61991J0275

++++

1. Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων * Ασφάλιση αναπηρίας * Προϋποθέσεις χορηγήσεως παροχών * Ζήτημα διεπόμενο από το εθνικό δίκαιο * Υπολογισμός των παροχών * Εκκαθάριση σε σχέση με τις νομοθεσίες στις οποίες υπήχθη ο εργαζόμενος * Νομοθεσία κράτους μέλους επιβάλλουσα στον δικαιούχο να επιλέξει μεταξύ δύο εναλλακτικών παροχών * Ο φορέας του κράτους μέλους ο οποίος προβαίνει στην εκκαθάριση λαμβάνει υπόψη την παροχή την οποία επέλεξε ο δικαιούχος

(Κανονισμοί του Συμβουλίου 1408/71, άρθρα 44 PAR 2, και 46, και 574/72, άρθρο 36 PAR 4)

2. Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων * Ασφάλιση αναπηρίας * Υπολογισμός των παροχών * 'Αρθρο 40 του κανονισμού 1408/71 * Εκκαθάριση σε σχέση με τις νομοθεσίες στις οποίες υπήχθη ο εργαζόμενος * Χορήγηση από κράτος μέλος, κατόπιν της επιλογής στην οποία προέβη ο εργαζόμενος, συντάξεως γήρατος αντί συντάξεως αναπηρίας * Δεκτή

(Κανονισμοί του Συμβουλίου 1408/71, άρθρα 40 PAR 1, και 46 PAR 1, εδ. 2, και 574/72, άρθρο 36 PAR 4)

1. Οι διαδικαστικής φύσεως κανόνες που θεσπίζονται στο άρθρο 44, παράγραφος 2, του κανονισμού 1408/71 και στο άρθρο 36, παράγραφος 4, του κανονισμού 574/72 δεν επιφέρουν καμία μεταβολή των προϋποθέσεων τις οποίες θέτουν τα κράτη μέλη για τη χορήγηση των παροχών αναπηρίας. Εναπόκειται στη νομοθεσία κάθε κράτους μέλους να καθορίσει αν ο ενδιαφερόμενος μπορεί να παραιτηθεί από σύνταξη αναπηρίας για να λάβει αργότερα ευνοϊκότερη γι' αυτόν σύνταξη γήρατος.

Από αυτό έπεται ότι, όταν η εθνική νομοθεσία επιβάλει στον αιτούντα να επιλέξει μεταξύ δύο εναλλακτικών παροχών, η παροχή που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, κατ' εφαρμογή της πρώτης φράσεως του άρθρου 44, παράγραφος 2, του κανονισμού 1408/71 και για τους υπολογισμούς που πρέπει να γίνουν δυνάμει του άρθρου 46 του κανονισμού αυτού, δεν είναι άλλη από την παροχή που επιλέγει ο δικαιούχος.

2. Το άρθρο 46, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 1408/71 και το άρθρο 36, παράγραφος 4, του κανονισμού 574/72, όπως τροποποιήθηκαν και κωδικοποιήθηκαν, δεν εμποδίζουν ασφαλιστικό φορέα κράτους μέλους, στον οποίο έχει υποβληθεί από αντίστοιχο φορέα άλλου κράτους μέλους αίτηση προς χορήγηση συντάξεως αναπηρίας βασιζόμενη στο άρθρο 40 του κανονισμού 1408/71, να χορηγήσει σε εργαζόμενο σύνταξη γήρατος στη θέση της συντάξεως αναπηρίας από την οποία παραιτήθηκε ο ενδιαφερόμενος για να μπορέσει να λάβει σύνταξη γήρατος η οποία είναι μεγαλύτερη.

Στην υπόθεση C-275/91,

που έχει ως αντικείμενο αίτηση του tribunal du travail de Bruxelles προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΟΚ, με την οποία ζητείται, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ

Alfredo Iacobelli

και

Institut national d' assurance maladie-invalidite (INAMI),

Union nationale des federations mutualistes neutres,

η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία του άρθρου 46, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, in fine, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί της εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, και του άρθρου 36, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΟΚ) 574/72 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 1972, περί του τρόπου εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71, όπως τροποποιήθηκαν και κωδικοποιήθηκαν με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2001/83 του Συμβουλίου, της 2ας Ιουνίου 1983 (ΕΕ L 230, σ. 6),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα),

συγκείμενο από τους M. Zuleeg, πρόεδρο τμήματος, J. C. Moitinho de Almeida και F. Grevisse, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: F. G. Jacobs

γραμματέας: H. A. Ruehl, κύριος υπάλληλος διοικήσεως,

λαμβάνοντας υπόψη τις γραπτές παρατηρήσεις που κατέθεσαν:

* ο Iacobelli, προσφεύγων της κύριας δίκης, εκπροσωπούμενος από τον D. Rossini, συνδικαλιστικό εκπρόσωπο,

* το ΙΝΑΜΙ, καθού της κύριας δίκης, εκπροσωπούμενο από τον Jean-Jacques Masquelin, δικηγόρο Βρυξελλών,

* η Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας, εκπροσωπουμένη από τον Βασίλειο Κοντόλαιμο, πάρεδρο του ΝΣΚ, και τον Ιωάννη Χαλκιά, δικαστικό αντιπρόσωπο του ΝΣΚ,

* η Κυβέρνηση της Ιταλικής Δημοκρατίας, εκπροσωπουμένη από τον καθηγητή Luigi Ferrari Bravo, διευθυντή της Υπηρεσίας Διπλωματικών Διαφορών του Υπουργείου Εξωτερικών, επικουρούμενο από τον Pier Giorgio Ferri, avvocato dello Stato,

* η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπουμένη από τη Μαρία Πατακιά, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας,

έχοντας υπόψη την έκθεση ακροατηρίου,

αφού άκουσε τις προφορικές παρατηρήσεις του καθού, της Ελληνικής Κυβερνήσεως και της Επιτροπής, εκπροσωπηθείσας από τον Δ. Γκουλούση, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας, κατά τη συνεδρίαση της 2ας Ιουλίου 1992,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 30ής Σεπτεμβρίου 1992,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με απόφαση της 15ης Οκτωβρίου 1991, που περιήλθε στο Δικαστήριο στις 23 Οκτωβρίου 1991, το tribunal du travail de Bruxelles υπέβαλε, δυνάμει του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΟΚ, ένα προδικαστικό ερώτημα ως προς την ερμηνεία του άρθρου 46, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, in fine, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί της εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, και του άρθρου 36, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΟΚ) 574/72 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 1972, περί του τρόπου εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71, όπως τροποποιήθηκαν και κωδικοποιήθηκαν με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2001/83 του Συμβουλίου, της 2ας Ιουνίου 1983 (ΕΕ L 230, σ. 6).

2 Το ερώτημα αυτό ανέκυψε στο πλαίσιο διαφοράς μεταξύ του Iacobelli, Ιταλού υπηκόου, και του βελγικού ασφαλιστικού οργανισμού Institut national d' assurance maladie-invalidite (στο εξής: INAMI) και της Union nationale des federations mutualistes neutres.

3 Από τη δικογραφία προκύπτει ότι ο Iacobelli εργάστηκε στην Ιταλία μεταξύ του 1936 και του 1964, στη συνέχεια δε στο Βέλγιο από τις 13 Αυγούστου 1964. Θύμα εργατικού ατυχήματος στις 9 Δεκεμβρίου 1977, ο Iacobelli υπέβαλε στο ΙΝΑΜΙ αίτηση χορηγήσεως συντάξεως αναπηρίας, το οποίο εξέτασε την αίτηση αυτή σύμφωνα με το άρθρο 36 του κανονισμού 574/72. Ο Iacobelli κατέστη ανάπηρος στις 9 Δεκεμβρίου 1978, ενώ από την 1η Αυγούστου 1980 άρχισαν να του χορηγούνται παροχές αναπηρίας με βάση μόνο τη βελγική νομοθεσία.

4 Κατ' εφαρμογή του άρθρου 40, παράγραφος 1, του κανονισμού 1408/71, το ΙΝΑΜΙ απευθύνθηκε, στις 20 Μαρτίου 1979, στο Istituto nazionale della previdenza sociale (στο εξής: INPS), ζητώντας την εκκαθάριση της συντάξεως αναπηρίας σε σχέση με την ιταλική νομοθεσία. Στις 26 Μαΐου 1981, το INPS πληροφόρησε το ΙΝΑΜΙ ότι ο Iacobelli εδικαιούτο ιταλική σύνταξη αναπηρίας, υπολογιζομένη με βάση το σύστημα του αναλογικού επιμερισμού, από 1ης Ιανουαρίου 1979, κατ' εφαρμογή του άρθρου 46, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού 1408/71. Στις 24 Φεβρουαρίου 1982, το INPS γνωστοποίησε στο ΙΝΑΜΙ την απόφασή του περί χορηγήσεως στον Iacobelli συντάξεως γήρατος αντί της συντάξεως αναπηρίας που είχε γίνει προηγουμένως δεκτή, αλλά δεν είχε ακόμα αρχίσει να καταβάλλεται, από 1ης Δεκεμβρίου 1980, οπότε ο ενδιαφερόμενος συμπλήρωσε ηλικία 60 ετών, η οποία αποτελεί την καθοριζόμενη από τον νόμο ηλικία συνταξιοδοτήσεως στην Ιταλία για τους άνδρες.

5 Με έγγραφο το οποίο απηύθυνε αργότερα στο ΙΝΑΜΙ, το INPS διευκρίνισε ότι η Ιταλία δεν χορηγεί καμιά παροχή αναπηρίας, διότι ο ενδιαφερόμενος παραιτήθηκε ρητά από αυτή με δήλωσή του της 6ης Δεκεμβρίου 1982. Από τη δικογραφία προκύπτει ότι η παραίτησή του αυτή οφειλόταν στο γεγονός ότι η ισχύουσα την περίοδο αυτή ιταλική νομοθεσία δεν προέβλεπε τη δυνατότητα μετατροπής μιας συντάξεως αναπηρίας σε σύνταξη γήρατος, η οποία ήταν, εν προκειμένω, μεγαλύτερη από τη σύνταξη αναπηρίας την οποία ο Iacobelli θα εδικαιούτο.

6 Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση αυτή, το ΙΝΑΜΙ σταμάτησε την καταβολή αποζημιώσεων στον Iacobelli από τον Οκτώβριο του 1983. Στις 3 Αυγούστου 1985 ο Iacobelli άσκησε προσφυγή κατά της αποφάσεως αυτής ενώπιον του tribunal du travail de Bruxelles, το οποίο ανέστειλε τη διαδικασία και υπέβαλε στο Δικαστήριο προδικαστικό ερώτημα σχετικά με το:

"αν τα άρθρα 36, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΟΚ) 574/72 και 46, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, in fine, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 εμποδίζουν έναν ασφαλιστικό φορέα κράτους μέλους, στον οποίο έχει υποβληθεί από αντίστοιχο φορέα άλλου κράτους μέλους αίτηση προς χορήγηση συντάξεως αναπηρίας βασιζόμενη στο άρθρο 40 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71, να χορηγεί σε διακινούμενο εργαζόμενο σύνταξη γήρατος στη θέση της συντάξεως αναπηρίας όταν προκύπτει ότι η σύνταξη γήρατος, η οποία στηρίζεται μόνο στην εθνική νομοθεσία, είναι μεγαλύτερη από τη σύνταξη αναπηρίας, υπολογιζόμενη με βάση το σύστημα συνυπολογισμού και αναλογικού επιμερισμού των ασφαλιστικών περιόδων, ήτοι αν αντιβαίνουν προς την εκ μέρους του καθού ερμηνεία των άρθρων 241, παράγραφος 1, του βασιλικού διατάγματος της 4ης Νοεμβρίου 1963, που εκδόθηκε κατ' εφαρμογή του νόμου της 9ης Αυγούστου 1963, περί συστάσεως και οργανώσεως ενός συστήματος υποχρεωτικής ασφαλίσεως ασθενείας και αναπηρίας, και 76 quater, παράγραφος 2, νέο πρώτο εδάφιο, του νόμου αυτού".

7 Στην έκθεση ακροατηρίου αναπτύσσονται διεξοδικώς τα πραγματικά περιστατικά και το νομικό πλαίσιο της διαφοράς της κύριας δίκης, η εξέλιξη της διαδικασίας, καθώς και οι γραπτές παρατηρήσεις που κατατέθηκαν στο Δικαστήριο. Τα στοιχεία αυτά της δικογραφίας δεν επαναλαμβάνονται κατωτέρω παρά μόνο καθόσον απαιτείται για τη συλλογιστική του Δικαστηρίου.

8 Με το προδικαστικό ερώτημα το εθνικό δικαστήριο ζητεί να πληροφορηθεί, στην ουσία, αφενός, αν το άρθρο 46, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 1408/71 και το άρθρο 36, παράγραφος 4, του κανονισμού 574/72 εμποδίζουν έναν ασφαλιστικό φορέα κράτους μέλους, στον οποίο φορέας άλλου κράτους μέλους έχει υποβάλει αίτηση σχετική με χορήγηση συντάξεως αναπηρίας, βασιζόμενη στο άρθρο 40 του κανονισμού 1408/71, να χορηγεί σε εργαζόμενο σύνταξη γήρατος αντί της συντάξεως αναπηρίας από την οποία ο ενδιαφερόμενος παραιτήθηκε για να μπορέσει να λάβει την ευνοϊκότερη γι' αυτόν σύνταξη γήρατος και, αφετέρου, αν, σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα αυτό, η απώλεια του δικαιώματος προς λήψη παροχών αναπηρίας που καταβάλλονται από τον φορέα του τελευταίου κράτους μέλους, βάσει του εσωτερικού δικαίου του κράτους αυτού, συμβιβάζεται προς το κοινοτικό δίκαιο.

9 Το ΙΝΑΜΙ διατείνεται ότι από το άρθρο 44, παράγραφος 2, του κανονισμού 1408/71, που έχει εφαρμογή για τις παροχές αναπηρίας δυνάμει των άρθρων 40, παράγραφος 1, του ίδιου κανονισμού, καθώς και από το άρθρο 36, παράγραφος 4, του κανονισμού 574/72, προκύπτει ότι πρέπει να πραγματοποιηθεί εκκαθάριση σε σχέση με όλες τις νομοθεσίες στις οποίες υπήχθη ο μισθωτός ή μη μισθωτός εργαζόμενος σε περίπτωση υποβολής εκ μέρους του αιτήσεως εκκαθαρίσεως παροχών και ότι ο κανόνας αυτός δεν επιδέχεται εξαιρέσεις παρά μόνο όσον αφορά τις παροχές γήρατος οι οποίες οφείλονται δυνάμει της νομοθεσίας ενός ή περισσοτέρων κρατών μελών. Επομένως, δεδομένου ότι, στην υπό κρίση υπόθεση, πρόκειται για σύνταξη αναπηρίας, δεν είναι δυνατή η παραίτηση από την παροχή αυτή.

10 Πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα προς το άρθρο 40, παράγραφος 1, του κανονισμού 1408/71, που προστέθηκε στο περί αναπηρίας κεφάλαιο, οι διατάξεις του κεφαλαίου 3, περί γήρατος και θανάτου, εφαρμόζονται αναλόγως όταν ο μισθωτός ή μη μισθωτός έχει υπαχθεί διαδοχικά ή εναλλακτικά στις νομοθεσίες δύο ή περισσοτέρων κρατών μελών, η μία τουλάχιστον από τις οποίες δεν εξαρτά το ποσό των παροχών αναπηρίας από τη διάρκεια των περιόδων ασφαλίσεως. Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Iacobelli.

11 Κατά το άρθρο 44, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού, το οποίο εφαρμόζεται αναλόγως σε περιπτώσεις αναπηρίας:

"Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 49, όταν ο εργαζόμενος υποβάλει αίτηση εκκαθαρίσεως παροχών, λαμβάνονται υπόψη για τη διαδικασία εκκαθαρίσεως των παροχών αυτών όλες οι νομοθεσίες που ίσχυσαν για τον εν λόγω εργαζόμενο. Γίνεται εξαίρεση από τον παρόντα κανόνα αν ο ενδιαφερόμενος ζητήσει ρητά την αναβολή της εκκαθαρίσεως των παροχών γήρατος τις οποίες θα εδικαιούτο δυνάμει της νομοθεσίας ενός ή περισσοτέρων κρατών μελών."

12 Το άρθρο 36, παράγραφος 4, του κανονισμού 574/72, που έχει προστεθεί στο περί συντάξεων αναπηρίας, γήρατος και θανάτου κεφάλαιο, ορίζει:

"Μία αίτηση παροχών που υποβλήθηκε στον φορέα ενός κράτους μέλους επιφέρει αυτόματα την ταυτόχρονη εκκαθάριση των παροχών δυνάμει των νομοθεσιών όλων των κρατών μελών, τις προϋποθέσεις των οποίων πληροί ο αιτών, εκτός αν, σύμφωνα με το άρθρο 44, παράγραφος 2, του κανονισμού, ο αιτών επιθυμεί να ανασταλεί η εκκαθάριση των παροχών γήρατος που δικαιούται δυνάμει της νομοθεσίας ενός ή περισσοτέρων κρατών μελών."

13 Χωρίς να είναι απαραίτητο να διαπιστωθεί αν ο κανόνας που διατυπώνεται στο άρθρο 44, παράγραφος 2, in fine, έχει εφαρμογή σε περιπτώσεις αναπηρίας, πρέπει να σημειωθεί ότι οι προαναφερθείσες διατάξεις είναι διαδικαστικής φύσεως και δεν επιφέρουν καμία μεταβολή των προϋποθέσεων τις οποίες θέτουν τα κράτη μέλη για τη χορήγηση των παροχών αναπηρίας. Εναπόκειται στη νομοθεσία κάθε κράτους μέλους να καθορίσει αν ο ενδιαφερόμενος μπορεί να παραιτηθεί από σύνταξη αναπηρίας για να λάβει αργότερα ευνοϊκότερη γι' αυτόν σύνταξη γήρατος.

14 Από αυτό έπεται ότι, όπως παρατήρησε ο γενικός εισαγγελέας (σημείο 23 των προτάσεων), όταν η εθνική νομοθεσία επιβάλει στον αιτούντα να επιλέξει μεταξύ δύο εναλλακτικών παροχών, η παροχή που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, κατ' εφαρμογή της πρώτης φράσεως του άρθρου 44, παράγραφος 2, του κανονισμού και για τους υπολογισμούς που πρέπει να γίνουν δυνάμει του άρθρου 46 του κανονισμού αυτού, δεν είναι άλλη από την παροχή που επιλέγει ο δικαιούχος.

15 Η ερμηνεία αυτή επιβάλλεται ακόμη περισσότερο καθόσον η επιχειρηματολογία που προέβαλε το ΙΝΑΜΙ θα είχε ως συνέπεια τη στέρηση του ενδιαφερομένου από δικαίωμα που κτήθηκε βάσει μόνο της εθνικής νομοθεσίας, πράγμα αντίθετο προς το άρθρο 51 της Συνθήκης (βλ., μεταξύ άλλων, την απόφαση της 21ης Οκτωβρίου 1975, 24/75, Petroni, Συλλογή τόμος 1975, σ. 213, σκέψη 21).

16 Επομένως, στο εθνικό δικαστήριο πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 46, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 1408/71 και το άρθρο 36, παράγραφος 4, του κανονισμού 574/72, όπως τροποποιήθηκαν και κωδικοποιήθηκαν, δεν εμποδίζουν ασφαλιστικό φορέα κράτους μέλους, στον οποίο έχει υποβληθεί από αντίστοιχο φορέα άλλου κράτους μέλους αίτηση προς χορήγηση συντάξεως αναπηρίας βασιζόμενη στο άρθρο 40 του κανονισμού 1408/71, να χορηγήσει σε εργαζόμενο σύνταξη γήρατος στη θέση της συντάξεως αναπηρίας από την οποία παραιτήθηκε ο ενδιαφερόμενος για να μπορέσει να λάβει σύνταξη γήρατος η οποία είναι μεγαλύτερη.

Επί των δικαστικών εξόδων

17 Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Ιταλική και η Ελληνική Κυβέρνηση, καθώς και η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, οι οποίες κατέθεσαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, δεν αποδίδονται. Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ' αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα),

κρίνοντας επί του ερωτήματος που του υπέβαλε, με απόφαση της 15ης Οκτωβρίου 1991, το tribunal du travail de Bruxelles, αποφαίνεται:

Το άρθρο 46, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί της εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, και το άρθρο 36, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΟΚ) 574/72 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 1972, περί του τρόπου εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71, όπως τροποποιήθηκαν και κωδικοποιήθηκαν με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2001/83 του Συμβουλίου, της 2ας Ιουνίου 1983, δεν εμποδίζουν ασφαλιστικό φορέα κράτους μέλους, στον οποίο έχει υποβληθεί από αντίστοιχο φορέα άλλου κράτους μέλους αίτηση προς χορήγηση συντάξεως αναπηρίας βασιζόμενη στο άρθρο 40 του κανονισμού 1408/71, να χορηγήσει σε εργαζόμενο σύνταξη γήρατος στη θέση της συντάξεως αναπηρίας από την οποία παραιτήθηκε ο ενδιαφερόμενος για να μπορέσει να λάβει σύνταξη γήρατος η οποία είναι μεγαλύτερη.