16.5.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/1

1)

λαμβάνει γνώση των Στρατηγικών κατευθυντήριων γραμμών της Κοινότητας (ΣΚΓ) που υιοθέτησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 5 Ιουλίου 2005·

2)

χαιρετίζει τη σαφή προτεραιότητα που προσδίδεται στις περιφέρειες με υστέρηση στην ανάπτυξη, προτεραιότητα που σχετίζεται κυρίως με τη διεύρυνση στα 10 νέα κράτη μέλη, μέσω του Στόχου σύγκλισης. Η Ευρώπη οφείλει να δείξει αλληλεγγύη στις περιφέρειες αυτές προκειμένου επιταχύνει την οικονομική και κοινωνική τους ανάπτυξη όπως συνέβη και με τα προηγούμενα προγράμματα·

3)

χαιρετίζει επίσης τη βούληση για την άσκηση μιας ευρωπαϊκής πολιτικής συνοχής για το σύνολο των ευρωπαϊκών περιφερειών μέσω του μελλοντικού Στόχου ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης. Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι στο πλαίσιο του εν λόγω στόχου, δίνεται προτεραιότητα στις απομακρυσμένες περιφέρειες και/ή στις λιγότερο ανταγωνιστικές, προκειμένου να μειωθούν οι αποκλίσεις στην ανάπτυξη μεταξύ των περιφερειών και στο εσωτερικό μιας περιφέρειας. Πράγματι, κύρια λειτουργία της πολιτικής συνοχής είναι να διορθώσει τις περιφερειακές και τοπικές ανισότητες και όχι να στηρίξει τις πιο ανταγωνιστικές περιφέρειες·

4)

εκφράζει τη λύπη της διότι οι ΣΚΓ δεν πραγματοποιούν διάκριση των προτεραιοτήτων για τις περιφέρειες σύγκλισης και για τις περιφέρειες του μελλοντικού Στόχου ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης. Ο στόχος της ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης πρέπει να αφορά σχέδια αύξησης της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας (έρευνα, καινοτομία, εκπαίδευση/κατάρτιση, προσβασιμότητα, μεταφορές, τεχνολογίες της πληροφορίας και της επικοινωνίας/ΤΠΕ, κοινωφελείς υπηρεσίες) και να αποφευχθεί ο υφιστάμενος κατακερματισμός που αποτελεί αντικείμενο επικρίσεων·

5)

εκφράζει την ικανοποίησή της διότι η πολιτική συνοχής χρησιμοποιείται ως μέσο εφαρμογής της στρατηγικής της Λισαβόνας σε περιφερειακό επίπεδο αλλά εμμένει στην απόλυτη ανάγκη να αποτελέσει κατά προτεραιότητα η πολιτική αυτή ένα μέσο διόρθωσης των αναπτυξιακών ανισοτήτων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο·

6)

τονίζει τη θεμελιώδη σημασία του εν λόγω εγγράφου για την χάραξη της κοινοτικής πολιτικής συνοχής για την περίοδο 2007-2013 και για την παρακολούθηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο της πολιτικής αυτής σε σχέση με τους στόχους και προτεραιότητες που έχουν εξαγγελθεί·

7)

εμμένει στην ανάγκη κατάρτισης στρατηγικού εγγράφου για την περιφερειακή πολιτική και την πολιτική συνοχής σε ευρωπαϊκό επίπεδο όπως υπάρχει ήδη εδώ και πολλά χρόνια για την Ευρωπαϊκή στρατηγική απασχόλησης·

8)

διερωτάται ωστόσο για την απόκλιση μεταξύ των στόχων που εξαγγέλλονται στο έγγραφο και τα πενιχρά μέσα που ορισμένα κράτη μέλη προτίθενται να αφιερώσουν στο πλαίσιο των δημοσιονομικών προοπτικών 2007-2013·

9)

διερωτάται για τη χρήση του εγγράφου από τα κράτη μέλη, ιδίως στην περίπτωση που οι δημοσιονομικές προοπτικές δεν ανταποκρίνονται στο μέγεθος του διακυβεύματος·

10)

αναγνωρίζει ότι ενώ πρέπει να τηρηθεί η αρχή της επικουρικότητας και να έχουν τα κράτη μέλη τη δυνατότητα προσαρμογής των ΣΚΓ στις ιδιαίτερες ανάγκες και καταστάσεις τους, εξίσου σημαντικό είναι τα κράτη μέλη να μην χρησιμοποιήσουν τους ευρωπαϊκούς διαρθρωτικούς πόρους για να χρηματοδοτήσουν τις εθνικές τους πολιτικές·

11)

συνεπώς, εκφράζει την ανησυχία της για τον κίνδυνο που ενέχει μια τέτοια λανθασμένη τακτική στην μακροπρόθεσμη άσκηση μιας πραγματικής κοινοτικής πολιτικής υπέρ της συνοχής που είναι μία από τις πολιτικές που αγγίζει περισσότερο τους ευρωπαίους πολίτες·

12)

εκφράζει τη λύπη της διότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπό την πίεση των κρατών μελών, δεν προέβη στην επισύναψη των εθνικών πτυχών του εγγράφου, οι οποίες βασίζονταν στα πορίσματα του προγράμματος εδαφικών μελετών που πραγματοποίησαν τα κράτη μέλη μέσω του Δικτυακού Παρατηρητηρίου της Ευρωπαϊκής Χωροταξίας (ΔΠΕΧ) και επέτρεψαν την αξιολόγηση της στρατηγικής συνεκτικότητας μεταξύ των κοινοτικών και των εθνικών στόχων στον τομέα της εδαφικής συνοχής·

1.1

επαναλαμβάνει τη γενική στήριξή της στη στρατηγική της Λισαβόνας και λαμβάνει γνώση στο πλαίσιο αυτό της βούλησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να διαρθρώσει τις ΣΚΓ με βάση την εν λόγω στρατηγική· ωστόσο, εκφράζει τη λύπη της διότι η περιβαλλοντική πτυχή και η στρατηγική του Γκέτεμποργκ δεν αποτελούν πλέον προτεραιότητα·

1.2

συμφωνεί με τις τρεις κύριες προτεραιότητες που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (η Ευρώπη και οι περιφέρειές της να προσελκύουν ευκολότερα τις επενδύσεις, να βελτιωθεί η γνώση και η καινοτομία ως καίριοι αναπτυξιακοί παράγοντες και να στηριχθεί η δημιουργία περισσότερων και καλύτερων θέσεων εργασίας)·

1.3

ωστόσο, εκφράζει τη λύπη της διότι στην εξαγγελία των κύριων προτεραιοτήτων δεν γίνεται μνεία στην έννοια της ισόρροπης ανταγωνιστικότητας και υπενθυμίζει την προσήλωσή της στη θέση ότι πρέπει να προσδίδεται η ίδια σημασία στους τρεις πυλώνες της βιώσιμης ανάπτυξης (οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική)·

1.4

τονίζει εκ νέου ότι το πιο αδύνατο σημείο της στρατηγικής της Λισαβόνας, όπως και της Ευρωπαϊκής στρατηγικής για την απασχόληση, έγκειται στην εφαρμογή της, ιδίως από τα κράτη και εκφράζει τη λύπη της διότι ούτε υφίσταται μια πραγματικά αποκεντρωμένη προσέγγιση, ούτε η μέθοδος συντονισμού επέτρεψε τη συμμετοχή των τοπικών και περιφερειακών αρχών· επίσης, εκφράζει τη λύπη της διότι η συνεργασία που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο αυτό παρέμεινε κατ'ουσία διακυβερνητική τονίζοντας τον αυξανόμενο ρόλο που διαδραματίζουν οι κοινωνικοί εταίροι στη διαδικασία της Λισαβόνας·

1.5

εκφράζει την ικανοποίησή της διότι, εφεξής, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιθυμεί να προσδώσει κεντρικό ρόλο στις τοπικές και περιφερειακές αρχές στο πλαίσιο της εφαρμογής της εν λόγω στρατηγικής και του συνδέσμου που διαμορφώνει με την πολιτική συνοχής για την ανάπτυξη των στόχων αυτών·

1.6

Ως εκ τούτου, εμμένει στην ανάγκη, οι στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές (ΣΚΓ), πάνω στις οποίες τα κράτη μέλη και οι περιφέρειες θα βασίσουν τις δικές τους στρατηγικές προτεραιότητες στον τομέα της πολιτικής συνοχής, να ενσωματωθούν στα εθνικά προγράμματα δράσης για την υλοποίηση της στρατηγικής της Λισσαβόνας και να δοθεί έμφαση στο ρόλο του περιφερειακού και τοπικού επιπέδου διακυβέρνησης για την ανάπτυξη μιας εδαφικής στρατηγικής·

1.7

εκφράζει την ελπίδα ότι, εκτός από τις περιφέρειες σύγκλισης που αποτελούν προτεραιότητα για τις κοινοτικές παρεμβάσεις, τα διαρθρωτικά ταμεία θα κινητοποιηθούν στο πλαίσιο του μελλοντικού Στόχου για την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση, προκειμένου να επιταχυνθεί πρωτίστως η ανάπτυξη των απομακρυσμένων περιφερειών και/ή λιγότερο ανταγωνιστικών σε τομείς προτεραιότητας όπως έρευνα, καινοτομία, εκπαίδευση/κατάρτιση, προσβασιμότητα (μεταφορές, τεχνολογίες της πληροφορίας και της επικοινωνίας/ΤΠΕ, κοινωφελείς υπηρεσίες). Κάθε ευρωπαϊκή περιφέρεια θα πρέπει να μπορεί να διαμορφώσει σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο την δική της Ατζέντα της Λισαβόνας·

1.8

προειδοποιεί κατά της χρήσης των ευρωπαϊκών πόρων για τη χρηματοδότηση ή την συγχρηματοδότηση των εθνικών ή των κοινοτικών πολιτικών (διευρωπαϊκά δίκτυα μεταφορών, πρόγραμμα πλαίσιο για την έρευνα και την ανάπτυξη, πρόγραμμα για την ανταγωνιστικότητα και την καινοτομία) κατά τρόπο που να υπακούει σε μια καθαρή λογική εθνικής ανταγωνιστικότητας, πέρα από κάθε διάσταση εδαφικής συνοχής και που δεν προκύπτει από την πολιτική συνοχής. Είναι βεβαίως δίκαιο και πρωταρχικό να μπορούν οι περιφέρειες με υστέρηση στην ανάπτυξη να χρησιμοποιούν τους διαρθρωτικούς πόρους για αυτό το είδος χρηματοδότησης, ωστόσο, θα είναι επιζήμιο για τις περιφέρειες που είναι επιλέξιμες για τον μελλοντικό στόχο για την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση, οι οποίες δεν θα μπορούν να συγκεντρώσουν τους πόρους με βάση τις πραγματικές προτεραιότητες της περιφερειακής ανάπτυξης·

1.9.

επαναλαμβάνει αίτημά της να επιτρέπονται και στο μέλλον οι δυνατότητες συγχρηματοδότησης από ιδιωτικές πηγές·

1.10

υπενθυμίζει ότι παρότι κατά την παρούσα περίοδο προγραμματισμού, οι τομεακές πολιτικές οφείλουν να συμβάλουν στο στόχο της συνοχής, το αντίθετο μπορεί να αρχίσει να συμβαίνει από το 2007 όπου η πολιτική συνοχής θα πρέπει να χρηματοδοτεί τις τομεακές πολιτικές·

1.11

συνεπώς, ελπίζει ότι η διάρθρωση των ΣΚΓ γύρω από τη στρατηγική της Λισαβόνας δεν θα δώσει την ευκαιρία στα κράτη μέλη να χρησιμοποιήσουν την πολιτική συνοχής για να χρηματοδοτήσουν τις εθνικές πολιτικές τους πέρα από κάθε αρχή οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής που εφαρμόζεται στην επικράτειά τους·

1.12

προειδοποιεί για τον ενδεχόμενο κίνδυνο «επανεθνικοποίησης» της κοινοτικής πολιτικής συνοχής·

1.13

ζητεί να καθορίζονται εφεξής στις ΣΚΓ σαφείς και συγκεκριμένοι στόχοι στον τομέα της εδαφικής συνοχής προκειμένου να μειωθεί κατά το δυνατόν ο εν λόγω κίνδυνος·

2.1

εκφράζει τη λύπη της διότι η εδαφική διάσταση της συνοχής δεν αποτελεί προτεραιότητα καθεαυτή ή εγκάρσιο χαρακτηριστικό των τριών μεγάλων προτεραιοτήτων που προσδιορίζονται στο έγγραφο ή γιατί δεν αποτελεί το νήμα που συνδέει το σύνολο των ΣΚΓ όπως ισχύει και για την οικονομική και κοινωνική συνοχή·

2.2

επαναλαμβάνει ότι η εδαφική διάσταση αποτελεί την ίδια τη βάση της περιφερειακής πολιτικής και της πολιτικής συνοχής·

2.3

εκφράζει την έκπληξή της διότι το κεφάλαιο για την εδαφική διάσταση αναφέρεται μόνον στις πόλεις και τις αγροτικές ζώνες και υπολείπεται κατά πολύ από τις εξαγγελθείσες φιλοδοξίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τρίτη της έκθεση για τη συνοχή, τη στιγμή που η εδαφική συνοχή επιτρέπει στους φορείς και στους πολίτες να εκτιμούν επιτόπου τον αντίκτυπο των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπενθυμίζει την απαραίτητη συνεκτίμηση της αστικής διάστασης από τα περιφερειακά προγράμματα·

2.4

ζητά να λαμβάνεται υπόψη η έννοια της ισορροπημένης ανταγωνιστικότητας, έτσι όπως αυτή διατυπώνεται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η έννοια της πολυκεντρικής ανάπτυξης του κοινοτικού χώρου, που θα οδηγούσε σε προσαρμογή της φύσης και της έντασης των πολιτικών που ασκούνται, σε συνάρτηση με την αντικειμενική κατάσταση της ανταγωνιστικότητας των περιοχών αυτών·

2.5

ζητεί να συμπεριληφθεί για την εδαφική διάσταση μια παράγραφος σχετικά με τις περιφέρειες με μόνιμα μειονεκτήματα (νησιωτικές, ορεινές ή αραιοκατοικημένες περιοχές), τις εξόχως απομακρυσμένες περιφέρειες και τις ευαίσθητες αγροτικές περιοχές και τις αστικές ζώνες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, καθώς και να εξετασθεί το θέμα της ενίσχυσης του συνδέσμου μεταξύ αστικών και αγροτικών ζωνών· αναγνωρίζει τη στρατηγική σημασία των πόλεων και των αστικών περιοχών για την επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας με στόχο τη δημιουργία ασφαλών, συνεκτικών και βιώσιμων κοινοτήτων ακόμη και στις πιο προβληματικές αστικές ζώνες·

2.6

στο πλαίσιο αυτό, αναμένει την έκδοση της ανακοίνωσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την αστική διάσταση των στρατηγικών κατευθυντήριων γραμμών για την πολιτική συνοχής·

2.7

υπενθυμίζει τη θεμελιώδη προσήλωση των τοπικών και περιφερειακών αρχών στην εδαφική συνοχή ως απαραίτητο και αλληλένδετο συμπλήρωμα στο στόχο της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής·

2.8

εκφράζει τη λύπη της για την περιορισμένη αναφορά στην εδαφική συνεργασία στο σύνολο του εγγράφου και ανησυχεί για την συνεπόμενη μείωση που σχεδιάζουν τα κράτη μέλη όσον αφορά τα κονδύλια που αφιερώνονται στον σημαντικό αυτό στόχο για την περιφερειακή πολιτική και πολιτική συνοχής·

2.9

επαναλαμβάνει τη στήριξή της στην διασυνοριακή συνεργασία ως ουσιαστικό μέσο για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και εκφράζει την επιθυμία, τομείς όπως ο πολιτισμός, το περιβάλλον, οι ανταλλαγές μεταξύ κρατικών διοικήσεων, η πολιτική προστασία και η υγεία, να αποκτήσουν τη θέση που τους αρμόζει στο εσωτερικό του εν λόγω μηχανισμού·

2.10

συνιστά την δημιουργία μιας πραγματικής διακρατικής συνεργασίας που να υπερβαίνει την απλή συνεργασία μεταξύ κρατών μελών για την υλοποίηση δράσεων διότι ο τύπος αυτός συνεργασίας αποτελεί ένα πραγματικό μέσο εδαφικής συνοχής·

2.11

απαιτεί να δοθεί στη διακρατική συνεργασία μια πραγματική στρατηγική φύση διάρθρωσης και διασύνδεσης των διαφόρων επικρατειών. Υπενθυμίζει ότι οι εργασίες του Δικτυακού Παρατηρητηρίου της Ευρωπαϊκής Χωροταξίας (ΔΠΕΧ) έχουν εντοπίσει πολλές μεθόδους για τον εντοπισμό της διακρατικής συνεργασίας βάσει ορισμένων μεγάλων αξόνων· ζητεί τη μεγαλύτερη συμμετοχή των τοπικών και περιφερειακών αρχών όχι μόνο στη διαχείριση των προγραμμάτων αλλά και στον προσδιορισμό των προτεραιοτήτων παρέμβασης·

2.12

ζητεί από τα κράτη μέλη να μην μειώσουν τον προϋπολογισμό που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέρ της διακρατικής συνεργασίας·

2.13

συνιστά να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στη διαπεριφερειακή πτυχή και υπενθυμίζει την καθοριστική σημασία της διάθεσης ανάλογου προϋπολογισμού·

3.1

υπενθυμίζει την ανάγκη να διαθέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση έναν προϋπολογισμό στο ύψος των φιλοδοξιών της και κυρίως των στόχων που έθεσε η ίδια στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας·

3.2

ανησυχεί, συνεπώς, για τον κίνδυνο της έντονης δυσαναλογίας μεταξύ των στρατηγικών φιλοδοξιών που εξαγγέλλονται και τα πενιχρά οικονομικά μέσα που ενδέχεται να αφιερωθούν σύμφωνα με όσα προκύπτουν από τις τελευταίες διακυβερνητικές διαπραγματεύσεις·

3.3

εκφράζει τη λύπη της διότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν προτείνει την περαιτέρω συγκέντρωση των κοινοτικών παρεμβάσεων στους τομείς και τις περιοχές όπου μπορεί να έχει πραγματικό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα·

3.4

θεωρεί ότι όσον αφορά το μελλοντικό στόχο της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης, μπορεί να κριθεί σκόπιμος ο διαχωρισμός των κριτηρίων παρέμβασης του ΕΤΠΑ και του ΕΚΤ διότι, αφενός, είναι θεμιτό να καλύπτει το ΕΚΤ το σύνολο της ευρωπαϊκής επικράτειας για τους προφανείς λόγους της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού και, αφετέρου, οι χρηματοδοτικές παρεμβάσεις του ΕΤΠΑ χρειάζεται να λαμβάνουν υπόψη ορισμένα εδαφικά κριτήρια·

3.5

προτείνει, συνεπώς, να χορηγούνται κατά προτεραιότητα οι διαρθρωτικοί πόροι στις λιγότερο ανταγωνιστικές και πιο υποβαθμισμένες περιφέρειες σύμφωνα με τα κοινοτικά κριτήρια αλλά σταθμισμένα με βάση ένα σαφή και αντικειμενικό εδαφικό γνώμονα·

3.6

εκφράζει τη λύπη της για την μη επίτευξη συμφωνίας για τις δημοσιονομικές προοπτικές στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 16ης και 17ης Ιουνίου 2005 και υπενθυμίζει τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτή η καθυστέρηση για την προετοιμασία της μελλοντικής περιόδου προγραμματισμού 2007-2013.

1.

υπογραμμίζει το έργο που έχει επιτευχθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την υποβολή ενός στρατηγικού εγγράφου αλλά διερωτάται για την υποδοχή που θα λάβει από τα κράτη μέλη·

2.

επαναλαμβάνει τη στήριξή της στην προτεραιότητα που προσδίδεται στις περιφέρειες σύγκλισης, η οποία συνδέεται ειδικότερα με την ένταξη των δέκα νέων κρατών μελών·

3.

θεωρεί ότι η περιφερειακή πολιτική και η πολιτική συνοχής δεν είναι δυνατόν να περιορίζονται στην απλή χρηματοδότηση από τα κράτη μέλη των τομεακών πολιτικών στις οποίες δίνει προτεραιότητα η στρατηγική της Λισαβόνας διότι το κύριο αντικείμενο της πολιτικής συνοχής είναι να διορθώνει τις περιφερειακές και τοπικές ανισότητες και όχι να στηρίζει τις πιο ανταγωνιστικές περιφέρειες·

4.

θεωρεί ότι η επιτυχία της στρατηγικής της Λισαβόνας εξαρτάται κυρίως και πρωτίστως από την εφαρμογή της σε τοπική και περιφερειακή κλίμακα·

5.

ελπίζει ότι οι επιλέξιμες περιφέρειες για τον μελλοντικό στόχο της ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης θα μπορέσουν να συγκεντρώσουν την κοινοτική παρέμβαση για τη χρηματοδότηση πραγματικών στρατηγικών περιφερειακής ανάπτυξης, οι οποίες θα τεθούν σε εφαρμογή στο περιφερειακό επίπεδο·

6.

εκφράζει την ανησυχία της διότι δεν λαμβάνεται υπόψη η εδαφική διάσταση που είναι όμως ο λόγος ύπαρξης μιας πραγματικής κοινοτικής πολιτικής υπέρ της συνοχής·

7.

προσδίδει εξαιρετική σημασία στην επιδίωξη του στόχου της εδαφικής συνοχής που είναι ιδιαίτερα σημαντικός στο πλαίσιο της διευρυμένης Ευρώπης·

8.

ζητεί την εξισορρόπηση των απαιτήσεων ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών, αφενός, και των αναγκών εδαφικής συνοχής του κοινοτικού χώρου, αφετέρου·

9.

θεωρεί ότι η εξεύρεση της ισορροπίας αυτής εξαρτάται από την επιλεξιμότητα του συνόλου των ευρωπαϊκών περιφερειών αλλά και από την ενσωμάτωση της εδαφικής διάστασης στα εθνικά στρατηγικά πλαίσια αναφοράς (ΕΣΠΑ) που καταρτίζουν τα κράτη μέλη προκειμένου να συγκεντρώσουν τις κοινοτικές παρεμβάσεις στις απομακρυσμένες και/ή λιγότερο ανταγωνιστικές περιφέρειες·

10.

συστήνει να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στην εδαφική συνεργασία, γενικότερα, και στην διακρατική συνεργασία, ειδικότερα, προσδίδοντας της εντονότερο στρατηγικό χαρακτήρα ως προς τη διάρθρωση της επικράτειας του κοινοτικού χώρου και χορηγώντας τα κατάλληλα δημοσιονομικά μέσα·

11.

υπενθυμίζει τη στήριξή της στις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τις δημοσιονομικές προοπτικές για την περίοδο 2007-2013 και θεωρεί ότι οι στόχοι που διατυπώθηκαν στο πλαίσιο των Στρατηγικών κατευθυντήριων γραμμών δεν θα μπορέσουν να υλοποιηθούν χωρίς έναν ρεαλιστικό και φιλόδοξο κοινοτικό προϋπολογισμό που να επιτρέπει τη συνέχιση μιας πραγματικής περιφερειακής πολιτικής και μιας πολιτικής συνοχής για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.