7.8.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 256/16

1)

Είναι συμβατές με το άρθρο 14 της οδηγίας 2014/41/ΕΕ (1) περί της ευρωπαϊκής εντολής έρευνας σε ποινικές υποθέσεις, εθνικές διατάξεις και δικαστικές αποφάσεις κατά τις οποίες οι ουσιαστικοί λόγοι για την έκδοση Ευρωπαϊκής Εντολής Έρευνας με αντικείμενο τη διεξαγωγή έρευνας σε διαμέρισμα και σε επαγγελματικό χώρο καθώς και τη δήμευση συγκεκριμένων αντικειμένων και/ή την άδεια εξετάσεως μάρτυρα, δεν δύνανται να προσβληθούν απευθείας με ένδικο μέσο στρεφόμενο κατά της δικαστικής αποφάσεως ούτε δια ξεχωριστής αγωγής με αίτημα την καταβολή αποζημιώσεως;

2)

Παρέχει το άρθρο 14, παράγραφος 2, της οδηγίας, στο ενδιαφερόμενο μέρος απευθείας δικαίωμα προσβολής της δικαστικής αποφάσεως περί Ευρωπαϊκής Εντολής Έρευνας ακόμα κι αν το εθνικό δίκαιο δεν προβλέπει αντίστοιχη δικονομική δυνατότητα;

3)

Είναι το πρόσωπο κατά του οποίου έχει απαγγελθεί κατηγορία, λαμβανομένου υπόψη και του άρθρου 14, παράγραφος 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο α', και το άρθρο 1, παράγραφος 4, της οδηγίας, ενδιαφερόμενο μέρος υπό την έννοια του άρθρου 14, παράγραφος 4, της οδηγίας, σε περίπτωση που το μέτρο συλλογής αποδεικτικών στοιχείων στρέφεται κατά τρίτου;

4)

Είναι το πρόσωπο που κατοικεί ή χρησιμοποιεί τους χώρους στους οποίους πρόκειται να διεξαχθεί η έρευνα ή να επιβληθεί δήμευση ή το πρόσωπο που πρόκειται να εξεταστεί ως μάρτυρας ενδιαφερόμενο μέρος, υπό την έννοια του άρθρου 14, παράγραφος 4, σε συνδυασμό με την παράγραφο 2, της οδηγίας;