32004R0001

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1/2004

z dnia 23 grudnia 2003 r.

w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z produkcją, przetwórstwem i obrotem produktami rolnymi

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 994/98 z dnia 7 maja 1998 r. w sprawie stosowania art. 92 i 93 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa [1], w szczególności jego art. 1 ust. 1 lit. a) pkt i),

po opublikowaniu projektu niniejszego rozporządzenia [2],

po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Pomocy Państwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 994/98 upoważnia Komisję do stwierdzenia, zgodnie z art. 87 Traktatu, że pod pewnymi warunkami pomoc dla małych i średnich przedsiębiorstw jest zgodna ze wspólnym rynkiem i nie podlega obowiązkowi zgłoszenia przewidzianemu w art. 88 ust. 3 Traktatu.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw [3] nie ma zastosowania do działalności związanej z produkcją, przetwórstwem lub obrotem produktami wymienionymi w załączniku I do Traktatu.

(3) Komisja zastosowała art. 87 i 88 Traktatu do małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z produkcją, przetwórstwem i obrotem produktami rolnymi w licznych decyzjach, a także określiła swoją politykę, ostatnio wytycznych dla pomocy państwa w sektorze rolnym [4] (zwanych dalej "wytycznymi rolnymi"). W świetle znacznego doświadczenia Komisji w stosowaniu wyżej wymienionych artykułów do małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z produkcją, przetwórstwem i obrotem produktami rolnymi, właściwym jest, w celu zapewnienia skutecznego nadzoru oraz uproszczenia procedur administracyjnych, bez osłabiania przy tym monitoringu ze strony Komisji, aby Komisja skorzystała z uprawnień przyznanych jej na mocy rozporządzenia (WE) nr 994/98 również w odniesieniu do małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z produkcją, przetwórstwem i obrotem produktami rolnymi, o ile art. 89 Traktatu uznano za mający zastosowanie do takich produktów. Z uwagi na specyfikę sektora rolnego, uzasadnione jest objęcie rozporządzeniem jedynie małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność w tym sektorze.

(4) Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla możliwości Państw Członkowskich do notyfikowania pomocy dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z produkcją, przetwórstwem i obrocie produktami rolnymi. Komisja oceni te zgłoszenia w świetle niniejszego rozporządzenia oraz na podstawie wytycznych rolnych. Zgłoszenia będące w trakcie rozpatrywania w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia należy oceniać w pierwszej kolejności w świetle niniejszego rozporządzenia a następnie, jeśli warunki ustalone w nim nie są spełnione, na podstawie wytycznych rolnych. Należy ustalić przepisy przejściowe dla pomocy, która została udzielona przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia i nie została notyfikowana, naruszając tym samym zobowiązanie z art. 88 ust. 3 Traktatu.

(5) W nadchodzących latach rolnictwo będzie musiało dostosować się do nowych realiów i dalszych zmian odnośnie do rozwoju rynku, polityki rynkowej i zasad handlu, popytu i preferencji konsumenta oraz rozszerzenia Wspólnoty. Zmiany te wpłyną nie tylko na rynki rolne, lecz również ogólnie na lokalne gospodarki na obszarach wiejskich. Polityka rozwoju obszarów wiejskich powinna mieć na celu przywrócenie i umocnienie konkurencyjności obszarów wiejskich, przyczyniając się w ten sposób do zachowania i tworzenia zatrudnienia na tych obszarach.

(6) Małe i średnie przedsiębiorstwa odgrywają decydującą rolę w tworzeniu miejsc pracy oraz, bardziej ogólnie, działają jako czynnik stabilizacji społecznej oraz dynamiki gospodarczej. Ich rozwój może być jednak ograniczony w wyniku niedoskonałości rynku. Przedsiębiorstwa te często mają trudności w pozyskaniu kapitału lub kredytu w wyniku unikania ryzyka przez niektóre rynki finansowe oraz ograniczone możliwości gwarancji, które mogą one oferować. Ograniczone zasoby, jakimi dysponują, mogą również powodować ograniczenie dostępu do informacji, w szczególności dotyczących nowych technologii i potencjalnych rynków. Biorąc pod uwagę te względy, celem pomocy wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia powinno być ułatwianie rozwoju działalności gospodarczej małych i średnich przedsiębiorstw, pod warunkiem że taka pomoc nie wpływa niekorzystnie na warunki handlu w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Należy ten rozwój umacniać i wspierać, upraszczając istniejące przepisy, mające zastosowanie do małych i średnich przedsiębiorstw.

(7) Produkcja, przetwórstwo i obrót produktami rolnymi we Wspólnocie są zdominowane przez małe i średnie przedsiębiorstwa.

(8) Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz zmieniającego i uchylającego niektóre rozporządzenia [5], wprowadzone zostały już szczególne zasady odnośnie do pomocy państwa dla niektórych środków wspierających rozwój obszarów wiejskich, otrzymujących wsparcie Państwa Członkowskiego bez finansowania ze strony Wspólnoty.

(9) Niniejsze rozporządzenie powinno wyłączać każdą pomoc, spełniającą wszystkie wymogi ustanowione tym rozporządzeniem, a także wszystkie systemy pomocy, pod warunkiem że pomoc, która mogłaby być udzielona w ramach takiego systemu spełnia wszystkie odpowiednie wymogi niniejszego rozporządzenia. W celu zapewnienia skutecznego nadzoru i uproszczenia procedur administracyjnych, bez osłabiania monitoringu Komisji, systemy pomocy oraz dotacje indywidualnie poza systemem pomocy powinny zawierać i wyrażać odniesienie do niniejszego rozporządzenia.

(10) Pomoc udzielana dla pokrycia kosztów związanych z reklamą, określona w wytycznych Wspólnoty dla pomocy państwa w zakresie reklamowania produktów wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz niektórych produktów nieujętych w załączniku I [6], powinna zostać wykluczona z zakresu niniejszego rozporządzenia i w dalszym ciągu powinna być objęta jedynie tymi wytycznymi.

(11) Z uwagi na potrzebę znalezienia odpowiedniej równowagi między minimalizacją zniekształceń konkurencji w sektorze, w którym udzielana jest pomoc, a celami niniejszego rozporządzenia nie powinno się wyłączać dotacji udzielanych indywidualnie, przekraczających ustaloną kwotę maksymalną, niezależnie od tego, czy dotacje te udzielane są w ramach systemu pomocy wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia, czy też poza tym systemem.

(12) Niniejsze rozporządzenie nie powinno wyłączać pomocy w zakresie wywozu i pomocy uwarunkowanej stosowaniem produktów krajowych w miejsce przywożonych. Pomoc taka może być niezgodna z międzynarodowymi zobowiązaniami Wspólnoty w ramach Porozumienia w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych Światowej Organizacji Handlu (WTO) oraz Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa. Pomoc dotycząca kosztów uczestnictwa w wystawach handlowych oraz usług badawczych lub doradczych niezbędnych do wylansowania nowego produktu lub istniejącego produktu na nowym rynku nie powinna zwykle stanowić pomocy w zakresie wywozu.

(13) W celu eliminacji różnic, mogących doprowadzić do zniekształcenia konkurencji, dla ułatwienia koordynacji między różnymi inicjatywami wspólnotowymi i krajowymi w zakresie małych i średnich przedsiębiorstw oraz z uwagi na przejrzystość administracyjną i pewność prawną definicja "małych i średnich przedsiębiorstw" stosowana w niniejszym rozporządzeniu powinna być definicją ustanowioną w rozporządzeniu (WE) nr 70/2001.

(14) Zgodnie z ustaloną praktyką Komisji oraz w celu zapewnienia proporcjonalności pomocy i ograniczenia jej do niezbędnej kwoty progi pomocy powinny być wyrażane raczej w kategoriach wielkości pomocy związanej kosztami dopuszczalnymi, niż w kategoriach maksymalnych kwot pomocy.

(15) W celu ustalenia zgodności pomocy ze wspólnym rynkiem stosownie do niniejszego rozporządzenia niezbędne jest uwzględnienie intensywności pomocy, a zatem i kwoty pomocy wyrażonej jako równoważność dotacji. Przy obliczaniu równoważności dotacji pomocy płatnej w kilku ratach oraz pomocy w formie pożyczek uprzywilejowanych należy stosować rynkowe stopy procentowe obowiązujące w czasie udzielenia dotacji. W celu ujednolicenia, przejrzystości i uproszczenia zasad stosowania pomocy państwa, dla celów niniejszego rozporządzenia rynkowe stopy procentowe powinny być traktowane jako stopy referencyjne, pod warunkiem że w przypadku pożyczek uprzywilejowanych pożyczka jest normalnie zabezpieczona i nie podlega nadzwyczajnemu ryzyku. Stopy referencyjne są stopami ustalanymi okresowo przez Komisję na podstawie obiektywnych kryteriów oraz publikowanymi w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i w Internecie.

(16) Zgodnie z ustaloną praktyką Komisji w zakresie oceny pomocy państwa w sektorze rolnym, rozróżnienie między małymi a średnimi przedsiębiorstwami nie jest konieczne. Dla niektórych rodzajów pomocy właściwe jest ustalenie maksymalnych kwot pomocy, które beneficjent może otrzymać.

(17) W świetle doświadczenia Komisji powinny zostać ustalone pułapy pomocy na poziomie zapewniającym odpowiednią równowagę między minimalizacją zniekształceń konkurencji w sektorze pomocy oraz celem związanym z ułatwieniem rozwoju działalności gospodarczej małych i średnich przedsiębiorstw w sektorze rolnym. W celu osiągnięcia spójności ze środkami wsparcia finansowego Wspólnoty pułapy te należy zharmonizować z tymi ustalonymi w wytycznych rolnych oraz w rozporządzeniu (WE) nr 1257/1999.

(18) Właściwe jest ustalenie dalszych warunków, które powinny zostać spełnione przez każdy system pomocy lub indywidualnie udzielaną pomoc, wyłączone na mocy niniejszego rozporządzenia. Przedsiębiorstwa otrzymujące pomoc na cele inwestycyjne powinny były stosować się do kryteriów dotyczących rentowności oraz przestrzegania minimalnych norm, określonych w art. 5 i 26 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999. Należy uwzględnić wszelkie restrykcje w zakresie produkcji lub ograniczenia wsparcia wspólnotowego w ramach organizacji wspólnego rynku. Uwzględniając art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu, pomoc zwykle nie powinna powodować jedynego skutku w postaci stałego lub okresowego zmniejszania kosztów operacyjnych, które beneficjent normalnie musiałby ponosić. Pomoc powinna być proporcjonalna do trudności, które muszą zostać przezwyciężone w celu zapewnienia socjoekonomicznych korzyści, uznawanych za będące w interesie Wspólnoty. Jednostronne środki pomocy państwa, przy zastosowaniu których można jedynie poprawić sytuację finansową producentów, nie przyczyniając się jednak w żaden sposób do rozwoju sektora, w szczególności pomoc udzielana tylko na podstawie ceny, ilości, jednostki produkcyjnej lub jednostki środków produkcji, uważana jest za pomoc operacyjną, która nie jest spójna ze wspólnym rynkiem. Ponadto taka pomoc prawdopodobnie zakłóci mechanizmy wspólnej organizacji rynków. Z tego względu właściwe jest ograniczenie zakresu niniejszego rozporządzenia do niektórych rodzajów pomocy.

(19) Niniejsze rozporządzenie powinno wyłączać pomoc dla małych i średnich przedsiębiorstw bez względu na ich położenie. Inwestycje i tworzenie miejsc pracy mogą przyczyniać się do rozwoju gospodarczego regionów mniej uprzywilejowanych oraz regionów Celu 1 we Wspólnocie. Małe i średnie przedsiębiorstwa w tych regionach doświadczają strukturalnych trudności związanych z położeniem oraz trudności wynikających z ich wielkości. Z tego względu właściwe jest, aby małe i średnie przedsiębiorstwa w regionach mniej uprzywilejowanych oraz regionach Celu 1 korzystały z wyższych pułapów.

(20) Z uwagi na zagrożenie wystąpienia zakłóceń wynikających z ukierunkowanej pomocy inwestycyjnej i w celu umożliwienia rolnikom swobody decydowania odnośnie do produktów, na które przeznaczone są inwestycje, pomoc inwestycyjna wyłączona zgodnie z niniejszym rozporządzeniem nie powinna być ograniczona do określonych produktów rolnych. Warunek ten nie powinien stanowić przeszkody, aby Państwa Członkowskie wykluczały niektóre produkty rolne z takiej pomocy lub systemów pomocy, szczególnie wtedy gdy nie mogą być znalezione normalne rynki zbytu. Również niektóre rodzaje inwestycji powinny, same przez się, zostać wykluczone z niniejszego rozporządzenia. Pomoc inwestycyjna ukierunkowana na pewne sektory może być uzasadniona i z tego względu wyłączona, gdy pomoc ogranicza się do pokrycia kosztów wdrożenia pewnych przepisów związanych z ochroną i poprawą środowiska naturalnego, poprawą warunków higienicznych gospodarstw hodowlanych oraz dobrostanu zwierząt gospodarskich. Inwestycje w zakresie przetwórstwa i obrotu produktami rolnymi podejmowane na poziomie gospodarstwa, niepociągające za sobą wzrostu zdolności produkcyjnych oraz nieprzekraczające limitu całkowitych kosztów dopuszczalnych, określonego w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999, powinny zostać przeanalizowane zgodnie z zasadami ustalonymi dla inwestycji w zakresie wytwarzania produktów rolnych. Inwestycje w gospodarstwie w zakresie przetwórstwa i obrotu produktami rolnymi, pociągające za sobą wzrost zdolności produkcyjnych i/lub przekraczające limit całkowitych kosztów dopuszczalnych określony w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999, powinny zostać przeanalizowane zgodnie z zasadami ustalonymi dla inwestycji w zakresie przetwórstwa i obrotu produktami rolnymi.

(21) Jeśli pomoc udzielana jest w celu dostosowania do nowo wprowadzonych norm na poziomie wspólnotowym, Państwa Członkowskie nie powinny przedłużać okresu dostosowawczego dla rolników poprzez opóźnianie wprowadzenia w życie tych zasad. Z tego względu należy wyraźnie określić datę, od której nowe prawodawstwo nie może być dłużej uznawane za nowe.

(22) Usługi oferowane w cenach subsydiowanych są często proponowane rolnikom przez spółki, które nie mogą być dowolnie przez nich wybierane. W celu uniknięcia udzielania pomocy świadczącym usługi, a nie rolnikowi, a także w celu zapewnienia otrzymywania przez rolnika najlepszej usługi po konkurencyjnej cenie, należy zapewnić, aby świadczący je byli wybierani oraz wynagradzani zgodnie z zasadami rynkowymi. Jednak, w stosunku do niektórych usług, w szczególności kontrolnych, a także z uwagi na charakter usługi lub podstawę prawną dla jej świadczenia, może istnieć tylko jeden usługodawca.

(23) Niektóre rozporządzenia Rady w dziedzinie rolnictwa przewidują szczególne upoważnienia w zakresie płatności pomocy przez Państwa Członkowskie, często w połączeniu lub uzupełnieniu finansowania ze strony Wspólnoty. Te postanowienia zwykle nie przewidują wyłączenia z obowiązku notyfikowania zgodnie z art. 88 Traktatu, o tyle, o ile taka pomoc spełnia wymogi art. 87 ust. 1 Traktatu. Jako, że warunki takiej pomocy są wyraźnie określone w tych rozporządzeniach i/lub istnieje obowiązek powiadamiania Komisji o tych środkach, zgodnie ze specjalnymi przepisami tych rozporządzeń, nie jest niezbędne dalsze i oddzielne zgłoszenie w ramach art. 88 ust. 3 Traktatu w celu umożliwienia oceny tych środków przez Komisję. Z uwagi na pewność prawną, niniejsze rozporządzenie powinno zawierać odniesienie do tych przepisów i dlatego powiadamianie o tych środkach zgodnie z art. 88 Traktatu nie powinno być konieczne, o tyle, o ile można z wyprzedzeniem zapewnić, że taka pomoc jest udzielana wyłącznie małym i średnim przedsiębiorstwom.

(24) W celu stwierdzenia, że pomoc jest niezbędna i oddziaływuje jako zachęta do rozwoju niektórych rodzajów działalności, niniejsze rozporządzenie nie powinno wyłączać pomocy wspierającej działalność, w prowadzenie której beneficjent sam zaangażowałby się w normalnych warunkach rynkowych. Żadna pomoc odnośnie do działalności już podjętej przez beneficjenta nie powinna być przyznawana z mocą wsteczną.

(25) Niniejsze rozporządzenie nie powinno wyłączać pomocy skumulowanej z inną pomocą państwa, łącznie z pomocą przyznawaną przez krajowe, regionalne lub lokalne organy, ze wsparciem publicznym przyznawanym w ramach rozporządzenia 1257/1999 lub z pomocą Komisji odnośnie do tych samych kosztów dopuszczalnych, jeśli taka kumulacja przekracza progi zatwierdzone w niniejszym rozporządzeniu.

(26) W celu zapewnienia przejrzystości i skutecznego monitorowania, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 994/98, należy opracować standardowy formularz, według którego Państwa Członkowskie powinny przekazywać Komisji, gdy wymaga tego niniejsze rozporządzenie, streszczenia informacji o wdrażanym systemie pomocy lub pomocy udzielanej indywidualnie poza systemami pomocy w celu opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Z tych samych względów, należy ustanowić zasady dotyczące dokumentacji, którą Państwa Członkowskie powinny prowadzić odnośnie do pomocy wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia. Komisja powinna ustalić określone wymogi sprawozdania rocznego w celu przedłożenia go przez Państwa Członkowskie. Z uwagi na powszechną dostępność niezbędnych technologii, streszczenie informacji i sprawozdanie roczne powinny być przekazywane w formie elektronicznej.

(27) Niedopełnienie przez Państwo Członkowskie obowiązków sprawozdawczych ustanowionych niniejszym rozporządzeniem może uniemożliwić Komisji wykonywanie monitoringu zgodnie z art. 88 ust. 1 Traktatu oraz, w szczególności, ocenę, czy kumulatywny efekt gospodarczy pomocy wyłączonej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem działa niekorzystnie na warunki handlu w stopniu sprzecznym z interesem publicznym. Potrzeba oceny skumulowanego efektu pomocy państwa jest szczególnie ważna, gdy ten sam beneficjent może otrzymywać pomoc udzielaną z kilku źródeł, co ma coraz częściej miejsce w dziedzinie rolnictwa. Z tego względu szczególnie ważne jest, aby Państwo Członkowskie szybko przekazywało odpowiednie informacje przed zastosowaniem pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia.

(28) Uwzględniając doświadczenie Komisji w tej dziedzinie, a w szczególności częstotliwość, z jaką należy na ogół dokonywać przeglądu polityki w zakresie pomocy państwa, należy ograniczyć okres stosowania niniejszego rozporządzenia. W przypadku gdyby niniejsze rozporządzenie wygasło i nie zostało przedłużone, systemy pomocy już wyłączone niniejszym rozporządzeniem powinny nadal pozostać wyłączone przez następne sześć miesięcy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA, DEFINICJE I WARUNKI

Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do pomocy udzielanej małym i średnim przedsiębiorstwom prowadzącym działalność związaną z produkcją, przetwórstwem i obrocie produktami rolnymi.

2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

a) pomocy udzielanej w związku z kosztami reklamy, określonymi w wytycznych Wspólnoty dla pomocy państwa dla reklamowania produktów wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i niektórych produktów niewymienionych w załączniku I;

b) pomocy udzielanej do przetwórstwa produktów rolnych z załącznika I w produkty spoza załącznika I.

3. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do pomocy dla inwestycji indywidualnych o wydatkach dopuszczalnych przekraczających kwotę 12,5 mln EUR lub o rzeczywistej kwocie pomocy przekraczającej 6 mln EUR. Zgodnie z art. 88 ust. 3 Traktatu informacja o takiej pomocy zostaje odrębnie przekazana Komisji.

4. Bez uszczerbku dla art. 16 lit. a) niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

a) pomocy do działalności odnoszącej się do wywozu, mianowicie pomocy związanej bezpośrednio z wywożonymi ilościami, ustanowieniem i działaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi bieżącymi wydatkami związanymi z działalnością wywozową;

b) pomocy uwarunkowanej stosowaniem produktów krajowych zamiast przywożonych.

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszego rozporządzenia:

1) "pomoc" oznacza każdy środek spełniający wszystkie kryteria określone w art. 87 ust. 1 Traktatu;

2) "produkt rolny" oznacza:

a) produkty wymienione w załączniku I do Traktatu, z wyjątkiem produktów rybołówstwa i akwakultury objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 104/2000 [7];

b) produkty zaliczające się do kodów CN 4502, 4503 i 4504 (produkty z korka);

c) produkty przeznaczone do imitowania lub zastępowania mleka i przetworów mlecznych, określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1898/87 [8];

3) "przetwórstwo produktu rolnego" oznacza operację na produkcie rolnym, gdzie produkt będący wynikiem tej operacji jest również produktem rolnym;

4) "małe i średnie przedsiębiorstwa" (MŚP) oznaczają przedsiębiorstwa zgodnie z definicją zwartą w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 70/2001;

5) "wielkość pomocy brutto" oznacza wielkość kwoty pomocy wyrażoną jako procent dopuszczalnych kosztów projektu. Wszystkie zastosowane wielkości są uwzględniane przed jakimkolwiek potrąceniem na rzecz podatku bezpośredniego. Jeśli pomoc jest przyznawana w innej formie niż dotacja, kwotę pomocy stanowi równoważnik dotacji. Pomoc przypadająca do zapłaty w kilku ratach jest dyskontowana do jej wartości w momencie udzielania dotacji. Stopa procentowa wykorzystywana do celów dyskontowania oraz naliczania kwoty pomocy w przypadku pożyczek uprzywilejowanych, jest stopą referencyjną stosowaną w czasie przyznania dotacji;

6) "produkt wysokiej jakości" jest produktem spełniającym kryteria art. 24b ust. 2 lub 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1783/2003 zmieniającego rozporządzenie (WE) 1257/1999 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) [9];

7) "niekorzystne zjawiska klimatyczne, które mogą być porównane do klęsk żywiołowych" oznaczają warunki pogodowe, takie jak mróz, grad, lód, deszcz lub susza, które niszczą 20 % normalnej produkcji na obszarach mniej uprzywilejowanych oraz 30 % na innych obszarach;

8) "obszary mniej uprzywilejowane" oznaczają obszary określone przez Państwa Członkowskie na podstawie art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999;

9) "regiony Celu 1" oznaczają regiony określone w art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 [10];

10) "nowo wprowadzone minimalne normy dotyczące środowiska, higieny i dobrostanu zwierząt" oznaczają:

a) w przypadku norm, które nie przewidują okresu przejściowego, normy, które mają być obowiązujące w stosunku do podmiotów nie więcej niż na dwa lata przed faktycznym rozpoczęciem inwestycji lub

b) w przypadku norm, które przewidują okres przejściowy, normy, które mają być obowiązujące w stosunku do podmiotów po faktycznym rozpoczęciu inwestycji;

11) "młodzi rolnicy" oznaczają producentów produktów rolnych, określonych w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999;

12) "grupa producentów" oznacza grupę, która jest tworzona dla celu wspólnego przystosowywania, w ramach celów wspólnych organizacji rynków, produkcji i wydajności członków grupy do warunków rynkowych, w szczególności poprzez koncentrację dostaw;

13) "stowarzyszenie producentów" oznacza stowarzyszenie, które składa się z uznanych grup producentów i dąży do tych samych celów na szerszą skalę;

14) "koszty badań na TSE i BSE" są wszystkimi kosztami, obejmującymi koszty zestawów do badań, pobierania, transportu, przeprowadzania badań, przechowywania i niszczenia próbek niezbędnych do badań, podejmowanych zgodnie z rozdziałem C załącznika X do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r ustanawiającego przepisy dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych [11].

Artykuł 3

Warunki wyłączenia

1. Pomoc udzielana indywidualnie poza jakimkolwiek systemem, spełniająca wszystkie warunki niniejszego rozporządzenia, jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłaszania z art. 88 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że informacja zbiorcza przewidziana w art. 19 ust. 1, została przedłożona i zawiera wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia, poprzez przywołanie tytułu i odesłanie do publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Systemy pomocy, spełniające wszystkie warunki ustalone w niniejszym rozporządzeniu, są zgodne ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 Traktatu i są wyłączone z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

a) każda pomoc, która może zostać przyznana w ramach takiego systemu, spełnia wszystkie warunki przedstawione w niniejszym rozporządzeniu;

b) system zawiera wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia, poprzez przywołanie tytułu i odesłanie do publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

c) została przedłożona informacja zbiorcza, przewidziana w art. 19 ust. 1.

3. Pomoc udzielona w ramach systemów określonych w ust. 2 jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia, określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że udzielona pomoc bezpośrednio spełnia wszystkie warunki niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

KATEGORIE POMOCY

Artykuł 4

Inwestycje w gospodarstwach rolnych

1. Pomoc na cele inwestycji dla gospodarstw rolnych w ramach Wspólnoty w zakresie produkcji, przetwórstwa i obrotu produktami rolnymi jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłaszania z art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli spełnia warunki przedstawione w ust. 2–10.

2. Wielkość pomocy brutto nie może przekraczać:

a) 50 % uprawnionych inwestycji na obszarach o mniej korzystnych warunkach gospodarowania;

b) 40 % uprawnionych inwestycji w innych regionach.

W przypadku inwestycji dokonywanych przez młodych rolników w ciągu pięciu lat od jej rozpoczęcia maksymalna stawka pomocy wzrasta do 60 % na obszarach o mniej uprzywilejowanych warunkach gospodarowania i 50 % w innych regionach.

Jeśli inwestycje pociągają za sobą dodatkowe koszty związane z ochroną środowiska i poprawą warunków higienicznych gospodarstw hodowlanych lub dobrostanu zwierząt gospodarskich, maksymalne stawki pomocy 50 % i 40 %, określone w ust. 1 lit. a) i b) mogą zostać zwiększone odpowiednio o 25 i 20 punktów procentowych. To zwiększenie stawki może zostać przyznane dla inwestycji, które przekraczają minimalne istniejące wymogi Wspólnoty lub dla inwestycji dokonywanych w celu dostosowania się do nowo wprowadzonych norm minimalnych. Zwiększenie stawki pomocy musi być ograniczone do dodatkowych niezbędnych kosztów dopuszczalnych i nie stosuje się w przypadku inwestycji, które powodują wzrost zdolności produkcyjnych.

3. Inwestycje muszą dążyć do osiągnięcia do jednego lub więcej z następujących celów:

a) zmniejszenia kosztów produkcji;

b) polepszenia i zmiany profilu produkcji;

c) polepszenia jakości;

d) zachowania i polepszenia norm z zakresu środowiska naturalnego, warunków higienicznych oraz dobrostanu zwierząt;

e) promocji zróżnicowania działalności gospodarstwa rolnego.

4. Dopuszczalne wydatki mogą obejmować:

a) budowę, pozyskanie i ulepszenie nieruchomości;

b) zakup lub zakup w formie leasingu nowych maszyn i sprzętu, włączając oprogramowanie komputerowe do wartości rynkowej majątku; inne koszty związane z umową leasingu (podatek, marża leasingodawcy, koszty refinansowania odsetek, koszty ogólne, koszty ubezpieczenia itd.) nie są wydatkami dopuszczalnymi;

c) koszty ogólne, takie jak honoraria dla architektów, inżynierów i za konsultacje, studia wykonalności, uzyskanie patentów i pozwoleń, do 12 % wydatków określonych w lit. a) i b).

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego lit. b), w należycie uzasadnionych przypadkach, zakup sprzętu używanego może być traktowany jako wydatek dopuszczalny, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

a) w oświadczeniu sprzedającego sprzęt potwierdzone jest jego dokładne pochodzenie oraz to, że sprzęt nie był już przedmiotem pomocy krajowej lub wspólnotowej;

b) zakup sprzętu stanowi szczególną korzyść dla programu lub projektu lub jest niezbędny z uwagi na wyjątkowe okoliczności (np. żaden nowy sprzęt nie jest w tym czasie dostępny, co stanowi zagrożenie dla właściwej realizacji projektu);

c) zmniejszenie kosztów związanych, a w wyniku tego kwoty pomocy, w porównaniu z kosztami tego samego sprzętu nowo zakupionego, przy zachowaniu korzystnego wskaźnika koszty-korzyści;

d) pozyskany sprzęt używany musi posiadać charakterystyczne cechy techniczne i/lub technologiczne niezbędne dla wymagań projektu.

5. Pomocy udziela się jedynie dla rentownych gospodarstw rolnych, które stosują się do kryteriów przedstawionych w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999.

Pomoc może zostać udzielona w celu umożliwienia beneficjentowi dostosowanie się do nowo wprowadzonych norm minimalnych dotyczących środowiska naturalnego, higieny i dobrostanu zwierząt.

Ocena zgodności z kryteriami art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 musi zostać dokonana na szczeblu przedsiębiorstwa przez podmiot publiczny lub niezależną stronę trzecią, która posiada kompetencje do wykonania takiej oceny. Przepisy wprowadzające system pomocy lub decyzja przyznająca pomoc indywidualną poza takim systemem muszą określać sposób wykonania takiej oceny.

6. Muszą być dostępne wystarczające dowody potwierdzające, że w przyszłości będą istnieć normalne rynki zbytu dla odnośnych produktów. Ocena taka musi zostać przeprowadzona na właściwym szczeblu, określonym przez Państwo Członkowskie, w stosunku do odnośnych produktów, rodzajów inwestycji oraz istniejących i spodziewanych zdolności produkcyjnych. Ocena normalnych rynków zbytu musi zostać dokonana przez organ publiczny lub stronę trzecią, która jest niezależna od beneficjenta pomocy i posiada kompetencje do wykonania takiej oceny. Przepisy wprowadzające system pomocy muszą określać sposób wykonania takiej oceny. Ocena musi opierać się na ostatnich danych i musi zostać udostępniona publicznie.

7. Nie udziela się pomocy wbrew jakimkolwiek zakazom lub ograniczeniom ustalonym w rozporządzeniach Rady ustanawiających wspólne organizacje rynków, nawet jeśli takie zakazy i ograniczenia dotyczą jedynie wsparcia Wspólnoty.

8. Jeśli pomoc nie jest ograniczona do kosztów wprowadzenia w życie określonych zasad dotyczących ochrony i polepszenia środowiska naturalnego, polepszenia warunków higienicznych gospodarstw hodowlanych lub dobrostanu zwierząt gospodarskich, pomoc nie może ograniczać się do określonych produktów rolnych. Nie udziela się pomocy w następujących przypadkach:

a) w przypadku inwestycji skutkujących zwiększonymi zdolnościami produkcyjnymi, gdy wzrost wydajności w gospodarstwie, mierzony w jednostkach inwentarza żywego dla produkcji zwierzęcej oraz powierzchni pod uprawę dla produkcji roślinnej, wynosi ponad 20 %;

b) przy zakupie uprawnień do produkcji, zwierząt, ziemi (poza ziemią na cele budowlane), roślin lub przy sadzeniu roślin;

c) w przypadku prostych inwestycji odtworzeniowych.

9. Maksymalne wydatki dopuszczalne do wsparcia nie mogą przekraczać limitu całkowitej sumy inwestycji kwalifikującej się do wsparcia, określonej przez Państwo Członkowskie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999. Systemy pomocy muszą ten limit ustalać.

10. Nie udziela się pomocy w następujących przypadkach:

a) dla produkcji i obrotu produktami naśladującymi lub zastępującymi mleko i przetwory mleczne;

b) dla działalności przetwórczej i obrotu w sektorze cukru.

Artykuł 5

Zachowanie tradycyjnych krajobrazów i budowli

1. Pomoc dla zachowania tradycyjnych krajobrazów i budowli jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli spełnia warunki przedstawione w ust. 2 i 3.

2. Udziela się pomocy do 100 % kosztów rzeczywistych poniesionych w związku z inwestycjami lub kapitalnymi remontami, mającymi na celu zachowanie nieprodukcyjnych obiektów dziedzictwa kulturalnego, umiejscowionych na terenie gospodarstw rolnych, takich jak obiekty archeologiczne lub historyczne. Koszty te mogą obejmować uzasadnioną kompensację prac podjętych przez samego rolnika lub jego pracowników, do limitu w kwocie 10000 EUR rocznie.

3. Udziela się pomocy do 60 %, lub 75 % na obszarach o mniej korzystnych warunkach gospodarowania, kosztów rzeczywistych poniesionych w związku z inwestycjami lub kapitalnymi remontami, mającymi na celu zachowanie obiektów dziedzictwa kulturalnego, stanowiących produkcyjny składnik majątku gospodarstwa, takich jak budynki gospodarstwa, pod warunkiem że inwestycja nie powoduje wzrostu zdolności produkcyjnych gospodarstwa.

Jeśli ma miejsce wzrost zdolności produkcyjnych, odnośnie do wydatków dopuszczalnych wynikających z podjęcia odpowiednich prac, wymagających zastosowania materiałów współczesnych, stosuje się stawki pomocy dla inwestycji ustanowione w art. 4 ust. 2. Może zostać udzielona dodatkowa pomoc o stawce w wysokości do 100 % w celu pokrycia dodatkowych kosztów poniesionych w wyniku zastosowania materiałów tradycyjnych niezbędnych do zachowania obiektów dziedzictwa kulturalnego.

Artykuł 6

Przeniesienie budynków gospodarskich w interesie publicznym

1. Pomoc dla przeniesienia budynków gospodarskich jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli jest w interesie publicznym i spełnia warunki przedstawione w ust. 2, 3 i 4.

Interes publiczny, przywołany dla uzasadnienia udzielenia pomocy zgodnie z niniejszym artykułem, jest określony przez odpowiednie przepisy Państwa Członkowskiego.

2. Udziela się pomocy do 100 % poniesionych kosztów rzeczywistych, jeśli przeniesienie budynków w interesie publicznym polega tylko na rozbiórce, przeniesieniu i ponownym montażu istniejących urządzeń.

3. Jeśli przeniesienie budynków w interesie publicznym skutkuje skorzystaniem przez rolnika z bardziej nowoczesnych urządzeń, rolnik musi wnieść wkład w wysokości co najmniej 60 %, lub 50 % na obszarach o mniej korzystnych warunkach gospodarowania, wzrostu wartości odnośnych urządzeń po przeniesieniu. Jeśli beneficjentem jest młody rolnik, ten wkład wynosi odpowiednio co najmniej 55 % i 45 %.

4. Jeśli przeniesienie budynków w interesie publicznym skutkuje wzrostem zdolności produkcyjnych, wkład ze strony beneficjenta musi być równy co najmniej 60 %, lub 50 % na obszarach mniej uprzywilejowanych, wydatków związanych z tym wzrostem. Jeśli beneficjentem jest młody rolnik, ten wkład wynosi odpowiednio co najmniej 55 % lub 45 %.

Artykuł 7

Inwestycje w zakresie przetwórstwa i obrotu

1. Pomoc na cele inwestycji w przetwórstwo i obrót produktami rolnymi jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z obowiązku notyfikacji określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli spełnia warunki przedstawione w ust. 2–7.

2. Wielkość pomocy brutto nie może przekraczać:

a) 50 % dopuszczalnych inwestycji w regionach Celu 1;

b) 40 % dopuszczalnych inwestycji w innych regionach.

3. Dopuszczalne wydatki mogą obejmować:

a) budowę, pozyskanie i ulepszenie nieruchomości;

b) zakup lub zakup w formie leasingu nowych maszyn i sprzętu, włączając oprogramowanie komputerowe do wartości rynkowej majątku; inne koszty związane z umową leasingu (podatek, marża leasingodawcy, koszty refinansowania odsetek, koszty ogólne, koszty ubezpieczenia itd.) nie są wydatkami dopuszczalnymi;

c) koszty ogólne, takie jak honoraria dla architektów, inżynierów i za konsultacje, studia wykonalności, uzyskanie patentów i pozwoleń, do 12 % wydatków określonych w lit. a) i b).

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego lit. b), w należycie uzasadnionych przypadkach, zakup sprzętu używanego może być traktowany jako wydatek dopuszczalny, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

a) w oświadczeniu sprzedającego sprzęt potwierdzone jest jego dokładne pochodzenie oraz to, że sprzęt nie był już przedmiotem pomocy krajowej lub wspólnotowej;

b) zakup sprzętu stanowi szczególną korzyść dla programu lub projektu lub jest niezbędny z uwagi na wyjątkowe okoliczności (np. żaden nowy sprzęt nie jest w tym czasie dostępny, co stanowi zagrożenie dla właściwej realizacji projektu);

c) zmniejszenie kosztów związanych, a w wyniku tego kwoty pomocy, w porównaniu z kosztami tego samego sprzętu nowo zakupionego, przy zachowaniu korzystnego wskaźnika koszty-korzyści;

d) pozyskany sprzęt używany musi posiadać charakterystyczne cechy techniczne i/lub technologiczne niezbędne dla wymagań projektu.

4. Pomocy udziela się jedynie dla przedsiębiorstw, które mogły wykazać, że stosują się do kryteriów przedstawionych w art. 26 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999.

Pomoc może zostać udzielona w celu umożliwienia beneficjentowi zastosowanie się do nowo wprowadzonych norm minimalnych dotyczących środowiska naturalnego, higieny i dobrostanu zwierząt.

Ocena zgodności z kryteriami art. 26 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 musi zostać dokonana na szczeblu przedsiębiorstwa przez podmiot publiczny lub niezależną stronę trzecią, która posiada kompetencje do wykonania takiej oceny. Przepisy wprowadzające system pomocy muszą określać sposób wykonania takiej oceny.

5. Muszą być dostępne wystarczające dowody potwierdzające, że istnieją na przyszłość normalne rynki zbytu dla odnośnych produktów. Ocena taka musi zostać przeprowadzona na właściwym szczeblu, określonym przez Państwo Członkowskie, w stosunku do odnośnych produktów, rodzajów inwestycji oraz istniejących i spodziewanych zdolności produkcyjnych. Ocena normalnych rynków zbytu musi zostać dokonana przez podmiot publiczny lub stronę trzecią, które są niezależne od beneficjenta pomocy i posiadają kompetencje do wykonania takiej oceny. Przepisy wprowadzające system pomocy muszą określać sposób wykonania takiej oceny. Ocena musi opierać się na ostatnich danych i musi zostać udostępniona publicznie.

6. Nie udziela się pomocy wbrew jakimkolwiek zakazom lub ograniczeniom ustalonym w rozporządzeniach Rady ustanawiających wspólne organizacje rynków, nawet jeśli takie zakazy i ograniczenia dotyczą jedynie wsparcia Wspólnoty.

7. Pomoc nie może być ograniczona do określonych produktów rolnych, nie udziela się jednak pomocy w następujących przypadkach:

a) dla produkcji i obrotu produktami naśladującymi lub zastępującymi mleko i przetwory mleczne;

b) dla działalności przetwórczej i obrotu w sektorze cukru.

Artykuł 8

Pomoc w podejmowaniu działalności przez młodych rolników

Pomoc w podejmowaniu działalności przez młodych rolników jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia, określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli spełnia następujące warunki:

a) muszą być spełnione kryteria określone w art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999;

b) połączone wsparcie udzielone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1257/1999 oraz w formie pomocy państwa zgodnie z niniejszym artykułem nie może przekroczyć maksymalnych limitów ustalonych w art. 8 ust. 2 tego rozporządzenia.

Artykuł 9

Pomoc z tytułu przechodzenia na wcześniejszą emeryturę

Pomoc z tytułu przechodzenia na wcześniejszą emeryturę przez rolników jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli spełnia następujące warunki:

a) muszą być spełnione kryteria ustalone w art. 10, 11 i 12 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999;

b) zaprzestanie prowadzenia komercyjnej gospodarki rolnej musi być trwałe i ostateczne.

Artykuł 10

Pomoc dla grup producentów

1. Pomoc początkowa na utworzenie grup producentów lub stowarzyszeń producentów jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli spełnia warunki przedstawione w ust. 2–9.

2. Pod warunkiem istnienia upoważnienia do pomocy finansowej, zgodnie z prawodawstwem odnośnego Państwa Członkowskiego, do otrzymania pomocy określonej w ust. 1 uprawnione są:

a) grupy producentów lub stowarzyszenia producentów zaangażowane w wytwarzanie produktów rolnych i/lub

b) stowarzyszenia producentów odpowiedzialne za nadzór stosowania określeń pochodzenia lub znaków jakości zgodnie z prawem Wspólnoty.

Wewnętrzne przepisy grup lub stowarzyszeń producentów muszą zapewniać zobowiązanie członków do wprowadzania do obrotu produkcji zgodnie z określonymi przez grupę czy stowarzyszenie zasadami podaży i wprowadzania na rynek.

Przepisy te mogą zezwalać na wprowadzanie do obrotu części produkcji bezpośrednio przez rolnika. Przepisy muszą wymagać od producentów wstępujących do grupy lub stowarzyszenia, aby pozostawali ich członkami przez co najmniej trzy lata i informowali o wystąpieniu z nich z co najmniej dwunastomiesięcznym wyprzedzeniem. Przepisy muszą ponadto zawierać wspólne zasady w zakresie produkcji, w szczególności dotyczące jakości produktu lub stosowania praktyk ekologicznych, wspólnych zasad w zakresie wprowadzania towarów na rynek oraz zasad informacji o produkcie, ze szczególnym uwzględnieniem zbiorów i dostępności. Producenci muszą jednak zachować odpowiedzialność za zarządzanie swymi gospodarstwami. Umowy zawarte w ramach grupy lub stowarzyszenia producentów muszą w pełni stosować się do odpowiednich przepisów prawa konkurencji, w szczególności art. 81 i 82 Traktatu.

3. Wydatki kwalifikowane mogą obejmować wynajem odpowiednich pomieszczeń, pozyskanie sprzętu biurowego, w tym sprzętu komputerowego i oprogramowania, koszty personelu administracyjnego, koszty ogólne oraz opłaty prawne i administracyjne. Jeśli pomieszczenia są zakupywane, wydatki dopuszczalne w stosunku do pomieszczeń ograniczone są do kosztów wynajmu po stawkach rynkowych.

4. Pomoc musi być tymczasowa, musi obniżać się i nie może przekraczać 100 % kosztów dopuszczalnych poniesionych w pierwszym roku. Poziom pomocy musi być zmniejszany o co najmniej 20 punktów procentowych za każdy rok działania, tak, aby w piątym roku kwota pomocy była ograniczona do 20 % rzeczywistych wydatków dopuszczalnych poniesionych w tym roku.

5. Nie można wypłacać pomocy w stosunku do kosztów poniesionych po piątym roku lub po siódmym roku po uznaniu organizacji producentów. Nie stanowi to uszczerbku dla dotacji w stosunku do wydatków dopuszczalnych ograniczonych do oraz wynikających z rocznego wzrostu obrotów beneficjenta o co najmniej 30 %, gdy ma to miejsce w wyniku przystąpienia nowych członków i/lub objęcia nowych produktów.

6. Nie udziela się pomocy organizacjom producentów, takim jak spółki czy spółdzielnie, których celem jest zarządzanie jednym lub więcej gospodarstw rolnych, które w rezultacie są pojedynczymi producentami.

7. Nie udziela się pomocy innym stowarzyszeniom rolniczym, które podejmują zadania na poziomie produkcji rolnej, takie jak wzajemne wsparcie, usługi dla gospodarstw z zakresu pomocy społecznej i zarządzania, w gospodarstwach członków, bez zaangażowania się we wspólne przystosowanie podaży do rynku.

8. Całkowita kwota pomocy udzielonej grupie producentów lub stowarzyszeniu zgodnie z niniejszym artykułem nie może przekraczać 100000 EUR.

9. Nie udziela się pomocy grupom lub stowarzyszeniom producentów, których cele są sprzeczne z rozporządzeniem Rady ustanawiającym wspólną organizację rynku.

Artykuł 11

Pomoc z tytułu opłat składek ubezpieczeniowych

1. Pomoc z tytułu składek ubezpieczeniowych dla przedsiębiorstw zaangażowanych w pierwotne wytwarzanie produktów rolnych jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli spełnia warunki przedstawione w ust. 2, 3 i 4.

2. Wielkość pomocy brutto nie może przekraczać:

a) 80 % kosztów składek ubezpieczeniowych, jeśli w polisie wyszczególnione jest objęcie ubezpieczeniem jedynie strat spowodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi, które mogą zostać porównane do klęsk żywiołowych;

b) 50 % kosztów składek ubezpieczeniowych, jeśli w polisie wyszczególnione jest objęcie ubezpieczeniem strat określonych w lit. a) oraz dodatkowo wynikających z:

i) innych strat spowodowanych zjawiskami klimatycznymi; oraz/lub

ii) strat spowodowanych chorobami zwierząt lub roślin.

Straty spowodowane niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi, które mogą zostać porównane do klęsk żywiołowych, muszą być określone na podstawie produkcji brutto odpowiedniej uprawy w roku objętym tymi zjawiskami w porównaniu z roczną produkcją brutto w normalnym roku. Produkcja brutto musi być obliczona poprzez odniesienie do przeciętnej produkcji brutto w poprzednich trzech latach, z wyłączeniem każdego roku, w którym płatne było odszkodowanie w wyniku innych niekorzystnych warunków pogodowych. W przypadku szkody w stosunku do środków produkcji, której skutki odczuwane są przez kilka lat, odsetek strat rzeczywistych w pierwszym roku zbiorów następującym po wystąpieniu niekorzystnego zjawiska, w porównaniu do normalnego roku, określony zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym akapicie, musi przekraczać 10 %, a odsetek strat rzeczywistych pomnożony przez liczbę lat, w których nastąpiły straty produkcji musi przekraczać 20 % na obszarach o mniej uprzywilejowanych warunkach gospodarowania i 30 % na innych obszarach.

3. Pomoc musi być udzielana w stosunku do kosztów składek ubezpieczeniowych, które obejmują pokrycie strat spowodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi, które mogą zostać porównane do klęsk żywiołowych.

4. Pomoc nie może stanowić bariery w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego na usługi ubezpieczeniowe. Pomoc nie może być ograniczona do ubezpieczenia zapewnianego przez tylko jedną firmę ubezpieczeniową lub grupę firm lub ubezpieczenia uzależnionego od warunku, że umowa ubezpieczenia ma być zawarta z firmą założoną w odnośnym Państwie Członkowskim.

Artykuł 12

Pomoc z tytułu reparcelacji gruntów

1. Pomoc dla przedsiębiorstw zaangażowanych w wytwarzanie produktów rolnych jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli jest udzielana w stosunku do reparcelacji gruntów do 100 % poniesionych kosztów rzeczywistych oraz jest ograniczona do kosztów prawnych i administracyjnych, w tym kosztów pomiaru gruntu.

2. Ustęp 1 nie stosuje się do pomocy na cele inwestycyjne, obejmującej zakup gruntów.

Artykuł 13

Pomoc w celu zachęty do produkcji i wprowadzania do obrotu jakościowych produktów rolnych

1. Pomoc z tytułu zachęty do produkcji i wprowadzania do obrotu jakościowych produktów rolnych jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli jest udzielana z tytułu kosztów dopuszczalnych wymienionych w ust. 2 oraz spełnia warunki przedstawione w ust. 3–7.

2. Udziela się pomocy na pokrycie kosztów następujących działalności, o tyle, o ile są one związane z postępem w zakresie jakościowych produktów rolnych:

a) do 100 % kosztów działalności w zakresie badań rynkowych, pomysłu i projektu produktu, obejmujących pomoc udzielaną na przygotowanie wniosków o uznanie oznaczeń pochodzenia lub świadectw o szczególnym charakterze zgodnie z odpowiednimi przepisami Wspólnoty;

b) do 100 % kosztów wprowadzenia programów zapewnienia jakości, takich jak normy serii ISO 9000 lub ISO 14000, programów bazujących na analizie zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP), programów zdolności do prześledzenia, programów zapewniających wzgląd na autentyczność oraz programy norm marketingowych lub audytów środowiskowych;

c) do 100 % kosztów szkolenia personelu w celu zastosowania programów i systemów określonych w lit. b);

d) do 100 % kosztów opłat pobieranych przez uznane organy certyfikujące za początkową certyfikację zapewnienia jakości i podobne systemy;

e) do 100 % kosztów obowiązkowych środków kontrolnych podejmowanych zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym lub krajowym w imieniu organów właściwych, chyba że prawodawstwo Wspólnoty wymaga od przedsiębiorstw ponoszenia takich kosztów;

f) pomoc tymczasowa i degresywna z tytułu środków kontrolnych podejmowanych w ciągu pierwszych siedmiu lat po ustanowieniu systemu kontroli w celu zapewnienia autentyczności oznaczeń pochodzenia lub świadectw o szczególnym charakterze w ramach rozporządzeń Rady (EWG) nr 2081/92 [12] oraz (EWG) nr 2082/92 [13]; obniżenie pomocy musi wynosić co najmniej 10 punktów procentowych rocznie;

g) do 100 % rzeczywistych kosztów poniesionych z tytułu kontroli metod produkcji ekologicznej prowadzonych w ramach rozporządzenia Rady (EWG) nr 2092/91 [14].

3. Pomoc musi być udzielana z uwzględnieniem kontroli podejmowanych przez strony trzecie lub w ich imieniu, takie jak właściwe organy regulacyjne, instytucje działające w ich imieniu lub niezależne organizacje odpowiedzialne za kontrolę i nadzór stosowania określeń pochodzenia, znaków ekologicznych lub znaków jakości, pod warunkiem że określenia i znaki są zgodne z prawodawstwem Wspólnoty.

4. Nie udziela się pomocy z tytułu kosztów kontroli podejmowanych przez samego rolnika lub producenta, a także, gdy prawodawstwo Wspólnoty przewiduje, że koszt kontroli ma być poniesiony przez producentów, bez określania rzeczywistego poziomu opłat.

5. Całkowita kwota wsparcia publicznego udzielonego zgodnie z ust. 2 nie może przekroczyć 100000 EUR na beneficjenta w każdym okresie trzyletnim. Do celów obliczania kwoty pomocy, beneficjenta uważa się za osobę otrzymującą usługi wymienione w ust. 2.

6. Pomoc musi być dostępna dla wszystkich uprawnionych na odnośnym obszarze, w oparciu o obiektywnie określone warunki. Jeśli dostawa usług wymienionych w ust. 2 jest podejmowana przez grupy producentów lub inne organizacje rolne wzajemnego wsparcia, członkostwo w takich grupach lub organizacjach nie może być warunkiem dostępu do usługi. Każdy wkład z tytułu kosztów administracyjnych ze strony osób niebędących członkami grupy lub organizacji musi być ograniczony do proporcjonalnych kosztów dostawy usługi.

7. Jeśli wybór dostawcy usługi wymienionej w ust. 2 nie jest pozostawiony wolnej decyzji beneficjenta usługi, chyba że istnieje tylko jeden możliwy dostawca z uwagi na charakter usługi lub podstawę prawną jej świadczenia, taki dostawca musi zostać wybrany i wynagradzany zgodnie z zasadami rynkowymi, w sposób niedyskryminujący, z zastosowaniem, jeśli to konieczne, procedur przetargowych zgodnych z prawem wspólnotowym oraz z wykorzystaniem reklamy w stopniu wystarczającym na umożliwienie rynkowi usług otwarcie na konkurencję oraz bezstronność przeglądu zasad przetargowych.

Artykuł 14

Zapewnienie wsparcia technicznego w sektorze rolnym

1. Pomoc jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli jest udzielana z tytułu kosztów dopuszczalnych działalności z zakresu wsparcia technicznego, wymienionych w ust. 2 oraz spełnia warunki przedstawione w ust. 3, 4 i 5.

2. Udziela się pomocy na pokrycie następujących kosztów dopuszczalnych:

a) dotyczących nauczania i szkolenia rolników i pracowników gospodarstw:

i) koszty organizacji programu szkolenia;

ii) koszty podróży i utrzymania uczestników;

iii) koszty zapewnienia usług zastępczych podczas nieobecności rolnika lub pracownika gospodarstwa;

b) dotyczących usług zastępczych w gospodarstwie, rzeczywiste koszty zastąpienia rolnika, wspólnika rolnika lub pracownika gospodarstwa podczas choroby i dni wolnych;

c) dotyczących usług doradczych, opłaty za usługi, które nie stanowią działalności ciągłej lub okresowej i nie mają związku ze zwykłymi wydatkami operacyjnymi przedsiębiorstwa, takimi jak rutynowe usługi doradztwa podatkowego, regularne usługi prawne lub reklama;

d) dotyczących organizacji i uczestnictwa w konkursach, wystawach i targach:

i) opłaty z tytułu uczestnictwa;

ii) koszty podróży;

iii) koszty publikacji;

iv) wynajem pomieszczeń wystawowych.

3. Całkowita kwota wsparcia publicznego udzielonego zgodnie z ust. 2 nie może przekroczyć 100000 EUR na beneficjenta w każdym okresie trzyletnim lub 50 % kosztów dopuszczalnych, w zależności od tego, która kwota jest większa. Do celów obliczania kwoty pomocy, beneficjenta uważa się za osobę otrzymującą wsparcie techniczne.

4. Pomoc musi być dostępna dla wszystkich uprawnionych na odnośnym obszarze, na podstawie obiektywnie określonych warunków. Jeśli zapewnienie wsparcia technicznego jest podejmowane przez grupy producentów lub inne organizacje rolne wzajemnego wsparcia, członkostwo w takich grupach lub organizacjach nie może być warunkiem dostępu do usługi. Każdy wkład z tytułu kosztów administracyjnych ze strony osób niebędących członkami grupy lub organizacji musi być ograniczony do proporcjonalnych kosztów dostawy usługi.

5. Jeśli wybór świadczącego wsparcie techniczne nie jest pozostawiony do wolnej decyzji beneficjenta usługi, chyba że istnieje tylko jeden możliwy świadczeniodawca z uwagi na charakter usługi lub podstawę prawną jej świadczenia, taki świadczeniodawca musi zostać wybrany i wynagradzany zgodnie z zasadami rynkowymi, w sposób niedyskryminujący, z zastosowaniem, jeśli to konieczne, procedur przetargowych zgodnych z prawem wspólnotowym oraz z wykorzystaniem reklamy w stopniu wystarczającym na umożliwienie rynkowi usług otwarcie na konkurencję oraz bezstronność przeglądu zasad przetargowych.

Artykuł 15

Wsparcie dla sektora produkcji zwierzęcej

Następująca pomoc dla przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze produkcji zwierzęcej jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłaszania z art. 88 ust. 3 Traktatu:

a) pomoc o stawce do 100 % na pokrycie kosztów administracyjnych związanych z ustanowieniem i utrzymaniem ksiąg hodowlanych;

b) pomoc o stawce do 70 % kosztów badań wykonywanych przez strony trzecie lub w ich imieniu w celu określenia jakości genetycznej lub wydajności inwentarza, z wyjątkiem kontroli podejmowanych przez właściciela inwentarza i rutynowych kontroli jakości mleka;

c) pomoc o stawce do 40 % kosztów dopuszczalnych wymienionych w art. 4 na inwestycje w centrach reprodukcji zwierząt oraz na wprowadzenie nowatorskich technik lub praktyk hodowli zwierząt na szczeblu gospodarstwa, z wyjątkiem kosztów związanych z wprowadzeniem lub wykonaniem sztucznego zapłodnienia;

d) pomoc o stawce do 100 % z tytułu kosztów badań w kierunku TSE.

Jednakże w przypadku obowiązkowych badań w kierunku BSE bydła rzeźnego z przeznaczeniem na konsumpcję, całkowite wsparcie bezpośrednie i pośrednie, obejmujące płatności Wspólnoty, nie może przekraczać 40 EUR za badanie. Kwota ta odnosi się do całkowitych kosztów badania, obejmujących: zestaw do badań, pobranie, transport, badanie, przechowywanie i zniszczenie próbki. Obowiązek przeprowadzenia badania może opierać się na prawodawstwie wspólnotowym lub krajowym.

Pomoc państwa z tytułu kosztów badań na TSE musi być płatna podmiotowi, od którego mają być pobrane próbki do badań. Jednakże w celu ułatwienia administrowania taką pomocą państwa, pomoc może być płatna dla laboratoriom, pod warunkiem że cała kwota pomocy państwa jest przekazywana podmiotowi. Pomoc państwa otrzymana bezpośrednio lub pośrednio przez podmiot, gdzie zostały pobrane próbki do badań, musi wyrażać się przez odpowiednio niższe ceny opłat pobieranych przez ten podmiot.

Artykuł 16

Pomoc przewidziana w niektórych rozporządzeniach Rady

Następująca pomoc dla małych i średnich przedsiębiorstw jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłaszania z art. 88 ust. 3 Traktatu:

a) wkład Państwa Członkowskiego spełniający wszystkie warunki ustanowione w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2702/1999 z dnia 14 grudnia 1999 r. w sprawie środków przekazywania informacji oraz promocji produktów rolnych w państwach trzecich [15], w szczególności jego art. 9 ust. 3;

b) wkład Państwa Członkowskiego spełniający wszystkie warunki ustanowione w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2826/2000 z dnia 19 grudnia 2000 r. w sprawie działań informacyjnych i promocyjnych dotyczących produktów rolnych na rynku wewnętrznym [16], w szczególności jego art. 9 ust. 2, 3 i 4;

c) pomoc udzielana przez Państwa Członkowskie spełniająca wszystkie warunki ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającym przepisy dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych [17], w szczególności jego art. 13 ust. 4;

d) pomoc udzielana przez Państwa Członkowskie spełniająca wszystkie warunki ustanowione w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych [18], w szczególności art. 14 ust. 2;

e) pomoc udzielana przez Państwa Członkowskie spełniająca wszystkie warunki ustanowione w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny [19], w szczególności jego art. 6 ust. 5 i art. 14;

f) pomoc udzielana przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 3 i 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2777/2000 z dnia 18 grudnia 2000 r. przyjmującego wyjątkowe środki wsparcia dla rynku wołowiny [20];

g) pomoc udzielana przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 6 ust. 3 drugi akapit rozporządzenia Rady (WE) nr 1251/1999 z dnia 17 maja 1999 r. ustanawiającego system wsparcia dla producentów niektórych roślin uprawnych [21];

h) pomoc udzielana przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 15 ust. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw [22].

ROZDZIAŁ III

ZASADY OGÓLNE I PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 17

Etapy poprzedzające udzielenie pomocy

1. W celu uprawnienia do wyłączenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem pomoc w ramach systemu pomocy udzielana jest w odniesieniu do podejmowanych działalności lub otrzymywanych usług po ustanowieniu systemu pomocy i opublikowaniu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Jeśli system pomocy wywołuje automatyczne prawo do otrzymania pomocy, niewymagające żadnych dalszych działań na szczeblu administracyjnym, sama pomoc może zostać udzielona jedynie po ustanowieniu systemu pomocy i opublikowaniu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Jeśli system pomocy wymaga dostarczenia wniosku do odnośnego właściwego organu, sama pomoc może zostać udzielona jedynie po spełnieniu następujących warunków:

a) system pomocy musiał zostać ustanowiony i opublikowany zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

b) wniosek o pomoc musiał zostać dostarczony w odpowiedni sposób do odnośnego właściwego organu;

c) wniosek musiał zostać przyjęty przez odnośny właściwy organ w sposób, który zobowiązuje ten organ do udzielenia pomocy, wyraźnie wskazujący kwotę pomocy, która ma zostać udzielona lub sposób obliczenia tej kwoty; takie przyjęcie wniosku przez właściwy organ może zostać zrealizowane, jeśli nie został wyczerpany budżet, będący w dyspozycji pomocy lub systemu pomocy.

2. W celu uprawnienia do wyłączenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, pomoc indywidualna, poza jakimkolwiek systemem pomocy, udzielana jest jedynie w odniesieniu do podejmowanych działalności lub otrzymywanych usług po spełnieniu kryteriów z ust. 1 trzeciego akapitu lit. b) i c).

Artykuł 18

Kumulacja

1. Pułapy pomocy ustalone w art. 4–15 stosuje się bez względu na to, czy wsparcie dla wspomaganych projektów lub działalności jest finansowane całkowicie ze środków państwa, czy też jest częściowo finansowane przez Wspólnotę.

2. Pomoc wyłączona na mocy niniejszego rozporządzenia nie podlega kumulacji z żadną inną pomocą państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu lub wkładem finansowym zapewnionym przez Państwa Członkowskie lub przez Wspólnotę objętym art. 51 ust. 1 akapitem drugim rozporządzenia (WE) nr 1257/1999, w odniesieniu do tych samych kosztów dopuszczalnych, jeśli kumulacja tego typu spowodowałaby przekroczenie maksymalnej wielkości pomocy ustalonej w niniejszym rozporządzeniu.

3. Jeśli Państwo Członkowskie udziela przedsiębiorstwu pomocy, objętej art. 8, 10, 13 lub 14 niniejszego rozporządzenia, informuje przedsiębiorstwo o udzieleniu takiej pomocy zgodnie z odpowiednim artykułem niniejszego rozporządzenia. Państwo Członkowskie otrzymuje od danego przedsiębiorstwa pełne informacje o innej, podobnej, otrzymanej pomocy. W stosunku do pomocy objętej art. 13 i 14, informacja podawana jest odnośnie do podobnej pomocy otrzymywanej w ciągu ostatnich trzech lat.

Państwo Członkowskie może udzielić nowej pomocy jedynie po sprawdzeniu, że nie spowoduje to wzrostu całkowitej kwoty pomocy udzielonej zgodnie z tymi artykułami ponad całkowitą kwotę pomocy otrzymywanej w odnośnym okresie czasu, do poziomu przekraczającego pułap określony w odpowiednim artykule.

Artykuł 19

Przejrzystość i monitorowanie

1. Najpóźniej na 10 dni przed wejściem w życie systemu pomocy lub udzieleniem pomocy indywidualnej poza systemem, wyłączonymi na mocy niniejszego rozporządzenia, Państwo Członkowskie przekazuje Komisji informację zbiorczą dotyczącą systemu pomocy lub pomocy indywidualnej w formie ustalonej w załączniku I w celu opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Informacja zbiorcza przesyłana jest w formie elektronicznej. W ciągu pięciu dni roboczych od otrzymania informacji, Komisja przesyła zawiadomienie o jej otrzymaniu wraz numerem indentyfikacyjnym i publikuje informację w Internecie.

2. Państwo Członkowskie zachowują szczegółową dokumentację dotyczącą systemów pomocy wyłączonych na mocy niniejszego rozporządzenia, pomocy indywidualnej udzielanej w ramach tych systemów oraz pomocy indywidualnej wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia, która jest udzielona poza istniejącymi systemami pomocy. Dokumentacja zawiera wszystkie informacje w celu ustalenia, czy spełnione są warunki wyłączenia, określone w niniejszym rozporządzeniu, łącznie z informacjami dotyczącymi posiadania statusu firmy jako MŚP. Państwa Członkowskie prowadzą dokumentację dotyczącą indywidualnej pomocy przez 10 lat od daty jej przyznania, a w przypadku systemu pomocy – przez 10 lat od daty przyznania ostatniej pomocy indywidualnej w ramach takiego systemu. Na pisemną prośbę Komisji dane Państwo Członkowskie w ciągu 20 dni roboczych lub w innym czasie określonym w prośbie przekazuje Komisji wszystkie informacje, uznane przez Komisję za niezbędne do oceny spełnienia warunków niniejszego rozporządzenia.

3. Jeśli Państwo Członkowskie ustanowiło centralny rejestr pomocy udzielanej rozdzielnie, zgodnie odpowiednio z art. 8, 10, 13 lub 14, zawierający pełną informację na temat pomocy udzielanej przez każdy organ w tym Państwie Członkowskim, wymogu pierwszego akapitu art. 18 ust. 3 nie stosuje się od momentu objęcia rejestrem okresu trzyletniego.

4. Państwa Członkowskie opracowują sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia za okres każdego pełnego lub części roku kalendarzowego, w którym miało zastosowanie niniejsze rozporządzenie, w formie określonej w załączniku II, w wersji elektronicznej. Sprawozdanie to może zostać włączone do sprawozdania rocznego, które ma być przekazywane przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 [23] i jest przedkładane do 30 czerwca roku następującego po roku kalendarzowym objętym sprawozdaniem.

5. Niezwłocznie po wejściu w życie systemu pomocy lub udzieleniu pomocy indywidualnej poza systemem, wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia, Państwa Członkowskie publikują w Internecie pełny tekst takiego systemu pomocy lub kryteria i warunki towarzyszące przyznaniu pomocy indywidualnej. Adres strony internetowej podawany jest Komisji wraz informacją zbiorczą odnośnie do pomocy, wymaganym na mocy ust. 1. Adres ten zawarty jest również w sprawozdaniu rocznym, przedkładanym zgodnie z ust. 4.

Artykuł 20

Wejście w życie i stosowanie

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2006 r.

2. Zgłoszenia nierozstrzygnięte do czasu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oceniane są zgodnie z jego przepisami. Jeśli warunki niniejszego rozporządzenia nie zostaną spełnione, Komisja ocenia nierozstrzygnięte zgłoszenia zgodnie z wytycznymi Wspólnoty dla pomocy państwa w sektorze rolnym.

Pomoc indywidualna i systemy pomocy wprowadzone przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oraz pomoc udzielana w ramach tych systemów w przypadku braku zatwierdzenia przez Wspólnotę oraz przy niedotrzymaniu wymogu zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu są zgodne ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu i podlegają wyłączeniu, jeśli spełniają warunki określone w art. 3 niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem wymogów określonych w ust. 1 i ust. 2 lit. b) i c) tego artykułu, które wyrażają odniesienie do niniejszego rozporządzenia, a także wymogu przekazywania informacji zbiorczej określonej w art. 19 ust. 1 przed udzieleniem pomocy. Każda pomoc, która nie spełnia tych warunków, oceniana jest przez Komisję zgodnie z odpowiednimi ramami, wytycznymi, komunikatami i obwieszczeniami.

3. Systemy pomocy wyłączone na mocy niniejszego rozporządzenia pozostają wyłączone podczas sześciomiesięcznego okresu dostosowawczego, następującego po dacie przewidzianej w ust. 1 akapicie drugim.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 grudnia 2003 r.

W imieniu Komisji

Franz Fischler

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 142 z 14.5.1998, str. 1.

[2] Dz.U. C 194 z 15.8.2003, str. 2.

[3] Dz.U. L 10 z 13.1.2001, str. 33.

[4] Dz.U. C 28 z 1.2.2000, str. 2. (Wersja poprawiona Dz.U. C 232 z 12.8.2000, str. 19).

[5] Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 80.

[6] Dz.U. L 252 z 12.9.2001, str. 5.

[7] Dz.U. L 17 z 21.1.2000, str. 22.

[8] Dz.U. L 182 z 3.7.1987, str. 36.

[9] Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 70.

[10] Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 1.

[11] Dz.U. L 147 z 31.5.2001, str. 1.

[12] Dz.U. L 208 z 24.7.1992, str. 1.

[13] Dz.U. L 208 z 24.7.1992, str. 9.

[14] Dz.U. L 198 z 22.7.1991, str. 1.

[15] Dz.U. L 327 z 21.12.1999, str. 7.

[16] Dz.U. L 328 z 23.12.2000, str. 2.

[17] Dz.U. L 147 z 31.5.2001, str. 1.

[18] Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48.

[19] Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 21.

[20] Dz.U. L 321 z 19.12.2000, str. 47.

[21] Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 1.

[22] Dz.U. L 297 z 21.11.1996, str. 1.

[23] Dz.U. L 83 z 27.3.1999, str. 1.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK I

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK II

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------