Δικαίωμα στη λήθη στο διαδίκτυο

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Google Spain SL και Google Inc. κατά Agencia Española de Protección de Datos (AEPD) και του Mario Costeja González (2014)

• Το 2010 ένας Ισπανός πολίτης, ο Mario Costeja González, ζήτησε από την Google να διαγράψει ή να αποκρύψει από τα αποτελέσματα αναζήτησης προσωπικά δεδομένα του σχετικά με οφειλές κοινωνικής ασφάλισης τα οποία είχαν δημοσιευτεί στην εφημερίδα La Vanguardia το 1998.
• Υποστήριξε ότι το θέμα είχε επιλυθεί αρκετά χρόνια νωρίτερα και ότι οποιαδήποτε αναφορά σε αυτά ήταν πλέον άνευ σημασίας.
• Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο φορέας εκμετάλλευσης μηχανής αναζήτησης στο διαδίκτυο είναι υπεύθυνος για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα τα οποία εμφανίζονται σε ιστοσελίδες άλλων πηγών και οφείλει να συμμορφώνεται με τη νομοθεσία που προστατεύει τα άτομα από αυτή (οδηγία 95/46/ΕΚ).
• Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο φορέας εκμετάλλευσης μηχανής αναζήτησης μπορεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, να υποχρεούται να διαγράφει συνδέσμους που οδηγούν σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες από τη λίστα αποτελεσμάτων που εμφανίζονται όταν διενεργείται μια αναζήτηση για συγκεκριμένο όνομα (αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως δικαίωμα στη λήθη ή «δικαίωμα διαγραφής συνδέσμων»), σε περίπτωση που η πληροφορία θεωρείται ανακριβής, μη επαρκής, άσχετη ή έχει πάψει να είναι συναφής ή απαραίτητη για τους σκοπούς της επεξεργασίας δεδομένων, αλλά όχι όταν δεν εξυπηρετεί απλώς το υποκείμενο των δεδομένων.

Google LLC κατά Commission nationale de l’informatique et des libertés (CNIL) (2019)

• Στην προσφυγή που άσκησε η Google κατά της γαλλικής αρχής προστασίας δεδομένων, ζητούνταν από το ΔΕΕ να αποφανθεί σε σχέση με το γεωγραφικό πεδίο εφαρμογής του δικαιώματος στη λήθη.
• Το 2016 η γαλλική ρυθμιστική αρχή επέβαλε πρόστιμο 100 000 ευρώ στην Google επειδή αρνήθηκε να εφαρμόσει σε παγκόσμιο επίπεδο το δικαίωμα στη λήθη. Επιπλέον, διέταξε την εταιρεία να εφαρμόσει το δικαίωμα στη λήθη σε όλα τα ονόματα τομέα της Google, συμπεριλαμβανομένου του google.com. Σε απάντηση, η Google υποστήριξε ότι η γαλλική αρχή προστασίας δεδομένων είχε τη δυνατότητα να διατάξει την εφαρμογή του μόνο στον γαλλικό τομέα google.fr.
• Στην απόφασή του, το Δικαστήριο έκρινε ότι το δικαίωμα στη λήθη δεν εφαρμόζεται σε συνδέσμους που εμφανίζονται σε κάθε εκδοχή μηχανής αναζήτησης με παγκόσμια εμβέλεια, ωστόσο εφαρμόζεται σε μηχανές αναζήτησης με ονόματα τομέα που συνδέονται με κράτη μέλη της ΕΕ—δηλαδή, όχι μόνο στο google.fr, αλλά και στο google.it, το google.de, το google.nl κ.λπ.
• Οι φορείς εκμετάλλευσης μηχανών αναζήτησης υποχρεούνται επίσης να λαμβάνουν, όπου κρίνεται απαραίτητο, μέτρα τα οποία να «αποτρέπουν αποτελεσματικά ή τουλάχιστον να αποθαρρύνουν σημαντικά» την πρόσβαση των χρηστών του διαδικτύου σε υλικό που αφορά διαγραφή συνδέσμων κατά την αναζήτηση με βάση το ονοματεπώνυμο από το έδαφος κράτους μέλους.