Duurzame ontwikkeling

Duurzame ontwikkeling werd in 1987 voor het eerste gedefinieerd in het Brundtland-rapport “Our common future” van de Wereldcommissie over Milieu en Ontwikkeling als “ontwikkeling die voorziet in de behoeften van de huidige generatie zonder daarbij de mogelijkheden van toekomstige generaties om ook in hun behoeften te voorzien in gevaar te brengen”. Het probeert het bevorderen van economische welvaart te verzoenen met sociale integratie en milieubeheer, en dient als basis voor alle beleidslijnen en initiatieven van de Europese Unie (EU). Duurzame ontwikkeling werd officieel een van de langetermijndoelen van de EU onder artikel 3, lid 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie.

De EU zet zich in voor het behalen van de 17 duurzameontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) van de Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling van de Verenigde Naties, die in september 2015 is aangenomen. De EU heeft verschillende beleidslijnen, strategieën en initiatieven om uitdagingen aan te gaan zoals het aanpakken van de klimaatverandering, de overgang naar een koolstofarme economie, het stimuleren van innovatie en ondernemerschap, en het bevorderen van gelijke kansen, toegang tot banen, onderwijs en gezondheidszorg, en sociale bescherming. Deze omvatten de Europese Green Deal, het Europees Semester, het actieplan voor de circulaire economie, het milieuactieprogramma, de agenda voor betere regelgeving, het cohesiebeleid van de EU en het actieplan voor de Europese pijler van sociale rechten. In 2023 publiceerde en presenteerde de EU bij de VN haar allereerste vrijwillige evaluatie van de uitvoering van de Agenda 2030.

Buiten haar grenzen erkent de EU de verbanden tussen mondiale uitdagingen en het belang van internationale samenwerking. Het speelde een leidende rol bij het vormgeven van de mondiale Agenda 2030 en de SDG’s, en is actief betrokken bij fora en initiatieven om uitdagingen zoals armoede, honger, gezondheid, onderwijs, gendergelijkheid, schoon water en sanitaire voorzieningen aan te pakken. In 2017 heeft de EU de Europese consensus inzake ontwikkeling aangenomen, waarin haar beleid inzake ontwikkelingssamenwerking wordt uiteengezet, en in 2021 heeft zij het instrument voor nabuurschapsbeleid, ontwikkeling en internationale samenwerking — Europa in de wereld — aangenomen, haar meest recente instrument voor ontwikkelingssamenwerking. Door middel van haar handelsbeleid probeert de EU duurzame ontwikkeling te bevorderen in de handelsovereenkomsten die zij met partnerlanden sluit.

Eurostat, het statistiekbureau van de EU, heeft samen met de Europese Commissie, andere EU-agentschappen, EU-lidstaten en andere belanghebbenden een reeks indicatoren ontwikkeld om de voortgang van de EU bij het behalen van de SDG’s te volgen. In het verslag Duurzame ontwikkeling in de Europese Unie, dat jaarlijks door Eurostat wordt gepubliceerd, worden trends in deze indicatoren verzameld en beoordeeld, zodat het EU-beleid kan worden geëvalueerd en waar nodig aangepast.

ZIE OOK

• Aanpassing aan klimaatverandering
• Klimaatactie
• Concurrentievermogen
• Economische, sociale en territoriale samenhang
• Energiebeleid van de EU
• EU-ondernemingsbeleid
• Het milieubeleid van de EU
• Europese Commissie
• Europese pijler van sociale rechten
• Europees Semester
• Globalisering van de economie
• Protocol van Kyoto
• Matiging van klimaatverandering
• Overeenkomst van Parijs
• Voorzorgsbeginsel
• Doelstellingen voor duurzame ontwikkeling
• De Europese Green Deal (samenvatting)
• Eurostat - de statistische dienst van de EU (samenvatting)
• Informatieverschaffing over duurzaamheid in de financiëledienstensector (samenvatting)
• Betere regelgeving: waarom en hoe (Europese Commissie)
• Duurzameontwikkelingsdoelstellingen (Europese Commissie)
• Duurzame ontwikkeling in de Europese Unie — Monitoringverslag over de vorderingen met de SDG’s in EU-context — editie 2023 (Eurostat)
• Duurzame ontwikkeling (Europese Commissie).