EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62019CN0451

Υπόθεση C-451/19: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha (Ισπανία) στις 12 Ιουνίου 2019 – Subdelegación del Gobierno en Toledo κατά XU

OJ C 432, 23.12.2019, p. 15–15 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

23.12.2019   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 432/15


Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha (Ισπανία) στις 12 Ιουνίου 2019 – Subdelegación del Gobierno en Toledo κατά XU

(Υπόθεση C-451/19)

(2019/C 432/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: Subdelegación del Gobierno en Toledo

Εφεσίβλητος: XU

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Συνεπάγεται το να απαιτείται από Ισπανό υπήκοο ο οποίος δεν έχει ασκήσει το δικαίωμά του ελεύθερης κυκλοφορίας να πληροί τις απαιτήσεις του άρθρου 7, παράγραφος 1, του RD 240/2007, ως αναγκαία προϋπόθεση για την αναγνώριση του δικαιώματος διαμονής του ανήλικου τέκνου, υπηκόου τρίτης χώρας, του ή της συζύγου του που είναι επίσης υπήκοος τρίτης χώρας, σύμφωνα με το άρθρο 7, παράγραφος 2 του ως άνω Real Decreto [βασιλικού διατάγματος], σε περίπτωση που οι απαιτήσεις αυτές δεν πληρούνται, παράβαση του άρθρου 20 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1), εάν, συνεπεία της αρνήσεως αναγνωρίσεως του εν λόγω δικαιώματος, ο Ισπανός υπήκοος υποχρεώνεται να εγκαταλείψει το έδαφος της Ένωσης στο σύνολό του;

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το άρθρο 68 του Código Civil Español [ισπανικού αστικού κώδικα] προβλέπει υποχρέωση συμβιώσεως των συζύγων.

2)

Εν πάση περιπτώσει και ανεξάρτητα από τα ανωτέρω, αντιβαίνει στο άρθρο 20 ΣΛΕΕ, υπό τους προμνησθέντες όρους, η πρακτική του ισπανικού κράτους να εφαρμόζει άνευ ετέρου τη ρύθμιση του άρθρου 7 του Real Decreto 240/2007, μη χορηγώντας άδεια διαμονής σε υπήκοο τρίτης χώρας, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανήλικο τέκνο του συζύγου, υπηκόου τρίτης χώρας, ενός πολίτη της Ένωσης ο οποίος ουδέποτε άσκησε την ελευθερία κυκλοφορίας (οι οποίοι σύζυγοι έχουν ένα ανήλικο τέκνο Ισπανό υπήκοο που επίσης ουδέποτε έχει ασκήσει την ελευθερία κυκλοφορίας), για τον λόγο και μόνον ότι ο εν λόγω πολίτης της Ένωσης δεν πληροί τις απαιτήσεις που προβλέπονται στη διάταξη αυτή, χωρίς να εξετάζεται συγκεκριμένα και ατομικά εάν μεταξύ του εν λόγω πολίτη της Ένωσης και του υπηκόου τρίτης χώρας υφίσταται σχέση εξαρτήσεως τέτοιας φύσεως ώστε, για οποιονδήποτε λόγο και λαμβάνοντας υπόψη τις συγκεκριμένες περιστάσεις, σε περίπτωση μη αναγνωρίσεως δικαιώματος διαμονής του υπηκόου τρίτης χώρας, ο πολίτης της Ένωσης δεν θα μπορέσει να χωριστεί από το μέλος της οικογένειάς του που εξαρτάται από αυτόν και θα πρέπει να εγκαταλείψει το έδαφος της Ένωσης; Πολλώ δε μάλλον σε περίπτωση που ο Ισπανός υπήκοος και ο/η σύζυγός του, υπήκοος χώρας εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι γονείς ενός ανήλικου τέκνου, Ισπανού υπηκόου, το οποίο επίσης θα μπορούσε να υποχρεωθεί να εγκαταλείψει το ισπανικό έδαφος ακολουθώντας τους γονείς του.

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να ληφθεί υπόψη η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ άλλων, η απόφαση της 8ης Μαΐου 2018, C-82/16, K.A. κ.λπ. κατά Belgische Staat (2).


(1)  ΕΕ 2012, C 326, σ. 1.

(2)  EU:C:2018:308


Top