16.12.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 309/107

1.1

Η πρόταση της Επιτροπής αφορά την εναρμόνιση των διατάξεων σχετικά με την εισαγωγή εμπορευμάτων που περιλαμβάνονται στις προσωπικές αποσκευές των ταξιδιωτών, που εισάγονται από τρίτες χώρες και υπόκεινται λόγω της φύσης τους στην καταβολή του φόρου κύκλου εργασιών (ΦΠΑ) και του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Εντός ορισμένων ορίων, τα εμπορεύματα αυτά εισάγονταν πάντα ατελώς: η αρχική διάταξη περιλαμβάνεται στην οδηγία 69/169/ΕΟΚ της 28ης Μαΐου 1969, η οποία έκτοτε έχει τροποποιηθεί δεκαεπτά φορές και θα πρέπει τώρα να αντικατασταθεί από την υπό εξέταση οδηγία.

1.2

Το σύστημα πρέπει να διατηρηθεί σε ισχύ, «αφενός για να αποφεύγεται η διπλή φορολόγηση, και αφετέρου, λόγω των συνθηκών υπό τις οποίες εισάγονται τα εμπορεύματα, στις περιπτώσεις στις οποίες δεν ισχύει η συνήθης ανάγκη προστασίας της οικονομίας» (1). Η Επιτροπή θεωρεί ότι, αν και ισχύει η βασική αρχή, ο αριθμός των τροποποιήσεων που έχουν πραγματοποιηθεί από την αρχή, η διεύρυνση και η διαμόρφωση των νέων εξωτερικών συνόρων αποτελούν επαρκές κίνητρο για να αποφασιστεί η πλήρης αναθεώρηση και η αντικατάσταση της αρχικής οδηγίας.

1.3

Το πρόβλημα, απλό αφ' εαυτού, καθίσταται πολύπλοκο επειδή είναι αναγκαίο να ρυθμιστεί η εισαγωγή «ευαίσθητων» προϊόντων, όπως ο καπνός και τα αλκοολούχα ποτά. Αν και το πρόβλημα υπήρχε πάντοτε, η διεύρυνση της Ένωσης ανοίγει νέες προοπτικές χωρίς να θίγει τα ζητήματα ουσίας: διαφορετική γεωγραφική και κοινωνική κατάσταση των κρατών μελών, διαφορετικοί προσανατολισμοί και έντονες διαφορές των επιπέδων φορολογίας. Το τελικό αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από τη δυνατότητα εξεύρεσης κοινών σημείων στην πρόταση εναρμόνισης της Επιτροπής.

2.1

Αρχικά η οδηγία αφορούσε τα πρόσωπα που ταξίδευαν στο εσωτερικό της Κοινότητας· από το 1993, σύμφωνα με τις αρχές της ενιαίας αγοράς, δεν ισχύουν πλέον σε γενικές γραμμές οι περιορισμοί για τις κινήσεις εμπορευμάτων μεταξύ κρατών μελών. Η μεταβολή των εξωτερικών συνόρων της Κοινότητας λόγω της διεύρυνσης έχει εισαγάγει νέα στοιχεία αξιολόγησης· όπως αναφέρει η Επιτροπή, τα σύνορα αυτά«περιλαμβάνουν τώρα, μεταξύ άλλων, τη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία».

2.1.1

Η ΕΟΚΕ λαμβάνει γνώση του γεγονότος αυτού, αλλά παρατηρεί ότι, εκτός από τα αναφερθέντα σύνορα, προς ανατολάς υπάρχουν άλλα που δημιουργούν πρόβλημα στα νέα κράτη μέλη λόγω των σημαντικών διαφορών που υπάρχουν στο επίπεδο των τιμών με ορισμένες τρίτες όμορες χώρες· δεν πρέπει επίσης να λησμονείται το γεγονός ότι έχουν δημιουργηθεί νέα θαλάσσια σύνορα με την ένταξη της Κύπρου και της Μάλτας.

2.1.2

Οι παρεκκλίσεις που είχαν χορηγηθεί τότε στα κράτη μέλη, λόγω των ιδιαίτερων προβλημάτων, δεν ισχύουν πλέον, με εξαίρεση την παρέκκλιση που αφορά την Φινλανδία βάσει της οποίας έχει δικαίωμα, έως το 2007, να περιορίζει τις εισαγωγές μπίρας από ταξιδιώτες που προέρχονται από τρίτες χώρες σε 16 λίτρα κατ' ελάχιστο όριο. Η ΕΟΚΕ που πάντα έχει ταχθεί κατά των παρεκκλίσεων, εκφράζει την ικανοποίησή της· στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένα ενιαίο καθεστώς και για τα εικοσιπέντε κράτη μέλη ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα, όπως θα φανεί κατωτέρω.

2.2

Η πρόταση οδηγίας αυξάνει το υφιστάμενο όριο φορολογικής ατέλειας: από 175 EUR σε 500 EUR για τα άτομα που ταξιδεύουν με αεροπλάνο και σε 220 EUR για όλους τους υπόλοιπους ταξιδιώτες. Στην αιτιολογική έκθεση η Επιτροπή υποστηρίζει τα μέτρα αυτά λέγοντας ότι«Λόγω του κόστους και της προσπάθειας που απαιτούν τα αεροπορικά ταξίδια, πιθανόν να γίνονται λιγότερο συχνά από τα οδικά και τα θαλάσσια ταξίδια. Επιπλέον, στις αεροπορικές μεταφορές εκ των πραγμάτων οι δυνατότητες αγοράς και μεταφοράς εμπορευμάτων είναι περιορισμένες για τους επιβάτες, οι οποίοι, για παράδειγμα, δεν μπορούν να μεταφέρουν ογκώδη αντικείμενα». Η πραγματική αιτία όμως είναι άλλη: στην τέταρτη αιτιολογική σκέψη αναφέρεται πράγματι ότι «Τα χρηματικά όρια θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα κράτη μέλη που συνορεύουν με τρίτες χώρες που έχουν πολύ χαμηλότερες τιμές...».

2.2.1

Η ΕΟΚΕ εκτιμά ότι η αιτία της διαφοράς μεταξύ όσων αναφέρονται στην αιτιολογική έκθεση και στην τέταρτη αιτιολογική σκέψη πρέπει να αναζητηθεί κυρίως σε ανησυχία φορολογικού χαρακτήρα. Δεν έχει νόημα η αναφορά σε «ογκώδη αντικείμενα»(βλέπε προηγούμενο σημείο): υπάρχουν εμπορεύματα μικρού όγκου αλλά μεγάλης αξίας (φωτογραφικές μηχανές, φορητοί υπολογιστές, ωρολόγια, κοσμήματα, κλπ.) η εισαγωγή των οποίων θα επιτρέπεται σε επιβάτες αεροπλάνων αλλά όχι σε επιβάτες αυτοκινήτων, τρένων ή σε επιβάτες κρουαζιερόπλοιων. Η άλλη αναφορά, σύμφωνα με την οποία «τα αεροπορικά ταξίδια, πιθανόν να γίνονται λιγότερο συχνά από τα οδικά και τα θαλάσσια ταξίδια» και απαιτούν «κόστος και προσπάθεια», μοιάζει να αφορά ειδικότερες καταστάσεις παρά το φαινόμενο γενικά: τα αεροπορικά ταξίδια (και ιδιαίτερα τα χαμηλού κόστους (low cost) είναι μέρος της καθημερινής ζωής χιλιάδων οικονομικών φορέων και τουριστών που κάθε χρόνο μεταβαίνουν σε τρίτες χώρες.

2.2.2

Η ΕΟΚΕ δεν θεωρεί αποδεκτό το ότι η εξέταση ιδιαίτερων καταστάσεων οδηγεί στη σύνταξη κανόνων εναρμόνισης που δημιουργούν διάκριση μεταξύ των πολιτών ανάλογα με το μεταφορικό μέσο που χρησιμοποιούν. Έστω και αν, όπως αναφέρεται στο προηγούμενο σημείο 2.1.2, η ΕΟΚΕ έχει εκφράσει επανειλημμένα τη θέση της για το σύστημα των παρεκκλίσεων και την αντίθεσή της προς αυτό γενικά, εκτιμά ότι στην προκειμένη περίπτωση το σύστημα αυτό είναι η μόνη διέξοδος, που θα πρέπει εξάλλου να χρησιμοποιείται μόνον όταν ένα ή περισσότερα κράτη μέλη μπορούν να αποδείξουν — τηρώντας την αρχή της αναλογικότητας — ότι το γενικό όριο των 500 EUR αποτελεί ανυπόφορη απώλεια για τα φορολογικά τους έσοδα.

2.3

Στην πρόταση οδηγίας διατηρούνται τα ποσοτικά όρια για τα προϊόντα καπνού και αλκοόλης. Όσον αφορά τα προϊόντα καπνού, γίνεται αναφορά στη Σύμβαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, την οποία η ΕΕ επικύρωσε στις 30 Ιουνίου 2005, και στην οποία συνιστάται η απαγόρευση ή ο περιορισμός εισαγωγών προϊόντων καπνού από ταξιδιώτες διεθνούς κυκλοφορίας. Λαμβάνοντας υπόψη αυτή τη σύσταση, η Επιτροπή προτείνει ένα ενιαίο καθεστώς μειωμένων ποσοτικών ορίων για τα προϊόντα αυτά«για να διασφαλισθεί η ίση μεταχείριση όλων των πολιτών που εισέρχονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

2.3.1

Η ΕΟΚΕ συμφωνεί, αν και διατηρεί κάποιες επιφυλάξεις όσον αφορά τα κίνητρα για τα προϊόντα καπνού, που όπως και τα άλλα έχουν περισσότερο φορολογικό παρά υγειονομικό χαρακτήρα· απόδειξη τούτου είναι ότι με το άρθρο 9.2 παρέχεται στα κράτη μέλη το δικαίωμα να θέτουν ελάχιστα όρια για την εισαγωγή προϊόντων καπνού, πολύ πιο χαμηλά από τα κανονικά. Δεδομένων των βλαβερών συνεπειών του καπνού, φαίνεται παράλογο, το επίπεδό τους να υπολογίζεται διαφορετικά και κατ' επιλογήν στα κράτη μέλη.

2.4

Η Επιτροπή προτείνει εξάλλου την κατάργηση των ποσοτικών ορίων για τα αρώματα, τον καφέ και το τσάι. Έχει ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι τα αρώματα δεν υπόκεινται πλέον σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης με βάση την κοινοτική νομοθεσία, ότι ο καφές υπόκειται στους φόρους αυτούς σε πέντε κράτη μέλη και το τσάι σε ένα μόνον. Εν προκειμένω, στην αιτιολογική έκθεση διατυπώνεται μια εκτίμηση θεμελιώδους σημασίας  (2) · η κατάργηση των ποσοτικών ορίων επιβάλλεται «δεδομένου ότι τα όρια αυτά δεν αντικατοπτρίζουν πλέον το πραγματικό καθεστώς φορολόγησης των εμπορευμάτων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης στην ΕΕ των 25 κρατών μελών». Με άλλα λόγια, τα όρια καταργούνται διότι μόνο λίγα από τα 25 κράτη μέλη εφαρμόζουν ακόμη τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης στα προϊόντα αυτά.

2.4.1

Η ΕΟΚΕ συμφωνεί το δίχως άλλο με την κατάργηση των μέτρων αυτών, και επισημαίνει παρεμπιπτόντως ότι στην περίπτωση αυτή υιοθετήθηκε ο κανόνας σύμφωνα με τον οποίο, λόγω της αρχής της αναλογικότητας, τα συλλογικά συμφέροντα υπερισχύουν των ατομικών.

2.5

Λόγω ακριβώς αυτής της άποψης περί αναλογικότητας, η πρόταση οδηγίας δίνει λαβή για επικρίσεις. Γενικά, και αναφερόμενη στον κανόνα που μνημονεύεται στο σημείο 2.4, η ΕΟΚΕ εφιστά την προσοχή στο ότι κάθε πρωτοβουλία πρέπει να βασίζεται στη συνεκτική εφαρμογή μιας συγκεκριμένης αρχής σε όλες τις πτυχές της ρύθμισης και όχι μόνο σε μερικές εξ αυτών. Ο ισχυρισμός αυτός θα υποστηριχθεί σαφέστερα στα σχόλια σχετικά με τα επιμέρους άρθρα.

3.1

Άρθρα 2, 4, 5 και 7: εφαρμογή της οδηγίας. Τα άρθρα αυτά ορίζουν ότι η απαλλαγή από τον ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης εφαρμόζεται στα εμπορεύματα που εισάγονται στις προσωπικές αποσκευές ταξιδιωτών («συνοδευόμενη αποσκευή») που έχουν διέλθει μέσω τρίτης χώρας· εφαρμόζεται μόνον εάν ο ενδιαφερόμενος δεν μπορεί να αποδείξει ότι τα εμπορεύματα αγοράστηκαν σε ένα κράτος μέλος της ΕΕ και δεν απολαύουν επιστροφής του ΦΠΑ ή των ειδικών φόρων κατανάλωσης. Η αξία των προσωπικών ειδών που εισάγονται προσωρινά ή επανεισάγονται μετά από προσωρινή εξαγωγή τους δεν λαμβάνεται υπόψη στον υπολογισμό της αξίας των εμπορευμάτων.

3.1.1

Ο κανόνας, που υπήρχε ήδη προηγουμένως, εξακολουθεί να επιβάλλει σημαντικές επιβαρύνσεις στον ταξιδιώτη, που θα πρέπει να έχει μαζί του τα τιμολόγια που αποδεικνύουν την αγορά σε χώρα της ΕΕ των αντικειμένων που βρίσκονται στην ιδιοκτησία του, ιδιαίτερα δε των πιο ακριβών, ή να προμηθεύεται κατά την αναχώρησή του δήλωση προσωρινής εξαγωγής.

3.1.2

Από την άλλη πλευρά, η ΕΟΚΕ αναγνωρίζει ότι δεν υπάρχουν πιο απλές λύσεις· επισημαίνει ωστόσο ότι στον κανονισμό εφαρμογής, ή με άλλο τρόπο, η Επιτροπή θα μπορούσε να συστήσει στα κράτη μέλη να κοινοποιούν τον κανόνα αυτό με πιο κατάλληλα μέσα, με ανακοινώσεις στα σύνορα εξόδου και την ενσωμάτωσή του στις γενικές οδηγίες που παρέχουν τα τουριστικά πρακτορεία καθώς και στα αεροπορικά εισιτήρια και στα εισιτήρια των πλοίων.

3.2

Άρθρο 8: χρηματικά όρια. Η συνολική αξία των εμπορευμάτων που εισάγονται αφορολόγητα είναι 500 EUR για τους επιβάτες αεροπλάνων και 220 EUR για όλους τους υπόλοιπους ταξιδιώτες. Προβλέπεται η δυνατότητα για τα κράτη μέλη να μειώσουν το όριο αυτό αλλά όχι σε λιγότερο από 110 EUR για τους ταξιδιώτες κάτω των 15 ετών. Τα χρηματικά όρια εφαρμόζονται σε όλα τα εμπορεύματα, με εξαίρεση τα προϊόντα καπνού και αλκοόλης, για τα οποία ισχύουν ποσοτικά όρια.

3.2.1

Η ΕΟΚΕ έχει ήδη εκφράσει τους προβληματισμούς της (βλ. σημείο 2.2.2) για τη διάκριση αυτή των πολιτών που βασίζεται στο μέσο μεταφοράς που χρησιμοποιούν. Είναι σαφές ότι στη βάση αυτής της διάκρισης βρίσκεται η ιδιαίτερη κατάσταση ορισμένων κρατών μελών που συνορεύουν με τρίτες χώρες στις οποίες οι τιμές είναι πολύ χαμηλότερες, ακόμη και λόγω των έντονων διαφορών φορολογίας. Η εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας (βλ. σημεία 2.4.1 και 2.5), με παρεκκλίσεις σε ειδικές περιπτώσεις και με αποδεδειγμένη την αναγκαιότητά τους, θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα.

3.2.2

Η ΕΟΚΕ — υπενθυμίζοντας τα όσα αναφέρει στο σημείο 2.2.2 — επιβεβαιώνει την πρότασή της να επεκταθεί γενικά το όριο των 500 EUR σε όλους τους ταξιδιώτες, χωρίς διακρίσεις και ανεξαρτήτως του μεταφορικού μέσου που χρησιμοποιούν. Ένα υψηλό όριο μπορεί να έχει το πλεονέκτημα ελάφρυνσης των τελωνείων από επαχθή καθήκοντα ελέγχου στο σύνολο των ταξιδιωτών, ειδικότερα σε περιόδους έντονης τουριστικής κίνησης, καθιστώντας δυνατή την αποτελεσματικότερη προσοχή σε περιπτώσεις πραγματικού λαθρεμπορίου. Εν προκειμένω πρέπει να τονιστεί ότι η εμπειρία και ο επαγγελματισμός επιτρέπουν στους τελωνειακούς να εφαρμόσουν με σχετική ευκολία τη βασική διάκριση μεταξύ του «τουρίστα» (δράστη, το πολύ, μιας διοικητικής παράβασης) και του «λαθρέμπορου», οι πράξεις του οποίου αποτελούν αδίκημα που διώκεται ποινικά. Παραμένει ανοικτό το πρόβλημα των «συνήθων» ταξιδιωτών (που δεν είναι ούτε τουρίστες, ούτε εργαζόμενοι, ούτε διαμεθοριακοί), οι εισαγωγές των οποίων εντάσσονται στο φαινόμενο της μικρής κλίμακας διακίνησης με σκοπό το κέρδος.

3.3

Άρθρο 9: ποσοτικά όρια για τα προϊόντα καπνού. Η απαλλαγή από τον ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης υπάγεται σε ποσοτικά όρια. Τα κανονικά ποσοτικά όρια είναι 200 τσιγάρα, ή 100 πουράκια, ή 50 πούρα ή 250 γραμμάρια καπνού για κάπνισμα. Προβλέπεται η δυνατότητα για τα κράτη μέλη να ορίσουν ελάχιστα ποσοτικά όρια: 40 τσιγάρα ή 20 πουράκια ή 10 πούρα ή 50 γραμμάρια καπνού για κάπνισμα: τα όρια αυτά μπορούν να εφαρμοστούν από τα κράτη μέλη σε όλους τους ταξιδιώτες, ή μόνο στους ταξιδιώτες που δεν ταξιδεύουν αεροπορικώς.

3.3.1

Δεδομένης της διαφωνίας της ως προς τον ορισμό διαφορετικών ποσοτικών ορίων, που ήδη έχει εκδηλωθεί όσον αφορά τα χρηματικά όρια, η ΕΟΚΕ προσθέτει την αιτιολογία ότι τα ελάχιστα όρια θα προκαλέσουν σημαντικές ενοχλήσεις στους τουρίστες που ταξιδεύουν με αυτοκίνητο, ιθαγένειας ΕΕ, και οι οποίοι διασχίζουν διάφορες χώρες (κοινοτικές και μη) και που δεν έχουν ως τελικό προορισμό τη χώρα που εφαρμόζει τα προαναφερθέντα όρια. Εάν σκεφτεί κανείς τη σημασία του τουρισμού και την ανάγκη προώθησής του και όχι την παρεμπόδισή του με μέτρα που προϋποθέτουν την υιοθέτηση αυστηρών ελέγχων στα σύνορα, η ΕΟΚΕ προτείνει να υιοθετηθεί μία ειδική διάταξη εξαίρεσης για τις περιπτώσεις αυτές.

3.4

Άρθρο 10: ποσοτικά όρια για την αλκοόλη. Σε αναλογία με τα όσα προβλέπονται για τον καπνό, διατηρούνται τα ισχύοντα ποσοτικά όρια και για την αλκοόλη, όπως τροποποιήθηκαν και χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες: η πρώτη αφορά 1 λίτρο απεσταγμένων ποτών και οινοπνευματωδών ποτών με αλκοολικό τίτλο κατ' όγκο μεγαλύτερο από 22 % vol, ή αιθυλική αλκοόλη με αλκοολικό τίτλο κατ' όγκο 80 % vol ή περισσότερο, η δεύτερη αφορά 2 λίτρα «ενδιάμεσων προϊόντων» και αφρωδών οίνων. Οι δύο κατηγορίες αντιπροσωπεύουν όρια που δεν αθροίζονται. Πέραν των προαναφερθέντων ποσοτικών ορίων, επιτρέπεται η εισαγωγή με απαλλαγή 4 λίτρων μη αφρώδους οίνου και 16 λίτρων μπίρας. Οι απαλλαγές δεν εφαρμόζονται στην περίπτωση ταξιδιωτών κάτω των 17 ετών.

3.4.1

Η ΕΟΚΕ συμφωνεί σε γενικές γραμμές με τα προτεινόμενα μέτρα, αλλά εφιστά την προσοχή σε ορισμένες λεπτομέρειες μείζονος σημασίας. Κατά πρώτο λόγο, η αλκοόλη με αλκοολικό τίτλο κατ' όγκο μεγαλύτερο από 80 % vol., που προβλέπεται στην πρώτη κατηγορία, κυκλοφορεί συνήθως στο εμπόριο μόνο με αλκοολικό τίτλο 98 ή 99 % vol., και με ένα λίτρο του προϊόντος αυτού μπορούν να ετοιμαστούν 3 λίτρα αλκοολούχου ποτού με αλκοολικό τίτλο 33 % vol.: συνεπώς η εξομοίωση με 1 λίτρο απεσταγμένου ποτού ή λικέρ κρίνεται αυθαίρετη. Όσον αφορά την κατηγορία των «αφρωδών οίνων», στους οποίους περιλαμβάνονται είτε ακριβοί οίνοι (σαμπάνια) είτε οίνοι διαφορετικής φύσης, η ΕΟΚΕ εκτιμά ότι θα πρέπει να καταργηθεί η διάκριση με τους «μη αφρώδεις οίνους» εφόσον πρόκειται πάντα για οίνους χωρίς αναφορά στην τιμή τους.

3.4.2

Αντιθέτως, διατυπώνεται σαφής επιφύλαξη όσον αφορά τα ποσοτικά όρια του οίνου και της μπίρας: υπάρχει μία σαφής δυσαναλογία μεταξύ των 16 λίτρων μπίρας και των 4 λίτρων οίνου, εις βάρος των ταξιδιωτών από χώρες που δεν καταναλώνουν μπίρα. Προκειμένου να καθοριστεί ένα κοινό όριο, είναι απαραίτητο να καθοριστούν ξεχωριστά και εναλλακτικά ποσοτικά όρια για τα δύο είδη ποτών.

3.5

Όσον αφορά τα καύσιμα, η απαλλαγή εφαρμόζεται στο περιεχόμενο της δεξαμενής του οχήματος και στα 10 λίτρα που περιέχονται σε φορητό δοχείο, αλλά προβλέπονται παρεκκλίσεις όταν υπάρχουν περιοριστικές εθνικές διατάξεις.

3.5.1

Η ΕΟΚΕ καλεί την Επιτροπή να αναθεωρήσει ριζικά αυτόν τον κανόνα. Κατά πρώτο λόγο, η κατάσταση των πρατηρίων καυσίμων δεν δικαιολογεί την απαλλαγή που επεκτείνεται στα φορητά δοχεία, επιπλέον του περιεχομένου της δεξαμενής· θα πρέπει να καταργηθεί η διευκόλυνση αυτή, αν μη τι άλλο λόγω της επικινδυνότητας μεταφοράς καυσίμου εκτός της δεξαμενής. Υπενθυμίζεται εξάλλου ότι ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας πολλών χωρών απαγορεύει ήδη αυτή την πρακτική. Η απαγόρευση θα πρέπει να επεκταθεί και σε ενδεχόμενα δοχεία ενσωματωμένα στο όχημα· όσον αφορά τα φορτηγά, που συχνά διαθέτουν δύο δεξαμενές καυσίμων, η απαγόρευση θα πρέπει να αφορά τις δεξαμενές που δεν είναι εγκεκριμένες κατά την θέση τους στην κυκλοφορία.

3.5.2

Κατά δεύτερο λόγο, οι εθνικές περιοριστικές διατάξεις, αν και δικαιολογημένες λόγω της διαφοράς των τιμών μεταξύ όμορων χωρών, δεν μπορούν να επεκτείνονται στους τουρίστες από χώρα διαφορετική από αυτή που εφαρμόζει τους περιορισμούς, για τους ίδιους λόγους που αναφέρονται στο προηγούμενο σημείο 3.3.1. Οι περιορισμοί, εάν κρίνονται απαραίτητοι, θα πρέπει να εφαρμόζονται στους κατοίκους των παραμεθόριων περιοχών και στους διαμεθοριακούς εργαζόμενους, σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται στο άρθρο 14 της πρότασης οδηγίας.

3.6

Άρθρο 14: διαμεθοριακοί. Ειδικές διατάξεις, που επιβεβαιώνουν τις υφιστάμενες, προβλέπονται για τους «διαμεθοριακούς» (πρόσωπα που κατοικούν σε παραμεθόρια περιοχή) και για τους διαμεθοριακούς εργαζόμενους (εργαζόμενοι που κατοικούν σε μία χώρα της ΕΕ και εργάζονται στην παραμεθόρια περιοχή τρίτης όμορης χώρας, ή κάτοικοι μιας τρίτης χώρας που εργάζονται στην παραμεθόρια περιοχή όμορης χώρας της ΕΕ). Για τις κατηγορίες αυτές παρέχεται στα κράτη μέλη η διακριτική ευχέρεια μείωσης των χρηματικών και/ ή ποσοτικών ορίων. Στην οδηγία ορίζεται ως«παραμεθόρια ζώνη» η ζώνη η οποία σε ευθεία γραμμή δεν υπερβαίνει τα 15 χιλιόμετρα. Η ΕΟΚΕ θεωρεί ότι ο ορισμός αυτός είναι αυθαίρετος και ότι δεν λαμβάνει υπόψη τα γεωγραφικά, οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά κάθε παραμεθόριας ζώνης: κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ορίζει τις ζώνες του σύμφωνα με τις περιστάσεις· εξάλλου, μεγαλύτερη ευελιξία θα επιτρέψει σε ορισμένα κράτη μέλη να αντιμετωπίσουν το ανησυχητικό φαινόμενο του«άτυπου λαθρεμπορίου» που ασκείται στα χερσαία σύνορα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.

3.7

Τέλος η ημερομηνία για την έναρξη ισχύος της οδηγίας έχει οριστεί στις 31 Δεκεμβρίου 2006: προθεσμία που μπορεί να χαρακτηριστεί λογική μόνο με την προϋπόθεση μιας ταχείας και χωρίς εμπόδια νομοθετικής πορείας.