31997L0011

ΟΔΗΓΙΑ 97/11/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 3ης Μαρτίου 1997 περί τροποποιήσεως της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 130 Σ παράγραφος 1,

την πρόταση της Επιτροπής (1),

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (2),

τη γνώμη της Επιτροπής των Περιφερειών (3),

Αποφασίζοντας με τη διαδικασία του άρθρου 189 Γ της συνθήκης (4),

Εκτιμώντας:

(1) ότι η οδηγία 85/337/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1985, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον (5) αποβλέπει στον εφοδιασμό των αρμοδίων αρχών με τις κατάλληλες πληροφορίες που τους επιτρέπουν να αποφασίζουν συγκεκριμένα έργα έχοντας πλήρη επίγνωση των πιθανώς σημαντικών περιβαλλοντικών επιπτώσεών τους 7 ότι η διαδικασία εκτίμησης αποτελεί βασικό εργαλείο της πολιτικής περιβάλλοντος κατ' άρθρο 130 Ρ της συνθήκης, καθώς και του πέμπτου κοινοτικού προγράμματος πολιτικής και δράσης σε σχέση με το περιβάλλον και την αειφόρο ανάπτυξη 7

(2) ότι, σύμφωνα με το άρθρο 130 Ρ παράγραφος 2 της συνθήκης, η πολιτικής της Κοινότητας στον τομέα του περιβάλλοντος στηρίζεται στις αρχές της προφύλαξης και της προληπτικής δράσης και της επανόρθωσης των προσβολών του περιβάλλοντος κατά προτεραιότητα στην πηγή και της αρχής ότι ο ρυπαίνων πληρώνει 7

(3) ότι οι βασικές αρχές εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων πρέπει να εναρμονισθούν και ότι τα κράτη μέλη επιτρέπεται να ορίσουν και αυστηρότερους κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος 7

(4) ότι, βάσει της πείρας που έχει αποκτηθεί στην εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όπως αναφέρεται στην έκθεση σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ που εγκρίθηκε από την Επιτροπή στις 2 Απριλίου 1993, απαιτούνται διατάξεις για την αποσαφήνιση, συμπλήρωση και βελτίωση της διαδικασίας εκτίμησης, ώστε να εξασφαλίζεται η ολοένα και περισσότερο εναρμονισμένη και αποτελεσματική εφαρμογής της οδηγίας 7

(5) ότι για τα έργα για τα οποία απαιτείται εκτίμηση θα πρέπει επίσης να απαιτείται και άδεια για την εκτέλεσή τους 7 ότι η εκτίμηση θα πρέπει να προηγείται της αδείας 7

(6) ότι ενδείκνυται να συμπληρωθεί ο κατάλογος των έργων που έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και, ως εκ τούτου, πρέπει κατά κανόνα να γίνεται συστηματική επανεκτίμηση του καταλόγου 7

(7) ότι έργα άλλων τύπων ενδέχεται να μην έχουν πάντοτε σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και ότι τα έργα αυτά πρέπει να υποβάλλονται σε εκτίμηση όταν τα κράτη μέλη θεωρούν ότι υπάρχει ενδεχόμενο σημαντικών επιπτώσεων 7

(8) ότι τα κράτη μέλη μπορούν να θέσουν όρια ή κριτήρια για τον προσδιορισμό των έργων που θα πρέπει να υποβάλλονται σε εκτίμηση βάσει της βαρύτητος των περιβαλλοντικών τους επιπτώσεων 7 ότι τα κράτη μέλη δεν θα είναι απαραίτητο να εξετάζουν συγκεκριμένα έργα που βρίσκονται κάτω των ορίων ή εκτός των κριτηρίων αυτών 7

(9) ότι, κατά τον καθορισμό των ορίων ή κριτηρίων ή κατά την κατά περίπτωση εξέταση έργων για να προσδιορισθεί ποια έργα θα πρέπει να υποβάλλονται σε εκτίμηση βάσει της σημασίας των περιβαλλοντικών τους επιπτώσεων, τα κράτη μέλη πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα κριτήρια επιλογής της παρούσας οδηγίας 7 ότι, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, τα κράτη μέλη είναι τα πλέον αρμόδια για τη συγκεκριμένη εφαρμογή των κριτηρίων αυτών 7

(10) ότι η ύπαρξη γεωγραφικού κριτηρίου σχετικά με ειδικές περιοχές προστασίας, τις οποίες καθορίζουν τα κράτη μέλη σύμφωνα με την οδηγία 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 2ας Απριλίου 1979, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών (6) και την οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (7) δεν συνεπάγεται ότι τα έργα στις περιοχές αυτές θα πρέπει αυτομάτως να υποβάλλονται σε εκτίμηση βάσει της παρούσας οδηγίας 7

(11) ότι απαιτείται η θέσπιση διαδικασίας βάσει της οποίας ο κύριος του έργου θα μπορεί να ζητήσει τη γνώμη των αρμοδίων αρχών σχετικά με το περιεχόμενο και την έκταση των πληροφοριών που πρέπει να συλλεχθούν και να δοθούν προκειμένου να γίνει εκτίμηση 7 ότι τα κράτη μέλη, στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας, μπορούν να απαιτούν από τον κύριο του έργου να αποδεικνύει, μεταξύ άλλων, εναλλακτικές επιλογές για τα έργα για τα οποία προτίθεται να υποβάλει αίτηση 7

(12) ότι είναι ευκταίο να ενισχυθούν οι διατάξεις περί εκτιμήσεως των διασυνοριακών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ώστε να ληφθούν υπόψη οι διεθνείς εξελίξεις 7

(13) ότι η Κοινότητα υπέγραψε τη σύμβαση σχετικά με την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε διασυνοριακό πλαίσιο στις 25 Φεβρουαρίου 1991,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

Η οδηγία 85/337/ΕΟΚ τροποποιείται ως εξής:

1. Το άρθρο 2 παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«1. Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε πριν χορηγηθεί η άδεια, τα έργα τα οποία ενδέχεται να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον λόγω, μεταξύ άλλων, της φύσεως, του μεγέθους ή της θέσεώς τους, να χρειάζονται άδεια και εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Αυτά τα έργα ορίζονται στο άρθρο 4.»

2. Στο άρθρο 2 προστίθεται μια νέα παράγραφος:

«2α. Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέψουν ενιαία διαδικασία για την εκπλήρωση των απαιτήσεων της παρούσας οδηγίας και της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου, της 24ης Σεπτεμβρίου 1996, για την ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχο της ρύπανσης (1).

(1) ΕΕ αριθ. L 257 της 10. 10. 1996, σ. 26.»

3. Το πρώτο εδάφιο του άρθρου 2 παράγραφος 3 έχει ως εξής:

«3. Με την επιφύλαξη του άρθρου 7, τα κράτη μέλη μπορούν σε εξαιρετικές περιπτώσεις να εξαιρούν, εν όλω ή εν μέρει, ένα ειδικό έργο από την παρούσα οδηγία.»

4. Στο άρθρο 2 παράγραφος 3 στοιχείο γ) η λέξη «ενδεχομένως» αντικαθίσταται από τις λέξεις «εφόσον απαιτείται».

5. Το άρθρο 3 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 3

Η εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων εντοπίζει, περιγράφει και αξιολογεί δεόντως, κατά περίπτωση και σύμφωνα με τα άρθρα 4 έως 11, τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις ενός έργου:

- στον άνθρωπο, στην πανίδα και στη χλωρίδα,

- στο έδαφος, στα ύδατα, στον αέρα, στο κλίμα και στο τοπίο,

- στα υλικά αγαθά και στην πολιτιστική κληρονομιά,

- στην αλληλεπίδραση μεταξύ των παραγόντων που αναφέρονται στην πρώτη, δεύτερη και τρίτη περίπτωση.»

6. Το άρθρο 4 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 4

1. Με την επιφύλαξη του άρθρου 2 παράγραφος 3, τα έργα που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι υποβάλλονται σε εκτίμηση σύμφωνα με τα άρθρα 5 έως 10.

2. Με την επιφύλαξη του άρθρου 2 παράγραφος 3, για τα έργα που απαριθμούνται στο παράρτημα ΙΙ, τα κράτη μέλη αποφασίζουν βάσει:

α) κατά περίπτωση εξέτασης,

ή

β) κατωτάτων ορίων ή κριτηρίων που καθορίζει το κράτος μέλος,

κατά πόσο το έργο θα υποβληθεί σε εκτίμηση σύμφωνα με τα άρθρα 5 έως 10.

Τα κράτη μέλη μπορούν να εφαρμόσουν και τις δύο διαδικασίες που αναφέρονται στα στοιχεία α) και β).

3. Όταν γίνεται κατά περίπτωση εξέταση ή όταν έχουν τεθεί κατώτατα όρια ή κριτήρια για τους σκοπούς της παραγράφου 2, λαμβάνονται υπόψη τα κριτήρια επιλογής που ορίζονται στο παράρτημα ΙΙΙ.

4. Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι οι αποφάσεις που λαμβάνει η αρμόδια αρχή σύμφωνα με την παράγραφο 2 δημοσιεύονται.»

7. Το άρθρο 5 αντικαθίστανται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 5

1. Στην περίπτωση των έργων που, κατ' εφαρμογή του άρθρου 4, πρέπει να υποβάλλονται σε εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, σύμφωνα με τα άρθρα 5 έως 10, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε ο κύριος του έργου να παρέχει, υπό την κατάλληλη μορφή, τις πληροφορίες που καθορίζονται στο παράρτημα IV στο μέτρο που:

α) τα κράτη μέλη κρίνουν ότι οι πληροφορίες αυτές ενδιαφέρουν ένα δεδομένο στάδιο της διαδικασίας χορήγησης αδείας και τα ειδικά χαρακτηριστικά ενός έργου ή τύπου έργου και των στοιχείων περιβάλλοντος που ενδέχεται να θιγούν 7

β) τα κράτη μέλη κρίνουν ότι δικαιούνται να απαιτήσουν από τον κύριο του έργου να συλλέξει τα στοιχεία, λαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, υπόψη τις υπάρχουσες γνώσεις και μεθόδους εκτίμησης.

2. Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε αν το ζητήσει ο κύριος του έργου πριν υποβάλει αίτηση για άδεια, η αρμόδια αρχή να γνωμοδοτεί ως προς το ποιες πληροφορίες πρέπει να παράσχει ο κύριος του έργου, σύμφωνα με την παράγραφο 1. Η αρμόδια αρχή ζητά τη γνώμη του κυρίου του έργου και των αρχών που αναφέρονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1, πριν γνωμοδοτήσει. Το γεγονός ότι η αρχή έχει ήδη γνωμοδοτήσει σύμφωνα με την παρούσα παράγραφο, δεν την εμποδίζει να απαιτήσει μεταγενέστερα και περαιτέρω πληροφορίες από τον κύριο του έργου.

Τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτήσουν από τις αρμόδιες αρχές να δώσουν γνώμη, ακόμα και αν ο κύριος του έργου δεν το ζητά.

3. Οι πληροφορίες οι οποίες παρέχει ο κύριος του έργου σύμφωνα με την παράγραφο 1 περιλαμβάνουν τουλάχιστον:

- τη θέση, το σχεδιασμό και το μέγεθος του έργου,

- περιγραφή των μέτρων που προβλέπονται προκειμένου να αποφευχθούν, να μειωθούν και, ει δυνατόν, να επανορθωθούν σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις,

- τα απαραίτητα στοιχεία για την εξακρίβωση και την εκτίμηση των κυριοτέρων περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου,

- σύνοψη των κύριων εναλλακτικών λύσεων που μελετά ο κύριος του έργου και υπόδειξη των κύριων λόγων της επιλογής του, λαμβανομένων υπόψη των επιπτώσεων στο περιβάλλον,

- μη τεχνική περίληψη των πληροφοριών που αναφέρονται στις προηγούμενες περιπτώσεις.

4. Εφόσον είναι αναγκαίο, τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι οι αρχές που κατέχουν σχετικές πληροφορίες τις θέτουν στη διάθεση του κυρίου του έργου, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη το άρθρο 3.»

8. Στο άρθρο 6, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«1. Τα κράτη μέρη μεριμνούν ώστε οι αρχές τις οποίες ενδέχεται να αφορά το έργο, λόγω της ειδικής τους αρμοδιότητας επί θεμάτων περιβάλλοντος, να μπορούν να εκφράσουν γνώμη για τις πληροφορίες που παρέχει ο κύριος του έργου και για την αίτηση άδειας. Προς το σκοπό αυτό, τα κράτη μέλη ορίζουν τις αρχές των οποίων πρέπει να ζητείται η γνώμη, εν γένει ή κατά περίπτωση. Οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται σύμφωνα με το άρθρο 5 διαβιβάζονται στις αρχές αυτές. Η διαδικασία γνωμοδότησης καθορίζεται από τα κράτη μέλη.»

Στο άρθρο 6, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2. Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν κάθε αίτηση άδειας και κάθε πληροφορία που συλλέγεται σύμφωνα με το άρθρο 5 να διατίθενται στο κοινό σε εύλογο χρονικό διάστημα, προκειμένου το ενδιαφερόμενο κοινό να έχει την ευκαιρία να διατυπώσει γνώμη πριν από τη χορήγηση της άδειας.»

9. Το άρθρο 7 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 7

1. Όταν ένα κράτος μέλος γνωρίζει ότι ένα έργο ενδέχεται να έχει σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον άλλου κράτους μέλους ή όταν το ζητήσει ένα κράτος μέλος που ενδέχεται να θιγεί σοβαρά, το κράτος μέλος όπου πρόκειται να εκτελεστεί το έργο διαβιβάζει στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος το ταχύτερο δυνατό και όχι αργότερα από την ημερομηνία ενημέρωσης του εγχωρίου πληθυσμού, μεταξύ άλλων:

α) περιγραφή του έργου και κάθε πληροφορία σχετικά με τις ενδεχόμενες διασυνοριακές επιπτώσεις 7

β) πληροφορίες σχετικά με τη φύση της απόφασης που ενδέχεται να ληφθεί,

και παρέχει στο άλλο κράτος μέλος εύλογη προθεσμία προκειμένου να δηλώσει αν επιθυμεί να συμμετάσχει στη διαδικασία εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και μπορεί να συμπεριλάβει τις πληροφορίες που αναφέρονται στην παράγραφο 2.

2. Εάν ένα κράτος μέλος που ενημερώθηκε κατ' εφαρμογήν της παραγράφου 1 δηλώσει ότι σκοπεύει να συμμετάσχει στη διαδικασία εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, το κράτος μέλος όπου πρόκειται να εκτελεστεί το έργο διαβιβάζει, εάν δεν το έχει ήδη πράξει, στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος τις πληροφορίες που έχουν συγκεντρωθεί κατ' εφαρμογή του άρθρου 5 και άλλες σχετικές πληροφορίες για τη διαδικασία εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η αίτηση άδειας.

3. Τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης, στο βαθμό που τα αφορά:

α) να μεριμνήσουν ώστε οι πληροφορίες που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2 να τίθενται, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, στη διάθεση των αρχών οι οποίες αναφέρονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 και του πληθυσμού του κράτους μέλους το οποίο ενδέχεται να θιγεί σοβαρά και

β) να διασφαλίσουν ότι δίνεται στις εν λόγω αρχές και στο κοινό η ευκαιρία, πριν χορηγηθεί η άδεια για το έργο, να δώσουν, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, τη γνώμη τους σχετικά με τις πληροφορίες που έχουν παρασχεθεί στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους όπου πρόκειται να εκτελεστεί το έργο.

4. Τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη πραγματοποιούν διαβουλεύσεις σχετικά, μεταξύ άλλων, με τις ενδεχόμενες διασυνοριακές επιπτώσεις του έργου και τα μέτρα μείωσης ή εξάλειψής τους και θέτουν εύλογη προθεσμία διαβουλεύσεων.

5. Οι λεπτομέρειες εφαρμογής του παρόντος άρθρου μπορούν να καθορίζονται από τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη.»

10. Το άρθρο 8 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 8

Τα αποτελέσματα των διαβουλεύσεων και οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται βάσει των άρθρων 5, 6 και 7 πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στο πλαίσιο της διαδικασίας χορήγησης άδειας.»

11. Το άρθρο 9 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 9

1. Όταν αποφασίζεται να χορηγηθεί η άδεια ή να απορριφθεί η σχετική αίτηση, η αρμόδια αρχή ή αρχές ενημερώνουν δεόντως το κοινό και θέτουν στη διάθεσή του τα εξής:

- το περιεχόμενο της απόφασης και τους όρους που ενδεχομένως την συνοδεύουν,

- του κύριους λόγους και το σκεπτικό της απόφασής τους,

- όπου απαιτείται, την περιγραφή των κύριων μέτρων ώστε να αποφευχθούν, να περιοριστούν και, ει δυνατόν, να επανορθωθούν οι σοβαρότερες δυσμενείς επιπτώσεις.

2. Η αρμόδια αρχή ή αρχές ενημερώνουν κάθε κράτος μέλος του οποίου έχει ζητηθεί η γνώμη σύμφωνα με το άρθρο 7, διαβιβάζοντάς του τις πληροφορίες που αναφέρονται στην παράγραφο 1.»

12. Το άρθρο 10 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 10

Οι διατάξεις της παρούσας οδηγίας δεν θίγουν την υποχρέωση των αρμοδίων αρχών να τηρούν τους περιορισμούς που επιβάλλουν οι εθνικές κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις και η καθιερωμένη νομική πρακτική όσον αφορά το εμπορικό και βιομηχανικό απόρρητο, συμπεριλαμβανομένης της πνευματικής ιδιοκτησίας, και η διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος.

Όταν εφαρμόζεται το άρθρο 7, η διαβίβαση πληροφοριών σε άλλο κράτος μέλος και η λήψη πληροφοριών από άλλο κράτος μέλος υπόκειται στους περιορισμούς που ισχύουν στο κράτος μέλος όπου πρόκειται να εκτελεστεί το έργο.»

13. Το άρθρο 11 παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2. Ειδικότερα, τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή για τα τυχόν κριτήρια ή/και τα κατώτατα όρια που έχουν, ενδεχομένως, καθοριστεί για την επιλογή των εν λόγω σχεδίων, σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 2.»

14. Το άρθρο 13 διαγράφεται.

15. Τα παραρτήματα Ι, ΙΙ και ΙΙΙ αντικαθίστανται από τα επισυναπτόμενα παραρτήματα Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και IV.

Άρθρο 2

Πέντε χρόνια μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας, η Επιτροπή υποβάλλει στο Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο έκθεση περί την εφαρμογή και αποτελεσματικότητα της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ, όπως τροποποιείται από την παρούσα οδηγία. Η έκθεση θα βασιστεί στην ανταλλαγή πληροφοριών που προβλέπεται στο άρθρο 11 παράγραφοι 1 και 2.

Με βάση την έκθεση αυτή, η Επιτροπή, εάν χρειάζεται, υποβάλλει στο Συμβούλιο συμπληρωματικές προτάσεις για τον περαιτέρω συντονισμό στην εφαρμογή της παρούσας οδηγίας.

Άρθρο 3

1. Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία το αργότερο στις 14 Μαρτίου 1999. Πληροφορούν αμέσως την Επιτροπή σχετικά.

Οι διατάξεις αυτές, όταν θεσπίζονται από τα κράτη μέλη, αναφέρονται στην παρούσα οδηγία ή συνοδεύονται από παρόμοια αναφορά κατά την επίσημη δημοσίευσή τους. Οι λεπτομερείς διατάξεις για την αναφορά αυτή καθορίζονται από τα κράτη μέλη.

2. Για τις αιτήσεις άδειας που έχουν υποβληθεί σε αρμόδια αρχή εντός της προθεσμίας της παραγράφου 1, εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ, πριν από την παρούσα τροποποίηση.

Άρθρο 4

Η παρούσα οδηγία αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή της στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Άρθρο 5

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Βρυξέλλες, 3 Μαρτίου 1997.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

M. DE BOER

(1) ΕΕ αριθ. C 130 της 12. 5. 1994, σ. 8 και ΕΕ αριθ. C 81 της 19. 3. 1996, σ. 14.

(2) ΕΕ αριθ. C 393 της 31. 12. 1994, σ. 1.

(3) ΕΕ αριθ. C 210 της 14. 8. 1995, σ. 78.

(4) Γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 11ης Οκτωβρίου 1995 (ΕΕ αριθ. C 287 της 30. 10. 1995, σ. 101), κοινή θέση του Συμβουλίου της 25ης Ιουνίου 1996 (ΕΕ αριθ. C 248 της 26. 8. 1996, σ. 75) και απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13ης Νοεμβρίου 1996 (ΕΕ αριθ. C 362 ητς 2. 12. 1996, σ. 103).

(5) ΕΕ αριθ. L 175 της 5. 7. 1985, σ. 40 7 οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την πράξη προσχώρησης του 1994.

(6) ΕΕ αριθ. L 103 της 25. 4. 1979, σ. 1 7 οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την πράξη προσχώρησης του 1994.

(7) ΕΕ αριθ. L 206 της 22. 7. 1992, σ. 7.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

«ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι

ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΕΜΠΙΠΤΟΥΝ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 4 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1

1. Διυλιστήρια αργού πετρελαίου (με εξαίρεση τις επιχειρήσεις που παράγουν μόνο λιπαντικά από αργό πετρέλαιο) και εγκαταστάσεις για την αεριοποίηση και υγροποίηση 500 τουλάχιστον τόνων άνθρακα ή ασφαλτούχων σχιστόλιθων την ημέρα.

2. - Θερμοηλεκτρικοί σταθμοί και άλλες εγκαταστάσεις καύσεως με θερμική ισχύ από 300 MW και άνω και

- πυρηνικοί σταθμοί και άλλοι πυρηνικοί αντιδραστήρες, συμπεριλαμβανομένης της διάλυσης ή του παροπλισμού αυτών (*) (εκτός από τις ερευνητικές μονάδες για την παραγωγή και μετατροπή σχασίμων και αναπαραγώμενων υλικών, με ανώτατη διαρκή θερμική ισχύ κάτω του 1 kW).

3. α) Εγκαταστάσεις για την επεξεργασία ακτινοβολημένων πυρηνικών καυσίμων.

β) Εγκαταστάσεις:

- για την παραγωγή ή τον εμπλουτισμό πυρηνικών καυσίμων,

- για την επεξεργασία ακτινοβολημένων πυρηνικών καυσίμων ή πολύ ραδιενεργών αποβλήτων,

- για την τελική διάθεση ακτινοβολημένων πυρηνικών καυσίμων,

- αποκλειστικά για την τελική διάθεση ραδιενεργών αποβλήτων,

- αποκλειστικά για την αποθήκευση (η οποία προγραμματίζεται για περισσότερο από 10 έτη) ακτινοβολημένων πυρηνικών καυσίμων, ή ραδιενεργών αποβλήτων σε χώρο διαφορετικό από το χώρο παραγωγής.

4. - Ολοκληρωμένες μεταλλουργικές βιομηχανίες για την παραγωγή ακατέργαστου χυτοσιδήρου και χάλυβα,

- εγκαταστάσεις παραγωγής ακατέργαστων μη σιδηρούχων μετάλλων από μεταλλεύματα, συμπυκνώματα ή δευτερογενείς πρώτες ύλες, με μεταλλουργικές, χημικές ή ηλεκτρολυτικές διεργασίες.

5. Εγκαταστάσεις για την εξόρυξη αμιάντου, καθώς και για την κατεργασία και μεταποίηση του αμίαντου και των προϊόντων που περιέχουν αμίαντο: στην περίπτωση των προϊόντων αμιαντοτσιμέντου, εγκαταστάσεις με ετήσια παραγωγή άνω των 20 000 τόνων τελικών προϊόντων 7 στην περίπτωση των υλικών τριβής, εγκαταστάσεις με ετήσια παραγωγή άνω των 50 τόνων τελικών προϊόντων 7 για τις άλλες χρήσεις του αμίαντου, εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν πάνω από 200 τόνους το χρόνο.

6. Ολοκληρωμένες χημικές εγκαταστάσεις, δηλαδή εγκαταστάσεις για την παραγωγή, σε βιομηχανική κλίμακα, ουσιών με μεθόδους χημικής μετατροπής, στις οποίες παρατάσσονται πολλές μονάδες που συνδέονται λειτουργικά μεταξύ τους και προορίζονται για:

i) την παραγωγή βασικών οργανικών χημικών προϊόντων 7

ii) την παραγωγή βασικών ανόργανων χημικών προϊόντων 7

iii) την παραγωγή φωσφορούχων, αζωτούχων ή καλιούχων λιπασμάτων (απλά ή σύνθετα λιπάσματα) 7

iv) την παραγωγή βασικών φυτοϋγειονομικών προϊόντων και βιοκτόνων 7

v) για την παραγωγή βασικών φαρμακευτικών προϊόντων με χημικές ή βιολογικές μεθόδους 7

vi) για την παραγωγή εκρηκτικών υλών.

7. α) Έργα κατασκευής σιδηροδρομικών γραμμών μεγάλων αποστάσεων και αερολιμένων (1) με βασικούς διαδρόμους προσγείωσης μήκους άνω των 2 100 μέτρων.

β) Έργα κατασκευής αυτοκινητοδρόμων και οδών ταχείας κυκλοφορίας (2).

γ) Έργα κατασκευής νέων οδών με τέσσερις και άνω λωρίδες κυκλοφορίας, ή ευθυγράμμιση ή/και διαπλάτυνση υφιστάμενων οδών δύο το πολύ λωρίδων κυκλοφορίας ώστε να δημιουργηθούν τέσσερις και άνω λωρίδες, όταν το νέο ή ευθυγραμμισμένο ή/και διευρυμένο αυτό τμήμα της οδού πρόκειται να έχει συνεχές μήκος από 10 km και άνω.

8. α) Εσωτερικές πλωτές οδοί και λιμένες για την κυκλοφορία στις εσωτερικές πλωτές οδούς που επιτρέπουν τη διέλευση σκαφών άνω των 1 350 τόνων.

β) Εμπορικοί λιμένες, αποβάθρες φορτοεκφόρτωσης που συνδέονται με την ξηρά και εξωτερικοί λιμένες (εκτός των αποβαθρών για τα πορθμεία) όπου μπορούν να προσεγγίσουν σκάφη άνω των 1 350 τόνων.

(*) Οι πυρηνικοί σταθμοί και οι άλλοι πυρηνικοί αντιδραστήρες παύουν να χαρακτηρίζονται ως τέτοιοι όταν όλα τα πυρηνικά καύσιμα και τα άλλα ραδιενεργώς μολυσμένα στοιχεία αφαιρεθούν μονίμως από τον τόπο της εγκατάστασης.

(1) Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, ως "αερολιμένες" νοούνται οι πληρούντες τον ορισμό που δίνει η σύμβαση του Σικάγου του 1944 για την ίδρυση της διεθνούς οργάνωσης πολιτικής αεροπορίας (παράρτημα 14).

(2) Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, ως "οδοί ταχείας κυκλοφορίας" νοούνται οδοί κατά την έννοια της ευρωπαϊκής συμφωνίας της 15ης Νοεμβρίου 1975 για τις κύριες διεθνείς οδικές αρτηρίες.

9. Εγκαταστάσεις διάθεσης αποβλήτων για την αποτέφρωση, χημική κατεργασία όπως ορίζεται στο παράρτημα ΙΙΑ της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ (1) σημείο Δ9, ή υγειονομική ταφή επικίνδυνων αποβλήτων [δηλαδή αποβλήτων στα οποία εφαρμόζεται η οδηγία 91/689/ΕΟΚ (2)].

10. Εγκαταστάσεις διάθεσης αποβλήτων για την αποτέφρωση ή χημική κατεργασία όπως ορίζεται στο παράρτημα ΙΙΑ της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ σημείο Δ9 μη επικίνδυνων αποβλήτων με ημερήσια δυναμικότητα άνω των 100 τόνων.

11. Έργα άντλησης υπόγειων υδάτων ή έργα τεχνητής αναπλήρωσης υπόγειων υδάτων, εφόσον ο ετήσιος όγκος αντλούμενου ή αναπληρούμενου ύδατος ισούται ή υπερβαίνει τα 10 000 000 m³.

12. α) Έργα για την εκτροπή υδάτινων πόρων από μια υδρολογική λεκάνη σε άλλη όταν η εκτροπή αυτή αποσκοπεί στην πρόληψη ενδεχόμενης λειψυδρίας και όπου ο όγκος του εκτρεπομένου ύδατος υπερβαίνει τα 100 000 000 m³ ετησίως.

β) Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, έργα για την εκτροπή υδάτινων πόρων από μια υδρολογική λεκάνη σε άλλη όταν η πολυετής μέση ροή της λεκάνης άντλησης υπερβαίνει τα 2 000 000 000 m³ ετησίως και όπου ο όγκος του εκτρεπομένου ύδατος υπερβαίνει το 5 % της ροής αυτής.

Σε αμφότερες τις περιπτώσεις η εκτροπή πόσιμου ύδατος μέσω αγωγών εξαιρείται.

13. Εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων δυναμικότητας άνω των 150 000 ισοδυνάμου πληθυσμού όπως ορίζεται στο άρθρο 2 σημείο 6 της οδηγίας 91/271/ΕΟΚ (3).

14. Εγκαταστάσεις άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου για εμπορικούς σκοπούς, δυναμικότητας άνω των 500 τόνων ημερησίως όσον αφορά το πετρέλαιο και 500 000 m³ ημερησίως όσον αφορά το φυσικό αέριο.

15. Φράγματα και άλλες εγκαταστάσεις προοριζόμενες για τη συγκράτηση ή τη μόνιμη αποθήκευση υδάτων, όπου ο όγκος της νέας ή της πρόσθετης ποσότητας του συγκρατημένου ή ταμιευομένου ύδατος, όπου ο όγκος της νέας ή της πρόσθετης ποσότητας του συγκρατουμένου ή ταμιευομένου ύδατος υπερβαίνει τα 10 000 000 m³.

16. Αγωγοί μεταφοράς αερίου, πετρελαίου ή χημικών ουσιών, με διάμετρο άνω των 800 mm και μήκος άνω των 40 km.

17. Εγκαταστάσεις εντατικής εκτροφής πουλερικών ή χοίρων με περισσότερες από:

α) 85 000 θέσεις για κοτόπουλα πάχυνσης, 60 000 θέσεις για ωοτόκα 7

β) 3 000 θέσεις για χοίρους πάχυνσης (άνω των 30 kg) ή

γ) 900 θέσεις για χοιρομητέρες.

18. Βιομηχανικές εγκαταστάσεις:

α) παραγωγής χαρτοπολτού από ξύλο ή παρόμοια ινώδη υλικά 7

β) παραγωγής χαρτιού και χαρτονιού με ημερήσια δυναμικότητα παραγωγής άνω των 200 τόνων.

19. Λατομεία και υπαίθρια ορυχεία εκτάσεως άνω των 25 εκταρίων, ή, όταν πρόκειται για τύρφη, άνω των 150 εκταρίων.

20. Κατασκευή εναέριων αγωγών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας με τάση 220 kV και άνω και μήκος άνω των 15 km.

21. Εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου, πετροχημικών ή χημικών προϊόντων με δυναμικότητα τουλάχιστον 200 000 τόνων.

(1) ΕΕ αριθ. L 194 της 25. 7. 1975, σ. 39 7 οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 94/3/ΕΚ της Επιτροπής (ΕΕ αριθ. L 5 της 7. 1. 1994, σ. 15).

(2) ΕΕ αριθ. L 377 της 31. 12. 1991, σ. 20 7 οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την απόφαση 94/31/ΕΚ (ΕΕ αριθ. L 168 της 2. 7. 1994, σ. 28).

(3) ΕΕ αριθ. L 135 της 30. 5. 1991, σ. 40 7 οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την πράξη προσχώρησης του 1994.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ

ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΕΜΠΙΠΤΟΥΝ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 4 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2

1. Γεωργία, δασοκομία και υδατοκαλλιέργεια

α) Έργα αγροτικού αναδασμού.

β) Έργα για τη χρησιμοποίηση ακαλλιέργητης γης ή ημιφυσικών περιοχών για εντατικές γεωργικές καλλιέργειες.

γ) Έργα διαχείρισης υδάτινων πόρων για τη γεωργία, συμπεριλαμβανομένων των αρδευτικών και αποστραγγιστικών έργων.

δ) Αρχική δάσωση και αποδάσωση με σκοπό μια άλλη μορφή εκμετάλλευσης του εδάφους.

ε) Εγκαταστάσεις εντατικής κτηνοτροφίας (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

στ) Εντατική ιχθυοκαλλιέργεια.

ζ) Ανάκτηση εδαφών από τη θάλασσα.

2. Εξορυκτικές βιομηχανίες

α) Λατομεία, υπαίθρια ορυχεία και εξόρυξη τύρφης (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

β) Υπόγεια ορυχεία.

γ) Εξόρυξη ορυκτών με βυθοκόρηση ποταμών και θαλασσών.

δ) Γεωτρήσεις βάθους, ειδικότερα:

- γεωθερμικές γεωτρήσεις,

- γεωτρήσεις για την αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων,

- γεωτρήσεις για ύδρευση (υδρογεωτρήσεις),

εξαιρουμένων των γεωτρήσεων για τη διερεύνηση της σταθερότητας του εδάφους.

ε) Εγκαταστάσεις επιφανείας της βιομηχανίας εξόρυξης λιθάνθρακα, πετρελαίου, φυσικού αερίου και μεταλλευμάτων, καθώς και ασφαλτούχων σχιστολίθων.

3. Ενεργειακή βιομηχανία

α) Βιομηχανικές εγκαταστάσεις για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ατμού και θερμού ύδατος (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

β) Βιομηχανικές εγκαταστάσεις για τη μεταφορά αερίου, ατμού και θερμού ύδατος 7 μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας με εναέρια καλώδια (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

γ) Επίγεια αποθήκευση φυσικού αερίου.

δ) Αποθήκευση εύφλεκτων αερίων σε υπόγειες δεξαμενές.

ε) Επίγεια αποθήκευση ορυκτών καυσίμων.

στ) Βιομηχανική μπρικετοποίηση λιθάνθρακα και λιγνίτη.

ζ) Εγκαταστάσεις επεξεργασίας και αποθήκευσης ραδιενεργών αποβλήτων (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

η) Εγκαταστάσεις για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας.

θ) Εγκαταστάσεις για την αξιοποίηση της αιολικής ενέργειας για την παραγωγή άλλων μορφών ενέργειας (αιολικά πάρκα).

4. Παραγωγή και επεξεργασία μετάλλων

α) Εγκαταστάσεις παραγωγής χυτοσιδήρου ή χάλυβα (πρωτογενούς ή δευτερογενούς), συμπεριλαμβανομένων των χυτηρίων συνεχούς τήξης.

β) Εγκαταστάσεις επεξεργασίας σιδηρούχων μετάλλων:

i) με έλαση εν θερμώ,

ii) με σφυρηλάτηση,

iii) με επίθεση προστατευτικών στρωμάτων τηγμένων μετάλλων.

γ) Χυτήρια σιδηρούχων μετάλλων.

δ) Εγκαταστάσεις τήξης μη σιδηρούχωνμετάλλων και κραμάτων, εξαιρουμένων των πολυτίμων μετάλλων και συμπεριλαμβάνομένων των προϊόντων ανάκτησης (εξευγενισμός, χύτευση κ.λπ.).

ε) Εγκαταστάσεις επιφανειακής κατεργασίας μετάλλων και πλαστικών υλών με ηλεκτρολυτικές ή χημικές διεργασίες.

στ) Κατασκευή και συναρμολόγηση αυτοκινήτων και κατασκευή κινητήρων αυτοκινήτων.

ζ) Ναυπηγεία.

η) Εργοστάσια κατασκευής και επισκευής αεροσκαφών.

θ) Κατασκευή σιδηροδρομικού υλικού.

ι) Βαθεία κοίλανση με χρήση εκρηκτικών.

ια) Εγκαταστάσεις φρύξης και περίτηξης μεταλλευμάτων.

5. Βιομηχανία ορυκτών

α) Εγκαταστάσεις παραγωγής οπτάνθρακα (ξηρά απόσταξη του άνθρακα).

β) Εγκαταστάσεις για την παραγωγή τσιμέντου.

γ) Εγκαταστάσεις για την παραγωγή αμιάντου και την κατασκευή προϊόντων με βάση τον αμίαντο (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

δ) Υαλουργία συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής ινών γυαλιού.

ε) Εγκαταστάσεις τήξεις ορυκτών υλών συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής ορυκτών ινών.

στ) Παραγωγή κεραμικών ειδών με ψήσιμο, ιδίως δε κεραμιδιών, πλίνθων, πυρίμαχων πλίνθων, πλακιδίων, ψευδοπορσελάνης ή πορσελάνης.

6. Χημική βιομηχανία (έργα που δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι)

α) Επεξεργασία ενδιάμεσων προϊόντων και παρασκευή χημικών προϊόντων.

β) Παρασκευή φυτοφαρμάκων και φαρμακευτικών προϊόντων, χρωμάτων και βερνικιών, ελαστομερών και υπεροξειδίων.

γ) Εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου, πετροχημικών και χημικών προϊόντων.

7. Βιομηχανία τροφίμων

α) Βιομηχανία φυτικών και ζωικών λιπαρών ουσιών.

β) Κονσερβοποιΐα ζωικών και φυτικών προϊόντων.

γ) Παρασκευή γαλακτοκομικών προϊόντων.

δ) Ζυθοποιΐα και παραγωγή βύνης.

ε) Ζαχαροπλαστική και παρασκευή σιροπιών.

στ) Σφαγεία.

ζ) Βιομηχανίες παραγωγής αμύλου.

η) Εργοστάσια παραγωγής ιχθυαλεύρου και ιχθυελαίου.

θ) Ζαχαρουργεία.

8. Κλωστοϋφαντουργία, βιομηχανία δέρματος, ξύλου και χαρτιού

α) Βιομηχανικές εγκαταστάσεις παραγωγής χαρτιού και χαρτονιού (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

β) Εγκαταστάσεις προεπεξεργασίας (δραστηριότητες πλύσης, λεύκανσης, μερσερισμού) ή βαφής ινών ή υφασμάτων.

γ) Εγκαταστάσεις δέψης δερμάτων.

δ) Εργοστάσια παραγωγής και κατεργασίας κυτταρίνης.

9. Βιομηχανία ελαστικού

Παραγωγή και κατεργασία προϊόντων που προέρχονται από ελαστομερή.

10. Έργα υποδομής

α) Έργα ανάπτυξης βιομηχανικών ζωνών.

β) Έργα αστικής ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής εμπορικών κέντρων και χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων.

γ) Κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών και εγκαταστάσεων μεταφόρτωσης για συνδυασμένες μεταφορές, και συνδυασμένων τερματικών σταθμών (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

δ) Κατασκευή αεροδρομίων (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

ε) Κατασκευή οδών λιμένων και λιμενικών εγκαταστάσεων, καθώς και αλιευτικών λιμένων (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

στ) Καστασκευή εσωτερικών πλωτών οδών (εφόσον δεν περιλαμβάνεται στο παράρτημα Ι), έργα διευθέτησης υδατορευμάτων και αντιπλημμυρικά έργα.

ζ) Φράγματα και λοιπές εγκαταστάσεις συγκράτησης ή μόνιμης ταμίευσης υδάτων (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

η) Τροχιόδρομοι (τραμ), υπερυψωμένοι ή υπόγειοι σιδηρόδρομοι, εναέριοι σιδηρόδρομοι ή παρεμφερείς σιδηρόδρομοι ειδικού τύπου που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ή κυρίως για τη μεταφορά επιβατών.

θ) Πετρελαιαγωγοί και αγωγοί αερίου (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

ι) Υδραγωγοί μεγάλων αποστάσεων.

ια) Παράκτια έργα για την καταπολέμηση της διάβρωσης και ενδοθαλάσσια έργα που παρέχουν τη δυνατότητα διαμόρφωσης της ακτής, π.χ. με την κατασκευή αναχωμάτων, μώλων, λιμενοβραχιόνων και άλλων έργων προστασίας από τη θάλασσα, εκτός από τη συντήρηση και την ανακατασκευή των έργων αυτών.

ιβ) Έργα άντλησης υπόγειων υδάτων και συστήματα τεχνητής αναπλήρωσης υπογείων υδάτων που δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι.

ιγ) Έργα για την εκτροπή υδάτινων πόρων από μία υδρολογική λεκάνη σε άλλη, τα οποία δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι.

11. Άλλα έργα

α) Μόνιμες πίστες αγώνων και δοκιμών μηχανοκίνητων οχημάτων.

β) Εγκαταστάσεις για τη διάθεση αποβλήτων (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

γ) Σταθμοί καθαρισμού λυμάτων (εφόσον δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι).

δ) Χώροι εναπόθεσης ιλύων.

ε) Αποθήκευση παλαιοσιδήρων, συμπεριλαμβανομένων των άχρηστων οχημάτων.

στ) Κλίνες δοκιμών κινητήρων, στροβίλων ή αεριωθητών.

ζ) Εγκαταστάσεις παραγωγής τεχνητών ορυκτών ινών.

η) Εγκαταστάσεις ανάκτησης ή καταστροφής εκρηκτικών ουσιών.

θ) Διαλυτήρια πλοίων.

12. Τουρισμός και αναψυχή

α) Χιονοδρομικές πίστες, μηχανισμοί ανάβασης και σχετικά έργα υποδομής.

β) Μαρίνες σκαφών αναψυχής.

γ) Παραθεριστικοί οικισμοί και ξενοδοχειακά συγκροτήματα εκτός αστικών περιοχών και σχετικά έργα υποδομής.

δ) Μόνιμοι χώροι κάμπινγκ και στάθμευσης τροχόσπιτων.

ε) Θεματικά πάρκα.

13. - Οποιαδήποτε τροποποίηση ή επέκταση έργων που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι ή στο παράρτημα ΙΙ τα οποία έχουν ήδη εγκριθεί, εκτελεσθεί ή εκτελούνται και τα οποία μπορεί να έχουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.

- Έργα του παραρτήματος Ι που εξυπηρετούν αποκλειστικά ή κυρίως την ανάπτυξη και τη δοκιμή νέων μεθόδων ή προϊόντων και δεν χρησιμοποιούνται περισσότερο από δύο έτη.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 4 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 3

1. Χαρακτηριστικά του έργου

Τα χαρακτηριστικά των έργων πρέπει να εξετάζονται, ιδίως, ως προς τα εξής:

- το μέγεθος του έργου,

- τη συσσώρευση με άλλα έργα,

- τη χρήση των φυσικών πόρων,

- την παραγωγή αποβλήτων,

- τη ρύπανση και τις οχλήσεις,

- τον κίνδυνο ατυχημάτων, ιδίως ως προς χρησιμοποιούμενες ουσίες ή τεχνολογίες.

2. Χωροθέτηση των έργων

Πρέπει να εξετάζεται η περιβαλλοντική ευαισθησία των γεωγραφικών περιοχών που ενδέχεται να θιγούν από τα έργα, ιδίως ως προς:

- την υπάρχουσα χρήση γης,

- το σχετικό πλούτο, την ποιότητα και την αναγεννητική ικανότητα των φυσικών πόρων της περιοχής,

- την ικανότητα απορρόφησης του φυσικού περιβάλλοντος, με ιδιαίτερη προσοχή στις ακόλουθες περιοχές:

α) υγροτόπους 7

β) παράκτιες περιοχές 7

γ) ορεινές και δασικές περιοχές 7

δ) προστατευόμενες φυσικές περιοχές και φυσικά πάρκα 7

ε) διατηρητέες ή προστατευόμενες περιοχές βάσει της νομοθεσίας των κρατών μελών, περιοχές ειδικής προστασίας που έχουν καθορίσει τα κράτη μέλη βάσει των οδηγιών 79/409/ΕΟΚ και 92/43/ΕΟΚ 7

στ) περιοχές στις οποίες καταστρατηγούνται ήδη τα πρότυπα για την ποιότητα του περιβάλλοντος που καθορίζει η κοινοτική νομοθεσία 7

ζ) πυκνοκατοικημένες περιοχές 7

η) τοπία ιστορικής, πολιτιστικής ή αρχαιολογικής σημασίας.

3. Χαρακτηριστικά των ενδεχομένων επιπτώσεων

Οι ενδεχόμενες σημαντικές επιπτώσεις των έργων πρέπει να εξετάζονται σε συνάρτηση με κριτήρια που καθορίζονται ανωτέρω στα σημεία 1 και 2, ιδίως ως προς:

- την έκταση των επιπτώσεων (γεωγραφική περιοχή και μέγεθος του θιγομένου πληθυσμού),

- το διασυνοριακό χαρακτήρα των επιπτώσεων,

- το μέγεθος και την πολυπλοκότητα των επιπτώσεων,

- την πιθανότητα των επιπτώσεων,

- τη διάρκεια, τη συχνότητα και την αναστρεψιμότητα των επιπτώσεων.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IV

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1

1. Περιγραφή του έργου όπου περιλαμβάνεται ειδικότερα:

- περιγραφή των φυσικών χαρακτηριστικών του συνόλου του έργου και απαιτήσεις όσον αφορά τη χρήση γης κατά τα στάδια της κατασκευής και της λειτουργίας,

- περιγραφή των κυριότερων χαρακτηριστικών των μεθόδων κατασκευής, για παράδειγμα σχετικά με τη φύση και τις ποσότητες των χρησιμοποιούμενων υλικών,

- πρόβλεψη του τύπου και της ποσότητας των καταλοίπων και εκπομπών (ρύπανση του νερού, του ατμοσφαιρικού αέρα και του εδάφους, θόρυβος, δονήσεις, φως, θερμότητα, ακτινοβολία κ.λπ.), που αναμένεται να προκύψουν από τη λειτουργία του προτεινόμενου έργου.

2. Σκιαγράφηση των κυριοτέρων εναλλακτικών λύσεων που εξετάστηκαν από τον κύριο του έργου και υπόδειξη των κύριων λόγων της επιλογής, σχετικά με τις επιπτώσεις στο περιβάλλον.

3. Περιγραφή των στοιχείων του περιβάλλοντος που ενδέχεται να θιγούν σημαντικά από το προτεινόμενο έργο, συμπεριλαμβανομένων ειδικότερα του πληθυσμού, της πανίδας, της χλωρίδας του εδάφους, του νερού, του αέρα, των κλιματικών παραγόντων, των υλικών αγαθών, μεταξύ των οποίων η αρχιτεκτονική και αρχαιολογική κληρονομιά, του τοπίου, καθώς και η περιγραφή της αλληλεπίδρασης των παραγόντων αυτών.

4. Περιγραφή (1) των σημαντικών επιπτώσεων που το προτεινόμενο έργο ενδέχεται να δημιουργήσει στο περιβάλλον από:

- την ίδια την ύπαρξη του όλου έργου,

- τη χρήση των φυσικών πόρων,

- την εκπομπή ρυπαντών, τη δημιουργία οχλήσεων και τη διάθεση των αποβλήτων,

και αναφορά, εκ μέρους του κυρίου του έργου, των μεθόδων πρόβλεψης που ακολουθεί για την εκτίμηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον.

5. Περιγραφή των μέτρων που εξετάζονται για να αποφευχθούν, να μειωθούν και, αν είναι δυνατό, να αντισταθμιστούν οι σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις του έργου στο περιβάλλον.

6. Μη τεχνική περίληψη των πληροφοριών που διαβιβάζονται βάσει των παραπάνω θεμάτων.

7. Σύντομη αναφορά των ενδεχομένων δυσκολιών (τεχνικές ελλείψεις ή ελλιπείς γνώσεις) που συνάντησε ο κύριος του έργου κατά τη συλλογή των απαιτούμενων πληροφοριών.

(1) Αυτή η περιγραφή θα πρέπει να αφορά τις άμεσες και, ενδεχομένως, τις έμμεσες, τις δευτερεύουσες, τις σωρευτικές, τις βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες, τις μόνιμες και προσωρινές, τις θετικές και αρνητικές επιπτώσεις του έργου.»