Goedkeuringsprocedure

De goedkeuringsprocedure is een wetgevings- of niet-wetgevingsprocedure waarbij het Europees Parlement (EP) geen coauteur is van de handeling met de Raad van de Europese Unie, maar wel zijn veto- of goedkeuringsbevoegdheid kan uitoefenen.

De goedkeuring van het EP van een voorgestelde handeling kan vereist zijn krachtens het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) of het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU).

Het EP kan een voorgesteld besluit aannemen of verwerpen, maar kan dit niet wijzigen. Wanneer het EP geen goedkeuring geeft, kan het besluit niet worden aangenomen.

Als niet-wetgevingsprocedure is dit bijvoorbeeld van toepassing:

• op de ratificatie van bepaalde internationale overeenkomsten waarover de EU overeenkomstig artikel 218 VWEU heeft onderhandeld;
• in geval van een ernstige schending van de grondrechten uit hoofde van artikel 7 VEU;
• bij de toetreding van nieuwe EU-lidstaten op grond van artikel 49 VEU;
• op regelingen voor de terugtrekking uit de EU op grond van artikel 50 VEU.

Als wetgevingsprocedure wordt dit bijvoorbeeld ook gebruikt:

• wanneer nieuwe wetgeving ter bestrijding van discriminatie wordt aangenomen op grond van artikel 19 VWEU;
• wanneer de subsidiaire algemene rechtsgrondslag wordt toegepast op grond van artikel 352 VWEU.