημερήσια ή ημερήσια υπόλοιπα, τα οποία προκύπτουν από τον διακανονισμό των συναλλαγών τίτλων που παρέχουν σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ή κεντρικές τράπεζες. Γενικώς, από αυτά δεν προκύπτουν ταμειακά υπόλοιπα που θα μπορούσαν να εξομοιωθούν με χρηματοδότηση που αντλείται για την άσκηση τραπεζικών δραστηριοτήτων. Δεδομένου ότι οι υπηρεσίες τραπεζικού τύπου που παρέχονται από τις FMI είναι επικουρικές ως προς τις κύριες δραστηριότητές τους της εκκαθάρισης ή του διακανονισμού, για τις οποίες οι εν λόγω οντότητες υπόκεινται σε αυστηρές απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας, βάσει των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ) αριθ. 648/2012 (5) και (ΕΕ) αριθ. 909/2014 (6), καθώς και των σχετικών διατάξεων του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 και της οδηγίας 2013/36/ΕΕ, και δεδομένου ότι το επιχειρηματικό μοντέλο των FMI δεν συνεπάγεται κινδύνους συγκρίσιμους με εκείνους ενός πιστωτικού ιδρύματος, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη μόνον οι υποχρεώσεις που συνδέονται με τις δραστηριότητες τραπεζικού τύπου των εν λόγω οντοτήτων, κατά τον προσδιορισμό του ποσού των συνολικών υποχρεώσεών τους για τον σκοπό του υπολογισμού της βασικής ετήσιας συνεισφοράς τους.

(12)

Η λογιστική των παραγώγων δεν είναι εναρμονισμένη στην Ένωση όσον αφορά τους ατομικούς λογαριασμούς και, επομένως, το γεγονός αυτό θα μπορούσε να έχει συνέπειες στο ποσό των υποχρεώσεων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό των συνεισφορών από κάθε τράπεζα. Η μέθοδος για τον δείκτη μόχλευσης, που αναφέρεται στο άρθρο 429 παράγραφοι 6 και 7 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013, ισχύει για όλες τις τράπεζες και διασφαλίζει ότι η ίδια σύμβαση παραγώγων, και ιδίως ο συμψηφισμός μεταξύ συμβάσεων παραγώγων, θα λαμβάνεται υπόψη με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από το λογιστικό πλαίσιο στο οποίο υπόκειται η εν λόγω τράπεζα. Συνεπώς, για να εξασφαλιστεί εναρμονισμένη μεταχείριση των παραγώγων, κατά τον προσδιορισμό της βασικής ετήσιας συνεισφοράς, που να επιτρέπει τη συγκρισιμότητα της αποτίμησής τους μεταξύ ιδρυμάτων και ισότιμους όρους ανταγωνισμού σε ολόκληρη την Ένωση, τα παράγωγα θα πρέπει να αποτιμώνται σύμφωνα με το άρθρο 429 παράγραφοι 6 και 7 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013. Παρά ταύτα, για να εξασφαλιστεί η προβλεψιμότητα της αποτίμησης των παραγώγων βάσει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013, θα πρέπει να προβλεφθεί ότι η εν λόγω αποτίμηση δεν μπορεί να οδηγεί σε αξία η οποία να είναι μικρότερη από το 75 % της αξίας των συγκεκριμένων παραγώγων σύμφωνα με το σχετικό λογιστικό πλαίσιο.

(13)

Ορισμένα πιστωτικά ιδρύματα είναι αναπτυξιακές τράπεζες, σκοπός των οποίων είναι η προώθηση των στόχων δημόσιας πολιτικής της κεντρικής ή περιφερειακής κυβέρνησης ενός κράτους μέλους, ή τοπικής αρχής, κυρίως μέσω της παροχής προνομιακών δανείων σε μη ανταγωνιστική, μη κερδοσκοπική βάση. Τα δάνεια τα οποία χορηγούνται από τα εν λόγω ιδρύματα είναι, άμεσα ή έμμεσα, εν μέρει εγγυημένα από την κεντρική ή περιφερειακή κυβέρνηση ή την τοπική αρχή. Τα προνομιακά δάνεια χορηγούνται σε μη ανταγωνιστική, μη κερδοσκοπική βάση, για την προώθηση στόχων δημόσιας πολιτικής της Ένωσης ή της κεντρικής ή περιφερειακής κυβέρνησης ενός κράτους μέλους. Τα προνομιακά δάνεια μερικές φορές επεκτείνονται μέσω άλλου ιδρύματος, που ενεργεί ως διαμεσολαβητής (δάνεια άμεσης επανεκχώρησης). Στις περιπτώσεις αυτές, το πιστωτικό ίδρυμα που ενεργεί ως διαμεσολαβητής λαμβάνει προνομιακά δάνεια από μια πολυμερή τράπεζα ανάπτυξης ή μια οντότητα του δημόσιου τομέα και τα προωθεί σε άλλα πιστωτικά ιδρύματα, τα οποία θα τα παρέχουν στους τελικούς πελάτες. Δεδομένου ότι τα πιστωτικά ιδρύματα που ενεργούν ως διαμεσολαβητές επανεκχωρούν άμεσα τη ρευστότητα αυτών των δανείων από την αρχική αναπτυξιακή τράπεζα προς ένα δανειοδοτικό ίδρυμα ή άλλο ίδρυμα διαμεσολάβησης, οι εν λόγω υποχρεώσεις δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται στις συνολικές υποχρεώσεις που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τον σκοπό του υπολογισμού της βασικής ετήσιας συνεισφοράς.

(14)

Βάσει του άρθρου 103 παράγραφος 1 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, απαιτείται από όλα τα ιδρύματα να συνεισφέρουν στις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης. Ωστόσο, χρειάζεται να επιτευχθεί αναλογική και σωστή ισορροπία μεταξύ, αφενός, της υποχρέωσης κάθε ιδρύματος να συνεισφέρει σε χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης και, αφετέρου, του μεγέθους, του προφίλ κινδύνου, της έκτασης και της πολυπλοκότητας των δραστηριοτήτων του, της διασύνδεσής του με τα άλλα ιδρύματα ή με το χρηματοπιστωτικό σύστημα εν γένει, των επιπτώσεων της χρεωκοπίας του στις χρηματοοικονομικές αγορές, σε άλλα ιδρύματα, στους όρους χρηματοδότησης ή στην ευρύτερη οικονομία, και, επομένως, της πιθανότητας να τεθεί το ίδρυμα υπό καθεστώς εξυγίανσης και να κάνει χρήση της χρηματοδοτικής ρύθμισης. Τα εν λόγω στοιχεία λαμβάνονται υπόψη από τις αρχές εξυγίανσης, σύμφωνα με το άρθρο 4 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, όταν αποφασίζουν κατά πόσον ορισμένα ιδρύματα θα πρέπει να επωφελούνται από απλουστευμένες υποχρεώσεις όσον αφορά τις απαιτήσεις να καταρτίζουν σχέδια ανάκαμψης και εξυγίανσης. Εξάλλου, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο διοικητικός φόρτος που προκύπτει για ορισμένα ιδρύματα και αρχές εξυγίανσης από τον υπολογισμό των ετήσιων συνεισφορών, κατά την εκτίμηση της ορθής ισορροπίας μεταξύ της συμμόρφωσης προς τις απαιτήσεις που καθορίζονται στην οδηγία 2014/59/ΕΕ και των ιδιαιτεροτήτων των διαφόρων ιδρυμάτων που υπόκεινται στην εν λόγω οδηγία.

(15)

Τα μικρά ιδρύματα δεν εμφανίζουν εν γένει υψηλό προφίλ κινδύνου, παρουσιάζουν συχνά μικρότερο συστημικό κίνδυνο, σε σύγκριση με τα μεγάλα ιδρύματα, και, σε πολλές περιπτώσεις, οι επιπτώσεις της χρεωκοπίας τους στην ευρύτερη οικονομία είναι χαμηλότερες από εκείνες των μεγάλων ιδρυμάτων. Ταυτοχρόνως, δεν μπορούν να αποκλειστούν οι ενδεχόμενες επιπτώσεις από τη χρεωκοπία μικρών ιδρυμάτων στη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, εφόσον ακόμη και τα μικρά ιδρύματα μπορούν να δημιουργήσουν συστημικό κίνδυνο, λόγω του ρόλου τους στο ευρύτερο τραπεζικό σύστημα, των σωρευτικών αποτελεσμάτων των δικτύων τους ή των φαινομένων μετάδοσης των προβλημάτων που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν, με την απώλεια της εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα.

(16)

Λαμβανομένου υπόψη ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, τα μικρά ιδρύματα δεν δημιουργούν συστημικό κίνδυνο και είναι λιγότερο πιθανό να τεθούν υπό εξυγίανση, πράγμα το οποίο, συνεπώς, μειώνει την πιθανότητα να επωφεληθούν από τις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης, σε σύγκριση με τα μεγάλα ιδρύματα, θα πρέπει να απλουστευθεί η μέθοδος για τον υπολογισμό των ετήσιων συνεισφορών τους στις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης. Οι ετήσιες συνεισφορές των μικρών ιδρυμάτων θα πρέπει να συνίσταται σε ένα κατ' αποκοπή ποσό, με βάση μόνον τη βασική ετήσια συνεισφορά τους, ανάλογη προς το μέγεθός τους. Η εν λόγω μέθοδος αναμένεται να προβλέπει ένα αναλογικό σύστημα ετήσιων συνεισφορών, εφόσον, κατά τον προσδιορισμό της ετήσιας συνεισφοράς του κάθε ιδρύματος, η αρχή εξυγίανσης πρέπει να τηρεί ένα ετήσιο επίπεδο-στόχο της χρηματοδοτικής ρύθμισης. Επομένως, ένα κατ' αποκοπή ποσό αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι, σε πολλές περιπτώσεις, τα μικρά ιδρύματα παρουσιάζουν μικρότερο κίνδυνο, και παρέχει τη δυνατότητα για ευρύτερη προσαρμογή της συνεισφοράς από τα μεγαλύτερα ιδρύματα, τα οποία είναι γενικώς πιο συστημικά, ανάλογα με το προφίλ κινδύνου τους.

(17)

Προκειμένου να προσδιορίζεται ποια ιδρύματα θεωρούνται μικρά, θα πρέπει να χρησιμοποιείται διπλό κατώτατο όριο, όπου το πρώτο όριο, με βάση τις συνολικές υποχρεώσεις (εξαιρουμένων των ιδίων κεφαλαίων) μείον τις καλυπτόμενες καταθέσεις, θα πρέπει να είναι το πολύ 300 εκατ. ευρώ και το δεύτερο όριο, βάσει των συνολικών περιουσιακών στοιχείων, δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 1 δισεκατ. ευρώ. Με το δεύτερο όριο αναμένεται να αποτρέπεται η περίπτωση να επωφελούνται από το απλουστευμένο σύστημα τα μεγαλύτερα ιδρύματα που πληρούν το πρώτο όριο όσον αφορά το ποσό των υποχρεώσεων.

(18)

Θα πρέπει να γίνει διάκριση εντός της κατηγορίας των μικρών ιδρυμάτων, δεδομένου ότι ορισμένα είναι πολύ μικρά, ενώ άλλα βρίσκονται κοντά στα ανώτατα όρια βάσει των οποίων τους επιτρέπεται να επωφελούνται από το απλουστευμένο σύστημα. Σύμφωνα με το κατ' αποκοπήν σύστημα, οι ετήσιες συνεισφορές από πολύ μικρά ιδρύματα θα ήταν δυσανάλογα υψηλότερες από εκείνες των μικρών ιδρυμάτων που βρίσκονται κοντά στα μέγιστα κατώτατα όρια. Ταυτοχρόνως, θα πρέπει να αποφεύγεται η περίπτωση να οδηγεί το απλουστευμένο σύστημα σε δυσανάλογη διαφορά, ως προς τις ετήσιες συνεισφορές, μεταξύ των μεγαλύτερων από τα μικρά ιδρύματα και των ιδρυμάτων τα οποία δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να υπαχθούν στο απλουστευμένο σύστημα, καθώς βρίσκονται μόλις πάνω από τα κατώτατα όρια. Για να αποφευχθούν τέτοια ανεπιθύμητα αποτελέσματα είναι, επομένως, σκόπιμο να προβλεφθεί ένα σύστημα με διάφορες κατηγορίες μικρών ιδρυμάτων, των οποίων οι ετήσιες συνεισφορές θα πρέπει να συνίστανται σε διαφορετικά κατ' αποκοπήν ποσά. Με τον τρόπο αυτόν, αναμένεται να δοθεί η δυνατότητα για προοδευτική κλίμακα συνεισφορών στο πλαίσιο του απλουστευμένου συστήματος, και μεταξύ του υψηλότερου κατ' αποκοπήν ποσού και της χαμηλότερης συνεισφοράς σύμφωνα με τη μέθοδο όπου η βασική ετήσια συνεισφορά προσαρμόζεται ανάλογα με το προφίλ κινδύνου του ιδρύματος.

(19)

Στην περίπτωση που η αρχή εξυγίανσης κρίνει ότι ένα μικρό ίδρυμα έχει ιδιαίτερα υψηλό προφίλ κινδύνου, η αρχή εξυγίανσης θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει ότι το συγκεκριμένο ίδρυμα δεν θα πρέπει πλέον να επωφελείται από το απλουστευμένο σύστημα, αλλά η συνεισφορά του θα πρέπει, αντιθέτως, να υπολογίζεται σύμφωνα με τη μέθοδο όπου η βασική ετήσια συνεισφορά προσαρμόζεται ανάλογα με άλλους παράγοντες κινδύνου, εκτός από το μέγεθος του ιδρύματος.

(20)

Τα ιδρύματα που αναφέρονται στο άρθρο 45 παράγραφος 3 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ δεν θα ανακεφαλαιοποιούνται μέσω της χρήσης των χρηματοδοτικών ρυθμίσεων εξυγίανσης, σύμφωνα με τα άρθρα 44 και 101 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, διότι θα εξυγιαίνονται μέσω εθνικών διαδικασιών αφερεγγυότητας ή μέσω διαδικασιών άλλου τύπου, που εφαρμόζονται σύμφωνα με τα άρθρα 38, 40 ή 42 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, και θα παύουν τις δραστηριότητές τους. Αυτές οι διαδικασίες εξασφαλίζουν ότι οι πιστωτές των εν λόγω ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένων κατά περίπτωση όσων κατέχουν καλυμμένα ομόλογα, θα υφίστανται τις ζημίες κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στους στόχους της εξυγίανσης. Ως εκ τούτου, οι συνεισφορές τους στις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν τις ιδιαιτερότητες αυτές. Οι χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης θα μπορούσαν, ωστόσο, να χρησιμοποιηθούν για τους άλλους σκοπούς που αναφέρονται στο άρθρο 101 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ. Σε περίπτωση που ένα τέτοιο ίδρυμα χρησιμοποιήσει τη χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης για οποιονδήποτε από τους σκοπούς αυτούς, η αρχή εξυγίανσης θα πρέπει να είναι σε θέση να συγκρίνει το προφίλ κινδύνου όλων των άλλων ιδρυμάτων, που καλύπτονται από το άρθρο 45 παράγραφος 3 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, με εκείνο του ιδρύματος το οποίο χρησιμοποίησε τη χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης και να εφαρμόσει τη μεθοδολογία που προβλέπεται την παρούσα κατ' εξουσιοδότηση πράξη για τα ιδρύματα εκείνα που παρουσιάζουν προφίλ κινδύνου παρόμοιο ή υψηλότερο από εκείνο των ιδρυμάτων που χρησιμοποίησαν τη χρηματοδοτική ρύθμιση εξυγίανσης. Είναι, επίσης, σκόπιμο να καταρτιστεί κατάλογος των στοιχείων που θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη η αρχή εξυγίανσης, όταν προβαίνει σε σύγκριση των προφίλ κινδύνου.

(21)

Προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στις αρχές εξυγίανσης των κρατών μελών να έχουν στη διάθεσή τους μια εναρμονισμένη ερμηνεία των κριτηρίων που καθορίζονται στο άρθρο 103 παράγραφος 7 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, ούτως ώστε ο προσδιορισμός του δείκτη κινδύνου των ιδρυμάτων, για τον σκοπό του υπολογισμού των ατομικών συνεισφορών στις χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης, να πραγματοποιείται με παρεμφερή τρόπο σε ολόκληρη την Ένωση, θα πρέπει να προβλεφθεί μια σειρά πυλώνων κινδύνου, και αντίστοιχοι δείκτες κινδύνου για κάθε έναν από αυτούς τους πυλώνες κινδύνου, με σκοπό να λαμβάνονται υπόψη από τις αρχές εξυγίανσης κατά την εκτίμηση του προφίλ κινδύνου των ιδρυμάτων. Για να εξασφαλιστεί συνοχή με τις εποπτικές πρακτικές, οι δείκτες κινδύνου θα πρέπει να αποτελούνται από τρέχοντα ρυθμιστικά κριτήρια αναφοράς, που είναι ήδη διαθέσιμα ή στο στάδιο της καθιέρωσης.

(22)

Όπου η σχετική νομοθεσία προβλέπει εξαιρέσεις, με τις οποίες τα ιδρύματα απαλλάσσονται από τον καθορισμό ορισμένων δεικτών κινδύνου στο επίπεδο του ιδρύματος, και εφόσον, κατά περίπτωση, οι αρμόδιες αρχές επιτρέπουν την εφαρμογή τέτοιων εξαιρέσεων, οι αρχές εξυγίανσης θα πρέπει να αξιολογούν τους σχετικούς δείκτες σε ενοποιημένο ή υπο-ενοποιημένο επίπεδο, ανάλογα με την περίπτωση, προκειμένου να είναι συνεπείς με τις εποπτικές πρακτικές και να διασφαλίζουν ότι οι όμιλοι που κάνουν χρήση των εξαιρέσεων αυτών δεν θα βρεθούν αδικαιολόγητα σε μειονεκτική θέση.

(23)

Προκειμένου να μπορούν οι αρχές εξυγίανσης να έχουν συνεπή προσέγγιση όσον αφορά τη σημασία των πυλώνων και των δεικτών κινδύνου, τους οποίους θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη για τον σκοπό του προσδιορισμού του προφίλ κινδύνου των ιδρυμάτων, στον παρόντα κανονισμό θα πρέπει επίσης να προσδιοριστεί η σχετική βαρύτητα του κάθε πυλώνα και δείκτη κινδύνου. Είναι σημαντικό, ωστόσο, να προσφερθεί στις αρχές εξυγίανσης επαρκής ευελιξία κατά την εκτίμηση του προφίλ κινδύνου των ιδρυμάτων, με τη δυνατότητα να διαφοροποιούν την εφαρμογή των πυλώνων και των δεικτών κινδύνου ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε ιδρύματος. Καθώς αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί αποκλειστικά με την πρόβλεψη ενός εύρους τιμών για την εκτίμηση του προφίλ κινδύνου, αλλά προϋποθέτει κάποιο βαθμό διακριτικής ευχέρειας κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη σημασία ορισμένων δεικτών κινδύνου κατά περίπτωση, η βαρύτητα ορισμένων δεικτών κινδύνου θα πρέπει να είναι μόνον ενδεικτική, ή θα πρέπει να καθορίζεται για αυτούς ένα εύρος τιμών τιμών, προκειμένου να είναι σε θέση οι αρχές εξυγίανσης να αποφασίζουν σχετικά με τη σημασία αυτών των δεικτών σε μια δεδομένη περίπτωση.

(24)

Κατά τον προσδιορισμό της σημασίας των διαφόρων δεικτών που αντιστοιχούν σε έναν συγκεκριμένο πυλώνα, η συγκέντρωση εντός των πυλώνων θα πρέπει να γίνεται με αριθμητικό σταθμικό μέσο όρο των επιμέρους δεικτών. Όσον αφορά τον υπολογισμό του τελικού σύνθετου δείκτη κινδύνου που αντιστοιχεί σε κάθε ίδρυμα, για την αποφυγή επιδράσεων αντιστάθμισης μεταξύ των πυλώνων, σύμφωνα με την οποία ένα ίδρυμα, που εμφανίζει αρκετά καλές επιδόσεις σε διάφορους πυλώνες και πολύ χαμηλές σε έναν άλλο, θα μπορούσε γενικά να λαμβάνει μια μέση βαθμολογία σύμφωνα με έναν αριθμητικό μέσο όρο των διαφόρων πυλώνων, ο υπολογισμός αυτός θα πρέπει να βασίζεται στον γεωμετρικό σταθμικό μέσο όρο των επιμέρους πυλώνων.

(25)

Το εύρος τιμών για την εκτίμηση του βαθμού κινδύνου που ενέχει ένα ίδρυμα θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να επιτρέπει επαρκή διαφοροποίηση του προφίλ κινδύνου των ιδρυμάτων, σύμφωνα με τους διάφορους πυλώνες και δείκτες κινδύνου που καθορίζονται στον παρόντα κανονισμό, παρέχοντας ταυτοχρόνως επαρκή βεβαιότητα και προβλεψιμότητα όσον αφορά τα ετήσια ποσά που θα πρέπει να συνεισφέρουν τα ιδρύματα, σύμφωνα με την οδηγία 2014/59/ΕΕ και τον παρόντα κανονισμό.

(26)

Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι συνεισφορές όντως καταβάλλονται, είναι αναγκαίο να διευκρινιστούν οι προϋποθέσεις και οι τρόποι πληρωμής. Ειδικότερα, για τις συνεισφορές που δεν καταβάλλονται σε μετρητά, αλλά σε αμετάκλητες δεσμεύσεις πληρωμής, σύμφωνα με το άρθρο 103 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, είναι αναγκαίο να εξειδικευθεί το μερίδιο των αμετάκλητων δεσμεύσεων πληρωμής που μπορεί να χρησιμοποιεί κάθε ίδρυμα, καθώς και το είδος των εξασφαλίσεων που είναι αποδεκτές για την κάλυψη των εν λόγω αμετάκλητων δεσμεύσεων πληρωμής, ούτως ώστε να μπορεί η αρχή εξυγίανσης να διασφαλίζει την καταβολή της πληρωμής, κατά την εκτέλεση της αμετάκλητης δέσμευσης πληρωμής, σε περίπτωση που η αρχή εξυγίανσης αντιμετωπίζει δυσκολίες κατά την εκτέλεση της αμετάκλητης δέσμευσης πληρωμής. Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι ετήσιες συνεισφορές όντως καταβάλλονται, είναι αναγκαίο να προβλεφθεί ειδική εξουσία των αρχών εξυγίανσης να επιβάλλουν διοικητικές κυρώσεις και άλλα διοικητικά μέτρα στα ιδρύματα που παραβαίνουν τις απαιτήσεις που καθορίζονται στον παρόντα κανονισμό για τον υπολογισμό και την προσαρμογή των συνεισφορών, όπως σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με την υποχρέωση παροχής των πληροφοριών που έχουν ζητηθεί από την αρχή εξυγίανσης. Η αρχή εξυγίανσης θα πρέπει, επίσης, να έχει την εξουσία να επιβάλλει ημερήσια ποινή σε ένα ίδρυμα, όταν το συγκεκριμένο ίδρυμα καταβάλλει μόνον εν μέρει την ετήσια συνεισφορά που οφείλεται ή όταν δεν την καταβάλλει ή όταν το ίδρυμα δεν συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις που καθορίζονται στην κοινοποίηση από την αρχή εξυγίανσης. Επιπλέον, είναι αναγκαίο να προβλεφθούν ειδικές υποχρεώσεις ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των αρμόδιων αρχών και των αρχών εξυγίανσης.

(27)

Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η προσαρμογή κινδύνου εξακολουθεί να αντικατοπτρίζει τις εξελίξεις στον τραπεζικό τομέα και, ως εκ τούτου, πληροί τις απαιτήσεις της οδηγίας 2014/59/ΕΕ σε συνεχή βάση, με βάση την πείρα που έχει αποκτηθεί από την εφαρμογή της, η Επιτροπή θα επανεξετάσει την προσαρμογή κινδύνου για τον υπολογισμό των ετήσιων συνεισφορών και, ιδίως, την καταλληλότητα του πολλαπλασιαστή προσαρμογής κινδύνου που καθορίζεται στον παρόντα κανονισμό, καθώς και την ανάγκη για πιθανή αύξηση του ανωτάτου ορίου του πολλαπλασιαστή προσαρμογής κινδύνου, πριν από την 1η Ιουνίου 2016.

(28)

Δεδομένου ότι, σύμφωνα με το άρθρο 130 παράγραφος 1 της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, η υποχρέωση των κρατών μελών να συγκεντρώνουν ετήσιες συνεισφορές από ιδρύματα που έχουν λάβει άδεια λειτουργίας στο έδαφός τους εφαρμόζεται από την 1η Ιανουαρίου 2015, ο παρών κανονισμός θα πρέπει επίσης να εφαρμοστεί από την 1η Ιανουαρίου 2015,