Een kader voor collectieve vorderingen (collectief proces)

KERNPUNTEN

De belangrijkste uitgangspunten zijn vastgelegd in een aanbeveling van de Europese Commissie, die tegelijk is gepubliceerd met de mededeling waarin wordt voorgesteld dat alle lidstaten van de EU collectieve verhaalsmechanismen op basis van overeengekomen beginselen introduceren. Deze beginselen zijn:

• Eisers moeten in staat zijn rechterlijke beslissingen te verkrijgen om een einde te maken aan schendingen van hun rechten uit hoofde van EU-wetgeving (“vordering tot staking”) en schadevergoeding te vorderen voor schade veroorzaakt door dergelijke schendingen (“vordering tot schadevergoeding”) wanneer een groot aantal personen door dezelfde illegale praktijk wordt geschaad.
• Procedures voor collectief verhaal moeten eerlijk, billijk, snel en niet buitensporig duur zijn.
• Systemen voor collectief verhaal moeten worden gebaseerd op het “opt-in”-beginsel. Volgens dit beginsel zijn potentiële eisers die niet rechtstreeks uitdrukkelijke instemming hebben gegeven geen leden van de groep en kunnen zij dus niet rechtstreeks profiteren van een gunstige uitkomst van een procedure voor collectief verhaal.
• Er moeten procedurele waarborgen zijn om misbruik van systemen voor collectief verhaal te voorkomen, zoals:
  • een verbod op punitieve (d.w.z. buitensporig hoge) schadevergoeding en rente;
  • entiteiten die eisers vertegenwoordigen mogen geen winstoogmerk hebben;
  • een verbod op de betaling van resultaatafhankelijke honoraria aan advocaten.
• De verliezende partij moet de juridische kosten van de winnende partij betalen.
• De rechter speelt een sleutelrol bij de collectieve geschillen² om de zaak in goede banen te leiden en moet beducht zijn voor mogelijk misbruik.
• Eisers moet in staat zijn om de zaak te regelen door middel van collectieve consensuele geschillenbeslechting (d.w.z. procedures waarbij de partijen een overeenstemming over een oplossing bereiken).