Pojazdy silnikowe z przyczepą: palność materiałów używanych w wyposażeniu wnętrz autobusów i autokarów (do 2014 r.)

Celem niniejszej dyrektywy jest harmonizacja krajowych przepisów dotyczących palności materiałów wykorzystywanych w wewnętrznym wyposażeniu autobusów i autokarów.

AKT

Dyrektywa 95/28/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. odnosząca się do palności materiałów konstrukcyjnych używanych w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych

STRESZCZENIE

Niniejsza dyrektywa częściowo wdraża procedury homologacji typu WE ustanowione w dyrektywie Rady 70/156/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep. Przepisy dyrektywy 70/156/EWG dotyczące układów, części i oddzielnych zespołów technicznych w pojazdach stosuje się do celów dyrektywy 95/28/WE.

Dyrektywa dotyczy reakcji na ogień (zapalności, szybkości spalania i oraz topnienia) materiałów stosowanych w autobusach kategorii M3 i autokarach przewożących więcej niż dwudziestu dwóch pasażerów.

Zakres zastosowania niniejszej dyrektywy nie obejmuje autobusów i autokarów do przewozu pasażerów stojących lub do użytku miejskiego.

Państwa członkowskie nie mogą odmówić lub zakazać homologacji typu WE, krajowej homologacji typu, sprzedaży, rejestracji, wprowadzenie do ruchu drogowego lub używania pojazdów/części, które spełniają wymagania niniejszej dyrektywy.

Dyrektywa została uchylona rozporządzeniem (WE) nr 661/2009 z dniem 1 listopada 2014 r.

Ostatnia aktualizacja: 02.07.2014