1)

Επιβάλλει, κατ’ ορθή ερμηνεία, το άρθρο 267 ΣΛΕΕ σε εθνικό δικαστήριο, του οποίου οι αποφάσεις δεν υπόκεινται σε ένδικα μέσα του εσωτερικού δικαίου, υποχρέωση υποβολής προδικαστικού ερωτήματος επί ζητήματος ερμηνείας του δικαίου [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] που επηρεάζει ουσιωδώς τη διαφορά της κύριας δίκης, ακόμη και αν μπορεί να αποκλειστεί η ύπαρξη ερμηνευτικής αμφιβολίας ως προς την έννοια της οικείας διατάξεως του δικαίου της Ένωσης –λαμβανομένων υπόψη των ειδικών για το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όρων και της έννοιας που αποδίδεται στη διατύπωση της σχετικής διατάξεως, του νομοθετικού πλαισίου του δικαίου της Ένωσης στο οποίο αυτή εντάσσεται και των σκοπών προστασίας που τη διαπνέουν, δεδομένου του σταδίου εξέλιξης του ευρωπαϊκού δικαίου κατά τον χρόνο εφαρμογής της σχετικής διάταξης στο πλαίσιο εθνικής διαδικασίας–, πλην όμως δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί κατά τρόπο εμπεριστατωμένο, από υποκειμενική άποψη, όσον αφορά τη στάση άλλων δικαιοδοτικών οργάνων, ότι η ερμηνεία την οποία δίδει το επιληφθέν της υποθέσεως δικαστήριο είναι η ίδια με εκείνη που ενδέχεται να δοθεί από τα δικαστήρια άλλων κρατών μελών και από το Δικαστήριο εφόσον επιληφθούν ταυτόσημου ζητήματος;

2)

Αντιτίθενται, κατ’ ορθή ερμηνεία, τα άρθρα 49 και 56 ΣΛΕΕ, καθώς και το εναρμονισμένο νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε από τις οδηγίες 2002/19/ΕΚ (1), 2002/20/ΕΚ (2), 2002/21/ΕΚ (3) και 2002/22/ΕΚ (4) και, ειδικότερα, από τα άρθρα 8, παράγραφος 2 και παράγραφος 4, της οδηγίας 2002/21/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2009/140/ΕΚ (5), από το άρθρο 3 της οδηγίας 2002/20/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2009/140/ΕΚ, και από τα άρθρα 20, 21 και 22 της οδηγίας 2002/22/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2009/136/ΕΚ (6) , σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή που μπορεί να συναχθεί από τις διατάξεις των άρθρων 13, 70 και 71 του decreto legislativo n. 259/03 (νομοθετικού διατάγματος 259/03) σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 2, παράγραφος 12, στοιχεία h και l, του legge n. 481/95 (νόμου 481/1995) και του άρθρου 1, παράγραφος 6, σημείο 2, του legge n. 249/1997 (νόμου 249/1997), η οποία παρέχει στην εθνική ρυθμιστική αρχή στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών την εξουσία να επιβάλλει: i) για την κινητή τηλεφωνία, συχνότητα ανανέωσης προσφορών και χρέωσης διάρκειας τουλάχιστον τεσσάρων εβδομάδων, επιβάλλοντας ταυτόχρονα στους παρόχους υπηρεσιών που επιλέγουν συχνότητα ανανέωσης προσφορών και χρέωσης διαφορετική από τη μηνιαία υποχρέωση άμεσης ενημέρωσης του χρήστη, μέσω αποστολής SMS, για την ανανέωση της προσφοράς· ii) για τη σταθερή τηλεφωνία, ανανέωση προσφορών και χρέωση σε μηνιαία βάση ή σε πολλαπλάσια αυτής· iii) στην περίπτωση συγκλινουσών προσφορών κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, εφαρμογή της συχνότητας που ισχύει για την τελευταία;

3)

Έχει, κατ’ ορθή ερμηνεία και εφαρμογή, η αρχή της αναλογικότητας, σε συνδυασμό με τα άρθρα 49 και 56 ΣΛΕΕ και το εναρμονισμένο νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε από τις οδηγίες 2002/19/ΕΚ, 2002/20/ΕΚ, 2002/21/ΕΚ και 2002/22/ΕΚ και, ειδικότερα, από τα άρθρα 8, παράγραφος 2 και παράγραφος 4, της οδηγίας 2002/21/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2009/140/ΕΚ, από το άρθρο 3 της οδηγίας 2002/20/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2009/140/ΕΚ, και από τα άρθρα 20, 21 και 22 της οδηγίας 2002/22/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2009/136/ΕΚ, την έννοια ότι αντιτίθεται στη λήψη ρυθμιστικών μέτρων εκ μέρους της αρμόδιας στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών εθνικής ρυθμιστικής αρχής τα οποία έχουν ως σκοπό να επιβάλουν: i) για την κινητή τηλεφωνία, συχνότητα ανανέωσης προσφορών και χρέωσης διάρκειας τουλάχιστον τεσσάρων εβδομάδων, επιβάλλοντας ταυτόχρονα στους παρόχους υπηρεσιών που επιλέγουν συχνότητα ανανέωσης προσφορών και χρέωσης διαφορετική από τη μηνιαία υποχρέωση άμεσης ενημέρωσης του χρήστη, μέσω αποστολής SMS, για την ανανέωση της προσφοράς· ii) για τη σταθερή τηλεφωνία, ανανέωση προσφορών και χρέωση σε μηνιαία βάση ή σε πολλαπλάσια αυτής· iii) στην περίπτωση συγκλινουσών προσφορών κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, εφαρμογή της συχνότητας που ισχύει για την τελευταία;

4)

Έχουν, κατ’ ορθή ερμηνεία και εφαρμογή, οι αρχές της απαγόρευσης των διακρίσεων και της ίσης μεταχείρισης, σε συνδυασμό με τα άρθρα 49 και 56 ΣΛΕΕ και το εναρμονισμένο νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε από τις οδηγίες 2002/19/ΕΚ, 2002/20/ΕΚ, 2002/21/ΕΚ και 2002/22/ΕΚ και, ειδικότερα, από τα άρθρα 8, παράγραφος 2 και παράγραφος 4, της οδηγίας 2002/21/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2009/140/ΕΚ, από το άρθρο 3 της οδηγίας 2002/20/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2009/140/ΕΚ, και από τα άρθρα 20, 21 και 22 της οδηγίας 2002/22/ΕΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2009/136/ΕΚ, την έννοια ότι αντιτίθενται στη λήψη ρυθμιστικών μέτρων εκ μέρους της αρμόδιας στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών εθνικής ρυθμιστικής αρχής τα οποία έχουν ως σκοπό να επιβάλουν: i) για την κινητή τηλεφωνία, συχνότητα ανανέωσης προσφορών και χρέωσης τουλάχιστον τεσσάρων εβδομάδων, επιβάλλοντας ταυτόχρονα στους παρόχους υπηρεσιών που επιλέγουν συχνότητα ανανέωσης προσφορών και χρέωσης διαφορετική από τη μηνιαία, υποχρέωση άμεσης ενημέρωσης του χρήστη, μέσω αποστολής SMS, για την ανανέωση της προσφοράς· ii) για τη σταθερή τηλεφωνία, ανανέωση προσφορών και χρέωση σε μηνιαία βάση ή σε πολλαπλάσια αυτής· iii) στην περίπτωση συγκλινουσών προσφορών κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, εφαρμογή της συχνότητας ισχύει για την τελευταία;