Wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony (WPBiO)

Wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony UE (WPBiO) stanowi integralną część wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa UE (WPZiB). Obejmuje ona stopniowe określanie wspólnej polityki obronnej UE, a jej celem jest umożliwienie UE zwiększenia potencjału wojskowego oraz wysyłania misji poza UE, które mają na celu utrzymanie pokoju, zapobieganie konfliktom i wzmacnianie międzynarodowego bezpieczeństwa, zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych. WPBiO szanuje zobowiązania niektórych państw członkowskich, które uważają, że ich wspólna obrona jest wykonywana w ramach NATO. Określają ją art. 42-46 Traktatu o Unii Europejskiej.

Decyzje dotyczące WPBiO podejmowane są jednomyślnie przez Radę Unii Europejskiej. Istnieją jednak pewne odstępstwa zezwalające na podejmowanie decyzji kwalifikowaną większością głosów, na przykład gdy Rada uchwala niektóre decyzje wykonujące decyzję UE lub w przypadku niektórych decyzji dotyczących Europejskiej Agencji Obrony oraz stałej współpracy strukturalnej.

Za proponowanie i wdrażanie decyzji dotyczących WPBiO odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa.