Vrij verkeer van diensten

Volgens de wet van de Europese Unie (EU) wordt een dienst gedefinieerd als een transactie die wordt aangeboden in ruil voor geld en die niet is onderworpen aan de regels betreffende de vrijheid van verkeer voor goederen, kapitaal en personen.

Artikel 56 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) verbiedt beperkingen op het leveren van diensten met betrekking tot burgers van EU-lidstaten die in een andere lidstaat zijn gevestigd dan die van de persoon voor wie de diensten bedoeld zijn. Met enkele uitzonderingen (vermeld in de artikelen 51, 52 en 346 VWEU) mag de persoon die de dienst aanbiedt tijdelijk zijn activiteiten uitvoeren in de lidstaat waar de dienst wordt geleverd, onder dezelfde voorwaarden als degene die die lidstaat verplicht stelt aan haar burgers.

De dienstenrichtlijn van de EU (richtlijn 2006/123/EG) stelt regels vast met betrekking tot het overgrote deel van diensten, met als uitzondering financiële diensten, bepaalde elektronischecommunicatiediensten, diensten van uitzendbureaus, particuliere beveiligingsdiensten en gokken. De richtlijn staat het toe dat bedrijven worden opgezet en dat diensten kunnen worden geleverd in andere lidstaten dan de eigen lidstaat. De richtlijn verplicht lidstaten om ongerechtvaardigde of discriminerende eisen die invloed hebben op de opbouw of het uitvoeren van een relevante dienst in hun land, te verwijderen. Om aan de rechten van de gebruikers van diensten te kunnen voldoen, moeten lidstaten volgens de richtlijn:

• belemmeringen wegnemen voor gebruikers die een beroep willen doen op diensten die worden aangeboden door aanbieders die in een andere lidstaat zijn gevestigd, zoals de verplichting om een goedkeuring te ontvangen;
• discriminerende eisen afschaffen die op de nationaliteit of verblijfplaats van de gebruiker zijn gebaseerd;
• algemene informatie en bijstand beschikbaar stellen wat betreft wettelijke eisen, met name consumentenbeschermingsvoorschriften, en compensatieprocedures die van toepassing zijn in andere lidstaten.

Artikel 53 VWEU voorziet in het aannemen van richtlijnen door het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie betreffende de wederzijdse erkenning van diploma’s en andere kwalificaties die vereist zijn in elke lidstaat voor toegang tot gereglementeerde beroepen.

ZIE OOK

• Consumentenbescherming
• Raad van de Europese Unie
• Richtlijn
• EU-recht
• Europees Parlement
• Europese Unie
• Vrij kapitaalverkeer
• Vrij verkeer van goederen
• Vrij verkeer van werknemers
• Interne markt
• Lidstaten
• De dienstenrichtlijn van de EU (samenvatting)
• Erkenningsregeling voor beroepskwalificaties (samenvatting)
• Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (samenvatting)
• Interne markt voor diensten — website (Europese Commissie).