EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62014CN0291

Υπόθεση C-291/14 P: Αναίρεση που άσκησε στις 12 Ιουνίου 2014 η Faci SpA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 20 Μαρτίου 2014 στην υπόθεση T-46/10, Faci SpA κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

OJ C 303, 8.9.2014, p. 20–20 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/20


Αναίρεση που άσκησε στις 12 Ιουνίου 2014 η Faci SpA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 20 Μαρτίου 2014 στην υπόθεση T-46/10, Faci SpA κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-291/14 P)

2014/C 303/26

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Faci SpA (εκπρόσωποι: S. Piccardo, Avvocato, και S. Crosby, Advocaat)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Μαρτίου 2014, T-46/10, ή

επικουρικώς, να ακυρώσει ή να μειώσει ουσιωδώς το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα, ή

να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να κρίνει εκ νέου επ’ αυτής, και

σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας τόσο για την πρωτόδικη όσο και για την αναιρετική δίκη.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί την αναίρεση της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 20ής Μαρτίου 2014, T-46/10. Με την απόφαση αυτή το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την από 28 Ιανουαρίου 2010 προσφυγή της νυν αναιρεσείουσας κατά της αποφάσεως C(2009) 8682 τελικό της Επιτροπής, της 11ης Νοεμβρίου 2009, σχετικά με διαδικασία βάσει του άρθρου 81 [EK] και του άρθρου 53 της συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/38.589 — Σταθεροποιητές θερμότητας) (1).

Η αναιρεσείουσα προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως:

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, επειδή δεν εξέτασε τη σοβαρότητα της παραβάσεως μετά από τον Νοέμβριο του 1996 σε σχέση με την αλλαγή της φύσεως της συμπράξεως και, κατά συνέπεια, δεν έλαβε υπόψη όλες τις κρίσιμες περιστάσεις για τον υπολογισμό του προστίμου που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα, παραβαίνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το σημείο 20 των κατευθυντήριων γραμμών του 2006 για τα πρόστιμα και/ή το άρθρο 23 του κανονισμού 1/2003 (2) και το άρθρο 49 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν διεξήγαγε αποτελεσματικό και ενδελεχή δικαστικό έλεγχο της προσβαλλομένης αποφάσεως, δεδομένου ότι έκρινε, χωρίς να εξετάσει τα πραγματικά περιστατικά, ότι η συμπεριφορά της αναιρεσείουσας ήταν ίδια με εκείνη των άλλων εμπλεκόμενων επιχειρήσεων, εκτός από την εφαρμογή η οποία ήταν λιγότερο αυστηρή, και απέρριψε χωρίς εξέταση το επιχείρημα ότι υπήρξε παράνομη νόθευση του ανταγωνισμού εις βάρος της αναιρεσείουσας λόγω της εφαρμογής του σημείου 35 των κατευθυντήριων γραμμών για τα πρόστιμα ως προς ανταγωνιστή της, την Bärlocher.


(1)  ΕΕ C 307 της 12.11.2010, σ. 9.

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της συνθήκης (ΕΕ L 1 της 4.1.2003, σ. 1).


Top