Περιορισμός της έκθεσης των εργαζομένων σε κινδύνους προερχόμενους από ηλεκτρομαγνητικά πεδία (από τον Ιούλιο του 2016)

Η οδηγία ορίζει ελάχιστες απαιτήσεις υγείας και ασφάλειας όσον αφορά την έκθεση των εργαζομένων σε κινδύνους από ηλεκτρομαγνητικά πεδία.

ΠΡΆΞΗ

Οδηγία 2013/35/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, περί των ελαχίστων απαιτήσεων υγείας και ασφάλειας όσον αφορά την έκθεση των εργαζομένων σε κινδύνους προερχόμενους από φυσικούς παράγοντες (ηλεκτρομαγνητικά πεδία) (20ή ειδική οδηγία κατά την έννοια του άρθρου 16 παράγραφος 1 της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ) και περί καταργήσεως της οδηγίας 2004/40/ΕΚ.

ΣΎΝΟΨΗ

Η παρούσα νομοθετική πράξη είναι μια ειδική οδηγία στο πλαίσιο της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ. Θεσπίζει μέτρα για την προώθηση της βελτίωσης της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων. Αντικαθιστά μια οδηγία του 2004 (2004/40/ΕΚ) που δεν τέθηκε ποτέ σε ισχύ λόγω προβλημάτων στην εφαρμογή των διατάξεών της, ιδίως στον ιατρικό τομέα.

Πεδίο εφαρμογής

Η οδηγία προβλέπει μέτρα για την προστασία των εργαζομένων από όλες τις γνωστές βραχυπρόθεσμες άμεσες και έμμεσες αρνητικές επιπτώσεις που οφείλονται στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Με την εν λόγω οδηγία δεν αντιμετωπίζονται οι πιθανές μακροχρόνιες επιπτώσεις, αλλά εάν παρουσιαστούν πειστικά επιστημονικά στοιχεία σχετικά με αυτές, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εξετάσει ποιες δράσεις θα προτείνει.

Τα μέτρα παρέχουν ελάχιστο επίπεδο προστασίας για όλους τους εργαζόμενους της ΕΕ, αφήνοντας στις χώρες μέλη της την ευχέρεια να διατηρήσουν ή να θεσπίσουν αυστηρότερες απαιτήσεις. Τα κράτη μέλη οφείλουν να μεταφέρουν την οδηγία στην εθνική τους έννομη τάξη έως την 1η Ιουλίου 2016.

Ορισμοί

Η νομοθεσία καλύπτει τις άμεσες βιοφυσικές επιπτώσεις. Πρόκειται για επιπτώσεις στο ανθρώπινο σώμα που οφείλονται άμεσα στην παρουσία του σε ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Περιλαμβάνονται οι θερμικές επιπτώσεις, όπως η θέρμανση των ιστών, και οι μη θερμικές επιπτώσεις, όπως η διέγερση των μυών, των νεύρων ή των αισθητηρίων οργάνων.

Σε ό,τι αφορά τις έμμεσεςεπιπτώσεις, περιλαμβάνονται εκείνες που οφείλονται στην παρουσία αντικειμένου, όπως οι καρδιακοί βηματοδότες ή άλλα εμφυτεύματα, σε ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, πράγμα που θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για την ασφάλεια ή την υγεία.

Η οδηγία καθορίζει οριακές τιμές έκθεσης, βάσει βιοφυσικών και βιολογικών εκτιμήσεων, για την προστασία των εργαζομένων από δυσμενή αποτελέσματα για την υγεία και τα αισθητήρια όργανα. Επιπλέον, περιλαμβάνει επίπεδα δράσης προκειμένου να καθορισθεί πότε θα πρέπει να λαμβάνονται σχετικά μέτρα προστασίας ή πρόληψης.

Υποχρεώσεις των εργοδοτών

Η οδηγία προβλέπει διάφορες υποχρεώσεις για τους εργοδότες. Οφείλουν να διασφαλίζουν ότι η έκθεση των εργαζομένων σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία δεν υπερβαίνει τα όρια που καθορίζει η οδηγία. Σε περίπτωση υπέρβασης των ορίων αυτών, οφείλουν να εφαρμόσουν άμεσα προληπτικά μέτρα. Ωστόσο, υπάρχουν εξαιρέσεις σύμφωνα με τις οποίες επιτρέπεται η υπέρβαση των ορίων υπό ορισμένες πολύ αυστηρές προϋποθέσεις.

Γενικά, οι εργοδότες υποχρεούνται να διασφαλίσουν ότι οι κίνδυνοι από ηλεκτρομαγνητικά πεδία κατά την εργασία εξαλείφονται ή μειώνονται στο ελάχιστο. Για να διασφαλιστεί αυτό, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τακτικές εκτιμήσεις κινδύνου και έκθεσης, καθώς και πρακτικοί οδηγοί.

Σε περίπτωση εντοπισμού κινδύνων για την υγεία των εργαζομένων, οι εργοδότες οφείλουν να διαθέτουν σχέδιο δράσης με μέτρα προστασίας και πρόληψης. Το σχέδιο αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τεχνικά και/ή οργανωτικά μέτρα, ιδίως για τους εργαζομένους ειδικού κινδύνου.

Επιπλέον, η νομοθεσία καθιστά υποχρεωτική την παρακολούθηση της υγείας για την πρόληψη ή την έγκαιρη διάγνωση τυχόν δυσμενών επιπτώσεων για την υγεία. Σε περίπτωση εντοπισμού υπερβολικής έκθεσης, οι εργοδότες οφείλουν να παράσχουν τις δέουσες ιατρικές εξετάσεις ή ατομική ιατρική παρακολούθηση σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και πρακτική.

ΣΥΝΑΦΕΊΣ ΠΡΆΞΕΙΣ

Οδηγία 89/391/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Ιουνίου 1989, σχετικά με την εφαρμογή μέτρων για την προώθηση της βελτίωσης της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων κατά την εργασία (Επίσημη Εφημερίδα L 183 της 29.6.1989, σ. 1-8).

16.10.2014