91998E0539

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-0539/98 υποβολή: James Nicholson (I-EDN) προς την Επιτροπή (4 Μαρτίου 1998)

Θέμα: Περιοριστική διάταξη εις βάρος διαβητικών, κατόχων κανονικών αδειών οδήγησης, οι οποίοι εξαρτώνται από την ινσουλίνη

Από την 1η Ιανουαρίου η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου έχει θέσει εν ισχύι διάταξη η οποία αφαιρεί από τους εξαρτωμένους από την ινσουλίνη διαβητικούς το δικαίωμα που έχουν αποκτήσει επιτυγχάνοντας στις σχετικές εξετάσεις οδηγικής ικανότητας να οδηγούν οχήματα της κατηγορίας Γ1 (φορτηγά βάρους μέχρι 7.5 τόνων) και της κατηγορίας Δ1 (μικρά λεωφορεία). Η σχετική με το θέμα αυτό οδηγία της ΕΕ είναι η 91/439/ΕΟΚ ((ΕΕ L 237 της 24.8.1991, σελ. 1. )). Η Κυβέρνηση του ΗΒ είναι της γνώμης ότι η θεραπεία με ινσουλίνη αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο για εμφάνιση υπογλυκαιμίας η οποία ενδέχεται να οδηγήσει σε απώλεια των αισθήσεων ή μείωση της ικανότητας κρίσης και, κατά συνέπεια, αντίδρασης.

Ποιες έρευνες έχει διενεργήσει η Επιτροπή προκειμένου να εξακριβώσει τον αριθμό των τροχαίων δυστυχημάτων με οχήματα ανήκοντα στις κατηγορίες αυτές τα οποία αποδεδειγμένα οφείλονται εν μέρει και στην εμφάνιση υπογλυκαιμίας;

Ποια κράτη μέλη έχουν θέσει εν ισχύι παρόμοιες διατάξεις με αυτήν που εφαρμόζει από τον Ιανουάριο το Ηνωμένο Βασίλειο;

Κοινή απάντηση του κ. Kinnock εξ ονόματος της Επιτροπής στις γραπτές ερωτήσεις E-0113/98 και E-0539/98 (27 Μαρτίου 1998)

Το 1991 το Συμβούλιο θέσπισε την Οδηγία 91/439/ΕΟΚ για τις άδειες οδήγησης, η οποία και άρχισε να ισχύει από τις 24 Αυγούστου 1991, τα δε Κράτη μέλη την εφάρμοσαν από 1ης Ιουλίου 1996. Με την Οδηγία εισάγεται η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης των αδειών οδήγησης και εναρμονίζονται οι κατηγορίες των αδειών, η κατώτερη ηλικία και οι προϋποθέσεις έκδοσης και ανανέωσης αδειών οδήγησης, περιλαμβανομένων και των «ελαχίστων προδιαγραφών για τη σωματική και διανοητική ικανότητα οδήγησης μηχανοκινήτων οχημάτων» (Παρ/μα ΙΙΙ).

Στο σημείο 1.1 του παραρτήματος ΙΙΙ, στην ομάδα 1 κατατάσσονται οι οδηγοί οχημάτων των κατηγοριών Α, Β και Β+Ε και υποκατηγοριών Α1 και Β1 (αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες), ενώ στο σημείο 1.2 είναι η ομάδα 2 για οδηγούς των κατηγοριών Γ, Γ+Ε, Δ, Δ+Ε (φορτηγά και λεωφορεία) και υποκατηγοριών Γ1, Γ1+Ε, Δ1 και Δ1+Ε (μικρά φορτηγά και μίνι λεωφορεία).

Στο σημείο 10 του παραρτήματος ΙΙΙ γίνεται αναφορά στην ασθένεια του διαβήτη και ορίζεται ότι « Η άδεια οδήγησης δεν πρέπει ούτε να χορηγείται ούτε να ανανεώνεται στους υποψηφίους ή τους οδηγούς που υπάγονται στην ομάδα 2, και πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη που απαιτεί θεραπεία με ινσουλίνη, εκτός πολύ εξαιρετικών περιπτώσεων, δεόντως αιτιολογημένων με έγκυρη ιατρική γνωμάτευση και με την προϋπόθεση τακτικών ιατρικών ελέγχων.»

Τελικά, στο Παρ/μα ΙΙΙ της οδηγίας 91/439/ΕΟΚ αναφέρεται ότι πρέπει να αποδίδεται η δέουσα σημασία στους πρόσθετους κινδύνους που συνεπάγεται η οδήγηση οχημάτων της ομάδας 2 (σημείο 17.2).

Οι εν λόγω διατάξεις βασίσθηκαν κυρίως σε απόψεις ιατρικών εμπειρογνωμόνων από όλη την Κοινότητα παρά σε στατιστικά δεδομένα από τροχαία ατυχήματα, αφού δεν υπήρχαν ούτε υπάρχουν στοιχεία αυτής της φύσεως.

Το Ηνωμένο Βασίλειο προσάρμοσε την Οδηγία 91/439/ΕΟΚ στο εθνικό δίκαιο την 1η Ιανουαρίου 1997 και ανέστειλε τη θέση σε ισχύ των διατάξεων για τον σακχαρώδη διαβήτη μέχρι την 1η Ιανουαρίου 1998.

Το ζήτημα είναι σε μεγάλο ποσοστό ειδικό για το Ηνωμένο Βασίλειο επειδή η Οδηγία σχεδιάστηκε κατ'ανάγκην κατά τρόπο που να μπορούν τα Κράτη μέλη να αποφασίζουν για τη σοβαρότητα των «πολύ εξαιρετικών περιπτώσεων». Μέχρι 1ης Ιανουαρίου 1997, το Ηνωμένο Βασίλειο εξέδιδε απευθείας άδειες των κατηγοριών Γ1 και Δ1 σε κάθε άτομο που αποκτούσε άδεια της κατηγορίας Β. Επομένως, η μεγάλη πλειοψηφία των κατόχων αδειών κυκλοφορίας του Ηνωμένου Βασιλείου εμπίπτει στην κατηγορία της ομάδας 2. Αν κατά την ανανέωση μιας άδειας οδήγησης (κάθε τρία χρόνια για όσους λαμβάνουν ινσουλίνη για τον διαβήτη τους), ο κάτοχος της άδειας επιθυμεί να διατηρήσει τα δικαιώματά του (της) στην ομάδα 2, τότε θα πρέπει να ανταποκριθεί στις αυστηρότερες ιατρικές απαιτήσεις της ομάδας αυτής. Επαφίεται στη διάκριση των Βρετανικών αρχών και όχι της Επιτροπής να αποφασίζει κάθε φορά για τις ενδεχόμενες «εξαιρετικές» ατομικές περιπτώσεις.

Άλλα Κράτη μέλη προσάρμοσαν την Οδηγία 91/439/ΕΟΚ και δέχτηκαν την ίδια προσέγγιση όπως και το Ηνωμένο Βασίλειο, δηλαδή ασυμβίβαστο για τους διαβητικούς σε θεραπεία ινσουλίνης και δεκτές μόνο πολύ λίγες «εξαιρετικές» περιπτώσεις υπό αυστηρό ιατρικό έλεγχο. Άλλα όμως Κράτη μέλη δεν εξέδιδαν άδειες κατηγορίας Γ1 και Δ1 αυτομάτως σε κάθε κάτοχο αδείας της κατηγορίας Β και έτσι η κατάσταση γι'αυτά δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτήν του Ην. Βασιλείου.

Οι διατάξεις του Παρ/τος ΙΙΙ σχετικά με οδηγούς που υποφέρουν από σακχαρώδη διαβήτη, και για την ομάδα 2 συγκεκριμένα, συζητήθηκαν ειδικά σε σύσκεψη μιας επιτροπής κρατικών εμπειρογνωμόνων σε θέματα αδειών κυκλοφορίας στις 15 Απριλίου 1996, όπου βρίσκονταν ακόμη και εθνικοί εμπειρογνώμονες για το ζήτημα του σακχαρώδη διαβήτη. Στη σύσκεψη αυτή οι εμπειρογνώμονες αποφάνθηκαν ότι δεν συνέτρεχε λόγος για αλλαγή των σχετικών διατάξεων της Οδηγίας.