(1)

Σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ, Ευρατόμ) 2015/2422 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (3), το Δικαστήριο υπέβαλε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή, στις 14 Δεκεμβρίου 2017, έκθεση σχετικά με ενδεχόμενες τροποποιήσεις στην κατανομή της αρμοδιότητας για προδικαστικές αποφάσεις, σύμφωνα με το άρθρο 267 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Στην εν λόγω έκθεση, το Δικαστήριο εκτίμησε ότι, κατά την ημερομηνία εκείνη, δεν ήταν σκόπιμο να προταθούν τροποποιήσεις όσον αφορά την εκδίκαση των αιτήσεων προδικαστικής αποφάσεως που υποβάλλονται δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ. Εντούτοις, στην ίδια έκθεση, τόνισε ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο μεταβιβάσεως, σε μεταγενέστερο στάδιο, αρμοδιότητας στο Γενικό Δικαστήριο προς έκδοση προδικαστικών αποφάσεων σε ορισμένους συγκεκριμένους τομείς, εάν ο αριθμός και η πολυπλοκότητα των υποβαλλόμενων στο Δικαστήριο αιτήσεων προδικαστικής αποφάσεως είναι τέτοια ώστε να την επιβάλλει η ορθή απονομή της δικαιοσύνης. Εξάλλου, η μεταβίβαση αυτή συνάδει με τη βούληση των συντακτών της Συνθήκης της Νίκαιας, οι οποίοι, αποσκοπώντας στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του δικαιοδοτικού συστήματος της Ένωσης, προέβλεψαν τη δυνατότητα συμμετοχής του Γενικού Δικαστηρίου στον χειρισμό των αιτήσεων αυτών.

(2)

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Δικαστηρίου, ο αριθμός των εκκρεμών προδικαστικών υποθέσεων αυξάνεται και ο μέσος χρόνος εκδίκασής τους επιμηκύνεται. Δεδομένου ότι οι αιτήσεις προδικαστικής αποφάσεως πρέπει να εξετάζονται ταχέως προκειμένου να μπορούν τα εθνικά δικαστήρια να διασφαλίζουν το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής, η υφιστάμενη κατάσταση επιβάλλεται να διορθωθεί. Η κατάσταση αυτή δεν οφείλεται μόνο στον αυξημένο αριθμό των αιτήσεων προδικαστικής αποφάσεως που υποβάλλονται κατ’ έτος στο Δικαστήριο, αλλά επίσης και στο γεγονός ότι ολοένα και περισσότερα από τα ζητήματα που τίθενται ενώπιόν του είναι ιδιαιτέρως περίπλοκα ή ευαίσθητα. Προκειμένου να δοθεί στο Δικαστήριο η δυνατότητα να συνεχίσει την εκπλήρωση της αποστολής του, που συνίσταται στη διαφύλαξη και την ενίσχυση της ενότητας και της συνοχής του ενωσιακού δικαίου, και για να διασφαλιστεί η υψηλότερη δυνατή ποιότητα των αποφάσεων του Δικαστηρίου, είναι ανάγκη, χάριν της ορθής απονομής της δικαιοσύνης, να γίνει χρήση της δυνατότητας που προβλέπει το άρθρο 256 παράγραφος 3 πρώτο εδάφιο ΣΛΕΕ και να μεταβιβαστεί στο Γενικό Δικαστήριο η αρμοδιότητα να αποφαίνεται επί προδικαστικών ερωτημάτων, τα οποία υποβάλλονται δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, σε συγκεκριμένους τομείς καθοριζόμενους από τον Οργανισμό του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης («Οργανισμός»).

(3)

Η μεταβίβαση στο Γενικό Δικαστήριο μέρους της αρμοδιότητας για έκδοση προδικαστικών αποφάσεων αναμένεται να δώσει στο Δικαστήριο τη δυνατότητα να αφιερώνει περισσότερο χρόνο και πόρους στην εξέταση των πλέον περίπλοκων και ευαίσθητων αιτήσεων προδικαστικής αποφάσεως και, στο πλαίσιο αυτό, να ενισχύσει τον διάλογο με τα εθνικά δικαστήρια, μεταξύ άλλων μέσω της ευρύτερης χρήσης του μηχανισμού που προβλέπεται στο άρθρο 101 του κανονισμού διαδικασίας του Δικαστηρίου, ο οποίος του παρέχει τη δυνατότητα να ζητεί διευκρινίσεις από το αιτούν δικαστήριο εντός προθεσμίας που τάσσει, πέραν των υπομνημάτων ή των γραπτών παρατηρήσεων που καταθέτουν οι ενδιαφερόμενοι που αναφέρονται στο άρθρο 23 του Οργανισμού.

(4)

Στο πλαίσιο αυτό, και δεδομένου ότι στις προδικαστικές υποθέσεις το Δικαστήριο καλείται όλο και περισσότερο να αποφαίνεται επί ζητημάτων συνταγματικής φύσης ή επί ζητημάτων που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (o «Χάρτης»), θα πρέπει να ενισχυθεί η διαφάνεια και ο ανοικτός χαρακτήρας της δικαστικής διαδικασίας. Για τον σκοπό αυτό, και με την επιφύλαξη του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4), ο Οργανισμός θα πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να προβλεφθεί ότι τα υπομνήματα ή οι γραπτές παρατηρήσεις που καταθέτει ο ενδιαφερόμενος που αναφέρεται στο άρθρο 23 του Οργανισμού θα πρέπει να δημοσιεύονται στον ιστότοπο του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης εντός εύλογου χρονικού διαστήματος από την περάτωση της υπόθεσης, εκτός εάν ο εν λόγω ενδιαφερόμενος εναντιώνεται στη δημοσίευση των δικών του γραπτών καταθέσεων, οπότε στον ίδιο ιστότοπο θα γίνεται μνεία της σχετικής εναντίωσης. Με τη δημοσίευση αυτή θα αυξηθεί η λογοδοσία και θα οικοδομηθεί εμπιστοσύνη στην Ένωση και στο δίκαιο της Ένωσης.

(5)

Μετά τη μεταρρύθμιση της δικαιοδοτικής δομής της Ένωσης που επήλθε με τον κανονισμό (ΕΕ, Ευρατόμ) 2015/2422, το Γενικό Δικαστήριο είναι πλέον σε θέση να αντιμετωπίσει την αύξηση του φόρτου εργασίας που θα προκύψει λόγω της ανωτέρω μεταβίβασης της αρμοδιότητας επί προδικαστικών αποφάσεων σε ορισμένους συγκεκριμένους τομείς. Δεδομένου όμως ότι ο φόρτος εργασίας του Γενικού Δικαστηρίου συνδέεται στενά με την εξέλιξη της δραστηριότητας της Ένωσης, θα πρέπει να διασφαλιστεί η δυνατότητά του να συνεχίσει να ασκεί πλήρως τον δικαστικό του έλεγχο έναντι των θεσμικών και των λοιπών οργάνων και οργανισμών της Ένωσης.

(6)

Για λόγους ασφάλειας δικαίου, είναι απαραίτητο οι τομείς στους οποίους ανατίθεται στο Γενικό Δικαστήριο αρμοδιότητα για έκδοση προδικαστικών αποφάσεων να είναι σαφώς οριοθετημένοι και επαρκώς διακριτοί από άλλους τομείς. Είναι δε σημαντικό να υπάρχει στους εν λόγω τομείς πλούσια νομολογία του Δικαστηρίου ικανή να καθοδηγεί το Γενικό Δικαστήριο κατά την άσκηση της αρμοδιότητάς του για έκδοση προδικαστικών αποφάσεων.

(7)

Επιπλέον, οι συγκεκριμένοι τομείς θα πρέπει να καθοριστούν λαμβανομένης υπόψη της ανάγκης ο αριθμός των υποθέσεων από την εξέταση των οποίων θα απαλλαγεί το Δικαστήριο να είναι τέτοιος ώστε να έχει πραγματικό αντίκτυπο στον φόρτο εργασίας του.

(8)

Επί τη βάσει αυτών ακριβώς των κριτηρίων θα πρέπει να καθοριστούν οι συγκεκριμένοι τομείς στους οποίους ανατίθεται στο Γενικό Δικαστήριο αρμοδιότητα για έκδοση προδικαστικών αποφάσεων. Λαμβανομένου υπόψη του εξελικτικού χαρακτήρα του δικαίου της Ένωσης, ο καθορισμός αυτός θα πρέπει να βασίζεται στον συμβατικό τρόπο αναφοράς στους συγκεκριμένους αυτούς τομείς. Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι εν λόγω τομείς μπορούν να καθοριστούν περαιτέρω στο μέλλον, διατηρώντας την απαραίτητη ασφάλεια δικαίου παρά τις εξελίξεις στο δίκαιο της Ένωσης σχετικά με αυτούς τους συγκεκριμένους τομείς, είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη τα θέματα που εμπίπτουν συνήθως στους εν λόγω ειδικούς τομείς κατά τον χρόνο εκδόσεως του παρόντος κανονισμού.

(9)

Το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, οι ειδικοί φόροι καταναλώσεως, ο τελωνειακός κώδικας και η δασμολογική κατάταξη των εμπορευμάτων στη Συνδυασμένη Ονοματολογία πληρούν τα κριτήρια προκειμένου να μπορούν να θεωρηθούν ως συγκεκριμένοι τομείς υπό την έννοια του άρθρου 256 παράγραφος 3 πρώτο εδάφιο ΣΛΕΕ. Στους τομείς αυτούς εμπίπτουν, κατά τον χρόνο εκδόσεως του παρόντος κανονισμού, θέματα όπως ο καθορισμός της φορολογικής βάσεως για τον υπολογισμό του φόρου προστιθέμενης αξίας ή οι προϋποθέσεις απαλλαγής από την καταβολή του εν λόγω φόρου· η ερμηνεία του γενικού καθεστώτος των ειδικών φόρων καταναλώσεως και του πλαισίου σχετικά με τους φόρους επί της αλκοόλης, των αλκοολούχων ποτών, του καπνού, των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας· τα στοιχεία βάσει των οποίων επιβάλλονται εισαγωγικοί ή εξαγωγικοί δασμοί στο πλαίσιο των εμπορευματικών συναλλαγών, όπως το κοινό δασμολόγιο, η καταγωγή και η δασμολογητέα αξία των εμπορευμάτων· οι διαδικασίες εισαγωγής και εξαγωγής, συμπεριλαμβανομένων της γενέσεως, του προσδιορισμού και της αποσβέσεως τελωνειακής οφειλής· τα ειδικά τελωνειακά καθεστώτα· το καθεστώς τελωνειακών ατελειών, καθώς και η ερμηνεία συγκεκριμένων δασμολογικών κλάσεων και τα κριτήρια για την κατάταξη ορισμένων εμπορευμάτων στη Συνδυασμένη Ονοματολογία που καθορίζεται στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2658/87 του Συμβουλίου (5).

(10)

Η αποζημίωση και η παροχή βοήθειας στους επιβάτες σε περίπτωση καθυστερήσεως ή ματαιώσεως υπηρεσιών μεταφοράς ή σε περίπτωση αρνήσεως επιβιβάσεως των επιβατών πληρούν τα κριτήρια προκειμένου να μπορούν να θεωρηθούν ως συγκεκριμένος τομέας υπό την έννοια του άρθρου 256 παράγραφος 3 πρώτο εδάφιο ΣΛΕΕ και καλύπτουν θέματα που ρυθμίζονται κατά τον χρόνο εκδόσεως του παρόντος κανονισμού από τους κανονισμούς (ΕΚ) αριθ. 261/2004 (6), (ΕΕ) αριθ. 1177/2010 (7), (ΕΕ) αριθ. 181/2011 (8) και (ΕΕ) 2021/782 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9). Τα ίδια κριτήρια πληρούνται επίσης όσον αφορά το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου, το οποίο κατά τον χρόνο εκδόσεως του παρόντος κανονισμού ρυθμίζεται από την οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10) και από τις πράξεις που θεσπίζονται βάσει της εν λόγω οδηγίας.

(11)

Λαμβανομένου υπόψη ότι το εφαρμοστέο κριτήριο για την κατανομή της αρμοδιότητας για έκδοση προδικαστικών αποφάσεων μεταξύ του Δικαστηρίου και του Γενικού Δικαστηρίου είναι ουσιαστικό, είναι σημαντικό, για λόγους ασφάλειας δικαίου και ταχύτητας, να μην εναπόκειται στο ίδιο το αιτούν δικαστήριο η επίλυση του ζητήματος ποιο δικαιοδοτικό όργανο είναι αρμόδιο να αποφανθεί επί της αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως. Ως εκ τούτου, κάθε αίτηση προδικαστικής αποφάσεως θα πρέπει να εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου, το οποίο θα πρέπει να διαπιστώνει, σύμφωνα με όσα προβλέπονται λεπτομερώς στον κανονισμό διαδικασίας του, αν η αίτηση εμπίπτει αποκλειστικώς σε έναν ή περισσότερους συγκεκριμένους τομείς καθοριζόμενους από τον Οργανισμό και, κατά συνέπεια, αν πρέπει να διαβιβαστεί στο Γενικό Δικαστήριο.

(12)

Το Δικαστήριο θα πρέπει να εξακολουθήσει να αποφαίνεται επί αιτήσεων προδικαστικής αποφάσεως οι οποίες, μολονότι υπάγονται στους συγκεκριμένους τομείς ως προς τους οποίους ο παρών κανονισμός απονέμει στο Γενικό Δικαστήριο αρμοδιότητα για έκδοση προδικαστικών αποφάσεων, αφορούν επίσης και άλλους τομείς, δεδομένου ότι το άρθρο 256 παράγραφος 3 πρώτο εδάφιο ΣΛΕΕ δεν προβλέπει καμία δυνατότητα μεταβιβάσεως στο Γενικό Δικαστήριο της αρμοδιότητας για έκδοση προδικαστικών αποφάσεων σε τομείς πέραν των συγκεκριμένων.

(13)

Το δικαίωμα κάθε προσώπου να δικαστεί η υπόθεσή του δίκαια, δημόσια και εντός εύλογης προθεσμίας, από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο, που έχει προηγουμένως συσταθεί νομίμως, αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 47 δεύτερο εδάφιο του Χάρτη. Ως εκ τούτου, ο ίδιος ο Οργανισμός θα πρέπει να ορίζει σαφώς ότι το Δικαστήριο θα παραμείνει αρμόδιο για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, όταν η αίτηση εγείρει ανεξάρτητα ζητήματα ερμηνείας του πρωτογενούς δικαίου, του δημόσιου διεθνούς δικαίου, των γενικών αρχών του ενωσιακού δικαίου ή του Χάρτη, λαμβανομένου υπόψη του οριζόντιου χαρακτήρα τους, ακόμη και αν το νομικό πλαίσιο της υποθέσεως της κύριας δίκης εμπίπτει σε έναν ή περισσότερους από τους συγκεκριμένους τομείς ως προς τους οποίους ο παρών κανονισμός απονέμει στο Γενικό Δικαστήριο αρμοδιότητα για έκδοση προδικαστικών αποφάσεων.

(14)

Μετά από προκαταρκτική ανάλυση και αφού ακούσει τον αντιπρόεδρο του Δικαστηρίου και τον πρώτο γενικό εισαγγελέα, ο πρόεδρος του Δικαστηρίου θα πρέπει να ενημερώνει τη Γραμματεία αν η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως πρέπει να διαβιβαστεί στο Γενικό Δικαστήριο ή να παραπεμφθεί για περαιτέρω ανάλυση στη γενική συνέλευση, στην οποία συμμετέχουν όλοι οι δικαστές και γενικοί εισαγγελείς του Δικαστηρίου. Για λόγους ορθής και ταχείας απονομής της δικαιοσύνης, η διαδικασία αξιολόγησης για το εάν η αίτηση θα πρέπει να διαβιβαστεί στο Γενικό Δικαστήριο θα πρέπει να διεξάγεται εντός χρονικού πλαισίου που δεν υπερβαίνει το απολύτως αναγκαίο, λαμβανομένων υπόψη της φύσεως, της διάρκειας και της πολυπλοκότητας της υποθέσεως.

(15)

Για λόγους ασφάλειας δικαίου και μεγαλύτερης διαφάνειας των δικαστικών διαδικασιών, το Δικαστήριο ή το Γενικό Δικαστήριο θα πρέπει να εκθέτουν συνοπτικά, στην απόφασή τους επί αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως, τους λόγους για τους οποίους είναι αρμόδια να αποφανθούν επί προδικαστικού ερωτήματος. Επιπλέον, το Δικαστήριο θα πρέπει να δημοσιεύει και να ενημερώνει τακτικά κατάλογο παραδειγμάτων που επεξηγούν την εφαρμογή του άρθρου 50β του Οργανισμού όπως προστίθεται με τον παρόντα τροποποιητικό κανονισμό.

(16)

Το Γενικό Δικαστήριο θα αποφαίνεται επί ζητημάτων αρμοδιότητας ή παραδεκτού που εγείρονται ρητώς ή σιωπηρώς με την αίτηση προδικαστικής αποφάσεως που του έχει διαβιβαστεί.

(17)

Το άρθρο 54 δεύτερο εδάφιο του Οργανισμού ορίζει ότι, εάν το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι δεν είναι αρμόδιο να εκδικάσει προσφυγή, την παραπέμπει στο Δικαστήριο. Η ίδια υποχρέωση θα πρέπει να ισχύει και στην περίπτωση που το Γενικό Δικαστήριο διαπιστώσει, κατά την εξέταση αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως που του έχει υποβληθεί, ότι δεν πληροί τα κριτήρια του άρθρου 50β πρώτο εδάφιο του Οργανισμού όπως προστίθεται με τον παρόντα τροποποιητικό κανονισμό.

(18)

Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο μπορεί, δυνάμει του άρθρου 256 παράγραφος 3 δεύτερο εδάφιο ΣΛΕΕ, να παραπέμψει στο Δικαστήριο υπόθεση που εμπίπτει στην αρμοδιότητά του, αλλά συνεπάγεται την έκδοση αποφάσεως επί αρχής η οποία ενδέχεται να θίξει την ενότητα ή τη συνοχή του δικαίου της Ένωσης.

(19)

Προκειμένου να παρασχεθούν στα εθνικά δικαστήρια και στους ενδιαφερόμενους του άρθρου 23 του Οργανισμού οι ίδιες εγγυήσεις με αυτές που παρέχει το Δικαστήριο, θα πρέπει να θεσπιστούν ως προς το Γενικό Δικαστήριο δικονομικές διατάξεις, αντίστοιχες με εκείνες που εφαρμόζει το Δικαστήριο, για την εκδίκαση των αιτήσεων προδικαστικής αποφάσεως, ιδίως όσον αφορά τον ορισμό γενικού εισαγγελέα. Οι δικαστές του Γενικού Δικαστηρίου θα πρέπει να εκλέγουν μεταξύ τους τα μέλη που θα ασκούν καθήκοντα γενικού εισαγγελέα για ανανεώσιμη περίοδο τριών ετών. Κατά τη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία τα εν λόγω μέλη ασκούν καθήκοντα γενικού εισαγγελέα, δεν θα πρέπει να μετέχουν ως δικαστές σε υποθέσεις που διέπονται από το άρθρο 267 ΣΛΕΕ. Επιπλέον, προκειμένου να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία του, ο γενικός εισαγγελέας που έχει οριστεί για την εξέταση αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως θα πρέπει να ανήκει σε τμήμα διαφορετικό από εκείνο στο οποίο έχει ανατεθεί η εν λόγω αίτηση.

(20)

Λαμβανομένων υπόψη των ιδιαιτεροτήτων της προδικαστικής διαδικασίας σε σχέση με τις ευθείες προσφυγές για τις οποίες είναι αρμόδιο το Γενικό Δικαστήριο, οι αιτήσεις προδικαστικής αποφάσεως αρμόζει να ανατίθενται σε τμήματα του Γενικού Δικαστηρίου που θα ορίζονται προς τον σκοπό αυτόν.

(21)

Επιπλέον, προκειμένου να διαφυλάσσεται, ιδίως, η συνοχή των προδικαστικών αποφάσεων που θα εκδίδει το Γενικό Δικαστήριο και χάριν της ορθής απονομής της δικαιοσύνης, θα πρέπει να προβλεφθεί τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου διευρυμένης συνθέσεως, ενδιάμεσης μεταξύ της πενταμελούς και της μείζονος συνθέσεως. Δεδομένων των αυξημένων αρμοδιοτήτων του Γενικού Δικαστηρίου που απορρέουν από τον παρόντα κανονισμό, ένα κράτος μέλος ή ένα θεσμικό όργανο της Ένωσης θα πρέπει να μπορεί να ζητήσει ως διάδικος τη σύγκληση τέτοιου τμήματος διευρυμένης συνθέσεως όταν το Γενικό Δικαστήριο επιλαμβάνεται υποθέσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ.

(22)

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Δικαστηρίου, ο αριθμός των αιτήσεων αναιρέσεως που ασκούνται κατά των αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου είναι αυξημένος. Για να διαφυλαχθεί η αποτελεσματικότητα της αναιρετικής διαδικασίας και να δοθεί στο Δικαστήριο η δυνατότητα να επικεντρωθεί στις αιτήσεις αναιρέσεως που εγείρουν σημαντικά νομικά ζητήματα, θα πρέπει να επεκταθεί ο μηχανισμός προηγούμενης εγκρίσεως της εξετάσεως των αιτήσεων αναιρέσεως και να ληφθεί συγχρόνως μέριμνα ώστε να τηρούνται οι εγγυήσεις οι οποίες είναι συμφυείς με την αποτελεσματική δικαστική προστασία.

(23)

Ο μηχανισμός προηγούμενης εγκρίσεως της εξετάσεως των αιτήσεων αναιρέσεως θα πρέπει να επεκταθεί στις αιτήσεις αναιρέσεως που ασκούνται κατά αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου η οποία αφορά απόφαση ανεξάρτητου τμήματος προσφυγών ενός οργάνου ή οργανισμού της Ένωσης ο οποίος δεν περιλαμβάνεται μεν στον κατάλογο του άρθρου 58α του Οργανισμού αλλά στο πλαίσιο του οποίου υφίστατο, την 1η Μαΐου 2019, τέτοιο ανεξάρτητο τμήμα προσφυγών. Οι εν λόγω αιτήσεις αναιρέσεως αφορούν υποθέσεις οι οποίες έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο διπλού ελέγχου, αρχικά από ανεξάρτητο τμήμα προσφυγών και στη συνέχεια από το Γενικό Δικαστήριο, και, επομένως, διασφαλίζεται πλήρως το δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική προστασία.

(24)

Ο μηχανισμός εγκρίσεως της εξετάσεως της αιτήσεως αναιρέσεως θα πρέπει επίσης να επεκταθεί στις διαφορές σχετικά με την εκτέλεση συμβάσεων που περιλαμβάνουν ρήτρα διαιτησίας, υπό την έννοια του άρθρου 272 ΣΛΕΕ, στο πλαίσιο των οποίων, τις περισσότερες φορές, το Γενικό Δικαστήριο δεν καλείται να εφαρμόσει επί της ουσίας της ένδικης διαφοράς παρά μόνο το εθνικό δίκαιο στο οποίο παραπέμπει η ρήτρα διαιτησίας. Όταν το Γενικό Δικαστήριο καλείται να εφαρμόσει το δίκαιο της Ένωσης επί της ουσίας της ένδικης διαφοράς, θα πρέπει να εγκρίνεται η εξέταση των αιτήσεων αναιρέσεως που ασκούνται κατά των αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου που έχουν εκδοθεί επί τέτοιων διαφορών, εάν εγείρουν ζητήματα σημαντικά για την ενότητα, τη συνοχή ή την εξέλιξη του δικαίου της Ένωσης.

(25)

Το άρθρο 23 του Οργανισμού παρέχει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το δικαίωμα να καταθέτουν στο Δικαστήριο υπομνήματα ή γραπτές παρατηρήσεις, εφόσον έχουν εκδώσει την πράξη το κύρος ή η ερμηνεία της οποίας αμφισβητείται. Εντούτοις, στο πλαίσιο της δικαιοδοτικής του πρακτικής, το Δικαστήριο έχει ήδη δεχθεί τη συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σε διαδικασίες σχετικά με άλλες αιτήσεις προδικαστικής αποφάσεως, όταν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα ζητήματα που είχε θίξει το οικείο εθνικό δικαστήριο.

(26)

Συνεπώς, το άρθρο 23 του Οργανισμού θα πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να προβλέπει ότι όλες οι αποφάσεις του δικαστηρίου κράτους μέλους που παραπέμπουν μια υπόθεση στο Δικαστήριο κοινοποιούνται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προκειμένου να μπορούν να αξιολογήσουν αν έχουν τέτοιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον και να αποφασίσουν αν επιθυμούν να ασκήσουν το δικαίωμά τους να καταθέσουν υπομνήματα ή γραπτές παρατηρήσεις. Η τροποποίηση αυτή δεν θα πρέπει να θίγει το δικαίωμα άλλων θεσμικών και λοιπών οργάνων ή οργανισμών να καταθέτουν υπομνήματα ή γραπτές παρατηρήσεις, εφόσον έχουν εκδώσει την πράξη το κύρος ή η ερμηνεία της οποίας αμφισβητείται.

(27)

Ο παρών κανονισμός συνεπάγεται σημαντική τροποποίηση της δικαιοδοτικής δομής της Ένωσης και, επομένως, η εφαρμογή του θα πρέπει να παρακολουθείται στενά. Για τον σκοπό αυτό, το Δικαστήριο θα πρέπει να υποβάλει εντός εύλογης προθεσμίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και την Επιτροπή έκθεση σχετικά με τη μεταβίβαση στο Γενικό Δικαστήριο της αρμοδιότητας για την έκδοση προδικαστικών αποφάσεων επί συγκεκριμένων τομέων και σχετικά με την επέκταση του μηχανισμού προηγούμενης εγκρίσεως της εξετάσεως των αιτήσεων αναιρέσεως. Ειδικότερα, το Δικαστήριο θα πρέπει να παρέχει πληροφορίες που θα επιτρέπουν την αξιολόγηση του βαθμού επιτεύξεως των επιδιωκόμενων στόχων, λαμβανομένων υπόψη τόσο της ταχύτητας εκδικάσεως των υποθέσεων όσο και της αποτελεσματικότητας της εξετάσεως των πλέον περίπλοκων ή ευαίσθητων αιτήσεων αναιρέσεως και αιτήσεων προδικαστικής αποφάσεως.

(28)

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Δικαστήριο έχουν αναπτύξει εποικοδομητικό διάλογο για τη λειτουργία του δικαστικού συστήματος της Ένωσης, ο οποίος αποδείχθηκε ιδιαίτερα επωφελής στο πλαίσιο της παρούσας μεταρρυθμίσεως. Ο εν λόγω διάλογος, στον οποίο μπορούν να προσκαλούνται εμπειρογνώμονες οσάκις κρίνεται σκόπιμο, θα πρέπει να διεξάγεται με δομημένο τρόπο σε ετήσια βάση, με τον δέοντα σεβασμό στον ρόλο και τις αρμοδιότητες κάθε θεσμικού οργάνου, προκειμένου να συζητείται η εφαρμογή της μεταρρυθμίσεως του Οργανισμού που θεσπίζεται από τον παρόντα κανονισμό και να εξετάζονται περαιτέρω βελτιώσεις.

(29)

Η διαβούλευση με το κοινό και με τους συμφεροντούχους αποτελεί ουσιώδες συστατικό της εμπεριστατωμένης λήψεως αποφάσεων και της βελτιώσεως της ποιότητας του νομοθετικού έργου. Πριν από την έγκριση αιτήματος ή προτάσεως για την τροποποίηση των διατάξεων του πρωτοκόλλου αριθ. 3 περί του Οργανισμού σύμφωνα με το άρθρο 281 ΣΛΕΕ, το Δικαστήριο ή η Επιτροπή θα πρέπει να διεξάγουν δημόσιες διαβουλεύσεις με ανοικτό και διαφανή τρόπο, λαμβάνοντας μέριμνα ώστε οι όροι και οι προθεσμίες των εν λόγω δημόσιων διαβουλεύσεων να καθιστούν δυνατή την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή. Τα αποτελέσματα των δημόσιων διαβουλεύσεων και των διαβουλεύσεων με τους συμφεροντούχους θα πρέπει να κοινοποιούνται χωρίς καθυστέρηση, ανάλογα με την περίπτωση, στην Επιτροπή ή στο Δικαστήριο, καθώς και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, και να δημοσιοποιούνται.

(30)

Το πρωτόκολλο αριθ. 3 περί του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει, επομένως, να τροποποιηθεί αναλόγως,

1)

το άρθρο 23 τροποποιείται ως εξής:

2)

παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο:

3)

το άρθρο 50 τροποποιείται ως εξής:

4)

παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο:

5)

στο άρθρο 54, το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Εάν το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι δεν είναι αρμόδιο να εκδικάσει προσφυγή ή αίτηση προδικαστικής αποφάσεως που υπάγεται στην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, την παραπέμπει στο Δικαστήριο. Ομοίως, εάν το Δικαστήριο κρίνει ότι αρμόδιο για την εκδίκαση της προσφυγής ή της αιτήσεως για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως είναι το Γενικό Δικαστήριο, την παραπέμπει σε αυτό, το οποίο δεν μπορεί σε τέτοια περίπτωση να κρίνει ότι είναι αναρμόδιο.»

6)

το άρθρο 58α αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

7)

στον τίτλο V του Οργανισμού παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο: