(1)

Στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της κρίσης της νόσου COVID-19, εγκρίθηκε η δέσμη μέτρων ανάκαμψης NextGenerationEU (στο εξής: NGEU) με σκοπό τη χρηματοδότηση πρωτοβουλιών για την ανάκαμψη, διευκολύνοντας παράλληλα την πράσινη και ψηφιακή μετάβαση της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εν προκειμένω, τα προγράμματα NGEU είναι εκείνα που χρηματοδοτούνται βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) 2020/2094 του Συμβουλίου (3), στον βαθμό που υλοποιούν τα μέτρα που αναφέρονται στο άρθρο 1 παράγραφος 2 του εν λόγω κανονισμού.

(2)

Βάσει του άρθρου 5 παράγραφος 1 της απόφασης (ΕΕ, Ευρατόμ) 2020/2053, η Επιτροπή εξουσιοδοτείται να δανείζεται κεφάλαια από τις κεφαλαιαγορές, εξ ονόματος της Ένωσης, έως 750 000 εκατ. EUR σε τιμές του 2018, εκ των οποίων έως 360 000 εκατ. EUR σε τιμές του 2018 μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη χορήγηση δανείων και έως 390 000 εκατ. EUR σε τιμές του 2018 μπορούν να χρησιμοποιηθούν για δαπάνες.

(3)

Βάσει του άρθρου 5 παράγραφος 2 της απόφασης (ΕΕ, Ευρατόμ) 2020/2053, η αποπληρωμή του κεφαλαίου των δανειακών κεφαλαίων που χρησιμοποιούνται για τις δαπάνες και οι σχετικοί οφειλόμενοι τόκοι βαρύνουν τον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης.

(4)

Σύμφωνα με το άρθρο 15 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) 2021/241 και το άρθρο 220 παράγραφος 5 στοιχείο ε) του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4), οι δαπάνες που σχετίζονται με τον δανεισμό κεφαλαίων για τα δάνεια που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΕ) 2021/241 βαρύνουν το δικαιούχο κράτος μέλος.

(5)

Με την εφαρμογή της διαφοροποιημένης στρατηγικής χρηματοδότησης της Επιτροπής, για την υλοποίηση δανειοληπτικών πράξεων NGEU και δανειοληπτικών πράξεων διαχείρισης χρέους NGEU, η άντληση κεφαλαίων δεν πραγματοποιείται πλέον για κάθε πράξη χωριστά. Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό, οι δαπάνες χρηματοδότησης ήταν σαφώς ταυτοποιήσιμες και συνδέονταν με συγκεκριμένη δανειοληπτική πράξη και οι σχετικές δαπάνες μπορούσαν να μεταφερθούν στον δικαιούχο του δανείου μαζί με τα έσοδα της δανειοληπτικής πράξης. Αντιθέτως, με τη διαφοροποιημένη στρατηγική χρηματοδότησης του NGEU, οι εκταμιεύσεις στο πλαίσιο του NGEU πρόκειται να χρηματοδοτούνται μέσω της προσφυγής σε ενιαία δεξαμενή χρηματοδότησης, αποτελούμενη από βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα χρηματοδοτικά μέσα, από την οποία αντλούνται πόροι όταν χρειάζεται να πραγματοποιηθούν εκταμιεύσεις στους δικαιούχους. Η διαφοροποιημένη στρατηγική χρηματοδότησης εξασφαλίζει τους πλέον ευνοϊκούς όρους κατά τον δανεισμό σημαντικών ποσών κεφαλαίων με διαφορετικές ληκτότητες. Κατά συνέπεια, χρειάζεται προσαρμοσμένη προσέγγιση για τον υπολογισμό και την κατανομή των επιμερισμένων δαπανών που συνδέονται με κάθε εκταμίευση σε δίκαιη, ισότιμη και διαφανή βάση.

(6)

Για να διασφαλιστεί αυτή η δίκαιη, δίκαιη και διαφανής προσέγγιση, η Επιτροπή θα πρέπει να εφαρμόσει κοινή και ενιαία μεθοδολογία για το κόστος, η οποία θα εφαρμόζεται τόσο στις εκταμιεύσεις που σχετίζονται με δάνεια όσο και στις εκταμιεύσεις που αφορούν εξωτερικά έσοδα ειδικού προορισμού βάσει του άρθρου 3 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2020/2094.

(7)

Θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί νέα μεθοδολογία για την κατανομή του κόστους, η οποία να διασφαλίζει ότι δεν υπάρχει διεπιδότηση του κόστους από μια κατηγορία δικαιούχων προς άλλη. Το κόστος των δανειοληπτικών πράξεων που αποδίδεται σε δάνεια θα πρέπει να καταλογίζεται εξ ολοκλήρου στα κράτη μέλη που επωφελούνται από δάνεια βάσει του κανονισμού (ΕΕ) 2021/241. Το κόστος των δανειοληπτικών πράξεων που αποδίδεται σε εξωτερικά έσοδα ειδικού προορισμού, βάσει του άρθρου 3 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2020/2094, καταλογίζεται εξ ολοκλήρου στον προϋπολογισμό της Ένωσης, βάσει των πραγματικών δαπανών που πραγματοποιούνται για την άντληση και την εκταμίευση του αντίστοιχου μεριδίου των εισπραχθέντων εσόδων στους διάφορους δικαιούχους. Η μεθοδολογία θα πρέπει να καλύπτει όλες τις δαπάνες που πραγματοποιεί η Επιτροπή για τον δανεισμό στο πλαίσιο του NGEU, συμπεριλαμβανομένων όλων των διοικητικών δαπανών, και να διασφαλίζει τον υπολογισμό των διαφόρων κατηγοριών δαπανών για κάθε εκταμίευση.

(8)

Στο πλαίσιο της εν λόγω μεθοδολογίας υπολογισμού και κατανομής δαπανών, θα πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ τριών κατηγοριών κόστους. Πρώτον είναι το κόστος χρηματοδότησης, που προκύπτει από τους τόκους και τις λοιπές επιβαρύνσεις που πρέπει να καταβάλλει η Επιτροπή για τα διάφορα μέσα που εκδίδονται με σκοπό τη χρηματοδότηση των εν λόγω εκταμιεύσεων. Δεύτερον είναι το κόστος διαχείρισης ρευστότητας, που είναι το κόστος που προκύπτει από τα ποσά που διακρατούνται προσωρινά σε λογαριασμούς ρευστότητας ως αποθέματα για την κάλυψη των επικείμενων πληρωμών. Τρίτον είναι οι διοικητικές δαπάνες για τη δημιουργία και τη διατήρηση της τεχνικής και επιχειρησιακής ικανότητας για την εφαρμογή διαφοροποιημένης στρατηγικής χρηματοδότησης.

(9)

Ο υπολογισμός του κόστους χρηματοδότησης από δανειοληπτικές πράξεις, που προκύπτει από μακροπρόθεσμες δανειοληπτικές πράξεις, θα πρέπει να προκύπτει από το κόστος που απορρέει από το σύνολο των δανειοληπτικών πράξεων που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της εξάμηνης χρονικής περιόδου εντός της οποίας, κατά κανόνα, εμπίπτει η ημερομηνία εκταμίευσης. Η τμηματοποίηση σε εξάμηνες περιόδους δικαιολογείται από την ανάγκη να εξασφαλιστεί ότι το κόστος χρηματοδότησης που καταλογίζεται στην εκταμίευση συνδέεται στενά με τα επικρατούντα επιτόκια στην αγορά κατά τον χρόνο πραγματοποίησής του, και δεν βασίζεται στο κόστος χρηματοδότησης που προκύπτει σε κάποια απομακρυσμένη χρονική περίοδο. Με τον τρόπο αυτόν, τα χρηματοδοτικά μέσα, και το συναφές κόστος, κατανέμονται στα σχετικά τμήματα. Το ακριβές σύνολο (δεξαμενή) χρηματοδοτικών μέσων καθορίζεται μόνο κατά το κλείσιμο του εξαμηνιαίου χρονικού τμήματος. Αυτό αναμένεται να επιτρέπει την εφαρμογή του ίδιου κόστους χρηματοδότησης σε κάθε ταυτόχρονη εκταμίευση που αποδίδεται στο ίδιο χρονικό τμήμα και αναμένεται να εξασφαλίζει δίκαιη, ισότιμη και διαφανή προσέγγιση ιδίως μεταξύ των κρατών μελών. Τα κράτη μέλη και ο προϋπολογισμός της ΕΕ για τα εξωτερικά έσοδα ειδικού προορισμού βάσει του άρθρου 3 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2020/2094 θα πρέπει να καταβάλλουν το αντίστοιχο μερίδιό τους. Με τον τρόπο αυτόν αποφεύγεται ο αυθαίρετος ή τυχαίος χαρακτήρας που χαρακτήριζε το παραδοσιακό αλληλοδιάδοχο σύστημα («back-to-back»), όπου το κόστος για κάθε συγκεκριμένο δικαιούχο ήταν οι όροι που μπορούσαν να επιτευχθούν τη συγκεκριμένη ημέρα κατά την οποία πραγματοποιούνταν ο δανεισμός. Εκτός από το πρώτο χρονικό τμήμα, το οποίο πρόκειται να καλύπτει την περίοδο από την 1η Ιουνίου 2021 έως την 31η Δεκεμβρίου 2021, κάθε χρονικό τμήμα θα πρέπει να καλύπτει περίοδο έξι μηνών, αρχής γενομένης από την 1η Ιανουαρίου ή την 1η Ιουλίου. Η τελευταία ενεργή περίοδος χρονικού τμήματος θα πρέπει να λήξει την 31η Δεκεμβρίου 2026, με αποτέλεσμα έντεκα χρονικά τμήματα. Τα χρονικά τμήματα θα πρέπει να παύσουν να υφίστανται μόλις επιτευχθεί η πλήρης αποπληρωμή των χρηματοδοτούμενων εκταμιεύσεων.

(10)

Ενώ τα επιτόκια που θα εφαρμόζονται στους δικαιούχους των δανείων θα είναι σταθερά, θα πραγματοποιείται περιοδικός και οριακός εκ νέου υπολογισμός των επιτοκίων, όταν χρειάζεται να αντικατασταθούν τα μέσα της δεξαμενής χρηματοδότησης που λήγουν. Η Επιτροπή θα αναπτύξει την ικανότητά της να χρησιμοποιεί παράγωγα, όπως οι συμφωνίες ανταλλαγής, για τη διαχείριση τυχόν υπολειπόμενου κινδύνου επιτοκίου, και να παρέχει στα κράτη μέλη τη δυνατότητα επιλογής δανείων σταθερού επιτοκίου. Το κόστος αυτής της διευκόλυνσης σταθερού επιτοκίου θα πρέπει να βαρύνει εξ ολοκλήρου και αποκλειστικά τα κράτη μέλη που κάνουν χρήση αυτής της δυνατότητας.

(11)

Τα ποσά των εκταμιεύσεων σε ένα χρονικό τμήμα θα πρέπει να ισούνται με το ποσό των μακροπρόθεσμων χρηματοδοτικών μέσων που αποδίδονται σε αυτό το χρονικό τμήμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η εκταμίευση των εσόδων θα πραγματοποιείται και θα αποδίδεται στο ίδιο χρονικό τμήμα με την έκδοση των μακροπρόθεσμων χρηματοδοτικών μέσων που χρησιμοποιούνται για την άντληση των εσόδων. Ωστόσο, απρόβλεπτες καθυστερήσεις κατά τις εκταμιεύσεις μπορεί να οδηγήσουν σε καταστάσεις όπου έχουν συγκεντρωθεί τα έσοδα από τη μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση, αλλά δεν μπορούν να εκταμιευθούν όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί. Στην περίπτωση αυτή, η εκταμίευση μπορεί να καθυστερήσει και να πραγματοποιηθεί κατά την περίοδο του επόμενου χρονικού τμήματος. Πάντως, εάν τα κεφάλαια για τις συγκεκριμένες ανάγκες χρηματοδότησης έχουν ήδη συγκεντρωθεί και αποδοθεί στο προηγούμενο χρονικό τμήμα, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλες ανάγκες σε αυτό το χρονικό τμήμα. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να είναι δυνατή η κατανομή των σχετικών εκταμιεύσεων στο χρονικό τμήμα στο οποίο έχουν αποδοθεί τα χρηματοδοτικά μέσα. Θα πρέπει, επίσης, να είναι δυνατή η κατανομή των μακροπρόθεσμων χρηματοδοτικών μέσων του επόμενου χρονικού τμήματος στο προηγούμενο χρονικό τμήμα, σε περίπτωση που το ποσό των μακροπρόθεσμων χρηματοδοτικών μέσων του εν λόγω χρονικού τμήματος δεν επαρκεί για την κάλυψη του ποσού των εκταμιεύσεων.

(12)

Η Επιτροπή θα χρειαστεί επίσης να προβλέπει, κατά το προηγούμενο χρονικό τμήμα, τις ανάγκες εκταμίευσης που προκύπτουν στα αρχικά στάδια του επόμενου χρονικού τμήματος. Προκειμένου να αντιμετωπιστούν αυτές οι καταστάσεις και να διασφαλιστεί ότι η Επιτροπή διαθέτει τους πόρους με ευνοϊκούς όρους για τις εκταμιεύσεις που πραγματοποιούνται κοντά στο χρονικό σημείο μετάβασης μεταξύ των χρονικών τμημάτων, η Επιτροπή θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αποδίδει τα μακροπρόθεσμα χρηματοδοτικά μέσα στο επόμενο χρονικό τμήμα.

(13)

Η ικανότητα διαχείρισης της ρευστότητας των πράξεων χρηματοδότησης μέσω της πρόσβασης σε βραχυπρόθεσμο δανεισμό και της διατήρησης προληπτικών ταμειακών διαθεσίμων αποτελεί κεντρικό και καθοριστικό στοιχείο της διαφοροποιημένης στρατηγικής χρηματοδότησης. Αυτή η διαχείριση της ρευστότητας θα παράσχει στην Επιτροπή τη δυνατότητα να ανταποκριθεί σε όλες τις ανάγκες πληρωμών και να προσαρμόσει την έκδοση στις συνθήκες της αγοράς. Η ικανότητα αυτή έχει ως αποτέλεσμα την άντληση εσόδων μέσω της έκδοσης βραχυπρόθεσμων τίτλων, και τη διατήρηση ορισμένων εσόδων σε προσωρινή βάση σε λογαριασμό ρευστότητας, προκειμένου να διασφαλίζεται η ικανότητα πραγματοποίησης όλων των πληρωμών σε πρώτη ζήτηση. Η παρούσα απόφαση θα πρέπει να καθορίσει τη βάση για τον υπολογισμό των εν λόγω δαπανών ρευστότητας και την επιβολή τους σε δίκαιη και ισότιμη βάση σε όλους τους σχετικούς δικαιούχους των εσόδων κατά τη διάρκεια του εκάστοτε έτους.

(14)

Οι μεγαλύτερες ανάγκες εκταμίευσης από το ποσό των μακροπρόθεσμων χρηματοδοτικών μέσων που κατανέμονται στο αντίστοιχο χρονικό τμήμα, ή πληρωμές τόκων, μπορεί να οδηγήσουν σε έλλειμμα ρευστότητας ενός χρονικού τμήματος. Ανάγκες εκταμίευσης χαμηλότερες από το ποσό των μακροπρόθεσμων χρηματοδοτικών μέσων που αποδίδονται στο αντίστοιχο χρονικό τμήμα, ή πληρωμές εξόφλησης που εισπράττει το NGEU σε σχέση με τις εκκρεμείς εκταμιεύσεις που κατανέμονται στο τμήμα, μπορεί να οδηγήσουν σε πλεόνασμα ρευστότητας. Η αντιστάθμιση αυτών των πλεονασμάτων ή ελλειμμάτων ρευστότητας αποτελεί αναπόφευκτη απαίτηση για την εφαρμογή της στρατηγικής χρηματοδότησης του NGEU. Το κόστος αυτό δεν θα πρέπει να βαρύνει τα αντίστοιχα χρονικά τμήματα, αλλά θα πρέπει να απομονώνεται και να αποτελεί αντικείμενο διαχείρισης στο πλαίσιο χωριστού κόστους διαχείρισης ρευστότητας. Είναι αναγκαίο να καθιερωθεί μηχανισμός για τον διαχωρισμό του κόστους που προκύπτει από ελλείμματα ή πλεονάσματα ρευστότητας, ώστε να μπορεί να απορροφηθεί από το ευρύτερο πρόγραμμα χρηματοδότησης με τη μορφή κόστους διαχείρισης ρευστότητας. Η Επιτροπή θα πρέπει να χρησιμοποιεί το τμήμα διαχείρισης ρευστότητας για να ισοσταθμίζει τυχόν θετικά ή αρνητικά ταμειακά υπόλοιπα στα χρονικά τμήματα με το συνολικό ποσό των εκταμιεύσεων.

(15)

Η εφαρμογή της διαφοροποιημένης στρατηγικής χρηματοδότησης προϋποθέτει την απόκτηση νέων ικανοτήτων που απαιτούνται για την εξασφάλιση της πλέον συμφέρουσας πρόσβασης στις κεφαλαιαγορές και τη διασφάλιση της διατήρησης των υποδομών αυτών με συνεχή και αποτελεσματικό τρόπο. Αυτό περιλαμβάνει το κόστος που απαιτείται για τη διατήρηση λογαριασμών ρευστότητας, για την απόκτηση ικανότητας διεξαγωγής δημοπρασιών για γραμμάτια της ΕΕ και ομόλογα, καθώς και για την εφαρμογή νέων εσωτερικών ικανοτήτων επεξεργασίας δεδομένων. Οι δαπάνες αυτές που προκύπτουν άμεσα από την υλοποίηση των δανειοληπτικών πράξεων και πράξεων εκταμίευσης στο πλαίσιο του NGEU θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως γενικά έξοδα, στο πλαίσιο των οποίων γίνεται διάκριση των δαπανών που σχετίζονται με τη σύσταση και τη διατήρηση της δανειοληπτικής υποδομής και της υποδομής πληρωμών του NGEU. Οι δαπάνες αυτές θα πρέπει να αποτυπώνονται στο κόστος υπηρεσιών για γενικά διοικητικά έξοδα.

(16)

Στο κόστος υπηρεσιών για τα γενικά διοικητικά έξοδα συνδυάζονται όλες οι διοικητικές δαπάνες που προκύπτουν άμεσα κατά την υλοποίηση του NGEU. Οι δαπάνες αυτές θα πρέπει να πραγματοποιούνται είτε ως κόστος σύστασης, σε σχέση με εφάπαξ δαπάνες για τη δημιουργία ορισμένων επιχειρησιακών ικανοτήτων, είτε ως επαναλαμβανόμενες δαπάνες που αποτελούν αναπόφευκτες δαπάνες οι οποίες καταλογίζονται άμεσα σε πράξεις του NGEU και πραγματοποιούνται συν τω χρόνω.

(17)

Ενώ οι επαναλαμβανόμενες δαπάνες αναμένεται να αποτελούν το κύριο μέρος των τακτικών ετήσιων δαπανών που καταλογίζονται στις εκταμιεύσεις οι οποίες πραγματοποιούνται σε ένα δεδομένο έτος, το κόστος σύστασης θα πρέπει να καταλογίζεται ως εφάπαξ χρέωση.

(18)

Οι διοικητικές δαπάνες που περιλαμβάνονται στο κόστος υπηρεσιών για τα γενικά διοικητικά έξοδα θα πρέπει να περιορίζονται σε κλειστό κατάλογο δαπανών, συνδεόμενων άμεσα με το NGEU. Το συνολικό κόστος υπηρεσιών για τα γενικά διοικητικά έξοδα αντιπροσωπεύει πολύ περιορισμένο μερίδιο του συνολικού κόστους των πράξεων στο πλαίσιο του NGEU. Η Επιτροπή θα διεξαγάγει κατάλληλες διαβουλεύσεις, μεταξύ άλλων με εμπειρογνώμονες των κρατών μελών, πριν από την επέκταση του καταλόγου των διοικητικών δαπανών, σε περίπτωση που προκύψει δικαιολογημένη ανάγκη στο μέλλον. Η διαβούλευση αυτή θα πραγματοποιείται επίσης πριν από την τροποποίηση άλλων πτυχών της εν λόγω μεθοδολογίας που θα επηρεάσουν το κόστος που βαρύνει τον προϋπολογισμό της Ένωσης ή τα κράτη μέλη.

(19)

Η διαδικασία εκ των υστέρων τιμολόγησης θα πρέπει να σχεδιαστεί έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ανάκτηση των δαπανών από το 2022 και μέχρι τη στιγμή που δεν δημιουργούνται πλέον δαπάνες από δανειοληπτικές πράξεις και πράξεις διαχείρισης χρέους στο πλαίσιο του NGEU.

(20)

Η Επιτροπή θα πρέπει να εκδίδει ειδοποίηση επιβεβαίωσης για κάθε εκταμίευση, είτε πρόκειται για εξωτερικά έσοδα ειδικού προορισμού, βάσει του άρθρου 3 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2020/2094, είτε για δάνεια που χορηγούνται στα κράτη μέλη, βάσει του κανονισμού (ΕΕ) 2021/241 («δάνεια ΜΑΑ»).

(21)

Τα δάνεια βάσει του κανονισμού (ΕΕ) 2021/241 θα πρέπει να υλοποιούνται με τους συνήθεις χρηματοδοτικούς όρους (διάρκεια ληκτότητας και χρονοδιάγραμμα εξόφλησης) για κάθε εκταμίευση προς τα κράτη μέλη. Όσον αφορά τις εκταμιεύσεις για εξωτερικά έσοδα ειδικού προορισμού βάσει του άρθρου 3 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2020/2094, η ειδοποίηση επιβεβαίωσης θα πρέπει να αποτελεί το κύριο υποστηρικτικό στοιχείο για τον καθορισμό των εν λόγω δημοσιονομικών όρων για τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Η ειδοποίηση επιβεβαίωσης θα πρέπει να καθορίζει την αίτηση επιστροφής δαπανών με βάση τους χρηματοδοτικούς όρους της. Οι όροι αυτοί θα πρέπει να περιλαμβάνουν την ημερομηνία εκταμίευσης, το ποσό της χρηματοδοτικής στήριξης, την ημερομηνία καταβολής του κόστους χρηματοδότησης των εξωτερικών εσόδων ειδικού προορισμού βάσει του άρθρου 3 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2020/2094.

(22)

Οι κατάλληλες αναφορές στις δανειακές συμβάσεις που θα συνάπτουν τα κράτη μέλη θα διευκρινίζουν ότι το κόστος των εκταμιεύσεων προσδιορίζεται με την εφαρμογή της μεθοδολογίας που καθορίζεται στην παρούσα απόφαση.

(23)

Η μεθοδολογία κατανομής του κόστους καθορίζει τη μέθοδο υπολογισμού του κόστους δανεισμού που βαρύνει τόσο τον προϋπολογισμό, σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 2 πρώτο εδάφιο της απόφασης (ΕΕ, Ευρατόμ) 2020/2053, όσο και τα κράτη μέλη, σύμφωνα με το άρθρο 15 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) 2021/241. Κατά συνέπεια, συνιστά ρύθμιση για τη διαχείριση των δανειοληπτικών και δανειοδοτικών πράξεων κατά την έννοια του άρθρου 5 παράγραφος 3 της απόφασης (ΕΕ, Ευρατόμ) 2020/2053 και του άρθρου 15 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΕ) 2021/241.

(24)

Προκειμένου να διασφαλιστεί η ομοιόμορφη κατανομή του κόστους στο πλαίσιο της δέσμης μέτρων ανάκαμψης NGEU, η παρούσα απόφαση θα πρέπει να εφαρμοστεί από την 1η Ιουνίου 2021. Δεδομένου ότι η παρούσα απόφαση θα πρέπει να εφαρμόζεται σε δανειοληπτικές πράξεις και εκταμιεύσεις στο πλαίσιο του προγράμματος NGEU που πραγματοποιήθηκαν πριν από την έναρξη ισχύος της, θα πρέπει να αρχίσει να ισχύει την επομένη της δημοσίευσής της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εφαρμογή της παρούσας απόφασης στα δάνεια βάσει του κανονισμού (ΕΕ) 2021/241 με τα κράτη μέλη θα πρέπει να πραγματοποιείται κατά την έναρξη ισχύος των σχετικών δανειακών συμβάσεων,