ΠΡΟΤΆΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΉΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΈΑ SIMONE ROZÈS

ΠΟΥ ΑΝΤΑΠΤΫΧΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ 4 ΜΑΪΟΥ 1983 ( 1 )

Κύριε πρόεδρε,

Κύριοι δικαστές,

Η υπόθεση για την οποία αναπτύσω τις προτάσεις μου αφορά προσφυγή που ασκήθηκε από την εταιρεία Usines Gustave Boel και την εταιρεία Fabrique de fer de Maubeuge κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Με την προσφυγή ζητείται η ακύρωση της από 26ης Νοεμβρίου 1982 αποφάσεως της Επιτροπής περί διαδικασίας εφαρμογής του άρθρου 14 της αποφάσεως 1696/82/ΕΚΑΧ, της 30ής Ιουνίου 1982.

Ι — Τα περιστατικά έχουν ως εξής:

Κατ'εφαρμογή του άρθρου 58 της συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, η Επιτροπή κήρυξε κατάσταση έκδηλης κρίσεως και εξέδωσε, στις 31 Οκτωβρίου 1980, την απόφαση 2794/80 περί θεσπίσεως συστήματος ποσοστώσεων παραγωγής χάλυβα για τις επιχειρήσεις της βιομηχανίας σιδήρου και χάλυβα.

Δεδομένου ότι αυτό το σύστημα σας είναι γνωστό, δεν θα εκθέσω με λεπτομέρειες τους τρόπους λειτουργίας του και θα αναφερθώ στις προτάσεις του γενικού εισαγγελέα Reischl, της 23ης Φεβρουαρίου 1983, στην υπόθεση Klóckner ( 2 ).

Ενθυμούμαστε ότι, για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα του συστήματος, κάθε υπέρβαση της ποσοστώσεως τιμωρείται με πρόστιμο που καθορίζεται σε συνάρτηση με κάθε τόνο, «που παράγεται κατά παράβαση». Εντούτοις, αν η εφαρμογή ποσοστώσεων συνεπάγεται για ορισμένες επιχειρήσεις, λόγω της ειδικής τους καταστάσεως, εξαιρετικές δυσκολίες, είναι δυνατό, κατόπιν αιτήσεως των ενδιαφερομένων, να εγκριθεί από την Επιτροπή «κατάλληλη προσαρμογή».

Το σύστημα αυτό συμπληρώθηκε από ένα σύστημα επιτηρήσεως, το οποίο έκτοτε αναμορφώθηκε περιοδικά ( 3 ), η παρούσα δε υπόθεση διέπεται από την απόφαση 1696/82/ΕΚΑΧ της Επιτροπής.

Το άρθρο 9, παράγραφος 1, της αποφάσεως αυτής ορίζει ότι η Επιτροπή καθορίζει ανά τρίμηνο τα ποσοστά μειώσεως για τον καθορισμό των ποσοστώσεων παραγωγής, καθώς και το τμήμα των ποσοστώσεων αυτών που μπορεί να παραδοθεί μέσα στην κοινή αγορά.

Βάσει μελετών που έγιναν σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις και τις ενώσεις τους, η Επιτροπή καθόρισε έτσι με την απόφαση 2585/82, της 22ας Σεπτεμβρίου 1982, τα ποσοστά μειώσεως που χρησιμεύουν στον καθορισμό των ποσοστώσεων παραγωγής για το τέταρτο τρίμηνο του έτους. Τα ποσοστά αυτά είχαν ως εξής:

—	κατηγορία Ια: — 44 (για το προηγούμενο τρίμηνο: —37)

—	κατηγορία 16: — 42 (για το προηγούμενο τρίμηνο: — 38)

—	κατηγορία Ιγ: — 16 (για το προηγούμενο τρίμηνο:— 13)

—	κατηγορία Ιδ: +30 (για το προηγούμενο τρίμηνο: + 31).

Κατ' εφαρμογή της παραγράφου 2 του άρθρου 9 της προαναφερόμενης αποφάσεως, η Επιτροπή ανακοίνωσε, την 1η Οκτωβρίου 1982, στην ανώνυμη εταιρεία Usines Gustave Boël της Louvière (Βέλγιο), καθώς και στη γαλλική θυγατρική της, ανώνυμη εταιρεία Fabrique de fer de Maubeuge του Louvroil (Βόρεια Γαλλία), τις ετήσιες και τριμηνιαίες παραγωγές και ποσότητες αναφοράς, καθώς και τις ποσοστώσεις παραγωγής και τα τμήματα ποσοστώσεων που θα μπορούσαν να παραδοθούν μέσα στην κοινή αγορά.

Ο όμιλος Boël έχει ειδικευθεί στην κατασκευή πλατεών που εμπίπτουν στην κατηγορία Ι, ρόλλων και φύλλων ελασματοποιη-θέντων εν θερμώ σε σειρές ειδικών ελάστρων ( 4 ).

Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει τέσσερις κατηγορίες «παραγώγων» ή υποκατηγορίες (Ια, 16, Ιγ, Ιδ), που περιλαμβάνουν τα προϊόντα των οποίων ο λεπτομερής πίνακας εμφαίνεται στο παράρτημα Ι της αποφάσεως. Η ορολογία που χρησιμοποιείται στις αποφάσεις περί θεσπίσεως των ποσοστώσεων είναι πολύ ανακριβής: άλλοτε πρόκειται περί «κατηγορίας», άλλοτε περί «ομάδας» ή «παραγώγων». Δεδομένου ότι η απόφαση 1696/82 αναφέρεται στις «κατηγορίες Ια μέχρι Ιδ», θα δεχθώ επομένως αυτόν τον όρο.

Ο όμιλος Boël κατασκευάζει επίσης χονδρό-συρμα (κατηγορία IV) και ράβδους οπλισμού σκυροδέματος κυκλικής διατομής (κατηγορία V), προϊόντα για τα οποία όμως δεν πρόκειται στην παρούσα υπόθεση.

Ας σημειωθεί επίσης ότι, με την από 31ης Μαρτίου 1981 απόφαση της Επιτροπής, επετράπη στην εταιρεία Boël να συνάψει συμφωνίες ειδικεύσεως και συντονισμού με δύο άλλες βελγικές επιχειρήσεις παραγωγής χάλυβα (Forges de Clabecq SA και Fabrique de fer de Charleroi SA), για να αποτελέσουν τον «πόλο έλξεως των ανεξαρτήτων».

Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας αυτής, αυτή ανέλαβε ιδίως την υποχρέωση να μην παράγει, στο έλαστρό της για φαρδιές ταινίες, χονδρές λαμαρίνες και προϊόντα που θα μπορούσαν να ελασματο-ποιηθούν με λιγότερα έξοδα στο έλαστρο της εταιρείας Clabecq. Πράγματι, υπήρχε ένας υπερεξοπλισμός στον τομέα προϊόντων ελάσεως εν θερμώ στις τρεις επιχειρήσεις που μετέχουν στη συμφωνία αυτή, οι οποίες, καίτοι έχουν τις εγκαταστάσεις τους στο Βέλγιο, πωλούν περισσότερο από το 75 % της παραγωγής τους στις άλλες χώρες της Κοινότητας.

Παρ' όλ' αυτά, η επιχείρηση Boël υπερέβη κατά 2581 τόνους την ποσόστωση παραγωγής που της είχε χορηγηθεί για το δεύτερο τρίμηνο του 1981 για τα προϊόντα της κατηγορίας Ι. Με απόφαση της 24ης Νοεμβρίου 1982, η Επιτροπή της επέβαλε, κατά συνέπεια, πρόστιμο 193575 ECU (8787453 βελγικά φράγκα) για παράβαση της αποφάσεως 2794/80.

II — Η εταιρεία Boël (με επιστολή της 6ης Οκτωβρίου 1982) και η Fabrique de fer de Maubeuge (με επιστολή της 2ας Νοεμβρίου 1982), επικαλούμενες το άρθρο 14 της αποφάσεως 1696/82, υπέβαλαν, για το τέταρτο τρίμηνο του 1982, αίτηση «κατάλληλης προσαρμογής» των παραγωγών αναφοράς και/ή των ποσοτήτων αναφοράς για την κατηγορία Ι.

Με τηλετύπημα της 26ης Νοεμβρίου 1982 του διευθυντή της γενικής διευθύνσεως εσωτερικής αγοράς και βιομηχανικών υποθέσεων και με επιστολή της 3ης Δεκεμβρίου 1982 του γενικού διευθυντή της διευθύνσεως αυτής, η Επιτροπή απέρριψε αυτή την αίτηση περί συμπληρωματικής προσαρμογής κατά το μέτρο που δεν αφορούσε «τα προϊόντα της κατηγορίας Ιγ, που δεν υπάγονται στο ποσοστό μειώσεως τουλάχιστον 20 ο/ο για το τρέχον τρίμηνο».

Αυτή η κατηγορία Ιγ, της οποίας το ποσοστό μειώσεως ήταν 16%, περιλαμ6άνει λαμαρίνες γαλβανισμένες εν θερμώ (σε φύλλα ή σε ρόλλους) και λαμαρίνες γαλβανισμένες για την κατασκευή προϊόντων της κατηγορίας Ιδ (έτερα επενδεδυ-μένα πλατέα προϊόντα) σε άλλες επιχειρήσεις της Κοινότητας.

Με ενιαία προσφυγή που ασκήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1982, οι ανώνυμες εταιρείες Usines Gustave Boel και Fabrique de fer de Maubeuge ζήτησαν την ακύρωση της από 26ης Νοεμβρίου 1982 αποφάσεως της Επιτροπής.

Μετά την κατάθεση του υπομνήματος αντικρούσεως της Επιτροπής, οι προσφεύγουσες παραιτήθηκαν από την κατάθεση υπομνήματος απαντήσεως και η Επιτροπή συναίνεσε, σύμφωνα με το άρθρο 55, παράγραφος 1, εδάφιο 2, του κανονισμού διαδικασίας, να εκδικαστεί η υπόθεση κατά προτίμηση. Οι προσφεύγουσες επικαλέστηκαν ως «ειδικές περιστάσεις» ότι η Fabrique de fer de Maubeuge υποχρεώθηκε να σταματήσει την παραγωγή της και τη λειτουργία των εγκαταστάσεων της γαλβανισμού από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου 1982.

III — Οι προσφεύγουσες εταιρείες, προς υποστήριξη της εν λόγω προσφυγής τους, επικαλούνται την παράβαση του άρθρου 14 της αποφάσεως 1696/82, καθώς και την παράβαση του άρθρου 58 της συνθήκης.

1. Επί τον άραρον 14

Το άρθρο 14 έχει ως εξής:

«Εάν, λόγω της εκτάσεως των καθορισμένων ποσοστών μειώσεως για ένα τρίμηνο, το καθεστώς των ποσοστώσεων δημιουργεί εξαιρετικές δυσκολίες σε κάποια επιχείρηση, η Επιτροπή προβαίνει σε κατάλληλη προσαρμογή αυτών των παραγωγών αναφοράς ή/και των ποσοτήτων αναφοράς για τις εν λόγω κατηγορίες, εάν η επιχείρηση υποβάλει σχετική αίτηση κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων μηνών του σχετικού τριμήνου στις εξής περιπτώσεις:

—	όταν η συνολική παραγωγή αναφοράς των κατηγοριών Ια έως Ιδ είναι μικρότερη από 1000000 τόνους κατ' έτος και αποτελείται κατά 75 °/ο τουλάχιστον από προϊόντα των οποίων τα ποσοστά μειώσεως μιας ή περισσοτέρων των κατηγοριών αυτών υπερβαίνουν το 20 °/ο, ή

—	η συνολική παραγωγή αναφοράς των κατηγοριών IV, V και VI είναι μικρότερη από 100000 τόνους κατ'έτος, και το ποσοστό μειώσεως μιας ή περισσοτέρων των κατηγοριών αυτών υπερβαίνει το 20 ο/ο.»

Οι προσφεύγουσες εκθέτουν ότι από την ανάγνωση του κειμένου αυτού προκύπτουν τρεις όροι: ο πρώτος αφορά την ύπαρξη εξαιρετικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει η επιχείρηση λόγω της εκτάσεως των ποσοστών μειώσεως, ο δεύτερος συνίσταται στο ότι η συνολική παραγωγή αναφοράς των κατηγοριών Ια μέχρι Ιδ είναι μικρότερη από 1000000 τόνους κατ' έτος και ο τελευταίος προκύπτει από τη σύνθεση του 75 °/ο τουλάχιστον της παραγωγής αναφοράς για προϊόντα των οποίων τα ποσοστά μειώσεως μιας ή περισσότερων των κατηγοριών αυτών υπερβαίνουν το 20 °/ο.

Ισχυρίζονται ότι η ανώνυμη εταιρεία Maubeuge υποχρεώθηκε να σταματήσει την παραγωγή της και ότι η Επιτροπή, απορρίπτοντας την αίτηση προσαρμογής, για το μόνο λόγο ότι τα προϊόντα της κατηγορίας Ιγ δεν είχαν υποβληθεί σε ποσοστό μειώσεως τουλάχιστον 20 °/ο για το τέταρτο τρίμηνο, είχε προσδέσει έναν όρο που το άρθρο 14 της αποφάσεως 1696/82 δεν περιέχει.

Πράγματι, οι προσφεύγουσες φρονούν ότι τα ποσοστά μειώσεως, των οποίων η έκταση μπορεί να δικαιολογήσει ενδεδειγμένη προσαρμογή, αναφέρονται στο σύνολο των κατηγοριών Ια μέχρι Ιδ, ενώ δεν υπήρχε ανάγκη να ληφθεί υπόψη ατομικά το ποσοστό κάθε κατηγορίας. Για να είναι εφαρμοστέο, το άρθρο 14 επιβάλλει μόνο ότι η συνολική παραγωγή αναφοράς των κατηγοριών Ια μέχρι Ιδ πρέπει να αποτελείται κατά 75 °/ο τουλάχιστον από προϊόντα των οποίων τα ποσοστά μειώσεως μιας ή περισσότερων από τις κατηγορίες αυτές υπερβαίνουν το 20 ο/ο.

Δεν συμμερίζομαι την ανάλυση αυτή, καίτοι υπογραμμίζω την αοριστία της διατυπώσεως του άρθρου 14, το οποίο, αναφερόμενο στις «εν λόγω κατηγορίες», συνεπάγεται πράγματι δυσχέρειες ερμηνείας.

Παρατηρώ ότι η εταιρεία Boël ζήτησε αύξηση των ποσοστώσεων δυνάμει του άρθρου 14, με επιστολή της 20ής Αυγούστου 1982, στην οποία διευκρίνισε ότι πληρούσε «τους δύo όρους, δηλαδή ετήσια παραγωγή προϊόντων των κατηγοριών Ια μέχρι Ιδ συμπεριλαμβανόμενης μικρότερη από 1000000 τόνους κατ' έτος και της οποίας το 75 °/ο στις κατηγορίες όπου το ποσοστό μειώσεως μιας των κατηγοριών αυτών υπερβαίνει το 20 ο/ο».

Για την εφαρμογή του άρθρου 14, περίπτωση πρώτη, πρέπει πρώτον να διερευνηθεί αν η συνολική παραγωγή αναφοράς των κατηγοριών Ια μέχρι Ιδ είναι μικρότερη από 1000000 τόνους κατ' έτος.

Αυτή η περίπτωση ισχύει για τις προσφεύγουσες, των οποίων η παραγωγή ανέρχεται σε 876988 τόνους (497460 + 198052 + 176264 + 5212).

Αεύτερον, πρέπει να διερευνηθεί αν η παραγωγή αυτή αποτελείται κατά 75 °/ο τουλάχιστον από προϊόντα που εμπίπτουν σε μια ή περισσότερες από τις κατηγορίες των οποίων το ποσοστό μειώσεως υπερβαίνει το 20 ο/ο.

Αυτό συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση: στα προϊόντα των κατηγοριών Ια (497000 τόνοι) και 16 (198052 τόνοι), που αντιπροσωπεύουν συνολικά πάνω από το 75 °/ο της ετήσιας παραγωγής (695512 είναι μεγαλύτερο του 75 ο/ο των 876988, ήτοι 657512), εφαρμόζονται αντίστοιχα ποσοστά μειώσεως 44 και 42 ο/ο.

Υπό τις συνθήκες αυτές, λόγω της εκτάσεως των ποσοστών των κατηγοριών Ια μέχρι 16, που είναι υψηλότερα κατά 20 ο/ο, το σύστημα ποσοστώσεων εικάζεται «ότι προκαλεί εξαιρετικές δυσκολίες στην επιχείρηση» και πληρούνται οι αναγκαίοι όροι ώστε η Επιτροπή να προβεί σε κατάλληλη προσαρμογή των προϊόντων και των ποσοτήτων αναγωγής για τις δύο αυτές κατηγορίες.

Δεν αμφισβητείται ότι το ποσοστό μειώσεως της κατηγορίας Ιγ είναι 16 ο/ο, επομένως κατώτερο κατά 20 ο/ο, και δεν μπορεί να συνεπάγεται ένα κατάλληλο μέτρο προσαρμογής.

Στην προκειμένη περίπτωση, η φράση «για τις εν λόγω κατηγορίες» αναφέρεται σε καθεμιά από τις κατηγορίες Ια, 16, Ιγ, και Ιδ. Ήταν δε δυνατό να δημιουργήσει πλάνη στις προσφεύγουσες και θα ήταν περισσότερο σαφές αν αναφερόταν σε «μία ή περισσότερες από τις εν λόγω κατηγορίες» (παραδείγματος χάρη, στα αγγλικά «for the category in question»). Αυτή όμως η ασάφεια διατυπώσεως δεν μπορεί να επηρεάσει τη γενική έννοια της επίδικης διατάξεως.

2. Επί του άρθρον 58

Οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται εν συνεχεία ότι μόνο η δική τους ερμηνεία ανταποκρίνεται στο άρθρο 58 της συνθήκης, στο οποίο στηρίζεται το σύστημα ποσοστώσεως.

Αντίθετα, νομίζω ότι η ερμηνεία που προτείνω δεν έρχεται με κανέναν τρόπο σε αντίθεση προς το άρθρο 58 της συνθήκης, που προβλέπει την καθιέρωση ποσοστώσεων «επί ευλόγου βάσεως, λαμβανομένων υπόψη των αρχών που ορίζονται στα άρθρα 2, 3 και 1» (παράγραφος 2, εδάφιο 1).

Το σύστημα που θεσπίζεται λόγω της «περιόδου» έκδηλης κρίσεως αποτελεί προφανώς «παρέκκλιση από τους συνήθεις κανόνες λειτουργίας της κοινής αγοράς, τους οποίους αντλούμε από την αρχή της οικονομίας της αγοράς», καθώς έχετε αποφανθεί με την απόφαση σας Valsabbia ( 5 ). Αναλόγως της λειτουργίας του, είναι προφανές ότι η εφαρμογή του συστήματος αυτού συνεπάγεται τον κίνδυνο εξαιρετικών δυσκολιών για έναν αύξοντα αριθμό επιχειρήσεων αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουν επέλθει όλο και περισσότερες μετριάσεις στο σύστημα. Δεδομένου όμως ότι οι εξαιρέσεις αυτές δεν αποδεικνύουν ότι η κατάσταση έχει επανέλθει στο φυσιολογικό της πλαίσιο, εξηγούνται μόνο και μόνο από λόγους ανάγκης. Δεν πρέπει να επεκταθούν κατά τρόπο ανεξέλεγκτο, διότι υπάρχει κίνδυνος να τεθεί σε κίνδυνο η λειτουργία του συστήματος και να επιβραδυνθεί η επιστροφή σε μια πιο φυσιολογική κατάσταση.

Με την προαναφερθείσα απόφαση, αποφανθήκατε ότι

«η πολιτική για την καταπολέμηση της κρίσεως στον τομέα του σιδήρου και χάλυβα στηρίζεται στη θεμελιώδη αρχή της αλληλεγγύης μεταξύ των διαφόρων επιχειρήσεων» ( 6 ).

Το άρθρο 14, πρώτη περίπτωση, επιτρέπει μια ευκαμψία στο σύστημα ποσοστώσεων κατά το μέτρο που προβλέπει κατ'εξαίρεοη προσαρμογή για τα προϊόντα των κατηγοριών Ια μέχρι Ιδ. Η προσαρμογή όμως αυτή συνοδεύεται από ειδικούς όρους. Ένας από τους όρους αυτούς είναι ότι το ποσοστό μειώσεως που πλήττει τα προϊόντα αυτά υπερβαίνει το 20°/ο. Ακόμα και αν πρόκειται για μια ευκαμψία, η διάταξη αυτή συμμετέχει στο γενικό σύστημα που παρατάθηκε με την απόφαση 1696/82. Η διάταξη αυτή, ερμηνευόμενη και εφαρμοζόμενη κατ' αυτό τον τρόπο, τηρεί τους σκοπούς που καθορίζονται στο άρθρο 58, οι οποίοι ανταποκρίνονται στην οικονομική και κοινωνική πολιτική που έχει επιλέξει η Επιτροπή.

Υπό τις περιστάσεις αυτές, η Επιτροπή, αιτιολογώντας την άρνηση που αντέτεινε στις προσφεύγουσες με τη σκέψη ότι η προσαρμογή που προβλέπεται στο άρθρο 14 μπορεί να γίνει μόνο για εκείνη ή για τις κατηγορίες εκείνες στις οποίες ανήκουν τα προϊόντα που εμπίπτουν στη σύνθεση του ποσοστού (75 °/ο) που προβλέπεται στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή για την κατηγορία ή τις κατηγορίες των οποίων το ποσοστό μειώσεως υπερβαίνει το 20 ο/ο, προέβη σε ορθή εφαρμογή της διατάξεως αυτής.

Προτείνω την απόρριψη της προσφυγής και την καταδίκη των προσφευγουσών στα δικαστικά έξοδα.

---

( 1 ) Μετάφραση από τα γαλλικά.

( 2 ) Υπόθεση 244/81.

( 3 ) Απόφαση 1831/81 της 24ης Ιουνίου 1981 απόφαση 1832/81 της 3ης Ιουλίου 1981, περιλαμβάνουσα τις ράβδους οπλισμού σκυροδέματος κυκλικής διατομής και τους εμπορικούς χάλυβες στο σύστημα ποσοστώσεων απόφαση 533/82 της 3ης Μαρτίου 1982 απόφαση 1696/82 της 30ής Ιουνίου 1982 απόφαση 1698/82 της ίδιας ημερομηνίας, περί προσαρμογής των προσοστών μειώσεως της κατηγορίας V για το τρίτο τρίμηνο του 1982 υπέρ ορισμένων επιχειρήσεων απόφαση 2751/82 της 6ης Οκτωβρίου 1982.

( 4 ) Άρθρο 1 της αποφάσεως 1696/82.

( 5 ) 18 Μαρτίου 1980, συνεκδικασθείσες υποθέσεις 154, 205, 206, 226 μέχρι 228, 263 και 264/78, 39, 31, 83 και 85/79, Recueil σ. 1008, σκέψη 80.

( 6 ) Προαναφερθείσα απόφαση Valsabbia, Recueil 1980, σ. 1004, σκέψη 59.