Osobowość prawna UE

Art. 47 Traktatu o Unii Europejskiej wyraźnie określa osobowość prawną Unii Europejskiej, co czyni ją niezależnym podmiotem w ramach własnego prawa.

Nadanie Unii Europejskiej (UE) osobowości prawnej oznacza, że posiada ona zdolność do:

• negocjacji i zawierania umów międzynarodowych i podpisywania traktatów zgodnie z jej zewnętrznymi zobowiązaniami,
• uzyskania członkostwa w organizacjach międzynarodowych,
• przystępowania do konwencji międzynarodowych, takich jak europejska konwencja praw człowieka, o której mowa w art. 6 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej.

Umowy międzynarodowe zawarte przez UE mogą być bezpośrednio wiążące i mieć pierwszeństwo przed przepisami krajowymi i konstytucjami. Ta zdolność Unii Europejskiej została określona w art. 3 ust. 2 i art. 216 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

UE jest organizacją o zewnętrznych zdolnościach do wchodzenia w stosunki dyplomatyczne poprzez szereg praw, takich jak prawo do reprezentowania i przyjmowania przedstawicieli państw i organizacji spoza UE, prawo do korzystania z immunitetów lub prawo do składania roszczeń lub do działania przed międzynarodowym sądem lub sędzią.

ZOBACZ TAKŻE

• Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB)
• Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
• Europejska konwencja praw człowieka (EKPC)
• Europejska Służba Działań Zewnętrznych
• Unia Europejska
• Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa
• Zasada przyznania
• Traktaty
• Streszczenie orzeczenia
• Działania zewnętrzne UE (streszczenie)
• Umowy międzynarodowe i kompetencje zewnętrzne UE (streszczenie).