EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62017CN0505
Case C-505/17 P: Appeal brought on 18 August 2017 by Groupe Léa Nature against the judgment of the General Court (Sixth Chamber) delivered on 8 June 2017 in Case T-341/13 RENV: Groupe Léa Nature v European Union Intellectual Property Office
Υπόθεση C-505/17 P: Αναίρεση που άσκησε στις 18 Αυγούστου 2017 η Groupe Léa Nature κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 8 Ιουνίου 2017, στην υπόθεση T-341/13 RENV, Groupe Léa Nature κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Υπόθεση C-505/17 P: Αναίρεση που άσκησε στις 18 Αυγούστου 2017 η Groupe Léa Nature κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 8 Ιουνίου 2017, στην υπόθεση T-341/13 RENV, Groupe Léa Nature κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης
OJ C 437, 18.12.2017, p. 15–15
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
18.12.2017 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 437/15 |
Αναίρεση που άσκησε στις 18 Αυγούστου 2017 η Groupe Léa Nature κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 8 Ιουνίου 2017, στην υπόθεση T-341/13 RENV, Groupe Léa Nature κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης
(Υπόθεση C-505/17 P)
(2017/C 437/18)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Groupe Léa Nature (εκπρόσωπος: E. Baud, avocat)
Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Debonair Trading Internacional Lda
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Ιουνίου 2017· |
|
— |
να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο· και |
|
— |
να καταδικάσει την Debonair στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει δύο λόγους.
Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού για το σήμα της ΕΕ, λόγω παραβιάσεως της πάγιας νομολογίας σχετικά με την εκτίμηση περί κινδύνου συγχύσεως μεταξύ των σημάτων.
Προς στήριξη του λόγου αυτού, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο:
|
— |
δεν εφήρμοσε τα εφαρμοστέα κριτήρια που απαιτούνται για τον καθορισμό του ενδιαφερομένου κοινού· |
|
— |
δεν εκτίμησε προσηκόντως τις ομοιότητες μεταξύ των σημείων· |
|
— |
δεν εφήρμοσε προσηκόντως τις ισχύουσες απαιτήσεις που καθιστούν δυνατή την εκτίμηση περί κτήσεως διακριτικού χαρακτήρα διά της χρήσεως και |
|
— |
δεν προέβη σε βάσιμη ανάλυση όσον αφορά τη σφαιρική εκτίμηση περί κινδύνου συγχύσεως. |
Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το σήμα της ΕΕ, λόγω παραβιάσεως της πάγιας νομολογίας σχετικά με τις χρήσεις που θίγουν τη φήμη προγενέστερου σήματος.
Προς στήριξη του λόγου αυτού, η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο:
|
— |
δεν εφήρμοσε όλα τα κριτήρια που απαιτούνται προς απόδειξη της φήμης προγενέστερου σήματος· |
|
— |
δεν εκτίμησε προσηκόντως τις ομοιότητες μεταξύ των σημείων· |
|
— |
δεν προέβη σε βάσιμη ανάλυση όσον αφορά το ζήτημα αν το ενδιαφερόμενο κοινό μπορεί να συσχετίσει τα σήματα μεταξύ τους και |
|
— |
δεν εκτίμησε προσηκόντως το πώς η χρήση σήματος δύναται να θίγει τη φήμη προγενέστερου σήματος. |