Kredietovereenkomsten voor consumenten (tot 2026)

KERNPUNTEN

De richtlijn is niet van toepassing op kredietovereenkomsten:

• die worden gewaarborgd door een hypotheek gereguleerd door Richtlijn 2014/17/EU inzake kredietovereenkomsten voor consumenten met betrekking tot voor bewoning bestemde onroerende goederen;
• voor het verkrijgen van grond of onroerend goed tevens gereguleerd door Richtlijn 2014/17/EU;
• voor een bedrag van minder dan 200 EUR of meer dan 75.000 EUR; op uiterlijk 21 maart 2016 (de datum waarop Richtlijn 2014/17/EU in EU-lidstaten moest worden omgezet in nationaal recht) moest de richtlijn echter ook worden toegepast op niet-gegarandeerde kredietovereenkomsten voor de renovatie van voor bewoning bestemde onroerende goederen, voor een bedrag van meer dan 75.000 EUR.

Bij reclame voor kredieten die aspecten bevat met betrekking tot de kosten van dit krediet (bijv. de rentevoet), moet in de reclame standaardinformatie worden opgenomen op basis van een representatief voorbeeld, met daarin onder andere:

• de rentevoet en details over de kosten;
• het kredietbedrag;
• het jaarlijkse kostenpercentage dat, in de vorm van een percentage, alle verplichte kosten weergeeft om het krediet te verkrijgen (rentevoet, administratiekosten, verplichte verzekeringspremies, garantieprovisies, enz.).

Precontractuele fase

Tijdens de precontractuele fase moet de kredietverlener geruime tijd voordat de overeenkomst wordt aangegaan begrijpelijke informatie over de essentiële kenmerken van het geboden krediet verschaffen. Dit omvat onder andere:

• de duur van de kredietovereenkomst;
• het totale kredietbedrag;
• de kredietrente en voorwaarden voor deze rentevoet;
• het jaarlijkse kostenpercentage en het totale bedrag dat de consument is verschuldigd;
• het bedrag, het aantal en de periodiciteit van de betalingen;
• kosten met betrekking tot of voortvloeiend uit de overeenkomst;
• gevolgen van betalingsachterstand en niet-nakoming.

Consumenten moeten informatie in een gestandaardiseerd formaat ontvangen.

Verordening (EU) 2016/1011 wijzigt Richtlijn 2008/48/EG en vereist dat de kredietverlener, gedurende de precontractuele fase van de consumentenkredietovereenkomst, indien daarin een benchmark wordt gebruikt, de naam van de benchmark waarnaar wordt verwezen en van de beheerder daarvan, alsmede de mogelijke gevolgen voor de consument moet verstrekken.

Kredietovereenkomst

De kredietovereenkomst moet ook soortgelijke informatie in een soortgelijke indeling bevatten als die die tijdens de precontractuele fase wordt verstrekt.

De kredietverlener moet:

• de consument een passende toelichting verstrekken zodat deze laatste een overeenkomst kan kiezen die aan zijn behoeften en financiële situatie beantwoordt;
• de kredietwaardigheid van zijn klanten beoordelen alvorens een overeenkomst te ondertekenen, en de consument, indien de kredietaanvraag wordt afgewezen, informeren over het resultaat en de details van de gebruikte kredietgegevensbank.

De consument moet:

• een periode van 14 dagen de tijd hebben om zich zonder opgaaf van reden uit de overeenkomst terug te trekken;
• het recht hebben om op elk moment een vervroegde aflossing van zijn krediet te doen, op voorwaarde dat de kredietverlener een eerlijke en objectief verantwoorde vergoeding krijgt.

Intrekking

Deze richtlijn werd ingetrokken door Richtlijn (EU) nr. 2023/2225 met ingang van 20 november 2026. De algemene doelstellingen van de nieuwe richtlijn zijn het verminderen van eventuele nadelen voor consumenten die een lening aangaan in een veranderende markt en het vergemakkelijken van de grensoverschrijdende verstrekking van consumentenkrediet en het concurrentievermogen van de interne markt, overeenkomstig het oorspronkelijke doel van de richtlijn.