61982J0005

1 . Κοινοτικό δίκαιο — Αρχές — Προστασία τής δικαιολογημένης εμπιστοσύνης — Αιφνιδία εγκατάλειψη από κράτος μέλος πρακτικής αντίθετης πρός τό κοινοτικό δίκαιο — Παραβίαση τής αρχής — Δέν υφίσταται

2.Γεωργία — Κοινή οργάνωση αγορών — Σιτηρά — Επιστροφές λόγω παραγωγής αραβοσίτου πού μεταποιείται σέ άμυλο — Υπολογισμός — Ημερομηνία πού πρέπει νά λαμβάνεται υπ’ όψη — Ημερομηνία τής μεταποιήσεως

( Κανονισμός 371/67 καί 1132/74 τού Συμβουλίου — Κανονισμοί 1060/68 καί 2012/74 τής Επιτροπής )

1 . Η πρακτική ενός κράτους μέλους πού αντιβαίνει πρός τό κοινοτικό δίκαιο δέν δύναται ποτέ νά δημιουργήσει νομικές καταστάσεις πού νά προστατεύονται από τό κοινοτικό δίκαιο , ακόμη καί στήν περίπτωση κατά τήν οποία η Επιτροπή παρέλειψε νά λάβει τά αναγκαία μέτρα γιά νά υποχρεώσει τό κράτος αυτό νά εφαρμόσει ορθώς τούς κοινοτικούς κανονισμούς . Συνεπώς δέν ειναι δυνατόν νά προβληθεί παραβίαση τής αρχής τής δικαιολογημένης εμπιστοσύνης λόγω τού οτι τό κράτος μέλος εγκατέλειψε αιφνιδίως τήν πρακτική αυτή πού ακολουθούσε επί πολλά έτη .

2 . Τόσο υπό τό κράτος τής κοινοτικής ρυθμίσεως πού ίσχυε μέχρι τίς 31 Ιουλίου 1974 , οσο καί υπό τό φώς τής ρυθμίσεως πού ίσχυε μετά τήν ημερομηνία αυτή , η επιστροφή λόγω παραγωγής γιά τόν αραβόσιτο πού μετεποιήθη σέ άμυλο έπρεπε νά ισούται μέ τή διαφορά μεταξύ τής τιμής κατωφλίου καί τής τιμής προμηθείας πού ίσχυαν κατά τήν ημέρα τής μεταποιήσεως τού αραβοσίτου .

Στήν υπόθεση 5/82 ,

πού έχει ως αντικείμενο αίτηση τού Bundesfinanzhof πρός τό Δικαστήριο , κατ’ εφαρμογή τού άρθρου 177 τής Συνθήκης ΕΟΚ , μέ τήν οποία ζητείται , στό πλαίσιο τής διαφοράς πού εκκρεμεί ενώπιον τού αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ

HAUPTZOLLAMT KREFELD

καί

MAIZENA GMBH , Αμβούργο ,

η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως πρός τήν ερμηνεία τών κοινοτικών κανονισμών πού αφορούν τήν επιστροφή λόγω παραγωγής αραβοσίτου προοριζομένου γιά τήν παραγωγή αμύλου , συγκεκριμένα δέ τών διατάξεων τών κανονισμών αυτών πού αφορούν τόν υπολογισμό τής επιστροφής αυτής ,

1 Μέ διάταξη τής 24ης Νοεμβρίου 1981 , πού περιήλθε στό Δικαστήριο στίς 7 Ιανουαρίου 1982 , τό Bundesfinanzhof υπέβαλε , κατ’ εφαρμογή τού άρθρου 177 τής συνθήκης ΕΟΚ , τό ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα : «Πώς έπρεπε νά υπολογισθεί η επιστροφή λόγω παραγωγής γιά τόν αραβόσιτο , ο οποίος ετέθη υπό τελωνειακή επίβλεψη πρίν από τήν 1η Αυγούστου 1974 , μετεποιήθη ομως σέ άμυλο μετά τήν ημερομηνία αυτή εντός τής χορηγηθείσης προθεσμίας μεταποιήσεως;»

2Τό ερώτημα αυτό ανέκυψε σέ δίκη πού εκκρεμεί ενώπιον τού δικαστηρίου αυτού μεταξύ τού Hauptzollamt ( κεντρικού τελωνείου ) τού Krefeld καί τής εταιρίας Maizena GmbH τού Αμβούργου . Αντικείμενο τής δίκης αυτής ειναι μιά απόφαση τού Hauptzollamt τής 12ης Σεπτεμβρίου 1974 , μέ τήν οποία τό ανωτέρω τελωνείο ζητούσε από τή Maizena τήν επιστροφή 51,24 DM ανά τόνο από τό ποσό πού τής ειχε χορηγήσει ως επιστροφή γιά 31 190,025 τόνους αραβοσίτου , οι οποίοι ειχαν τεθεί υπό τήν επίβλεψη τών αρχών μεταξύ τής 11ης καί τής 31ης Ιουλίου 1974 , αλλά ειχαν μεταποιηθεί μετά τήν ημερομηνία αυτή .

3Η απόφαση τού Hauptzollamt πού προσβάλλει η Maizena εστηρίζετο σέ γνωστοποίηση τού ομοσπονδιακού υπουργού διατροφής , γεωργίας καί δασών , τής 9ης Ιουλίου 1974 , πού ειχε δημοσιευθεί στήν Bundesanzeiger τής 10ης Ιουλίου 1974 καί ειχε εκδοθεί μέ σκοπό τήν μεταβολή τής πρακτικής πού ακολουθούσαν οι γερμανικές αρχές νά υπολογίζουν τίς επιστροφές βάσει τής τιμής κατωφλίου καί τής εγγυημένης τιμής προμηθείας πού ίσχυαν κατά τήν ημέρα τής θέσεως τού αραβοσίτου υπό τελωνειακή επίβλεψη .

4Η κοινοτική ρύθμιση τών επιστροφών λόγω παραγωγής αμύλου από αραβόσιτο στηρίζεται στόν κανονισμό 120/67 τού Συμβουλίου , τής 13ης Ιουνίου 1967 , περί κοινής οργανώσεως τών αγορών στόν τομέα τών σιτηρών ( ABl . σ . 2269 ), ο οποίος καθιέρωσε κατ’ αρχήν τίς επιστροφές .

5Η αρχή αυτή εφηρμόσθη γιά πρώτη φορά μέ τόν κανονισμό 371/67 τού Συμβουλίου , τής 25ης Ιουλίου 1967 , περί καθορισμού τών επιστροφών λόγω παραγωγής quellmehl καί αμύλου από σιτηρά καί γεώμηλα ( ABl . 174 , σ . 40 ), καθώς καί μέ τόν κανονισμό ( ΕΟΚ ) 1060/68 τής Επιτροπής , τής 24ης Ιουλίου 1968 , περί καθορισμού ορισμένων λεπτομερειών εφαρμογής τών κανονισμών 367/67 καί 371/67 ως πρός τήν επιστροφή λόγω παραγωγής πού χορηγείται γιά τόν αραβόσιτο πού μεταποιείται σέ πλιγούρι καί σιμιγδάλι καί γιά τόν αραβόσιτο καί τόν μαλακό σίτο πού μεταποιούνται σέ άμυλο καί quellmehl ( ABl . L 179 , σ . 38 ). Ο κανονισμός 371/67 οριζε στό άρθρο 1 , παράγραφος 1 , οτι η επιστροφή γιά τόν αραβόσιτο έπρεπε νά ειναι ίση μέ τήν διαφορά μεταξύ τής τιμής κατωφλίου γιά τά 100 χιλιόγραμμα αραβοσίτου καί τής εγγυμένης τιμής προμηθείας υψους 6,80 λογιστικών μονάδων . Σύμφωνα με τόν κανονισμό 1060/68 , κατεβάλετο στόν παραγωγό αμύλου προκαταβολή τής επιστροφής εντός 30 ημερών μετά τήν υποβολή τής αιτήσεως καί τήν προσκόμιση τής αποδείξεως οτι ο αραβόσιτος πού προορίζετο γιά τήν παραγωγή τού αμύλου ειχε τεθεί υπό τελωνειακή επίβλεψη , προκαταβολή πού υπελογίζετο βάσει τής ισχυούσης τιμής κατωφλίου κατά τήν αρχή τού οικονομικού έτους ( άρθρα 1 καί 2 , παράγραφος 4 ), ενώ η επιστροφή υπελογίζετο βάσει τής τιμής κατωφλίου πού ίσχυε κατά τήν ημέρα τής μεταποιήσεως τού αραβοσίτου σέ άμυλο καί κατεβάλετο εντός 30 ημερών μετά τήν προσκόμιση τής αποδείξεως τής πραγματοποιήσεως τής μεταποιήσεως τού σιτηρού ( άρθρο 3 ). Η ρύθμιση πού περιείχαν οι κανονισμοί αυτοί ίσχυσε μέχρι τίς 31 Ιουλίου 1974 καί αντεκατεστάθη από τήν 1η Αυγοιύστου 1974 από τή ρύθμιση πού εθεσπίσθη μέ τούς κανονισμούς 1132/74 καί 2012/74 .

6 Ο κανονισμός ( ΕΟΚ ) 1132/74 τού Συμβουλίου , τής 29ης Απριλίου 1974 , περί τών επιστροφών λόγω παραγωγής στούς τομείς τών σιτηρών καί τής ορύζης ( ABl . L 128 , σ . 24 ) διέφερε από τόν κανονισμό 371/67 , καθ’ οσον προέβλεπε οτι η επιστροφή θά ηταν πλέον ίση μέ τή διαφορά μεταξύ τής τιμής κατωφλίου γιά τά 100 χιλιόγραμμα αραβοσίτου καί τής εγγυημένης τιμής προμηθείας υψους 8,20 λογιστικών μονάδων . Ο κανονισμός ( ΕΟΚ ) 2012/74 τής Επιτροπής , τής 30ής Ιουλίου 1974 , περί τού τρόπου εφαρμογής τού κανονισμού ( ΕΟΚ ) 1132/74 ως πρός τίς επιστροφές λόγω παραγωγής γιά τά αμυλούχα προϊόντα ( ABl . L 209 , σ . 44 ), τροποποίησε τίς εκτελεστικές διατάξεις γιά τήν επιστροφή , καταργώντας τό σύστημα τών προκαταβολών καί προβλέποντας στό άρθρο 2 οτι η επιστροφή θά υπελογίζετο βάσει τής τιμής κατωφλίου , η οποία θά ίσχυε κατά τήν ημέρα τής θέσεως υπό τελωνειακή επίβλεψη , υπό τήν επιφύλαξη ομως τής προσαρμογής σέ περίπτωση μεταβολής τής τιμής αυτής πρίν από τή μεταποίηση τού αραβοσίτου σέ άμυλο .

7 Διαπιστώνεται οτι , οπως τονίζει η Επιτροπή , τόσο τό άρθρο 3 τού κανονισμού 1060/68 , οσο καί τό άρθρο 2 τού κανονισμού 2012/74 , στήν ουσία αναφέρονται στό ίδιο χρονικό σημείο γιά τόν προσδιορισμό τής τιμής κατωφλίου πού πρέπει νά ληφθεί υπ’ όψη κατά τόν υπολογισμό τής επιστροφής . Πράγματι , οταν τό άρθρο 2 , παράγραφος 3 , τού κανονισμού 2012/74 προβλέπει οτι η επιστροφή «ειναι δυνατόν νά προσαρμόζεται μεταγενεστέρως πρός τήν τιμή κατωφλίου πού ισχύει κατά τό μήνα τής μεταποιήσεως» , αυτό σημαίνει οτι καί τό άρθρο αυτό λαμβάνει επίσης ως βάση τήν τιμή κατωφλίου πού ισχύει κατά τό χρονικό σημείο τής μεταποιήσεως .

8 Όσον αφορά τήν τιμή προμηθείας , η Επιτροπή ορθώς παρατηρεί οτι , άν καί πρίν από τήν έναρξη τής ισχύος τού κανονισμού ( ΕΟΚ ) 10/75 τής Επιτροπής , τής 31ης Δεκεμβρίου 1974 , περί τροποποιήσεως τού κανονισμού 2012/74 , περί τών τρόπων εφαρμογής τών επιστροφών λόγω παραγωγής στόν τομέα τών σιτηρών καί τής ορύζης ( ABl . L 1 , 1975 , σ . 24 ), τό κοινοτικό δίκαιο δέν ερρύθμιζε ρητώς τό ζήτημα τί συγκεκριμένα αποτελέσματα ειχε η μεταβολή τής τιμής αυτής μεταξύ τού χρονικού σημείου τής εναποθηκεύσεως τού αραβοσίτου υπό επίβλεψη καί τού χρονικού σημείου τής μεταποιήσεώς του , ομως από τό σύνολο τών διατάξεων περί τής επιστροφής λόγω παραγωγής αμύλου πού ετέθησαν σέ ισχύ από τό 1967 προκύπτει οτι η επιστροφή αυτή υπολογίζεται βάσει τής τιμής πού ισχύει κατά τήν ημέρα τής μεταποιήσεως . Πράγματι , αντιθέτως πρός τήν τιμή κατωφλίου , πού μεταβάλλετει κατά μήνα καί γιά τήν προσαρμογή τής οποίας κατέστη αναγκαίο νά προβλεφθεί σχετική επιφύλαξη στόν κανονισμό 201/74 , η τιμή προμηθείας καθορίζεται από τό Συμβούλιο γιά αόριστο χρονικό διάστημα καί τροποποιείται μόνο εφ’ οσον αποφασίσει σχετικά τό Συμβούλιο . Ελλείψει ρητής διατάξεως περί τής τιμής προμηθείας πού πρέπει νά εφαρμοσθεί γιά τόν υπολογισμό τής επιστροφής , ειναι προφανές οτι η τιμή αυτή προσδιορίζεται εν αναφορά πρός τό ίδιο χρονικό σημείο πού λαμβάνεται ως βάση καί γιά τήν τιμή κατωφλίου .

9 Η Maizena παραπέμπει ιδίως στήν απόφαση τού Δικαστηρίου τής 12ης Ιουλίου 1979 ( Hoffmann’s Staerkefabriken , υπόθεση 2/77 , Slg . σ . 1375 ), από τήν οποία ισχυρίζεται οτι συνάγεται οτι τό κρίσιμο χρονικό σημείο γιά τόν υπολογισμό τής επιστροφής συμπίπτει κατ’ ανάγκη μέ τό χρονικό σημείο τής θέσεως υπό τελωνειακή επίβλεψη .

10 Μέ τό χωρίο ομως τής αποφάσεως αυτής στό οποίο αναφέρεται η Maizena διαπιστώνεται απλώς οτι , σύμφωνα μέ τό άρθρο 2 , παράγραφοι 1 καί 3 , τού κανονισμού 2012/74 , η επιστροφή λόγω παραγωγής καταβάλλεται καί τό υψος της καθορίζεται κατά τό χρονικό σημείο κατά τό οποίο ο δικαιούχος προσκομίζει τήν απόδειξη οτι τό προϊόν βάσεως ετέθη υπό τελωνειακό έλεγχο . Εν όψει τής επιφυλάξεως περί προσαρμογής τής επιστροφής , η οποία περιέχεται στό άρθρο αυτό , δέν ειναι δυνατόν νά συναχθεί από τό χωρίο αυτό τής αποφάσεως κανένα στοιχείο από τό οποίο νά προκύπτει οτι τό χρονικό σημείο τής μεταποιήσεως δέν ειναι κρίσιμο γιά τόν καθορισμό τού ποσού τής επιστροφής .

11Δέν ειναι άλλωστε δυνατόν νά γίνει δεκτό τό επιχείρημα πού αντλείται από τόν κανονισμό 10/75 , σύμφωνα μέ τό οποίο η υποχρέωση νά λαμβάνονται υπ’ όψη οι μεταβολές τής τιμής προμηθείας πού επέρχονται πρίν από τή μεταποίηση τού αραβοσίτου εθεσπίσθη γιά πρώτη φορά μέ τόν κανονισμό αυτό . Όπως ορθώς τονίζει η Επιτροπή , η υποχρέωση αυτή συνήγετο σιωπηρώς καί από τίς διατάξεις πού ίσχυαν προγενεστέρως .

12Η Maizena ισχυρίζεται περαιτέρω οτι μόνο η εφαρμογή τής τιμής πού ισχύει κατά τήν ημέρα τής θέσεως τού αραβοσίτου υπό τήν επίβλεψη τών αρχών ανταποκρίνεται στό σκοπό τής επιστροφής , δηλαδή στήν εξασφάλιση γιά τούς παραγωγούς αμύλου τιμής προμηθείας πού νά τούς επιτρέπει νά διατηρούν τήν ανταγωνιστικότητά τους έναντι τών ανταγωνιστών τους , καί συγκεκριμένα τών παραγωγών αμύλου πού ειναι εγκατεστημένοι σέ τρίτες χώρες καί τών παραγωγών υποκαταστάτων προϊόντων . Ειναι ομως προφανές οτι η ανάγκη τής διατηρήσεως τής ισότητος έναντι τών ορων τού ανταγωνισμού προβάλλει κατά τό χρονικό σημείο τής προμηθείας , οπότε η επιστροφή , προκειμένου νά πραγματοποιήσει τό στόχο της , πρέπει κατ’ ανάγκη νά υπολογίζεται βάσει τής τιμής πού ισχύει κατά τό χρονικό εκείνο σημείο .

13Όσον αφορά τό στόχο τής διατηρήσεως ισότητος έναντι τών ορων τού ανταγωνισμού μεταξύ τών παραγωγών αμύλου πού ειναι εγκατεστημένοι στήν Κοινότητα καί τών παραγωγών πού ειναι εγκατεστημένοι σέ τρίτες χώρες , πρέπει νά εξετασθεί άν η πραγματοποίηση τού στόχου αυτού τίθεται σέ κίνδυνο , εφ’ οσον ληφθούν υπ’ όψη η τιμή κατωφλίου καί η τιμή προμηθείας πού ισχύουν κατά τήν ημέρα τής μεταποιήσεως τού αραβοσίτου .

14 Όσον αφορά τήν τιμή κατωφλίου , από τήν εφαρμογή τής τιμής πού ισχύει κατά τήν ημέρα τής μεταποιήσεως τού αραβοσίτου γιά τόν υπολογισμό τής επιστροφής δέν δύναται νά προκύψει εν γένει κανένα μειονέκτημα γιά τούς παραγωγούς αμύλου τής Κοινότητος , δεδομένου οτι οι σχετικοί κανονισμοί τής Επιτροπής προβλέπουν στήν αρχή κάθε οικονομικού έτους ορισμένο αριθμό μηνιαίων αυξήσεων τής τιμής αυτής καί επομένως θά ηδύνατο νά γίνει τό πολύ λόγος γιά προνομιακή μεταχείριση τών παραγωγών αμύλου τής Κοινότητος έναντι τών ανταγωνιστών τους από τίς τρίτες χώρες .

15Όσον αφορά τό υψος τής τιμής προμηθείας , πρέπει νά παρατηρηθεί οτι , οπως ορθώς τονίζει η Επιτροπή , οι μεταβολές τών τιμών στήν παγκόσμια αγορά επηρεάζουν τήν κοινοτική ρύθμιση μέ όχι ασήμαντη καθυστέρηση . Επομένως η εφαρμογή τής τιμής προμηθείας πού ισχύει κατά τό χρονικό σημείο τής μεταποιήσεως τού αραβοσίτου , άν υποτεθεί οτι ειναι υψηλότερη από τήν τιμή προμηθείας πού ισχύει κατά τήν ημέρα τής θέσεως υπό τήν επίβλεψη τών αρχών , δέν έχει ως αποτέλεσμα αδικαιολογήτως δυσμενή μεταχείριση τών κοινοτικών παραγωγών αμύλου από αραβόσιτο , αλλά απλώς καταργεί τήν προνομιακή μεταχείριση τής οποίας θά απήλαυον , άν η επιστροφή υπελογίζετο βάσει τιμής προμηθείας πού , ήδη καί κατά τό χρονικό σημείο τής θέσεως τού αραβοσίτου υπό τόν έλεγχο τών αρχών , δέν ηταν πλέον ίση μέ τίς τιμές πού ίσχυαν στήν παγκόσμια αγορά .

16Δέν ειναι άλλωστε δυνατόν νά γίνει δεκτός ο ισχυρισμός τής Maizena οτι η ερμηνεία πού στηρίζεται στό γράμμα τών σχετικών διατάξεων οδηγεί στή διαφορετική μεταχείριση τών παραγωνών αμύλου από σιτηρά έναντι τών παραγωγών αμύλου από γεώμηλα , η οποία αντιβαίνει πρός τήν απαγόρευση τών διακρίσεων τού άρθρου 40 , παράγραφος 3 , εδάφιο 2 , τής συνθήκης ΕΟΚ , πρός τήν ανάγκη εξασφαλίσεως τής δυνατότητος τής βιομηχανίας αμύλου από σιτηρά καί γεώμηλα νά διατηρήσουν ανταγωνιστικές τιμές έναντι τών τιμών τών υποκαταστάτων προϊόντων , ανάγκη πού εκφράζεται στίς αιτιολογικές σκέψεις τών κανονισμών 120/67 καί 371/67 , καθώς καί πρός τήν ανάγκη καθορισμού ίσης επιστροφής γιά τό άμυλο από σιτηρά καί γιά τό άμυλο από γεώμηλα , η οποία περιέχεται στήν τρίτη αιτιολογική σκέψη τού κανονισμού 1132/74 .

17Πράγματι , στήν προαναφερθείσα απόφαση Hoffmann’s Starkefabriken , τό Δικαστήριο , λαμβάνοντας υπ’ όψη τά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τής επιστροφής πού χορηγείται γιά τό άμυλο από τά σιτηρά έναντι τής επιστροφής γιά τό άμυλο από γεώμηλα , ιδίως τή διαφορετική βάση υπολογισμού καί τό γεγονός οτι η επιστροφή καταβάλλεται στούς παραγωγούς αμύλου από γεώμηλα μόνο εφ’ οσον αποδείξουν οτι έχουν καταβάλει τό ποσό τής επιστροφής στούς παραγωγούς γεωμήλων , οι οποίοι , αντιθέτως πρός τό μεγαλύτερο μέρος τών παραγωγών αραβοσίτου , αναπτύσσουν τίς επιχειρηματικές δραστηριότητές τους κυρίως εντός τής Κοινότητος , έκρινε οτι «η διαφορετική μεταχείριση τών παραγωγών αμύλου από γεώμηλα καί τών παραγωγών αμύλου από αραβόσιτο . . . δικαιολογείται αντικειμενικώς» καί δέν εδέχθη οτι ειναι αναγκαίο οι επιστροφές νά ειναι τού ιδίου υψους .

18 Η Maizena ισχυρίσθη περαιτέρω οτι , εν όψει τής πρώτης αιτιολογικής σκέψεως τού κανονισμού 371/67 , σύμφωνα μέ τήν οποία η βιομηχανία αμύλου από σιτηρά πρέπει νά ειναι σέ θέση νά διατηρήσει ανταγωνιστικές τιμές εν σχέσει πρός τίς τιμές τών υποκαταστάτων προϊόντων , η ρύθμιση πού προβλέπεται γιά τό άμυλο από τόν αραβόσιτο δέν πρέπει νά ειναι λιγότερο ευνοϊκή από τή ρύθμιση γιά προϊόντα οπως η ζάχαρη , η οποία μπορεί νά χρησιμοποιηθεί αντί τού αμύλου γιά τήν παραγωγή ορισμένων χημικών προϊόντων . Ο κανονισμός ομως 2478/74 τής Επιτροπής , τής 30ής Σεπτεμβρίου 1974 ( ABl . L 264 , σ . 72 ), παρέτεινε τήν διάρκεια ισχύος τών αποφάσεων περί επιστροφών γιά τήν ζάχαρη γιά τίς οποίες ειχε υποβληθεί αίτηση πρίν από τίς 20 Σεπτεμβρίου 1974 καί κατ’ αυτό τόν τρόπο οσοι εχρησιμοποίουν ζάχαρη ηδυνήθησαν νά λάβουν επί ορισμένο χρονικό διάστημα επιστροφή πού δέν ειχε μειωθεί , παρά τή μεταβολή τής τιμής προμηθείας γιά τή ζάχαρη κατά τό τέλος τού έτους 1974 . Κατά τή Maizena , οι παραγωγοί αμύλου υπήρξαν αντιθέτως θύματα δυσμενούς διακρίσεως πού ηταν αντίθετη πρός τό κοινοτικό δίκαιο , αφού υπεχρεώθησαν νά υποστούν τίς συνέπειες τής μεταβολής τής τιμής προμηθείας τού αραβοσίτου .

19 Η Επιτροπή στήν απάντησή της υπενθύμισε οτι κατά τό άρθρο 1 τού κανονισμού 2477/74 τού Συμβουλίου , τής 30ής Σεπτεμβρίου 1974 ( ABl . L 264 , σ . 71 ) σύμφωνα μέ τό οποίο «ο καθορισμός τών επιστροφών λόγω παραγωγής πραγματοποιείται μόνο εφ’ οσον επιβάλλεται από τό σύνολο τών πλεονασμάτων ζάχαρης πού ειναι διαθέσιμα γιά τή χημική βιομηχανία τής Κοινότητος καί από τίς οικονομικές πλευρές τού σχεδιαζομένου καθορισμού» , επί μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τόν Οκτώβριο τού 1974 δέν κατεβλήθησαν επιστροφές γιά τή ζάχαρη , ενώ η επιστροφή γιά τό άμυλο δέν εξηρτάτο ποτέ ούτε από τήν υπαρξη πλεονασμάτων από τήν παραγωγή ούτε από τό υψος τών πλεονασμάτων αυτών .

20 Εν όψει τών διευκρινίσεων πού παρέσχε η Επιτροπή ως πρός τά πραγματικά περιστατικά , πρέπει νά γίνει δεκτό οτι μέ τόν κανονισμό 2478/74 επεδιώχθη η κατά κάποιο τρόπο αντιστάθμιση τών δυσμενών αποτελεσμάτων πού ειχε η εφαρμογή τού κανονισμού 2477/74 γιά οσους μόνο χρησιμοποιούσαν ζάχαρη , καί οτι επομένως ετηρήθη στά βασικά σημεία η ισότης έναντι τών ορων τού ανταγωνισμού .

21 Από τά ανωτέρω συνάγεται οτι ο υπολογισμός τού υψους τής επιστροφής βάσει τής τιμής πού ίσχυε κατά τήν ημέρα τής μεταποιήσεως τού αραβοσίτου δέν αντιβαίνει πρός τήν απαγόρευση τών διακρίσεων .

22 Τέλος , δέν ειναι δυνατόν νά γίνει δεκτός ο ισχυρισμός τής Maizena οτι υφίσταται παραβίαση τής αρχής τής προστασίας τής διακαιολογημένης εμπιστοσύνης , επειδή η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία τής Γερμανίας εγκατέλειψε αιφνιδίως τήν πρακτική πού ακολουθούσε επί πολλά έτη καί πού δέν ειχε ποτέ αμφισβητηθεί από τήν Επιτροπή . Η πρακτική ενός κράτους μέλους πού αντιβαίνει πρός το κοινοτικό δίκαιο δέν δύναται ποτέ νά δημιουργήσει νομικές καταστάσεις πού νά προστατεύονται από τό κοινοτικό δίκαιο , ακόμη καί στήν περίπτωση κατά τήν οποία η Επιτροπή παρέλειψε νά λάβει τά αναγκαία μέτρα γιά νά υποχρεώσει το κράτος αυτό νά εφαρμόσει ορθώς τούς κοινοτικούς κανονισμούς .

23Από τίς ανωτέρω σκέψεις συνάγεται οτι από τήν εξέταση τού προδικαστικού ερωτήματος δέν προέκυψαν στοιχεία βάσει τών οποίων νά δύναται νά συναχθεί οτι ο υπολογισμός τής επιστροφής βάσει τών τιμών πού ισχύουν κατά τήν ημέρα τής μεταποιήσεως τού αραβοσίτου αντιβαίνει πρός τό κοινοτικό δίκαιο .

24Η απάντηση επομένως στό ερώτημα πού υπέβαλε τό Bundesfinanzhof ειναι οτι η επιστροφή λόγω παραγωγής γιά τόν αραβόσιτο πού μετεποιήθη σέ άμυλο έπρεπε , τόσο υπό τό κράτος τής κοινοτικής ρυθμίσεως πού ίσχυε μέχρι τίς 31 Ιουλίου 1974 , οσο καί υπό τό κράτος τής ρυθμίσεως πού ίσχυε μετά τήν ημερομηνία αυτή , νά ισούται μέ τή διαφορά μεταξύ τής τιμής κατωφλίου καί τής τιμής προμηθείας πού ίσχυαν κατά τήν ημέρα τής μεταποιήσεως τού αραβοσίτου .

Επί τών δικαστικών εξόδων

25Τά έξοδα στά οποία υπεβλήθη η Επιτροπή τών Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων , η οποία υπέβαλε παρατηρήσεις στό Δικαστήριο , δέν αποδίδονται . Δεδομένου οτι η διαδικασία έχει ως πρός τούς διαδίκους τής κυρίας δίκης τό χαρακτήρα παρεμπίπτοντος πού ανεκυψε ενώπιον τού εθνικού δικαστηρίου , σ’ αυτό εναπόκειται νά αποφανθεί επί τών δικαστικών εξόδων .

Διά ταύτα

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ( πρώτο τμήμα )

κρίνοντας επί τού ερωτήματος πού τού υπέβαλε μέ διάταξη τής 24ης Νοεμβρίου 1981 τό Bundesfinanzhof , αποφαίνεται :

Η επιστροφή λόγω παραγωγής γιά τόν αραβόσιτο πού μετεποιήθη σέ άμυλο έπρεπε , τόσο υπό τό κράτος τής κοινοτικής ρυθμίσεως πού ίσχυε μέχρι τίς 31 Ιουλίου 1974 , οσον καί υπό τό κράτος τής ρυθμίσεως πού ίσχυε μετά τήν ημερομηνία αυτή , νά ισούται μέ τή διαφορά μεταξύ τής τιμής κατωφλίου καί τής τιμής προμηθείας πού ίσχυαν κατά τήν ημέρα τής μεταποιήσεως τού αραβοσίτου .