Określa ona reguły i warunki, na mocy których kraj Unii Europejskiej (UE), będący państwem bandery, może upoważnić uznaną organizację* do przeprowadzania statutowych inspekcji i certyfikacji w jego imieniu.
Upoważnienie uznanych organizacji
Kraje UE muszą dopilnować, aby ich administracje wdrożyły stosowne międzynarodowe konwencje* dotyczące inspekcji i certyfikowania statków podnoszących ich banderę.
Kraj UE może upoważnić organizacje w pełni lub częściowo do dokonywania inspekcji i przeglądów związanych z wydawaniem lub odnawianiem statutowych certyfikatów* dla statków. Kraj UE może powierzyć takie obowiązki wyłącznie uznanym organizacjom.
Wydanie certyfikatu bezpieczeństwa radiowego statku towarowego można jednak powierzyć organizacjom prywatnym dysponującym dostateczną wiedzą fachową i wykwalifikowanym personelem.
Kraj UE nie może odmówić upoważnienia jakimkolwiek uznanym organizacjom. Może jednak ograniczyć liczbę organizacji, którym udziela upoważnienia, o ile istnieją ku temu przejrzyste i obiektywne przesłanki.
Organizacje, których siedziby znajdują się w krajach spoza UE, mogą być uznane na poziomie unijnym i następnie upoważnione przez administracje krajów UE. W takich przypadkach może pojawić się wymóg traktowania na zasadach wzajemności.
Stosunki robocze
Gdy kraj UE upoważnia uznaną organizację, ustanawia z nią „stosunki robocze”. Są one regulowane umową, która zawiera zapisy dotyczące odpowiedzialności finansowej, okresowych audytów w zakresie obowiązków, wyrywkowych i szczegółowych inspekcji statków oraz obowiązkowego zgłaszania istotnych informacji na temat klasyfikacji („klasa” statku to grupa statków tego samego projektu). Uznane organizacje mogą zostać zobowiązane do posiadania lokalnych przedstawicielstw na terenie danego kraju.
Kraje UE muszą informować Komisję Europejską o ustanowionych przez nie stosunkach roboczych.
Kraj UE może zawiesić lub wycofać upoważnienie uznanej organizacji, jeśli uzna, że dana organizacja nie spełnia już warunków koniecznych do pełnienia jej obowiązków.
Monitorowanie
Kraje UE muszą zapewnić, aby uznane organizacje działające w ich imieniu skutecznie wykonywały swoje obowiązki. Powinny je monitorować co dwa lata i powinny informować kraje UE oraz Komisję o wynikach działań monitorujących.
Monitorując statki jako państwo port, kraj UE musi informować Komisję oraz inne kraje UE, jeśli:
Kraj UE powinien zgłaszać przypadki statków stanowiących poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa i środowiska lub przypadki, w których widoczne są dowody szczególnie niedbałego zachowania uznanej organizacji. Organizacje muszą być na bieżąco informowane, aby mogły podejmować niezbędne działania naprawcze.
Dyrektywa ma zastosowanie od 17 czerwca 2009 r., przy czym do porządku prawnego krajów UE miała zostać włączona do 17 czerwca 2011 r.
Niniejsza dyrektywa została przyjęta równocześnie z rozporządzeniem (WE) nr 391/2009 w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach. Akty te uchylają dyrektywę 94/57/WE. Rozporządzenie tworzy system licencjonowania na poziomie UE, które jest warunkiem wstępnym upoważnienia organizacji przez kraje UE w kontekście dyrektywy 2009/15/WE.
Więcej informacji:
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/15/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich (Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 47–56)
Kolejne zmiany dyrektywy 2009/15/WE zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 391/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach (Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 11–23)
Zobacz tekst skonsolidowany.
Ostatnia aktualizacja: 19.02.2021