27.7.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 245/5

1)

Έχει το άρθρο 45 ΣΛΕΕ την έννοια ότι αντιτίθεται στην εφαρμογή διατάξεων του εθνικού δικαίου, κατά τις οποίες ένα πρόσωπο που υπάγεται στο καθεστώς δημοσίου υπαλλήλου εντός κράτους μέλους χάνει τα από τη δημοσιοϋπαλληλική σχέση κτώμενα δικαιώματα συντάξεως γήρατος (συνταξιοδοτικές παροχές), διότι προς τον σκοπό αναλήψεως νέας απασχολήσεως σε άλλο κράτος μέλος έθεσε αυτοβούλως τέρμα στη δημοσιοϋπαλληλική του σχέση, όταν το εθνικό δίκαιο προβλέπει συγχρόνως ότι το πρόσωπο αυτό ασφαλίζεται αναδρομικώς στην υποχρεωτική κατά νόμο ασφάλιση γήρατος βάσει των ληφθέντων στο πλαίσιο της δημοσιοϋπαλληλικής σχέσεως ακαθάριστων απολαβών, ενώ οι απορρέουσες συναφώς αξιώσεις συντάξεως είναι χαμηλότερες από τα κτώμενα από τη δημοσιοϋπαλληλική σχέση δικαιώματα σύνταξης γήρατος που απωλέσθηκαν;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής –ως προς όλους ή ως προς ορισμένους δημόσιους υπαλλήλους– απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Έχει το άρθρο 45 ΣΛΕΕ την έννοια ότι ελλείψει άλλης εθνικής ρυθμίσεως ο προηγούμενος δημόσιος φορέας που ήταν εργοδότης του οικείου δημοσίου υπαλλήλου είτε οφείλει να του καταβάλλει τη σύνταξη γήρατος βάσει του κατά την προηγούμενη δημοσιοϋπαλληλική σχέση χρόνου που θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα και κατόπιν μειώσεως κατά τις αξιώσεις συντάξεως γήρατος που γεννήθηκαν από την αναδρομική ασφάλιση είτε οφείλει να αντισταθμίσει χρηματοοικονομικά κατ’ άλλο τρόπο την απώλεια της συντάξεως γήρατος, μολονότι κατά το εθνικό δίκαιο μόνον οι κατά το δίκαιο αυτό προβλεπόμενες συνταξιοδοτικές παροχές επιτρέπεται να χορηγούνται;