Broeikasgasreductie tot 2020: de beschikking inzake de verdeling van de inspanningen

KERNPUNTEN

• De streefcijfers voor 2020 werden vastgesteld op basis van de relatieve rijkdom van de lidstaten (gemeten aan de hand van het bruto binnenlands product per persoon). Ze varieerden van 20 % emissiereductie in 2020 (ten opzichte van het niveau van 2005) voor de rijkste lidstaten tot een emissiestijging van 20 % voor de minst rijke lidstaat, Bulgarije.
• Om een gestage vooruitgang in de richting van de 2020-doelstelling te garanderen, zijn in Besluit 2013/162/EU broeikasgasemissielimieten voor elke lidstaat voor elk jaar vastgesteld. Deze doelstellingen worden jaarlijkse emissieruimtes (annual emission allocations — AEA’s) genoemd.
• Tegelijkertijd werd enige flexibiliteit toegestaan om de doelstellingen te halen en de lidstaten in staat te stellen de emissiereducties op een kosteneffectieve manier te realiseren: De lidstaten zouden 5 % van hun AEA’s van het volgende jaar kunnen lenen en AEA’s van andere lidstaten kunnen kopen of credits van bepaalde projecten kunnen kopen, bijvoorbeeld van een project dat de minst ontwikkelde landen helpt om hun uitstoot te verminderen. Indien een lidstaat zijn emissies meer reduceert dan nodig, en dus de doelstelling voor een bepaald jaar overtreft, kon het zijn AEA-overschot voor later gebruik (tot 2020) vastleggen of het aan andere lidstaten verkopen.
• Elk jaar moest elke lidstaat zijn emissies en de voortgang ten opzichte van zijn doelstelling rapporteren aan de Europese Commissie via nationale inventarisatierapporten, die werden beoordeeld door technische experts.
• Na de beoordeling van de BKG-inventarissen van de lidstaten heeft de Commissie elk jaar een uitvoeringshandeling (beschikking) vastgesteld waarin de definitieve ESD-emissies per lidstaat worden bepaald, rekening houdend met de technische correcties en herziene schattingen die tijdens de beoordeling zijn berekend. Deze besluiten staan vermeld in het gedeelte “Gerelateerde documenten” hieronder.
• Eens in de twee jaar publiceerden de lidstaten verslagen over hun beleid en maatregelen, en prognoses van hun toekomstige vooruitgang. De regels voor deze rapportering werden vastgelegd in Verordening (EU) nr. 525/2013 — later ingetrokken en vervangen door Verordening (EU) 2018/1999 betreffende het bestuur van de energie-unie (zie de samenvatting).
• Als een lidstaat in een bepaald jaar meer broeikasgassen uitstootte dan toegestaan, moest deze de Commissie laten weten hoe de lidstaat van plan was om weer op schema te komen, en moest deze een “vergoeding” betalen in de vorm van een strengere emissiedoelstelling voor het volgende jaar.

Voortgang geboekt onder de beschikking inzake de verdeling van de inspanningen

In 2020 waren de geregistreerde emissies die onder de ESD vallen 16,3 % lager dan in 2005, waarmee de EU-doelstelling met 6 procentpunten werd overtroffen. Alle lidstaten hebben in alle jaren van de periode tussen 2013 en 2020 aan hun inspanningsverdelingsverplichtingen voldaan.