12.12.2007

Úřední věstník Evropské unie

C 300/6

Závěry Rady a zástupců vlád členských států zasedajících v Radě dne 15. listopadu 2007 o zlepšování kvality vzdělávání učitelů (1)

(2007/C 300/07)

RADA EVROPSKÉ UNIE A ZÁSTUPCI VLÁD ČLENSKÝCH STÁTŮ EVROPSKÉ UNIE ZASEDAJÍCÍ V RADĚ,

S OHLEDEM NA:

Závěry ze zasedání Evropské rady v Lisabonu ve dnech 23. a 24. března 2000, které zdůraznily, že pro postavení Evropy ve znalostní ekonomice jsou rozhodující investice do lidí, a které vyzvaly členské státy „k přijetí opatření za účelem odstranění překážek mobility učitelů a získání vysoce kvalitních učitelů“ (2).

Zpráva Rady ve složení pro vzdělávání z února roku 2001 pro Evropskou radu o konkrétních budoucích cílech systémů vzdělávání a odborné přípravy, v níž je zdůrazněna měnící se role učitelů, kteří i nadále předávají znalosti, ale současně „plní funkci lektorů, kteří vedou žáky na jejich vlastní cestě za poznáním“ (3).

Cíl 1.1 pracovního programu „Vzdělávání a odborná příprava 2010“ – Zlepšování vzdělávání a odborné přípravy učitelů a školitelů, který zdůrazňuje, že je důležité získat pro učitelské povolání vysoce kvalifikované a motivované lidi a u tohoto povolání je udržet, určit dovednosti, jež musí učitelé ovládat, aby mohli reagovat na měnící se potřeby společnosti, vytvořit podmínky pro podporu učitelů prostřednictvím základní odborné přípravy a odborné přípravy při zaměstnání a získat zájemce o výuku a odbornou přípravu, kteří mají odbornou praxi v jiných oblastech (4).

4)	Usnesení Rady ze dne 27. června 2002 o celoživotním učení, jež vyzvalo členské státy ke zlepšení vzdělávání a odborné přípravy učitelů zapojených do celoživotního učení, aby si osvojili dovednosti nezbytné pro znalostní společnost (5).

Společnou průběžnou zprávu Rady a Komise ze dne 26. února 2004 o pokroku při plnění Lisabonských cílů v oblasti vzdělávání a odborné přípravy (6), která stanovila jako prioritu vypracování společných evropských zásad v oblasti kompetencí a kvalifikace, jež učitelé potřebují, aby plnili svoji měnící se roli ve znalostní společnosti (7).

Společnou průběžnou zprávu Rady a Komise ze dne 23. února 2006 o provádění pracovního programu „Vzdělávání a odborná příprava 2010“, která zdůraznila, že „investice do odborné přípravy učitelů a školitelů a posilování hlavní úlohy vzdělávacích institucí a institucí odborné přípravy jsou nezbytné pro zlepšování účinnosti systémů vzdělávání a odborné přípravy“ (8).

Závěry Rady a zástupců vlád členských států zasedajících v Radě ze dne 14. listopadu 2006 o účinnosti a spravedlnosti ve vzdělávání a odborné přípravě, v nichž bylo uvedeno, že „motivace, dovednosti a kompetence učitelů, školitelů i dalších pedagogických pracovníků, poradenství a sociální služby, jakož i kvalita vedení škol jsou klíčovými faktory pro dosažení vysoké kvality vzdělávacích výsledků“, a že „úsilí pedagogických pracovníků by mělo být podporováno prostřednictvím nepřetržitého profesního rozvoje“.

Závěry Rady a zástupců vlád členských států zasedajících v Radě ze dne 14. listopadu 2006 o budoucích prioritách posílené evropské spolupráce v oblasti odborného vzdělávání a přípravy, které zdůraznily potřebu vysoce kvalifikovaných učitelů, kteří se účastní procesu dalšího odborného vzdělávání (9).

9)	Rozhodnutí Evropského parlamentu a Rady č. 1720/2006/ES ze dne 15. listopadu 2006, kterým se zavádí akční program v oblasti celoživotního učení, jež obsahuje v rámci programu Comenius konkrétní cíl zvýšit kvalitu a evropský rozměr vzdělávání učitelů (10).

10)

Doporučení Evropského parlamentu a Rady č. 2006/961/ES ze dne 18. prosince 2006 o klíčových schopnostech pro celoživotní učení (11), jež stanoví minimální znalosti, dovednosti a postoje, jež by po absolvování základního vzdělávání a odborné přípravy měli mít všichni žáci, aby mohli být zapojeni do znalostní společnosti, a jež vzhledem ke své průřezové povaze předpokládají vyšší stupeň spolupráce a týmové práce mezi učiteli, jakož i přístup k učení přesahující tradiční hranice předmětů,

VÍTAJÍ sdělení Komise Radě a Evropskému parlamentu ze dne 23. srpna 2007 o zlepšování kvality vzdělávání učitelů (12), jež poukazuje na kvalitu výuky a vzdělávání učitelů jako na zásadní faktory zvyšování úrovně dosaženého vzdělání a plnění Lisabonských cílů, a v souladu s tím předkládá návrhy, jejichž cílem je kvalitu výuky a vzdělávání učitelů udržet a zlepšovat.

OPĚTOVNĚ POTVRZUJÍ, že ačkoliv za strukturu a obsah systémů vzdělávání a odborné přípravy i za splnění cíle 1.1 pracovního programu „Vzdělávání a odborná příprava 2010“ nesou odpovědnost jednotlivé členské státy a že ačkoliv školy v mnoha členských státech mají značnou míru nezávislosti, může sehrát evropská spolupráce užitečnou úlohu tím, že členským státům pomůže při plnění společných náročných úkolů, zejména prostřednictvím otevřené metody koordinace, jež zahrnuje vypracování společných zásad a cílů, jakož i společné iniciativy, jako je vzájemné učení, výměna zkušeností a osvědčených postupů a vzájemné sledování.

DOMÍVAJÍ SE, že:

Vysoce kvalitní výuka je předpokladem vysoce kvalitního vzdělávání a odboré příprayu, jež jsou rozhodujícími činiteli, pokud jde o dlouhodobou konkurenceschopnost Evropy a její schopnost vytvářet větší počet pracovních míst a růst v souladu s Lisabonskými cíli a v souladu s dalšími příslušnými oblastmi politik, jako jsou hospodářská politika, sociální politika a výzkum.

Stejně tak je důležité, že učení poskytuje službu značného společenského významu: učitelé hrají důležitou úlohu v tom smyslu, že umožňují lidem nalézat a rozvíjet své předpoklady, naplňovat potenciál osobního růstu a prospěchu, jakož i získat širokou škálu znalostí, dovedností a klíčových kompetencí, které budou jako občané potřebovat v osobním, společenském i profesním životě.

3)	Pro vznik spravedlivějších vzdělávacích systémů a pro dosažení pokroku při zajišťování rovných příležitostí pro každého má zásadní význam schopnost učitelů reagovat na potřeby vyplývající z rostoucí sociální a kulturní rozmanitosti ve třídě.

Vzdělávání a odborná příprava učitelů je zásadním prvkem modernizace evropských systémů vzdělávání a odborné přípravy, přičemž budoucí zvýšení celkové úrovně dosahovaného vzdělání a zvyšování tempa plnění cílů pracovního programu „Vzdělávání a odborná příprava 2010“ bude usnadněno existencí účinných systémů vzdělávání učitelů.

5)	S ohledem na výše uvedené skutečnosti by se členské státy měly přednostně zaměřit na udržení a zlepšení kvality vzdělávání učitelů v průběhu celé jejich profesní dráhy.

BEROU NA VĚDOMÍ, že:

Mnohé společenské, kulturní, hospodářské a technologické změny ve společnosti kladou na učitelské povolání nové požadavky a zdůrazňují nezbytnost vytváření takových přístupů k výuce, které budou více zaměřeny na kompetence a současně budou klást větší důraz na vzdělávací výsledky.

Při získávání klíčových kompetencí pro život se od žáků stále více očekává větší samostatnost při učení a odpovědnost za vlastní vzdělávání.

Kromě toho mohou žáci v kterékoliv třídě pocházet ze stále rozdílnějšího prostředí a mohou mít velmi širokou škálu schopností.

Aby učitelé mohli upravovat výukové metody podle měnících se potřeb studujících, je třeba zajistit, aby si pravidelně obnovovali stávající dovednosti nebo získávali nové.

Důsledkem nových požadavků kladených na učitele je nejen potřeba vytvářet nové vzdělávací prostředí a přístupy k výuce, ale také nutnost dosažení vysokého stupně profesionality.

Současně s tím, jak se školy stávají více autonomním a otevřeným vzdělávacím prostředím, přijímají učitelé stále větší odpovědnost za obsah, organizaci a sledování vzdělávacího procesu, jakož i za svůj osobní profesní rozvoj během celé kariéry.

To představuje pro instituce vzdělávající učitele, pro vyučující v těchto institucích i pro školy nové úkoly při vytváření či provádění programů, jak pro studenty pedagogických škol, tak i pro vyučující učitele. Aby se systémy vzdělávání učitelů mohly s těmito úkoly vyrovnat, je zapotřebí lepší koordinace mezi jednotlivými etapami vzdělávání učitelů, od základního vzdělávání přes další podporu na počátku profesní dráhy („zapracování“ (13)) až po profesní rozvoj při zaměstnání.

Dále je zapotřebí více pobídek motivujících učitele k obnovování svých dovedností během profesního života, a rovněž je třeba usilovat o zajištění toho, aby vzdělávání při zaměstnání z hlediska kvality i kvantity odpovídalo potřebám pedagogické činnosti.

V několika členských státech je třeba nejen získat nové zájemce o učitelské povolání, včetně osob s odpovídající kvalifikací a se zkušenostmi z jiných povolání, ale také přesvědčit zkušené učitele, aby u svého povolání zůstali a neodcházeli do předčasného důchodu nebo neměnili povolání.

Zlepšení kvality vzdělávání učitelů může být jedním z prostředků, jak volbu učitelského povolání učinit atraktivní.

DOHODLY se, že budou v rámci svých povinností:

Usilovat o zajištění toho, aby učitelé:

—	měli kvalifikaci z vysokoškolské instituce (14), která zajišťuje vhodnou rovnováhu mezi studiem založeným na výzkumu a pedagogickou praxí,

—	měli odborné znalosti ve svých předmětech i nezbytné pedagogické dovednosti,

—	na počátku své kariéry měli přístup k účinným programům podpory v tomto období,

—	během celé své kariéry měli přístup k patřičnému odbornému vedení,

—	během celé své kariéry byli podporováni a vybízení k tomu, aby přezkoumávali své vzdělávací potřeby a prostřednictvím formálního, informálního a neformálního učení získávali nové znalosti, dovednosti a kompetence, včetně prostřednictvím výměnných pobytů a působení v zahraničí.

2)	Usilovat o zajištění toho, aby učitelé ve vedoucích funkcích měli vedle pedagogických dovedností a zkušeností přístup k velmi dobré odborné přípravě v oblasti řízení a vedení škol.

3)	Usilovat o zajištění toho, aby základní vzdělávání učitelů, jejich podpora při zapracování a další profesní rozvoj probíhaly koordinovaně, soudržně, s přiměřenými zdroji a se zaručenou kvalitou.

4)	Zvažovat přijetí opatření určených ke zvýšení úrovně kvalifikace a stupně praktických zkušeností nezbytných pro výkon povolání učitelů.

Podporovat vytváření užších vazeb a partnerství mezi školami, z nichž by se měla vyvinout „vzdělávací společenství“, a mezi institucemi vzdělávajícími učitele a současně zajistit, aby tyto instituce poskytovaly soudržné, vysoce kvalitní a vhodné programy vzdělávání učitelů, jež účinným způsobem reagují na měnící se potřeby škol, učitelů a celé společnosti.

Během základního vzdělávání učitelů, podpory při zapracování a trvalého profesního rozvoje podporovat osvojování kompetencí, které učitelům umožní:

—	vyučovat průřezové kompetence, jako například kompetence uvedené v doporučení o klíčových schopnostech (15),

—	vytvořit bezpečné a atraktivní školní prostředí, jež je založeno na vzájemné úctě a spolupráci,

—	vyučovat účinným způsobem v různorodých třídách se žáky odlišného sociálního a kulturního původu a se širokou škálou schopností a potřeb, včetně zvláštních vzdělávacích potřeb,

—	pracovat v úzké spolupráci s kolegy, rodiči a širší veřejností,

—	podílet se na rozvoji školy nebo střediska odborné přípravy, v nichž jsou zaměstnáni,

—	zapojením do reflektivní praxe a výzkumu si osvojovat nové poznatky a být tvůrčí,

—	při různých úkolech, jakož i během svého dalšího profesního rozvoje využívat informační a komunikační technologie,

—	v průběhu svého profesního rozvoje se po celou svoji kariéru samostatně vzdělávat.

7)	Poskytovat odpovídající podporu institucím vzdělávajícím učitele i jejich vyučujícím, aby bylo možno inovativním způsobem reagovat na nové potřeby v oblasti vzdělávání učitelů.

8)	Podporovat programy mobility učitelů, studentů pedagogických škol a učitelů pedagogických škol, které jsou koncipovány tak, aby měly významný dopad na jejich profesní rozvoj a aby přispěly k lepšímu chápání kulturních rozdílů a k povědomí o evropském rozměru pedagogické činnosti.

9)	Provést vhodné kroky, aby se učitelské povolání stalo atraktivnější volbou.

VYZÝVÁ ČLENSKÉ STÁTY, ABY S PODPOROU KOMISE:

V zájmu posílení evropské spolupráce spolupracovaly v rámci otevřené metody koordinace – na základě konzultací s příslušnými zainteresovanými stranami a jakožto průřezového politického cíle pracovního programu „Vzdělávání a odborná příprava 2010“ a programu na něj navazujícího – s cílem podpořit provádění priorit politiky v oblasti vzdělávání učitelů, které jsou uvedeny v těchto závěrech.

Využily všech dostupných nástrojů, například těch, jež jsou součástí otevřené metody koordinace, programu celoživotního učení, sedmého rámcového programu pro výzkum a technologický rozvoj a Evropského sociálního fondu, aby s využitím integrovaného přístupu podporovaly znalosti založené na vědeckých poznatcích důležité pro politiky v oblasti vzdělávání učitelů, další iniciativy v oblasti vzájemného učení, inovativní projekty v oblasti vzdělávání učitelů a mobilitu učitelů, učitelů a studentů pedagogických škol.

(1) Tyto závěry se týkají učitelů ve všeobecném vzdělávání a v základním odborném vzdělávání; pro tyto účely je učitel osobou, u níž je uznáno postavení učitele (nebo odpovídající postavení) podle právních předpisů a praxe daného členského státu. Netýkají se osob zaměstnaných mimo formální systémy vzdělávání a odborné přípravy, protože jde o jinou povahu a jiný kontext vykonávaných úkolů.

(2) SN 100/1/00 REV 1.

(3) 5980/01.

(4) Úř. věst. C 142, 14.6.2002, s. 1.

(5) Úř. věst. C 163, 9.7.2002, s. 1.

(6) 6905/04.

(7) Přílohy I a II dokumentu 12414/07 ADD 1.

(8) Úř. věst. C 79, 1.4.2006, s. 1.

(9) Úř. věst. C 298, 8.12.2006, s. 8.

(10) Úř. věst. L 327, 24.11.2006, s. 45.

(11) Úř. věst. L 394, 30.12.2006, s. 5.

(12) 12414/07 + ADD 1 + ADD 2.

(13) „Zapracování“ znamená proces probíhající v některých členských státech, který spočívá v tom, že začínajícím aprobovaným učitelům je v prvních letech poskytována dodatečná podpora (například formou odborného vedení, odborné přípravy, poradenství), již ve své nové roli v rámci školy a daného povolání potřebují; jde tedy o zajištění přechodu mezi základním vzděláváním učitelů a skutečným výkonem povolání .

(14) Nebo v případě učitelů pracujících v oblasti základního odborného vzdělávání byli vysoce kvalifikovaní ve své odborné oblasti a měli odpovídající pedagogickou kvalifikaci.

(15) Viz poznámka pod čarou č. 11.

12.12.2007

Úřední věstník Evropské unie

C 300/11

Souhrnné údaje sdělené členskými státy týkající se státní podpory poskytované na základě nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 o použití článků 87 a 88 Smlouvy o ES na státní podporu malým a středním podnikům působícím v produkci, zpracování a uvádění zemědělských produktů na trh a o změně nařízení Komise (ES) č. 70/2001

(2007/C 300/09)

Číslo podpory: XA 13/07

Členský stát: Nizozemsko

Region: Provincie Limburg

Název režimu podpory nebo název podniku, který je příjemcem jednotlivé podpory: Universiteit Wageningen (WUR) en indirect steun in natura (adviestraject) ten gunste van 40 ondernemingen in de primaire landbouwsector

Právní základ: Algemene Wet Bestuursrecht titel 4.2 Subsidies, Algemene Subsidieverordening 2004 (van de Provincie Limburg) en de Nadere subsidieregels voor de bevordering van de economische ontwikkeling (van de Provincie Limburg)

Roční výdaje plánované v rámci režimu podpory nebo celková částka jednotlivé podpory poskytnuté podniku: Jednorázový příspěvek ve výši 100 000 EUR (16,89 % celkových nákladů ve výši 592 000 EUR) pro Univerzitu ve Wageningenu

Maximální míra podpory: 100 %

Datum uskutečnění: 20 dní po přijetí rozhodnutí Zastupitelskými stavy provincie Limburg (Gedeputeerde Staten van Limburg) dne 30. ledna 2007

Doba trvání režimu podpory nebo poskytování jednotlivé podpory: Projekt potrvá do 1. února 2008. Výše subvence bude stanovena nejpozději do 6 měsíců po ukončení projektu, tedy do 1. srpna 2008

Cíl podpory: Posílení postavení podniků v zemědělské prvovýrobě, které zajišťují praktickou odbornou přípravu. Odvozeným cílem je zavedení výuky založené na rozvoji dovedností. Příspěvek, který obdrží Univerzita ve Wageningenu, se využije na specializovanou pomoc podnikům odborné přípravy prostřednictvím nabídky desetidenního kurzu a podporou při vypracování podnikatelského záměru a provádění posouzení

Dotčená hospodářská odvětví: Zemědělská prvovýroba, zejména podniky s intenzivním chovem hospodářských zvířat a zahradnické podniky.

Použije se článek 15 nařízení o vynětí.

Způsobilé náklady činí 592 000 EUR

Název a adresa orgánu poskytujícího podporu:

Provincie Limburg

Limburglaan 10

6229 GA Maastricht

Nederland

Internetová adresa: www.limburg.nl; najděte heslo „zoek in limburg“, napište spojení „bevordering van de economische ontwikkeling“

Další údaje: Nepoužije se

Číslo XA: XA 194/07

Členský stát: Litevská republika

Region: —

Název režimu podpory nebo název podniku, který je příjemcem jednotlivé podpory: Valstybės parama gyvulininkystės sektoriui (Schemos Nr. XA 64/07)

Právní základ: Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministro 2007 m. balandžio 13 d. įsakymas Nr. 3D-162 „Dėl paramos teikimo už šalutinių gyvūninių produktų, neskirtų vartoti žmonėms, pašalinimą ir sunaikinimą taisyklių patvirtinimo ir žemės ūkio ministro 2006 m. gegužės 26 d. įsakymo Nr. 3D-217 bei žemės ūkio ministro 2006 m. spalio 3 d. įsakymo Nr. 3D-385 pripažinimo netekusiais galios“

Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministro 2007 m. balandžio 13 d. įsakymas Nr. 3D-346 „Dėl paramos teikimo už šalutinių gyvūninių produktų, neskirtų vartoti žmonėms, pašalinimą ir sunaikinimą taisyklių patvirtinimo ir žemės ūkio ministro 2006 m. gegužės 26 d. įsakymo Nr. 3D-217 bei žemės ūkio ministro 2006 m. spalio 3 d. įsakymo Nr. 3D-385 pripažinimo netekusiais galios“

Roční výdaje plánované v rámci režimu nebo celková částka jednotlivé podpory poskytnuté podniku: 10 000 000 LTL v souladu s oficiálním směnným kursem (2 898 550 EUR)

Maximální míra podpory: Do výše 100 % nákladů na odklizení a neškodné odstranění uhynulých zvířat v případech, kdy je u uvedených zvířat povinné provést testování na TSE.

Do výše 100 % nákladů na odklizení uhynulých zvířat.

Do výše 75 % nákladů na neškodné odstranění uhynulých zvířat

Datum uskutečnění:

Doba trvání režimu podpory nebo poskytování jednotlivé podpory: Do 31. prosince 2013

Cíl podpory: Podpora malým a středním podnikům.

Poskytnout podporu podnikům a zemědělcům působícím v odvětví živočišné výroby, aby byl zajištěn konzistentní program kontrol a bezpečné odklizení všech uhynulých zvířat.

Použije se článek 16 nařízení Komise (ES) č. 1857/2006

Způsobilé náklady:

1)	náklady na odklizení a neškodné odstranění uhynulých zvířat v případech, kdy je u uvedených zvířat povinné provést testování na TSE;

2)	náklady na odklizení a neškodné odstranění uhynulých zvířat v případech, kdy není u uvedených zvířat povinné provést testování na TSE

Dotčené/á odvětví: Prvovýroba zemědělských produktů

Název a adresa orgánu poskytujícího podporu:

Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministerija

Gedimino pr. 19 (Lelevelio g. 6)

LT-01103 Vilnius

Adresa internetových stránek: http://www.zum.lt/min/Isakymai/dsp_isakymas.cfm?IsakymasID=3409&langparam=LT

http://www.zum.lt/min/Isakymai/dsp_isakymas.cfm?IsakymasID=3409&langparam=LT

Další údaje: S ohledem na skutečnost, že dne 1. května 2007 vstoupily v platnost nové předpisy o státní podpoře týkající se odklizení a neškodného odstranění vedlejších produktů živočišného původu, které nejsou určeny k lidské spotřebě, se ukázalo jako nezbytné některá ustanovení změnit; hlavní změna se týká vyplacení zálohy v probíhajícím měsíci podniku, který zpracovává vedlejší produkty živočišného původu.

V rámci nového režimu podpory se významně prodloužila lhůta pro kontrolu údajů předložených podnikem zpracovávajícím vedlejší produkty živočišného původu; státní podpora určená na krytí nákladů na odklizení a neškodné odstranění produktů živočišného původu je tudíž vyplácena 40–45 kalendářních dní po provedení uvedených výdajů.

Vzhledem k tomu, že podniky jsou vystaveny finančním obtížím, když musí samy nést náklady na odklizení a neškodné odstranění vedlejších produktů živočišného původu, v předpisech se stanoví, že podniku, který zpracovává vedlejší produkty živočišného původu, může být vyplacena záloha pro probíhající měsíc

Číslo XA: XA 195/07

Členský stát: Slovinská republika

Region: Območje Mestne občine Ptuj

Název režimu podpory nebo název podniku, který je příjemcem jednotlivé podpory: Dodeljevanje državnih in drugih pomoči, ter ukrepov za programe razvoja podeželja mestne občine Ptuj 2007-2013

Právní základ: Pravilnik o dodeljevanju državnih in drugih pomoči, ter ukrepov za programe razvoja podeželja v mestni občini Ptuj

Roční výdaje plánované v rámci režimu nebo celková částka jednotlivé podpory poskytnuté podniku:

2007: 26 357 EUR

2008: 26 910 EUR

2009: 27 475 EUR

2010: 28 053 EUR

2011: 28 642 EUR

2012: 29 243 EUR

2013: 29 857 EUR

Maximální míra podpory:

Investice v zemědělských podnicích do prvovýroby:

—	až do výše 50 % způsobilých investic ve znevýhodněných oblastech,

—	až do výše 40 % způsobilých investic ve všech ostatních oblastech,

—	až do výše 60 % způsobilých investic ve znevýhodněných oblastech nebo 50 % v ostatních oblastech, pokud se investice týká mladých zemědělců do pěti let od zahájení činnosti.

Účelem podpory jsou investice do renovace zemědělských objektů, na nákup vybavení užívaného k zemědělské produkci, na investice do trvalých kultur a na zlepšení zemědělské půdy a pastvin.

Zachování krajiny a tradičních staveb:

—	až do výše 60 % způsobilých nákladů nebo do výše 75 % ve znevýhodněných oblastech v případě, že se jedná o investice na zachování prvků kulturního dědictví důležitých pro produkční postupy (hospodářská stavení), pokud z dotyčné investice nevyplývá zvýšení produkční kapacity hospodářství,

—	až do výše 100 % způsobilých nákladů, pokud se jedná o investice určené na zachování neprodukčních prvků na území zemědělských podniků (místa archeologického nebo historického významu),

—	dodatečná podpora až do výše 100 % mimořádných nákladů vzniklých použitím tradičních materiálů nezbytných pro zachování historických prvků budov.

Podpora na platby pojistného:

—	podpora obce v souladu s výnosem o spolufinancování pojistného na zemědělskou výrobu v probíhajícím hospodářském roce doplňuje podporu až do výše 50 % způsobilých nákladů na platby pojistného na pojištění plodin a ovoce a na pojištění zvířat proti chorobě.

Podpora na přeparcelování pozemků:

—	až do výše 100 % způsobilých právních a správních nákladů, včetně nákladů na průzkum.

Podpora na povzbuzení produkce jakostních zemědělských produktů:

—	Podpora je poskytována až do výše 100 % nákladů ve formě dotovaných služeb a nesmí zahrnovat přímé platby peněžních částek producentům.

Zajištění technické pomoci v odvětví zemědělství:

—

podpora je poskytována až do výše 100 % nákladů na vzdělávání a školení zemědělců, poradenské služby a náhradní služby v případě nepřítomnosti zemědělce z důvodu nemoci nebo dovolené, na organizaci akcí, soutěží, výstav a veletrhů, na publikaci, katalogy a internetové stránky. Podpora je poskytována ve formě dotovaných služeb a nesmí zahrnovat přímé platby peněžních částek zemědělcům.

Přemístění zemědělských staveb ve veřejném zájmu:

—	až do výše 100 % skutečných nákladů, pokud přemístění spočívá pouze v rozebrání, přenesení a novém sestavení stávajících zařízení;

—	pokud z přemístění vyplyne vybavení zemědělce modernějšími zařízeními, musí zemědělec přispět na zvýšení hodnoty dotyčných zařízení po přemístění přinejmenším 60 % nebo 50 % ve znevýhodněných oblastech. Je-li příjemcem mladý zemědělec, jeho příspěvek je nejméně 55 % nebo 45 %;

—	pokud z přemístění vyplyne zvýšení produkční kapacity, musí příjemce přispět přinejmenším 60 % nákladů spojených s tímto zvýšením nebo 50 % ve znevýhodněných oblastech. Je-li příjemcem mladý zemědělec, tento příspěvek je nejméně 55 % nebo 45 %

Datum uskutečnění: Srpen 2007 (nebo den vstupu pravidel v platnost)

Doba trvání režimu podpory nebo poskytování jednotlivé podpory: Končí 31. prosince 2013

Cíl podpory: Podpora malým a středním podnikům

Odkaz na články v nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 a způsobilé náklady: Kapitola II návrhu Pravidel pro poskytování státní podpory a jiných podpor a opatření na podporu programů na rozvoj venkova v obci Ptuj obsahuje opatření, jež představují státní podporu podle těchto článků nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 ze dne 15. prosince 2006 o použití článků 87 a 88 Smlouvy na státní podporu pro malé a střední podniky působící v produkci zemědělských produktů a o změně nařízení (ES) č. 70/2001 (Úř. věst. L 358, 16.12.2006, s. 3):

článek 4: Investice v zemědělských podnicích,

článek 5: Zachování krajiny a tradičních staveb,

článek 6: Přemístění zemědělských staveb ve veřejném zájmu,

článek 12: Podpora na platby pojistného,

článek 13: Podpora na přeparcelování pozemků,

článek 14: Podpora na povzbuzení produkce jakostních zemědělských produktů,

článek 15: Zajištění technické pomoci v odvětví zemědělství

Dotčené/á odvětví: Zemědělství: pěstování plodin na orné půdě a chov hospodářských zvířat

Název a adresa orgánu poskytujícího podporu:

Adresa internetových stránek: Uveďte internetovou adresu, kde je možné nalézt úplné znění režimu nebo kritérií a podmínek, podle kterých se poskytuje jednotlivá podpora mimo režim podpory.

http://www.lex-localis.info/KatalogInformacij/VsebinaDokumenta.aspx?SectionID=44ac4dc2-c7bb-440b-a127-f75db8c4cc65

Další údaje: Opatření týkající se platby pojistného na pojištění plodin a ovoce zahrnují tyto nepříznivé klimatické jevy, které je možno přirovnat k přírodním katastrofám: jarní mráz, kroupy, blesky, požáry způsobené blesky, bouře a povodně.

Pravidla obce splňují požadavky nařízení Komise (ES) č. 1857/2006, pokud se jedná o opatření, která mají být obcemi přijata, a všeobecná ustanovení, která mají být provedena (kroky předcházející přidělení podpory, kumulace podpor, transparentnost podpory a dohled nad ní).

Podpis odpovědné osoby

Klavdija PETEK,

vedoucí ekonomického oddělení

12.12.2007

Úřední věstník Evropské unie

C 300/16

(2007/C 300/11)

Číslo XA: XA 152/07

Členský stát: Slovinská republika

Region: Območje občine Bovec

Název režimu podpory nebo název podniku, který je příjemcem jednotlivé podpory: Finančne intervencije za ohranjanje in razvoj kmetijstva in podeželja v občini Bovec

Právní základ: Pravilnik o finančnih intervencijah za ohranjanje in razvoj kmetijstva in podeželja v občini Bovec po Uredbi za skupinske izjeme

Roční výdaje plánované v rámci režimu nebo celková částka jednotlivé podpory poskytnuté podniku:

2007: 6 260 EUR

2008: 7 000 EUR

2009: 7 500 EUR

2010: 8 000 EUR

2011: 8 500 EUR

2012: 9 000 EUR

2013: 9 500 EUR

Maximální míra podpory: Uveďte maximální míru podpory nebo maximální částku podpory na způsobilou položku

až do výše 50 % způsobilých výdajů ve znevýhodněných oblastech nebo až do výše 40 % v ostatních oblastech na investice v oblasti pěstování plodin na orné půdě a chovu hospodářských zvířat.

podpora od obce se vztahuje pouze na mimořádné výdaje vzniklé použitím tradičních materiálů k zachování historických prvků budov. Mimořádné náklady vzniklé použitím tradičních materiálů jsou spolufinancovány až do výše 100 %.

až do výše 100 % způsobilých nákladů na vzdělávání a školení zemědělců a zaměstnanců v zemědělství, náhradní služby, poradenské služby a na organizaci akcí pro zemědělské podniky k výměně znalostí, soutěží, výstav a veletrhů a účasti na nich, na publikace, jako jsou katalogy a internetové stránky. Podpora musí být poskytována ve formě dotovaných služeb a nesmí zahrnovat přímé platby peněžních částek producentům

Datum uskutečnění:

Doba trvání režimu podpory nebo poskytování jednotlivé podpory: Končí 31. prosince 2013

Cíl podpory: Podpora malým a středním podnikům

Odkaz na články v nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 a způsobilé náklady: Pravidla pro finanční podporu na zachování a rozvoj zemědělství a venkova v obci Bovec, v souladu s nařízením o blokových výjimkách obsahuje opatření, jež představují státní podporu podle těchto článků nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 ze dne 15. prosince 2006 o použití článků 87 a 88 Smlouvy na státní podporu pro malé a střední podniky působící v produkci zemědělských produktů a o změně nařízení (ES) č. 70/2001 (Úř. věst. L 358, 16.12.2006, s. 3):

článek 4: Investice v zemědělských podnicích,

článek 5: Zachování krajiny a tradičních staveb,

článek 15: Zajištění technické pomoci v odvětví zemědělství.

Dotčené/á odvětví: Zemědělství: pěstování plodin na orné půdě a chov hospodářských zvířat.

Neexistují zvláštní ustanovení pro podsektory

Název a adresa orgánu poskytujícího podporu:

Občina Bovec

Trg golobarskih žrtev 8

SLO-5230 Bovec

Internetová stránka: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200752&dhid=89919

Další údaje: Podpora poskytována podle opatření na zachování krajiny a tradičních staveb je v souladu s čl. 5 odst. 3 druhým pododstavcem nařízení Komise (ES) č. 1857/2006. Podpora od obce na investice se vztahuje pouze na mimořádné náklady vzniklé použitím tradičních materiálů až do výše 100 %.

Pravidla obce splňují požadavky nařízení Komise (ES) č. 1857/2006, pokud se jedná o opatření, která mají být obcemi přijata, a všeobecná ustanovení, která mají být provedena (postup přidělování podpory, kumulace podpor, transparentnost podpory a dohled nad ní).

Podpis odpovědné osoby:

Danijel Krivec

starosta

Číslo XA: XA 153/07

Členský stát: Slovinská republika

Region: Območje občine Dobrova – Polhov Gradec

Název režimu podpory nebo název podniku, který je příjemcem jednotlivé podpory: Programi razvoja podeželja v občini Dobrova – Polhov Gradec 2007-2013

Právní základ: Pravilnik o ukrepih za razvoj podeželja na območju Občine Dobrova — Polhov Gradec od leta 2007 do leta 2013 (2. Poglavje) Uradni list 53/07, 15.6.2007

Roční výdaje plánované v rámci režimu nebo celková částka jednotlivé podpory poskytnuté podniku: Roční průměrné výdaje plánované na období 2007–2013 činí 64 000 EUR.

Celková částka podpory poskytnutá na období 2007–2013 činí v průměru 450 000 EUR

Maximální míra podpory: Míra podpory pro jednotlivá opatření stanovená níže je v souladu s nařízením Komise (ES) č. 1857/2006. Jsou rovněž dodržena pravidla pro horní mez podpory (investice v zemědělských podnicích).

až do 40 % způsobilých výdajů ve znevýhodněných oblastech a až do 30 % způsobilých výdajů na investice v ostatních oblastech,

až do výše 50 % způsobilých výdajů na investice do prvovýroby ve znevýhodněných oblastech nebo až do výše 40 % v ostatních oblastech v případě, že je příjemcem mladý zemědělec a investice je učiněna do pěti let od zahájení činnosti.

Účelem podpory jsou investice do renovace zemědělských objektů, na nákup vybavení užívaného k zemědělské produkci, investice do trvalých kultur a pastvin, na zlepšení v zemědělské oblasti a do vlastní infrastruktury zemědělského podniku.

na investice na zachování neprodukčního kulturního dědictví: až do výše 50 % způsobilých výdajů na investice ve znevýhodněných oblastech nebo až do výše 40 % v ostatních oblastech,

až do výše 60 % způsobilých výdajů na investice na zachování produkčního kulturního dědictví zemědělských podniků, jako jsou hospodářská stavení, pokud z dotyčné investice nevyplývá zvýšení produkční kapacity hospodářství,

podpora na mimořádné náklady vzniklé použitím tradičních materiálů ve znevýhodněných oblastech může činit celkově až 60 % způsobilých nákladů (na investice k zachování neprodukčního kulturního dědictví).

až do 100 % způsobilých nákladů na vzdělávání a školení zemědělců, poradenské služby a na organizaci akcí, soutěží, výstav, veletrhů a na publikace, a to ve formě dotovaných služeb. Podpora nesmí zahrnovat přímé platby peněžních částek producentům

Datum uskutečnění: Červenec 2007 (nebo den vstupu pravidel v platnost)

Doba trvání režimu podpory nebo poskytování jednotlivé podpory: Končí 31. prosince 2013

Cíl podpory: Podpora malým a středním podnikům

Odkaz na články v nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 a způsobilé náklady: Kapitola II Pravidel pro programy rozvoje venkova v obci Dobrova – Polhov Gradec na období 2007–2013 obsahuje ustanovení, jež představují státní podporu podle těchto článků nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 ze dne 15. prosince 2006 o použití článků 87 a 88 Smlouvy na státní podporu pro malé a střední podniky působící v produkci zemědělských produktů a o změně nařízení (ES) č. 70/2001 (Úř. věst. L 358, 16.12.2006, s. 3):

článek 4: Investice v zemědělských podnicích,

článek 5: Zachování krajiny a tradičních staveb,

článek 15: Zajištění technické pomoci v odvětví zemědělství

Dotčené/á odvětví: Zemědělství: pěstování plodin na orné půdě a chov hospodářských zvířat

Název a adresa orgánu poskytujícího podporu:

Občina Dobrova – Polhov Gradec

Ulica Vladimirja Dolničarja 2

SLO-1356 Dobrova

Adresa internetových stránek: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200753&dhid=89975

Další údaje: Pro opatření na zachování krajiny a tradičních staveb stanoví obec vyšší podporu na použití tradičních materiálů nezbytných pro investice do neprodukčního kulturního dědictví (10 %ve znevýhodněných oblastech a 20 % v ostatních oblastech), pokud je dodržen soulad s článkem 5 nařízení (ES) č. 1857/2006.

Podpis odpovědné osoby:

Mateja Tavčar

obecní úředník

Číslo XA: XA 154/07

Členský stát: Německo

Region: Niedersachsen

Název režimu podpory nebo název podniku, který je příjemcem jednotlivé podpory: Förderung nicht investiver Projekte im Bereich von landwirtschaftlichen Qualitätserzeugnissen aus ökologischem Landbau (VO (EWG) Nr. 2092/91). Durchführung durch das Kompetenzzentrum Ökolandbau Niedersachsen (KÖN)

Právní základ: Erlass des ML zur Förderung nicht investiver Projekte im Bereich von landwirtschaftlichen Qualitätserzeugnissen aus ökologischem Landbau (VO (EWG) Nr. 2092/91). Durchführung durch das Kompetenzzentrum Ökolandbau Niedersachsen (KÖN); Landeshaushaltsordnung Niedersachsen

Roční výdaje plánované v rámci režimu podpory nebo celková částka jednotlivé podpory poskytnuté podniku: Každý rok je financováno přibližně osm projektů. Očekávané celkové náklady na projekty činí 400–500 000 EUR, nejvýše 100 000 EUR ročně na jeden projekt nebo jednoho příjemce

Maximální míra podpory: Až 100 % způsobilých nákladů

Datum uskutečnění: Podpora je zahájena jako pokračování podpory podle nařízení (ES) č. 1257/1999; schválení od roku 2007.

Doba trvání režimu podpory nebo jednotlivé podpory: Ukončení režimu a poslední platba: prosinec 2010

Cíl podpory: Neinvestiční podpora jakostních produktů podle nařízení (EHS) č. 2092/91 (ekologické zemědělství). Podpora je určena k provádění projektů společnosti KÖN. Příjemcem podpory jsou malé a střední podniky působící v prvovýrobě zemědělských produktů z ekologického zemědělství nebo malé a střední podniky působící v prvovýrobě zemědělských produktů, jež mají v úmyslu převést svou produkci na ekologické zemědělství.

Projekty zahrnují tyto oblasti:

všeobecné pozorování vývoje trhu v ekologickém zemědělství (čl. 14 odst. 2 písm. a) nařízení (ES) č. 1857/2006)

zavedení režimů zajištění jakosti (čl. 14 odst. 2 písm. b) nařízení (ES) č. 1857/2006)

školení zemědělců a poradenské služby v oblasti ekologického zemědělství nebo přechodu k ekologickému zemědělství, které nepředstavují trvalou nebo pravidelnou činnost (čl. 15 odst. 2 písm. a) a c) nařízení (ES) č. 1857/2006)

akce pro vzájemnou výměnu znalostí mezi podniky popř. výstavy a veletrhy (čl. 15 odst. 2 písm. d) nařízení (ES) č. 1857/2006)

popularizace vědeckých znalostí a poskytování věcných informací o systémech jakosti (čl. 15 odst. 2 písm. e) nařízení (ES) č. 1857/2006)

publikace (čl. 15 odst. 2 písm. f) nařízení (ES) č. 1857/2006)

Dotčená hospodářská odvětví: Projekty by měly být využitelné napříč odvětvími a měly by zohledňovat pokud možno všechny hospodářské subjekty působící v prvovýrobě zemědělských produktů

Název a adresa orgánu poskytujícího podporu:

Niedersächsisches Ministerium für den ländlichen Raum, Ernährung, Landwirtschaft und Verbraucherschutz

Calenberger Str. 2

D-30169 Hannover, Referat 107.2

Internetová adresa: http://www.ml.niedersachsen.de/master/C659683_N8970_L20_D0_I655.html

(pod „nicht investive Projekte“)

Další informace:

Niedersächsisches Ministerium für den ländlichen Raum, Ernährung, Landwirtschaft und Verbraucherschutz

Calenberger Str. 2

D-30169 Hannover

Dr. Schrörs

vedoucí oddělení

Číslo XA: XA 155/07

Členský stát: Slovinská republika

Region: Območje občine Radeče

Název režimu podpory nebo název podniku, který je příjemcem jednotlivé podpory: Finančne pomoči v kmetijstvu iz proračuna občine Radeče

Právní základ: Pravilnik o dodeljevanju državnih pomoči za ohranjanje in razvoj kmetijstva in podeželja v občini Radeče

Roční výdaje plánované v rámci režimu nebo celková částka jednotlivé podpory poskytnuté podniku:

2007: 17 944 EUR

2008: 19 195 EUR

2009: 19 300 EUR

2010: 19 600 EUR

2011: 20 000 EUR

2012: 20 300 EUR

2013: 20 500 EUR

Maximální míra podpory:

1. Investice v zemědělských podnicích do prvovýroby:

—	až do výše 50 % způsobilých výdajů ve znevýhodněných oblastech,

—	až do výše 40 % způsobilých výdajů v ostatních oblastech.

Účelem podpory jsou investice do renovace zemědělských objektů, na nákup vybavení užívaného k zemědělské výrobě, investice do trvalých kultur, zúrodňování a hospodaření na pastvinách a spravování přístupových cest k zemědělskému objektu.

2. Zachování krajiny a tradičních staveb:

—	investice do neprodukčních prvků až do výše 100 % skutečných nákladů,

—	investice do prostředků zemědělské výroby až do výše 60 % skutečných nákladů nebo do výše 75 % ve znevýhodněných oblastech, pokud z dotyčné investice nevyplývá zvýšení produkční kapacity hospodářství,

—	může být poskytnuta dodatečná podpora až do výše 100 % mimořádných nákladů vzniklých použitím tradičních materiálů nezbytných pro zachování historických prvků budovy.

3. Přemístění zemědělských staveb ve veřejném zájmu:

—	až do výše 100 % skutečných nákladů, pokud přemístění ve veřejném zájmu spočívá pouze v rozebrání, přenesení a novém sestavení stávajících zařízení,

—	pokud z přemístění vyplyne vybavení zemědělce modernějšími zařízeními, musí zemědělec přispět na zvýšení hodnoty dotyčných zařízení po přemístění přinejmenším 60 % nebo 50 % ve znevýhodněných oblastech. Je-li příjemcem mladý zemědělec, je příspěvek nejméně 45 % nebo 55 %,

—	pokud z přemístění vyplyne zvýšení produkční kapacity, musí příjemce přispět na náklady spojené s tímto zvýšením přinejmenším 60 % nebo 50 % ve znevýhodněných oblastech. Je-li příjemcem mladý zemědělec, je příspěvek nejméně 55 % nebo 45 %.

4. Podpora na platby pojistného:

—

částka podpory od obce doplňuje spolufinancování pojistného ze státního rozpočtu až do výše 50 % způsobilých nákladů na pojistné na pojištění plodin a produktů proti nepříznivým klimatickým podmínkám, které mohou být označeny za přírodní katastrofy a na pojištění zvířat proti riziku zničení způsobeného chorobou.

5. Podpora na přeparcelování pozemků:

—	až do výše 100 % skutečných nákladů vynaložených na právní a správní postupy.

6. Podpora na povzbuzení produkce jakostních zemědělských produktů:

—	do 100 % skutečných vynaložených výdajů ve formě dotovaných služeb, nesmí zahrnovat přímé platby peněžních částek producentům.

7. Zajištění technické pomoci v odvětví zemědělství:

—	až do 100 % způsobilých nákladů na vzdělávání a školení zemědělců, poradenské služby poskytované třetími stranami, na organizaci akcí k výměně znalostí, soutěží, výstav a veletrhů, šíření vědeckých znalostí a financování publikací. Podpora nesmí zahrnovat přímé platby peněžních částek producentům

Datum uskutečnění: Červenec 2007 (nebo den vstupu pravidel v platnost)

Doba trvání režimu podpory nebo poskytování jednotlivé podpory: Končí 31. prosince 2013

Cíl podpory: Podpora malým a středním podnikům

Odkaz na články v nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 a způsobilé náklady: Kapitola II Pravilnik o dodeljevanju pomoči za ohranjanje in razvoj kmetijstva in podeželja v občini Radeče včetně opatření, jež představují státní podporu podle těchto článků nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 ze dne 15. prosince 2006 o použití článků 87 a 88 Smlouvy na státní podporu pro malé a střední podniky působící v produkci zemědělských produktů a o změně nařízení (ES) č. 70/2001 (Úř. věst. L 358, 16.12.2006, s. 3):

článek 4: Investice v zemědělských podnicích do prvovýroby,

článek 5: Zachování krajiny a tradičních staveb,

článek 6: Přemístění zemědělských staveb ve veřejném zájmu,

článek 12: Podpora na platby pojistného,

článek 13: Podpora na přeparcelování pozemků,

článek 14: Podpora na povzbuzení produkce jakostních zemědělských produktů,

článek 15: Zajištění technické pomoci

Dotčené/á odvětví: Zemědělství

Název a adresa orgánu poskytujícího podporu:

Občina Radeče

Milana Majcna 1

SLO-1433 Radeče

Adresa internetové stránky: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200760&dhid=90457

Další údaje: Opatření týkající se platby pojistného na pojištění plodin a produktů zahrnují tyto nepříznivé klimatické podmínky, které je možno označit za přírodní katastrofy: jarní mráz, kroupy, blesky, požáry způsobené blesky, vichřice a povodně.

Číslo XA: XA 156/07

Členský stát: Slovinsko

Region: Območje Mestne občine Nova Gorica

Název režimu podpory nebo název podniku, který je příjemcem jednotlivé podpory: Podpore programom razvoja kmetijstva v Mestni občini Nova Gorica 2007-2013

Právní základ: Pravilnik o dodeljevanju finančnih pomoči za programe in investicije v kmetijstvu v Mestni občini Nova Gorica

Roční výdaje plánované v rámci režimu nebo celková částka jednotlivé podpory poskytnuté podniku: Roční výdaje na období 2007–2013 činí 55 188 EUR

Maximální míra podpory:

1. Investice v zemědělských podnicích do prvovýroby:

—	až do 50 % způsobilých výdajů ve znevýhodněných oblastech a až do 40 % způsobilých výdajů na investice v ostatních oblastech.

Účelem podpory jsou investice na hospodaření na pozemcích a pastvinách, spravování přístupových cest a na investice na vybavení k zemědělské produkci.

2. Podpora na platby pojistného:

—	částka podpory od obce doplňuje částku spolufinancování pojistného ze státního rozpočtu až do výše 50 % způsobilých nákladů na pojistné na pojištění plodin a produktů proti nepříznivým klimatickým podmínkám a přírodním katastrofám a na pojištění zvířat proti riziku zničení způsobeného chorobou.

3. Podpora na přeparcelování pozemků:

—	až do výše 100 % skutečných nákladů vynaložených na právní a správní postupy.

4. Podpora na povzbuzení produkce jakostních zemědělských produktů:

—	do 100 % způsobilých výdajů ve formě dotovaných služeb.

5. Zajištění technické pomoci v odvětví zemědělství:

—

až do 100 % způsobilých nákladů na vzdělávání a školení zemědělců, na organizaci akcí, soutěží, výstav a veletrhů, na publikaci, katalogy, internetové stránky a na šíření vědeckých znalostí. Podpora je poskytována ve formě dotovaných služeb a nesmí zahrnovat přímé platby peněžních částek producentům

Datum uskutečnění: Červenec 2007 (nebo den vstupu pravidel v platnost)

Doba trvání režimu podpory nebo poskytování jednotlivé podpory: Končí 31. prosince 2013

Cíl podpory: Podpora malým a středním podnikům

Dotčené odvětví: Zemědělství

Název a adresa orgánu poskytujícího podporu:

Mestna občina Nova Gorica

Trg E. Kardelja 1

SLO-5000 Nova Gorica

Adresa internetových stránek: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200760&dhid=90451

Další údaje: Opatření týkající se platby pojistného na pojištění plodin a produktů zahrnují tyto nepříznivé klimatické jevy, které je možno označit za přírodní katastrofy: jarní mráz, kroupy, blesky, požáry způsobené blesky, vichřice a povodně.

Tatjana Gregorčič

vedoucí ekonomického oddělení

12.12.2007

Úřední věstník Evropské unie

C 300/22

STÁTNÍ PODPORA – POLSKO

Státní podpora C 34/07 (ex N 93/06) – Zavedení daňového režimu na základě tonáže zvýhodňujícího námořní dopravu

Výzva k podání připomínek podle čl. 88 odst. 2 Smlouvy o ES

(Text s významem pro EHP)

(2007/C 300/13)

Dopisem ze dne 12. září 2007, jehož závazné jazykové znění je přiloženo k tomuto shrnutí, sdělila Komise Polské republice své rozhodnutí zahájit řízení podle čl. 88 odst. 2 Smlouvy o ES týkající se výše uvedené podpory.

Zúčastněné strany mohou zaslat své připomínky do jednoho měsíce ode dne zveřejnění tohoto shrnutí a dopisu, který za ním následuje, na adresu Generálního ředitelství pro energetiku a dopravu:

European Commission

Directorate-General for Energy and Transport

Directorate A – Unit 4

B-1049 Brussels

Fax (32-2) 296 12 42

Tyto připomínky budou sděleny Polské republice. Zúčastněné strany podávající připomínky mohou písemně a s uvedením důvodů požádat o zachování důvěrnosti ohledně své totožnosti.

SHRNUTÍ

1. POPIS OPATŘENÍ

1.1 Název

Daň z tonáže

1.2 Popis oznámeného opatření

Daň z tonáže nahrazuje u majitelů lodí činných v oblasti mezinárodní námořní dopravy daň z příjmů právnických či fyzických osob paušální částkou vypočítávanou na základě tonáže provozovaného loďstva. Zdanitelný základ se určí na základě snižujícího se poměru v rozmezí od 0,5 do 0,1 EUR na 100 NT tonáže plavidla, přičemž poměr se použije na každé plavidlo.

Ke způsobilým činnostem budou patřit mezinárodní námořní doprava, záchranné operace na moři, služby vlečných lodí za předpokladu, že činnost vlečných plavidel představuje více než 50 % příjmů z těchto služeb (ne však ze služeb vlečných lodí poskytovaných z přístavu, do přístavu či v rámci přístavu), a bagrovací služby za předpokladu, že činnost plovoucích bagrů představuje více než 50 % příjmů z námořní přepravy vybagrovaných materiálů.

Daň z tonáže se rovněž vztahuje na řadu pomocných činností, a to včetně poplatků za správu plavidel, posádek a příjmů plynoucích z pronájmu plavidel.

Kromě toho mohou majitelé lodí, kteří platí daň z příjmu fyzických osob, od částky daně z tonáže odečíst příspěvky na zdravotní pojištění a od základu daně z tonáže odečíst příspěvky na sociální pojištění.

2. PŘEDBĚŽNÉ POSOUZENÍ EXISTENCE PODPORY

Oznámený režim jasně představuje státní podporu ve smyslu čl. 87 odst. 1 Smlouvy o ES.

3. POCHYBY O SLUČITELNOSTI OPATŘENÍ SE SPOLEČNÝM TRHEM

Komise má pochybnosti o tom, zda jsou níže uvedené prvky oznámeného režimu slučitelné se společným trhem, a rozhodla se proto zahájit formální vyšetřovací řízení stanovené v čl. 4 odst. 4 (1) nařízení Rady č. 659/1999:

—	platnost daně z tonáže pro fyzické – či právnické – osoby, které platí daň z příjmu fyzických osob,

—	skutečnost, aby tyto osoby mohly od částky daně z tonáže odečíst příspěvky na zdravotní pojištění a od základu daně z tonáže odečíst příspěvky na sociální pojištění, a to tehdy, může-li daň z tonáže nahradit daň z příjmů fyzických osob,

—	požadavek, aby společnosti podléhající dani z tonáže tuto daň platily po minimální dobu v trvání pouhých 5 let,

—

možnost, aby společnosti podléhající dani z tonáže, uložily daň z tonáže na plavidla, za která společnost svým jménem nebo jménem třetí strany souhrnně nezabezpečuje následující tři funkce:obchodní správu plavidel, jejich technickou správu a správu posádek, v rozsahu tonáže, která čtyřnásobně přesahuje tonáž plavidel, u nichž společnost tyto funkce zabezpečuje,

—	zahrnutí daně z tonáže na vlečná plavidla a/nebo plovoucí bagry v případech, kdy tato plavidla/tyto bagry poskytují služby námořní dopravy v trvání, které nepřesahuje polovinu jejich provozní doby za finanční rok,

—

požadavky formulované v souvislosti se strategickou a technickou správou, aby v podstatě všechna klíčová rozhodnutí byla činěna Polskem a aby se vedoucí personál, sídlo a správní a provozní rada nacházely v Polsku, by mohly vést k problémům diskriminace na základě státní příslušnosti a omezovat svobodu usazování majitelů lodí usazených v jiném členském státu při využívání výhod režimu prostřednictvím zřízení vedlejšího provozu v Polsku.

ZNĚNÍ DOPISU

„1. PROCEDURA

(1)	Pismem z dnia 1 lutego 2006 r. (2) Polska zgłosiła Komisji zamiar wprowadzenia systemu podatku tonażowego. Sprawa została zarejestrowana pod numerem N 93/06.

(2)

W pismach z dnia 9 marca, 7 września i 14 listopada 2006 r. oraz 11 kwietnia 2007 r. (3) służby Komisji zwróciły się z prośbą o udzielenie dodatkowych wyjaśnień. W odpowiedziach z dnia 13 kwietnia, 9 i 16 maja 2006 r., 5 stycznia oraz 6 czerwca 2007 r. (4) władze polskie przekazały informacje, o które zostały poproszone. Dodatkowo dnia 19 stycznia 2007 r. miało miejsce spotkanie na szczeblu technicznym.

2. SZCZEGÓŁOWY OPIS ŚRODKÓW POMOCY

2.1. Tytuł

(3)	Podatek tonażowy

2.2. Streszczenie

(4)

Podatek tonażowy to nowy podatek, który obejmuje armatorów prowadzących działalność w międzynarodowej żegludze morskiej. Armatorzy spełniający pewne kryteria (patrz ppkt 2.7 — Kryteria kwalifikacji) mogą w przeciągu następnych trzech lat dokonać wyboru opodatkowania podatkiem tonażowym. W odniesieniu do armatora, który złożył wniosek o objęcie go podatkiem tonażowym i któremu organy podatkowe przyznały prawo do tej formy opodatkowania (zwanego dalej »armatorem opodatkowanym podatkiem tonażowym«), roczne opodatkowanie przychodu z udziału w międzynarodowym transporcie morskim statków objętych podatkiem tonażowym będzie obliczane na zasadzie ryczałtu liczonego na podstawie pojemności netto posiadanej przez niego floty.

2.3. System podatku tonażowego

(5)	Polski system opodatkowania podatkiem tonażowym został wprowadzony przez Ustawę o podatku tonażowym z dnia 24 sierpnia 2006 r. (5) Powinien on wejść w życie z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2007 r., gdy tylko zostanie zatwierdzony przez Komisję.

(6)	Według władz polskich zgłoszona Ustawa o podatku tonażowym została przygotowana na podstawie analizy istniejących systemów podatku tonażowego obowiązujących w Niemczech, Zjednoczonym Królestwie, Belgii i Niderlandach oraz po konsultacjach z armatorami.

(7)

Ustawa o podatku tonażowym pozwala armatorom opodatkowanym podatkiem tonażowym na zwolnienie z obowiązku dokonywania wpłat z zysku, o których mowa w Ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (6) oraz w Ustawie z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (7), w zakresie przychodów z działalności opodatkowanej tym podatkiem.

(8)

Zgodnie z art. 5 Ustawy o podatku tonażowym, w odniesieniu do każdego statku objętego podatkiem tonażowym dobową stawkę w odniesieniu do przychodów z działalności kwalifikującej się do objęcia opodatkowaniem ustala się na zasadzie zryczałtowanej stawki w zależności od pojemności netto statku od każdych 100 NT i na każdy rozpoczęty dzień, niezależnie od tego czy statek jest w eksploatacji, czy nie:

Pojemność netto statku	Stawki do obliczenia dochodu
Do 1 000 NT	Równowartość 0,5 euro za każde 100 NT
Od 1001 do 10 000 NT	Równowartość 0,35 euro za każde 100 NT
Od 10 001 do 25 000 NT	Równowartość 0,20 euro za każde 100 NT
Od 25 001 NT	Równowartość 0,10 euro za każde 100 NT

(9)	Dla celów obliczeniowych pojemność netto statku zaokrągla się w następujący sposób: pojemność mniejszą niż 50 NT pomija się, a pojemność 50 i więcej podwyższa się do pełnych 100 NT.

(10)

Należną kwotę podatku tonażowego oblicza się od podstawy opodatkowania, którą stanowi wysokość dochodu obliczanego jak wskazano powyżej i która podlega opodatkowaniu normalną 19 % stawką podatku dochodowego od osób prawnych aktualnie obowiązującego w Polsce lub podatku dochodowego od osób fizycznych, zależnie od tego, czy armator opodatkowany podatkiem tonażowym normalnie podlega opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych, czy podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

(11)

Kwota podatku tonażowego będzie obliczana w EUR, a płacona w PLN po przeliczeniu według średniego kursu EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego miesiąca, za który jest obliczany podatek tonażowy. Należną kwotę podatku tonażowego oblicza się bez pomniejszania dochodu o koszty jego uzyskania.

(12)

Zgodnie z art. 8 Ustawy o podatku tonażowym przychody uzyskane przez armatora będącego podatnikiem podatku tonażowego ze sprzedaży statku, w części niewykorzystanej na nabycie własności, remont, modernizację lub przebudowę innego statku, w okresie 3 lat od dnia sprzedaży, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem tonażowym, lecz stawką ryczałtową w wysokości 15 %.

(13)

Osoby fizyczne lub osoby będące wspólnikami spółki osobowej podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych korzystają ze specjalnych dodatkowych środków. Przysługuje im prawo do odliczenia:

—	od kwoty podatku tonażowego, kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne określonej w Ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (8), zapłaconej przez nich bezpośrednio w odnośnym roku podatkowym (art. 6 Ustawy o podatku tonażowym); oraz

—	od podstawy opodatkowania podatkiem tonażowym, kwoty składek na ubezpieczenia społeczne określonych w Ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (9), zapłaconych przez nich bezpośrednio w odnośnym roku podatkowym (art. 4 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym).

(14)

Kwota składek na ubezpieczenia społeczne podlegająca odliczeniu nie może przekroczyć podstawy opodatkowania (art. 4 ust. 3 oraz art. 4 ust. 4 Ustawy o podatku tonażowym). Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek tonażowy, nie może przekroczyć 7,75 % podstawy wymiaru tej składki. W związku z powyższym odliczenie kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne może anulować należną kwotę podatku tonażowego, nie może jednak sprawić, że będzie ona ujemna.

(15)	Armator opodatkowany podatkiem tonażowym musi dostarczyć odpowiednie dokumenty stwierdzające faktyczne poniesienie przez niego wydatków na cele ubezpieczenia zdrowotnego oraz ubezpieczeń społecznych.

(16)

Władze polskie wyjaśniają, że odliczenia składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe zgodnie z art. 4 ust. 3 oraz art. 6 przysługują jedynie armatorom będącym osobami fizycznymi i tym samym nie obejmują armatorów będących osobami prawnymi. Władze polskie twierdzą, że taki system odliczeń wynika ze specyfiki funkcjonowania systemu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych w Polsce. Wskazały one, że system ten nie przewiduje obowiązku uiszczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne przez osoby prawne w związku z prowadzoną przez nie działalnością.

(17)

W tym zakresie, z polskiego systemu podatkowego, w szczególności z Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (10), wynika, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych możliwe jest odliczenie składek na ubezpieczenia społeczne od podstawy opodatkowania oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne od wysokości podatku. Zdaniem władz polskich zasadą jest kompensowanie poprzez system podatku dochodowego składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne płaconych przez podatników (osoby fizyczne). To właśnie dlatego, według władz polskich, wprowadzona została możliwość odliczenia tego rodzaju składek od podstawy opodatkowania podatkiem tonażowym, względnie od podatku tonażowego.

(18)

Władze polskie utrzymują również, że wyłączenie możliwości kompensaty tych składek poprzez podatek tonażowy w odniesieniu do armatorów będących osobami fizycznymi stawiałoby ich w gorszej sytuacji niż innych płatników podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji stanowiłoby to niczym nieuzasadnione zróżnicowanie sytuacji prawnej podatników w odniesieniu do możliwości odliczania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, w zależności od formy opodatkowania. Kompensata tych składek nie jest zatem związana jedynie z podatkiem tonażowym.

(19)	Władze polskie podkreślają, że odpowiednie przepisy Ustawy o podatku tonażowym nie pozwalają na odliczenie od podatku tonażowego składek zapłaconych przez członków załogi zatrudnionych na pokładzie statków lub innych pracowników armatorów.

2.4. Cel programu

(20)

Program opiera się na wprowadzeniu środków podatkowych na rzecz sektora gospodarki morskiej związanego z międzynarodowym transportem morskim. Ma on na celu zachęcenie do powrotu do — aktualnie prawie pustego — polskiego rejestru statków handlowych przewidywanej ilości ok. 96 statków, zwiększenie zatrudnienia wspólnotowych marynarzy oraz zatrudnienia w sektorze morskim na lądzie.

(21)

Według władz polskich, Ustawa o podatku tonażowym ma na celu zmniejszenie negatywnych skutków »przeflagowania« statków polskich armatorów pod obce bandery, takich jak:

—	spadek zatrudnienia w gospodarce morskiej;

—	utrata przez Polskę morskiego »know-how«;

—	dodatkowe koszty ponoszone przez kontrolę państwa portu (Port State Control) państw Unii Europejskiej przy kontroli statków polskich pływających pod »wygodnymi banderami«;

—	bojkotowanie polskich statków pływających pod »wygodnymi banderami« przez Międzynarodowy Związek Transportowców;

—	brak możliwości korzystania przez polskich armatorów z instrumentów polityki żeglugowej Unii Europejskiej, skierowanych wyłącznie do statków podnoszących bandery państw członkowskich Unii Europejskiej.

(22)

Z analiz i symulacji przeprowadzonych przez władze polskie wynika, że wprowadzenie podatku tonażowego spowoduje stopniowy powrót statków polskich pod banderę narodową, a także przyczyni się do zwiększenia wpływów do budżetu państwa z tytułu eksploatacji statków morskich przez armatorów krajowych. Zarówno każde powiększenie Polskiego Rejestru Statków, jak i każde nowe działanie w ramach żeglugi na terenie Polski przeprowadzone w celu skorzystania z proponowanego podatku, doprowadzi do zwiększenia zatrudnienia.

2.5. Budżet

(23)	Polski system podatku tonażowego będzie finansowany przez redukcję wpływów do budżetu państwa. Niemniej jednak władze polskie nie są w stanie ocenić wysokości dochodów fiskalnych, które zostaną utracone. Szacowany dochód z podatku tonażowego wyniesie ok. 0,175 mln EUR rocznie.

2.6. Czas trwania programu

(24)

Pismem z dnia 13 kwietnia 2006 r. władze polskie zobowiązały się do ograniczenia czasu stosowania podatku tonażowego do okresu 10 lat oraz do ponownego zgłoszenia programu po upływie tego 10-letniego okresu. W związku z tym analizowany tu program po jego zatwierdzeniu wejdzie w życie na lata 2007-2016.

2.7. Kryteria kwalifikacji

2.7.1. Kwalifikujące się statki

(25)

Statkiem kwalifikującym się do objęcia podatkiem jest statek morski o polskiej przynależności wykorzystywany w międzynarodowym transporcie morskim i spełniający wszystkie warunki dopuszczenia do żeglugi na morzu. Uznanie statku za statek morski wymaga uzyskania świadectwa zgodnie z Międzynarodową konwencją w sprawie linii ładunkowych lub Międzynarodową konwencją o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS).

2.7.2. Kwalifikująca się działalność

(26)

Podatek tonażowy obejmie wyłącznie armatorów prowadzących działalność polegającą na świadczeniu usług w morskiej żegludze międzynarodowej z wykorzystaniem statków o pojemności powyżej 100 GT. Działalnością kwalifikującą się do objęcia podatkiem tonażowym jest:

(i)	transport ładunków i/lub pasażerów,

(ii)	ratownictwo pełnomorskie (statki ratownicze oraz używane do transportu osób na morzu),

(iii)

holowanie pełnomorskie, pod warunkiem że co najmniej 50 % przychodów z działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku podatkowego przez holownik stanowią przychody uzyskane z usługi transportu morskiego innego niż holowanie do portu i z portu,

(iv)	pogłębianie, pod warunkiem, że 50 % przychodów z całości działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku przez pogłębiarkę stanowią przychody z transportu wydobytych materiałów na pełnym morzu.

(27)

W Ustawie o podatku tonażowym pod pojęciem żeglugi międzynarodowej należy rozumieć żeglugę morską wykonywaną między portami polskimi a portami zagranicznymi, żeglugę morską między portami zagranicznymi lub żeglugę morską między portami polskimi, pod warunkiem, że podróż ta stanowi odcinek dalszej podróży morskiej do portu zagranicznego. W związku z tym, żegluga jedynie w granicach Polski (kabotaż) nie może zostać objęta podatkiem tonażowym na podstawie obecnej Ustawy o podatku tonażowym.

(28)

Dodatkowo pewna działalność pomocnicza związana z usługami w zakresie transportu towarów lub pasażerów lub mająca na celu wspomaganie działalności głównej może również podlegać opodatkowaniu podatkiem tonażowym. Artykuł 3 ust. 2 Ustawy o podatku tonażowym wymienia działania pomocnicze, które również mogą zostać objęte podatkiem tonażowym, pod warunkiem, że mają związek ze świadczeniem kwalifikujących się usług wymienionych powyżej. Działalność pomocnicza, to działalność w zakresie:

(i)	dzierżawy i użytkowania kontenerów,

(ii)	prowadzenia działalności załadunkowej, rozładunkowej i naprawczej,

(iii)

prowadzenia terminali pasażerskich,

(iv)	sprzedaży towarów i usług na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych w celu ich konsumpcji na pokładzie statku,

(v)	prowadzenia działalności kantorowej na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych skierowanej jedynie do pasażerów statku, pod warunkiem, że taka działalność pozostaje w związku z działalnością główną,

(vi)	dowozu lądowego i morskiego ładunków i pasażerów,

(vii)

przewozu ładunków i pasażerów w transporcie multimodalnym,

(viii)

zarządu nad statkami,

(ix)	świadczenia usług agentów i maklerów morskich, usług brokerskich i usług agencji zatrudniania, związanych z załogą statku,

(x)	działalności polegającej na wynajmie, dzierżawie lub wyczarterowaniu statku.

(29)

Artykuł 3 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym zawiera wykaz działalności, która nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem tonażowym:

(i)	poszukiwania, badania geologiczne oraz wydobycie zasobów mineralnych z dna morskiego,

(ii)	rybołówstwo lub przetwórstwo rybne,

(iii)

budowa portów morskich, budowa i remont infrastruktury portowej lub urządzeń portowych,

(iv)	budowa elektrowni wiatrowych,

(v)	budowa rurociągów przesyłowych na dnie morza,

(vi)	budowa dróg wodnych lub pogłębianie dna dróg i zbiorników wodnych,

(vii)

prace podwodne,

(viii)

świadczenie usług pilotowych w granicach portów morskich,

(ix)	żegluga pasażerska w granicach portów i przystani morskich,

(x)	edukacja, badania naukowe, sport lub transport rekreacyjny,

(xi)	eksploatacja statków stale zakotwiczonych lub zacumowanych, które nie posiadają zdolności żeglugowej,

(xii)

holowanie, chyba że co najmniej 50 % przychodów z działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku przez holownik stanowią przychody uzyskane z usługi holowania innego niż holowania do i z portu oraz w granicach portu,

(xiii)

pogłębianie, chyba że 50 % przychodów z całości działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku przez pogłębiarkę stanowią przychody z transportu wydobytych materiałów na pełnym morzu.

2.7.3. Kwalifikujące się podmioty

(30)	Przedsiębiorstwami kwalifikującymi się do objęcia pomocą są przedsiębiorstwa armatorskie spełniające określone kryteria.

(31)

Zgodnie z art. 2 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym armator to osoba fizyczna lub osoba prawna, spółka z nieograniczoną odpowiedzialnością, spółka cywilna, spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna lub spółka kapitałowa w organizacji, mająca odpowiednio miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w Polsce i posiadająca ważny Dokument Zgodności wydany zgodnie z Międzynarodową konwencją o bezpieczeństwie życia na morzu (11). Armator taki musi spełniać przynajmniej jeden z warunków:

—	we własnym imieniu uprawiać żeglugę statkiem morskim własnym lub cudzym,

—	być właścicielem statku, nie uprawiając jednocześnie we własnym imieniu żeglugi statkiem własnym lub cudzym, lub

—	zarządzać cudzym statkiem, w cudzym imieniu i na cudzą rzecz na podstawie umowy.

(32)

Władze polskie dokładniej określają (12), że przedsiębiorstwa kwalifikujące się do objęcia podatkiem mogą być:

—	osobami fizycznymi, spółkami cywilnymi osób fizycznych, spółkami jawnymi osób fizycznych oraz spółkami komandytowo-akcyjnymi, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, usług i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800 000 EUR,

—	spółkami handlowymi (osobowymi i kapitałowymi, w tym również w organizacji), a także innymi osobami prawnymi,

—

zagranicznymi osobami prawnymi, zagranicznymi jednostkami nie posiadającymi osobowości prawnej oraz zagranicznymi osobami fizycznymi, prowadzącymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność osobiście, przez osobę upoważnioną lub przy pomocy pracowników — w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na wielkość przychodów,

—	innymi jednostkami nie wymienionymi powyżej, jeżeli otrzymują one na realizację zadań zleconych dotacje lub subwencje z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub funduszów celowych — od początku roku obrotowego, w którym dotacje lub subwencje zostały im przyznane.

(33)

W związku z zarządzaniem strategicznym, przedsiębiorstwo objęte podatkiem tonażowym musi podejmować decyzje w kwestii znacznych wydatków kapitałowych oraz obniżenia kapitału z terytorium Polski. Przy ocenie powyższych kwestii, władze polskie wezmą pod uwagę stopień, w jakim zagraniczni pracownicy pracują pod kierunkiem pracowników polskich. lub w jakim odpowiadają przed pracownikami polskimi. W ocenie czy strategiczna działalność przeprowadzana jest z terytorium Polski ważne również będzie umiejscowienie głównej siedziby, włączając w to miejsce pracy kadry zarządzającej szczebla wyższego oraz miejsce, z którego podejmowane są decyzje zarówno rady nadzorczej, jak i zarządu.

(34)

W przypadku zarządzania komercyjnego, organy podatkowe sprawdzą, czy działalność w zakresie planowania tras, przyjmowania rezerwacji dla pasażerów lub załadunku, zaopatrzenia statku, zarządzania i szkolenia pracowników, technicznego zarządzania statkami, włącznie z podejmowaniem decyzji w sprawie napraw i przeglądu statków, ma miejsce w Polsce. Znaczenie ma także zachowanie takich miejsc, jak centra szkoleń, terminale, itp. w Polsce oraz zakres w jakim zagraniczne biura lub oddziały pracują pod kierownictwem personelu umiejscowionego w Polsce. Fakt, że statek pływa pod polską banderą, jest zarejestrowany, ubezpieczony lub finansowany w Polsce może działać jako dodatkowy argument na poparcie elementów wskazanych powyżej. W każdym razie przedsiębiorstwo musi przejść obie części oceny: badanie zarządzania strategicznego oraz zarządzania komercyjnego, z wynikiem pozytywnym.

(35)

Podsumowując, przedsiębiorstwo kwalifikujące się do objęcia pomocą musi spełniać trzy kryteria:

—	podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych;

—	wykorzystywać w swej działalności kwalifikujące się statki, pływające pod polską banderą;

—	oraz wykonywać nad nimi zarząd strategiczny i komercyjny z terytorium Polski.

2.7.4. Środki zabezpieczające

(36)	System pomocy przewiduje pewne środki zabezpieczające uniemożliwiające niekontrolowane przysparzanie korzyści z działań w Polsce lub w innych krajach, które nie spełniają kryteriów kwalifikacji.

(37)

Po pierwsze należy przypomnieć, że podatek tonażowy będzie funkcjonował w ramach polskiego systemu podatkowego. System ten opiera się głównie na:

—	Ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (13); oraz

—	Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (14).

2.7.5. Weryfikacja transakcji w ramach grupy spółek na zasadzie ceny rynkowej

(38)

Przepisy dwóch wyżej wspomnianych obecnie obowiązujących ustaw podatkowych zawierają uregulowania uniemożliwiające »przerzucanie« dochodu ze spółki stowarzyszonej nieopodatkowanej podatkiem tonażowym do spółki opodatkowanej tym podatkiem. Artykuł 11 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (15) (i odpowiednio art. 25 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (16)) stanowi, że jeśli podatnicy powiązani są ze sobą w sposób ustalony lub narzucony przez te przepisy, i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały — dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań. Władze polskie są zdania, że zasada ta odnosi się również mutatis mutandis do transakcji między spółkami stowarzyszonymi opodatkowanymi podatkiem tonażowym a spółkami stowarzyszonymi nieopodatkowanymi tym podatkiem. W tym celu dochody takich podatników określa się w drodze oszacowania przy zastosowaniu metod wskazanych w odpowiedniej ustawie podatkowej (tj. w Ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych lub Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych).

(39)

Dodatkowo, zgodnie z art. 9 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 25a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy zawierają transakcje z podmiotami powiązanymi mają obowiązek sporządzania szczególnej dokumentacji podatkowej. Istnieje obowiązek przedłożenia takiej dokumentacji na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej. Dokumentacja ta musi stanowić dowód na to, że przeprowadzone transakcje nie różnią się od transakcji zawieranych przez podmioty niezależne, a jeśli odbiegają od transakcji rynkowych, należy udokumentować, że jest to uzasadnione racjonalnymi przesłankami. Przepisy obu ustaw o podatku dochodowym przewidują szczególną stawkę podatku w wysokości 50 %, która ma zastosowanie do oszacowanego dochodu podatników podlegających opodatkowaniu w Polsce, jeśli podatnicy ci nie przedstawią organom podatkowym wymaganej przez przepisy dokumentacji w zakresie transakcji z powiązanymi z nimi spółkami.

(40)

Przepisy te będą stosowane również w odniesieniu do podatników opodatkowanych podatkiem tonażowym będących jednocześnie płatnikami podatku dochodowego w odniesieniu do działalności, która nie kwalifikuje się do objęcia podatkiem tonażowym. Obowiązujące przepisy prawne umożliwiają dokonywanie weryfikacji osiągniętego zysku poprzez sprawdzenie kosztów uzyskania przychodów i kosztów podatkowych. Natomiast w przypadku podatku tonażowego opodatkowaniu podlega inna kategoria dochodu niezwiązana z przychodami i kosztami w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym. Jest ona uzależniona jedynie od tonażu posiadanych statków i okresu ich eksploatacji.

(41)

W związku z powyższym Polska uważa, że ustawodawstwo podatkowe zawiera już środki zabezpieczające uniemożliwiające niekontrolowane przysparzanie korzyści oparte na zasadzie ceny rynkowej, które są wystarczające do wykrycia i skorygowania transakcji między podmiotami powiązanymi, zawieranych po cenie innej niż cena rynkowa.

2.7.6. Odrębna księgowość

(42)	Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o podatku tonażowym działalność armatora objętą podatkiem tonażowym należy oddzielić od innych rodzajów prowadzonej przez niego działalności.

(43)

Armatorzy podlegający Ustawie o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (17), tj. ci, którzy zarejestrowali swą działalność lub główne miejsce zarządzania w Polsce, zobowiązani są w prowadzonej ewidencji księgowej do oddzielenie aktywów i pasywów, przychodów i związanych z nimi kosztów w odniesieniu do poszczególnych rodzajów działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem tonażowym oraz tych, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem tonażowym. Ponadto armatorzy opodatkowani podatkiem tonażowym są zobowiązani prowadzić w okresie opodatkowania podatkiem tonażowym odrębny wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z działalnością objętą tym podatkiem.

(44)

Polskie ustawodawstwo podatkowe (18) zezwala organom podatkowym na dokonanie, jeśli to konieczne, określenia zysków z różnego rodzaju działalności prowadzonej przez podatników w drodze oszacowania. Podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej (lub księgi przychodów i rozchodów w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych) w sposób zapewniający możliwość określenia wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za dany rok podatkowy. W przedstawianych przez siebie dokumentach armatorzy objęci podatkiem tonażowym muszą uwzględnić środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne oraz wszelkie informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.

(45)

W sytuacji gdy armator objęty podatkiem tonażowym prowadzi działalność objętą podatkiem tonażowym oraz inną działalność objętą podatkiem dochodowym, wówczas jest on zobowiązany w ewidencji księgowej wyodrębnić przychody i związane z nimi koszty, pochodzące z obu rodzajów działalności. W ten sposób obowiązujące przepisy podatkowe uniemożliwiają transfer dochodów lub zysku z działalności nieopodatkowanej podatkiem tonażowym do działalności nim opodatkowanej.

(46)	W konsekwencji władze polskie są zdania, że obecne ustawodawstwo podatkowe w wystarczający sposób określa zasady podziału nie tylko przychodów i kosztów, lecz także zadłużenia i kapitalizacji w odniesieniu do podatku tonażowego w zakresie działalności objętej oraz nieobjętej tym podatkiem.

2.7.7. Minimalny udział we własności floty

(47)

Ustawa o podatku tonażowym nie ustanawia wymogu minimalnego udziału armatorów opodatkowanych podatkiem tonażowym we własności floty. W szczególności dochody z czarterowania statków na zasadzie czarteru na czas, czarteru na podróż lub umowy o zafrachtowanie lub z komercyjnego zarządzania cudzymi statkami mogą najwyraźniej bez żadnych ograniczeń zostać objęte podatkiem tonażowym.

2.7.8. Zasady dotyczące nakładów finansowych

(48)

Żadne ulgi podatkowe, takie jak amortyzacja majątku, nie przysługują w odniesieniu do części nakładów finansowych netto związanej z działalnością objętą podatkiem tonażowym. Aktywa brane pod uwagę w odniesieniu do działalności objętej podatkiem tonażowym to kwalifikujące się statki, aktywa trwałe częściowo lub w całości wykorzystywane do wykonywania tej działalności oraz aktywa łatwo zbywalne i powiązane. Jedynie ta część kosztów odsetek oraz strat kursowych, która związana jest z działalnością nieobjętą podatkiem tonażowym, będzie podlegać odliczeniu od dochodu pochodzącego z działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych.

2.7.9. Opcja »wszystko albo nic«

(49)

Artykuły 3 oraz 4 Ustawy o podatku tonażowym stanowią, że armator opodatkowany podatkiem tonażowym rozlicza w ten sposób całą działalność kwalifikującą się do objęcia tym podatkiem wykonywaną z wykorzystaniem wszystkich posiadanych statków kwalifikujących się do objęcia tym podatkiem. Nie jest możliwe wybiórcze korzystanie z systemu podatku tonażowego.

(50)

Zasadę tą stosuje się także w odniesieniu do grup przedsiębiorstw. Wszystkie przedsiębiorstwa z danej grupy przedsiębiorstw kwalifikujące się do objęcia podatkiem tonażowym podlegające opodatkowaniu w Polsce muszą przyjąć sposób opodatkowania podatkiem tonażowym w odniesieniu do wszystkich rodzajów działalności kwalifikujących się do objęcia podatkiem tonażowym, w momencie gdy jedno z nich wybierze ten sposób opodatkowania.

(51)

Zasada ta ma celu uniknięcie sytuacji, w której armatorzy opodatkowani podatkiem tonażowym wybieraliby opodatkowanie podatkiem tonażowym w odniesieniu do statków przynoszących dochody, zachowując opodatkowanie zwyczajnym podatkiem dochodowym tej części floty, która przynosi straty. W Ustawie o podatku tonażowym brak jest szczegółowych przepisów dotyczących grup przedsiębiorstw, gdyż znajdują się one w Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(52)

Jako grupę przedsiębiorstw należy rozumieć wszystkie przedsiębiorstwa kontrolowane przez jedną osobę fizyczną, lub w przypadku, gdy przedsiębiorstwo nie jest kontrolowane w ten sposób, to przedsiębiorstwo oraz inne przedsiębiorstwa przez nie kontrolowane. Zgodnie z tymi przepisami osoba kontroluje przedsiębiorstwo, jeśli jest zdolna do kontrolowania lub nabycia kontroli, w sposób bezpośredni lub pośredni, działalności tego przedsiębiorstwa.

(53)

Zgodnie z art. 11 Ustawy o podatku tonażowym, w przypadku połączenia się armatorów, z których przynajmniej jeden opodatkowany jest podatkiem tonażowym lub w przypadku, gdy armator opodatkowany podatkiem tonażowym przejmuje innego armatora, nowo utworzone przedsiębiorstwo będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem tonażowym w odniesieniu do całości posiadanej kwalifikującej się floty.

(54)

Kierując się tą samą logiką, w celu uniemożliwienia wybiórczego korzystania przez armatorów z tego systemu, tj. uniemożliwienia stosowania strategii polegającej na jednoczesnym wyborze najkorzystniejszych aspektów podatku dochodowego i podatku tonażowego w odniesieniu do kwalifikujących się rodzajów działalności, armatorzy objęci podatkiem tonażowym nie mogą przez określony czas zrezygnować z tej formy opodatkowania. Okres ten, nazwany ‚okresem opodatkowania podatkiem tonażowym« wprowadzony został do ustawy w celu uniemożliwienia armatorom dowolnej zmiany formy opodatkowania z podatku tonażowego na podatek dochodowy zależnie od posiadanych aktualnie długów lub dochodów. Okres opodatkowania podatkiem tonażowym określony w Ustawie o podatku tonażowym wynosi 5 lat.

2.8. Bandera

(55)	Zgłoszony przez Polskę system podatku tonażowego ściśle związany jest z podnoszoną banderą, tzn. ze spełnieniem przez kwalifikujące się statki warunku zarejestrowania w polskim rejestrze okrętowym.

2.9. Inne programy pomocy

(56)	Na gruncie posiadanych przez Komisję informacji, nie istnieje obecnie żaden system pomocy na rzecz transportu morskiego w Polsce.

2.10. Zobowiązania strony polskiej

(57)

Władze polskie zobowiązały się w swoim zgłoszeniu do:

—	przedkładania Komisji rocznych sprawozdań dotyczących zmian stanu zarejestrowanej w Polsce floty oraz zatrudnienia marynarzy, wskazujących liczbę armatorów lub grup armatorów objętych podatkiem tonażowym; oraz

—	ponownego zgłoszenia systemu podatku tonażowego po upływie okresu 10 lat (19).

3. OCENA POMOCY

3.1. Istnienie pomocy zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu WE

(58)

Zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu WE, wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(59)

Dzięki systemowi podatku tonażowego, władze polskie przewidują przyznanie pomocy poprzez obniżenie podatków, które w innym wypadku musiałyby ponosić przedsiębiorstwa w tym sektorze, przy użyciu zasobów państwowych, faworyzując przez to pewien rodzaj działalności, w związku z faktem, że środek ten odnosi się do sektora międzynarodowego transportu morskiego. Tego rodzaju pomoc grozi zakłóceniem konkurencji i może wpływać na handel miedzy państwami członkowskimi, ponieważ działalność w zakresie transportu morskiego prowadzona jest głównie na poziomie międzynarodowym. W związku z tym, Komisja uznaje, że środek dotyczy pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Władze polskie nie próbowały zakwestionować tej oceny. Niniejsza opinia Komisji zgodna jest z poprzednią praktyką Komisji w tym zakresie (20).

3.2. Podstawa prawna oceny

(60)

W rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE pomoc przeznaczona na wsparcie rozwoju niektórych rodzajów działalności gospodarczej lub niektórych sektorów gospodarki może być traktowana jako zgodna ze wspólnym rynkiem w przypadku, gdy nie zakłóca, w sposób sprzeczny ze wspólnym interesem, warunków wymiany handlowej i stanowić podstawę do wyłączenia jej spod ogólnego zakazu pomocy państwa. Komisja uznaje, że art. 87 ust. 3 lit. c) traktatu WE stanowi zatem stosowną podstawę prawną do analizy niniejszego programu pomocy.

(61)

W tym konkretnym przypadku pomoc dla sektora morskiego musi być zbadana w świetle Wytycznych Wspólnoty w sprawie pomocy państwa dla transportu morskiego (21) z 2004 r. (dalej zwanych »Wytycznymi«). Wytyczne te określają warunki, na jakich zezwala się państwom członkowskim na tworzenie niektórych programów pomocy państwa w celu wsparcia przemysłu transportu morskiego, jeśli służą one realizacji ogólnych celów takich, jak:

—	udoskonalenie bezpiecznego, wydajnego i przyjaznego dla środowiska transportu morskiego,

—	zachęcanie do rejestrowania statków pod banderami państw członkowskich lub ich powrotu pod te bandery,

—	wspieranie konsolidacji konglomeratu morskiego posiadającego siedziby w państwach członkowskich, przy jednoczesnym utrzymaniu wszechstronnie konkurencyjnej floty na rynkach światowych,

—	utrzymanie i udoskonalenie morskiego know-how oraz ochronę i promowanie zatrudnienia marynarzy z państw członkowskich UE i państw EFTA, a także

—	wspieranie promocji nowych usług w dziedzinie transportu morskiego bliskiego zasięgu zgodnie z białą księgą poświęconą polityce transportowej Wspólnoty.

3.3. Poprzednie decyzje dotyczące podobnych programów pomocy w państwach członkowskich

(62)

W przeciągu ostatnich 11 lat Komisja zatwierdziła na wyżej wspomnianej podstawie prawnej wiele programów pomocowych na rzecz sektora transportu morskiego opartych na podatku tonażowym, w których zawarte były podobne przepisy (22).

—	niderlandzki system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 738/95, zatwierdzona dnia 20 marca 1996 r.);

—	niemiecki system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 396/98, zatwierdzona dnia 25 listopada 1998 r.);

—	angielski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 790/99, zatwierdzona dnia 2 sierpnia 2000 r.);

—	hiszpański system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 736/01, zatwierdzona dnia 27 lutego 2002 r.);

—	duński system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 563/01, zatwierdzona dnia 12 marca 2002 r.);

—	fiński system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 195/02, zatwierdzona dnia 16 października 2002 r.);

—	irlandzki system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 504/02, zatwierdzona dnia 11 grudnia 2002 r.);

—	belgijski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 433/02, zatwierdzona dnia 19 marca 2003 r.);

—	francuski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 737/02, zatwierdzona dnia 13 maja 2003 r.);

—	system opodatkowania podatkiem tonażowym w hiszpańskim Kraju Basków (pomoc N 572/02, zatwierdzona dnia 5 lutego 2003 r.)

—	włoski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 114/04, zatwierdzona dnia 20 października 2004 r.);

—	litewski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 330/05, zatwierdzona dnia 19 lipca 2006 r.).

3.4. Ocena zgodności

(63)	Rozdział 3.1 Wytycznych wyraźnie wskazuje na system opodatkowania przedsiębiorstw podatkiem tonażowym jako przykład środków podatkowych, które »zabezpieczają wysokojakościowe zatrudnienie w sektorze morskim na lądzie« i w związku z tym mogą być uznane za zgodne ze wspólnym rynkiem (23).

(64)

Wytyczne wyznaczają jednakże pewne kryteria, które system taki musi spełnić, aby mógł zostać uznany za zgodny ze wspólnym rynkiem. Ponadto w dotychczas przyjętych decyzjach w sprawie systemów opodatkowania podatkiem tonażowym Komisja rozwinęła przywołaną powyżej w pkt 62 ugruntowaną praktykę w sposobie oceny, czy dane zgłoszenie spełnia wspomniane kryteria, w celu zapobieżenia zakłóceniom konkurencji we Wspólnocie.

(65)

W dalszej części niniejszego dokumentu Komisja dokona oceny zgłoszonego programu pomocy pod względem spełnienia przez niego kryteriów zawartych w Wytycznych. Ocena ta wymaga zbadania programu pod względem działalności, statków oraz przedsiębiorstw kwalifikujących się do objęcia programem, zbadania środków zabezpieczających uniemożliwiających niekontrolowane przysparzanie korzyści z działań, które nie spełniają kryteriów kwalifikacji, zbadania czy spełnione są warunki odnoszące się do pułapu określonego w rozdziale 11 Wytycznych oraz do obowiązku przedkładania sprawozdań ustanowionego w rozdziale 12 Wytycznych.

3.4.1. Badanie zakresu programu

3.4.1.1. Kwalifikująca się działalność

Podstawowa kwalifikująca się działalność

(66)

Komisja nie ma zastrzeżeń co do zgodnej z Wytycznymi możliwości objęcia podatkiem tonażowym międzynarodowego transportu morskiego ładunków i/lub pasażerów. Komisja przypomina, że w wielu spośród wyżej wspomnianych decyzji nie wprowadzano żadnego rozróżnienia pomiędzy transportem międzynarodowym a kabotażem i w związku z tym można stwierdzić, że Komisja zaaprobowała objęcie kabotażu morskiego podatkiem tonażowym. Praktyka Komisji nie stoi więc na przeszkodzie temu, aby Polska rozszerzyła system opodatkowania podatkiem tonażowym również na usługi kabotażu.

(67)

W odniesieniu do holowania, Wytyczne stanowią, że »holowanie« jest objęte zakresem ich stosowania, tylko jeżeli ponad 50 % działań holowniczych faktycznie wykonanych w danym roku przez holownik stanowi »transport morski«. Czas oczekiwania można proporcjonalnie włączyć do tej części działań wykonanych przez holownik, która stanowi »transport morski«.

(68)

W odniesieniu do pogłębiania Wytyczne zawierają podobne przepisy: »Niemniej rozwiązania fiskalne przewidziane dla przedsiębiorstw (takie jak podatek tonażowy) można także stosować do tych jednostek pogłębiających, których działalność polega na ‘transporcie morskim’ — tj. transporcie dalekomorskim wydobytego materiału — przez ponad 50 % rocznego czasu pracy oraz wyłącznie w odniesieniu do takich właśnie działań transportowych«.

(69)

Komisja jest zdania, że zarówno w przypadku holowania, jak i pogłębiania, odpowiednim kryterium do zmierzenia czy osiągnięto próg 50 % jest czas pracy danego holownika lub pogłębiarki w roku podatkowym, a nie, jak stanowi Ustawa o podatku tonażowym, wysokość wypracowanego dochodu. Mimo tego, że obliczenia oparte na wysokości dochodu mogą w niektórych przypadkach prowadzić do uzyskania takiego samego wyniku, jak obliczenia oparte na czasie pracy, na obecnym etapie Komisja uważa, że Polska musi wprowadzić zmiany lub dodatkowe wyjaśnienia do Ustawy o podatku tonażowym w tej kwestii.

(70)

Komisja pragnie zwrócić uwagę Polski na fakt, że wspomniany próg może jedynie być obliczany w odniesieniu do działalności, która dokładnie odpowiada definicji transportu morskiego w rozumieniu prawa Unii Europejskiej, w świetle rozporządzeń Rady (EWG) nr 4055/86 (24) oraz (EWG) nr 3577/92 (25), do których Wytyczne bezpośrednio się odwołują. Na tej podstawie transport morski może być zdefiniowany jako »przewóz pasażerów lub towarów na rzecz klienta drogą morską między portami lub portami a urządzeniami oddalonymi od brzegu«. Dlatego też definicja oparta na zasadzie wyłączenia, jak np. na podstawie listy zawartej w art. 3 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym nie może być sama w sobie wystarczająca. Podobnie sam fakt, że wspomniany artykuł wyklucza holowanie z portu oraz w obrębie portu może być niewystarczający.

(71)

Należy wspomnieć, że Trybunał Sprawiedliwości wyjaśnił pojęcie transportu morskiego w swoim niedawnym wyroku z dnia 11 stycznia 2007 r. w sprawie C-251/04, Komisja przeciwko Grecji, w odniesieniu do kwestii czy działalność holownicza może stanowić transport morski: »[…] charakter i cechy holowania są inne niż kabotażu, zdefiniowanego w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 3577/92. Choć holowanie jest usługą z reguły świadczoną za wynagrodzeniem, nie polega ono zasadniczo na bezpośrednim przewozie pasażerów lub towarów drogą morską. Polega ono raczej na pomocy w przemieszczeniu statku, wiertnicy, platformy lub boi. Holownik, który wspomaga statek przy manewrowaniu, dostarcza mu dodatkowy napęd, lub zastępuje jego silniki w razie awarii, udziela pomocy temu statkowi przewożącemu pasażerów lub towary, lecz nie jest sam statkiem transportującym«. Trybunał stwierdził również, że rozporządzenie (EWG) nr 3577/92 nie obejmuje »usług powiązanych, akcesoryjnych lub pomocniczych w stosunku do świadczenia usług transportu morskiego« (26).

(72)

W świetle cytowanego wyroku, pojęcie transportu morskiego dla celów wytycznych w zakresie pomocy państwa musi być interpretowane wąsko, jako obejmujące jedynie bezpośredni przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między dwoma portami lub portem a urządzeniami oddalonymi od brzegu. W tym kontekście Komisja wyraża wątpliwość czy ewentualne objęcie podatkiem tonażowym holowania i/lub pogłębiania, w sposób przedstawiony w zgłoszeniu, pozostaje w zgodzie z tymi zasadami.

Działalność pomocnicza w transporcie morskim

(73)

Nie naruszając treści poprzednich akapitów oraz pozostając w zgodzie z kierunkami wyznaczonymi przez praktykę (27), Komisja nie sprzeciwia się objęciu przez polski system opodatkowania podatkiem tonażowym następujących rodzajów działalności pomocniczej, które pozostają w ścisłym związku ze świadczeniem usług w transporcie morskim:

a)	dzierżawy i użytkowania kontenerów,

b)	prowadzenia działalności załadunkowej, rozładunkowej i naprawczej,

c)	prowadzenia terminali pasażerskich,

d)	sprzedaży towarów i usług na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych w celu ich konsumpcji na pokładzie statku,

e)	prowadzenia działalności kantorowej na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych skierowanej jedynie do pasażerów statku, pod warunkiem, że taka działalność pozostaje w związku z działalnością główną,

f)	dowozu lądowego i morskiego ładunków i pasażerów,

g)	przewozu ładunków i pasażerów w transporcie multimodalnym.

(74)

Komisja jest zdania, że wyżej wymienione rodzaje działalności są integralna częścią transportu morskiego i muszą zostać włączone w zakres podatku tonażowego. Wymienione rodzaje działalności podlegają objęciu podatkiem tonażowym, jeśli wykonywane są bezpośrednio przez armatora opodatkowanego podatkiem tonażowym.

(75)

Komisja uważa, że usługi transportu morskiego w zakresie pozostałych rodzajów działalności spełniających kryteria kwalifikacji, powinny zostać podzielone na trzy główne grupy:

—	komercyjne zarządzanie statkami;

—	techniczne zarządzanie statkami (tankowanie paliwa, zaopatrzenie w żywność, ubezpieczenie, wydawanie świadectw zgodności statków, konserwacja, itd.); oraz

—	zarządzanie załogą (umowy o pracę, odnowienie załogi, itd.).

(76)	W odniesieniu do zarządzania statkami Wytyczne stanowią, że ‚przedsiębiorstwa armatorskie mogą się ubiegać o pomoc wyłącznie dla tych statków, w przypadku których powierzono im pełne zarządzanie techniczne i zarządzanie załogą«.

(77)

Sytuację, w której statek czarterowany jest bez załogi (czarter samej łodzi) (28), zazwyczaj traktuje się jako przybliżoną do sytuacji korzystania z własnego statku. Mimo, że osoba czarterująca statek nie posiada prawnego tytułu do statku, ponosi większą część, jeśli nie całość odpowiedzialności za zarządzanie statkiem i/lub załogą. Statek może również być czarterowany wraz z załogą (czarter na czas) (29). W takiej sytuacji osoba czarterująca nie jest zazwyczaj odpowiedzialna za wszystkie aspekty związane z zarządzaniem. Tego rodzaju statki mogą zostać opodatkowane podatkiem tonażowym, ale z pewnymi ograniczeniami. Kwestia zarządzania staje się ważna w celu określenia czy statki spełniają warunki konieczne do objęcia podatkiem tonażowym. Komisja jest zdania, że w takich przypadkach do zachowania prawa do korzystania z podatku tonażowego nie wystarczy, aby armatorzy objęci podatkiem tonażowym prowadzili działalność jedynie w zakresie części z trzech wymienionych grup — konieczne jest łączne wypełnianie trzech wymienionych funkcji.

(78)

Można dodatkowo zacytować Wytyczne, które stanowią, że ‚przedsiębiorstwa armatorskie mogą się ubiegać o pomoc wyłącznie dla tych statków, w przypadku których powierzono im pełne zarządzanie techniczne i zarządzanie załogą. Aby stać się uprawnionymi, armatorzy muszą w szczególności przyjąć od właściciela pełną odpowiedzialność za eksploatację statków, jak również przejąć od właściciela wszelkie prawa i obowiązki, które nakłada Kodeks ISM«. W praktyce oznacza to, że jeśli armator zarządzający statkiem nie zapewnia zarządzania komercyjnego, musi wypełniać jednocześnie przynajmniej dwie pozostałe funkcje.

(79)	Inaczej mówiąc, armatorzy mogą osiągać dochody poprzez wypełnianie jednej lub dwóch z wyżej wymienionych funkcji w odniesieniu do cudzych statków. Dzieje się tak na przykład, gdy przedsiębiorstwo armatorskie zapewnia odpłatnie zarządzanie komercyjne konsorcjum przewoźników.

(80)

Pod tym względem władze polskie zmieniły treść zgłoszenia pismem z dnia 6 czerwca 2007 r. stwierdzając, że zarządzający statkiem mogą zostać objęci podatkiem tonażowym jedynie pod warunkiem, że jednocześnie będą zapewniać zarówno zarządzanie załogą, jak i techniczne zarządzanie statkami. Warunek ten odnosi się zarówno do przedsiębiorstw jedynie zarządzających statkami, jak i do armatorów, który świadczą na rzecz stron trzecich usługi w zakresie technicznego zarządzania statkami i/lub ich załogą w odniesieniu do floty objętej umową dotyczącą zarządzania. Przedsiębiorstwa te, jeśli spełnią powyższy warunek, zostaną opodatkowane podatkiem tonażowym obliczanym na podstawie pojemności zarządzanej przez nie floty, tak jakby były przedsiębiorstwami świadczącymi usługi w transporcie morskim.

(81)

W szczególności w odniesieniu do zarządzania statkami władze polskie przypomniały, że na podstawie art. 2 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym armator, który zarządza cudzym statkiem, w cudzym imieniu i na cudzą rzecz może zostać opodatkowany podatkiem tonażowym pod warunkiem, że posiada ważny Dokument Zgodności, stwierdzający, że zarządzający statkiem przejmuje od armatora wszystkie prawa i obowiązki nałożone przez Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem.

(82)

W odróżnieniu od zarządzania statkiem, zarządzanie komercyjne polega na wypełnianiu wszystkich obowiązków handlowych oraz wzięciu odpowiedzialności za stosunki z klientami w imieniu armatora lub osoby czarterującej statek. Dzieje się tak np. w sytuacji, kiedy przedsiębiorstwu armatorskiemu powierza się sprawowanie zarządzania konsorcjum przewoźników, do którego samo należy. Komisja rozumie, że opłaty pochodzące z takiego zarządzania komercyjnego objęte są opodatkowaniem jako ‚opłaty brokerskie«, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 9 Ustawy o podatku tonażowym z dnia 24 sierpnia 2006 r.

(83)

W każdym z tych przypadków Komisja jest zdania, że można zaakceptować opodatkowanie tego typu dochodów podatkiem tonażowym z powodu konieczności zachowania pewnej elastyczności, jednakże możliwość objęcia tym podatkiem musi być ograniczona w sposób, który sprawi, że przedsiębiorstwa opodatkowane podatkiem tonażowym nie stracą cech przedsiębiorstw świadczących usługi w transporcie morskim.

(84)

W związku z tym Komisja uważa, że dochody płynące z zarządzania statkami we własnym lub w cudzym imieniu mogą zostać objęte podatkiem tonażowym, jeśli armator opodatkowany podatkiem tonażowym zapewnia:

—	albo jednoczesne zarządzanie załogą i techniczne zarządzanie danymi statkami,

—	albo ich zarządzanie komercyjne,

pod warunkiem, że tonaż tych statków nie przekracza czterokrotności tonażu statków, w odniesieniu do których armator opodatkowany podatkiem tonażowym zapewnia jednocześnie zarządzanie załogą, zarządzanie techniczne i komercyjne (30).

(85)	Komisja przypomina, że tonaż statków, w odniesieniu do których armator spełnia niektóre funkcje w cudzym imieniu musi również być brany pod uwagę przy obliczaniu podstawy opodatkowania.

(86)

Kończąc należy powiedzieć, że Komisja nie jest przeciwna włączeniu do podatku tonażowego dochodów pochodzących z następującej działalności (art. 3 ust. 2 pkt 8, 9 i 10 Ustawy o podatku tonażowym): ‚zarząd statkami«; ‚świadczenie usług agentów i maklerów morskich, usług brokerskich i usług agencji zatrudniania, związanych z załogą statku«; ‚działalności polegającej na wynajmie, dzierżawie lub wyczarterowaniu statku« pod warunkiem, że całkowity tonaż statków, w odniesieniu do których armator opodatkowany podatkiem tonażowym nie wykonuje samodzielnie jednoczesnego zarządzania technicznego, komercyjnego i zarządzania załogą, nie przekracza czterokrotności tonażu statków, w odniesieniu do których wykonuje takie zarządzanie. Zasada ta ma służyć zapewnieniu, aby program pozostawał w zgodzie z praktyką Komisji, z której wynika, że system opodatkowania podatkiem tonażowym dotyczy właścicieli statków.

(87)

Na obecnym etapie oceny zgłoszenia Komisja ma wątpliwości czy powyższy warunek został w nim spełniony. W ocenie Komisji władze polskie nie dostarczyły jak dotąd wystarczających wyjaśnień w tej kwestii. W związku z tym Komisja wyraża wątpliwości w odniesieniu do zgodności zgłoszonego środka pod wspomnianym względem.

3.4.1.2. Kwalifikujące się statki

(88)

Ustawa o podatku tonażowym zawiera warunek powiązania z banderą. Pozostaje to w zgodności z założeniami polityki Komisji, przyczyniając się do dążenia do powrotu pod bandery europejskie statków kontrolowanych przez interesy Wspólnoty. W związku z tym warunek powiązania z banderą ustanowiony w rozdziale 3.1 akapit 8 Wytycznych automatycznie uważa się za spełniony.

(89)

W odniesieniu do charakteru powiązania między armatorem opodatkowanym podatkiem tonażowym a statkami wykorzystywanymi przez niego do prowadzenia działalności, Komisja nie widzi przeszkód w objęciu podatkiem tonażowym zysków pochodzących z działalności wykonywanej na pokładzie kwalifikujących się statków posiadanych przez armatora lub czarterowanych przez niego na zasadzie czarteru samej łodzi.

(90)

Niemniej jednak włączenie do podatku tonażowego statków, w odniesieniu do których armator opodatkowany podatkiem tonażowym nie wykonuje zarządzania załogą, ani nie zapewnia obsługi technicznej tych statków, jest (jak wskazano powyżej) zależne od spełnienia pewnych warunków. Statki te są zazwyczaj czarterowane na zasadzie czarteru na czas, czarteru na podróż lub umowy o zafrachtowanie. W odniesieniu do tej kwestii praktyka ustalona przez Komisję wymaga, aby flota objęta podatkiem tonażowym czarterowana na zasadzie czarteru na czas, czarteru na podróż lub umowy o zafrachtowanie nie przekraczała czterokrotności tonażu posiadanej floty lub floty czarterowanej na zasadzie czarteru samej łodzi. (31). Nałożenie takiego warunku ma na celu uniknięcie przyznawania prawa do korzystania z podatku tonażowego podatnikom niebędącym właścicielami statków.

(91)	Komisja pragnie zauważyć, że Polska nie wprowadziła w zgłoszonym systemie pomocy żadnych zmian w celu włączenia tego typu warunku do systemu opodatkowania podatkiem tonażowym.

(92)

Mimo że głównym celem Wytycznych oraz omawianych w nich środków jest odpowiedź na kwestię konkurencyjności pomiędzy statkami pływającymi pod banderami Wspólnoty a statkami zarejestrowanymi w rejestrach otwartych, Komisja musi być świadoma istnienia ryzyka stworzenia sytuacji nieuczciwej przewagi pomiędzy armatorami wykorzystującymi statki zarejestrowane w różnych państwach członkowskich. Wytyczne bezpośrednio odwołują się do ‚konkurencji podatkowej między państwami członkowskimi (32) « oraz ‚coraz większej zbieżności w podejściu państw członkowskich do pomocy dla żeglugi morskiej«. W związku z tym Komisja musi ‚utrzymywać bieżącą, sprawiedliwą równowagę (33).« (akapit 18) i pozostawać ‚świadoma konieczności utrzymania wysokiego podobieństwa i zbieżności pomiędzy systemami opodatkowania podatkiem tonażowym w obrębie Wspólnoty«.

(93)

W związku z faktem, że władze polskie nie odniosły się do kwestii zawężenia możliwości opodatkowania podatkiem tonażowym statków czarterowanych na zasadzie czarteru na czas poprzez wprowadzenie kryterium czterokrotności tonażu statków będących własnością armatora opodatkowanego podatkiem tonażowym lub czarterowanych przez niego na zasadzie czarteru samej łodzi, Komisja musi na tym etapie wyrazić wątpliwość co do zgodności zgłoszonego programu ze wspólnym rynkiem.

3.4.1.3. Przedsiębiorstwa spełniające kryteria

(94)	Komisja nie widzi przeszkód, aby Ustawa o podatku tonażowym objęła spółki podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Taka możliwość jest wyraźnie przewidziana w Wytycznych (34).

(95)

Niemniej jednak polski system opodatkowania podatkiem tonażowym jest szczególny, ponieważ w odróżnieniu od systemów opodatkowania podatkiem tonażowym zatwierdzonych do tej pory przez Komisję, objęte mogą nim zostać osoby fizyczne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie posiadanej przez siebie wiedzy Komisja stwierdza, że nie posiada ona jak do tej pory żadnego doświadczenia w odniesieniu do systemów opodatkowania podatkiem tonażowym obejmujących swoim zakresem osoby fizyczne lub osoby prawne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Należy przypomnieć, że sformułowania użyte w Wytycznych wskazują na bezpośrednią zależność między podatkiem tonażowym a podatkiem dochodowym od osób prawnych (35). W związku z tym Komisja zwraca się z prośbą do władz polskich o dostarczenie dodatkowych wyjaśnień w tej kwestii.

(96)

Jeśli chodzi o zarządzanie strategiczne, armatorzy opodatkowani podatkiem tonażowym są zobowiązani do podejmowania strategicznych decyzji dotyczących wydatków kapitałowych oraz obniżenia kapitału z terytorium Polski. Wydaje się, że w przeprowadzaniu oceny tej kwestii władze polskie będą się kierować kryterium fizycznego ulokowania niektórych pracowników, którzy muszą zostać umiejscowieni w Polsce. Znaczenie mieć będzie umiejscowienie siedziby, miejsce pracy kadry zarządzającej szczebla wyższego oraz usytuowanie ciał zarządzających, jak rada zarządzająca i zarząd, które powinny znajdować się w Polsce. W przypadku zarządzania komercyjnego, organy podatkowe dokonają oceny tego, czy takie działania jak planowanie tras, przyjmowanie rezerwacji dla pasażerów lub załadunku, zaopatrzenie statku, zarządzanie i szkolenie pracowników, techniczne zarządzanie statkami, włącznie z podejmowaniem decyzji w sprawie napraw i przeglądu statków, mają miejsce w Polsce. Inne czynniki, jak zachowanie takich miejsc, jak centra szkoleń, terminale etc. w Polsce, zakres w jakim zagraniczne biura lub oddziały pracują pod kierownictwem pracowników umiejscowionych w Polsce oraz fakt, że statek pływa pod polską banderą, jest zarejestrowany, ubezpieczony lub finansowany w Polsce mogą nadać dodatkowego znaczenia elementom wskazanym powyżej.

(97)

Tak restrykcyjne warunki (określone w pkt 33 i 34 powyżej) wydają się zmniejszać możliwość zakładania drugiej siedziby w Polsce przez przedsiębiorstwa armatorskie z innych państw członkowskich oraz korzystania przez nie z omawianego środka, co w konsekwencji może zniechęcać do zakładania drugiej siedziby. W związku z powyższym wydaje się, że tego rodzaju restrykcyjne warunki mogą doprowadzić do zmniejszenia możliwości zakładania filii oraz — na podstawie oceny prima facie, — że mogą przyczynić się do powstania problemów i de facto dyskryminacji i wpłynąć na ograniczenie swobody przedsiębiorczości. W związku z tym Komisja musi na obecnym etapie postępowania, wyrazić wątpliwość co do zgodności tych warunków ze wspólnym rynkiem.

(98)

Ponadto, niezależnie od tego czy rozszerzenie podatku tonażowego na przedsiębiorstwa podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest zgodne ze wspólnym rynkiem, Komisja ma poważne wątpliwości co do zgodności możliwości odliczeń składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne odpowiednio od kwoty podatku oraz podstawy opodatkowania.

(99)

Po pierwsze, jako że systemy opodatkowania podatkiem tonażowym oparte są na fikcyjnym przychodzie określanym na podstawie tonażu statków, a nie realnych dochodach, armatorzy objęci podatkiem tonażowym nie mają prawa korzystania z tych odliczeń (odpisów amortyzacyjnych i innych przywilejów podatkowych), które stanowią część ogólnego systemu opodatkowania.

(100)

Władze polskie argumentowały, że ponieważ każda osoba fizyczna lub prawna podlegająca opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma w polskim systemie podatku dochodowego prawo do tego typu odliczeń, podatnicy opodatkowani podatkiem tonażowym również powinni mieć do tego prawo. Mimo wszystko Komisja ma wątpliwości dotyczące tej argumentacji. Systemy opodatkowania podatkiem tonażowym tworzone są w celu zastąpienia, a nie w celu dopełnienia zwykłych systemów opodatkowania armatorów, a więc w konsekwencji armatorzy objęci podatkiem tonażowym nie zachowują prawa do dokonywania odliczeń, z których normalnie mogliby korzystać. To rozumowanie powinno mieć zastosowanie również w przypadku, gdy armator jest osobą fizyczną opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

(101)

Reasumując, Komisja ma wątpliwości co do kwestii czy w sytuacji, gdy istnieje możliwość objęcia przez podatek tonażowym także osób podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odliczenia składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz na ubezpieczenia społeczne od odpowiednio kwoty podatku i podstawy opodatkowania byłyby zgodne ze wspólnym rynkiem, biorąc pod uwagę ogólną zasadę zabraniającą odliczeń w ramach systemów opodatkowania podatkiem tonażowym.

3.4.2. Ocena środków zabezpieczających

(102)

Aby system opodatkowania podatkiem tonażowym spełniał warunki określone w Wytycznych, muszą mu towarzyszyć odpowiednie środki zabezpieczające uniemożliwiające niekontrolowane przysparzanie korzyści z działań nie związanych z żeglugą morską, a także uniemożliwiające uchylanie się od opodatkowania (36).

3.4.2.1. Weryfikacja transakcji w ramach grupy spółek oparta na zasadzie ceny rynkowej

(103)

Komisja uważa, że państwo członkowskie wprowadzające podatek tonażowy ma obowiązek zapewnienia, aby obowiązujący na jego terenie system podatku tonażowego nie prowadził do sytuacji unikania opodatkowania za pomocą cen transferowych na szkodę innego kraju, w którym spółka stowarzyszona podlega opodatkowaniu. Komisja stwierdza, że powyższy warunek został spełniony.

3.4.2.2. Odrębna księgowość

(104)

Komisja stwierdza, że w związku z faktem, iż Ustawa o podatku tonażowym stawia jasny wymóg prowadzenia przez armatorów opodatkowanych podatkiem tonażowym odrębnej księgowości dla działań objętych i działań nieobjętych tym podatkiem, powyższy wymóg uznaje się za spełniony.

3.4.2.3. Opcja »wszystko albo nic«

(105)

Ustawa o podatku tonażowym stanowi, że dokonując wyboru opodatkowania podatkiem tonażowym, armator zobowiązany jest objąć nim całą swoją działalność kwalifikującą się do objęcia podatkiem tonażowymi oraz wszystkie swoje statki spełniające kryteria objęcia tym podatkiem. Co więcej, Komisja przyjmuje do wiadomości, że Polska zobowiązuje się do stosowania tej zasady także w odniesieniu do podlegających opodatkowaniu w Polsce grup spółek.

(106)

Komisja pragnie jednakże zauważyć, że okres opodatkowania podatkiem tonażowym, tj. okres, w którym armatorzy, którzy wybrali opodatkowanie podatkiem tonażowym nie mogą zrezygnować z tej formy opodatkowania, ograniczony jest w Polsce do 5 lat. Komisja pragnie zwrócić uwagę na fakt, że minimalna długości tego okresu w innych dotychczas zatwierdzonych systemach opodatkowania podatkiem tonażowym wynosi 10 lat. Jak wskazano w pkt 92, Komisja dąży do zachowania wysokiego stopnia zbieżności pomiędzy zatwierdzonymi systemami opodatkowania podatkiem tonażowym w celu uniknięcia nierównego traktowania statków i armatorów wykonujących działalność pod banderami różnych państw członkowskich.

(107)

Zgoda Komisji na wprowadzenie krótszego okresu opodatkowania podatkiem tonażowym w jednym szczególnym państwie członkowskim spowodowałaby wystąpienie ryzyka naruszenia zasady równego traktowania armatorów z różnych państw członkowskich i doprowadziłaby do zaistnienia szkodliwych rozbieżności pomiędzy systemami opodatkowania podatkiem tonażowym, co z kolei mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której polski system opodatkowania podatkiem tonażowym byłby bardziej (lub mniej) atrakcyjny, powodując chęć przerejestrowywania statków pomiędzy państwami członkowskimi przez armatorów pragnących osiągnąć korzyści dzięki istniejącym różnicom w systemach. Komisja musi niniejszym wyrazić wątpliwość w odniesieniu do tego aspektu zgłoszonego środka i poddać go postępowaniu wyjaśniającemu.

3.4.3. Przestrzeganie pułapu finansowego

(108)

Rozdział 11 Wytycznych stanowi, że »całkowita wielkość pomocy udzielonej w ramach rozdziałów 3 do 6 nie może przekraczać całkowitej sumy podatków i składek socjalnych pobranych z tytułu działalności żeglugowej i od marynarzy«.

(109)

Zgodnie z wiedzą posiadaną przez Komisję, obecnie nie istnieje w Polsce program pomocy, z którego korzyści mogłyby sumować się z korzyściami płynącymi z niniejszego programu. W związku z tym Komisja stwierdza, że warunek dotyczący pułapu określonego w wytycznych został spełniony.

3.4.4. Sprawozdania

(110)

Komisja stwierdza, że zgodnie z wymogiem ustanowionym w Wytycznych, Polska zobowiązała się do przedkładania Komisji rocznego sprawozdania na temat wprowadzania w życie systemu opodatkowania podatkiem tonażowym oraz jego skutków w odniesieniu do zarejestrowanej we Wspólnocie floty oraz do zatrudnienia wspólnotowych marynarzy.

4. WNIOSKI

(111)

W świetle powyższych rozważań Komisja, świadoma konieczności unikania rozbieżności (patrz pkt 92 powyżej) pomiędzy systemami opodatkowania podatkiem tonażowym we Wspólnocie, podjęła decyzję o wszczęciu postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 4 ust. 4 (37) rozporządzenia (WE) nr 659/1999, w odniesieniu do następujących kwestii:

—

możliwości dokonywania odliczeń składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne od odpowiednio kwoty podatku i podstawy opodatkowania przez osoby fizyczne lub osoby prawne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, które wybrały system opodatkowania podatkiem tonażowym;

—	możliwości zrezygnowania z opodatkowania podatkiem tonażowym już po upływie 5 lat od momentu wyboru tej formy opodatkowania;

—

możliwości objęcia podatkiem tonażowym statków, w odniesieniu do których armator nie wypełnia łącznie, we własnym imieniu lub na cudzą rzecz, trzech następujących funkcji: komercyjnego i technicznego zarządzania statkami oraz zarządzania załogą statków wchodzących w skład tonażu przekraczającego czterokrotność tonażu statków, w odniesieniu do których wypełnia te trzy funkcje;

—	objęcia podatkiem tonażowym holowników i pogłębiarek, które świadczą usługi będące transportem morskim przez mniej niż połowę swojego czasu pracy w danym roku podatkowym;

—

oceny czy wymóg, aby kluczowe decyzje w zakresie zarządzania strategicznego oraz technicznego były faktycznie podejmowane w Polsce oraz aby kadra zarządzająca szczebla wyższego, główna siedziba, rada nadzorcza i zarząd były umiejscowione w Polsce może prowadzić do dyskryminacji de facto i ograniczenia swobody przedsiębiorczości w odniesieniu do armatorów z innych państw członkowskich.

(112)

W związku z powyższym Komisja, zgodnie z art. 6 ust. 1 (38) rozporządzenia (EWG) nr 659/1999, wzywa Rzeczpospolitą Polską do przedstawienia uwag na temat zgodności ze wspólnym rynkiem wyżej wspomnianych aspektów programu pomocy i do dostarczenia informacji, które mogą pomóc w przeprowadzeniu oceny zamierzonych środków, w ciągu jednego miesiąca od dnia otrzymania niniejszego pisma. Komisja zwraca się do władz polskich o bezzwłoczne przekazanie kopii niniejszego pisma wszystkim potencjalnie zainteresowanym odbiorcom.

(113)

Komisja pragnie przypomnieć władzom polskim o skutku zawieszającym art. 88 ust. 3 Traktatu WE. W tym kontekście, pragnie ona również zwrócić uwagę władz polskich na art. 14 (39) wspomnianego rozporządzenia, który stanowi, że pomoc przyznana bezprawnie podlega windykacji od beneficjentów.

(114)

Komisja informuje Polskę, że udostępni zainteresowanym stronom informacje, publikując niniejsze pismo wraz z jego streszczeniem w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Poinformuje również zainteresowane strony w państwach EFTA będących sygnatariuszami Porozumienia EOG, publikując zawiadomienie w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, oraz poinformuje Urząd Nadzoru EFTA, wysyłając na jego adres kopię niniejszego pisma. Wszystkie zainteresowane strony zostaną wezwane do przedstawienia uwag w ciągu jednego miesiąca od dnia publikacji.“

(1) Úř. věst. L 83, 27.3.1999, s. 1.

Ustanovení čl. 4 odst. 4 nařízení č. 659/1999:

„4. Shledá-li Komise po předběžném přezkoumání, že existují pochybnosti o slučitelnosti oznámeného opatření se společným trhem, rozhodne o zahájení postupu podle čl. 93 odst. 2 Smlouvy (dále jen ‚rozhodnutí zahájit formální vyšetřovací řízení‘).“

(2) Zarejestrowanym pod nr ref. TREN(2006) A/12656.

(3) Nr ref. TREN(2006) D/204393, D/210227, D/223420 i TREN(2007) D/307010.

(4) Zarejestrowanymi pod nr ref. TREN(2006) A/19774, A/22657 i TREN(2007) A/31073, A/34300.

(5) Dziennik Ustaw z 2006 r., nr 183, poz. 1353.

(6) Dziennik Ustaw z 1992 r., nr 6, poz. 27, z późn. zm.

(7) Dziennik Ustaw z 1995 r., nr 154, poz. 792.

(8) Dziennik Ustaw z 2004 r., nr 210, poz. 2135, z późn. zm.

(9) Dziennik Ustawz 2007 r., nr 11, poz. 74, z późn. zm.

(10) Dziennik Ustaw z 1998 r., nr 144, poz. 930, z późn. zm.

(11) Dziennik Urzędowy Ministerstwa Infrastruktury (WE) nr 4/2005, poz. 28.

(12) Ustawa o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., Dziennik Ustaw z 2002 r., nr 76, poz. 694, z późn. zm.

(13) Dziennik Ustaw z 2000 r., nr 54, poz. 654, z późn. zm.

(14) Dziennik Ustaw z 2000 r., nr 14, poz. 176, z późn. zm.

(15) Por. przypis 13.

(16) Por. przypis 14.

(17) Dziennik Ustaw z 2000 r., nr 14, poz. 176, z późn. zm.

(18) Artykuł 9 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 24a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(19) Armatorzy, którzy zostaną objęci podatkiem tonażowym przed końcem 2016 roku, zatrzymają prawo do korzystania z przedłożonego do ponownej oceny programu przez okres 10 lat.

(20) Wytyczne wspólnoty w sprawie pomocy publicznej dla transportu morskiego; Dz.U. C 13 z 17.1.2004, str. 3. W szczególności rozdział 3.1, w którym mowa, że: »system zastępujący zwyczajny podatek dochodowy podatkiem tonażowym jest pomocą państwa.«

(21) Wytyczne wspólnoty w sprawie pomocy państwa dla transportu morskiego, Dz.U. C 13 z 17.1.2004, str. 3.

(22) Tekst większości tych decyzji dostępny jest w języku(-ach) oficjalnym(-ych) pod następującym adresem internetowym:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/index.htm.

Nieautentyczne wersje w językach roboczych Komisji dostępne są na stronie:

http://ec.europa.eu/dgs/energy_transport/state_aid/decisions/decisions_dg_tren_en.htm.

(23) Zob. rozdział 3.1, akapit 4 i 5 wytycznych: »Tego rodzaju ulgi podatkowe, stosowane szczególnie do żeglugi morskiej, uważa się za pomoc publiczną. Pomocą publiczną jest także zastępowanie tradycyjnego systemu opodatkowania przedsiębiorstw podatkiem tonażowym. (…) Tego rodzaju środki zabezpieczają wysokojakościowe zatrudnienie w sektorze morskim na lądzie, jak np. w sferze zarządzania bezpośrednio związanego z żeglugą morską lub w zakresie działań towarzyszących (ubezpieczenia, maklerstwo, finanse). (…) Tego rodzaju bodźce podatkowe są generalnie akceptowane«.

(24) Artykuł 1 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4055/86 z dnia 22 grudnia 1986 r.; Dz.U. L 378 z 31.12.1986 , stanowi:

»4. Do celów niniejszego rozporządzenia przez ‘usługi transportu morskiego między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a państwami trzecimi’, gdzie są one z reguły świadczone za wynagrodzeniem, rozumie się:

a)	wewnątrzwspólnotowe usługi żeglugowe: przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między każdym portem w państwie członkowskim a każdym portem lub urządzeniem oddalonym od brzegu w innym państwie członkowskim;

b)	ruch między państwami członkowskimi a państwami trzecimi: przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między portami w państwach członkowskich a portami lub urządzeniami oddalonymi od brzegu w państwie trzecim.«

(25) Dz.U. L 364 z 12.12.1992.

(26) Zob. pkt 31 i 32 tego wyroku.

(27) Zob. np. pomoc państwa N 563/01 — Dania — duński system opodatkowania podatkiem tonażowym zatwierdzony przez Komisję dnia 12 marca 2002 r.

(28) Umowy o czarter samej łodzi są zazwyczaj długoterminowe i obejmują czasem nawet całą długość życia statku.

(29) Kontrakty czarterowe na czas często obejmują krótszy okres i są zazwyczaj zawierane w przypadku, kiedy armator w danym momencie nie posiada wystarczającej pojemności, a inne przedsiębiorstwo armatorskie dysponuje pojemnością przekraczającą własne potrzeby.

(30) Niniejsza zasada została wypracowana w praktyce przez Komisję w odniesieniu do czarterowanych statków w decyzji N 563/01 — Dania — Podatek tonażowy, zatwierdzonej dnia 12 marca 2002 r.

(31) Zob. przypis 28 powyżej.

(32) Zob. rozdział 3.1 akapit 2 Wytycznych.

(33) Ibidem akapit 18.

(34) Zob. na przykład rozdział 3.1 akapit 4 Wytycznych: »system zastępujący zwyczajny podatek dochodowy podatkiem tonażowym jest pomocą państwa« (podkreślenie dodano).

(35) Zob. rozdział 3.1 akapit 4 Wytycznych wspomniany w przypisie 28 powyżej.

(36) Zob. rozdział 3.1 akapit 19 Wytycznych: »We wszystkich przypadkach korzyści płynące z programów muszą ułatwiać rozwój sektora żeglugi morskiej oraz zatrudnienia w interesie Wspólnoty. W konsekwencji, opisane powyżej korzyści podatkowe muszą się ograniczać do działań związanych z żeglugą morską; skutkiem tego w przypadkach, w których przedsiębiorstwo posiadające statki jest również zaangażowane w inne działania komercyjne, wymagana będzie przejrzysta rachunkowość, zapobiegająca ‘wyciekom’ do działań niezwiązanych z żeglugą. Takie podejście powinno wspierać konkurencyjność żeglugi morskiej Wspólnoty, przy zobowiązaniach podatkowych zbliżonych poziomem do stawek stosowanych gdzie indziej na świecie, utrzymując zarazem w państwie członkowskim normalną wysokość podatków od innych działań, jak również osobiste wynagrodzenia akcjonariuszy i dyrektorów«.

(37) Artykuł 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 659/1999:

4. W przypadku gdy po przeprowadzeniu wstępnego badania Komisja stwierdza, że zaistniały wątpliwości co do zgodności środka będącego przedmiotem zgłoszenia ze wspólnym rynkiem, Komisja podejmuje decyzję o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 93 ust. 2 Traktatu (zwaną dalej »decyzją o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia«).

(38) Artykuł 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999:

1. Decyzja o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia zawiera podsumowanie odpowiednich kwestii faktycznych i prawnych, wstępną ocenę Komisji odnośnie do charakteru pomocowego proponowanego środka i określa wątpliwości co do jego zgodności ze wspólnym rynkiem. Decyzja wzywa zainteresowane państwo członkowskie i inne zainteresowane strony do przedstawienia uwag w wyznaczonym terminie, który zwykle nie przekracza jednego miesiąca. W należycie uzasadnionych przypadkach Komisja może przedłużyć wyznaczony termin.

(39) Artykuł 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999:

Windykacja pomocy

1. W przypadku gdy podjęte zostały decyzje negatywne w sprawach pomocy przyznanej bezprawnie, Komisja podejmuje decyzję, że zainteresowane państwo członkowskie podejmie wszelkie konieczne środki w celu windykacji pomocy od beneficjenta (zwaną dalej »decyzją o windykacji«). Komisja nie wymaga windykacji pomocy, jeżeli byłoby to sprzeczne z ogólną zasadą prawa wspólnotowego.

2. Pomoc podlegająca windykacji na podstawie decyzji o windykacji obejmuje odsetki naliczone według właściwej stopy ustalonej przez Komisję. Odsetki są płatne od dnia, w którym pomoc przyznana bezprawnie została udostępniona beneficjentowi do daty jej windykacji.

3. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wydanego zgodnie z art. 185 Traktatu, windykacja zostaje przeprowadzona bezzwłocznie i zgodnie z procedurami przewidzianymi w prawie krajowym zainteresowanego państwa członkowskiego, pod warunkiem że przewidują one bezzwłoczne i skuteczne wykonanie decyzji Komisji. W tym celu oraz w wypadku postępowania przed sądami krajowymi, zainteresowane państwa członkowskie podejmują wszelkie konieczne kroki, jakie dostępne są w ich odpowiednich systemach prawnych, włącznie ze środkami tymczasowymi, bez uszczerbku dla prawa wspólnotowego.

		ISSN 1725-5163
Úřední věstník Evropské unie		C 300

České vydání	Informace a oznámení	Svazek 50 12. prosince 2007

Oznámeníč.	Obsah	Strana
	I Usnesení, doporučení a stanoviska
	USNESENÍ
	Rada
2007/C 300/01	Usnesení Rady ze dne 15. listopadu 2007 o vzdělávání a odborné přípravě jakožto hlavní hnací síle Lisabonské strategie	1

	II Sdělení
	SDĚLENÍ ORGÁNŮ A INSTITUCÍ EVROPSKÉ UNIE
	Komise
2007/C 300/02	Bez námitek k navrhovanému spojení (Případ č. COMP/M.4817 – Aviva Italia Holding SpA/Banco Popolare Soc. Coop./Novara Assicura SpA) ( 1 )	3

2007/C 300/03	Bez námitek k navrhovanému spojení (Případ č. COMP/M.4946 – Goldman Sachs/Sintonia SpA/Sintonia) ( 1 )	3

2007/C 300/04	Bez námitek k navrhovanému spojení (Případ č. COMP/M.4947 – Vodafone/Tele2 Italy/Tele2 Spain) ( 1 )	4

2007/C 300/05	Bez námitek k navrhovanému spojení (Případ č. COMP/M.4581 – Imperial Tobacco/Altadis) ( 1 )	4

2007/C 300/06	Bez námitek k navrhovanému spojení (Případ č. COMP/M.4122 – Burda/Hachette/JV) ( 1 )	5

	V Oznámení
	SPRÁVNÍ ŘÍZENÍ
	Úřad pro výběr personálu Evropských společenství (EPSO)
2007/C 300/12	Oznámení o otevřených výběrových řízeních OHIM/AD/01-02/07 a OHIM/AST/01-02/07	21

	ŘÍZENÍ TÝKAJÍCÍ SE PROVÁDĚNÍ POLITIKY HOSPODÁŘSKÉ SOUTĚŽE
	Komise
2007/C 300/13	Státní podpora – Polsko — Státní podpora C 34/07 (ex N 93/06) – Zavedení daňového režimu na základě tonáže zvýhodňujícího námořní dopravu — Výzva k podání připomínek podle čl. 88 odst. 2 Smlouvy o ES ( 1 )	22

2007/C 300/14	Předběžné oznámení o spojení podniků (Věc č. COMP/M.4974 – Gores Group/Sagem Communications) — Věc, která může být posouzena zjednodušeným postupem ( 1 )	37

	JINÉ AKTY
	Komise
2007/C 300/15	Zveřejnění žádosti podle čl. 6 odst. 2 nařízení Rady (ES) č. 510/2006 o ochraně zeměpisných označení a označení původu zemědělských produktů a potravin	38

	měna	směnný kurz
USD	americký dolar	1,4672
JPY	japonský jen	164,24
DKK	dánská koruna	7,4607
GBP	britská libra	0,716
SEK	švédská koruna	9,405
CHF	švýcarský frank	1,665
ISK	islandská koruna	89,87
NOK	norská koruna	7,9975
BGN	bulharský lev	1,9558
CYP	kyperská libra	0,585274
CZK	česká koruna	26,04
EEK	estonská koruna	15,6466
HUF	maďarský forint	251,62
LTL	litevský litas	3,4528
LVL	lotyšský latas	0,6976
MTL	maltská lira	0,4293
PLN	polský zlotý	3,5744
RON	rumunský lei	3,5196
SKK	slovenská koruna	33,098
TRY	turecká lira	1,7175
AUD	australský dolar	1,6575
CAD	kanadský dolar	1,482
HKD	hongkongský dolar	11,4415
NZD	novozélandský dolar	1,8709
SGD	singapurský dolar	2,1161
KRW	jihokorejský won	1 356,13
ZAR	jihoafrický rand	9,8583
CNY	čínský juan	10,8287
HRK	chorvatská kuna	7,3195
IDR	indonéská rupie	13 608,28
MYR	malajsijský ringgit	4,863
PHP	filipínské peso	60,683
RUB	ruský rubl	35,894
THB	thajský baht	44,419

	IV Informace
	INFORMACE ORGÁNŮ A INSTITUCÍ EVROPSKÉ UNIE
	Rada
2007/C 300/07	Závěry Rady a zástupců vlád členských států zasedajících v Radě dne 15. listopadu 2007 o zlepšování kvality vzdělávání učitelů	6

	Komise
2007/C 300/08	Směnné kurzy vůči euru	10

	INFORMACE ČLENSKÝCH STÁTŮ
2007/C 300/09	Souhrnné údaje sdělené členskými státy týkající se státní podpory poskytované na základě nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 o použití článků 87 a 88 Smlouvy o ES na státní podporu malým a středním podnikům působícím v produkci, zpracování a uvádění zemědělských produktů na trh a o změně nařízení Komise (ES) č. 70/2001	11

2007/C 300/10	Sdělení Komise v rámci provádění směrnice 94/9/ES Evropského parlamentu a Rady ze dne 23. března 1994 o sbližování právních předpisů členských států týkajících se zařízení a ochranných systémů určených k použití v prostředí s nebezpečím výbuchu ( 1 )	14

2007/C 300/11	Souhrnné údaje sdělené členskými státy týkající se státní podpory poskytované na základě nařízení Komise (ES) č. 1857/2006 o použití článků 87 a 88 Smlouvy o ES na státní podporu malým a středním podnikům působícím v produkci, zpracování a uvádění zemědělských produktů na trh a o změně nařízení Komise (ES) č. 70/2001	16

ESO (1)	Odkaz a název harmonizované normy (a referenční dokument)	Odkaz na nahrazovanou normu	Datum ukončení presumpce shody nahrazované normy (Poznámka 1)
CEN	EN 14492-2:2006 Jeřáby – Mechanicky poháněné rumpály a kladkostroje – Část 2: Mechanicky poháněné kladkostroje	–
CEN	EN 14591-2:2007 Ochrana a prevence proti výbuchu v podzemních dolech – Ochranné systémy – Část 2: Pasivní vodní protivýbuchové uzávěry	–
CEN	EN 14591-4:2007 Ochrana a prevence proti výbuchu v podzemních dolech – Ochranné systémy – Část 4: Automatické hasicí systémy pro razicí stroje	–
CEN	EN 14756:2006 Stanovení mezní koncentrace kyslíku (LOC) pro hořlavé plyny a páry	–
CEN	EN 14797:2006 Zařízení pro odlehčení výbuchu	–
CEN	EN 14973:2006/AC:2007 Dopravní pásy pro použití v podzemí – Požadavky na elektrickou a tepelnou bezpečnost – Corrigendum	–
CEN	EN 14983:2007 Ochrana a prevence proti výbuchu v dolech – Zařízení a ochranné systémy pro degazaci důlního plynu	–
CEN	EN 14986:2007 Konstrukce ventilátorů pro práci v prostředí s nebezpečím výbuchu	–
CEN	EN 14994:2007 Ochranné systémy pro odlehčení výbuchu plynu	–
CEN	EN 15188:2007 Stanovení chování nahromaděného prachu z hlediska samovolného vznícení	–
CEN	EN 15198:2007 Metodika hodnocení nebezpečí vznícení pro neelektrická zařízení a součástí určené pro použití v prostředí s nebezpečím výbuchu	–
CEN	EN 15233:2007 Metodika hodnocení funkční bezpečnosti ochranných systémů určených pro prostředí s nebezpečím výbuchu	–