Obrona zbiorowa

Zasady traktatu lizbońskiego odnoszące się do wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) zawierają klauzulę obrony zbiorowej (art. 42 ust. 7 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE)). Jeżeli państwo członkowskie stanie się ofiarą napaści zbrojnej na swoim terytorium, inne państwa członkowskie muszą udzielić mu wsparcia przy użyciu wszelkich środków będących w ich mocy. Zobowiązania te muszą być zgodne ze zobowiązaniami państw członkowskich należących do NATO.

Art. 42 ust. 7 TUE opiera się na traktacie brukselskim (zmienionym w 1954 r.), na mocy którego ustanowiono Unię Zachodnioeuropejską (UZE), organizację obronną składającą się z 10 państw Europy Zachodniej, która oprócz Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego była głównym gwarantem bezpieczeństwa europejskiego po drugiej wojnie światowej. W 2000 r. UZE zgodziła się stopniowo przekazywać swoje zdolności i zadania na rzecz unijnej wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony. Ostatecznie UZE przestała istnieć w czerwcu 2011 r.

ZOBACZ TAKŻE

• Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB)
• Wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony (WPBiO)
• Państwa członkowskie
• NATO (Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego)
• Traktat z Lizbony (streszczenie)
• Traktat o Unii Europejskiej (streszczenie dokumentu).