Κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις για ευρυζωνικά δίκτυα

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Οι κατευθυντήριες γραμμές κάνουν διάκριση μεταξύ, και εφαρμόζουν ειδικές προϋποθέσεις συμβατότητας κατά την αξιολόγηση των ενισχύσεων στα εξής:

• δίκτυα σταθερής πρόσβασης·
• δίκτυα κινητής πρόσβασης· και
• δίκτυα οπισθόζευξης (απαραίτητα τόσο για τα δίκτυα σταθερής πρόσβασης όσο και για τα δίκτυα κινητής πρόσβασης).

Η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη τα παρακάτω κατά την αξιολόγηση της συμβατότητας δυνάμει του άρθρου 107 παράγραφος 3 σημείο γ.

• Τη συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη ορισμένων δραστηριοτήτων ή τομέων, ιδίως:
  • την οικονομική δραστηριότητα όπως προσδιορίζεται από το κράτος μέλος·
  • τον χαρακτήρα του κινήτρου — ο δικαιούχος πρέπει να κάνει κάτι το οποίο σε άλλη περίπτωση δεν θα είχε κάνει·
  • τήρηση του δικαίου της ΕΕ — το μέτρο πρέπει να συμμορφώνεται με τη νομοθεσία της ΕΕ.
• Την εξισορρόπηση μεταξύ των θετικών αποτελεσμάτων και των αρνητικών επιπτώσεων της ενίσχυσης στην εσωτερική αγορά, ιδίως αν η ενίσχυση είναι:
  • θετική, δηλαδή συμβάλλει στη μείωση του ψηφιακού χάσματος ή των κοινωνικών ή περιφερειακών ανισοτήτων, ενώ περιορίζει τους κινδύνους που αφορούν τις ιδιωτικές επενδύσεις·
  • αναγκαία, δηλαδή οδηγεί σε σαφή οφέλη ή στην αντιμετώπιση ανεπαρκειών της αγοράς, που προσδιορίζονται από δημόσια διαβούλευση και χαρτογράφηση των περιοχών-στόχος, σε περιοχές όπου οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι ανεπαρκείς, όπως στην περίπτωση απομακρυσμένων ή αραιοκατοικημένων περιοχών (το παράρτημα I απαριθμεί βέλτιστες πρακτικές)·
  • κατάλληλη, δηλαδή είναι πιο κατάλληλη από μέτρα διοικητικού ή ρυθμιστικού χαρακτήρα, και διασφαλίζει σημαντική βελτίωση συγκριτικά με την τρέχουσα κατάσταση·
  • αναλογική και περιορίζεται στο ελάχιστο αναγκαίο, δηλαδή η ίδια αλλαγή συμπεριφοράς δεν θα επιτυγχανόταν με λιγότερες ενισχύσεις και λιγότερες στρεβλώσεις, η ενίσχυση χορηγείται μέσω μιας ανταγωνιστικής διαδικασίας επιλογής, διασφαλίζει τεχνολογική ουδετερότητα, κάνει χρήση υπαρχουσών υποδομών, προάγει τον ανταγωνισμό μέσω ανοικτής χονδρικής πρόσβασης, προσφέρει μηχανισμό αυτόματης επιστροφής και διασφαλίζει λογιστικό διαχωρισμό·
  • διαφανής,, δηλαδή τα κράτη μέλη, τα ενδιαφερόμενα μέρη, το ευρύ κοινό και η Επιτροπή μπορούν να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με την ενίσχυση.

Τα κράτη μέλη:

• καλούνται να διασφαλίζουν τη συμμετοχή εθνικών ρυθμιστικών αρχών στον σχεδιασμό, την εφαρμογή και την παρακολούθηση των μέτρων·
• πρέπει να διαβουλεύονται με τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές για τα προϊόντα χονδρικής πρόσβασης, τις προϋποθέσεις και την τιμολόγηση, καθώς και τις υπάρχουσες υποδομές·
• μπορούν να διαβουλεύονται με εθνικές αρχές ανταγωνισμού·
• μπορούν να δημιουργούν κέντρα, όπως αρμόδια γραφεία ευρυζωνικότητας, ώστε να βοηθούν τις δημόσιες αρχές να σχεδιάζουν την κρατική στήριξη για ευρυζωνικά δίκτυα.

Οι διατάξεις περί διαφάνειας απαιτούν από τα κράτη μέλη:

• να δημοσιεύουν στον δικτυακό τόπο transparency award της Επιτροπής ή σε εθνικούς ή περιφερειακούς δικτυακούς τόπους:
  • το πλήρες κείμενο της απόφασης έγκρισης του καθεστώτος ενισχύσεων,
  • πληροφορίες σχετικά με κάθε μεμονωμένη ενίσχυση που υπερβαίνει τα 100 000 ευρώ (Παράρτημα II)·
• να διασφαλίζουν εύκολη πρόσβαση σε πληροφορίες στους εμπεριστατωμένους δικτυακούς τόπους τους για τις κρατικές ενισχύσεις και να τις δημοσιοποιούν για τουλάχιστον 10 έτη·
• να υποβάλλουν ετήσιες εκθέσεις στην Επιτροπή για κάθε μέτρο ενισχύσεων που εγκρίνουν και ανά διετία να υποβάλλουν εκθέσεις που περιέχουν βασικές πληροφορίες σχετικά με τα μέτρα ενίσχυσης (Παράρτημα III).

Οι κανόνες περί διαφάνειας υποχρεώνουν την Επιτροπή να δημοσιεύει στον δικτυακό τόπο της συνδέσμους για τα εθνικά και περιφερειακά μέτρα.

Το παράρτημα IV απαριθμεί τέσσερα τυπικά επενδυτικά μοντέλα: το μοντέλο χρηματοδότησης της διαφοράς, το μοντέλο στήριξης σε είδος, το μοντέλο άμεσων επενδύσεων και το μοντέλο παραχωρησιούχου.

Η Επιτροπή μπορεί να ζητήσει από έναν ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα να αξιολογήσει τα καθεστώτα ενίσχυσης μετά την εφαρμογή τους προκειμένου να διασφαλιστεί ότι δεν στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό ή το εμπόριο. Οι αξιολογήσεις είναι υποχρεωτικές για καθεστώτα με καινοτόμα χαρακτηριστικά ή τα οποία περιλαμβάνουν ενίσχυση που υπερβαίνει τα 150 εκατομμύρια ευρώ σε 1 έτος ή τα 750 εκατομμύρια ευρώ συνολικά.

Οι κατευθυντήριες γραμμές αντικαθιστούν αυτές που δημοσιεύτηκαν το 2013 (βλ. σύνοψη).