(1)

Η Ένωση έχει θέσει ως στόχο τη διατήρηση και την ανάπτυξη ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης. Για τη σταδιακή δημιουργία αυτού του χώρου, η Ένωση πρέπει να θεσπίσει μέτρα για τη δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις με διασυνοριακές επιπτώσεις, στον βαθμό που αυτό απαιτείται για την ομαλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

(2)

Σύμφωνα με το άρθρο 81 της Συνθήκης, τα μέτρα αυτά πρέπει να περιλαμβάνουν και μέτρα που αποσκοπούν στην εξασφάλιση της συμβατότητας των κανόνων που εφαρμόζονται στα κράτη μέλη όσον αφορά τη σύγκρουση νόμων.

(3)

Για να βελτιωθεί η δυνατότητα πρόβλεψης της έκβασης των επίδικων διαφορών, να αυξηθεί η ασφάλεια δικαίου όσον αφορά το εφαρμοστέο δίκαιο και να προαχθεί η ελεύθερη κυκλοφορία και η αναγνώριση των δικαστικών αποφάσεων, η ομαλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς προϋποθέτει ότι οι κανόνες σύγκρουσης νόμων που ισχύουν στα κράτη μέλη ορίζουν ως εφαρμοστέο το ίδιο εθνικό δίκαιο, ανεξαρτήτως του κράτους μέλους ενώπιον των δικαστηρίων του οποίου ασκείται η αγωγή. [Τροπολογία 1]

(4)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4) δεν καλύπτει τα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων. Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 27 παράγραφος 2 του εν λόγω κανονισμού, η Επιτροπή πρέπει να υποβάλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Συμβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή έκθεση σχετικά με τα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαίτησης ή της υποκατάστασης σε απαίτηση, καθώς και σχετικά με την προτεραιότητα της εκχωρηθείσας ή της καθ’ υποκατάσταση απαίτησης έναντι δικαιώματος άλλου προσώπου, συνοδευόμενη, αν χρειάζεται, από πρόταση τροποποίησης του εν λόγω κανονισμού και από εκτίμηση των επιπτώσεων των διατάξεων που θα θεσπιστούν.

(5)

Στις 18 Φεβρουαρίου 2015 η Επιτροπή εξέδωσε πράσινη βίβλο σχετικά με την οικοδόμηση Ένωσης Κεφαλαιαγορών, όπου αναφέρεται ότι η ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου σε περιπτώσεις διασυνοριακής εκχώρησης απαιτήσεων και όσον αφορά τη σειρά προτεραιότητας των μεταβιβάσεων αυτών, ιδίως σε περιπτώσεις αφερεγγυότητας, αποτελεί σημαντική πτυχή της ανάπτυξης μιας πανευρωπαϊκής αγοράς τιτλοποίησης και συμφωνιών παροχής χρηματοοικονομικής ασφάλειας, καθώς και άλλων δραστηριοτήτων, όπως η πρακτορεία επιχειρηματικών απαιτήσεων («factoring»).

(6)

Στις 30 Σεπτεμβρίου 2015 η Επιτροπή εξέδωσε ανακοίνωση με σχέδιο δράσης για την οικοδόμηση Ένωσης Κεφαλαιαγορών. Το εν λόγω σχέδιο δράσης για την Ένωση Κεφαλαιαγορών επισημαίνει ότι οι διαφορές όσον αφορά την εθνική μεταχείριση των έναντι τρίτων αποτελεσμάτων της εκχώρησης χρεωστικών απαιτήσεων περιπλέκουν τη χρήση των μέσων αυτών ως διασυνοριακής ασφάλειας, καταλήγοντας με τη διαπίστωση ότι αυτή η ανασφάλεια δικαίου ματαιώνει οικονομικά σημαντικές χρηματοοικονομικές πράξεις, όπως οι τιτλοποιήσεις. Στο σχέδιο δράσης για την Ένωση Κεφαλαιαγορών εξαγγέλθηκε ότι η Επιτροπή θα προτείνει ενιαίους κανόνες για τον προσδιορισμό, με ασφάλεια δικαίου, του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου στα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων.

(7)

Στις 29 Ιουνίου 2016 η Επιτροπή εξέδωσε έκθεση σχετικά με την καταλληλότητα του άρθρου 3 παράγραφος 1 της οδηγίας 2002/47/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5) σχετικά με τις συμφωνίες παροχής χρηματοοικονομικής ασφάλειας εστιάζοντας την ανάλυσή της στο κατά πόσον η εν λόγω οδηγία λειτουργεί αποτελεσματικά και αποδοτικά όσον αφορά τις επίσημες πράξεις που απαιτούνται για την παροχή δανειακών απαιτήσεων ως ασφάλειας. Η έκθεση κατέληγε στο συμπέρασμα η υποβολή πρότασης για τη θέσπιση ενιαίων κανόνων σχετικά με τα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων θα καταστήσει δυνατό τον προσδιορισμό, με ασφάλεια δικαίου, του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου στα αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων, πράγμα που θα συμβάλει στην ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου σε περιπτώσεις διασυνοριακής κινητοποίησης δανειακών απαιτήσεων ως ασφάλειας.

(8)

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2016 η Επιτροπή εξέδωσε έκθεση σχετικά με τα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαίτησης ή της υποκατάστασης σε απαίτηση και σχετικά με την προτεραιότητα της εκχωρηθείσας ή της καθ’ υποκατάσταση απαίτησης έναντι του δικαιώματος άλλου προσώπου. Η έκθεση κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η ύπαρξη ενιαίων κανόνων σύγκρουσης νόμων που να διέπουν τα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων, καθώς και τα ζητήματα προτεραιότητας μεταξύ πολλαπλών εκδοχέων ή μεταξύ εκδοχέων και άλλων δικαιούχων, θα ενίσχυε την ασφάλεια δικαίου και θα μείωνε τα εγγενή πρακτικά προβλήματα και τα νομικά έξοδα που προκαλεί η σημερινή ποικιλία προσεγγίσεων στα κράτη μέλη.

(9)

Το ουσιαστικό πεδίο εφαρμογής και οι διατάξεις του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να συνάδουν με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 864/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6), τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 593/2008, και τους κανονισμούς (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 (7) και (ΕΕ) 2015/848 (8) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου. Κατά την ερμηνεία του παρόντος κανονισμού θα πρέπει, στο μέτρο του δυνατού, να αποφεύγονται τα κανονιστικά κενά μεταξύ αυτών των πράξεων.

(10)

Ο παρών κανονισμός υλοποιεί το σχέδιο δράσης για την Ένωση Κεφαλαιαγορών. Υλοποιεί επίσης την απαίτηση που ορίζεται στο άρθρο 27 παράγραφος 2 του κανονισμού Ρώμη I, σύμφωνα με την οποία η Επιτροπή πρέπει να δημοσιεύσει έκθεση και, αν χρειάζεται, πρόταση, σχετικά με τα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαίτησης, καθώς και σχετικά με την προτεραιότητα του εκδοχέα έναντι δικαιώματος άλλου προσώπου.

(11)

Δεν υπάρχουν υπάρχει σήμερα σε επίπεδο Ένωσης κανόνες εναρμονισμένο σύνολο κανόνων περί σύγκρουσης νόμων που να διέπουν τα έναντι τρίτων (ή εμπράγματα) αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων. Αυτοί οι κανόνες σύγκρουσης νόμων θεσπίζονται σε επίπεδο κρατών μελών, αλλά είναι ασυνεπείς μεταξύ τους και συχνά ασαφείς – καθώς βασίζονται σε διαφορετικά συνδετικά στοιχεία για να προσδιορίσουν το εφαρμοστέο δίκαιο — και, ως εκ τούτου, ασαφείς, ιδίως στις χώρες όπου οι εν λόγω κανόνες δεν διέπονται από χωριστές νομοθετικές διατάξεις . Σε διασυνοριακές εκχωρήσεις απαιτήσεων, η ασυνέπεια μεταξύ των εθνικών κανόνων σύγκρουσης νόμων οδηγεί σε ανασφάλεια δικαίου ως προς το δίκαιο που είναι εφαρμοστέο στα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων. Στις διασυνοριακές εκχωρήσεις απαιτήσεων, η έλλειψη ασφάλειας δικαίου δημιουργεί νομικό κίνδυνο — ο οποίος δεν υφίσταται στις εγχώριες εκχωρήσεις –, δεδομένου ότι είναι δυνατή η εφαρμογή διαφορετικών εθνικών ουσιαστικών κανόνων, ανάλογα με το κράτος μέλος του οποίου τα δικαστήρια ή οι αρχές εξετάζουν μια διαφορά για να αποφανθούν ως προς τον νόμιμο τίτλο επί των απαιτήσεων · εμμέσως, η έκβαση της σύγκρουσης ως προς την προτεραιότητα, δηλαδή ως προς το ποιος θα αναλάβει απαίτηση που προκύπτει από διασυνοριακή εκχώρηση, διαφέρει, ανάλογα με το εφαρμοστέο εθνικό δίκαιο . [Τροπολογία 2]

(12)

Αν οι εκδοχείς δεν γνωρίζουν τον νομικό κίνδυνο ή επιλέξουν να τον αγνοήσουν, ενδέχεται να έχουν απροσδόκητες οικονομικές ζημίες. Η αβεβαιότητα σχετικά με το ποιος έχει νόμιμο τίτλο επί των απαιτήσεων που έχουν εκχωρηθεί σε διασυνοριακή βάση μπορεί να έχει παρενέργειες και να εντείνει και να παρατείνει τον αντίκτυπο μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Αν οι εκδοχείς αποφασίσουν να μετριάσουν τον νομικό κίνδυνο αναζητώντας ειδικές νομικές συμβουλές, θα επιβαρυνθούν με υψηλότερο συναλλακτικό κόστος, το οποίο δεν απαιτείται για τις εγχώριες εκχωρήσεις. Αν οι εκδοχείς αποθαρρυνθούν από τον νομικό κίνδυνο και επιλέξουν να τον αποφύγουν, ενδέχεται να χάσουν επιχειρηματικές ευκαιρίες και να μειωθεί η ολοκλήρωση της αγοράς. [Τροπολογία 3]

(12α)

Αυτός ο νομικός κίνδυνος μπορεί επίσης να λειτουργήσει αποτρεπτικά. Οι εκδοχείς και οι εκχωρητές ενδέχεται να επιλέξουν να τον αποφύγουν, αφήνοντας με τον τρόπο αυτό να χαθούν επιχειρηματικές ευκαιρίες. Η έλλειψη αυτή σαφήνειας δεν φαίνεται, επομένως, να συνάδει με τον στόχο της ενοποίησης της αγοράς και με την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων που κατοχυρώνεται στα άρθρα 63 έως 66 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. [Τροπολογία 4]

(13)

Στόχος του παρόντος κανονισμού είναι η παροχή ασφάλειας δικαίου με τη θέσπιση κοινών κανόνων σύγκρουσης νόμων που καθορίζουν το εθνικό δίκαιο που είναι εφαρμοστέο στα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων απαιτήσεων , προκειμένου να αυξηθούν οι συναλλαγές διασυνοριακών απαιτήσεων, έτσι ώστε να ενθαρρυνθούν οι διασυνοριακές επενδύσεις στην ΕΕ και να διευκολυνθεί η πρόσβαση των επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ), και των καταναλωτών σε χρηματοδότηση . [Τροπολογία 5]

(14)

Η απαίτηση παρέχει στον δανειστή το δικαίωμα να ζητήσει την πληρωμή χρηματικού ποσού ή την εκπλήρωση ενοχικής υποχρέωσης από τον οφειλέτη. Η εκχώρηση απαίτησης επιτρέπει στον δανειστή (εκχωρητή) να μεταβιβάσει σε άλλο πρόσωπο (εκδοχέα) το δικαίωμά του να απαιτήσει την οφειλή από τον οφειλέτη. Τα δίκαια που διέπουν τη συμβατική σχέση μεταξύ του δανειστή και του οφειλέτη, μεταξύ του εκχωρητή και του εκδοχέα και μεταξύ του εκδοχέα και του οφειλέτη καθορίζονται από τους κανόνες σύγκρουσης νόμων που προβλέπονται στον κανονισμό Ρώμη I.

(14α)

Ο παρών κανονισμός δεν αποσκοπεί στην τροποποίηση των διατάξεων του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 593/2008 σχετικά με το εμπράγματο αποτέλεσμα της εκούσιας εκχώρησης μεταξύ εκχωρητή και εκδοχέα ή μεταξύ εκδοχέα και οφειλέτη. [Τροπολογία 6]

(15)

Οι κανόνες σύγκρουσης νόμων που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό θα πρέπει να διέπουν τα εμπράγματα αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων μεταξύ όλων των μερών που εμπλέκονται στην εκχώρηση (δηλαδή μεταξύ του εκχωρητή και του εκδοχέα και μεταξύ του εκδοχέα και του οφειλέτη), καθώς και έναντι τρίτων για παράδειγμα, δανειστή του εκχωρητή , εξαιρουμένου του οφειλέτη . [Τροπολογία 7]

(16)

Οι Στις απαιτήσεις που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό είναι περιλαμβάνονται εμπορικές απαιτήσεις, απαιτήσεις από χρηματοπιστωτικά μέσα, όπως ορίζονται στην οδηγία 2014/65/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου  (9), και μετρητά που έχουν πιστωθεί σε λογαριασμό σε πιστωτικό ίδρυμα. Τα βάσει της οδηγίας 2014/65/ΕΕ χρηματοπιστωτικά μέσα περιλαμβάνουν κινητές αξίες και παράγωγα που αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ενώ οι κινητές αξίες είναι περιουσιακά στοιχεία, τα παράγωγα είναι συμβάσεις που περιλαμβάνουν τόσο δικαιώματα (ή απαιτήσεις) όσο και υποχρεώσεις για τα συμβαλλόμενα μέρη. [Τροπολογία 8]

(17)

Ο παρών κανονισμός αφορά τα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων. Δεν Καλύπτει , ειδικότερα, τη μεταβίβαση συμβάσεων (π.χ. συμβάσεων παραγώγων), στις οποίες περιλαμβάνονται τόσο δικαιώματα (ή απαιτήσεις) όσο και υποχρεώσεις, και την ανανέωση συμβάσεων που περιλαμβάνουν τέτοια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Δεδομένου ότι ο παρών κανονισμός δεν καλύπτει τη μεταβίβαση ή την ανανέωση συμβάσεων, η διαπραγμάτευση χρηματοπιστωτικών μέσων, καθώς επίσης η εκκαθάριση και ο διακανονισμός αυτών των μέσων, θα εξακολουθήσουν να διέπονται από το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές, όπως ορίζεται στον κανονισμό Ρώμη Ι. Κατά κανόνα, αυτό το δίκαιο επιλέγεται από τα συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης ή καθορίζεται από κανόνες μη διακριτικής ευχέρειας που εφαρμόζονται στις χρηματοπιστωτικές αγορές. [Τροπολογία 9]

(18)

Τα θέματα που διέπονται από την οδηγία για τη χρηματοοικονομική ασφάλεια 2002/47/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου  (10), την οδηγία για το αμετάκλητο του διακανονισμού 98/26/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου  (11), την οδηγία για την εκκαθάριση πιστωτικών ιδρυμάτων 2001/24/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου  (12) και τον κανονισμό για το ενωσιακό μητρώο (ΕΕ) αριθ. 389/2013 της Επιτροπής  (13) δεν θα πρέπει να θίγονται από τον παρόντα κανονισμό , καθώς δεν υπάρχει επικάλυψη όσον αφορά το πεδίο εφαρμογής των κανόνων περί σύγκρουσης νόμων που περιέχονται στον παρόντα κανονισμό και εκείνων που περιέχονται στις εν λόγω τρεις οδηγίες . [Τροπολογία 10]

(19)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να έχει καθολική εφαρμογή: το δίκαιο που καθορίζεται με τον παρόντα κανονισμό πρέπει να εφαρμόζεται ακόμη και όταν δεν είναι το δίκαιο κράτους μέλους.

(20)

Η προβλεψιμότητα έχει ουσιώδη σημασία για τους τρίτους που ενδιαφέρονται να αποκτήσουν νόμιμο τίτλο επί της εκχωρηθείσας απαίτησης. Η εφαρμογή του δικαίου της χώρας στην οποία έχει ο εκχωρητής τη συνήθη διαμονή του στα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων απαιτήσεων παρέχει στους ενδιαφερόμενους τρίτους τη δυνατότητα να γνωρίζουν ευχερώς εκ των προτέρων ποιο εθνικό δίκαιο θα διέπει τα δικαιώματά τους. Επομένως, για τα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων απαιτήσεων θα πρέπει κατά κανόνα να είναι εφαρμοστέο το δίκαιο της συνήθους διαμονής του εκχωρητή. Ο κανόνας αυτός θα πρέπει να ισχύει ιδίως για τα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων απαιτήσεων στις συμβάσεις πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων (factoring), στις πράξεις παροχής ασφάλειας και, όταν τα μέρη δεν έχουν επιλέξει το δίκαιο της εκχωρηθείσας απαίτησης, στην τιτλοποίηση.

(21)

Το δίκαιο που επιλέγεται κατά κανόνα ως εφαρμοστέο στα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων απαιτήσεων θα πρέπει να επιτρέπει τον προσδιορισμό του εφαρμοστέου δικαίου σε περίπτωση εκχώρησης μελλοντικών απαιτήσεων, η οποία αποτελεί κοινή πρακτική όταν εκχωρούνται πολλαπλές απαιτήσεις, όπως στην πρακτορεία επιχειρηματικών απαιτήσεων. Η εφαρμογή του δικαίου της συνήθους διαμονής του εκχωρητή καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό του εφαρμοστέου δικαίου στα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων μελλοντικών απαιτήσεων.

(22)

Η ανάγκη προσδιορισμού του προσώπου που έχει νόμιμο τίτλο σε εκχωρηθείσα απαίτηση προκύπτει συχνά κατά τον προσδιορισμό της πτωχευτικής περιουσίας, όταν ο εκχωρητής καθίσταται αφερέγγυος. Συνεπώς, είναι επιθυμητή η συνοχή μεταξύ των κανόνων σύγκρουσης νόμων που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό και των κανόνων που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΕ) 2015/848 περί των διαδικασιών αφερεγγυότητας. Η κατά κανόνα εφαρμογή του δικαίου της συνήθους διαμονής του εκχωρητή στα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων απαιτήσεων αναμένεται να εξασφαλίσει τη συνοχή, διότι η χρήση της συνήθους διαμονής του εκχωρητή ως συνδετικού στοιχείου συμπίπτει με το κέντρο των κύριων συμφερόντων του οφειλέτη, που χρησιμοποιείται ως συνδετικό στοιχείο στην περίπτωση της αφερεγγυότητας.

(23)

Η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 2001 για την εκχώρηση απαιτήσεων στο διεθνές εμπόριο προβλέπει ότι η προτεραιότητα του δικαιώματος του εκδοχέα στην εκχωρηθείσα απαίτηση επί του δικαιώματος προσώπου που προβάλλει ανταγωνιστικό δικαίωμα διέπεται από το δίκαιο του κράτους στο οποίο βρίσκεται ο εκχωρητής. Η συμβατότητα μεταξύ των ενωσιακών κανόνων σύγκρουσης νόμων που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό και της λύσης που έχει προκριθεί σε διεθνές επίπεδο από την προαναφερόμενη σύμβαση αναμένεται να διευκολύνει την επίλυση διεθνών διαφορών.

(24)

Αν ο εκχωρητής αλλάξει τη συνήθη διαμονή του κατά το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ πολλαπλών εκχωρήσεων της ίδιας απαίτησης, το εφαρμοστέο δίκαιο θα πρέπει να είναι το δίκαιο της συνήθους διαμονής του εκχωρητή τη στιγμή κατά την οποία ένας από τους εκδοχείς καθιστά πρώτος ενεργή έναντι τρίτων την εκχώρηση σ' αυτόν, εκπληρώνοντας τις απαιτήσεις που προβλέπονται βάσει του δικαίου που είναι εφαρμοστέο με βάση τη συνήθη διαμονή του εκχωρητή εκείνη τη στιγμή.

(25)

Σύμφωνα με την πρακτική της αγοράς και τις ανάγκες των συμμετεχόντων στην αγορά, τα έναντι τρίτων αποτελέσματα ορισμένων εκχωρήσεων απαιτήσεων θα πρέπει, κατ’ εξαίρεση, να διέπονται από το δίκαιο της εκχωρηθείσας απαίτησης, δηλαδή το δίκαιο που διέπει την αρχική σύμβαση μεταξύ του δανειστή και του οφειλέτη από την οποία απορρέει η η οποία γεννά την απαίτηση. [Τροπολογία 11]

(26)

Το δίκαιο της εκχωρηθείσας απαίτησης θα πρέπει να διέπει τα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης από δικαιούχο λογαριασμού μετρητών που έχουν πιστωθεί σε λογαριασμό σε πιστωτικό ίδρυμα, όταν ο δικαιούχος του λογαριασμού είναι ο δανειστής/εκχωρητής και το πιστωτικό ίδρυμα ο οφειλέτης. Αν στα έναντι τρίτων αποτελέσματα αυτών των εκχωρήσεων εφαρμόζεται το δίκαιο της εκχωρηθείσας απαίτησης, τα πράγματα είναι πιο προβλέψιμα για τους τρίτους, όπως οι δανειστές του εκχωρητή και οι ανταγωνιστές εκδοχείς, καθώς γενικά θεωρείται ότι η απαίτηση που έχει ο δικαιούχος λογαριασμού επί των μετρητών που έχουν πιστωθεί σε λογαριασμό σε πιστωτικό ίδρυμα διέπεται από το δίκαιο της χώρας στην οποία βρίσκεται το πιστωτικό ίδρυμα (και όχι από το δίκαιο της συνήθους διαμονής του δικαιούχου του λογαριασμού / εκχωρητή). Το δίκαιο αυτό επιλέγεται κατά κανόνα στη σύμβαση λογαριασμού μεταξύ του δικαιούχου του λογαριασμού και του πιστωτικού ιδρύματος.

(27)

Τα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων που απορρέουν από χρηματοπιστωτικά μέσα πρέπει επίσης να υπόκεινται στο δίκαιο που διέπει την εκχωρηθείσα απαίτηση, δηλαδή στο δίκαιο που διέπει τη σύμβαση από την οποία απορρέει η απαίτηση (π.χ. τη σύμβαση παραγώγων). Η υπαγωγή των έναντι τρίτων αποτελεσμάτων της εκχώρησης απαιτήσεων οι οποίες απορρέουν από χρηματοπιστωτικά μέσα στο δίκαιο της εκχωρηθείσας απαίτησης και όχι στο δίκαιο της συνήθους διαμονής του εκχωρητή έχει ουσιώδη σημασία για να διασφαλιστούν η σταθερότητα και η ομαλή λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών. Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται, διότι το δίκαιο που διέπει το χρηματοπιστωτικό μέσο από το οποίο απορρέει η απαίτηση είναι το δίκαιο που επέλεξαν τα συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης ή το δίκαιο που καθορίζεται σύμφωνα με κανόνες μη διακριτικής ευχέρειας που εφαρμόζονται στις χρηματοπιστωτικές αγορές.

(28)

Για να καλυφθούν οι ανάγκες όλων των φορέων τιτλοποίησης και να διευκολυνθεί η επέκταση της διασυνοριακής αγοράς τιτλοποίησης σε μικρότερους φορείς, πρέπει να προβλεφθεί ευελιξία όσον αφορά τον προσδιορισμό του εφαρμοστέου δικαίου στα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων απαιτήσεων στο πλαίσιο πράξεων τιτλοποίησης. Ενώ στα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων απαιτήσεων στο πλαίσιο πράξεων τιτλοποίησης θα πρέπει να εφαρμόζεται καταρχήν το δίκαιο της συνήθους διαμονής του εκχωρητή, ο εκχωρητής (μεταβιβάζων) και ο εκδοχέας (εταιρεία ειδικού σκοπού) θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν το δίκαιο της εκχωρηθείσας απαίτησης ως εφαρμοστέο στα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων. Ο εκχωρητής και ο εκδοχέας θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να αποφασίζουν ότι τα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων στο πλαίσιο πράξης τιτλοποίησης θα πρέπει να εξακολουθούν να υπόκεινται στον γενικό κανόνα της συνήθους διαμονής του εκχωρητή είτε να επιλέγουν το δίκαιο της εκχωρηθείσας απαίτησης, ανάλογα με τη δομή και τα χαρακτηριστικά της συναλλαγής, για παράδειγμα τον αριθμό και τον τόπο των μεταβιβαζόντων και τον αριθμό των δικαίων που διέπουν τις εκχωρηθείσες απαιτήσεις. [Τροπολογία 12]

(29)

Ενδέχεται να προκύψουν συγκρούσεις προτεραιότητας μεταξύ εκδοχέων της ίδιας απαίτησης, όταν τα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης υπόκεινται στο δίκαιο της συνήθους διαμονής του εκχωρητή σε μία εκχώρηση και στο δίκαιο της εκχωρηθείσας απαίτησης σε άλλη. Στις περιπτώσεις αυτές, το εφαρμοστέο δίκαιο για την επίλυση της σύγκρουσης προτεραιότητας θα πρέπει να είναι το δίκαιο που είναι εφαρμοστέο στα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαίτησης η οποία παρήγαγε πρώτη αποτελέσματα έναντι τρίτων δυνάμει του εφαρμοστέου σ’ αυτήν δικαίου. Σε περίπτωση που αμφότερες οι εκχωρήσεις απαιτήσεων παράγουν ταυτόχρονα αποτελέσματα έναντι τρίτων, θα πρέπει να υπερισχύει το δίκαιο της συνήθους διαμονής του εκχωρητή. [Τροπολογία 13]

(30)

Το πεδίο εφαρμογής του εθνικού δικαίου που ορίζει ο παρών κανονισμός ως εφαρμοστέο στα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης πρέπει να είναι ενιαίο. Το εθνικό δίκαιο που ορίζεται ως εφαρμοστέο πρέπει να διέπει ειδικότερα i) την έναντι τρίτων παραγωγή αποτελεσμάτων της εκχώρησης, δηλαδή, τις ενέργειες στις και τις διαδικασίες τις οποίες πρέπει να προβεί αναλάβει ο εκδοχέας για να εξασφαλίσει την απόκτηση νόμιμου τίτλου επί της εκχωρηθείσας απαίτησης (για παράδειγμα, καταχώριση της εκχώρησης σε δημόσια αρχή ή μητρώο ή έγγραφη αναγγελία της εκχώρησης στον οφειλέτη)· και ii) ζητήματα προτεραιότητας, δηλαδή συγκρούσεις την επίλυση συγκρούσεων μεταξύ διαφόρων προσώπων ως προς το ποιος έχει τίτλο επί της απαίτησης μετά από διασυνοριακή εκχώρηση (για παράδειγμα, μεταξύ δύο εκδοχέων, όταν η ίδια απαίτηση έχει εκχωρηθεί δύο φορές, ή μεταξύ εκδοχέα και δανειστή του εκχωρητή). [Τροπολογία 14]

(31)

Δεδομένου του καθολικού χαρακτήρα του παρόντος κανονισμού, ενδέχεται να οριστούν ως εφαρμοστέα τα δίκαια χωρών με διαφορετικές νομικές παραδόσεις. Αν, μετά την εκχώρηση απαίτησης, μεταβιβαστεί η σύμβαση από την οποία απορρέει η απαίτηση, το δίκαιο που ορίζεται από τον παρόντα κανονισμό ως εφαρμοστέο στα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων θα πρέπει επίσης να διέπει τη σύγκρουση προτεραιότητας μεταξύ του εκδοχέα της απαίτησης και του νέου δικαιούχου της ίδιας απαίτησης μετά τη μεταβίβαση της σύμβασης από την οποία απορρέει η απαίτηση. Για τον ίδιο λόγο, όταν χρησιμοποιείται ο μηχανισμός της ανανέωσης ως λειτουργικό ισοδύναμο της μεταβίβασης σύμβασης, το δίκαιο που ορίζεται από τον παρόντα κανονισμό ως εφαρμοστέο στα έναντι τρίτων αποτελέσματα της εκχώρησης απαιτήσεων θα πρέπει να εφαρμόζεται για την επίλυση σύγκρουσης προτεραιότητας μεταξύ του εκδοχέα μιας απαίτησης και του νέου δικαιούχου της λειτουργικά ισοδύναμης απαίτησης που προέκυψε μετά την ανανέωση της σύμβασης από την οποία απορρέει η απαίτηση.

(32)

Για λόγους δημόσιου συμφέροντος δικαιολογείται να δίνεται στα δικαστήρια των κρατών μελών, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, η δυνατότητα να εφαρμόζουν εξαιρέσεις βάσει διατάξεων δημόσιας τάξης και υπερισχυουσών διατάξεων αναγκαστικού δικαίου, που θα πρέπει να ερμηνεύονται συσταλτικά.

(33)

Η τήρηση των διεθνών δεσμεύσεων που αναλαμβάνονται από τα κράτη μέλη συνεπάγεται ότι ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να επηρεάζει τις διεθνείς συμβάσεις των οποίων ένα ή περισσότερα κράτη μέλη είναι συμβαλλόμενα μέρη κατά τη χρονική στιγμή της έκδοσης του παρόντος κανονισμού. Για να διευκολυνθεί η πρόσβαση στους κανόνες αυτούς, η Επιτροπή θα πρέπει να προβεί στη δημοσίευση σχετικού καταλόγου στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με βάση τα στοιχεία που θα της διαβιβάσουν τα κράτη μέλη.

(34)

Ο παρών κανονισμός σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, ο παρών κανονισμός επιδιώκει να προαγάγει την εφαρμογή των άρθρων 17 και 47, τα οποία αφορούν, αντίστοιχα, το δικαίωμα ιδιοκτησίας και το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και αμερόληπτου δικαστηρίου , καθώς και του άρθρου 16 το οποίο αφορά την επιχειρηματική ελευθερία . [Τροπολογία 15]

(35)

Δεδομένου ότι οι στόχοι του παρόντος κανονισμού δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη και μπορούν μάλλον, λόγω της κλίμακας και των αποτελεσμάτων του παρόντος κανονισμού, να επιτευχθούν καλύτερα σε ενωσιακό επίπεδο, η Ένωση μπορεί να θεσπίσει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως ορίζεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η επιθυμητή ομοιογένεια των κανόνων σύγκρουσης νόμων σχετικά με τα έναντι τρίτων αποτελέσματα των εκχωρήσεων απαιτήσεων μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω κανονισμού, διότι μόνο ο κανονισμός εξασφαλίζει συνεκτική ερμηνεία και εφαρμογή των κανόνων σε εθνικό επίπεδο. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, που διατυπώνεται στο εν λόγω άρθρο, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(36)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 και το άρθρο 4α παράγραφος 1 του πρωτοκόλλου αριθ. 21 για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας όσον αφορά τον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, το οποίο προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το [Ηνωμένο Βασίλειο] [και] [η Ιρλανδία] [γνωστοποίησε/-αν την επιθυμία του/τους να συμμετάσχει/-ουν στην έκδοση και εφαρμογή του παρόντος κανονισμού] [δεν συμμετέχει/-ουν στην έκδοση του παρόντος κανονισμού και δεν δεσμεύεται/-ονται απ’ αυτόν ούτε υπόκειται/-νται στην εφαρμογή του].

(37)

Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου αριθ. 22 σχετικά με τη θέση της Δανίας, που προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Δανία δεν συμμετέχει στην έκδοση του παρόντος κανονισμού και δεν δεσμεύεται απ’ αυτόν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του,