31977L0453

Dyrektywa Rady

z dnia 27 czerwca 1977 r.

dotycząca koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w zakresie działalności pielęgniarek/pielęgniarzy odpowiedzialnych za opiekę ogólną

(77/453/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 49, 57, 66 i 235,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [1],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno–Społecznego [2],

a także mając na uwadze, co następuje:

w związku ze wzajemnym uznawaniem dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarek/pielęgniarzy odpowiedzialnych za opiekę ogólną, ustanowionych dyrektywą Rady 77/452/EWG [3], porównywalny charakter kształcenia w Państwach Członkowskich, umożliwiający koordynację w tej dziedzinie, może zostać ograniczony poprzez nałożenie wymogu przestrzegania minimalnych norm przy pozostawieniu Państwom Członkowskim swobody w organizacji nauczania;

koordynacja przewidziana w niniejszej dyrektywie nie wyklucza dalszej koordynacji;

koordynacja przewidziana w niniejszej dyrektywie obejmuje kształcenie zawodowe pielęgniarek/pielęgniarzy odpowiedzialnych za opiekę ogólną; w odniesieniu do kształcenia, obecnie większość Państw Członkowskich nie dokonuje rozróżnienia między pielęgniarkami/pielęgniarzami prowadzącymi działalność jako pracownicy najemni a pielęgniarkami/pielęgniarzami pracującymi na własny rachunek; w celu zachęcenia do swobodnego przepływu wykwalifikowanych pracowników we Wspólnocie, tak szybko, jak jest to możliwe, konieczne wydaje się rozszerzenie stosowania niniejszej dyrektywy na pielęgniarki/pielęgniarzy zatrudnionych jako pracownicy najemni;

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Państwa Członkowskie przyznają dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji pielęgniarek/pielęgniarzy odpowiedzialnych za opiekę ogólną wyszczególnione w art. 3 dyrektywy 77/452/EWG na podstawie egzaminu gwarantującego, że w czasie kształcenia osoba zainteresowana uzyskała:

a) odpowiednią wiedzę w zakresie nauk, na których opiera się pielęgniarstwo ogólne, łącznie z wystarczającym zrozumieniem budowy, funkcji fizjologicznych i zachowania osób zdrowych i chorych oraz zależności między stanem zdrowia a fizycznym i społecznym środowiskiem człowieka;

b) wystarczającą wiedzę o charakterze i etyce zawodu oraz ogólnych zasadach dotyczących stanu zdrowia i pielęgniarstwa;

c) odpowiednie doświadczenie kliniczne; doświadczenie to, dobrane ze względu na jego wartości szkoleniowe, powinno zostać zdobyte pod nadzorem wykwalifikowanego personelu pielęgniarskiego w miejscu, w którym liczba wykwalifikowanego personelu i sprzętu zapewniają właściwą opiekę pielęgniarską nad pacjentami;

d) zdolność do uczestnictwa w praktycznym szkoleniu personelu służby zdrowia oraz doświadczenie w pracy z tym personelem;

e) doświadczenie we współpracy z innymi zawodami w służbie zdrowia.

2. Kształcenie określone w ust. 1, powinno obejmować co najmniej:

a) 10 lat wykształcenia ogólnego poświadczonego dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji, wydanym przez właściwe władze lub organy w Państwie Członkowskim, albo świadectwo potwierdzające wynik egzaminu o poziomie równorzędnym do szkoły pielęgniarskiej;

b) kształcenie zawodowe w pełnym wymiarze godzin, które musi obejmować przedmioty zawarte w programie nauczania wymienione w załączniku do niniejszej dyrektywy i stanowić kurs trzyletni lub 4600 godzin kształcenia teoretycznego i praktycznego.

3. Państwa Członkowskie zapewnią, aby instytucja kształcąca pielęgniarki/pielęgniarzy była odpowiedzialna za koordynację teorii i praktyki w trakcie całego kursu.

Szkolenie teoretyczne i techniczne wymienione w części A Załącznika będzie zrównoważone i skoordynowane ze szkoleniem klinicznym pielęgniarek/pielęgniarzy wymienionym w sekcji B tego Załącznika w taki sposób, aby wiedza i doświadczenie wymienione w ust. 1 zostały nabyte we właściwym trybie.

Szkolenie kliniczne w pielęgniarstwie powinno przybrać formę, zatwierdzonego przez właściwe władze lub organy, nadzorowanego stażu w oddziałach szpitalnych lub innych placówkach medycznych, łącznie z domowymi usługami pielęgniarskimi. W czasie tego szkolenia adepci pielęgniarstwa uczestniczą w pracy oddziałów w zakresie, w jakim uczestnictwo to przyczynia się do ich kształcenia. Zaznajamia się ich z zakresem obowiązków obejmujących opiekę pielęgniarską.

4. Nie później, niż pięć lat po ogłoszeniu niniejszej dyrektywy i po przeanalizowaniu sytuacji, Rada, działając na wniosek Komisji zdecyduje, czy utrzymać lub zmienić przepisy ust. 3 dotyczące równowagi pomiędzy kształceniem teoretycznym i praktycznym z jednej strony, a kształceniem klinicznym pielęgniarek/pielęgniarzy z drugiej strony.

5. Państwa Członkowskie mogą udzielić częściowego zwolnienia osobom, które odbyły część szkolenia określonego w ust. 2 lit. b) w formie innego szkolenia na co najmniej równoważnym poziomie.

Artykuł 2

Bez względu na przepisy art. 1, Państwa Członkowskie mogą dopuścić kształcenie w niepełnym wymiarze godzin na warunkach zatwierdzonych przez właściwe organy krajowe. Pełny okres kształcenia w niepełnym wymiarze godzin nie może być krótszy niż okres kształcenia w pełnym wymiarze godzin.

Poziom kształcenia nie może być ograniczony przez niepełny wymiar godzin.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa stosuje się również do obywateli Państw Członkowskich, którzy, zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników we Wspólnocie [4], prowadzą lub będą prowadzić jako pracownicy najemni jedną z działalności określonych w art. 1 dyrektywy 77/452/EWG.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki uwzględniające niniejszą dyrektywę w ciągu dwóch lat od jej ogłoszenia i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy.

Artykuł 5

W przypadku, gdy Państwo Członkowskie napotka poważne trudności przy wdrażaniu niniejszej dyrektywy w określonych dziedzinach, Komisja wspólnie z tym Państwem dokona analizy tych trudności i zwróci się o opinię do Komitetu Wyższych Urzędników ds. Zdrowia Publicznego powołanego decyzją 75/365/EWG [5], zmienioną decyzją 77/455/EWG [6].

W razie potrzeby, Komisja przedłoży Radzie właściwe propozycje.

Artykuł 6

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 27 czerwca 1977 r.

W imieniu Rady

J. Silkin

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 65 z 5.6.1970, str. 12.

[2] Dz.U. C 108 z 26.8.1970, str. 23.

[3] Dz U. L 176 z 15.7.1977, str. 1.

[4] Dz.U. C 65 z 5.6.1970, str. 12.

[5] Dz.U. C 108 z 26.8.1970, str. 23.

[6] Dz.U. L 176 z 15.7.1977, str. 1.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

PROGRAM KSZTAŁCENIA PIELĘGNIAREK/PIELĘGNIARZY ODPOWIEDZIALNYCH ZA OPIEKĘ OGÓLNĄ

Kształcenie prowadzące do uzyskania dyplomu, świadectwa lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarek/pielęgniarzy odpowiedzialnych za opiekę ogólną składa się z następujących dwóch części:

A. Szkolenie teoretyczne i techniczne:

a) pielęgniarstwo:

wiedza i etyka zawodowa

zasady ogólne zdrowia i pielęgniarstwa

zasady pielęgniarstwa w odniesieniu do:

- medycyny ogólnej i specjalistycznej,

- chirurgii ogólnej i specjalistycznej,

- opieki nad dziećmi i pediatrii,

- opieki położniczej,

- zdrowia psychicznego i psychiatrii,

- opieki nad osobami starymi i geriatrii;

b) nauki podstawowe:

anatomia i fizjologia,

patologia,

bakteriologia, wirusologia i parazytologia,

biofizyka, biochemia i radiologia,

dietetyka,

higiena:

- profilaktyka,

- edukacja zdrowotna,

farmakologia;

c) nauki społeczne:

socjologia,

psychologia,

zasady administracji

zasady pedagogiki

ustawodawstwo społeczne i zdrowotne,

prawne aspekty pielęgniarstwa,

B. Szkolenie kliniczne:

Pielęgniarstwo w odniesieniu do:

- medycyny ogólnej i specjalistycznej,

- chirurgii ogólnej i specjalistycznej,

- opieki nad dziećmi i pediatrii,

- opieki położniczej,

- zdrowia psychicznego i psychiatrii,

- opieki nad osobami starszymi i geriatrii;

- pielęgniarskiej opieki domowej.

--------------------------------------------------